Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 112/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.  Ł. K.

2.  B. P.

Ad. 1 i 2

1.w dniu 8 września 2018 roku w miejscowości F. gm. R., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu wzięli udział w pobiciu T. D. (1) w ten sposób, że po uderzeniu go przez Ł. P. pięściami po twarzy i w klatkę piersiową, przewrócili go na ziemię, kopali go i skakali po całym ciele, czym narazili pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k., w wyniku czego T. D. (1) doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy z raną okolicy czołowej, stłuczenia klatki piersiowej, ogólnych potłuczeń oraz perforacji błony bębenkowej ucha lewego z niedosłuchem ucha lewego, czym wyczerpali znamiona przestępstwa określonego w art. 158 § 1 kk

2.w dniu 8 września 2018 roku w miejscowości F. gm. R., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, dokonali uszkodzenia samochodu osobowego m-ki A. (...) o nr. rej. (...) w ten sposób, że kopiąc w pojazd uszkodził lewe przednie drzwi, powodując straty w wysokości 600 zł na szkodę T. D. (1), czym wyczerpali znamiona przestępstwa określonego w art. 288 §1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Ad. 1 i 2

1.  Ł. K. i B. P. są kolegami, oboje zamieszkują w miejscowości F.. W dniu 8 września 2018 roku około godz. 19.30, mieszkający w F. T. D. (1) wyszedł z domu do zaparkowanego przed jego posesją samochodu marki A. (...) o nr. rej. (...). W tym momencie zauważył znanego mu Ł. K., który zaczął mówić do niego na temat jego psa, a następnie uderzył go pięścią w twarz. Gdy wymieniony w wyniku uderzenia pochylił się, Ł. K. zaczął uderzać go pięściami w głowę i klatkę piersiową. Następnie wraz z B. P., który podbiegł do niego, razem przewrócili T. D. (1) na ziemię, by leżącego kopać go i skakać po jego ciele. T. D. (1) zasłaniając się przed ciosami, w pewnym momencie chwycił jednego z napastników za nogę przewracając go, dzięki czemu udało mu się uciec w kierunku swojej posesji. Gdy zauważył, że sprawcy pobicia odeszli, wyszedł do pozostawionego przed bramą posesji swego auta i wsiadł do niego chcąc wjechać z powrotem na podwórko. W tym momencie Ł. K. i B. P. podbiegli do auta i zaczęli w nie kopać, jeden z nich zaś otworzył drzwi próbując wyciągnąć zza kierownicy T. D. (1). Gdy ten zaczął jednak wymachiwać rękoma, chcąc odgonić napastników, wymienieni uciekli.

W wyniku zdarzenia T. D. (1) doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy z raną okolicy czołowej, stłuczenia klatki piersiowej, ogólnych potłuczeń oraz perforacji błony bębenkowej ucha lewego z niedosłuchem ucha lewego.

2.  Kopiąc w auto T. D. (1) Ł. K. i B. P. uszkodzili lewe drzwi pojazdu, które przestały się domykać, powodując tym samym szkodę w wysokości 600 zł.

3.  Ł. K. jest osobą upośledzoną umysłowo w stopniu lekkim. T. criminis jego zdolność rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem nie była zniesiona ani ograniczona.

Ad. 1 i 2

1 i 2:

1.Zeznania świadków:

1a)T. D. (1)

1b)K. T.

1c)R. N.

1d)T. W.

1e)Z. W.

1f)A. F.

2.Protokół oględzin ciała

3.dokumentacja fotograficzna

4.dokumentacja medyczna

5.częściowo wyjaśnienia oskarżonego Ł. K.

6.pisemne i ustna opinie sądowo-medyczne

3.opinia sądowo-psychiatryczna

Ad. 1 i 2

1 i 2:

1a)k.140-141,3-4,69

1b)k.148v.

1c)k.148v.-149

1d)k.161v.

1e)k.173-173v.

1f)k.185v.

2.k.8-9

3.k.26-33

4.k. 37,39,76,192

5.k. 15-16

6.k.46,68191

3.k. 96-97

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

---

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

---

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad. 1 i 2

Ad. 3

1a)-f)

5.

2-4

6.

3.

W ocenie sądu, na wiarę zasługują zeznania pokrzywdzonego T. D. (1) w części, w której opisał przebieg zdarzenia i udział w nim obu oskarżonych. Jak wynika z jego relacji, gdy wyszedł z posesji do zaparkowanego przed nią swojego samochodu zobaczył znanego mu, mieszkającego w tej samej miejscowości, Ł. K., który po wypowiedzeniu kilku słów na temat jego psa, zaatakował go, uderzając pięścią w twarz i bijąc kilkakrotnie w okolice głowy i klatki piersiowej, by następnie wraz ze znanym mu, mieszkającym w jego sąsiedztwie B. P. przewrócić go i w dalszym ciągu bić po całym ciele. Zauważyć przy tym należy, że pokrzywdzony od początku, składając zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, od razu wskazywał na udział w zdarzeniu obu, znanych mu, mieszkających w miejscowości F. oskarżonych, opisując szczegółowo udział każdego z nich w pierwszej fazie zdarzenia, zanim został przez wymienionych przewrócony tak, że leżąc na ziemi i zasłaniając się przed ciosami, konkretnych czynności podejmowanych przez poszczególnych sprawców nie był już w stanie opisać. Relacja pokrzywdzonego została złożona wprawdzie po upływie kilku dni od zdarzenia, tym niemniej okoliczność ta nie dziwi biorąc pod uwagę fakt, że pokrzywdzony w pierwszej kolejności udał się na SOR, skąd następnie przyjęto go do szpitala, po jego opuszczeniu zaś po dwóch dniach, jak sam podał, czuł się źle i wymagał dalszego leczenia. Co więcej, z zeznaniami pokrzywdzonego w tym zakresie korespondują zeznania świadków K. T., który widział się z T. D. (2) po kilku dniach od zdarzenia. Jak wskazał wymieniony świadek, pokrzywdzony, który posiadał liczne obrażenia na twarzy, wskazał jednoznacznie, że zaatakowany został bez powodu przez znanych mu osobiście Ł. K. i B. P., którzy najpierw pobili go, następnie zaś uszkodzili jego samochód. Wprawdzie świadek K. T. nie miał pewności, czy pokrzywdzony wśród sprawców zdarzenia oprócz Ł. K. rozpoznał również B. P., tym niemniej jak wynika z relacji przesłuchanych w sprawie świadków T. W. i Z. W., T. D. (1) jednoznacznie wskazywał, że sprawcą napaści na niego byli obaj oskarżeni.

Zwrócić uwagę należy również na zeznania świadka R. N., który wprawdzie nie posiadał wiedzy na temat przebiegu zdarzenia, czy jego sprawców, niemniej jednak, widział nagranie monitoringu zanim został na nim nadpisany inny materiał i choć z uwagi na jego słabą jakość, nie potrafił wskazać, jakie zachowania zostały zarejestrowane, podkreślił jednak stanowczo, że w pobliże samochodu pokrzywdzonego stojącego z włączonymi światłami podeszły dwie osoby.

Powyższe zeznania świadka R. N., widzącego dwie osoby podchodzące do stojącego z włączonymi światłami, samochodu pokrzywdzonego, w powiązaniu z relacją T. D. (1) i mających informacje od niego Z. W., T. W. i K. T. o napaści na niego przez dwóch oskarżonych, tworzą jedną logiczną całość, przekonując o udziale w zdarzeniu zarówno Ł. K., jak i B. P..

Co istotne, również wyjaśnienia Ł. K. w toku pierwszego przesłuchania na rozprawie, przyznającego się częściowo do popełnienia zarzucanego czynu, w tym do zadania ciosów pokrzywdzonemu najpierw przez niego samego, a następnie przez towarzyszącego mu B. P., który wraz z nim przewrócił wymienionego na ziemię, a następnie uderzał go po ciele, wskazują jednoznacznie, że w zajściu aktywny udział brali, działający wspólnie i w porozumieniu obaj oskarżeni, którzy razem bili T. D. (1). Wprawdzie w toku kolejnych przesłucha Ł. K. nie przyznał się do popełniania zarzucanych czynów wskazując najpierw, że podczas pierwszego przesłuchania był zastraszany, następnie podając, że z własnej woli podał nieprawdę odnośnie przebiegu zdarzenia, by wreszcie wyjaśnić, że przyznał się do zarzucanego czynu czując strach, jednak, w ocenie sądu, wyjaśnieniom oskarżonego Ł. K. w powyższym zakresie nie sposób dać wiary. Podkreślić należy bowiem w tym miejscu, że w toku pierwszych wyjaśnień oskarżony ten przyznał się jedynie częściowo do zarzucanych czynów, zaprzeczając stanowczo, by kopał w samochód pokrzywdzonego, trudno zatem uznać, by to strach czy jakakolwiek forma zmuszania go do złożenia wyjaśnień określonej treści legła u podstaw złożenia przezeń wyjaśnień, w których przyznał się do pobicia wraz z B. P. T. D. (1), S. to jest tym bardziej uzasadnione w świetle zeznań świadka A. F., prowadzącej pierwsze przesłuchanie Ł. K. w charakterze podejrzanego, która choć samej czynności przesłuchania nie pamiętała, wskazała jednak, że, o ile podejrzany przejawiałby jakiekolwiek objawy strachu, odnotowałaby ten fakt w protokole.

Wszystkie powyższe dowody, uzupełniające się wzajemnie i tworzące logiczną całość, przekonują, zdaniem sądu że oskarżeni działając wspólnie i w porozumieniu dopuścili się pobicia pokrzywdzonego T. D. (1). Z dowodami tymi w powyższym zakresie korespondują nadto dowody w postaci protokołu oględzin ciała pokrzywdzonego z dokumentacją fotograficzną, obrazującą liczne ślady pobicia na jego ciele, a także dokumentacja medyczna z leczenia szpitalnego. Dokumentom tym, nie kwestionowanym przez strony, sporządzonym przez uprawnione podmioty, sąd dał wiarę w całości.

Jak wynika nadto z jednoznacznych, pełnych i jasnych opinii pisemnych i ustnej biegłego z zakresu medycyny A. L., które sąd podzielił w całości, w wyniku zdarzenia T. D. (1) doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy z raną okolicy czołowej, stłuczenia klatki piersiowej, ogólnych potłuczeń oraz perforacji błony bębenkowej ucha lewego z niedosłuchem ucha lewego. Jak wskazał biegły, obrażenia powyższe mogły powstać w wyniku opisywanego przez pokrzywdzonego pobicia w dniu zdarzenia pięściami i kopania. Mając na uwadze okoliczności zajścia objętego aktem oskarżenia w tym przewrócenie pokrzywdzonego na ziemię, kopanie go i uderzanie pięściami po całym ciele, wynikające z dokumentacji medycznej i fotograficznej liczne obrażenia na całym ciele, uzasadnione jest przekonanie, że zachowanie sprawców powodujące u pokrzywdzonego obrażenia ciała na okres powyżej 7 dni, narażały go realnie na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu art. 156 kk. Jak wskazał bowiem sam pokrzywdzony, w wyniku zdarzenia, nie tylko wymagał on dwudniowej hospitalizacji, ale również dalszego leczenia, w tym farmakoterapii laryngologicznej, w wyniku której zaleczona została perforacja błony bębenkowej ucha powodująca przejściowy niedosłuch.

W ocenie sądu nadto, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy przekonuje, że, po dokonaniu pobicia pokrzywdzonego, gdy wymienionemu udało się pochwycić jednego z napastników za nogę i przewrócić go, dzięki czemu zdołał uciec na teren swej, ogrodzonej posesji, sprawcy powrócili, gdy po chwili udał się on do swego zaparkowanego przed posesją samochodu i zamierzał nim odjechać. Jak wskazał bowiem pokrzywdzony, gdy usiadł za kierownicą swego auta, oskarżeni ponownie podbiegli do niego i kopiąc w samochód chcąc wyciągnąć go przez lewe, przednie drzwi z samochodu, uszkodzili je tak, że drzwi samochodu nie domykały się. Relacja T. D. (1) w powyższym zakresie, wskazująca na wspólne działanie obu oskarżonych kopiących w jego samochód, w tym w lewe, przednie drzwi, pozostaje zbieżna z zeznaniami świadków, którym pokrzywdzony o tym zdarzeniu opowiadał, tj. Z. W., T. W. i K. T., a pośrednio również z zeznaniami R. N. podkreślającego że na nagraniu monitoringu widział dwie osoby podchodzącego do stojącego z włączonymi światłami samochodu pokrzywdzonego i następnie bliżej nieokreślone działania mogące wyglądać na szamotaninę. Okoliczność, iż T. W. nie potrafiła wskazać, jakie uszkodzenia miał samochód pokrzywdzonego po zdarzeniu nie może dziwić w sytuacji, gdy, jak sama podała, miało to dla niej drugorzędne znaczenie w kontekście stanu zdrowia posiadające liczne obrażenia ciała i dolegliwości bólowe pokrzywdzonego.

W ocenie sądu, brak jest nadto podstaw do kwestionowania wskazanej przez pokrzywdzonego wysokości szkody powstałej w wyniku działania oskarżonych. Jak wskazał bowiem T. D. (1), na skutek kopnięć w auto w okolicach jego lewych przednich drzwi – drzwi od strony kierowcy – uszkodzeniu uległ zamek w drzwiach, w wyniku czego nie domykały się one. Bez znaczenia pozostaje tu okoliczność, iż pokrzywdzony sprzedał następnie przedmiotowe auto za 1.000 zł, sprzedawał je bowiem uszkodzone, z niedomykającymi się drzwiami, co w znaczny sposób obniżyło jego wartość i cenę sprzedaży.

Opinia sądowo – psychiatryczna odnośnie stanu zdrowia psychicznego i poczytalności tempore criminis oskarżonego Ł. K. zasługuje, zdaniem sądu na podzielenie, jest bowiem logiczna, pełna i rzetelna, nadto żadna ze stron nie kwestionowała jej ustaleń.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zeznania świadków:

-J. P.

-R. P.

-M. J.

Zeznania świadków J. P. i R. P. nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie, nie posiadali oni bowiem jakiejkolwiek wiedzy na temat zdarzeń objętych aktem oskarżenia. Podobnie, M. J., która dokonała rozpytania świadka R. N., z którego sporządziła następnie notatkę znajdującą się na k. 88, nie kojarzyła takiej czynności i nie wniosła do sprawy okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia w przedmiocie zarzucanych oskarżonym czynów.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐x

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

II.

III.

I.  Ł. K. i B. P.

II.  Ł. K.

III.  B. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowanie oskarżonych, którzy po pierwszych uderzeniach pokrzywdzonego dokonanych przez Ł. K., wspólnie przewrócili pokrzywdzonego na ziemię, a następnie razem zadawali mu ciosy, w wyniku których doznał obrażeń na całym ciele, wyczerpuje znamiona przestępstwa określonego w art. 158 §1 kk. Przewrócenie wymienionego na podłoże i zadawanie leżącemu ciosów w okolice wrażliwe, w tym w okolice głowy, niewątpliwie narażało go na bezpośrednie niebezpieczeństwo wystąpienia skutku określonego w art. 156 kk tj. ciężkich obrażeń ciała, tym bardziej, że w wyniku przypisanego im zachowania musiał on podjąć leczenie neurologiczne i laryngologiczne lecząc perforację błony bębenkowej.

Zachowanie oskarżonych natomiast polegające na kopaniu w okolice lewych przednich drzwi samochodu, w którym siedział za kierownicą pokrzywdzony, skutkujące uszkodzeniem zamka w drzwiach tj. szkodą w wysokości 600 zł wyczerpuje znamiona przestępstwa określonego w art. 288 §1 kk.

Zastosowanie przepisów obowiązujących w dacie popełnieni czynów z mocy art. 4 §1 kk zdaniem sądu uznać należy za względniejsze wobec oskarżonych z uwagi na obecnie obowiązujące, surowsze regulacje dotyczące zasad wymierzania kary łącznej.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

---

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

---

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

---

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

---

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.  Ł. K.

2.  B. P.

I, II, IV, VI i VIII

I,III, V,VII i VIII

Ad. 1

Okoliczność obciążającą przy wymiarze kary oskarżonemu Ł. K. stanowi duże natężenie agresji i złej woli wyrażające się w napaści na pokrzywdzonego nie prowokującego sprawców swym zachowaniem w żaden sposób, a także inicjująca rola w zdarzeniu Ł. K., do którego po chwili dołączył B. P.. Duże natężenie agresji, w wyniku którego pokrzywdzony doznał licznych obrażeń ciała, a także nie sprowokowane w żaden sposób zachowanie w postaci kopania w samochód pokrzywdzonego spotkać się musi z surową reakcją organów wymiaru sprawiedliwości. Nie sposób jednak tracić z pola widzenia również okoliczności łagodzących w sprawie, oskarżony jest bowiem osobą, która dotychczas nie popadła w konflikt z prawem, nie była karana za przestępstwa (k. 170). W tym stanie rzeczy, kary jednostkowe, podobnie, jak kara łączna pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby, połączona z obowiązkiem probacyjnym w postaci zakazu kontaktowania się z pokrzywdzonym w sposób wyrażający agresję słowna lub fizyczną, stanowić winna adekwatną i wystarczającą dla spełnienia celów wychowawczych karę i zapobiec ponownym zachowaniom w przyszłości.

Ad. 2

Znaczny stopień winy i społecznej szkodliwości czynów, których dopuścił się oskarżony B. P., stanowi okoliczność obciążającą przy wymiarze mu kary w niniejszej sprawie. Oskarżony świadomie dołączył do towarzyszącego mu Ł. K., przewracając z nim pokrzywdzonego na ziemię, a następnie zadając mu ciosy i powodując liczne obrażenia na jego ciele, co spotkać się musi z surową reakcją karną. Duże natężenie agresji, zaatakowanie bezbronnego, nie prowokującego napaści pokrzywdzonego stanowi, zdaniem sądu istotna okoliczność obciążającą w sprawie, Jednocześnie jednak wskazać należy na młody wiek oskarżonego dotychczas nie karanego, który wcześniej nie popadł w konflikt z prawem. B. P. jest sprawcą młodocianym, wymierzona zatem wobec niego kara winna zatem przede wszystkim spełnić cele wychowawcze kary zapobiegając ponownemu konfliktowi wymienionego z prawem w przyszłości. Zdaniem sądu, cele takie spełni najpełniej kara łączna pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby, połączona z dozorem kuratora i obowiązkiem probacyjnym w postaci zakazu kontaktowania się z pokrzywdzonym w sposób wyrażający agresję słowną lub fizyczną.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.  Ł. K.

2.  B. P.

IX i X

IX. Sąd orzekł wobec każdego z oskarżonych, na wniosek pokrzywdzonego, obowiązek zadośćuczynienia za krzywdę wyrządzona pokrzywdzonemu czynem określonym w pkt. I wyroku przez zapłatę na jego rzecz przez każdego z nich kwoty po 2500 zł. Zdaniem sądu kwoty powyższe uwzględniają znaczne cierpienie pokrzywdzonego, który w wyniku pobicia wymagał dwudniowej hospitalizacji, trzytygodniowego zwolnienia lekarskiego, kontynuacji leczenia w poradniach neurologicznej i laryngologicznej, farmakoterapii, leczenia laserowego obrażeń w obrębie twarzy, a także doznany przez niego stres i uraz psychiczny. Zasądzenie w toku postępowania karnego powyższych kwot tytułem zadośćuczynienia za krzywdę nie pozbawia pokrzywdzonego natomiast dochodzenia w postępowaniu cywilnym dalszych kwot z tego tytułu, czy z tytułu ewentualnej poniesionej wymiernej szkody materialnej.

X. Jednocześnie, z uwagi na wniosek pokrzywdzonego, sąd orzekł wobec oskarżonych obowiązek naprawienia przez nich szkody wyrządzonej czynem przypisanym im w pkt. II i III wyroku, szkoda w tym zakresie jest bowiem wymierna i realna, oskarżony zaś sprzedając uszkodzony samochód niewątpliwie uzyskał w wyniku transakcji sumę pieniężną niższą niż uzyskałby sprzedając auto sprawne.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

XI.

XII.

XI. O kosztach za obronę oskarżonych z urzędu orzeczono zgodnie z §17 ust. 1 pkt., ust. 2 pkt. 3 i §20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, uwzględniając ilość terminów rozprawy, w których udział brali obrońcy oskarżonych.

XII. Zwolnienie oskarżonych od kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa na podstawie art. 624 §1 kpk uzasadnione jest sytuacją materialną B. P. pozostającego na utrzymaniu matki i Ł. K. utrzymującego się z niewysokiej renty, nie posiadających żadnych dodatkowych dochodów, czy majątku.

1Podpis