Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy i ujawnionego na rozprawie Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony M. P.poszukując pracy, w 2006 roku nawiązał za pośrednictwem strony internetowej kontakt z osobami podającymi się przedstawicielami firmy (...)mającej siedzibę na terenie Szwajcarii. Oskarżony po skontaktowaniu się najpierw poprzez stronę internetową rozmawiał jeszcze telefonicznie z kobietą podającą się za przedstawiciela firmy, która poinformowała krótko oskarżonego, że jego praca dla tej firmy może polegać łączeniu kontrahentów z różnych państw zainteresowanych współpracą z rynkami wschodnimi. Oskarżony wyraził zgodę na współpracę, przy czym za wykonywanie poszczególnych zleceń miał on otrzymywać prowizję. Oskarżony wypełnił na stronie internetowej umowę, którą przesłał do firmy, z którą nawiązał współpracę. Następnie osoba, z którą wcześniej oskarżony się kontaktował, w kolejnych daniach przesyłała mu za pośrednictwem internetu zlecenia polegające na przyjmowaniu przez oskarżonego na prowadzone dla niego konta bankowe przelewów pieniężnych od różnych osób, oskarżony miał natomiast wypłacać przekazywane środki i przekazywać je za pośrednictwem systemu W. U.do określonych osób za granicę. W wykonaniu powyższych zleceń w dniach 31 marca 2006 r. – 13 kwietnia 2006 r. na rachunek osobisty o numerze (...)w Banku (...)w K., należący do M. P.wpłynęły następujące przelewy z kont z rachunków z banków mających siedzibę na terenie Niemiec :

1.  W dniu 31 marca 2006 r. z rachunku S. B. J. wpłynęły środki w wysokości 1 579,51 USD

2.  W dniu 4 kwietnia 2006r. z rachunku (...) J. E. wpłynęły środki w wysokości 1 262,42 USD

3.  W dniu 5 kwietnia 2006 r. z rachunku S. B. wpłynęły środki w wysokości 929,69 USD

4.  W dniu 7 kwietnia 2006 r. z rachunku M. G. wpłynęły środki w wysokości 1 436,48 USD

5.  W dniu 13 kwietnia 2006 r. z rachunku L. R. wpłynęły środki w wysokości 1 200,13 USD

6.  W dniu 13 kwietnia 2006 r. z rachunku G. C. wpłynęły środki w wysokości 1 182, 60 USD

Następnie w dniach 19 kwietnia 2006 r. – 26 kwietnia 2006 r. na rachunek osobisty oskarżonego o numerze (...) prowadzony w (...) Banku (...) wpłynęły następujące przelewy z kont z banków mających siedzibę na terenie Niemiec:

7.  W dniu 19 kwietnia 2006 r. z rachunku O. M. (1)wpłynęły środki w wysokości 1 341,40 USD

8.  W dniu 24 kwietnia 2006 r. z rachunku W. M. wpłynęły środki w wysokości 2 265,08 USD

9.  W dniu 26 kwietnia 2006 r. z rachunku B. U. wpłynęły środki w wysokości 1 769,02 USD

W kolejnych dniach, tj od 4 maja 2006 r. do 10 maja 2006 r. na rachunek osobisty oskarżonego numer (...) w (...) Banku (...) wpłynęły następujące przelewy pieniężne z kont z rachunków prowadzonych w IX Oddziale banku (...):

10.  W dniu 4 maja 2006 r. z rachunku B. C. wpłynęły środki w wysokości 24.500,00 PLN

11.  W dniu 10 maja 2006 r. z rachunku (...) Serwis S.C. R. S., A. K. wpłynęły środki w wysokości 23.800, 00 PLN

12.  W dniu 8 maja 2006 r. z rachunku B. C. wpłynęły środki w wysokości 24.250, 00 PLN

13.  W dniu 9 maja 2006 r. z rachunku S. A. wpłynęły środki w wysokości 14.900, 00 PLN

Oskarżony M. P.zgodnie z przyjętym zleceniem, niezwłocznie wypłacał przyjmowane środki, które przekazywał następnie za pośrednictwem systemu W. U. do wskazanych osób mających miejsce zamieszkania na Ukrainie, względnie w Rosji.

Pracownicy banku (...), Oddziału w L., w którym były prowadzone konta oskarżonego, po uzyskaniu informacji, iż przekazywane na konta oskarżonego środki mogą być przekazywane w sposób niezgodny z prawem, przekazywali oskarżonemu informacje- przy okazji jego wizyt w banku w celu wypłacenia pieniędzy- że są zastrzeżenia co do otrzymywanych przez niego przekazów pieniężnych, pracownica banku pytała, czy wyraża zgodę na cofnięcie przelewu. Oskarżony po raz pierwszy przyszedł do oddziału banku w dniu 04 kwietnia 2006r. Oskarżony pytany, czy wyraża zgodę na cofnięcie środków odmawiał wyrażenia zgody. Oskarżony podczas kolejnych wizyt w oddziale w/w banku napisał oświadczenia, iż nie wyraża zgody na cofnięcie przelewów pieniężnych i tak w pismach z dnia 10 kwietnia, 13 kwietnia, 19 kwietnia, 25 kwietnia 2006 r. M. P.poinformował, że nie wyraża zgody na zwrot środków przesłanych od kontrahenta w dniu 7 kwietnia 2006 r., środki zostały już zadysponowane. W dniu 12 maja 2006 r. oskarżony M. P.na prośbę pracownika banku napisał kolejne oświadczenie, w którym poinformował, że od kwietnia ma podpisane kontrakty z firmami (...), F. C.. W/w firmy, w ramach kontraktu zwróciły się do niego poprzez e-mail z propozycją współpracy w zakresie pośrednictwa finansowego, polegającego na przesyłaniu na jego konto w (...) Banku (...)środków finansowych od nieznanych mu osób fizycznych i firm. Następnie na wypłacie i przesyłaniu tych środków poprzez W. U. wskazanym osobom w Rosji. W w/w kontraktach było zaznaczone, że współpraca M. P.jest jak najbardziej legalna. W/w kontrahentów weryfikował poprzez Internet, sprawdzał ich strony www, telefony działają, są odbierane przez pracowników. W kontraktach i propozycjach współpracy ma wyraźny zapis, iż jego pośrednictwo i praca na rzecz tej firmy jest absolutnie legalna.

W rzeczywistości środki pieniężne przekazywane na konta oskarżonego były uzyskiwane przez osoby je przekazujące w sposób bezprawny, w ramach procederu określonego jako tzw. „fishing”, polegającego na podstępnym uzyskiwaniu poprzez strony internetowe kodów do rachunków bankowych z dostępem internetowym, następnie poprzez wykonywanie przelewów z tych rachunków na konta prowadzone dla oskarżonego.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie

1.  częściowo wyjaśnień oskarżonego M. P. (k. 1384-1386),

2.  zeznań świadka M. D. (k. 1523-1524), zeznań świadka A. R. (2) ( k. 1434, k. 207-208),

3.  k.8, 14-18 zawiadomienia o przestępstwie,

4.  k. 22-24 dokumentów przekazanych z W. U. Polska

5.  k. 35-36 protokołu oględzin rzeczy

6.  k. 37-58 dokumentów przekazanych przez (...) S. A.

7.  k. 170-171, 176-184 zawiadomienia wraz z załącznikiem

8.  k. 193-198 dokumentów dot. rachunku bankowego oskarżonego w (...) Banku (...),

9.  k. 199, 201-205,210 oświadczeń oskarżonego,

10.  k. 209, 216-217, 222-224 historii rachunku bankowego,

11.  k. 262-322 pisma z dnia 24.01.2008r. wraz z załącznikami

12.  k. 323-334 pisma z dnia 21.04.2008r. wraz z załącznikami

13.  k. 1111 pismo z dnia 12.05.2006r.

14.  k. 1176-1179 pismo z (...) Bank (...) wraz z załącznikami

15.  k. 1186 historii rachunku bankowego,

16.  k. 1189-1204 pismo z Banku (...) S. A. wraz z załącznikami

Przesłuchiwany w postępowaniu sądowym M. P., na terminie pierwszej rozprawy głównej (k. 1384-1386) oświadczył, że zrozumiał treść zarzutu i do czynów się nie przyznaje. Wyjaśnił, że działał z poczuciem odpowiedzialności i dobrego interesu handlowego, zawarł stosowne umowy handlowe z partnerami, na ich podstawie świadczył usługi, wykonując w określonych terminach określone usługi zgodnie z podpisaną umową i zleceniem. Nie miał pojęcia czy te umowy, czy pieniądze mogą być z działalności przestępczej. Bank go o tym nie poinformował. Od samego początku nie został poinformowany, że pieniądze pochodzą z przestępstwa. Oskarżony wyjaśnił, że chciał sprawdzić co to jest za firma, z którą współpracuje, czym się zajmuje. Sprawdził to na stronie internetowej, były tam podane wszystkie dane teleadresowe. Firma miała siedzibę za granicą, chyba w Szwajcarii. Oskarżony zadzwonił do tej firmy, odebrała osoba, oskarżony pytał na czym ma polegać współpraca, propozycja była lakoniczna. Umówili się, że ta kobieta prześle email ze szczegółowymi informacjami, dostał wiadomość - email z propozycją współpracy, potem dostał kolejny email z wyjaśnieniem szczegółowym i załączoną umową o pracę. Nie pamięta z kim tą umowę zawierał. Był podany adres pocztowy. Wydrukował i uzupełnił dane, potem zeskanował i wysłał pocztą zwykłą i elektroniczną, następnie przyszła od nich podpisana umowa współpracy, również za pośrednictwem e-mail. Oskarżony wyjaśnił, że nie miał świadomości, że jego rola będzie polegała na transferowaniu środków pieniężnych, ponieważ jego praca miała polegać na łączeniu kontrahentów z rynkiem wschodnim. Oskarżony wyjaśnił, że za każdym razem, ta pani do niego dzwoniła, informowała, że ma dla niego zlecenie., potem dostawał e- maila z konkretnym zleceniem, była informacja, że przyjdą środki od określonej osoby na konto i oni proszą o wypłatę kwoty i przesłanie przez W. U. do wybranej osoby poza Polską. Oskarżony wyjaśnił, że po pierwszym takim mailu zadzwonił do tej pani zapytał, co to za wpłata a ona tłumaczyła, że to jest zapłata za coś, że chodzi o szybki transfer tych środków, że przelew szedłby bardzo długo. Oskarżony wyjaśnił, że nie wiedział, że te osoby, od których dostawał pieniądze są powiązane jakoś z tą firmą, nie wydawało mu się to podejrzane, że pieniądze są od innych osób, a nie od samej tej firmy. Oskarżony wyjaśnił, że nie pamięta czy był wskazany jakiś tytuł, z którego są wykonywane te przelewy. Oskarżony wyjaśnił, że nie ustalał dlaczego firma szwajcarska sama nie wykonywała tych przelewów, sprawdził ich online, w bazie w szwajcarskiej, takiej jak u Polsce baza KRS, były tam wszystkie dane jak nazwa i siedziba tej firmy. Oskarżony wyjaśnił, że te wyjaśnienia były przekonujące i nie wzbudzało to jego wątpliwości.

Oskarżony wyjaśnił ponadto, że jeśli chodzi o przelewy, które otrzymywał na konto, to mógł mieć zastrzeżenia, ale dopiero po tym jak bank zwrócił mu uwagę na podejrzane źródło tych środków, kilkukrotnie zwrócono mu uwagę, żeby oddał te pieniądze, ale już po fakcie, jak je rozdysponował. Oskarżony wyjaśnił, że nabrał wątpliwości dopiero jak dyrektor banku poinformowała go, że pieniądze mogą pochodzić z przestępstwa, ale środki już wtedy były rozdysponowane, wtedy dzwonił do tych firm, ale oni wyłączyli telefony, zerwali kontakt, wtedy już jego konto było zablokowane, nic na nim więcej nie było. Oskarżony wyjaśnił, że pracownik banku nigdy nie poinformował, że pieniądze pochodzą z przestępstwa i dlatego żąda ich zwrotu. Oskarżony wyjaśnił, że pracownik z okienka z banku kazał mu pisać oświadczenia, które znajdują się w aktach, dlatego on to oświadczenie napisał.

Oskarżony w dalszym ciągu wyjaśniał, że jak przyszedł do banku zrobić pierwszą wypłatę, to nikt go o niczym nie informował. Nie było żadnych zastrzeżeń i wypłacono mu środki, a przy następnej wypłacie, kiedy był w banku, doradca powiedział, żeby napisał to oświadczenie, bo bank zażądał zwrotu środków. Nie pamięta czy to była świadek słuchana na rozprawie, czy inna osoba. Oskarżony oświadczy, że podpisał to oświadczenie, ale pani i tak wypłaciła mu następne środki. Za każdym razem jak był po wypłacenie środków, doradca kazał mu napisać takie oświadczenie, doradca mówił mu, że bank zażyczył sobie zwrotu środków, ale nie został absolutnie wówczas poinformowany o tym, że mogą one pochodzić z przestępstwa, dopiero za ostatnim razem jak był poprosili dyrektora i wtedy poinformowano go, że środki mogą pochodzić z przestępstwa. Poproszono go o napisanie dłuższego wyjaśnienia na okoliczność co stało się ze środkami. Po okazaniu oświadczenia na karcie 199 akt, oskarżony wyjaśnił, że to właśnie to oświadczenie, gdzie go informowano, że mogą być te pieniądze z przestępstwa, było to 12 maja 2006 roku, wcześniej bank nie zgłaszał mu, także telefonicznie, że pieniądze mogą pochodzić z przestępstwa i dalej wypłacał mu środki, tylko oskarżony pisał te oświadczenia. Gdyby dostał taką informację, że pieniądze są z przestępstwa, nigdy by nie wypłacał tych środków. Nikt telefonicznie z banku się z nim nie kontaktował, nie mówił mu o tym. Wyjaśnił on, że pani w banku nie odpowiedziała mu w żaden sposób, jak pytał czemu ma pisać to oświadczenia, mówiła tylko, że takie są wymogi, żeby napisał takie oświadczenie, ale nie mówiła, że to może być z przestępstwa.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego częściowo. Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia, iż oskarżony współpracował z osobami podającymi się za przedstawicieli firmy szwajcarskiej oraz temu, że świadczył usługi polegające na przekazywaniu pieniędzy, otrzymywał przelewy na swoje konto bankowe. Należało dąć wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie okoliczności całkowicie bezspornych, wynikających z dokumentów zgromadzonych w niniejszej sprawie, a mianowicie co do tego, iż oskarżony otrzymywał we wskazanych w akcie oskarżenia datach przelewy pieniężne z kont określonych osób, kwoty te następnie wypłacał oraz przekazywał je za pośrednictwem spółki (...) do wskazanych osób na terenie Ukrainy, względnie Rosji. Okoliczności te wynikają z przekazanej dokumentacji, w szczególności dokumentacji bankowej. Odnośnie relacjonowanych przez oskarżonego jego kontaktów z przedstawicielami firmy działającej na terenie Szwajcarii brak jest dowód wykluczających twierdzenia oskarżonego, iż nawiązał współpracę z osobami podającymi się za przedstawicieli firmy, należał więc przyjąć, że oskarżony podjął taką współpracę, utrzymywał z osobami podającymi się za przedstawicieli tej firmy kontakty internetowe oraz telefoniczne, otrzymywał za pośrednictwem internetu zlecenia wypłaty i przekazywania poszczególnych kwot wskazywanym osobom poza granicami kraju. Nie można uznać jednakże za wiarygodnych tych wyjaśnień oskarżonego, w których twierdził, on, że pracownik banku podczas jego wizyt w banku jedynie pytał, czy oskarżony wyrazi zgodę na cofnięcie przelewu, nie informując w ogóle o zastrzeżeniach banku co do przelewów pieniężnych. W tym zakresie wyjaśnieniom oskarżonego przeczą wskazania doświadczenia życiowego i logiki, przeczą tym wyjaśnieniom pośrednio także zeznania świadka M. D.. W aktach sprawy znajduje się szereg oświadczeń o podobnej treści oskarżonego w których informował on, że nie wyraża zgody na zwrot środków przesłanych od kontrahenta w określonym dniu, środki te zostały rozdysponowane (k. 201-205), oświadczenia te były składane w oddziale banku (...) S.A w L. w którym oskarżony wypłacał przekazywane środki, oświadczenia były składane w obecności pracownicy banku (...). Świadek M. Ł., słuchana na rozprawie (k. 1470) zeznała wprawdzie, że nie pamięta okoliczności sporządzenia w jej obecności oświadczeń przez oskarżonego, zeznała także w takich przypadkach pracownik banku działa za zlecenie kogoś z centrali banku, kto nie przedstawia szczegółowo całej sprawy, tym nie mniej jednak oczywiste jest, że oskarżony, po zapytaniu się przez pracownika banku, czy wyraża zgodę na cofnięcie środków przekazanych na jego konto, musiał zdać sobie sprawę z tego, że są wysuwane zastrzeżenia odnośnie przelewów pieniężnych na jego konto, oskarżony powinien w takiej sytuacji nabrać wątpliwości co do tych przelewów pieniężnych, zdaniem Sądu dla powzięcia takich wątpliwości nie może mieć istotnego znaczenia, że pracownik banku nie poinformował oskarżonego, że środki te mogą pochodzić z przestępstwa. Sytuacja taka, w której pracownik banku prosił o złożenie oświadczenia czy oskarżony wyraża zgodę co cofnięcie środków miała miejsce kilkukrotnie. Należy stwierdzić, jak wynika to z treści zawiadomienia o przestępstwie (k. 170) przedstawiciele banku (...) skontaktowali się z oskarżonym (oświadczenie oskarżonego z dnia 04.04. 2006r) w reakcji na zgłoszenie z banku mającego siedzibę na terenie Niemiec, który informował o pieniądze zostały przekazane w wyniku sfałszowania płatności, z prośbą o anulowania wypłaty. Prawdopodobnym i logicznym jest więc, że pracownica banku prosząca oskarżonego o sporządzenie oświadczenia wiedziała (choćby ogólnie) o zastrzeżeniach co do przelewu i powiadomiła o tym oskarżonego. Ponadto należy powołać zeznania świadka M. D. (k. 1523-1524), iż oskarżonemu z pewnością został choćby ogólnie podany powód żądania od niego wyrażenia zgody na cofnięcie środków, ponieważ gdyby pracownik banku w ogóle nie podał przyczyny dla której klient miałby wyrazić taką zgodę, żaden klient banku nie wyraziłby zgody na cofnięcie przelewu. Zeznania świadka M. D. w tym zakresie są zgodne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Istotnie wprost nieprawdopodobnym było pytanie pracownika banku, czy klient wyraża zgodę na cofnięcie środków pieniężnych przekazanych na jego konto, bez podania przyczyny, dla których klient miałby wyrazić na to zgodę. Bez podania takiej przyczyny żaden klient banku nie wyraziłby zgody na cofnięcie przelewu, co jest przecież równoznaczne z utratą prawa do wypłaty przekazanych pieniędzy, które w przypadku oskarżonego opiewały na pokaźne sumy. Oskarżony od dnia 04 kwietnia 2006r. wiedział zatem, że pracownicy banku w którym jest prowadzone jego mają zastrzeżenia odnośnie przelewu przyjętego przez niego w ramach współpracy z nieznanym mu bliżej podmiotem mającym siedzibę poza granicami kraju. Pomimo takiej świadomości oskarżony kontynuował współpracę z tym podmiotem, nadal przyjmując pieniądze na swoje konto. Wniosek, iż oskarżony zdawał sobie sprawę z zastrzeżeń przedstawicieli banku co do przelewów wydaje się uzasadniony także świetle zachowania oskarżonego, który przekazywane środki niezwłocznie wypłacał z banku, a brak zgody na cofnięcie tych środków uzasadniał w oświadczeniach tym, że środki zostały już rozdysponowane. Oceniając świadomość oskarżonego w zakresie tego, czy przelewy na prowadzone dla niego konto były realizowane zgodnie z prawem w polu widzenia należy mieć okoliczność, że środki były przekazywane z kont różnych osób fizycznych z Niemiec, ale także z Polski, przekazującym pieniądze nie była natomiast nigdy firma z siedzibą w Szwajcarii, z którą współpracował oskarżony. Przekazywanie pokaźnych sum pieniędzy od różnych, nieznanych oskarżonemu osób, nie wskazanie określonego tytułu przekazania tych środków, nakazywało zachowanie szczególnej ostrożności. Należy zauważyć, że jako tytuł płatności przy poszczególnych przelewach wskazywano różne skrótowe hasła np. (...), (...) (k. 170), nie podano w wiarogodny sposób (wskazanie np. typu transakcji, przeznaczenia środków), z jakiego tytułu są realizowane te transakcje. Również sposób nawiązania współpracy z zagraniczną firmą w powiązaniu z innymi wskazanymi powyższej okolicznościami sprawy, świadczy, że oskarżony po dniu 04.04. 2006r. zdawał sobie sprawę, że przyjmowane środki mogą pochodzić z przestępstwa i godził się na ich przyjmowanie. Należy bowiem zwrócić uwagę, że nie zawarł umowy z obecności któregoś z przedstawicieli firmy, oskarżony nie przedłożył zawartej umowy, nie otrzymał jakiejkolwiek dokumentacji potwierdzającej jego legalne zatrudnienie (ewentualny zakres obowiązków, potwierdzenie zgłoszenia do organów ubezpieczeń społecznych).

Odnosząc się do przeprowadzonych w niniejszej sprawie dowodów należy stwierdzić, iż nie budzą zastrzeżeń zeznania pracowników banków dot. sposobu organizowania nielegalnego procederu przekazywania pieniędzy z cudzych kont czy też zeznania pracownika dotyczące sposób realizacji przekazów za pośrednictwem systemu W. U., chodzi tu o zeznania świadka K. O.(k. 19-21), zeznania świadka R. C.(k. 27-31). Oskarżony nie zaprzeczył zeznaniom tych świadków, zeznania te nie dotyczą bezpośrednio sprawy oskarżonego, świadkowie składali zeznania na okoliczności mieszczące się w zakresie ich kompetencji zawodowych.

Zeznania świadka A. K. (2) współwłaściciela firmy serwisującej w przekonaniu Sądu posiadają przymiot wiarygodności. Są zbieżne z jego zeznaniami złożonymi w postępowaniu przygotowawczym. Niepamięć świadka co do niektórych okoliczności, zdaniem Sądu nie umniejsza to wiarygodności jego zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym (k. 158-160), albowiem od czasu poprzedniego przesłuchania minęło ponad 6 lat. Zatem naturalne jest, że A. K. (2) nie pamiętał niektórych okoliczności sprawy.

Sąd uznał za wiarygodne również zeznania świadka A. R. (2) ( k. 1434, k. 207-208), pracownika (...) Bank (...). Świadek na rozprawie nie pamiętała wprawdzie szeregu okoliczności, jednakże potwierdziła zeznania składane w postępowaniu przygotowawczym. Świadek nie miała wprawdzie bezpośredniego kontaktu z oskarżonym jednakże podane przez nią informację mają oparcie w szczegółowych danych zawartych w zawiadomieniach o przestępstwie złożonych przez bank, zeznania są ponadto spójne z zeznaniami innego pracownika tego banku (...).

Zeznania świadka M. D. (k. 1523), dyrektora w (...) Banku (...) należy w ocenie Sądu uznać za wiarygodne. Świadek nie była wprawdzie słuchana w postępowaniu przygotowawczym, dlatego nie pamiętała wielu okoliczności związanych ze sprawą oskarżonego, potwierdziła ona jednakże, że w jej obecności napisał jedno z oświadczeń, ponadto zeznania świadka, który zajmuje kierownicze stanowisko w placówce bankowej, iż zapytaniu przez pracownika banku, czy klient wyraża zgodę na cofnięcie przelewu pieniężnego towarzyszy także informacja dlaczego klient miałby wyrazić taką zgodę, pozostają w zgodzie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Z zeznaniami tego świadka współgrają również zeznania świadka M. Ł. (k. 1470). Świadek potwierdziła, że oskarżony sporządził z jej obecności szereg oświadczeń dot. niewyrażenia zgody na cofnięcie przelewu pieniężnego.

Sąd podzielił również wnioski wynikające z opinii biegłego P. W. ( k.143-145, k. 255-260), nie ma bowiem zastrzeżeń odnośnie umiejętności biegłego, rzetelności złożonej opinii, tym nie mniej należy stwierdzić, że zabezpieczone przez biegłego dane w komputerze oskarżonego nie zawierają informacji istotnych dla niniejszej sprawy, w szczególności brak tam informacji przesyłanych przez internet oskarżonemu przez firmę zlecającą przelewy czy też wiadomości zwrotnych od oskarżonego.

Nie budzi zastrzeżeń co do autentyczności i wiarygodności zawartych informacji także obszerna dokumentacja bankowa, na którą składają się przede wszystkim historie rachunków bankowych oraz zawiadomienia o przestępstwie skierowane przez banki.

Dokonując prawno karnej oceny zachowań oskarżonego polegających na przyjmowaniu środków pieniężnych należy zdaniem Sądu rozróżnić przyjmowanie na konto kwot w dniach 31 marca i 04 kwietnia 2006 roku oraz przyjmowanie kwot pieniężnych w pozostałych dniach, po dniu 04 kwietnia 2006 roku. Przyjęcie pieniędzy uzyskanych za pomocą przestępstwa w dniach 31 marca i 04 kwietnia 2006r wypełnia znamiona przestępstwa określonego w art. 292 § 1 k.k., czyli tzw. paserstwa nieumyślnego, ponieważ w odniesieniu do tych czynów nie sposób w ocenie Sądu w sposób pewny ustalić, że oskarżony działał przynajmniej w zamiarze ewentualnym, tzn. że liczył się z tym, że przyjmowane środki zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego i godził się na to. Tym nie mniej jednak okoliczności w których przyjmował on już wówczas pieniądze uzasadniają ocenę, że powinien i mógł wiedzieć o przestępnym pochodzeniu przyjmowanych środków. Przekazywane na konto prowadzone dla oskarżonego pieniądze pochodziły od nieznanych mu osób fizycznych, zarówno od obywateli polskich jak i od cudzoziemców (co było widoczne dla oskarżonego), oskarżony nie znał z imienia i nazwiska osób, które przekazywały pieniądze, nie widział, z jakiego tytułu były one przekazywane, oskarżony nie zawarł w formie pisemnej żadnej umowy z podmiotem (mającym siedzibę poza Polską), z którym miał współpracować, nie znał nikogo z imienia i nazwiska, kto zlecił mu dokonywanie przekazów pieniężnych (nie spotkał się osobiście z żadną z tych osób), przy czym rola oskarżonego miała polegać na niezwłocznym wypłacaniu pieniędzy i przekazywaniu ich nieznanym mu osobom na terenie Ukrainy, za pośrednictwem sieci W. U.. Powyższe okoliczności niewątpliwie nakazywały oskarżonemu powziąć wątpliwości, wnikliwie zweryfikowanie rzetelności firmy, z którą miał on współpracować, jeszcze zanim zgodził się on przyjmował na konto przekazy pieniężne. Oskarżony w opisanych okolicznościach powinien i mógł wiedzieć, że przekazywane środki mogły być uzyskane w sposób nielegalny. Odnośnie znamion przestępstwa paserstwa należy wskazać, że oskarżony świadomie przyjmował na konto, do którego posiadał pełne uprawnienia, środki pieniężne, które następnie wypłacał i nimi dysponował. Powyższe świadczy więc niewątpliwie o przyjęciu środków pieniężnych, przyjęcie jako czynność sprawcza przestępstwa paserstwa zakłada bowiem roztoczenie władztwa nad określonymi przedmiotami, uzyskanie do nich dostępu czy wreszcie objęcie ich w bezpośrednie posiadanie. Przyjmowanie przez oskarżonego przekazów pieniężnych po dniu 04 kwietnia 2006r. należy natomiast ocenić jako przestępstwa paserstwa z art. 291 § 1 kk, popełnione w zamiarze ewentualnym. Należy bowiem podkreślić, że chociaż do dnia 04 kwietnia pochodzenie (legalność) przekazywanych kwot pieniężnych powinno wzbudzić u oskarżonego wątpliwości, to oskarżony nie miał żadnych wiarygodnych informacji świadczących o tym, że przyjmowane kwoty pieniężne faktycznie pochodziły z przestępstwa. W dniu 04 kwietnia oskarżony był natomiast w placówce banku (...)w L., na konto którego to banku wpływały pieniądze, oskarżony rozmawiał z pracownicą banku, w efekcie tej rozmowy oskarżony nie wyraził zgody na wycofanie przelewu na jego konto. Pracownica banku- słuchana na rozprawie wprawdzie nie pamiętała przebiegu rozmowy z oskarżonym, jednakże z zeznań jej przełożonej świadka M. D.wynika, iż pracownik banku pytając klienta, czy wyraża zgodę na cofnięcie przelewu informuje o powodzie takiego pytania, w tym wypadku powodem takiego pytania były informacje uzyskane przez bank, że przelewane środki mogły być uzyskane nielegalnie. Należy zaznaczyć, że oskarżony w składanych kolejno oświadczeniach odmawiał zgodny na cofnięcie przelewu i przyjmował kolejne kwoty na swoje konto, tym samym mając informacje o zastrzeżeniach co do przelewów godził się na ich przyjmowanie. W związku z tym mając na uwadze pozostałe, wyżej opisane okoliczności, należało uznać, że przyjmowanie środków uzyskanych za pomocą czynu zabronionego po dniu 04 kwietnia 2006r wypełniło znamiona przestępstwa paserstwa określonego w art. 291 § 1 kk. Sąd uznał, że przyjmowanie przez oskarżonego pieniędzy zarówno w postaci tzw. paserstwa nieumyślnego jako i paserstwa umyślnego zostało popełnione w warunkach ciągu przestępstw określonego w art. 91 § 1 k.k., ponieważ oskarżony popełniając poszczególne przestępstwa paserstwa działał niewątpliwie w krótkich odstępach czasu i w podobny sposób. Nie byłoby zdaniem Sądu właściwym kwalifikowanie poszczególnych zachowań oskarżonego jako tzw. czynu ciągłego (art. 12 k.k.), ponieważ pomimo tego, że oskarżony przyjmował kwoty pieniężne w krótkich odstępach czasu, nie sposób uznać, że przyjął on wszystkie kwoty w ramach z góry powziętego zamiaru. Ustalenie, że oskarżony działał w wykonaniu z góry powziętego zamiaru zakładałoby bowiem, że oskarżony już w chwili przyjęcia pierwszego przelewu zamierzał przyjmować także wszystkie kolejne przelewy, oskarżony już wtedy musiałby więc już w sposób skonkretyzowany (w odniesieniu do określonych kwot, osób od których mają pochodzić środki) zamierzać przyjmować pieniądze na prowadzone dla niego konto.

Sąd skazał oskarżonego M. P. za czyny z art. 292 § 1 k.k., popełnione w dniach 31.03. i 04.04. 2006r. na podstawie art. 292 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, natomiast za czyny z art. 291 § 1 k.k., popełnione w okresie od 05.04. do 10.05. 2006r. na podstawie art. 291 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk Sąd skazał oskarżonego na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego karę 250 stawek dziennych grzywny określając wysokość stawki dziennej na kwotę 40 złotych. Sąd przy wymiarze poszczególnych kar miał na uwadze, że kara 8 miesięcy pozbawienia wolności jest wystarczającą reakcją na dwa przestępstwa popełnione w ramach ciągu przestępstw, o charakterze nieumyślnym, natomiast za popełnienie w następnym okresie czasu szeregu przestępstw paserstwa o charakterze umyślnym, polegającym na przyjmowaniu pokaźnych kwot pieniężnych, konieczne jest wymierzenie kary pozbawienia wolności w znacznie surowszym wymiarze, przy czym okolicznością łagodzącą jest niewątpliwie to, że oskarżony działał w zamiarem ewentualnym, nie był on ściśle powiązany z osobami dokonującymi zaboru pieniędzy z kont prowadzonych w poszczególnych bankach. Nie budzi wątpliwości, że oskarżony przyjmował przelewy pieniężne dla osiągnięcia korzyści majątkowej, dlatego słusznym było wymierzenie obok kary pozbawienia wolności również kary grzywny, gdzie liczba stawek musi być proporcjonalna do stosunkowej dużej kwoty przyjętych przez oskarżonego pieniędzy, a wysokość stawki dziennej odpowiada zdaniem Sądu możliwościom zarobkowym oskarżonego.

Sąd na podstawie art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego M. P. karę łączną 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Orzeczenie kary łącznej w wymiarze zbliżonym do najsurowszej z kar jednostkowym jest uzasadnione ścisłym związkiem przedmiotowym i czasowo-przestrzennym zachodzącym pomiędzy poszczególnymi czynami. Sąd na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby w wymiarze 3 (trzech) lat. Zdaniem Sądu mając na uwadze dotychczasową niekaralność oskarżonego (k. 1527) jak również jego postawę zaprezentowaną na rozprawie należy uznać, że wobec oskarżonego zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna, która uzasadnia ocenę, że będzie on przestygał prawa.

Sąd na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł przepadek dowodu rzeczowego opisanego pod poz. 966 w wykazie dowodów rzeczowych Drz 1191/12, nakazując jego pozostawienie w aktach sprawy. Sąd uznając, że wobec oskarżonego brak podstaw do zwolnienia go z zapłaty kosztów postępowania, na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 6320 złotych tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 2300 złotych tytułem opłaty.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

.