Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód T. S. 11 kwietnia 2018 r. wniósł o zasadzenie od pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. 4.267,52 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 18 czerwca 2016 r. i kosztami procesu. Podał, że dochodzi zapłaty odszkodowania za szkodę związaną ze zdarzeniem drogowym, którego sprawca był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego u pozwanej. Pozwana uznała swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia co do zasady i wypłaciła 4.698,39 zł odszkodowania, które nie rekompensowało szkody w całości. Koszty naprawy wynosiły bowiem 8.965,91 zł. Powód nabył wierzytelność do pozwanej od poszkodowanego Ł. M..

Nakazem zapłaty z 24 maja 2018 r. uwzględniono powództwo.

W sprzeciwie pozwana wniosła o oddalenia powództwa i zasądzenie kosztów procesu. Potwierdziła swoją odpowiedzialność i wysokość wypłaconego odszkodowania. Zakwestionowała roszczenie ponad wypłaconą kwotę. Zarzuciła, że powód nie przedstawił dowodów zakupu części do naprawy pojazdu. Ponadto zarzuciła, że pojazd powinien zostać naprawiony z użyciem części alternatywnych o porównywalnej jakości. Wskazała, że zarysowania zderzaka i spojlera pojazdu poszkodowanego pochodzą z innej szkody.

Sąd ustalił:

Na skutek zdarzenia drogowego z 16 maja 2016 r. uszkodzeniu uległ pojazd marki A. (...), rok produkcji (...) należący do poszkodowanego Ł. M.. Sprawca szkody był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanej. Pozwana przyznała 4.698,39 zł odszkodowania na naprawę pojazdu zgodnie ze swoją kalkulacją. Powód wycenił koszt naprawy pojazdu na 8.965,91 zł.

Okoliczności bezsporne

Umową z 18 maja 2016 r. poszkodowany przelał na powoda wierzytelność odszkodowawczą za szkodę w pojeździe przysługującą mu wobec pozwanej.

Dowód: przelew wierzytelności k. 8

Koszt naprawy pojazdu przy użyciu części oryginalnych od producenta pojazdu o symbolu O i części zamiennych o symbolu (...) oraz średniej stawki za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych 90 zł i lakierniczych 90 zł obowiązujących na rynku lokalnym wynosił 4.295,42 zł. Naprawa przy użyciu tych części gwarantowała przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody pod względem technicznym, użytkowym i estetycznym. Uszkodzenia w postaci zarysowań zderzaka przedniego i spojlera pochodziły z innej szkody. W wyliczeniach kosztów naprawy należało zastosować ubytek wartości na poziomie -30% z ceny błotnika oryginalnego z uwagi na wcześniejszą naprawę bez zachowania prawidłowej technologii i przy użyciu znacznej ilości masy szpachlowej. Ubytek -50% wartości lakierowania wierzchniego drzwi przednich z uwagi na nie związane ze szkodą uszkodzenia powłoki lakierniczej, a także ubytek -20% wartości lakierowania nowej części błotnika przedniego prawego z racji wcześniejszej naprawy.

Dowód: opinia biegłego k. 157-173

Znaczna część okoliczności była bezsporna zatem nie wymagała przeprowadzenia dowodu. Oddalono wniosek pozwanej o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka Ł. M., bowiem okoliczność czy pojazd został naprawiony czy sprzedany nie miała znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Nadto, okoliczności na które powołała go pozwana wymagały specjalistycznej wiedzy.

Sąd zważył:

Powód wywodził roszczenie z umowy ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Podstawowym aktem prawnym regulującym kompleksowo ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z ruchem pojazdu mechanicznego jest ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U.2013.392 j.t., dalej ustawa). Jej przepisy stanowią lex specialis względem art. 822 § 1 k.c., a w sprawach nieuregulowanych stosuje się przepisy kodeksu cywilnego (art. 22 ustawy). Zgodnie z art. 34 ustawy z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych objęta jest odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu (art. 35 ustawy). Stosownie do art. 36 ust. 1 ustawy odszkodowania ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Odpowiedzialność sprawcy szkody wynikała z przepisów art. 415 k.c. w zw. z art. 436 § 2 k.c.

Odpowiedzialność pozwanej za skutki zdarzenia była bezsporna. Powód przedłożył umowę przelewu wierzytelności i wykazał tym samym swoją legitymację procesową, która wynikała z art. 509 k.c. Spór sprowadzał się do wysokości roszczenia, tj. kosztów naprawy pojazdu, a także zakresu uszkodzeń.

Na mocy przepisu art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Odszkodowanie powinno odpowiadać poniesionej szkodzie.

Wbrew zarzutom pozwanej okoliczność czy pojazd został naprawiony nie ma znaczenia dla wysokości dochodzonego odszkodowania. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 r., sygn. akt III CZP 32/03 odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuj niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na rynku lokalnym. Wobec tego, dla rozstrzygnięcia sprawy bez znaczenia pozostają faktycznie poniesione przez poszkodowanych koszty naprawy. Pozwana zobowiązana była wypłacić odszkodowanie w kwocie umożliwiającej poszkodowanemu doprowadzenie pojazdu do stanu sprzed kolizji. Roszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została dokonana (por. wyrok SN z dnia 16 maja 2002 r. V CKN 1273/00, wyrok SN z dnia 12 kwietnia 2018 r. sygn. akt II CNP 43/17, wyrok SN z dnia 8 marca 2018 r. sygn. akt II CNP 32/17).

Z opinii biegłego sądowego wynikało, że użycie do naprawy części nowych oryginalnych o symbolu O i części typu (...) przywróci stan pojazdu do stanu sprzed zdarzenia. Biegły wyliczył, że uzasadnione koszty naprawy za pomocą tych części wynosiły 4.295,42 zł. Pojazd posiadał zarysowania zderzaka prawego przedniego i spojlera, które pochodziły z innej szkody. Należało także uwzględnić potrącenia w postaci -30% wartości oryginalnego błotnika przedniego prawego oraz -20% ubytku wartości lakierowania tego elementu jak również ubytek wartości lakierowania wierzchniego drzwi przednich prawych na poziomie -50% z tytułu wcześniejszych naprawa i uszkodzeń które nie były związane ze szkodą. Żadna ze stron nie kwestionowała opinii.

W toku postępowania likwidacyjnego pozwana wypłaciła 4.698,39 zł. Uzasadnione koszty naprawy wynosiły 4.295,42 zł, a więc więcej niż wypłaciła pozwana. Wobec tego, powództwo oddalono na podstawie przytoczonych wyżej przepisów.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 98 § 1, 3 i 4 k.p.c. obciążając nimi w całości powoda jako stronę przegrywającą postępowanie w całości. Na koszty procesu poniesione przez pozwaną złożyło się: 900 zł wynagrodzenia pełnomocnika i 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 u.k.s.c. w zw. z art. 83 ust. 2 u.k.s.c. oraz w zw. art. 98 § 1 3 i 4 k.p.c. nakazano pobrać od powoda jako przegrywającego sprawę na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku 237 zł wynagrodzenia biegłego wypłaconego tymczasowo ze środków Skarbu Państwa.

Sędzia