Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Tomkiewicz,

Sędziowie: SO Dariusz Firkowski (spr.),

SO Remigiusz Chmielewski,

Protokolant sekr. sądowy Elżbieta Łotowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Janusza Płońskiego

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2014r.

sprawy M. K.

oskarżonego o przestępstwo z art. 286§1 kk i art. 270§1 kk w zb z art. 227 kk w zw z art. 11§2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 19 kwietnia 2013r.,sygn. akt II K 343/12

I zaskarżony wyrok uchyla i sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Olsztynie przekazuje,

II zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. B. kwotę 504 ( pięćset cztery ) zł tytułem opłaty za obronę z urzędu oskarżonego M. K. wykonywanej w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 115,92 ( sto piętnaście złotych i dziewięćdziesiąt dwa grosze ) zł tytułem podatku VAT od tej opłaty.

Sygn. akt VII Ka 1249/13

UZASADNIENIE

M. K. został oskarżony o to, że w dniu 25 lutego 2010 roku w W. i w O. działając wspólnie i w porozumieniu z B. B., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadzili pokrzywdzonych K. i C. G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 20.000 złotych, wprowadzając ich w błąd w ten sposób, że M. K. składając B. B. obietnicę otrzymania części tej korzyści, zaplanował popełnienie tego czynu i wskazał sposób realizacji swojego planu, następnie przekazał mu uprzednio podrobioną legitymację służbową Inspektora (...), wystawioną na nazwisko R. R. oraz uprzednio podrobione upoważnienie numer (...) do przeprowadzenia kontroli budowlanej w (...) (...) w O., wystawione na nazwisko R. R., wskutek czego B. B., godząc się na propozycję M. K. i realizując jego plan, udał się do lokalu (...) (...) przy ul. (...) w O., należącego do pokrzywdzonych, gdzie używając powyższych dokumentów jako autentycznych, podał się za funkcjonariusza publicznego R. R.- Inspektora (...) i za wykonanie czynności związanej z jego funkcją, w postaci sporządzenia protokołu kontroli budowlanej wymienionego lokalu, zażądał kwoty 30.000 złotych,

- tj. o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zb. art. 227kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2013r. w sprawie II K 343/12

oskarżonego M. K. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym dodatkowym ustaleniem, że dokonał go w okresie 23-25.02.2010 r. , działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i czyn ten zakwalifikował z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zb. z art. 227 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i za to z mocy art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zb. z art. 227kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk, opierając wymiar kary o art. 286 § 1 k.k. w z art. 11 § 3 kk skazał go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności.

Powyższy wyrok zaskarżył obrońca oskarżonego, który orzeczeniu zarzucił:

I błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, a przejawiający się w uznaniu, że:

- oskarżony kontaktował się z B. B. i proponował mu współudział w popełnieniu przestępstwa. Tymczasem zarówno oskarżony, jak i przesłuchiwani świadkowie konsekwentnie twierdzili, że oskarżony nie znał przed sprawą B. B., B. B. zaś mógł tylko ewentualnie kojarzyć oskarżonego, chociażby z racji na przyznany M. K. status świadka koronnego;

_ R. T. nie wiedział o braku pozwoleń na wykonanie części prac remontowo- budowlanych w lokalu (...), w związku z czym jedyną osobą posiadającą wiedzę o nieprawidłowościach powstałych w trakcie remontu był oskarżony. Tymczasem zarówno świadkowie K. i C. G., jak i oskarżony oraz sam R. T. przyznali, że T. nie tylko miał wiedzę o dokonywanych przeróbkach, ale i o braku pozwoleń na ich wykonanie;

- B. B. nie mógł wiedzieć o szczegółach remontu lokalu (...) od R. T., jako że po pierwsze R. T. nie znał tychże szczegółów, po drugie zaś B. nie miał powodu, aby wypytywać R. T. o lokal należący do osób, których nie znał i prowadzony przez osobę (oskarżonego), której również nie znał. Tymczasem jak już wyżej wskazano zeznania K. i C. G., oskarżonego oraz R. T. jednoznacznie wskazują na to, że R. T., był osobiście zaangażowany w proces tworzenia klubu i posiadał wiedzę na temat prowadzonego remontu. Dodatkowo, podczas jednego ze spotkań towarzyskich, R. T. opowiedział B. B. o przyczynach zakończenia współpracy z K. i C. G., a także o remoncie i o braku pozwoleń na jego przeprowadzenie;

-oskarżony nie wiedział o istniejących w dacie popełnienia przestępstwa pozwoleniach na dokonanie przeróbek, czemu jednoznacznie przeczy tak treść złożonych przez niego wyjaśnień, jak i zeznań pokrzywdzonej K. G..

II obrazę przepisu art. 7 kpk , która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a polegającą na prowadzeniu jednostronnej, dowolnej, a przy tym przeczącej zasadom logiki życiowej i doświadczenia życiowego ocenie materiału dowodowego, a konkretnie:

- przyjęcie, że pretensje B. B. do pokrzywdzonych K. i C. G. z powodu odsunięcia go od prowadzenia klubu wskazują na to, że również oskarżony w dalszym ciągu żywi do pokrzywdzonych urazę za zakończenie z nim współpracy, co z kolei pozwala na przyjęcie u oskarżonego motywu zemsty;

- przyjęcie, że R. T. odwożąc B. B. pod wejście do klubu (...) nie wiedział po co to robi i dlaczego akurat w to miejsce chciał być odwieziony B. B., który przecież nie miał ani rodziny, ani znajomych w O.;

a także

III obrazę przepisu art. 410 kpk w zw. z art. 4 kpk, która również mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, polegającą na nieuwzględnieniu dowodów przemawiających na korzyść oskarżonego i jednoczesnemu daniu wiary jedynie dowodom przemawiającym na jego niekorzyść, a konkretnie:

- przyjęcie, że zmiana zeznań pokrzywdzonej K. G. związana z uznaniem przez nią już na pierwszej rozprawie (nie zaś, jak to ujął Sąd w jednym z ostatnich zeznań), że to nie oskarżony, a R. T. stoi za popełnieniem przestępstwa, służy jedynie wspieraniu przyjętej przez oskarżonego linii obrony;

- przyjęcie, że zmiana zeznań B. B. w zakresie przyznania, że nie znał oskarżonego służy jedynie wspieraniu przyjętej przez oskarżonego linii obrony, nie jest zaś podyktowana zmianą sytuacji. Uprzednio bowiem, jak to określił świadek wskazał na oskarżonego, jako na osobę sprawcę kierowniczego "aby sobie pomóc", obecnie zaś, jako że sam nie jest oskarżony, może zeznać prawdę;

- przyjęcie, że K. T. miał interes we wspieraniu linii obrony oskarżonego, co spowodowało zmianę jego zeznań w zakresie częstotliwości spotkań z bratem, R. T. podczas konfrontacji z tymże.

Podnosząc powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego , względnie zaś o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu

w O. do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Nie przesądzając ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie podnieść należy, że apelacja jest o tyle zasadna o ile z jej treści a przede wszystkim wniosków obrońcy jak na k. 491-492 i k.498 wynika potrzeba uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd odwoławczy wobec treści art.452§1 kpk nie był władny przeprowadzić powyższych dowodów w toku rozprawy odwoławczej o co wnioskował obrońca M. K. albowiem faktycznie doprowadziłoby to do konieczności przeprowadzenia na nowo przewodu sądowego w całości.

Mianowicie przesłuchanie wskazanych świadków tj. M. M. (1), M. M. (2) i R. B. powoduje konieczność skonfrontowania ich twierdzeń z wyjaśnieniami oskarżonego oraz zeznaniami R. T. i B. B.. Podobna sytuacja zachodzi jeśli chodzi o analizę wykazu połączeń telefonicznych R. T. i B. B. oraz wniosków płynących ze sprawy (...) Sądu Okręgowego w W.. Przeprowadzenie tych czynności ma istotne znaczenie dla dokonania weryfikacji wersji podawanej przez oskarżonego co do tego, że nie dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu a w szczególności między innymi tego, że przed sprawą nie znał B. B. oraz, że R. T. dysponował wiedzą nie tylko o dokonywanych robotach budowlanych w lokalu pokrzywdzonych ale i o braku pozwolenia na ich wykonanie oraz, że wymienieni pozostawali w dobrych relacjach..

Wobec powyższego przedwczesne byłoby merytoryczne ustosunkowanie się od zarzutów zawartych w apelacji obrońcy jak na k.372-375 albowiem faktycznie odniesienie się do poruszanych w niej kwestii możliwe będzie dopiero po przeprowadzeniu wskazanych dowodów przy ponownym rozpoznania sprawy.

Mając powyższe na uwadze wyrok uchylono i sprawę przekazano do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji- art.437§2 kpk, art.438pkt.2-3 kpk.

Przy ponownym rozpoznaniu w odpowiedni sposób należy się odnieść do wskazanych okoliczności co winno pozwolić na prawidłowe określenie kwestii odpowiedzialności oskarżonego za zarzucany mu czyn i ewentualnych konsekwencji karnych związanych z tym czynem.

O opłacie i podatku VAT od tej opłaty dla obrońcy z urzędu orzeczono na podstawie art.29 ustawy prawo o adwokaturze i rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy.

.