Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 marca 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2014r. w S.

odwołania H. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 28 maja 2013 r. Nr (...)

w sprawie H. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala ubezpieczonej H. B. prawo do emerytury od dnia 01 maja 2013r.

Sygn. akt: IV U 787/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 maja 2013 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił H. B. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczona nie udowodniła, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnęła 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy przyjął za udowodnione przez ubezpieczoną na datę 01.01.1999 r. okresy nieskładkowe: 2 lat, 1 miesiąca, okresy składkowe: 25 lat, 1 miesiąca i 4 dni tj. łącznie 27 lat, 2 miesiące i 4 dni. Organ rentowy podniósł, iż okresy pracy wykonywanej przez ubezpieczoną w szczególnych warunkach nie zostały stwierdzone przez pracodawcę w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła H. B. wnosząc o jej zmianę i ustalenie jej prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazała, że niezasadnie organ rentowy nie uznał jej okresu pracy w warunkach szczególnych w okresie od 1971 r. do 1994 r. w Fabryce (...) a po przekształceniu noszącej nazwę (...). na stanowisku obuwik – montażysta, co mogą potwierdzić świadkowie (odwołanie k.2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.6).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona H. B. ur. (...) w dniu (...) ukończyła 55-ty rok życia. W dniu 8 maja 2013 r. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczona udowodniła staż ubezpieczeniowy w wymiarze 27 lat, 2 miesiące i 4 dni, z czego okresy składkowe wynoszą 25 lat, 1 miesiąc i 4 dni, a okresy nieskładkowe 2 lata i 1 miesiąc. Ponadto organ rentowy nie uznał ubezpieczonej, żadnego okresu pracy do dnia 1 stycznia 1999r., jako stażu pracy w warunkach szczególnych. Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 28 maja 2013 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonej przyznania emerytury (decyzja z 28 maja 2013 r. k.18 akt emerytalnych).

Ubezpieczona była zatrudniona w M. Zakładach (...) Przedsiębiorstwie Państwowym od dnia 01 września 1971 r. do 30 kwietnia 1992 r. i w M. Zakładach (...) Przedsiębiorstwie (...) od dnia 01.05.1992 r. do 10 września 1993 r. w pełnym wymiarze czasu pracy. W okresie zatrudnienia od dnia 01 września 1971 r. do 01 listopada 1973 r. była zatrudniona na umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego. Ubezpieczona w okresie zatrudnienia korzystała również z urlopu wychowawczego w okresie od dnia 01.08.1992 r. do 10 września 1993 r. (świadectwo pracy z M. zakładów (...) Przedsiębiorstwa (...) k. 7 akt emerytalnych).

Dnia 1 września 1971 r. została zawarta umowa pomiędzy ubezpieczoną i Zakładem (...) Zakładem (...) w M. w celu przygotowania zawodowego do wykonywania zawodu obuwnik przemysłowy na działach: manipulacja, opracowanie, szwalnia, montaż. Czas dokształcania się określony został w umowie na 18 godzin tygodniowo (umowa k.8-9 akt osobowych ubezpieczonej).

Następnie ubezpieczona została przyjęta do pracy od dnia 2 listopada 1973 r. na czas nieokreślony we wskazanym Zakładzie (...) i zgodnie z treścią umowy powierzono jej obowiązki obuwnika szwacza (umowa z dnia 31.10.1973 r. – akta osobowe). Z akt osobowych ubezpieczonej wynika, że wykonywała ona pracę u wymienionego pracodawcy na stanowiskach: obuwnik wykrawacz (siekacz elementów wierzchowych), od 01.01.1979 r. obuwnik montażysta, od 01.05.1992 r. obuwnik (dowód: akta osobowe ubezpieczonej). Na szwalni ubezpieczona pracowała krótko, z uwagi na to, że igła uderzyła ją w okolice oka, i ubezpieczona nie chciała pracować na tym dziale (zeznania ubezpieczonej k. 18).

Ubezpieczona podczas świadczenia pracy w fabryce obuwia od dnia 01.09.1971 r. do 10.09.1993 r. pracowała na wszystkich działach przy produkcji obuwia skórzanego. Na opracowaniu ubezpieczona kleiła elementy do wytworzenia buta czyli wykonywała podklejanie, bizowanie, na montażu wykonywała pracę polegającą na smarowaniu, wklejaniu ściółek, sklejaniu podpodeszy z podeszwą, przyklejaniu spodów do buta, obcasów, formowaniu cholewek, ćwiekowaniu cholewek, aprekurowaniu, na manipulacji zajmowała się siekaniem skóry przy pomocy wykrojników, które następnie szły na szwalnie, szarfowaniem czyli ścinaniem grubości. Ubezpieczona przechodziła z działu do działu w zależności od potrzeb zakładu pracy. Wskazaną powyżej pracę wykonywała stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (dowód z zeznań świadków: B. R. k. 16v-17, J. K. k.17-17v, dowód z przesłuchania ubezpieczonej w charakterze strony k. 17v-18).

Ubezpieczona nie przystąpiła do otwartego funduszu emerytalnego pozostaje nadal w stosunku pracy w firmie (...) z siedzibą w N.(okoliczności niesporna, oświadczenia zawarte we wniosku o emeryturę -k.1v -2 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej H. B. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 20 lat kobieta), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczona spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczona osiągnęła wymagany ustawą wiek oraz spełniła przesłankę „ogólnego” stażu pracy. Ubezpieczona podnosiła, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, bowiem wykonywała pracę w takich warunkach w M. Zakładach (...) Przedsiębiorstwie (...) i u jego poprzednika prawnego w okresie od 01.09.1971 r. do 10.09.1993 r. przy produkcji obuwia skórzanego.

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że w okresie zatrudnienia w Zakładach (...) w W. Zakładzie (...) w M. od dnia 2 listopada 1973 r. do 31 lipca 1992 r. na stanowiskach obuwnik-szwacz, obuwnik-montażysta, obuwnik–wykrawacz (siekacz elementów wierzchowych) ubezpieczona stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w warunkach szczególnych, a zatem na datę 1 stycznia 1999r. ubezpieczona posiadała okres pracy w takich warunkach w wymiarze wynoszącym 18 lat, 8 miesięcy i 29 dni. W ocenie Sądu pracę wykonywaną przez ubezpieczoną przy produkcji obuwia skórzanego na stanowiskach: obuwnik-montażysta, obuwnik-wykrawacz, obuwnik-szwacz w fabryce obuwia skórzanego polegającą na: klejeniu elementów do wytworzenia buta czyli wykonywaniu podklejania, bizowania, na smarowaniu klejem podeszw, wklejaniu ściółek, sklejaniu podpodeszy z podeszwą, przyklejaniu spodów do buta, obcasów, formowaniu cholewek, ćwiekowaniu, aprekurowaniu, na siekaniu skóry przy pomocy wykrojników, które następnie szły na szwalnie, szarfowaniu czyli ścinaniu grubości skóry należy uznać za pracę wykonywaną w warunkach szczególnych, gdyż odpowiada ona rodzajowo pracy kwalifikowanej w wykazie A dziale VII pkt 14 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (DZ.U. nr 8, poz. 43 ze zm.) jako praca związana ze szlifowaniem, klejeniem i wykańczaniem wyrobów przemysłu skórzanego oraz w zarządzeniu Ministra Przemysłu Chemicznego i lekkiego z dnia 7 lipca 1987 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego.

Podkreślić jednak należy, że o zakwalifikowaniu pracy do pracy w warunkach szczególnych nie decyduje nazwa stanowiska, ale rodzaj wykonywanych czynności. Ubezpieczona wykonywała prace obuwnika-montażysty, obuwnika-szwacza, obuwnika wykrawacza (siekacza elementów wierzchowych) wykonując prace wymienione powyższej w procesie produkcji obuwia skórzanego. Przywołane wyżej zarządzenie przewiduje, że do pracy w warunkach szczególnych zalicza się prace obuwnika - montażysty, formowacza, szwacza (przy ścieraniu, ścienianiu i szlifowaniu elementów wyrobów, przy nanoszeniu kleju i sklejania elementów wyrobów z użyciem klejów toksycznych, przy wykańczaniu wyrobów środkami chemicznymi przy formowaniu cholewek, ćwiekowaniu i przeszywaniu obuwia - dublowaniu). Nie ulega wątpliwości Sądu, że czynności wykonywane przez ubezpieczoną, opisane w części poświęconej ustaleniom faktycznym, mieszczą się w zakresie prac określonych w przywołanym zarządzeniu. Dodatkowo wykonywanie powyższych prac potwierdzili również świadkowie, którzy pracowali razem z ubezpieczoną w fabryce obuwia. Sąd obdarzył wiarygodnością zeznania świadków: B. R., J. K. oraz dowód z przesłuchania ubezpieczonej w charakterze strony. Zeznania wymienionych osób są spójne, logiczne, korespondują ze sobą, znajdują również potwierdzenie w aktach osobowych ubezpieczonej. Sąd do okresu pracy w warunkach szczególnych nie zaliczył okresu od 01.09.1971 r. do 01.11 1973 r., bowiem w tym czasie ubezpieczona była zatrudniona na umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego i nie wykonywała pracy w pełnym wymiarze czasu pracy (tylko 18 godzin tygodniowo), oraz okresu od 01.08.1992 r. do 10.09.1993 r., bowiem w tym czasie ubezpieczona przebywała na urlopie wychowawczym.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że ubezpieczonej H. B. przysługuje prawo do emerytury od 1 maja 2013 r., tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym ubezpieczona złożyła wniosek o emeryturę.