Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 30 sierpnia 2018 r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanych W. W. i E. W. solidarnie kwoty 34.425 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 21 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

Powód wskazał, że od 20 października 2016 r. strony łączyła umowa o wyłączne pośrednictwo w sprzedaży nieruchomości, na podstawie której powód, w zamian za prowizję, zobowiązany był do wykonania szeregu działań prowadzących do znalezienia osoby zainteresowanej nabyciem należącego do pozwanych lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w W.. Przedmiotowa umowa wiązała strony przez okres 12 miesięcy. Powód stwierdził, że w ramach ww. umowy podjął szereg czynności, w szczególności zweryfikował stan księgi wieczystej ww. lokalu, opracował, zamieścił i promował ogłoszenie o sprzedaży, zorganizował sesję filmową i fotograficzną tegoż lokalu, publikował płatne ogłoszenia na kilku portalach przez czas trwania umowy i konsekwentnie prezentował tenże lokal (...) klientom. Sprzedaż tego lokalu była w ocenie powoda utrudniona, gdyż usytuowany był na 4 piętrze w budynku bez windy. Powód wyjaśnił, że w dniach 11 oraz 13 września 2017 r. przedstawiciel powoda zaprezentował ww. lokal K. K. (1) i P. K. (1), którzy wyrazili zainteresowanie zakupem lokalu pozwanych. Za pośrednictwem przedstawiciela powoda miała zostać również uzgodniona wstępna cena sprzedaży tego lokalu, a wiec kwota 765.000 zł. Po tych spotkaniach K. K. (1) i P. K. (1) zaprzestali kontaktu z przedstawicielem powoda. Kontakt z powodem zerwali również pozwani. Następnie, po 7 tygodniach od daty wygaśnięcia umowy łączącej strony procesu, pozwani zawarli z K. K. (1) i P. K. (1) umowę przedwstępną sprzedaży ww. lokalu (tj. w dniu 7 grudnia 2017 r.) a w dniu 12 lutego 2018 r. zawarli umowę sprzedaży ww. lokalu. W związku z tym, iż umowa sprzedaży lokalu należącego do pozwanych została zawarta wskutek przedstawienia im przez powoda klientów oraz wskutek prowadzenia przez powoda zaawansowanych rozmów między pozwanymi a kupującymi w okresie obowiązywania umowy z dnia 20 października 2016 r. powód wskazał, że należne jest mu wynagrodzenie w wysokości 34.425 zł. Powód wyjaśnił, że wysokość wynagrodzenia prowizyjnego ustalona została przez niego zgodnie z łączącą strony umową i wynosi 4,5% brutto od uzgodnionej ceny sprzedaży ww. lokalu a więc 765.000 zł. Podstawy żądania powód upatrywał w brzmieniu § 4 pkt 2. zd. 2. umowy z dnia 20 października 2016 r. ( pozew – k. 2-5v).

Pozwani wnieśli o oddalenie powództwa i zasądzenie na ich rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwani przyznali, że łączyła ich z powodem umowa z dnia 20 października 2016 r. o wyłączne pośrednictwo w sprzedaży opisanego w pozwie lokalu. Pozwani zaprzeczyli, jakoby większość negocjacji odnośnie sprzedaży ich lokalu przeprowadził przedstawiciel powoda. W ich ocenie powód nie wykazał, jakie konkretne działania jego przedstawiciela doprowadziły do realizacji umowy łączącej ich z powodem. W ich ocenie powód nie wykazał także, aby pozwani naruszyli którekolwiek z postanowień łączącej strony umowy. Pozwani wskazali, że powód wystawił jedynie fakturę pro forma, która nie odpowiada formie faktury, na podstawie której - zgodnie z umową - powód może dochodzić należności głównej wraz z odsetkami. Ponadto pozwani podnieśli, że do zawartej przez strony umowy, w zakresie zwrotu kosztów nie można stosować przepisów o umowie zlecenia, co oznacza, że pośrednik nie może żądać zwrotu poniesionych kosztów wskazując na wartość wniesionej pracy, albowiem nie wpływa to na wartość wynagrodzenia prowizyjnego. Pozwani zaprzeczyli, jakoby po negocjacjach prowadzonych przez przedstawiciela powoda małżonkowie K. zdecydowali się zakupić lokal od pozwanych. Pozwani wskazali na podjęte przez nich samodzielne działania, już po wygaśnięciu umowy tj. przeprowadzenie negocjacji, zachęta zakupu, które to ich zdaniem dopiero bezpośrednio wpłynęły na zakup nieruchomości. Pozwani podnieśli, że po wygaśnięciu umowy zajmowali się sprzedażą bezpośrednio, wywieszając na balkonie nieruchomości stosowny baner kontaktowy. Pozwani wskazali, że powód nie poczynił żadnych działań zmierzających do zawarcia umowy z K. K. (1) i P. K. (1), nie dysponował umową o opłacie rezerwacyjnej i nie wypowiadał w imieniu pozwanych innych umów pośrednictwa, przez co oferta nieruchomości była ogólnie dostępna dla zainteresowanych. Ponadto pozwani uzasadniając bezpodstawność powództwa wskazali na sprzeczności w postanowieniach umowy oraz wywody prawne dotyczące istoty umowy agencyjnej. ( sprzeciwy k. 51-54 i k. 57-60).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W. W. i E. W., w ramach poszukiwania nabywcy lokalu, w dniu 20 października 2016 r. zawarli z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. (franchisingobiorcą (...) Sp. z o.o. Sp. k.), prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, umowę wyłącznego pośrednictwa w sprzedaży lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w W.. W związku z wyłącznym charakterem umowy pozwani W. W. i E. W. udzielili powodowi pełnomocnictwa do wypowiedzenia w ich imieniu dotychczas zawartych umów pośrednictwa sprzedaży nieruchomości ze skutkiem natychmiastowym. Umowę zawarto na czas określony - 12 miesięcy. ( umowa k. 13-14, oświadczenie k. 15, pełnomocnictwo k. 18, informacje dla konsumenta k. 16, zeznania pozwanego - płyta DVD k. 105, zeznania pozwanej - płyta DVD k. 105; odpis pełny z rejestru przedsiębiorców k. 6-9).

W ww. umowie powód zobowiązał się do wykonywania wszelkich czynności zmierzających do znalezienia osoby zainteresowanej nabyciem wspomnianego lokalu mieszkalnego (§ 1 i § 2 umowy). W przypadku zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży bądź umowy sprzedaży ww. lokalu przez pozwanych, na skutek którekolwiek z działań podjętych przez pośrednika, a wymienionych w umowie (tj. za wykonanie umowy), pozwani na rzecz pośrednika zobowiązani byli do zapłaty wynegocjowanego wynagrodzenia w wysokości 4,5% brutto ceny sprzedaży obiektu, płatnego w dniu zawarcia przez nich umowy przedwstępnej bądź umowy sprzedaży (§ 6 umowy). Stosownie do zawartej w umowie klauzuli wyłączności, przesłanką aktualizującą roszczenie pośrednika o zapłatę wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu umowy jest takie skojarzenie nabywcy nieruchomości z pozwanymi (na skutek działań pośrednika opisanych w umowie), którego konsekwencją będzie zawarcie umowy przedwstępnej lub umowy sprzedaży nieruchomości (§ 4 umowy).

W ramach powyższej umowy pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości pracownik powoda M. K. dokonała oględzin nieruchomości oraz badania stanu prawnego nieruchomości, stworzyła ofertę tejże nieruchomości, opublikowała ogłoszenia o sprzedaży należącej do pozwanych nieruchomości przy ul. (...) w W., promowała ofertę na portalach nieruchomości z uwzględnieniem korzystnego pozycjonowania, prezentowała tenże lokal potencjalnym nabywcom. ( umowa k. 13-14, karta opisowa lokalu mieszkalnego k. 17-17v, protokół z badania księgi wieczystej k. 19, odpis zupełny księgi wieczystej z dnia 21.08.2018 r. k. 32-41, wydruk ogłoszenia sprzedaży k. 20, karty odbioru adresu k. 21-28v, zeznania pozwanego - płyta DVD k. 105, zeznania pozwanej - płyta DVD k. 105, zeznania świadka K. K. (1) – płyta DVD k. 94, zeznania świadka M. K. - płyta DVD k. 94).

K. K. (1) i P. K. (1) chcieli nabyć lokal mieszkalny w W.. Ich pierwszy kontakt z powodem odbył się za pośrednictwem M. K., która umówiła dla nich termin oględzin lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w W.. Spotkanie odbyło się w dniu 11 września 2017 r. M. K. spotkała się wówczas z K. K. (1) i P. K. (1) i zaprowadziła ich do lokalu nr (...), zaś po samym lokalu oprowadzał zainteresowanych pozwany W. W., z własnej woli. M. K. kontaktowała się telefonicznie z K. i P. K. (1). Informowała ich o zainteresowaniu lokalem przez inne osoby, chciała również umówić kolejne spotkanie celem pobrania od nich opłaty rezerwacyjnej. W dniu 13 września 2017 r. odbyło się drugie spotkanie państwa K. z pozwanymi w ich mieszkaniu, także w obecności M. K.. K. i P. K. (1) chcieli bowiem jeszcze raz obejrzeć ww. lokal, gdyż bardzo im się spodobał. Podczas powyższego spotkania państwo K. omawiali między sobą koncepcję aranżacji lokalu i przebudowy niektórych pomieszczeń w celu zwiększenia ich funkcjonalności. Na tym spotkaniu doszło do wstępnej negocjacji ceny lokalu. M. K. namawiała zarówno sprzedających, jak i potencjalnych nabywców ww. lokalu na pewne ustępstwa jeśli chodzi o cenę. K. K. (1) prosiła o rzut mieszkania, który M. K. przesłała jej w dniu 15 września 2017 r. M. K. przedstawiła im też do podpisu dokument, stwierdzający personalia oglądających nieruchomość. ( karta odbioru adresu k. 29, zeznania pozwanego - płyta DVD k. 105, zeznania pozwanej - płyta DVD k. 105, zeznania świadka K. K. (1) - płyta DVD k. 94, zeznania świadka M. K. - płyta DVD k. 94).

W dniu 7 grudnia 2017 r. K. K. (1) i P. K. (1) zawarli z pozwanymi umowę przedwstępną sprzedaży ww. lokalu, zaś w dniu 12 lutego 2018 r. - ostateczną umowę sprzedaży, za cenę 765.000 zł, wynegocjowaną w trakcie spotkania w dniu 13 września 2017 r. ( bezsporne,, odpis zupełny księgi wieczystej z dnia 21.08.2018 r. - k. 32 - 41).

Po tym, jak powód dowiedział się o zawarciu ww. umowy przedwstępnej sprzedaży, w dniu 18 grudnia 2017 r. wystawił, a następnie doręczył pozwanym pocztą elektroniczną fakturę pro forma nr (...) na kwotę 34.425 zł brutto z terminem płatności do dnia 20 grudnia 2017 r. - tytułem wynagrodzenia za pośrednictwo w sprzedaży ww. lokalu. Pismem z 19 grudnia 2017 r. powód wezwał pozwanych do zapłaty ww. kwoty. W odpowiedzi na powyższe, pismem z dnia 19 grudnia 2017 r. pozwani odmówili powodowi zapłaty jakiejkolwiek kwoty z tytułu wynagrodzenia prowizyjnego. ( okoliczności bezsporne; faktura k. 42, wezwanie do zapłaty k. 44-44v; odpowiedź na wezwanie do zapłaty k. 45-45v).

Podstawę powyższych ustaleń faktycznych stanowiły ww. dowody z dokumentów, których wiarygodność nie była przez strony kwestionowana i nie wzbudziła wątpliwości Sądu. Sąd poczynił także ustalenia w oparciu o wiarygodne dowody z zeznań świadków oraz z przesłuchania stron, ograniczony do przesłuchania pozwanych. Okoliczności bezsporne między stronami nie wymagały wykazywania ich prawdziwości za pomocą dowodów zgodnie z treścią art. 229 - 230 k.p.c.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie, z wyjątkiem części roszczenia odsetkowego.

Podstawę żądania zapłaty w niniejszej sprawie stanowiła zawarta w dniu 20 października 2016 r. umowa pośrednictwa sprzedaży lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w W.. Na mocy tej umowy powód zobowiązany był do wykonywania wszelkich czynności zmierzających do znalezienia osoby zainteresowanej nabyciem lokalu mieszkalnego stanowiącego własność pozwanych, przy jednoczesnym podjęciu określonych działań celem optymalizacji sprzedaży. W przypadku zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży bądź umowy sprzedaży ww. lokalu przez pozwanych, na skutek którekolwiek z działań podjętych przez pośrednika (powoda) a wymienionych w umowie, pozwani na rzecz pośrednika zobowiązani byli do zapłaty wynegocjowanego wynagrodzenia w wysokości 4,5% brutto ceny sprzedaży obiektu, płatnego w dniu zawarcia przez nich umowy przedwstępnej bądź umowy sprzedaży (§ 6 umowy). Zgodnie z treścią umowy, roszczenie pośrednika o zapłatę wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu umowy stawało się równie zasadne w przypadku zawarcia umowy przedwstępnej lub umowy sprzedaży nieruchomości przez pozwanych, w wyniku takiego skojarzenia przez pośrednika nabywcy nieruchomości z pozwanymi, którego konsekwencją byłaby którakolwiek z tych transakcji (§ 4 umowy).

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się zatem do ustalenia czy pozwani - na skutek sprzedaży ww. lokalu nr (...) na rzecz K. i P. K. (1) - są zobowiązani do zapłacenia na rzecz powoda wynagrodzenia przewidzianego w § 6 ust. 2 opisywanej umowy pośrednictwa. Należało zatem ustalić, czy to na skutek działań powoda nabywcy lokalu zostali skojarzeni z pozwanymi w celu nabycia od nich lokalu, czy też - jak twierdzili pozwani – państwo K. skontaktowali się bezpośrednio z pozwanymi, bez pośrednictwa powoda. Kolejno, w przypadku uznania, że to powód znalazł ww. nabywców lokalu – należało ustalić, czy podjął on wszelkie niezbędne czynności obsługi organizacyjnej i prawnej zgodnie z treścią łączącej strony umowy pośrednictwa. Tylko bowiem w przypadku potwierdzenia obu tych okoliczności żądanie od pozwanych zapłaty na rzecz powoda ustalonego w umowie wynagrodzenia należałoby uznać za zasadne.

Zgodnie z treścią art. 354 § 1 k.c. dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno - gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje - także w sposób odpowiadający tym zwyczajom. Umowa zawarta przez strony w dniu 20 października 2016 r. jest umową nazwaną pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, uregulowaną przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z art. 180 ust. 3 powołanej ustawy w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia spornej umowy, zakres czynności pośrednictwa w obrocie nieruchomościami określa umowa pośrednictwa. Umowa wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności.

W umowie pośrednictwa strony mogą ułożyć swoje stosunki swobodnie, jednak z zastrzeżeniem, by regulacja ta nie naruszała właściwości umowy pośrednictwa i nie stanowiła naruszenia bądź obejścia prawa. Umowa pośrednictwa jest umową wzajemną i odpłatną, opiera się na stosunku wzajemnego zaufania stron. Sposób ustalenia lub wysokość wynagrodzenia za czynności pośrednictwa w obrocie nieruchomościami określa umowa pośrednictwa. Powszechnie stosowana praktyka wiąże jednak wynagrodzenie pośrednika z wystąpieniem skutku w postaci zawarcia umowy bądź z sytuacjami uznanymi za równoznaczne. Wynagrodzenie w postaci prowizji, wynikające z umowy zawartej z zastrzeżeniem wyłączności przewidziane jest dla przypadku każdej transakcji z kontrahentem skojarzonym ze zbywcą nieruchomości w wyniku starań pośrednika ( vide: uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 30.04.2009 r., sygn. akt I ACa 249/09, POSAG 2010, Nr 1, poz. 6, s. 50).

Poprzez zawartą pomiędzy stronami umowę powód prowadzący działalność gospodarczą zobowiązał się do wykonywania wszelkich czynności zmierzających do znalezienia osoby zainteresowanej nabyciem lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) (§ 1 umowy). W celu realizacji przedmiotu umowy pośrednik zobowiązany był przede wszystkim do dokonania oględzin nieruchomości, przeprowadzenia badania stanu prawnego nieruchomości, dokonania analizy rynku nieruchomości podobnych (§ 2 ust. 1 a) umowy); przygotowania oferty sprzedaży nieruchomości, w sposób optymalizujący możliwość jej efektywnej sprzedaży, w tym sesji fotograficznej zorganizowanej w celu sporządzenia oferty sprzedaży (§ 2 ust. 1 b) umowy); obsługi oferty poprzez m.in. udzielanie informacji osobom zainteresowanym, prezentacji nieruchomości osobom trzecim w terminach i w sposób uzgodniony z właścicielem, podjęcia uzasadnionych działań marketingowych mających na celu sprzedaż nieruchomości (§ 2 ust. 1 c) umowy) oraz wykonywania innych czynności, które uzna za uzasadnione w celu efektywnej sprzedaży nieruchomości (§ 2 ust. 1 d) umowy). Fakultatywnie, jeżeli właściciel nieruchomości wyraziłby taką wolę, pośrednik mógł prowadzić negocjacje z osobami trzecimi, zainteresowanymi nabyciem nieruchomości, przygotować umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości oraz zgromadzić dokumenty niezbędne do zawarcia umowy sprzedaży, przy czym czynności te wykonane przez inne osoby nie miały wpływu na wysokość wynagrodzenia pośrednika. (§ 2 ust. 2 umowy). Ponadto pośrednik zobowiązany był do jak najszerszego, uzasadnionego wyeksponowania nieruchomości w celu zoptymalizowania możliwości jej sprzedaży. Po stronie zaś pozwanych spoczywał obowiązek stałej współpracy z pośrednikiem, udostępniania nieruchomości osobom trzecim, w celu dokonania jej prezentacji, udzielania niezbędnych wyjaśnień i informacji osobom trzecim, niezwłocznego informowania o każdej zmianie wpływającej na warunki sprzedaży, przedstawienia niezbędnych dokumentów oraz udzielenie stosownych pełnomocnictw (§ 2 ust. 3 umowy).

W ocenie Sądu powód zrealizował oba wymienione obowiązki, uzasadniające żądanie zapłaty wynagrodzenia. W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił, że nabywcy należącego do pozwanych lokalu, zostali przedstawieni pozwanym przez pośrednika powoda M. K.. Wszyscy przesłuchani przed Sądem świadkowie, jak również sam pozwany, zeznali, że późniejsi nabywcy nieruchomości, tj. państwo K. - zostali skontaktowani i przedstawieni pozwanym właśnie przez M. K.. Świadek K. K. (1) zeznała, że ona i jej mąż po raz pierwszy skontaktowali się z biurem powoda w celu obejrzenia ww. lokalu pozwanych. K. i P. K. (1) uczestniczyli w dwóch umówionych przez M. K. spotkaniach w lokalu pozwanych. W obu ww. spotkaniach uczestniczyli także M. K. oraz pozwani. Podczas spotkań M. K. wprowadzała zainteresowanych do lokalu i współuczestniczyła w mniejszym lub większym stopniu w prowadzonych podczas spotkań rozmowach. Okoliczność, że M. K. pośredniczyła pomiędzy pozwanymi, a osobami zainteresowanymi zakupem podczas spotkań i podejmowała wstępne negocjacje i przekazywała zainteresowanym dokumentacje dotyczącą lokalu potwierdzają także dokumenty w postaci korespondencji SMS złożonej do akt sprawy. Nadto, jak wynika z treści prowadzonej przez strony korespondencji, wstępne negocjacje, podtrzymywanie kontaktu oraz zachęcanie do uiszczenia opłaty rezerwacyjnej były prowadzone wyłącznie za pośrednictwem M. K.. Tym samym zostało udowodnione, że w początkowym etapie transakcji uczestniczył powód i to jego działania stanowią źródło zapoznania się K. i P. K. (1) z ofertą sprzedaży lokalu pozwanych, tym samym takiego skojarzenia z pozwanymi, o którym mówi umowa pośrednictwa. Wobec powyższego Sąd uznał, że to działania powoda doprowadziły do znalezienia osoby zainteresowanej nabyciem lokalu mieszkalnego stanowiącego własność pozwanych, a tym samym to powód skojarzył - w rozumieniu postanowień łączącej strony umowy pośrednictwa - K. K. (1) i P. K. (1) z pozwanymi, w konsekwencji czego stali się oni nabywcami lokalu pozwanych już po wygaśnięciu umowy pośrednictwa.

W ocenie Sądu, powód zrealizował również przewidziane w umowie obowiązki dotyczące podejmowanych działań planowanej transakcji sprzedaży lokalu - w czasie obowiązywania umowy. W ocenie Sądu w ramach powyższej umowy pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości, M. K. podejmowała działania mające za zadanie realizację celów umowy tj. oględziny nieruchomości, stworzenie oferty wraz z wykonanymi profesjonalnie zdjęciami, opublikowanie ogłoszenia o sprzedaży i promowania ofert na portalach z uwzględnieniem optymalizacji ofert, badanie stanu prawnego nieruchomości, odebranie stosownych pełnomocnictw. M. K. działając w imieniu powoda pośredniczyła w negocjacjach pomiędzy stronami przyszłej umowy, dotyczącymi ceny, również nabywała wiadomości o stanie finansowym potencjalnych nabywców. Ponadto załączone do akt sprawy wydruki wiadomości SMS wskazują na to, iż M. K. działała profesjonalnie, podtrzymując kontakt z potencjalnymi nabywcami, zachęcając ich do zakupu, dokonywania opłat rezerwacyjnych, jak i przekazywania dokumentów lokalowych. Nie ulega również wątpliwości, że M. K. wielokrotnie prezentowała lokal nr (...) przy ul. (...) w W. potencjalnym nabywcom, o czym świadczą dowody w postaci kart odbioru adresu, jak i zeznania pozwanego W. W., który przyznał, że lokal był udostępniany do oględzin wielokrotnie, początkowo pod nieobecność pozwanych. Należy przy tym zaznaczyć, że deklarowana przez pozwanego negatywna ocena sposobu prezentacji lokalu przez M. K., stanowi jego subiektywne wrażenie i nie stanowi podstawy do uznania, że powód nie wykonał lub wykonał nieprawidłowo umowę pośrednictwa. Zgodnie z postanowieniami umowy, udzielanie niezbędnych wyjaśnień i informacji osobom trzecim należy również do obowiązków właścicieli nieruchomości, którzy posiadają największą wiedzę o swoim lokalu.

W trakcie obowiązywania umowy pośrednictwa M. K. realizowała pełną obsługę planowanej transakcji, zgodnie z postanowieniami umowy. Pracownik powoda skojarzył późniejszych nabywców nieruchomości z pozwanymi i podjął wszelkie niezbędne czynności w ramach wykonania pełnej obsługi prawnej i organizacyjnej planowanej transakcji sprzedaży lokalu, która finalnie doszła do skutku bez udziału powoda – z przyczyn nieleżących po jego stronie. Należy przy tym zwrócić uwagę na krótki czas, jaki upłynął pomiędzy negocjacjami prowadzonymi za pośrednictwem powoda (wrzesień 2017 r.) i zawarciem przez K. K. (4) i P. K. (2) przedwstępnej umowy sprzedaży lokalu przy ul. (...) (grudzień 2017 r.). W świetle powyższego brak zapłaty na rzecz powoda przez pozwanych wynagrodzenia za pośrednictwo w sprzedaży lokalu należy uznać za sprzeczne z zasadą pacta sund servanda oraz z zasadami współżycia społecznego w postaci zasady uczciwości i rzetelności w stosunkach dwustronnych. Powód wykonał swoje zobowiązanie angażując swojego pracownika, własne siły intelektualne, a także nakład finansowy (stworzenie oferty i publikacja ogłoszeń) oraz czas na znalezienie nabywcy lokalu pozwanego, zaprezentowanie mu lokalu, negocjacje i efektywną finalizację transakcji, za co pozwani – którzy niewątpliwie skorzystali na wykonaniu wszystkich tych czynności przez powoda – nie uiścili powodowi przewidzianego w umowie wynagrodzenia, naruszając w ten sposób przywołany uprzednio przepis art. 354 § 1 k.c.

W konsekwencji powyższego, Sąd uznał, że pozwani winni uiścić na rzecz powoda przewidziane w umowie wynagrodzenie za pośrednictwo w sprzedaży ich nieruchomości, bowiem powód wywiązał się z przyjętych na siebie w tymże kontrakcie obowiązków, zaś pozwani ostatecznie sprzedali swój lokal na rzecz państwa K..

Biorąc pod uwagę treść umowy stron i określoną w niej stawkę procentową wynagrodzenia prowizyjnego powoda w wysokości 4,5% od ceny sprzedaży lokalu będącego przedmiotem tejże umowy, Sąd uznał powództwo za zasadne także co do wysokości – tj. w kwocie 34.425 zł (4,5% z 765.000 zł).

Stosownie do przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, choćby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z umowy stron wynika, że pozwani zobowiązali się do zapłaty wynagrodzenia na rzecz powoda w dniu zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości lub w dniu zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości. Umowa przedwstępna sprzedaży została zawarta przez pozwanych w dniu 7 grudnia 2017 r., zaś umowa ostateczna - w dniu 12 lutego 2018 r. Kolejno powód wystawił fakturę pro forma opiewającą na należne mu wynagrodzenie w dniu 18 grudnia 2017 r. z terminem płatności do dnia 20 grudnia 2017 r., zaś następnie pismem z dnia 19 grudnia 2017 r. wezwał pozwanych do zapłaty przysługującej mu należności w nieprzekraczalnym terminie 7 dni. Należy zatem wnioskować, że powód zgodził się na zapłatę wynagrodzenia w terminie późniejszym niż to wynika z umowy łączącej strony. Skoro więc termin wskazany w wezwaniu do zapłaty upływał najwcześniej z dniem 27 grudnia 2017 r., to od dnia następnego - na podstawie art. 481 k.c. - należne mu były odsetki za opóźnienie w spełnieniu świadczenia. Na tej podstawie Sąd orzekł jak w pkt. 1 wyroku, oddalając powództwo w zakresie pozostałych odsetek, o czym orzekł w pkt 2. wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 zdanie drugie k.p.c. (pkt. 3 wyroku). Poniesione przez powoda koszty procesu wyniosły 5.339 zł, w tym: kwota 1.722 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwota 3.600 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika działającego za powoda, ustalonego na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku z uzasadnieniem proszę doręczyć pełnomocnikowi pozwanych;

2.  Odpis wyroku proszę doręczyć pełnomocnikowi powoda.