Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2016 roku

Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Radosław Jamroży

Protokolant: sekr. sądowy Wioletta Bartołd

po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2016 r. na rozprawie sprawy

z powództwa T. W.

przeciwko (...) w G.

o zapłatę

I.  oddala powództwo w zakresie żądania zasądzenia kwoty 1 978,27 zł;

II.  umarza postępowanie w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od powódki T. W. na rzecz strony pozwanej kwotę 1217zł tytułem kosztów procesu;

IV.  przyznaje adwokatowi K. R. od Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu kwotę 2 214 zł, w tym stawka podatku od towarów i usług, tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu.

poczatektekstu

[Przewodniczący 00:01:38.983]

Uprzedzam o przystąpieniu do wygłoszenia uzasadnienia. Uzasadnienie. Powódka wystąpiła o zasądzenie kwoty 8.000 złotych. Następnie zmieniając żądanie w piśmie z dnia 10 listopada 2015 roku na ustalenie nieistnienia stosunku prawnego w postaci umowy pożyczki numer (...) na kwotę 8.000 złotych, zawartej 28 czerwca 2014 roku. Ostatecznie powódka wniosła o zasądzenie kwoty 1.978,27 złotego tytułem zwrotu nienależnego świadczenia, cofając pozew w pozostałym zakresie. Uzasadniając swoje stanowisko powódka podała, że 22 listopada 2013 roku zawarła z pozwaną Kasą umowę pożyczki na kwotę 34.000 złotych, celem spłaty dwóch wcześniej zaciągniętych pożyczek. Pożyczka ta miała zostać spłacona w 120 ratach po 512 złotych 55 groszy. W czerwcu 2014 roku powódka udała się do placówki oddziału strony pozwanej w K. z zapytaniem o możliwość obniżenia miesięcznej raty. Powodem tego była jedynie chęć uzyskania informacji na wypadek wyprowadzki syna. Powódka uzyskała informacje, że taka możliwość istnieje. Następnie po kilku dniach została wezwana celem podpisania stosownych dokumentów. Zdaniem powódki nigdy nie wyrażała ona woli zawarcia kolejnej umowy pożyczki. Po zapewnieniu, że koszty związane z zawarciem drugiej umowy są nieznaczne, przystała na zasugerowaną jej propozycję. Następnie powódka udała się do Banku (...) S.A., gdzie uzyskała informację, że dnia 28 czerwca 2014 roku została zawarta trzecia umowa pożyczki na kwotę 8.000 złotych, czemu powódka zaprzeczyła. Powódka zaprzeczyła by podpisała tę umowę, a jeśli to uczyniła, to w wyniku nieświadomości znaczenia składanego podpisu. Uzasadniając kolejną zmianę powództwa w piśmie z 14 marca 2016 roku powódka podała, że domaga się kwoty 1.978 złotych 27 groszy tytułem zwrotu nienależnego świadczenia stanowiącego równowartość poniesionych kosztów związanych z zawarciem przedmiotowej pożyczki, to jest 40 złotych opłaty przygotowawczej, 520 złotych prowizji, 796 złotych 80 groszy tytułem kosztów ubezpieczenia, 621 złotych 47 groszy tytułem naliczonych odsetek. Powódka zawarła z bankiem umowę pożyczki na kwotę 8.885 złotych 19 groszy. W piśmie, jako podstawę dochodzonego roszczenia powódka wskazała bezpodstawne wzbogacenie, to jest przepisy o nienależnym świadczeniu, twierdząc, że wobec braku skutecznego oświadczenia woli co do zawarcia spornej umowy pożyczki istnieje podstawa do zastosowania przedmiotowej instytucji. Pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów. Strona podała, że 20 listopada 2013 roku powódka złożyła wniosek o pożyczkę 34.000 na 120 miesięcy. W tym samym dniu J. W. złożył deklarację poręczenia. W dniu 22 listopada 2013 roku została zawarta umowa pożyczki 34.000 złotych. Z tych środków, po dokonaniu potrąceń, dokonano przelewu 12.900 złotych na rzecz (...) i 13.272 złote na rzecz Banku (...) S.A. W dniu 25 czerwca 2014 roku powódka ponownie złożyła wniosek o pożyczkę 30.000 złotych oraz 8.000 złotych, zaś J. W. deklarację poręczyciela. W dniu 28 czerwca 2014 roku podpisano umowy pożyczki na 30.000 złotych oraz 8.000 złotych. Pozwana podała, że udzielenie dwóch pożyczek wynikało z chęci obniżenia składki ubezpieczenia. Sąd ustalił następujący stan faktyczny. W dniu 6 maja 2013 roku powódka zawarła z (...) umowę pożyczki na kwotę 13.828 złotych. Dowód, umowa, karta od 134 do 136. W dniu 20 listopada 2013 roku T. W. złożyła w oddziale strony pozwanej w K. wniosek o udzielenie pożyczki w kwocie 34.000 złotych na okres 120 miesięcy. We wniosku wskazała na posiadane zobowiązania, to jest kredyt (...) w kwocie 12.900 złotych oraz pożyczkę w banku na kwotę 1.000 złotych. Wraz z wnioskiem złożono deklarację poręczyciela, syna powódki, J. W., który wskazał na zobowiązania z tytułu kredytu w banku na kwotę 13.272 złote. Dowód, wniosek i deklaracja, karta od 60 do 62A. W dniu 22 listopada 2013 roku strony zawarły umowę pożyczki numer (...) kwoty 34.000 złotych na okres do 21 listopada 2023 roku. Według harmonogramu spłaty kwota miesięcznej spłaty miała wynosić 512 złotych 55 groszy. Termin spłaty oznaczono na 21 dzień kolejnego miesiąca. Dowód, umowa, karta od 29 do 36, harmonogram, karta od 33 do 35. W tym samym dniu powódka złożyła dwie dyspozycje wypłaty przelewem kwoty 12.900 złotych tytułem spłaty pożyczki z dnia 6 maja 2013 roku na rzecz (...) oraz 13.272 złote tytułem spłaty pożyczki z dnia 12 sierpnia 2013 roku na rzecz Banku (...) S.A. Dowód, dyspozycje, karta 70 i 71. W tej samej dacie na rachunek powódki wpłynęła kwota 31.280 złotych. Wypłacono z rachunku kwotę 3.388 złotych 40 groszy tytułem ubezpieczenia. Wykonano przelewy kwot 12.900 złotych na rzecz (...) i 13.272 złote na rzecz (...) S.A. oraz dokonano wypłaty z rachunku kwoty 1.551 złotych. W okresie do czerwca 2014 roku stałe wpływy na rachunek powódki stanowiła kwota 847 złotych 40 groszy miesięcznie, przelewane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Nadto stale pobierana była kwota 512 złotych 55 groszy tytułem spłaty kredytu numer 1 w dniach 21 grudnia 2013 roku, 21 stycznia 2014 roku, w dniu 21 lutego 2014 roku kwota 249,37 złotego, w dniu 27 luty 2014 roku kwota 263,18 złotego, w dniu 21 marca 2014 roku kwota 98,67 złotego, w dniu 31 marca 2014 roku kwota 413,88 złotego, w dniu 21 kwietnia 2014 roku kwota 132,96 złotego, w dniu 29 kwietnia 2014 roku kwota 379,59 złotego, w dniu 21 maja 2014 roku kwota 102,25 złotego, w dniu 29 maja 2014 roku kwota 410,30 złotego, w dniu 21 czerwca 2014 roku kwota 101,54 złotego. Dowód, wyciąg miesięczny, karta 72 oraz od karty 74 do 76, wyciąg z zleceń, karta 73. W dniu 25 czerwca 2014 roku powódka złożyła w oddziale pozwanej wniosek o pożyczkę w kwocie 30.000 złotych oznaczając jako zobowiązania kredyty w kwocie 33.123 złotego i 8.000 złotych w (...), oraz 1.000 złotych w banku. Jednocześnie została złożona deklaracja poręczyciela J. W.. W tej samej dacie powódka złożyła wniosek o przyznanie pożyczki w kwocie 8.000 złotych, oznaczając jako zobowiązania kredyty w kwocie 33.123 złotego i 30.000 złotych w (...), oraz 1.000 złotych w banku. We wniosku powódka oznaczyła dwie daty przy swoich podpisach: 28 czerwca 2014 roku na stronie 5, oraz 25 czerwca 2014 roku na stronie 6. Jednocześnie została złożona deklaracja poręczyciela J. W.. Dowód, wnioski i deklaracje od karty 78 do 87. W dniu 28 czerwca 2014 roku została zawarta pomiędzy stronami umowa pożyczki numer (...) na kwotę 30.000 złotych, na okres do 30 maja 2024 roku. Według harmonogramu spłaty kwota miesięczna spłaty miała wynosić 447 złotych 94 grosze. Termin spłaty oznaczono na 30 dzień kolejnego miesiąca i ostatni dzień każdego miesiąca lutego. Dowód, umowa, karta od 7 do 15, harmonogram, karta od 3 do 15. W tej samej dacie strony zawarły umowę pożyczki numer (...) na kwotę 8.000 na okres do 30 maja 2014 roku. W umowie zaznaczono, iż jest ona zawierana na wniosek z dnia 25 czerwca 2014 roku. Oznaczono roczną rzeczywistą stopę oprocentowania na 19,94 procenta, zaś całkowita kwota do zapłaty w dniu zawarcia umowy miała wynosić 15.690 złotych 98 groszy. Szacunkowy koszt pożyczki wynosił 7.690 złotych 98 groszy. Opłata przygotowawcza 40 złotych, zaś prowizja z tytułu udzielenia pożyczki 520 złotych. Jednym z zabezpieczeń było przystąpienie do ubezpieczenia grupowego Walor. Koszt ubezpieczenia w dacie wypłaty pożyczki wynosił 796 złotych 80 groszy. Umowę sporządzono po jednym egzemplarzu dla każdej stron. Nadto poręczyciel otrzymał jej kopię. Umowa została podpisana przez powódkę oraz jej syna jako poręczyciela. W tej samej dacie poręczyciel J. W. podpisał oświadczenie o poręczeniu przedmiotowej pożyczki. Strony podpisały także aneks numer (...) do wymienionej umowy pożyczki, gdzie wpisano jako jedną z form zabezpieczenia poręczenie według prawa cywilnego J. W.. Według harmonogramu spłaty kwota miesięczna spłaty miała wynosić 119 złotych 45 groszy. Termin spłaty oznaczono na 30 dzień kolejnego miesiąca i ostatni dzień każdego miesiąca lutego. Dowód, umowa i poręczenie, karta od 153 do 158, aneks, karta 159, harmonogram, karta od 26 do 28. W dniu 28 czerwca 2014 roku na rachunek powódki wpłynęła kwota 6.900 złotych oraz 27.150 złotych. W dniu 28 czerwca 2014 roku powódka złożyła dyspozycje wypłaty przelewem kwoty 33.066 złotych 56 groszy tytułem całkowitej spłaty pożyczki z dnia 22 listopada 2013 roku. W tej samej dacie z rachunku powódki wypłacono kwotę 33.066 złotych 56 groszy. W tej samej dacie na rachunek powódki wpłacono kwotę 7.480 złotych. Wypłacono kwotę 796 złotych 80 groszy tytułem ubezpieczenia numer 3 oraz wypłacono kwotę 6.980 złotych. Dowód, dyspozycja, karta 97, wyciąg miesięczny, karta 76. W dniu 19 stycznia 2015 roku powódka oraz J. W. zawarli z Bankiem (...) S.A. umowę pożyczki na kwotę 31.099 złotych 46 groszy. Zgodnie z umową wypłata pożyczki w kwocie 28.767 złotych miała nastąpić na rachunek powódki w (...) w tym samym dniu. Dowód, umowa, karta od 120 do 125. W dniu 19 stycznia 2015 roku na rachunek powódki w (...) wpłynęła kwota 28.767 złotych. Dowód, wyciąg miesięczny, karta 104. W dniu 21 stycznia 2015 roku powódka oraz J. W. zawarli z Bankiem (...) S.A. umowę pożyczki na kwotę 8.885 złotych 19 groszy. Zgodnie z umową wypłata pożyczki w kwocie 7.718 złotych 80 groszy miała nastąpić na rachunek powódki w (...) w tym samym dniu. Dowód, umowa, karta od 126 do 131. W dniu 21 stycznia 2015 roku na rachunek powódki w (...) wpłynęła kwota 7.718 złotych 80 groszy. Dowód, wyciąg miesięczny, karta 104. W dniu 22 stycznia 2015 roku powódka złożyła 3 dyspozycje wypłat przelewem na kwotę 28.695 złotych 61 groszy i 270 złotych tytułem spłaty pożyczki numer 2 oraz 7.723 złote 84 grosze tytułem spłaty pożyczki numer 3. Dowód - dyspozycje, karta od 101 do 103. W tej samej dacie z rachunku powódki przelano wyżej wymienione kwoty. Dowód - wyciąg, karta 104. W praktyce strony pozwanej przed zawarciem umowy pożyczki składany jest wniosek, następnie robiona jest analiza finansowa, wydaje się decyzję, po której jest podpisywana umowa. Dowód - zeznania świadka, K. J., e-protokół z dnia 21 stycznia 2016 roku, karta 148 od 10 minuty 30 sekundy do 12 minuty 16 sekundy. Sąd zważył, co następuje. Powództwo podlega oddaleniu. Istota sporu w sprawie sprowadzała się do istnienia pomiędzy stronami stosunku prawnego generowanego ostatnią umową pożyczki numer (...) z dnia 28 czerwca 2014 roku, a co za tym idzie, z uwagi na ostatecznie sprecyzowane żądania pozwu na zapłatę w oparciu o bezpodstawne wzbogacenie istnienia podstaw zapłaty przez powódkę kwot stanowiących koszty przedmiotowej umowy pożyczki. Powódka konstruując powództwo w oparciu o przepisy o nienależnym świadczeniu stała na stanowisku, iż w istocie nie doszło do zawarcia pomiędzy stronami 3. umowy pożyczki z dnia 28 czerwca 2014 roku, nie kwestionowała przy tym wysokość pobieranych opłat...

[Dźwięk telefonu 00:23:04.164]

[Przewodniczący 00:23:05.439]

Przepraszam bardzo, proszę, proszę Panią, bo jest wygłaszane uzasadnienie. Jeżeli, albo Pani wyłączy ten telefon, albo proszę wyjść.

[K 00:23:12.694]

Już wyciągam, bo nie mogłam wyłączyć całkowicie.

[Przewodniczący 00:23:18.810]

Także proszę, proszę pamiętać, żeby ten telefon nam nie przeszkadzał, bo to, co się teraz nagrywa będzie potem przedmiotem transkrypcji.

[K 00:23:25.318]

Już, już wyjęłam, nie będzie...

[Przewodniczący 00:23:27.937]

Powódka konstruując powództwo w oparciu o przepisy o nienależnym świadczeniu stała na stanowisku, iż w istocie nie doszło do zawarcia pomiędzy stronami 3. umowy pożyczki z dnia 28 czerwca 2014 roku, nie kwestionowała przy tym wysokości pobieranych opłat czy kosztów ubezpieczenia pożyczki. Zatem rozważania Sądu winny ograniczyć się do istnienia podstawy świadczenia przez powódkę. Dokonując ustaleń faktycznych Sąd oparł się na dowodach z dokumentów. Przede wszystkim, w postaci umów pożyczek, harmonogramów spłat, wniosków o udzielenie pożyczki, wyciągach z rachunku powódki, dyspozycji przelewu. W tym też zakresie dowody te były podstawą ustaleń w zakresie wszystkich stosunków prawnych łączących strony, zawierania umów pożyczek (...) oraz w banku, informacji udzielanych przez powódkę we wnioskach o pożyczkę, sposobu dysponowania przez powódkę pieniędzmi pochodzącymi ze środków uzyskanych na podstawie umów. Ustalając okoliczności towarzyszące zawarciu umów, w szczególności 3. spornej umowy Sąd miał na uwadze przede wszystkim zeznania świadka oraz częściowo powódki. Należy zaznaczyć, iż w zakresie niezbędnym dla rozstrzygnięcia sprawy stan faktyczny był pomiędzy stronami bezsporny. Różnice dotyczyły jedynie oceny skutków prawnych podpisania przez powódkę 3. umowy pożyczki. Ostatecznie bowiem powódka przyznała na rozprawie, iż podpis złożony na umowie z dnia 28 czerwca 2014 roku pożyczki kwoty 8.000 złotych jest jej podpisem, vide oryginał umowy, karta 153. Zakładając tak jak tego chce powódka, iż nie doszło do skutecznego złożenia przez nią oświadczenia woli, w istocie słusznie powołano się na przepisy o nienależnym świadczeniu, jako podstawie żądania zwrotu. Materiał dowodowy sprawy nie pozwala jednak na stwierdzenie, iż powódka nie zawarła 3. umowy będącej podstawą uiszczania świadczeń, których zwrotu domagano się w pozwie, albowiem zostało złożone skutecznie przez obie strony oświadczenie woli w rozumieniu artykułu 60 Kodeksu cywilnego, skutkiem którego zawarto umowę pożyczki w rozumieniu artykułu 720 i następne Kodeksu cywilnego. Po pierwsze, powyższe wynika z samego dokumentu obejmującego umowę numer (...) z dnia 28 czerwca 2014 roku. Okoliczności tej nie zmienia także fakt zawarcia w tym samym dniu umowy pożyczki numer (...) na kwotę 30.000 złotych. Świadek wyjaśnił bowiem, jaki był zamiar stron, czego wynikiem było zawarcie 2 odrębnych umów. Zresztą intencja powódki, która zmierzała do obniżenia kwoty miesięcznej raty niezależnie od tego czy efekt ten został osiągnięty, nie może niweczyć skuteczności spornej umowy. Po pierwsze należy podkreślić, powódka zdaje się być osobą dość często uczestniczącą w obrocie prawnym związanym z pożyczkami czy kredytami. Z akt sprawy wynika, iż łącznie zawierała 6 umów, z czego 4 do chwili zawarcia kwestionowanej pożyczki. Zatem nie można uznać, by nie zdawała sobie sprawy ze znaczenia prawnego podpisywania poszczególnych umów. Nie można więc uznać, by nie wiedziała, że w dniu 28 czerwca 2014 roku przedmiotem czynności prawnej były 2 umowy na 30.000 złotych i 8.000 złotych. Okolicznością potwierdzającą powyższe jest także fakt złożenia przez powódkę w dniu 25 czerwca 2014 roku 2 odrębnych wniosków o pożyczkę w kwotach 30.000 złotych oraz 8.000 złotych, do których dołączono 2 odrębne deklaracje poręczyciela, syna powódki, karta od 78 do 87. Pomyłka w dacie, która wystąpiła z jednym z wniosków nie ma znaczenia, gdyż jak wynika z zeznań świadka wniosek zawsze poprzedzał zawarcie umowy, co jest okolicznością logiczną, a nadto w umowie z dnia 28 czerwca 2014 roku strony wyraźnie zaznaczyły, iż jest ona zawierana na wniosek z dnia 25 czerwca 2014 roku, co jedynie potwierdza chronologię czynności związanych z umową. Nieprawdopodobnym wydaje się, by przeciętny uczestnik obrotu prawnego w tym powódka zważywszy na jej doświadczenie w umowach z instytucjami finansowymi nie zwracał uwagi na kwoty pożyczek wynikające z podpisywanej umowy. Powyższa uwaga ma znaczenie w kontekście wskazanych we wnioskach z dnia 25 czerwca 2014 roku zobowiązań na powódce ciążących, to jest 33.123 złote (...) i 1.000 złotych w banku. Skoro intencją powódki było obniżenie raty, a co za tym idzie, spłata zobowiązania w kwocie 33.123 złote wynikającego z umowy numer (...) nie sposób uznać, by podpisując umowę numer (...) w dniu 28 czerwca 2014 roku nie zwracała uwagi na fakt, iż ta opiewa na kwotę 30.000 złotych, a co za tym idzie stanowiła ona kwotę niewystarczającą na spłatę zobowiązań wymienionych we wniosku z dnia 25 czerwca 2014 roku. Zatem bez wątpienia powódka miała świadomość konieczności pozyskania dodatkowej kwoty 8.000 złotych na podstawie 3. kwestionowanej umowy. Nie można także tracić z pola widzenia faktu, iż we wniosku z dnia 25 czerwca 2014 roku wskazano jako jedno ze zobowiązań odpowiednio kwota 30.000 złotych oraz 8.000 złotych, co miało stanowić zapewne kwoty wynikające z umów numer (...), które miały być udzielone wskutek złożonych wniosków. Jest to kolejna okoliczność wskazująca na złożenie oświadczenia woli przez powódkę w zakresie 3. umowy. Kolejnym dowodem potwierdzającym niesłuszność stanowiska powódki jest także podpisanie aneksu numer (...) do kwestionowanej umowy. Świadomość istnienia 3. umowy pożyczki potwierdzają także dyspozycje przelewu dokonywane przez powódkę po zawarciu obu umów z 28 czerwca 2014 roku. Jeszcze tego samego dnia powódka złożyła dyspozycję wypłaty przelewem kwoty 33.066 złotych i 56 groszy tytułem spłaty 1. pożyczki z 22 listopada 2013 roku. Skoro więc kwota objęta dyspozycją przekraczała kwotę pożyczki z umowy numer (...), 30.000 złotych, to zważywszy na skromne dochody powódki z emerytury potwierdza jedynie świadomość zaciągnięcia zobowiązania na kwotę przekraczającego 30.000 złotych z umowy numer (...). Reasumując, okoliczności faktyczne sprawy potwierdzają, iż intencją stron było zawarcie 2 umów z dnia 28 czerwca 2014 roku, co koresponduje z czynnościami podejmowanymi przez powódkę zarówno w okresie poprzedzającym zawarcie umów, jak i po dacie 28 czerwca 2014 roku. Nie można bowiem tracić z pola widzenia faktu, iż powódka wykorzystała środki pochodzące z obu pożyczek z dnia 28 czerwca 2014 roku. W tych okolicznościach ustalając, iż doszło do skutecznego oświadczenia woli, należało rozważyć nadto zniweczenie jego skutków w oparciu o przepisy o wadach oświadczenia woli. Choć strona powodowa nie powoływała się na powyższe, mając na uwadze żądanie pozwu oraz jego podstawę faktyczną należało także dokonać oceny zgłoszonego roszczenia w kontekście artykułu 82 i następne Kodeksu cywilnego. Zdaniem Sądu materiał dowodowy sprawy w żadnym razie nie pozwala na stwierdzenie, by oświadczenie powódki było dotknięte wadą oświadczenia woli, w szczególności, by było nieważne z uwagi na brak świadomości lub swobody z artykułu 82 Kodeksu cywilnego bądź też było wynikiem błędu z artykułu 84 Kodeksu cywilnego. Zresztą w drugim powołanym przypadku abstrahując już od braku podstaw do przyjęcia błędu, nie zostało wykazane, by ewentualnie przed upływem rocznego terminu zostało złożone stronie pozwanej oświadczenie wymagane przepisem artykułu 88 Kodeksu cywilnego. Reasumując, należało uznać, iż zawarcie umowy pożyczki numer (...) z dnia 28 czerwca 2014 roku, w której powódka zobowiązywała się do zapłaty kwoty 40 złotych opłaty przygotowawczej, prowizji, składki ubezpieczeniowej oraz odsetek kapitałowych, czyli zwykłych, istniała zatem podstawa, kauza świadczenia przez powódkę powyższych kwot. Zatem brak podstaw do konstruowania roszczenia o zwrot wpłaconych kwot na podstawie artykułu 410 Kodeksu cywilnego. Jedynie na marginesie, choć nie było to przedmiotem twierdzeń powódki należy zaznaczyć, iż w sprawie brak jest także podstaw do choćby częściowego uwzględnienia powództwa z uwagi na ewentualną abuzywność postanowień umowy pożyczki w rozumieniu artykułu 385 prim Kodeksu cywilnego. Mając na uwadze relacje kwot kosztów pożyczki, to jest prowizji, opłaty przygotowawczej czy kosztu ubezpieczenia do kwoty udzielonej pożyczki nie można uznać, by doszło do ukształtowania obowiązków powódki w sposób naruszający równowagę stron umowy tak, by jako klauzule abuzywne tej ostatniej te postanowienia nie wiązały. Natomiast zastrzeżona wysokość odsetek umownych nie przekraczała wysokości odsetek maksymalnych przewidzianych w artykule 359 paragraf 2 prim Kodeksu cywilnego. Mając to na uwadze powództwo należało oddalić, zaś w zakresie cofniętego pozwu na podstawie artykułu 355 paragraf 1 k.p.c. postępowanie należało umorzyć. Rozstrzygnięcie o kosztach procesu wynika z zasady odpowiedzialności strony za wynik procesu cywilnego z artykułu 98 k.p.c. Należy zaznaczyć, iż cofnięcie pozwu także stanowi przegranie procesu, dlatego należało uznać, iż sprawa została przegrana przez powódkę w całości. Podstawą ustalenia kosztów procesu jest zatem wartość przedmiotu sporu, która ustabilizowała się w sprawie na kwotę 8.000 złotych. Na zasądzoną na rzecz strony pozwanej kwotę 1.217 złotych składa się stawka minimalna wynagrodzenia pełnomocnika zgodnie z paragrafem 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w związku z paragrafem 21 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, to jest 1.200 złotych oraz koszt opłaty skarbowej od dokumentu pełnomocnictwa uiszczonej zgodnie z przepisami Ustawy o opłacie skarbowej, 17 złotych. Rozstrzygniecie z punktu IV. sentencji wynika z artykułu 29 ustęp 1 Ustawy Prawo o adwokaturze. Przyznana adwokatowi kwota stanowi 150 procent stawki minimalnej wynikającej z paragrafu 6 i 19 Rozporządzenia z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie w związku z paragrafem 22 Rozporządzenia z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. Mając na uwadze paragraf 2 ustęp 3 Rozporządzenia z 2002 roku stawkę podwyższono o stawkę podatku VAT. Sąd przyznał adwokatowi opłatę w wysokości 150 procent stawki minimalnej zgodnie ze złożonym wnioskiem, albowiem przemawia za tym stopień zawiłości sprawy, nakład pracy adwokata oraz przyczynienie się do jej wyjaśnienia. Przegranie procesu przez powódkę nie zmienia faktu, iż pełnomocnik powódki pozostawał ponadprzeciętnie aktywny w sprawie, nie tylko uczestnicząc aktywnie we wszystkich posiedzeniach Sądu oraz w postępowaniu dowodowym, w tym w przesłuchaniu świadka, ale przede wszystkim sporządzał pisma procesowe, które pozwoliły na jednoznaczną identyfikację oraz ocenę zmieniających się roszczeń powódki, co bez wątpienia przyczyniło się do wyjaśnienia sprawy. Prezentowane przez pełnomocnika stanowisko zarówno co do stanu faktycznego oraz oceny prawnej, jakkolwiek nie zostało podzielone przez Sąd, to cechowało się profesjonalizmem i zaangażowaniem w pomoc udzielaną powódce. Mając to na uwadze, a także liczbę terminów rozpraw Sąd stoi na stanowisku, iż przyznanie opłaty w wysokości 150 procent stawki minimalnej stanowi właściwy ekwiwalent nakładu pracy pełnomocnika. Na tym uzasadnienie zakończono. To wszystko, bardzo paniom dziękuję za wysłuchanie...

[K 00:40:02.102]

Dziękuję.

[Przewodniczący 00:40:03.158]

...wyroku i uzasadnienia. Do widzenia.

[K 00:40:06.493]

Do widzenia.

[K 00:40:13.348]

Do widzenia.

[koniec części 00:40:15.992]