Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 108/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

7.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

F. P. (1)

punkt I wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 21.10.2018 r. o godz. 11.00 F. P. (1) opuścił zakład karny po odbyciu kary 4 lat pozbawienia wolności. Po przybyciu do domu wspólnie z osobami najbliższymi tj. członkami rodziny i S. B. (1) „świętował” odzyskanie wolności po powrocie z jednostki penitencjarnej, spożywając przy tym znaczne ilości alkoholu.

W godzinach popołudniowych F. P. i S. B. udali się do miejsca zamieszkania tego ostatniego, a następnie na tzw. „miasto” przy okazji kontynuując spożywanie alkoholu.

W pewnym momencie w trakcie przechodzenie przez ul. (...) w C., pomiędzy oskarżonym F. P., a bliżej nieustalonymi osobami doszło do jakiegoś konfliktu zakończonego szarpaniną i rękoczynami.

S. B. (1) będący świadkiem tej sytuacji nie pomógł oskarżonemu, z którym pozostawał w bardzo bliskich relacjach. Chwilę później obydwaj mężczyźni rozdzielili się.

S. B. (1) spotkał się z K. K. (1) i B. J. (1) w celu dalszego i wspólnego spożywania alkoholu oraz zażywania substancji psychoaktywnych.

Wszyscy ok. godz. 21.00 byli w sklepie monopolowym, położonym na ul. (...).

W okolicach tego sklepu przebywali także oskarżony oraz A. J. (1) – matka P. J., z którą F. P. zawarł związek małżeński w trakcie pobytu w jednostce penitencjarnej i jej koleżanka B. B. (1).

S. B. (1), K. K. (1) i B. J. (1) udali się na podwórze kamienicy przy ul. (...), gdzie wspólnie pożywali alkohol oraz zażywali bliżej nieustalony środek psychoaktywny, popularnie zwany „dopalaczem”.

W tym czasie A. J. (1) i B. B. (1) piły piwo w okolicach sklepu monopolowego i prowadziły rozmowę. W pewnym momencie przyłączył się do nich oskarżony F. P., znajdujący się w stanie nietrzeźwości.

Ok. godz. 22.00 B. B. (1) stwierdziła, że pójdzie odebrać dekoder od B. J. (1), który mu kiedyś w przeszłości pożyczyła.

Chwilę później B. B., oskarżony F. P. i A. J. wraz z niepełnosprawnym synem udali się do miejsca zamieszkania B. J. tj. na ulicę (...). Ponieważ tam nie zastali wyżej wymienionego, skierowali się na podwórze sąsiedniej kamienicy przy ul. (...), gdzie B. J. miał przebywać.

A. J. wraz z synem została w bramie, natomiast B. B. jako pierwsza weszła na teren posesji, po czym podeszła do B. J. i poprosiła go o zwrot dekodera.

Dosłownie chwilę później na teren podwórka wszedł oskarżony, który zaczął ubliżać B. J., po czym ruszył w jego kierunku z zamiarem pobicia go. B. J. był zaskoczony zaistniałą sytuacją i nie miał zamiaru wchodzić w konflikt i zwarcie z oskarżonym, próbując go unikać.

B. B. w tym czasie weszła do kamienicy próbując dostać się do mieszkania M. K. (1) – brata K..

F. P. po kilku słowach pełnych agresji doskoczył do B. J. i zaczął go bić rękami po głowie, a kiedy pokrzywdzony stracił równowagę i upadł na ziemię, zaczął go także brutalnie kopać nogami po całym ciele, a w szczególności w okolice brzucha.

B. B. (1) widząc ten akt agresji i brutalność działania napastnika próbowała go powstrzymać, lecz bezskutecznie. Zaczęła więc prosić S. B. i K. K. o pomoc, lecz obydwaj mężczyźni nie chcieli się mieszać.

W związku z powyższym B. B. opuściła teren posesji i udała się w kierunku bramy do A. J. i jej syna, po czym wszyscy w trójkę wyszli na ulicę i udali się w kierunku sklepu monopolowego przy ul. (...).

W tym czasie S. B. widząc, że F. P. nie przestaje kopać leżącego B. J. doskoczył do napastnika i zaczął się z nim szarpać, po czym unieruchomił mu ręce, zakładając koszulkę na głowę, a następnie popchnął na stojący w pobliżu samochód osobowy.

F. P. upadł na ziemię, po czym podniósł się i opuścił teren posesji i dołączył do towarzyszących mu wcześniej kobiet.

Następnie wszyscy udali się ponownie do sklepu, gdzie zakupili piwa, po czym udali się do miejsca zamieszkania B. B.. Tam F. P. spędził noc i w godzinach rannych opuścił mieszkanie.

Tymczasem na posesji przy ul. (...) S. B. (1) próbował pomóc koledze pozbierać się z ziemi, lecz B. J. (1) zaczął tracić świadomość i bezwładnie osuwał się na ziemię.

S. B. używając wulgarnych słów pod adresem sąsiadów, zaczął krzyczeć, aby ktoś mu pomógł i wezwał na miejsce Pogotowie Ratunkowe.

Po chwili jeden z przypadkowych sąsiadów wezwał na miejsce karetkę pogotowia ratunkowego, która zabrała na B. J. do Wojewódzkiego Szpitala (...) przy ul. (...) w C. , gdzie po przeprowadzonych badaniach został poddany zabiegowi operacyjnemu.

W wyniku zaistniałego zdarzenia pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy z otarciem skóry czoła, krwiaka podskórnego w okolicy skroniowej prawej, złamania kości nosa z otarciem skóry nosa, krwiaka prawej małżowiny usznej, stłuczenia i krwiaka pośladka prawego, wstrząsu hipowolemicznego oraz urazu jamy brzusznej ze stłuczeniem i pęknięciem śledziony, masywnym krwotokiem do jamy otrzewnej i stłuczeniem kreski jelita grubego. W następstwie tych obrażeń ciała B. J. zmarł w szpitalu 23.10.2018 r.

Oskarżony F. P. po opuszczeniu mieszkania B. B. i uzyskaniu informacji o tym, że pobity przez niego mężczyzna w ciężkim stanie został przewieziony do szpitala, gdzie był operowany, a następnie zmarł, przez kilka dni ukrywał się przed organami ścigania.

Następnie w dniu 26.10.2019 r., zdając sobie z tego, że nie ma szans na ucieczkę postanowił oddać się w ręce Policji i został zatrzymany.

U F. P. (1) nie stwierdzono objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Rozpoznano u niego zaburzenia osobowości oraz uzależnienie mieszane od substancji psychoaktywnych (alkohol, amfetamina). Nie stwierdzono również by w chwili popełnienia zarzuconego mu czynu, występowały u oskarżonego okoliczności unormowane w art. 31 § 1 i 2 kk.

Oskarżony F. P. (1) był w przeszłości kilkukrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu, a także życiu i zdrowiu, w tym trzykrotnie za przestępstwa rozboju, w jednostkach penitencjarnych spędził kilkanaście lat.

Oskarżony przypisanego mu czynu dopuścił się w warunkach multirecydywy, o których mowa w art. 64 par. 2 kk. Zważyć bowiem należy na fakt, iż zarzuconego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu łącznie co najmniej roku pozbawienia wolności orzeczonej w warunkach powrotu do przestępstwa, określonych w art. 64 § 1 k.k. za umyślne przestępstwo przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy albowiem wyrokiem Sądu Okręgowego w Częstochowie z dn 30.06.2015 r. sygn. akt II K 177/14 został skazany za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. przy zast. art. 64 § 2 k.k. na karę 4 (czterech ) lat pozbawiania wolności, którą odbywał w okresie od dnia 22.10.2014 r do dnia 21.10.2018 r do godz. 11:00

wyjaśnienia oskarżonego

116-118

zeznania B. B. (1)

78-82

częściowo zeznania S. B. (1)

6-7, 32-34, 696-698

zeznania A. J. (1)

43-46, 699-700

częściowo zeznania K. K. (1)

9-11, 67-69, 803-804

protokół oględzin

4-5, 158-160

dokumentacja medyczna

60, 454-456

postanowienie o zatrzymaniu osoby

169-170

dokumentacja fotograficzna

196-201, 223-224, 237, 238-239

protokół oględzin zewnętrznych i otwarcia zwłok

366-372

opinia sądowo-lekarska

465-467

opinia sądowo-psychologiczna

382-385, 802-803

opinia sądowo-psychiatryczna

403-406

informacja o osobie z KRK

282-283

odpisy wyroków wraz z danymi o odbyciu kary

439-452

kwestionariusz wywiadu środowiskowego

320-321

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

F. P. (1)

punkt I wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Pobicie B. J. (1) przez inną osobę, niż oskarżony.

wyjaśnienia oskarżonego

121-124, 474-476, 692-694

zeznania świadka K. K. (4)

756-757

zeznania M. K. (2)

758-760

8.  OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom złożonym przez oskarżonego w trakcie pierwszego przesłuchania, albowiem korespondowały one z zeznaniami B. B. (1), K. K. (1) i częściowo S. B. (1), a także z protokołem oględzin miejsca zdarzenia, załączoną do niego dokumentacją medyczną, protokołem oględzin zewnętrznych i otwarcia zwłok, opracowaną opinią sądowo-lekarską.

zeznania B. B. (1)

Zeznania świadka są niezwykle obszerne, szczegółowe, a nade wszystko logiczne, spójne i szczere oraz w wielu istotnych, a także drobnych elementach znajdują potwierdzenie w zeznaniach A. J. (1) oraz tych fragmentach zeznań S. B. (1) i K. K. (1), a także wyjaśnień oskarżonego, które zasługiwały na uwzględnienie. W pierwszej kolejności należy podkreślić, że świadek B. B. została zatrzymana następnego dnia po zdarzeniu tj. 22.10.2018 r. o godz. 15.10 i to w sytuacji, gdy już od godz. 12.30 funkcjonariusze policji oczekiwali pod drzwiami jej mieszkania, próbując do niego wejść. W związku z powyższym realnie nie mogło być możliwości, aby B. B. mogła się tego dnia spotkać z K. K. (1) i w zamian za narkotyki uzgadniać treść zeznań, co bezpodstawnie sugeruje świadek M. K. (2). B. B. przyznaje, że 22.10.2018 r. w godzinach rannych kontaktowała się jedynie telefonicznie z braćmi K. i A. J. (1) i to twierdzenie jak najbardziej zasługuje na wiarę. Nie oznacza jednak tego, że konsultowała z którymś z ww. treść ewentualnych zeznań odnośnie przebiegu zdarzenia, zwłaszcza, że B. J. (1) zmarł dopiero w dniu 23.10.2018 r. Po drugie B. B. w przeciwieństwie do S. B., czy K. K. nie miała żadnego powodu i interesu w chronieniu oskarżonego przed odpowiedzialnością karną i zeznawania niezgodnie z prawdą. Owszem, znała wszystkie osoby występujące w sprawie, lecz nie była już mieszkanką tej dzielnicy i z żadną z tych osób nie łączyły ją już bliższe relacje sąsiedzkie, czy koleżeńskie.

częściowo zeznania S. B. (1)

Na wiarę zasługują jedynie te fragmenty zeznań, w których świadek opisuje to co wydarzyło się przed samym zajściem poprzedzającym pobicie pokrzywdzonego, fragment odnoszący się już do samej interwencji względem napastnika, bijącego i kopiącego B. J. oraz działania podjęte już po pobiciu B. J.. W tym zakresie zeznania S. B. nie budzą wątpliwości, są logiczne i znajdują potwierdzenie w pozostałym materialne dowodowym zebranym w sprawie.

zeznania A. J. (1)

Podobnie jak w przypadku B. B. , zeznania A. J. są dość szczegółowe, logiczne i spójne oraz w zasadniczych elementach znajdują potwierdzenie w zeznaniach wspomnianej B. B., a także w tych fragmentach zeznań S. B. i K. K., które zasługiwały na wiarę. Co istotne z zeznań A. J. wynika, że jeszcze przed feralnym pobiciem B. J., oskarżony F. P. uczestniczył w jakimś zajściu, w trakcie którego doznał widocznych obrażeń ciała i w toku, którego nie otrzymał pomocy ze strony S. B.. Ta relacja zadaje kłam twierdzeniom oskarżonego, co do tego, że jego obrażenia ciała były wyłącznie wynikiem zajścia do którego doszło na podwórzu przy ul .(...). Jedyna wątpliwość jaka pojawia się w tych zeznaniach dotyczy w przekonaniu Sądu jedynie tego, czy A. J. rzeczywiście nie słyszała odgłosów i nie widziała przebiegu konfrontacji między oskarżonym, a B. J.. W świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego wydaje się to mało prawdopodobne.

częściowo zeznania K. K. (1)

Co co zasady zeznania K. K. zasługują na wiarę, poza jednym zasadniczym fragmentem, a mianowicie twierdzeniem, że świadek niemal w ogóle nie widział jak wyglądało starcie do którego doszło między F. P., a B. J.. Poza tym twierdzeniem, w pozostałym zakresie zeznania świadka K. K. są wiarygodne, ponieważ znajdują potwierdzenie w zeznaniach B. B. (1), A. J. (1) i tej części zeznań S. B. (1), które zostały uznane za zasługujące na wiarę., Zeznania K. K. w połączeniu z ww. dowodami pozwalają na kategoryczne i jednoznaczne stwierdzenie, że sprawcą pobicia B. J. jest wyłącznie oskarżony F. P.. W przekonaniu Sądu K. K. istotnie nie chciał być zamieszany w tą sytuację, zarówno z uwagi na fakt znajomości, która go łączyła ze stronami uczestniczącymi w starciu, zamieszkującymi w tej samej dzielnicy i wcześniejsze konflikty z prawem. Nie oznacza to jednak, że nie mógł widzieć i nie widział przebiegu zajścia.

protokół oględzin, dokumentacja medyczna, postanowienie o zatrzymaniu osoby, dokumentacja fotograficzna, protokół oględzin zewnętrznych i otwarcia zwłok, opinia sądowo-lekarska

Jako wiarygodne Sąd uznał przedmiotowe dowody, albowiem zostały one sporządzone przez kompetentne do tego organy, a co za tym idzie brak podstaw by je w jakimkolwiek zakresie podważać

opinia sądowo-psychologiczna, opinia sądowo-psychiatryczna, uzupełniająca opinia biegłego wydana podczas rozprawy

Sąd Okręgowy podzielił w całości ustalenia i wnioski, płynące z opinii biegłych, albowiem zostały wydane po przeprowadzeniu szczegółowych badań oskarżonego i analizie akt sprawy, są jasne i pełne, zgodne z zasadami wiedzy oraz doświadczenia życiowego i zawodowego ich autorów. Jednocześnie ponieważ wnioski z nich płynące zostały w przekonujący sposób uzasadnione, nie były przez kogokolwiek podważane, to brak jest podstaw do ich kwestionowania.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonego 121-124, 474-476, 692-694

Twierdzenia oskarżonego, że nie dokonał on pobicia B. J. (1) są absolutnie niewiarygodne, ponieważ pozostają w opozycji do stanowiska zaprezentowanego przez F. P. w trakcie pierwszego przesłuchania w toku śledztwa. Oskarżony po przedstawieniu mu prostego i zrozumiałego zarzutu przyznał się wówczas do winy i skorzystał z prawa odmowy składania wyjaśnień. Zaprezentowana w późniejszym czasie i konsekwentnie utrzymywana linia obrony w postaci negowania swojego sprawstwa i winy pozostaje w rażącej sprzeczności z zeznaniami B. B. (1), K. K. (1) i częściowo S. B. (1), a także protokołem oględzin miejsca zdarzenia, załączoną do niego dokumentacją medyczną, protokołem oględzin zewnętrznych i otwarcia zwłok, opracowaną opinią sądowo-lekarską. Sugerowanie, że pobicia B. J. dokonał S. B., bądź inna osoba nie wytrzymuje krytyki w świetle zasad logiki i zdrowego rozsądku. Zważyć bowiem należy na fakt, że ani S. B. ani K. K. nie mieli w przeciwieństwie do oskarżonego żadnego powodu i motywacji by wyrządzić pokrzywdzonemu krzywdę. Wszyscy w spokoju i bez agresji spożywali wspólnie alkohol i zażywali środki psychoaktywne. Nie było na miejscu zdarzenia żadnych innych postronnych osób. Tymczasem F. P. mógł mieć do B. J. pretensje o to, że ten podczas jego pobytu w jednostce penitencjarnej utrzymywał bliskie relacje z jego byłą żoną P. J. - o czym wspominała w swoich zeznaniach B. B. (1). Oczywiście Sąd nie neguje faktu, że pomiędzy oskarżonym i S. B. doszło do zwarcia i szarpaniny, lecz ta sytuacja miała miejsce już po brutalnym pobiciu B. J. przez F. P.. Ponadto Sąd nie neguje także i tego, że oskarżony mógł się z tym czuć źle i mógł to głośno werbalizować (co wynika z zeznań A. J. (1)), zważywszy na tą bliską wieź, która go łączyła z S. B..

częściowo zeznania S. B. (1)

Niewiarygodne są fragmenty zeznań świadka w których, twierdzi, że nie wie kim był napastnik, który dokonał pobicia B. J.. W ocenie Sądu całe zajście miało miejsce w zbyt bliskiej odległości od S. B., aby nie mógł on rozpoznać sprawcy. Zasłanianie się panującą ciemnością, stanem nietrzeźwości oraz odurzenia środkami psychoaktywnymi nie może zasługiwać na uwzględnienie.

Bezspornym bowiem jest, że S. B. i oskarżonego F. P. łączyła szczególnie silna więź, uczucie przyjaźni, nazywane nawet relacją braterską. Świadek S. B. odwiedzał regularnie F. P. w trakcie jego pobytu w jednostce penitencjarnej, był obok członków najbliższej rodziny, pierwszą osobą, z którą oskarżony się spotkał po wyjściu na wolność i z którą zaczął ten fakt świętować. Oboje mieli również wspólne plany na przyszłość. Z tych też względów, a także z uwagi na specyficznie pojmowane "zasady" obowiązujące w tym środowisku, w przekonaniu Sądu S. B. przez cały czas usiłuje chronić oskarżonego przed odpowiedzialnością karną. Realizując ten cel posuwa się do opisu zdarzenia w sposób rażąco sprzeczny nawet z relacją samego oskarżonego. Szczególnie znamienny w tym zakresie jest fragment zeznań, w których twierdzi, że na podwórko kamiennicy przyszła kobieta w towarzystwie trzech mężczyzn. Jest to opis rażąco sprzeczny z oceną wszystkich bezpośrednich i pośrednich świadków zdarzenia.

zeznania świadka K. K. (4) (k. 756-757)

W przekonaniu Sądu niemal całość zeznań świadka nie zasługuje na uwzględnienie. Relacja świadka jest odosobniona, sprzeczna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. W przekonaniu Sądu świadek usiłuje w dość nieudolny sposób pomóc oskarżonemu w uniknięciu odpowiedzialności karnej poprzez próbę uwiarygodnienia narracji i sugestii oskarżonego, że osobą odpowiedzialną za śmierć B. J. jest ktoś inny, najprawdopodobniej sam S. B..

zeznania M. K. (2) (k. 758-760)

Podobnie jak w przypadku K. K., zeznania świadka w całości nie zasługiwały na uwzględnienie. Pozostają bowiem w rażącej sprzeczności z zeznaniami K. K. oraz chronologią przebiegu poszczególnych zdarzeń (data i miejsce zatrzymania B. B.). Wpisują się w przyjętą przez oskarżonego linię obrony przed odpowiedzialnością karną, uzgodnioną w trakcie pobytu w jednostce penitencjarnej. Ponadto są w wielu miejscach nielogiczne i sprzeczne z zasadami zdrowego rozsądku.

zeznania świadka G. M. (k. 57-58)

Zeznania przedmiotowego świadka dotyczyły okoliczności bezspornych i nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

zeznania świadka Ł. J. (1) (k. 805)

Co do zasady zeznania nie miały żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Z drugiej jednak strony, z treści tych zeznań wynika, że Ł. J. nie łączyły z oskarżonym żadne relacje rodzinne. Tymczasem świadek powołując się niezgodnie z prawdą na istnienie takowych, korzystał z widzeń z oskarżonym w trakcie których mogły być uzgadniane szczegóły potwierdzania prezentowanej przez F. P. linii obrony.

opinia z zakresu badań biologicznych, sporządzona przez Instytut (...) Sp. z o.o. w B.

Ustalenia i wnioski wynikające z opinii nie miały znaczenia dla ustalenia rzeczywistego stanu faktycznego. Niestety jak uczą zasady wiedzy i praktyki sądowej w niektórych sytuacjach, nawet w przypadku bezpośredniej konfrontacji fizycznej napastnika i pokrzywdzonego nie dochodzi do naniesienia materiału biologicznego (zazwyczaj krwi) pokrzywdzonego na odzież czy buty sprawcy (i odwrotnie). Taka zaś sytuacja miała miejsce w realiach niniejszej sprawy. Nie ma w tym nic nadzwyczajnego, zważywszy na fakt, że do zdarzenia doszło jesienią, obydwaj mężczyźni byli ubrani, a oskarżony kopał pokrzywdzonego przede wszystkim po tułowiu, a w szczególności po jamie brzusznej. Stąd prawdopodobieństwo przeniesienia materiału biologicznego pokrzywdzonego na odzież, czy buty napastnika było niewielkie. Podstawowym i najcięższym obrażeniem ciała B. J. było pęknięcie śledziony i wiążące się z tym dalsze konsekwencje. Obrażenia głowy pokrzywdzonego miały stosunkowo powierzchowny charakter i najprawdopodobniej zostały zadane pięściami i nie skutkowały poważniejszym upływem krwi. Poza tym oskarżony został zatrzymany dopiero po upływie 5 dni od zdarzenia i przez ten czas, jeśli nawet nosił na ciele ślady materiału genetycznego B. J., mógł się ich pozbyć. Na marginesie należy zaznaczyć, że zabezpieczone na miejscu zdarzenia maczeta, czy styl od łopaty z całą pewnością nie służyły i nie mogły służyć do zadania obrażeń ciała pokrzywdzonemu. Świadczy o tym jednoznacznie całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności protokół oględzin zewnętrznych i otwarcia zwłok, a także opinia sądowo lekarska. Z tego też względu odnośnie tego dowodu w pełni aktualne pozostaje stanowisko sądu, zaprezentowane na rozprawie w dniu 13.12.2019 r. (k. 834-835).

9.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

F. P. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W świetle przeprowadzonych dowodów (w szczególności protokołu oględzin zewnętrznych i otwarcia zwłok, dokumentacji medycznej, dokumentacji fotograficznej, zeznań świadków B. B. (1), K. K. (1) i częściowo S. B. (1)), nie ulega wątpliwości, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu B. J.. Świadczą o tym podmiotowe i przedmiotowe okoliczności popełnionego czynu, w szczególności wielokrotne kopnięcia m.in. w okolice jamy brzusznej, a zatem w okolice newralgiczne dla życia człowieka, gdzie znajdują się ważne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu organy. Determinacja i wysoki stopień natężenia złej woli oskarżonego wyrażający się dużą siłą zadanych ciosów spowodował m.in. wstrząs hipowolemiczny, stłuczenie i pęknięcie śledziony, masywny krwotok do jamy otrzewnej i stłuczenie kreski jelita grubego, co w konsekwencji doprowadziło do śmierci B. J.. Nie ulega zatem wątpliwości, iż skutek w postaci śmierci B. J. był objęty z jednej strony nieumyślnością, a z drugiej był oczywiście następstwem spowodowanego przez oskarżonego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu B. J. w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

Oskarżony przypisanego mu czynu dopuścił się w warunkach multirecydywy, o których mowa w art. 64 par. 2 kk. Zważyć bowiem należy na fakt, iż zarzuconego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu łącznie co najmniej roku pozbawienia wolności orzeczonej w warunkach powrotu do przestępstwa, określonych w art. 64 § 1 k.k. za umyślne przestępstwo przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy albowiem wyrokiem Sądu Okręgowego w Częstochowie z dn 30.06.2015 r. sygn. akt II K 177/14 został skazany za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. przy zast. art. 64 § 2 k.k. na karę 4 (czterech ) lat pozbawiania wolności, którą odbywał w okresie od dnia 22.10.2014 r do dnia 21.10.2018 r do godz. 11:00

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

10.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

F. P. (1)

1

1

Popełnienie przestępstwa o wysokim stopniu społecznej szkodliwości zaledwie w ciągu kilku godzin po opuszczeniu jednostki penitencjarnej i odbyciu w całości kary 4 lat pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy.

Fakt uprzedniej kilkukrotnej karalności oskarżonego za umyślne przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu. Popełnienie przestępstwa w stanie nietrzeźwości, zdecydowanie negatywna opinia środowiskowa. Działanie z oczywiście błahego powodu, przedmiotowe, wręcz pogardliwe potraktowanie pokrzywdzonego, brak jakiejkolwiek skruchy i refleksji odnośnie popełnionego czynu. Suma tych wszystkich okoliczności, prowadzi do wniosku, iż proces resocjalizacji sprawcy, musi być długotrwały skoro nie wyciągnął on żadnych wniosków z orzekanych względem niego w przeszłości kar. Mając powyższe na względzie, w ocenie Sądu, kara 13 lat pozbawienia wolności, będzie karą adekwatną do wyjątkowo wysokiego stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Jednocześnie spełni cele wynikające z zasad prewencji ogólnej i szczególnej.

11.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

F. P. (1)

1

1

Sąd orzekając w sprawie, mając na względzie treść opinii sądowo-psychologicznej oraz sądowo-psychiatrycznej, nie orzekał względem oskarżonego środka zabezpieczającego w postaci terapii i terapii uzależnień, lecz skorzystał z uregulowania wynikającego z treści art. 62 kk. W przekonaniu Sądu, oskarżony karę pozbawienia wolności winien odbywać w systemie terapeutycznym. Zdaniem Sądu z uwagi na zaburzenia osobowości oskarżonego oraz jego uzależnienie od alkoholu, odbywanie kary pozbawienia wolności w tym systemie pozwoli na zrealizowanie wobec oskarżonego procesu terapeutycznego, w szczególności zapobiegnie pogłębianiu się patologicznych cech osobowości oraz uzmysłowi oskarżonemu bezwzględną konieczność utrzymywania abstynencji.
W przekonaniu Sądu, mając na względzie fakt orzeczenia długoterminowej kary pozbawienia wolności, orzekanie względem F. P. tych środków zabezpieczających byłoby w świetle regulacji wynikającej z art. 93d § 3 kk, absolutnie niecelowe. Oskarżony wymaga podjęcia odpowiednich działań terapeutycznych jak najszybciej, w trakcie odbywania kary, a nie dopiero po kilkunastu latach.

F. P. (1)

2

1

Na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej względem oskarżonego kary pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 26.10.2018 r godz. 15:30 do dnia 13.12.2019 r.

F. P. (1)

3

1

F. P. (1)

4

1

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd nie orzekał względem oskarżonego środków zabezpieczających w postaci terapii i terapii uzależnień z przyczyn o których była mowa powyżej w pkt 5.

12.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalniając oskarżonego F. P. (1) w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.
W ocenie Sądu, oskarżony nie posiada żadnego majątku, nie posiada źródła dochodu i zważywszy na fakt, że orzeczono względem niego długoterminową karę pozbawienia wolności nie będzie w stanie uiścić kosztów, a ich egzekucja z pewnością okazałaby się bezskuteczna.

13.  1Podpis

SSO Jarosław Poch SSR del. Radosław Chodorowski