Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Staszkiewicz

Protokolant:       Agnieszka Zamojska

po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2019 r. w Jeleniej Górze

sprawy z powództwa E. K.

przeciwko Zespołowi Szkół Publicznych w L.

o odprawę

I.  zasądza od strony pozwanej Zespołu Szkół Publicznych
w L. na rzecz powódki E. K. kwotę 19.902 zł (dziewiętnaście tysięcy dziewięćset dwa złote), tytułem odprawy,

II.  dalej idące powództwo oddala,

III.  nadaje wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 5.122,10 zł,

IV.  zasądza od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze kwotę 996 zł tytułem opłaty od pozwu, od której powódka była ustawowo zwolniona,

V.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 2.700 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV P 135/18

UZASADNIENIE

Powódka E. K., reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, w pozwie złożonym przeciwko Zespołowi Szkół Publicznych w L. domagała się zasądzenia na jej rzecz odprawy pieniężnej w wysokości 19.902 zł, z ustawowymi odsetkami oraz zasądzenia zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że w dniu 24.05.2018 r. pracodawca rozwiązał z nią stosunek pracy z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 2 Karty Nauczyciela, ze skutkiem na dzień 31.08.2018 r. W oświadczeniu o rozwiązaniu stosunku pracy strona pozwana poinformowała powódkę, że w przypadku braku wniosku o stan nieczynny i rozwiązaniu stosunku pracy przysługuje jej odprawa w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. W dniu 11.09.2018 r. powódka wysłała do strony pozwanej wezwanie do zapłaty należnej odprawy, która jednak nie została jej wypłacona.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana Zespół Szkół Publicznych w L., reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Wniosła również o zawieszenie postepowania do czasu rozstrzygnięcia procesu wytoczonego przez powódkę przeciwko stronie pozwanej o odszkodowanie związane z nieuzasadnionym rozwiązaniem umowy o pracę.

W uzasadnieniu strona pozwana przyznała, że nie wypłaciła powódce odprawy pieniężnej. W dniu 24.05.2018 r. strona pozwana rozwiązała z powódką umowę o pracę za wypowiedzeniem jako przyczyny wskazując:

1. fakt zgłoszenia przez powódkę zamiaru przejścia na emeryturę z jednoczesną wolą otrzymania odprawy w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego,

2. fakt opracowania arkusza organizacyjnego na rok 2018/2019 uwzględniającego opisany powyżej zamiar przejścia przez powódkę na emeryturę,

3. zmiany organizacyjne z uwzględnieniem wygaszenia gimnazjum, powodujące zmniejszenie liczby godzin z matematyki w takim zakresie, że nie jest możliwe dalsze zatrudnienie powódki w liczbie godzin stanowiących pół etatu, co stanowi konsekwencję zdarzeń wskazanych w punktach 1 i 2.

Powyższe oświadczenie zostało złożone powódce 24.05.2018 r. Od dokonanego wypowiedzenia powódka odwołała się do Sądu, przed którym obecnie toczy się spór o odszkodowanie. W ocenie strony pozwanej, powódce nie przysługuje odprawa przewidziana w art. 20 ust. 2 Karty Nauczyciela, albowiem kwestionuje ona prawdziwość twierdzeń strony pozwanej wskazanych w oświadczeniu z dnia 24.05.2018 r., w tym fakt zamian organizacyjnych uniemożliwiających dalsze jej zatrudnienie w wymiarze co najmniej połowy etatu. Strona pozwana wskazała, że w razie oddalenia powództwa o odszkodowanie i tym samym uznanie przez Sąd, że przesłanki wskazane w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę są uzasadnione, roszczenie powódki stanie się uzasadnione.

Postanowieniem z dnia 13.12.2018 r. Sąd nie uwzględnił wniosku strony pozwanej o zawieszenie postępowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Jest bezsporne, że E. K. była zatrudniona na podstawie mianowania w Zespole Szkół Publicznych w L. na stanowisku nauczyciela.

Jest bezsporne, że w dniu 24.05.2018 r. E. K. otrzymała pismo z dnia 24.05.2018 r., którym na podstawie art. 20 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 26.01.1982 r. Karta Nauczyciela rozwiązano z nią umowę o pracę z dnia 01.09.2006 r. z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynie 31.08.2018 r. Jako przyczynę rozwiązania stosunku pracy wskazano:

1. fakt zgłoszenia przez nią zamiaru przejścia na emeryturę z jednoczesną wolą otrzymania odprawy w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego,

2. fakt opracowania arkusza organizacyjnego na rok 2018/2019 uwzględniającego opisany powyżej zamiar przejścia przez nią na emeryturę,

3. zmiany organizacyjne z uwzględnieniem wygaszenia gimnazjum, powodujące zmniejszenie liczby godzin z chemii oraz zmniejszenie liczby godzin z matematyki w takim zakresie, że nie jest możliwe dalsze jej zatrudnienie w liczbie godzin stanowiących pół etatu, co stanowi konsekwencję zdarzeń wskazanych w punktach 1 i 2.

W piśmie tym zawarto informację, że w przypadku braku wniosku o stan nieczynny i rozwiązaniu stosunku pracy E. K. przysługuje odprawa w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego (art. 20 ust. 2 Karty Nauczyciela).

Jest bezsporne, że E. K. odwołała się do Sądu Pracy od wypowiedzenia stosunku pracy i do dnia 25.02.2019 r. sprawa ta nie została prawomocnie zakończona.

Stosunek pracy łączący E. K. z Zespołem Szkół Publicznych w L. uległ rozwiązaniu z dniem 31.08.2018 r.

Dowód: kopia świadectwa pracy k. 7-8;

Średnie miesięczne wynagrodzenie E. K. z ostatnich trzech miesięcy, liczone jak ekwiwalent za urlop, wynosiło 5.122,10 zł.

Dowód: kopia zaświadczenia k. 23.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Powódka dochodziła w niniejszym postępowaniu od strony pozwanej odprawy pieniężnej w oparciu o przepisy 20 ust. 2 ustawy z dnia 26.01.1982 r. Karta Nauczyciela, zgodnie z którymi nauczycielowi zatrudnionemu na podstawie mianowania, z którym rozwiązano stosunek pracy z przyczyn określonych w ust. 1, przysługuje odprawa w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Nauczycielowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę, z którym rozwiązano stosunek pracy z przyczyn określonych w ust. 1, przysługują świadczenia określone w przepisach o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

W myśl art. 20 ust. 1 pkt 2 wskazanej ustawy, dyrektor szkoły w razie częściowej likwidacji szkoły albo w razie zmian organizacyjnych powodujących zmniejszenie liczby oddziałów w szkole lub zmian planu nauczania uniemożliwiających dalsze zatrudnianie nauczyciela w pełnym wymiarze zajęć rozwiązuje z nim stosunek pracy lub, na wniosek nauczyciela, przenosi go w stan nieczynny. Nauczyciel zatrudniony na podstawie mianowania może wyrazić zgodę na ograniczenie zatrudnienia w trybie określonym w art. 22 ust. 2.

Bezspornym w sprawie jest to, że powódka była zatrudniona u strony pozwanej na podstawie mianowania oraz, że strona pozwana złożyła powódce oświadczenie, na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26.01.1982 r. Karta Nauczyciela, o rozwiązaniu z nią stosunku pracy z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Poza sporem pozostawała również okoliczność, że pomiędzy stronami toczy się postępowanie sądowe z odwołania powódki od rozwiązania stosunku pracy. Z ustaleń Sądu wynika ponadto, że powódka otrzymała od strony pozwanej świadectwo pracy wskazujące, że do rozwiązania stosunku pracy łączącego strony doszło z dniem 31.08.2018 r.

Należało wskazać, że ostatnim dniem zatrudnienia powódki u strony pozwanej był dzień 31.08.2018 r. W tym dniu upłynął trzymiesięczny okres wypowiedzenia i z tym dniem doszło do rozwiązania z powódką stosunku pracy. Sam fakt odwołania się przez pracownika od wypowiedzenia umowy o pracę nie wpływa bowiem na zmianę daty kończącej stosunek pracy. Pomimo toczącego się postępowania sądowego, mającego na celu zbadanie legalności i zasadności wypowiedzenia umowy o pracę, stosunek pracy rozwiązuje się z datą określoną w wypowiedzeniu. Prowadzenie takiego postępowania nie wstrzymuje rozwiązania stosunku pracy wraz z upływem okresu wypowiedzenia, a w przypadku uznania zasadności roszczenia pracownika sąd orzeka bądź o jego przywróceniu do pracy, bądź zasądza na jego rzecz stosowne odszkodowanie.

W ocenie Sądu rozstrzygającego niniejszą sprawę, strona pozwana winna wypłacić powódce odprawę, w związku z rozwiązaniem z nią stosunku pracy, najpóźniej w dniu 31.08.2018 r. W dacie rozwiązania stosunku pracy aktualne były przesłanki odpisane w art. 20 ust. 2 Karty Nauczyciela, dotyczące wypłaty takiej odprawy. Wstrzymując się z wypłatą odprawy, do czasu prawomocnego zakończenia postępowania sądowego dotyczącego zasadności rozwiązania stosunku pracy, strona pozwana podjęła ryzyko pozostawania w opóźnieniu w spełnieniu tego świadczenia na rzecz powódki.

Z tych względów Sąd uwzględnił powództwo i zasądził w punkcie I wyroku od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 19.902 tytułem odprawy.

Sąd oddalił żądanie powódki w zakresie zasądzenia ustawowych odsetek, albowiem było ono nieprecyzyjne, co uniemożliwiło jego uwzględnienie.

Sąd nadał wyrokowi w pkt. I rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 5.122,10 zł na podstawie art. 477 ² § 1 kpc, zgodnie z którym sąd, zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika.

Sąd na podstawie art. 113 § 1 ustawy z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zasądził od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 996 zł tytułem opłaty od pozwu, od której powódka była ustawowo zwolniona. Kwota ta odpowiada 5 % wartości dochodzonej kwoty.

Wobec tego, że powódka była reprezentowana w niniejszym postępowaniu przez zawodowego pełnomocnika, stosownie do art. 98 § 1 i 3 kpc i § 9 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, Sąd zasądził na jej rzecz od strony pozwanej kwotę 2.700 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.