Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 1279/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2019r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący sędzia Anna Zawiślak

Protokolant sekr. sąd. Sylwia Karkoszka

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Kaliszu ---

po rozpoznaniu dnia 18.11.2019r.

sprawy J. S. syna R. i B. zd. R., ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 17 maja 2018 roku w K., po uprzednim wykuciu otworu w ścianie drwalnika dostał się do jego wnętrza skąd zabrał w celu przywłaszczenia rower marki Z. (...) Style o wartości 300 zł oraz rower damski FreeRoad o wartości 300 zł czym spowodował starty o łącznej wartości 600 z na szkodę W. K., przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 279 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk

1. uznaje oskarżonego J. S. za winnego zarzucanego mu czynu, z tą zmianą, iż przyjmuje, że oskarżony dopuścił się go w ciągu 5 lat po odbyciu w całości ostatniej kary co najmniej jednego roku pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazany w warunkach art. 64 §1 kk - tj. czynu z art. 279 §1 kk w zw. z art. 64 §2 kk i za to na podstawie powołanych przepisów wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

2. na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 23.05.2018r. godz. 17:00 do dnia 24.05.2018r. godz. 12:04,

3. zwalnia oskarżonego od ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

SSR Anna Zawiślak

Sygn. akt II K 1279/18

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2018r. W. K. przez okno swojego mieszkania znajdującego się w K. zauważył oskarżonego J. S. prowadzącego rower. Rower ten był identyczny z posiadanym przez pokrzywdzonego. Nie miał jednak koszyka, dlatego też zaobserwowane zdarzenie nie wywołało u pokrzywdzonego refleksji, iż może to być jego rower. Po niedługiej chwili córka pokrzywdzonego A. K. zaobserwowała ponownie oskarżonego prowadzącego kolejny rower, który rozpoznała jako swój. W. K. i A. K. wybiegli z mieszkania i zawiadomili policję. Oskarżony został zatrzymany, zabezpieczono drugi z omawianych rowerów. Okazało się, iż oskarżony po uprzednim wykłuciu otworu w ścianie drwalnika dostał się do jego wnętrza, skąd zabrał dwa rowery Zenit (...) Retro Style i FreeRoad. Każdy o wartości 300 zł - należące do pokrzywdzonego W. K..

(dowód: zeznania świadków W. K. k. 129, 4-5, A. K. 129, 7-8, D. K. k. 130, 36, protokół oględzin k. 9-11, dokumentacja zdjęciowa i paragony k. 14-15, protokół zatrzymania k. 20, protokół przeszukania k. 33-34)

Oskarżony był wielokrotnie karany z przestępstwa przeciwko mieniu. Wyrokami Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawach II K 291/82, II K 328/82, II K 1237/83, II K 927/89 oraz II K 386/93 został skazany na kary pozbawienia wolności z art. 208 dkk. Wyrokiem Sądu rejonowego w Kaliszu w sprawie II K 285/93 został skazany na karę pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 203 §1 dkk. Wyrokiem w sprawie II K 1587/01 na karę pozbawienia wolności z art. 209 §1 kk, wyrokiem w sprawie II K 733/01 z art. 279 §1 kk na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Wyrokiem w sprawie II K 614/02 z art. 279 §1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności. Wyrokiem łącznym z dnia 26.11.2015r. w sprawie VII K 552/15 został skazany na karę 4 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Wyrok powyższy obejmował skazania w sprawach II K 291/07, II K 808/07, II K 845/07, II K 867/07, II K 303/08, VII K 154/10 oraz VII K 1081/13 (na karę 1 roku pozbawienia wolności w warunkach art. 64 §1 kk). Powyższą karę łączną J. S. odbył do 16.12.2015r. Na poczet kar zaliczono mu okresy od 15.11.2007r. do 28.12.2007r., od 24.04.2008r. do 15.12. (...)., od 15.12.2009r. do 10.09.2013r. Poza wspomnianymi karami oskarżony był jeszcze kilkakrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu, w każdym przypadku na karę pozbawienia wolności.

(dowód: dane o karalności, odpisy wyroków oraz dane o odbyciu kary k. 124-128, 22-26, 41-44, 47-55, 66-70, 71-74, 75-79, 80-87, 92-99, 100-101, 102-107)

Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym nie odniósł się do stawianego mu zarzutu i skorzystał z prawa do domowy składania wyjaśnień. Na rozprawę przed sądem nie stawił się.

Za wiarygodne uznano zeznania świadków W. K., A. K., D. K. albowiem są one spójne i wzajemnie pokrywają się i uzupełniają i znajdują odzwierciedlenie w protokołach oględzin, protokołach zatrzymania, jak również dokumentacji zdjęciowej dołączonej do akt sprawy oraz w pozostałych dokumentach.

Za wiarygodne uznano również dokumenty dołączone do akt sprawy albowiem ich zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy nie była w żadnej mierze kwestionowana.

Reasumując uznać należy, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w sposób niebudzący wątpliwości wykazał, iż w dniu 17.05.2018r. J. S. dopuścił się przestępstwa kradzieży z włamaniem. Był on wielokrotnie uprzednio karany i dobywał kary pozbawienia wolności w wymiarze powyżej 6 miesięcy, przy czym ostatnią odbył w 2015r. i była to kara powyżej 1 roku pozbawienia wolności popełniona w warunkach art. 64 §1 kk za przestępstwo przeciwko mieniu. Wypełnił swoim działaniem znamiona art. 279 §1 kk.

W ocenie sądu działał także w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 §2 kk, a nie art. 64 §1 kk, jak to wskazał prokurator w akcie oskarżenia. Zgodnie z art. 64 § 1 kk jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Wg art. 64 § 2 kk jeżeli sprawca uprzednio skazany w warunkach określonych w § 1, który odbył łącznie co najmniej rok kary pozbawienia wolności i w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary popełnia ponownie umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu, przestępstwo zgwałcenia, rozboju, kradzieży z włamaniem lub inne przestępstwo przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy lub groźbą jej użycia, sąd wymierza karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a może ją wymierzyć do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Kwestia zw. z interpretacją art. 64 §1 i 2 kk budzi kontrowersje- tak w orzecznictwie, jak i w piśmiennictwie. Mimo niezmienności literalnego brzemienia przepisu art. 64 §2 kk zapadały odmienne orzeczenia Sądu Najwyższego co do jego interpretacji.

Odmienność interpretacji akcentuje np. komentarz do art. 64 KK pod red. Z. 2017, wyd. 4/S.. Wskazano tam wyraźnie, iż doktryna i orzecznictwo wykrystalizowały dwa odrębne poglądy w zakresie interpretacji powyższego zwrotu.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie przychyla się do stanowiska Izby Karnej Sądu Najwyższego wyrażonej w postanowieniu z dnia 11.12.2013r. w sprawie oznaczonej sygn. IV KO 67/13. Sąd Najwyższy w tymże postanowieniu wskazał , iż z treści art. 64 §2 kk nie wynika bynajmniej, aby przestępstwo, za które sprawca został uprzednio skazany w warunkach §1 tego przepisu, czyli recydywy specjalnej zwykłej, miało być podobne do przestępstwa decydującego o multirecydywie specjalnej. Wynika jedynie tyle, że aby dopuszczalne było przyjęcie działania w warunkach recydywy wielokrotnej to popełnione obecnie przez sprawcę przestępstwo, po uprzednim skazaniu go z przyjęciem recydywy specjalnej zwykłej, musi być jednym z tych, które zostało enumeratywnie wymienione w art. 64 §2 kk.

Takie stanowisko zostało wyrażone np. w komentarzu do Kodeksu karnego, do art. 64 (...). 5, pod red. K., 2017r. Zaakcentowano tam, iż : „ z wykładni językowej nie wynika bowiem jednoznacznie, o które z wcześniej popełnionych przez sprawcę przestępstw chodzi. W szczególności brak rozstrzygnięcia, czy chodzi wyłącznie o skazanie, które nastąpiło w warunkach określonych w art. 64 § 1 KK. Zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie brak zgodności stanowisk w rozstrzygnięciu tej kwestii. Podnosi się, że „wykładnia językowa nie pozwala na jednoznaczne, niebudzące wątpliwości ustalenie znaczenia użytych przez ustawodawcę w art. 64 § 2 KK słów »popełnia ponownie«”

Sąd orzekający w niniejszej sprawie akceptuje takie podejście do kwestii powrotu do przestępstwa, stojąc jednocześnie na stanowisku, że gdyby ustawodawca chciał przyjąć założenie, iż obecnie popełniany czyn, jak i uprzednio popełniane czyny, muszą mieścić się w katalogu czynów wskazanych w art. 64 §2 kk, to nic nie stałoby na przeszkodzie, aby to wyraźnie wyartykułował – co jednak nie nastąpiło.

Sąd ma świadomość, że obecnie pojawiły się orzeczenia sądów, które zakładają, iż dla przyjęcia multirecydywy konieczna jest tożsamość wszystkich czynów i muszą się one mieścić w katalogu z art. 64 §2 kk. Podkreśla jednak, iż w piśmiennictwie te wątpliwości są szeroko akcentowane i komentatorzy w dużej liczbie stoją na stanowisku takim jak sąd orzekający w niniejszej sprawie. Za szerszym ujęciem omawianej kwestii opowiedział się też Sąd Apelacyjny w Katowicach (II Aka 302/13)- stojąc na stanowisku, iż do zastosowania konstrukcji z art. 64 § 2 kk, jest wystarczające uprzednie skazanie z art. 64 § 1 kk albo za takie samo jak obecnie zarzucane albo należące do takiej samej grupy przestępstw ( tożsamość rodzajowa). Zaakcentował, iż o tożsamości rodzajowej możemy mówić wtedy, gdy uprzednio popełnione i obecne przestępstwo mieszczą się w tej samej kategorii przestępstw, np. przeciwko życiu lub zdrowiu.

Reasumując, uznać należy, iż wina i sprawstwo oskarżonego nie budzą najmniejszych wątpliwości, a swoim działaniem wypełnił on znamiona art. 279 §1 kk w zw. z art. 64 §2 kk.

Wymierzając oskarżonemu karę sąd uwzględnił dyrektywy wynikające z art. 64 §2 kk. Jako okoliczność obciążającą, uwzględnił dotychczasową wielokrotną karalność oskarżonego, działanie z niskich pobudek, z chęci zysku. Uwzględnił także fakt, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa w stosunku do osób znanych mu.

Sąd nie dopatrzył się jakichś okoliczności łagodzących. Wymierzając oskarżonemu karę wzięto pod uwagę nie tylko funkcje wychowawczą kary w stosunku do samego oskarżonego, ale także kształtowanie odpowiednich postaw społecznych. Niewątpliwie kara pozbawienia wolności w orzeczonym rozmiarze spełni taką rolę spełni.

Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania, co znalazło odzwierciedlenie w punkcie 2. wyroku.

Mając na uwadze fakt, iż oskarżony jest bezrobotny, utrzymuje się z jakichś drobnych prac dorywczych sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych.

II K 1279/18

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE