Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 318/20

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1. 

R. S.

Czyn z pkt. 2,3,4 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

-----

-----

-----

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

-----

-----

-----

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

-----

-----

-----

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

-----

-----

-----

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----

-----

-----

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

2, 3, 4

R. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn z pkt 2 wyroku

Przepis art. 281 k.k. stanowi iż karze podlega kto, w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy, bezpośrednio po dokonaniu kradzieży, używa przemocy wobec osoby lub grozi natychmiastowym jej użyciem albo doprowadza człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Kradzież rozbójnicza polega na zastosowaniu przez sprawcę kradzieży przemocy wobec osoby, groźby natychmiastowego jej użycia albo na doprowadzeniu człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy . Jest to więc konstrukcja nawiązująca do opisu sposobu działania sprawcy rozboju, występuje jednak zasadnicza różnica między tymi przestępstwami. Polega ona na odmiennej kolejności zastosowania rozbójniczych środków, które przy rozboju służą do obezwładnienia lub pokonania oporu pokrzywdzonego w celu dokonania kradzieży (tzn. są stosowane przed lub w trakcie dokonywania zaboru), natomiast w wypadku kradzieży rozbójniczej sprawca dokonuje zaboru bez użycia przemocy lub innych rozbójniczych środków, a używa ich po dokonaniu kradzieży, aby utrzymać się w posiadaniu skradzionej rzeczy ( za Andrzej Marek Komentarz do art. 281 Kodeksu Karnego ).

W powyższej sprawie zachowanie oskarżonego R. S. realizuje znamiona czynu z art. 281 k.k. opisanego w 2 wyroku . Oskarżony R. S. w dniu 1 lutego 2020 r. w miejscowości S. P., gm. N., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z S. K. w ramach podziału ról , dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dwóch czteropaków piwa (...) o wartości 19,98 złotych na szkodę A. O. właścicielki sklepu (...) . Następnie w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy oskarżony R. S. użył przemocy wobec pracownika sklepu (...) w ten sposób, że uderzył pokrzywdzonego pięścią w głowę , co wykorzystał oskarżony S. K. przejmując przekazany mu przez oskarżonego R. S. skradziony alkohol . Po czym obaj oskarżeni R. S. i S. K. zbiegli z miejsca zdarzenia wraz ze skradzionymi przedmiotami powodując straty o wartości 19,98 złotych na szkodę A. O. właścicielki sklepu (...) . Należy wskazać iż pomiędzy dokonaniem kradzieży a użyciem przemocy, groźbą natychmiastowego jej użycia albo doprowadzeniem człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności musi zachodzić stosunek bezpośredniego powiązania czasowego. Ustawa wymaga, aby opisane w art. 281 k.k. sposoby oddziaływania na osobę były przez sprawcę zastosowane „bezpośrednio po dokonaniu kradzieży”, w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy. Utrzymanie się w posiadaniu zabranej rzeczy zachodzi wtedy, gdy po przejściu władztwa nad rzeczą na osobę nieuprawnioną, dokonującą zaboru, zachodzi jeszcze po stronie pokrzywdzonego możliwość natychmiastowej restytucji władztwa. W niniejszej sprawie taka sytuacja niewątpliwie miała miejsce . Należy wskazać iż oskarżony R. S. w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem przyznał się do popełnienia tego czynu ( k. 488 ) .

Czyn z pkt. 3 wyroku

Przepis art. 280 § 1 k.k. stanowi , iż karze podlega , kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. W ujęciu art. 280 § 1 k.k. przestępstwo rozboju polega na kradzieży popełnionej przy użyciu przemocy wobec osoby lub groźby natychmiastowego jej użycia albo przez doprowadzenie człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Rozbój jest przestępstwem złożonym, sprawca bowiem zmierza do dokonania kradzieży, atakując integralność cielesną człowieka (przemoc), jego wolność, zdrowie, a nawet życie. ( za Komentarz do art. 280 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2007, wyd. IV. ).

Natomiast przepis art. 13 § 1 k.k. stanowi natomiast iż odpowiada za usiłowanie , kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. Usiłowanie jest formą stadialną przestępstwa bezpośrednio poprzedzającą dokonanie. Zgodnie z utrwaloną w prawie polskim formułą usiłowaniem jest czyn podjęty w zamiarze popełnienia przestępstwa zmierzający bezpośrednio do dokonania, które jednak nie następuje. Brak dokonania oznacza, że zachowanie się sprawcy nie zrealizowało wszystkich znamion czynu zabronionego, w szczególności nie spowodowało skutku, do którego sprawca zmierzał. Z przytoczonego określenia wynika, że usiłowanie jest wyłącznie umyślną formą popełnienia przestępstwa. Wprawdzie w potocznym rozumieniu usiłowanie osiągnięcia czegoś równoznaczne jest z działaniem celowym (tj. podjętym w zamiarze bezpośrednim), jednakże w prawie karnym występuje również konstrukcja zamiaru ewentualnego, polegającego na „godzeniu się” z możliwością popełnienia czynu zabronionego.( za Komentarz do art. 13 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2007, wyd. IV. ) .

W powyższej sprawie zachowanie oskarżonego R. S. realizuje znamiona czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. art. 280 § 1 k.k. opisanego w 3 wyroku . Oskarżony R. S. w bliżej nieokreślonym dniu , we wrześniu 2019 r. w miejscowości S. P. , gmina N. , woj. (...) , używając przemocy polegającej na przytrzymywaniu za rękę usiłował dokonać kradzieży e-papierosa wartości około 200 zł na szkodę J. J. . Oskarżony R. S. zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na ucieczkę pokrzywdzonego J. J. . Tak więc działanie oskarżonego poległo na usiłowaniu kradzieży popełnionej przy użyciu przemocy wobec osoby pokrzywdzonego . Należy wskazać iż rozbój charakteryzuje się kierunkowością działania sprawcy. Musi on zmierzać do dokonania kradzieży, używając do realizacji tego celu przemocy wobec osoby, groźby natychmiastowego jej użycia albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Jest to więc przestępstwo umyślne, które można popełnić jedynie z zamiarem bezpośrednim, tak co do celu działania, jak i używanych środków. Zastosowanie rozbójniczych środków musi nastąpić przed lub w czasie dokonywania kradzieży, aby przełamać lub uniemożliwić opór posiadacza przedmiotu kradzieży, co niewątpliwie miało miejsce w tym przypadku . Oskarżony działał w celu dokonania zaboru w celu przywłaszczenia e-papierosa wartości około 200 zł na szkodę J. J. by postąpić z przedmiotem zaboru tak, jakby się było jego właścicielem, czyli swobodnie z niego korzystać , jednak zamierzonego celu nie osiągną z uwagi na ucieczkę pokrzywdzonego J. J.. Należy wskazać iż oskarżony R. S. na rozprawie przed Sądem przyznał się do popełnienia tego czynu ( k. 488 ) .

Czyn z pkt. 4 wyroku

Przepis art. 158 § 1 k.k. stanowi , iż karze podlega , kto bierze udział w bójce lub pobiciu , w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub 157 § 1 k.k. Przedmiotem ochrony, jako znamieniem typów czynu zabronionego, jest w wypadku przestępstwa określonego w art. 158 § 1 k.k. życie i zdrowie człowieka. Przez pobicie należy rozumieć czynną napaść przynajmniej dwóch osób na jedną osobę albo grupy osób na grupę, przy czym w tym ostatnim wypadku do atakujących należy przewaga. W odróżnieniu od bójki, w wypadku pobicia można jednoznacznie wskazać na atakujących i broniącego lub broniących się. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 maja 1974 r., II KR 14/74, OSNKW 1974, nr 10, poz. 186 wskazał trafnie na cechę udziału w pobiciu, które musi polegać na świadomym współdziałaniu uczestników pobicia . Fakt, że po stronie sprawcy atakującego „sam na sam” pokrzywdzonego przyłączyła się inna osoba, która - obiektywnie rzecz ujmując - wspomogła go w agresywnych działaniach, ale bez jego wiedzy i zgody, nie może być uznany za „wzięcie udziału” w pobiciu - w rozumieniu art. 158 § 1 k.k. - przez tego pierwszego sprawcę. Udziałem w pobiciu jest każda forma kierowanego wolą udziału w grupie napastniczej, bowiem obecność każdego jej uczestnika zwiększa przewagę napastników i przez to ułatwia im dokonanie pobicia, zadawanie razów, a wzmaga niebezpieczeństwo nastąpienia skutków w zdrowiu ofiar. Rozmaitość form zachowania, aktywność każdego z uczestników, zadawane razy, ich ilość i skutki mają znaczenie dla oznaczenia stopnia winy każdego z nich, więc i kary, ale nie są one znamienne dla bytu tego przestępstwa”. Przez przestępstwo pobicia z art. 158 § 1 k.k. rozumie się czynną napaść co najmniej dwóch sprawców na jedną lub więcej osób. W wypadku typu określonego w art. 158 § 1 k.k. skutkiem uczestniczenia w bójce lub pobiciu jest narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub uszczerbku na zdrowiu przestępstwo to jest więc typowym przestępstwem konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo. Przestępstwo określone w art. 158 § 1 k.k. może być popełnione tylko umyślnie. Sprawca bierze umyślnie udział w bójce lub w pobiciu ze świadomością, że bójka lub pobicie zagraża bezpośrednio życiu lub w poważnym stopniu zdrowiu człowieka i tego chce lub przynajmniej na to się godzi. ( tak Komentarz do art. 158 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Barczak-Oplustil, G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Rodzynkiewicz, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz do art. 117-277 k.k., Zakamycze, 2006, wyd. II. ).

Natomiast zgodnie z treścią art. 157 § 2 k.k. karze podlega kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni .

W powyższej sprawie zachowanie oskarżonego R. S. realizuje znamiona czynu z 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw .z art. 11 § 2 k.k. opisanego w 4 wyroku . Oskarżony R. S. w dniu 30 listopada 2019 r. w N. , woj. (...) , wspólnie i w porozumieniu z dwoma nieustalonymi nieletnimi brał udział w pobiciu D. J. i G. J. w ten sposób , że bił i kopał pokrzywdzonych po całym ciele . W wyniku takiego działania oskarżonego R. S. pokrzywdzony D. J. doznał stłuczenia głowy i potłuczeń ogólnych skutkującymi naruszeniem narządów ciała na okres poniżej 7 dni w rozumieniu art. 157 § 2 k.k. ( k. 281 ) zaś pokrzywdzony G. J. doznał urazu powierzchniowego nieokreślonej części ciała skutkującego skutkującymi naruszeniem narządów ciała na okres poniżej 7 dni w rozumieniu art. 157 § 2 k.k. ( k. 278 ) . Takie działanie oskarżonego R. S. naraziło co naraziło D. J. i G. J. na bezpośrednie nastąpienie skutku określonego w art. 157 § 1 k.k. co wynika wprost z treści opinii biegłego lekarza chirurga M. R. ( k. 278 i k. 281 ) . Należy wskazać iż dla bytu przestępstwa z art. 158 § 1 k.k. nie jest konieczne zadawanie uderzeń czy kopnięć. Wystarczające jest działanie skierowane choćby przeciwko jednemu z pokrzywdzonych, mieszczące się we wspólnym zamiarze sprawców i tożsamości zdarzenia. Jest to przestępstwo z narażenia na niebezpieczeństwo skutków przewidzianych w tym przepisie ( tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 11 września 2008 r. II Aka 124/08 , KZS 2008/10/39 ) . W niniejszej sprawie tak sytuacja niewątpliwie miała miejsce . Należy wskazać iż oskarżony R. S. w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem przyznał się do popełnienia tego czynu ( k. 488 ) .

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

-----

-----

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-----

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

-----

-----

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-----

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

-----

-----

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-----

☐

1.7.  Uniewinnienie

-----

-----

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-----

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. S.

2,3,4,5

2

2,3,4,

2

Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży społecznej szkodliwości czynów popełnionych przez oskarżonego R. S. przejawiający się w charakterze naruszonego przez oskarżonego dobra oraz okoliczności działania oskarżonego . Oskarżony naruszył bowiem dobro chronione prawem jakim jest cudze mienie oraz zdrowie człowieka. Za okoliczność obciążającą Sąd uznał również fakt , iż oskarżony R. S. był już karany ( k. 477 ) . Jako okoliczność łagodzącą Sąd przyjął fakt iż oskarżony na rozprawie przed Sądem przyznał się do popełnieni wszystkich zarzucanych mu czynów . Orzeczona wobec oskarżonego R. S. w pkt. 5 wyroku kara łączna 2 lat pozbawienia wolności spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiadają stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Winny spełnić wobec oskarżonego funkcję wychowawczą i powstrzymać go w przyszłości od popełnienia podobnych czynów. Na wymiar kar pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonych miał wpływ sposób działania i rola oskarżonych podczas popełnienia zarzucanych mu czynów . Należy zauważyć iż tylko bezwzględna i surowa kara pozbawienia wolności może skłonić oskarżonego R. S. do refleksji nad swoim zachowaniem i powstrzymać go od popełnienia w przyszłości podobnych przestępstw. Kara ta winna spełnić przede wszystkim wobec oskarżonego funkcję represyjną .

Ponadto Sąd na podstawie art. 33 § 2 k.k. wobec skazania za czyn z pkt. 2 wyroku wymierzył oskarżonemu R. S. karę grzywny 50 ( pięćdziesiąt ) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 ( dziesięć ) złotych. Kara grzywny spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej oraz spełni funkcję represyjną wobec tego oskarżonego .

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. S.

7

2,3,4,5,

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd na poczet orzeczonej w punkcie 5 wyroku łącznej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu R. S. okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 01 lutego 2020 r. godz. 20:20 do dnia 23 czerwca 2020 r..

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Należy ponadto podnieść iż mimo że oskarżony R. S. w trybie art. 422 § 1 k.p.k. złożył wniosek o sporządzenie uzasadnienia co do całości wyroku Sąd sporządził uzasadnienie tego wyroku zgodnie z treścią art. 424 § 3 k.p.k. . Zgodnie treścią art. 424 § 3 k.p.k. w wypadku złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu albo o uzasadnienie wyroku wydanego w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 uzasadnienie powinno zawierać co najmniej wyjaśnienie podstawy prawnej tego wyroku oraz wskazanych rozstrzygnięć. Należy wskazać iż wyrok wobec oskarżonego R. S. został wydany w trybie art. 387 k.p.k..

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

12

13

Na podstawie art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. Sąd zasądził od Skarbu Państwa- Kasa Sądu Rejonowego w Legionowie na rzecz radcy prawnego C. J. kwotę 885,60 zł ( tysiąc sto dziewięćdziesiąt pięć złotych pięćdziesiąt sześć groszy ) tytułem nie opłaconej przez oskarżonego R. S. pomocy prawnej za obronę udzieloną z urzędu;

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego R. S. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych biorąc pod uwagi jego dochody.

1.1Podpis