Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2020 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny w składzie następującym

Przewodniczący Sędzia Maria Żuchowska

Po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Banku (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko L. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego L. P. na rzecz powoda Banku (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 54.150,89 zł (pięćdziesiąt cztery tysiące sto pięćdziesiąt złotych osiemdziesiąt dziewięć groszy) wraz z:

- odsetkami umownymi w wysokości 10%, ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych od kwoty 51.953,76 zł od 07.01.2019r. do dnia zapłaty,

- ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 2.215,13 zł od dnia 28.06.2019r., do dnia zapłaty;

II.  zasadza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6094 zł (sześć tysięcy dziewięćdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt X C 2764/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28.06.2019r. powodowy Bank (...) spółka Akcyjna w W. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego L. P. kwoty 54150,89 zł z umownymi odsetkami od kwoty 51935,76 zł od dnia 07.01.2019r. i ustawowymi odsetkami od kwoty 2215,13 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu. Wyjaśnił, że pozwany zawarł z bankiem umowę pożyczki gotówkowej, której nie spłacił w terminie.

Nakazem zapłaty wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia
21.08.2019 r., referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin - Zachód w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Wskazany nakaz zapłaty został zaskarżony w całości przez pozwanego, który podniósł zarzut nieudowodnienia roszczenia oraz fakt, że doszło do przejęcia długu przez spółkę (...) – systemy Opomiarowania” sp. z o.o.

Postanowieniem z dnia 26.09.2019r. sprawa została przekazana do Sądu Rejonowego w Toruniu.

Po przekazaniu sprawy, powód podtrzymał żądanie pozwu i przedłożył dokumenty na poparcie zasadności dochodzonego roszczenia. W odpowiedzi na sprzeciw pozwanego powód wskazał, że umowa pozwanego z podmiotem trzecim nie ma znaczenia dla jego odpowiedzialności wobec banku oraz przedłożył historię spłat kredytu na okoliczność wykazania wysokości roszczenia.

W dalszych pismach procesowych strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd uznał, że po przedłożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne i rozpoznano sprawę na posiedzeniu niejawnym (art. 148 ¹§1kpc)

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 28.11.2013r. L. P. jako pożyczkobiorca zawarł z Bankiem (...) spółką akcyjną w W. jako pożyczkodawcą umowę pożyczki gotówkowej, na mocy której pozwany otrzymał kwotę 119.000 zł. Pożyczka wraz z dodatkowymi kosztami w łącznej kwocie 77.867,40 zł (tj. 13.328 zł kwota ubezpieczenia, 3000zł opłata przygotowawcza, 1680 zł opłata za obsługę i 59.859,40 zł odsetki kapitałowe) miała być spłacana w 84 miesięcznych ratach.

Okoliczność bezsporna oraz dowód:

Umowa z dnia 28.11.2013- k. 52-54

Regulamin – k.55,

plan spłaty – k. 59-61

Należność początkowo była spłacana w terminie, następnie zaprzestano spłat. Raty spłacano do sierpnia 2018r. W maju 2016r. , wobec rezygnacji z ubezpieczenia, została zwrócona niewykorzystana część składki ubezpieczeniowej w kwocie 5749,33 zł, która została zaliczona na poczet spłaty kapitału pożyczki.

dowód: rozliczenie wpłat na poczet pożyczki – k. 62-63

Wobec zaprzestania płacenia rat skierowano do pozwanego w dniu 12.10.2018r. wezwanie do zapłaty zaległości z informacją, że może składać wnioski o restrukturyzację kredytu, czego pozwany nie uczynił. Wobec nie uregulowania zaległości umowa pismem z dnia 10.01.2019r. została rozwiązana z 30 -dniowym okresem wypowiedzenia. Wezwano pozwanego do spłaty zaległości w kwocie 54.150,89 zł.

Dowód: wyliczenie opłat manipulacyjnych w kwocie 80 zł – k. 77

- wyliczenie odsetek umownych – k.78,

- wezwanie do zapłaty z dnia 12.10.2018r.–k.64

- wypowiedzenie umowy z dnia 10.01.2019 z dowodem nadania– k.65-67

W dniu 29.05.2019r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 56.142,94 zł. Należność nie została zapłacona. W dniu 24.06.2019r. powód wystawił wyciąg z ksiąg banku, z którego wynikało, że zadłużenie na dzień wystawienia wyciągu wynosi : należność główna w kwocie 51935,76 zł, odsetki w kwocie 2135,13zł, opłata za czynności windykacyjne w kwocie 80 zł.

Dowód: wezwanie do zapłaty z dowodem nadania – k. 56-58

wyciąg z ksiąg banku – k 50

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny ustalony został na podstawie okoliczności bezspornych i dokumentów, które zasługiwały na walor wiarygodności, gdyż ich rzetelność i autentyczność nie zostały w toku procesu skutecznie podważone. Sąd pominął dowód z przesłuchania zawnioskowanego świadka i pozwanego na okoliczność przejęcia długu, bowiem dowód był nieprzydany dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 235 ²§1pkt 2kpc), o czym niżej.

Podstawę prawną dochodzonego przez powoda roszczenia stanowił art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (jedn. tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.) i art. 471kc.

Bezsporne w sprawie było to, że strony zawarły umowę pożyczki, na warunkach określonych w umowie.

Spór dotyczył zasadności dochodzonego roszczenia wobec podniesienia zarzutu nieudowodnienia roszczenia co do wysokości, zakwestionowania waloru dowodowego wyciągu z ksiąg banku oraz podniesienia zarzutu, że pozwany zawarł umowę przecięcia długu ze spółką prawa handlowego.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy należy uznać twierdzenia powoda za zasadne w całości.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że brak było podstaw do uznania, że w sprawie odpowiedzialnym za zadłużenie jest inny podmiot. Stroną spornej umowy z 28.11.2013r. był pozwany i tylko od niego powód mógł dochodzić należności z tytułu zawartej umowy. Fakt, że pozwany zawarł umowę z innym podmiotem, który za niego spłacał raty pożyczki, nie ma znaczenia dla odpowiedzialności pozwanego wobec powoda i zasadności dochodzonego roszczenia. W sprawie bowiem nie zostały spełnione przesłanki z art. 519 kc, bowiem dłużnik nie uzyskał zgody wierzyciela na przejęcie długu przez inny podmiot. Tylko w przypadku uzyskania takiej zgody banku, pozwany byłyby zwolniony ze zobowiązania, a w jego miejsce weszłaby spółka (...). Dlatego też zarzut ten okazał się chybiony.

Odnosząc się do zarzutu podniesionego przez pozwanego odnośnie niewykazania roszczenia co do należności głównej i należności ubocznych, wskazać należy, że powód przedłożył wszelkie niezbędne dokumenty wykazujące zasadność roszczenia. Powód bowiem oprócz umowy, z której wynikała wysokość poszczególnych opłat, wysokość przyznanego kredytu, przedłożył plan spłaty i zestawienie spłat ze wskazaniem, na co zaliczano konkretne wpłaty. Z planu spłaty z kolei wynikało, że na każdą ratę składał się kapitał, odsetki i opłata operacyjna za obsługę pożyczki. (należne odsetki umowne w wys.10% rocznie, wynosiły łącznie za 7 lat trwania umowy 59.859,40zł , a opłata za obsługę pożyczki wyniosła łącznie 1680 zł). Przedłożono również szczegółowe wyliczenie wysokości opłat manipulacyjnych i odsetek. Dodatkowo, ustosunkowując się do przedłożonych przez pozwanego dowodów wpłat, powód wyjaśnił, że tylko jedna z przedłożonych wpłat dotyczyła spornej umowy i została wpłacona na przeznaczony w tym celu rachunek do wpłat i została uwzględniona przez powoda w przedłożonym przez niego zestawieniu. Na uwagę zasługuje fakt, że po złożonym wyjaśnieniu , pozwany nie podważył tych twierdzeń. Powód wykazał również, że po zakończonym ubezpieczeniu pożyczki, proporcjonalna składka została zwrócona przez ubezpieczyciela i zaliczona na poczet kapitału pożyczki (k. 62-63).

Kwestionując więc wysokość roszczenia, strona pozwana nie wykazała w żadnej mierze, że kredyt został spłacony w całości, bądź w innej części, niż wynika to z dokumentów przedłożonych przez powoda. Zauważyć też należy, że chociaż pozwany słusznie kwestionował walor wyciągu z ksiąg banku, który nie mógł stanowić wyłącznej podstawy ustalenia wysokości roszczenia wobec pozwanego, powód przedłożył szereg innych dokumentów potwierdzających, że wyciąg został wystawiony prawidłowo i w prawidłowej wysokości.

Niezasadny okazał się także zarzut niewykazania skutecznego wypowiedzenia umowy. Z niepodważonych twierdzeń powoda wynikało, że pozwany zaprzestał spłacania rat kredytu, co doprowadziło do wezwania go do zapłaty, a następnie do wypowiedzenia umowy. Powód oprócz wskazanych dokumentów adresowanych na adres zamieszkania pozwanego, przedłożył także dowody ich nadania listem poleconym pozwanemu, co dodatkowo wzmacnia ich wiarygodność. Jeszcze raz wskazać należy, że pozwany nie wykazał, że spłacał raty w terminie i nie dał powodów do wypowiedzenia umowy.

Odnosząc się do zarzutu zawyżenia kosztu pożyczki to również zdaniem Sądu okazał się niezasadny. Z treści umowy wynika, że do umowy pożyczki w kwocie 119000 zł została doliczona opłata przygotowawcza w kwocie 3000 zł oraz ubezpieczenie w kwocie 13.328 zł W ocenie Sądu opłata przygotowawcza w żadnej mierze nie była wygórowana, a ubezpieczenie w kwocie 13328 zł choć wysokie, to biorąc pod uwagę długi czas ochrony ubezpieczeniowej, bo wynoszący 7lat i kwotę udzielonego kredytu (119.000zł) nie może być uznany za wygórowany. Nadto z przedłożonych dokumentów wynika, że po zakończeniu ubezpieczenia, doszło do proporcjonalnego zwrotu niewykorzystanej składki w kwocie łącznie 5749,33 zł (k.62). Kwota ta, po zwrocie od ubezpieczyciela, została zaliczona na poczet kapitału i odliczona od kwoty należnej do spłaty. Na pozostałe koszty pożyczki składała się kwota 20 zł miesięcznie za obsługę pożyczki (łącznie 1680zł), co również nie może być uznane za rażąco wygórowane i kwota odsetek w wysokości zgodnej z przepisami w wysokości 10 % rocznie w łącznej kwocie 59.859,40 zł.

Mając na uwadze powyższe uznać należało, że powództwo okazało się zasadne i podlegało uwzględnieniu w całości , o czym orzeczono w punkcie I wyroku na mocy art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe w zw. z art. 471 kc. Sąd zasądził dalsze odsetki umowne od zaległego kapitału, na podstawie art. 481§2kc od dnia 07.01.2019r.. Zasądzono też odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 2515,13 zł (tj. od odsetek umownych naliczonych za faktyczne opóźnienia w spłacie poszczególnych rat pożyczki do dnia 06.01.2019r. i opłat manipulacyjnych za czynności windykacyjne podejmowane po powstaniu zaległości w spłacaniu rat) od dnia wniesienia pozwu, zgodnie z żądaniem powoda.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu oparto na art. 98 k.p.c. i zamieszczono w punkcie II sentencji. Strona powodowa wygrała proces w całości, ponosząc koszty procesu w wysokości 6094zł na które składała się opłata od pozwu w kwocie 677 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 5400 zł oraz opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Pozwany jako przegrywający proces powinien te koszty zwrócić powodowi.