Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2020 r. w Słupsku

na posiedzeniu niejawnym, po zamknięciu rozprawy

sprawy z powództwa K. W.

przeciwko Skarbowi Państwa - Dyrektorowi Zakładu Karnego w C.

o zadośćuczynienie

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda K. W. na rzecz pozwanego - Skarbu Państwa - Dyrektora Zakładu Karnego w C. kwotę 1000 zł (tysiąc złotych) tytułem zwrotu części kosztów zastępstwa procesowego;

3.  przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Słupsku na rzecz Kancelarii Radcy Prawnego A. B. kwotę 3600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) powiększoną o należny podatek od towarów i usług tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną powodowi z urzędu oraz kwotę 28,10 zł (dwadzieścia osiem złotych 10/100) tytułem wydatków pocztowych.

Sygn. akt I C 28/19

UZASADNIENIE

Powód, K. W., wniósł ostatecznie o zasądzenie od pozwanego Skarbu Państwa - Dyrektora Zakładu Karnego w C. 200.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty, tytułem zadośćuczynienia za następstwa błędu medycznego personelu lekarskiego Zakładu Karnego w C. (k.34 i nast.). Na uzasadnienie powód podał, że błąd w sztuce lekarskiej personelu medycznego strony pozwanej polega na braku zdiagnozowania choroby – reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) - pomimo zgłaszanych przez powoda dolegliwości, w konsekwencji czego nie zostało w odpowiednim czasie wdrożone leczenie powoda. Właściwą diagnozę postawiono dopiero po przeniesieniu powoda do Zakładu Karnego w B.-F., kiedy to skutki choroby były bardzo mocno zaawansowane, a degradacja stanu zdrowia powoda nieodwracalna. Na krzywdę powoda składa się cierpienie fizyczne i psychiczne związane z nieustannie występującym bólem stawów oraz dolegliwościami doznanymi w wyniku utraty możliwości samodzielnego poruszania się, które to dolegliwości w ocenie powoda są wynikiem powyższego nieprawidłowego procesu leczenia przez personel medyczny pozwanego. Na skutek podjęcia odpowiedniego leczenia we właściwym czasie, powód stał się inwalidą, ze wszystkimi tego konsekwencjami ograniczającymi jego funkcjonowanie. Zdaniem powoda obecne problemy zdrowotne będą miały wpływ na stan zdrowia powoda w przyszłości. Brak ruchu będzie skutkował pogorszeniem ogólnego stanu zdrowia, w tym zwiększeniem prawdopodobieństwa wystąpienia chorób cywilizacyjnych. Po zakończeniu odbywania kary wolności powód nie będzie mógł podjąć pracy, do wykonywania której wymagana jest pełna zdolność fizyczna

Pozwany Skarb Państwa – Dyrektor Zakładu Karnego w C. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Uzasadniając swoje stanowisko podniósł, że personel medyczny dochował pełnej staranności w swoich działaniach podczas diagnozowania i leczenia powoda oraz zapisywanych leków, zabiegów oraz zaleceń. Podkreślał, że choroba, na którą cierpi powód jest chorobą genetyczną, o długim okresie inkubacji i jedynym możliwym środkiem jest wstrzymanie jej rozwoju, a cofnięcie jej jest niemożliwe, przy czym często, w przypadku (...), nawet wstrzymanie rozwoju choroby jest niemożliwe.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. W. osadzony był w Zakładzie Karnym w C. w okresie od 18 stycznia 2017 r. do 20 marca 2018 r., gdzie został przetransportowany z Zakładu Karnego w B. F., w celem odbycia nauki w zawodzie kucharza.

(okoliczność bezsporna)

W dniu 9 lutego 2017 r. powód zgłosił w ambulatorium ZK w C. dolegliwości w obrębie nadgarstków i stawu barkowego, wskazując, że odczuwa je od ok. 3-4 miesięcy.

Podczas badania nie stwierdzono u powoda widocznych zmian patologicznych w stawach. Zalecono leki przeciwzapalne i przeciwbólowe w postaci tabletek oraz żelu. Wydano również skierowanie do (...).

W dniu 23 lutego 2017 r. powód ponownie zgłosił się do lekarza, uskarżając na bóle w zakresie stawu łokciowego lewego oraz zmiany na paznokciach. Wystawiono wówczas skierowanie do Poradni Dermatologicznej oraz na zabiegi fizjoterapeutyczne na lewe przedramię i lewy przedłokieć, na które powód uczęszczał od 28 lutego 2017 r. do 14 marca 2017 r.

(dowód: dokumentacja medyczna k. 50)

W dniu 14 kwietnia 2017 r. powód był konsultowany w (...) z uwagi na zgłaszane skargi na okresowe obrzęki stawów obu rąk oraz nadgarstków. Zalecone wówczas badania: RTG rąk, morfologia, OB., CRP, kwas moczowy, czynnik reumatoidalny zostały wykonane. Badanie RTG rąk wykazało, że części kostne są w normie, bez odczynów zwyrodnieniowo wytwórczych, bez typowych zmian dla RZS. Badania laboratoryjne wskazały podwyższony poziom czynnika RF, który wskazywał na reumatonalne zapalenie stawów.

(dowód: dokumentacja medyczna k. 71 i k. 80).

Podczas wizyty lekarskiej w dniu 16 maja 2017 r. powód został diagnozowany pod kątem RZS. Wystawiono powodowi skierowanie do Poradni Reumatologicznej oraz zalecono leki o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbólowym.

(dowód: dokumentacja medyczna k. 69)

Następnie powód okresowo zgłaszał, raz lub dwa razy w miesiącu, dolegliwości bólowe stawów. W dniu 20 września 2017 r. w badaniu przedmiotowym stwierdzono stawy bolesne nieco obrzęknięte, ruchomość w stawach pełna. Zlecono ponownie konsultację reumatologiczną na CITO, badania laboratoryjne, leki przeciwzapalne i przeciwbólowe oraz zwolnienie z pracy. Termin konsultacji w Poradni Reumatologicznej umówiony został na 8 listopada 2017 r.

(dowód: dokumentacja medyczna k. 44)

Konsultacja w Poradni Reumatologicznej odbyła się planowo u lekarza reumatologa U. A.. Stwierdzono w wywiadzie uogólnione bóle stawów, bez obrzęków. W badaniu przedmiotowym pogrubienie obrysów stawów śródręcznopalcowych ( (...)) i m. paliczkowych bliższych (PIP). Zlecono (...). Kontrolę za 2 miesiące i obserwację w kierunku (...).

(dowód: dokumentacja medyczna k. 48).

W dniu 21 lutego 2018 r. K. W. zgłosił do lekarza z dolegliwościami w postaci bólu stawów dłoni oraz stóp. Zlecono badanie krwi oraz leki przeciwzapalne i przeciwbólowe, zwolniono powoda z zajęć szkolnych.

(dowód: dokumentacja medyczna k. 75)

W dniu 2 marca 2018 r. powód ponownie został skierowany do Poradni Reumatologicznej. Wizyta nie odbyła się z uwagi na przetransportowanie powoda przed jej terminem do innej jednostki penitencjarnej.

Dowód: zeznania świadka A. S. k. 203-204, książka zdrowia powoda z dokumentacją medyczną k. 42-84, opinia biegłego reumatologa k. 243-245 , częściowo przesłuchanie powoda k.185-186v.

Leczenie powoda w pozwanej jednostce penitencjarnej było prawidłowe.

Dowód: opinia biegłego reumatologa k. 243-245

Sąd zważył:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Podstawą żądania powoda był art. 444 par 1 w zw. z art. 445 par 1 kc oraz art. 4 i 30 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty. Powód wskazywał, że zaniedbania lekarzy trwające kilka miesięcy i łączący się z tym brak postawienia w odpowiednim czasie diagnozy spowodowały znaczne postąpienie choroby i niepowstrzymanie jej efektów.

W sprawie nie było sporne, że schorzenie na jakie zapadł powód – reumatoidalne zapalenie stawów – to choroba autoimmunologiczna, której przyczyny nie są znane. Powód nie zarzucał więc pozwanemu, że działania lub zaniechania lekarzy ZK C. wywołały schorzenie. Przedmiotem dowodzenia była jedynie różnica pomiędzy pogorszeniem się zdrowia powoda w przypadku diagnozy postawionej we „właściwym” czasie a diagnozy i leczenia dokonanego przez pozwaną jednostkę. Dopiero tak ustalona potencjalna różnica w stanie zdrowia powoda dałaby podstawy do twierdzeń o zaniedbaniu skutkującym krzywdą powoda.

Ocena czy proces leczenia powoda i postawienie prawidłowej diagnozy przebiegały właściwie i mieściły się ramach czasowych w jakiej zwykle dokonywane jest rozpoznanie powierzona została biegłemu – lekarzowi z zakresu reumatologii.

Z opinii biegłej wynikało jednoznacznie, że leczenie powoda było prawidłowe. Rozpoznanie nastąpiło najszybciej jak to było możliwe. W przypadku przebywania powoda na wolności, w tak krótkim okresie czasu nie odbyłoby się tyle wizyt lekarskich i badań specjalistycznych. Nie można było wcześniej postawić diagnozy. Wdrożone leczenie przeciwbólowe i przeciwzapalne było jak najbardziej prawidłowe, a z uwagi na astmę oskrzelową nie można było wcześniej podać pacjentowi MTX.

Powód nie złożył zarzutów do opinii biegłej. Załączone przez pełnomocnika pismo powoda z 03.03.2020 r. nie odnosi się bowiem do ustaleń czy wniosków opinii, a stanowi jedynie opis wykonywanych działań pozwanego. Opis ten zresztą pozostaje w sprzeczności z dokumentacją medyczną złożoną przez powoda (znajdują się w niej wyniki badań z kwietnia 2017 r. kiedy wykonano powodowi badania RTG ręki, kwas moczowy, RF, CRP, morfologię, po których w dokumentacji 16.05.2017 r. wpisano „diagnozowany pod kątem RZS”).

Wobec tak jednoznacznego brzmienia wniosków opinii lekarskiej brak było podstaw do prowadzenia dalszego postępowania dowodowego w celu ustalenia występujących aktualnie skutków rozwijającej się choroby. Poza sporem bowiem pozostaje, że schorzenie takie jak RZS nie jest możliwe do wyleczenia, nie sposób też przewidzieć jaki będzie jej przebieg u konkretnego pacjenta.

Skoro więc nie doszło do naruszenia przez pracowników pozwanego obowiązków określonych w art. 4 i 30 ustawy o zawodzie lekarza (…) nie sposób dywagować o skutkach tych naruszeń. Aktualnie przeżywane przez powoda cierpienia z powodu postępującej choroby nie zostały bowiem wywołane przez pozwanego, a tym samym nie może on odpowiadać za odczuwaną przez powoda krzywdę.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 444 par 1 kc w zw. z art. 445 par 1 kc oraz art. 4 i 30 ustawy o zawodzie lekarza (…) a contrario, należało orzec jak w sentencji.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 102 kpc. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu powód jako przegrywający sprawę w całości powinien w całości zwrócić koszty poniesione przez przeciwnika procesowego. Zgodnie bowiem z treścią art. 108 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zwolnienie od kosztów z jakiego korzysta powód nie zwalnia od obowiązku zwrotu kosztów przeciwnikowi. Koszty te wyliczone wg stawki minimalnej ustalonej w § 2 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2016 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych wynosiły 5400 zł. Na podstawie całokształtu okoliczności sąd uznał jednak, że z uwagi na szczególne okoliczności w postaci odczuwanego bólu, cierpienia i subiektywnego przekonania o odpowiedzialności za ten stan rzeczy lekarzy ZK C., należy powoda obciążyć jedynie częścią kosztów pozwanego w kwocie 1000 zł o czym orzeczono jak w punkcie 2 wyroku.

W punkcie trzecim przyznano od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Słupsku na rzecz pełnomocnika reprezentującego powoda z urzędu wynagrodzenie

w wysokości 3600 zł powiększone o należny podatek od towarów i usług za udzielenie pomocy prawnej której koszty nie zostały uiszczone w całości ani w części, na podstawie § 8 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03.10.2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu.

Na oryginale właściwy podpis