Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Jacek Witkowski

po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2014r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania J. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 13 czerwca 2012 r. (Nr (...) )

w sprawie J. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o wysokość renty

oddala odwołanie

Sygn. akt IV U 612/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13.06.2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. ustalił wnioskodawcy J. Z. prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową, albowiem komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 4.06.2012 r. nie stwierdziła całkowitej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony J. Z., który wnosił o jej zmianę i przyznanie mu prawa do wnioskowanego świadczenia. Skarżący twierdził, że stan jego zdrowia oceniono nieobiektywnie i obecnie jest on osobą całkowicie niezdolną do pracy wskutek choroby zawodowej stwierdzonej u niego w 1977 r. Do odwołania ubezpieczony załączył zaświadczenia lekarskie.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie, powołując się na treść orzeczenia komisji lekarskiej.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Ubezpieczony J. Z. ur. (...) uprawniony jest do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową. W dniu 10.04.2012 r. ubezpieczony złożył wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o ponowne ustalenie niezdolności do pracy w związku z pogorszeniem stanu zdrowia. W toku postępowania orzeczniczego wnioskodawca został przebadany przez komisję lekarską ZUS. W wyniku badania, stwierdzono u J. Z. następujące schorzenia: wyprysk kontaktowy skóry, nadciśnienie tętnicze, przewlekłą chorobę wieńcową, obustronny niedosłuch, przepuklinę rozworu przełykowego przepony, zmiany zwyrodnieniowe wielostawowe. Orzeczeniem z dnia 4.06.2012 r. komisja lekarska ZUS nie stwierdziła całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonego w związku z chorobą zawodową. Orzeczenie to stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 13.06.2012 r.

W toku postępowania odwoławczego Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłej lekarza dermatologa (k. 10 a.s.). Biegła rozpoznając u wnioskodawcy kontaktowe zapalenie skóry pochodzenia zawodowego stwierdziła, że schorzenie to powoduje u niego całkowitą niezdolność do pracy w związku z chorobą zawodową. W uzasadnieniu opinii biegła wskazała że opiniowany nie może mieć kontaktu z wyrobami skórzanymi, klejami. W związku z tym jest niezdolny do pracy w zawodzie szewca.

Do opinii tej zastrzeżenia wniósł pozwany organ rentowy, zarzucając, że biegła nie zna zasad orzecznictwa lekarskiego, albowiem nie rozróżnia pojęć: całkowita niezdolność do pracy i częściowa niezdolność do pracy (k. 24 i 26 a.s.). Pozwany ZUS złożył wniosek dowodowy o powołanie innego biegłego dermatologa.

Sąd uwzględnił ten wniosek i dopuścił dowód z opinii innego biegłego dermatologa. Kolejna biegła tej specjalności po przebadaniu ubezpieczonego i po zaznajomieniu się z dokumentacją medyczną z jego dotychczasowego leczenia rozpoznała to samo schorzenie co poprzednia biegła, jednakże w jej ocenie schorzenie to na obecnym etapie nie powoduje całkowitej niezdolności do pracy J. Z.. W uzasadnieniu biegła stwierdziła, że w obrębie skóry głowy, karku i szyi występują u opiniowanego rozsiane krosty i delikatne złuszczanie. Zmiany te wymagają kontynuacji leczenia dermatologicznego i podkreśliła, że ubezpieczony nie był hospitalizowany z powodu zmian skórnych (k. 35 a.s.). W piśmie procesowym ubezpieczony wyraził swoje uwagi do opinii tej biegłej, zarzucając, że jest ona wybiórcza i niepełna. Pomija całkowicie objawy alergologiczne (k. 41 a.s.). W piśmie tym ubezpieczony zgłosił wniosek dowodowy o powołanie nowego lekarza dermatologa i alergologa.

Sąd dopuścił dowód z opinii kolejnego biegłego dermatologa, mając na względzie sprzeczne wnioski co do stopnia niezdolności do pracy dotychczasowych biegłych tej specjalności oraz dopuścił dowód z opinii biegłego alergologa. Opinię wydał jeden biegły lekarz o dwóch tych specjalnościach (k. 76 – 79 a.s.). Opiniujący w sposób szczegółowy opisał przebieg choroby zawodowej u wnioskodawcy i we wnioskach końcowych stwierdził, że przewlekły kontaktowy alergiczny wyprysk skóry pochodzenia zawodowego powoduje częściową trwałą niezdolność do pracy J. Z.. Ubezpieczony ponownie nie zgadzał się z wnioskami końcowymi biegłego, jednakże nie zgłaszał wniosków dowodowych (k. 86 i 87 a.s.).

Zdaniem Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na ustalenie, iż ubezpieczony J. Z. jest w dalszym ciągu częściowo niezdolny do pracy w związku z chorobą zawodową tj. kontaktowym alergicznym wypryskiem skóry. Schorzenie to powstało u niego w 1977 r. gdy wykonywał pracę w zawodzie szewca, mając kontakt z klientami. Zatem podzielić należy ocenę dwóch ostatnich, iż ubezpieczony nie może wykonywać pracy wiązanej z kontaktem z klejem bądź substancją wywołującą kontaktowy wyprysk skóry. Obecne zmiany na skórze w postaci krost nie powodują całkowitej niezdolności do pracy. zgodnie z treścią art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 153 poz. 1227) całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. w przypadku wnioskodawcy, utracił on zdolność do pracy zgodnej ze swoimi kwalifikacjami. Zatem w pełni uzasadnione jest przyjęciem, iż jest on częściowo niezdolny do pracy w związku z chorobą zawodową. Inne schorzenia, które stwierdzono u wnioskodawcy tj. kardiologiczne, psychiatryczne i laryngologiczne mogą być podstawą do ubiegania się o rentę z ogólnego stanu zdrowia.

Należy nadmienić, iż opinia pierwszej z powołanych biegłych dermatologów jest wadliwa, jak słusznie stwierdził organ rentowy. Biegła ta błędnie przyjęła, że niezdolność do pracy zgodnie z kwalifikacjami powoduje całkowitą niezdolność. Jest to sprzeczne z treścią art. 12 ust. 3 ustawy o FUS.

Reasumując, Sąd uznając za obiektywne i prawidłowe opinie pozostałych biegłych, uznał, że zaskarżona decyzja ZUS jest prawidłowa odpowiadająca wymogom art. 6 ust. 1 pkt. 6 ustawy z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2009 r. Nr 6 poz. 13) w zw. z art. 12 ust. 3 ustawy o FUS.

Stąd tez z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc odwołanie J. Z. podlegało oddaleniu.