Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 lipca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Chojnicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Grażyna Drobińska

Protokolant: sekr. sąd. Paulina Feder

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05.12.2018 r., 27.02.2019 r., 27.03.2019 r., 16.04.2019 r., 14.05.2019 r., 05.06.2019 r., 29.07.2019 r. sprawy

M. T. (1) (T.)

syna F. i B. z domu G.,

ur. (...) w C.

oskarżonego o to, że:

w dniu 8 marca 2017 roku w C. na il. Plac (...) znieważył funkcjonariuszy Policji sierż. P. B. oraz sierż. sztab. K. K. podczas i w związku z wykonywanymi przez wymienionych prawnych czynności służbowych w ten sposób, że używał wobec nich słów wulgarnych uważanych powszechnie za obelżywe, przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa odbywając karę pozbawienia wolności za przestępstwo podobne orzeczoną przez Sąd Rejonowy w C. sygn. akt II K 1461/10 w okresie od 1 sierpnia 2012 roku do 21 sierpnia 2013 roku,

tj. o czyn z art. 226 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

orzeka

1.  oskarżonego M. T. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia tj. przestępstwa z art. 226§1 kk w zw. z art.64§1 kk i za to, na podstawie art. 226§1 kk w zw. z art.64§1 kk skazuje go na kare 9 (dziewięć) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej (...) kwotę 1.062,72 zł (tysiąc sześćdziesiąt dwa złote 62/100), tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu,

3.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w całości.

Sygn. akt II K 620/18

UZASADNIENIE

Oskarżony M. T. (1) w okresie od 1 sierpnia 2012 roku do 1 sierpnia 2013 roku odbywał karę łączną 1 roku pozbawienia wolności, za popełnienie przestępstwa z art.226§1 kk i art.190§1 kk w zw. z art.11§2 kk oraz art.216 kk i art.190§1 kk w zw. z art.11§2 kk. Wymieniona kara została wobec niego orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego w C.z dnia 15 czerwca 2011 roku, w sprawie o sygn. akt II K 1461/10 (odpis wyroku k.16-18).

W dniu 8 marca 2017 roku funkcjonariusze KPP C.: P. B. i K. K. zostali skierowani na interwencję na ulicę (...), gdzie miało dojść do zakłócenia ciszy nocnej.

Na miejscu udali się do mieszkania M. T. (1). Przed drzwiami jego mieszkania słychać było głośną muzykę, krzyki i przekleństwa. Policjanci zapukali, poinformowali, że przyjechała Policja. Przez zamknięte drzwi słyszeli głos kobiety. Następnie odjechali z miejsca interwencji. Po krótkim czasie zostali ponownie skierowani do miejsca zamieszkania M. T. (1), który zgłaszał, że K. O. grozi mu nożem. Oskarżony nie otworzył drzwi. Krzyczał przez otwarte okno, że nie potrzebuje pomocy, nic mu niej jest. Zwracał się przy tym do policjantów słowami: ”psy jebane, cwele pierdolone, (...). M. T. (1) wykrzykiwał te słowa wielokrotnie. Nie zwracał uwagi na udzielane mu pouczenia. W pewnym momencie przyniósł lustro i stanął nim w oknie. Krzyczał do policjantów: „podejdź tu to zajebie ci nim w łeb” (zeznania K. K. k.3v,180v-181, P. B. k.11v,180v).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wymienione wyżej dowody oraz zeznania K. L. (k.247-24v), G. M. (k.247v-248), H. W. (k.248), a także odpis wyroku (k.16-18), karta karna (k.25-27,217-220), informacja z (...) sp. z o.o. w C. (k.242).

Oskarżony M. T. (1) (k.8,22,235-235v) w toku postępowania przygotowawczego oświadczył, że przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił wówczas, że kiedy w dniu 7 marca 2017 roku sąsiedzi wezwali policyjny patrol, wyzywał ich słowami wulgarnymi. Następnie również przez okno krzyczał do policjantów głośno, żeby wszyscy słyszeli. Wskazał, że na pewno ich wyzywał, ale nie pamiętał dokładnych słów. W swoich kolejnych wyjaśnieniach M. T. (1) podał, że nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd Rejonowy jedynie częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego. Przede wszystkim relacja przedstawiona przez oskarżonego w toku postępowania przygotowawczego pozostaje w zgodności z treścią zeznań funkcjonariuszy Policji K. K. (k.3v,180v-181) i P. B. (k.11v,180v). W tym zakresie stanowisko oskarżonego nie nasuwa żadnych wątpliwość, co do zgodności z prawdą. W ocenie Sądu Rejonowego, zmiana stanowiska oskarżonego była spowodowana jedynie przyjętą przez oskarżonego linią obrony, zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności. Tym bardziej, że to stanowisko oskarżonego pozostawało również w sprzeczności z zeznaniami przedstawionymi przez sąsiadów M. T. (2).

Funkcjonariusze Policji zostali skierowani do miejsca zamieszkania oskarżonego z uwagi na zakłócanie ciszy nocnej. W swoich zeznania podali szczegółowy opis zachowania oskarżonego. Jednocześnie też wskazali, że brali udział w wielu interwencjach w miejscu zamieszkania oskarżonego. Podali, że M. T. (1) często znieważał policjantów, był też zatrzymywany. Zeznali, że oskarżony wykrzykiwał wulgaryzmy na całą ulicę, a sąsiedzi byli zastraszeni.

W ocenie Sądu Rejonowego, zeznania wymienionych świadków zasługują na przymiot wiarygodności. Ich wypowiedzi są logiczne, konsekwentne. Tym bardziej, że policjanci wykonywali jedynie swoje obowiązki służbowe i nie są zaangażowani w korzystnym zakończeniu postępowania dla którejkolwiek ze stron.

W sprawie zostali przesłuchani również najbliżsi sąsiedzi oskarżonego tj.: K. L. (k.247-24v), G. M. (k.247v-248), H. W. (k.248). W swoich zeznaniach świadkowie ci potwierdzili fakt, że w miejscu zamieszkania wielokrotnie interweniowała Policja. G. M. i H. W. wskazały również, że słyszały, jak oskarżony wyzywał policjantów.

W ocenie Sądu Rejonowego, zeznania wymienionych osób są jasne i szczere. Brak jest podstaw do kwestionowania ich prawdziwości. Tym bardziej, że każde z zeznań stanowi odrębną, indywidualną relację.

W sprawie biegli psychiatrzy dokonali przebadania oskarżonego i sporządzili opinią sądowo-psychiatryczną (k.196-197). Bigli I. M. i K. W. ustalili, że M. T. (1) nie jest chory psychicznie, a jego funkcje intelektualne mieszczą się w granicach normy. Stwierdzili u oskarżonego uzależnienie od alkoholu oraz osobowość z cechami osobowości nieprawidłowej. Zdaniem biegłych, w okresie inkryminowanym u oskarżonego nie występowały zakłócenia czynności psychicznych, które mogłyby mieć wpływ na jego poczytalność. Oskarżony może uczestniczyć w postępowaniu procesowym, jest też zdolny do samodzielnego i rozsądnego prowadzenia obrony.

Zdaniem Sądu, powyższa opinia nie zawiera wątpliwości interpretacyjnych. Wypowiedzi biegłych są jasne, zawierają odpowiedzi na wszystkie pytania. Dlatego też Sąd uwzględnił je przy dokonywaniu ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie.

Wobec braku podstaw do kwestionowania Sąd uznał też za wiarygodne pozostałe dowody zgromadzone w sprawie tj.: odpis wyroku (k.16-18), karta karna (k.25-27,217-220), informacja z (...) sp. z o.o. w C. (k.242).

W tym stanie sprawy wina oskarżonego M. T. (1) nie budziła wątpliwości Sądu Rejonowego i polegała na tym, że w dniu 8 marca 2017 roku w C. na ul. (...) znieważył funkcjonariuszy Policji sierż. P. B. oraz sierż. sztab. K. K. podczas i w związku z wykonywanymi przez wymienionych prawnych czynności służbowych w ten sposób, że używał wobec niech słów wulgarnych uważanych powszechnie za obelżywe, przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa odbywając kare pozbawienia wolności za przestępstwo podobne orzeczoną przez Sąd Rejonowy wC. sygn.. akt II k 1461/10 w okresie od 1 sierpnia 2012 roku do 1 sierpnia 2013 roku, czym wypełnił znamiona przestępstwa z art.226§1 kk w zw. z art.64§1 kk.

Przedmiotem ochrony w art.226 kk jest godność i powaga funkcjonariusza. Czynność sprawcza tego przestępstwa polega na znieważeniu. Należy wskazać, że o uznaniu określonego zachowania za zniewagę decydują w pierwszym rzędzie ogólnie przyjęte normy obyczajowe, w świetle których określone słowa można uznać za obraźliwe.

Przy dokonywaniu oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd kierował się tym, że ocena każdego dowodu, również z wyjaśnień oskarżonego, jako pozostawiona sądowi orzekającemu, musi być dokonywana z przekonaniem, że oskarżony nie popełnił zarzucanego mu czynu. Dopiero, kiedy przeprowadzone dowody, ich ocena i wyprowadzone z nich wnioski, obalą owo przekonanie- można ferować wyrok skazujący. Stanowisko takie ma swoje uargumentowanie w treści art.5§1 kpk w związku z art.7 kpk, jako ze przepisy tej ustawy uznają jedynie zasadę swobodnej oceny dowodów, będącej efektem rozważań całokształtu ujawnionych w sprawie okoliczności, przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego oraz nie różnicują dowodów od tego, w jakiej fazie postępowania i od kogo zostały pozyskane ( wyrok S.A. w Lublinie z dnia 29.04.2009 r., II AKa 63/09).

W ocenie Sądu Rejonowego zeznania funkcjonariuszy Policji, a także sąsiadów wskazują jednoznacznie, że oskarżony kierował słowa powszechnie uznawane za obelżywe wobec interweniujących policjantów. Słowa M. T. (1) były wypowiadane przez okno i słyszalne nie tylko dla policjantów. Nadto jego agresja wzmagała się, nie stosował się on do wydawanych poleceń. Dodatkowo wskazać należy, że sam oskarżony w toku swoich pierwszych wypowiedzi przyznał się do wypowiadanych słów wulgarnych.

Za popełnienie przestępstwa z art.226§1 kk w zw. z art.64§1 kk Sąd Rejonowy skazał M. T. (1) na kare 9 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd uznał, że wymierzona kara odpowiada stopniowi zawinienia sprawcy przestępstwa oraz stopniowi społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu. W przypadku oskarżonego Sąd potraktował jako okoliczność obciążającą jego dotychczasową wielokrotną karalność. Oskarżony obecnie ma 43 lata, zna obowiązujące normy społeczne i prawne. Zdaje sobie również sprawę z konsekwencji ich naruszania. Posiada on wykształcenie podstawowe. Jest kawalerem i nie ma nikogo na utrzymaniu. Nie pracuje, utrzymuje się z renty z opieki społecznej.

Sąd Rejonowy uznał, że nie istnieje pozytywna prognoza kryminalistyczna, która uzasadnia zastosowanie wobec M. T. (1) dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Przy czym należy podkreślić, że podstawową przesłaną zawieszenia wykonania kary są wynikające z dotychczasowego postępowania oskarżonego, dające się uzasadnić w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego przypuszczenia, co do przewidywanego sposobu życia, dotyczy to przede wszystkim przestrzegania przez niego porządku prawnego. M. T. (1) w przeszłości wielokrotnie korzystał z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności i powracał na drogę przestępstwa. Sądy stosowały wobec niego również kary ograniczenia wolności i grzywny, które również nie przynosiły oczekiwanego skutku. Nie ma zatem żadnych gwarancji, że oskarżony w warunkach wolnościowych nie powróciłby na drogę przestępstwa.

Sąd nie dopatrzył się okoliczności łagodzących.

W ocenie Sądu tylko wymierzona kara bezwzględnego pozbawienia wolności wpłynie na oskarżonego wychowawczo i zapobiegnie powrotowi do popełniania przestępstw, zaspokoi również społeczne poczucie sprawiedliwości.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 624§1 kpk. Oskarżony w chwili obecnej nie pracuje. Nie posiada żadnego majątku. Stąd też Sąd doszedł do przekonania, ze uiszczenie kosztów byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe.

O kosztach obrońcy Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art.618§1 pkt.11 kpk i §4 ust.1,2,3 i §17ust.2pkt.1 i §20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (360 zł +7x72 zł +VAT=1.062,72 zł).