Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 133/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.

P. W.

czyn opisany w części wstępnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.1.1

przyjazd w dniu 08 czerwca 2018 roku około godz. 18.00 M. K., jej dzieci i koleżanki A. B. do miejsca zamieszkania P. W. w (...) po namiot córki

wyjaśnienia oskarżonego P. W.

zeznania świadka A. B. w części

zeznania świadka G. W.

zeznania świadka M. K. w części

wyjaśnienia oskarżonego P. W.

zeznania świadka A. B. w części

zeznania świadka M. K. w części

zeznania świadka M. K. w części

dokumentacja medyczna M. K.

pisemna opinia sądowo-lekarska i uzupełniająca ja ustna opinia

00:13:02-00:29:06 na k. 75v-77

k. 79-80

00:05:42-00:12:30 ma k. 117

00:28:45-00:38:34 na k. 130-130v

1.1.2

kłótnia M. K. i P. W. o możliwość zabrania przez córkę namiotu, mająca miejsce za tylną częścią samochodu M. K., podczas której M. K. chciała wyrwać P. W. trzymany przez niego namiot

00:13:02-00:29:06 na k. 75v-77

k. 79-80

00:28:45-00:38:34 na k. 130-130v

00:28:45-00:38:34 na k. 130-130v

k. 14-25v

k. 107-108, 00:02:47-00:08:44 na k. 128

1.1.3

posiadanie w dniu 12 czerwca 2018 roku przez M. K. zasinienia ramienia – bicepsa, a w późniejszym czasie dolegliwości bólowych kręgosłupa związanych z samoistnymi zmianami chorobowymi w postaci skrzywienia z rotacją kręgów

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.

P. W.

czyn opisany w części wstępnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.1.1

naruszenie przez P. W. w dniu 08 czerwca 2018 roku około godz. 18.00 w (...) nietykalności cielesnej M. K. przez kilkukrotne szarpnięcie jej za lewe ramię, co miało spowodować naciągnięcie jej mięśnia ramienia – bicepsa oraz zasinienie bicepsa

wyjaśnienia oskarżonego P. W.

brak innych dowodów

00:13:02-00:29:06 na k. 75v-77

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1, 1.1.2

1.1.1, 1.1.2

1.1.1

1.1.1, 1.1.2, 1.1.3

wyjaśnienia oskarżonego P. W.

zeznania świadka A. B. w części

zeznania świadka G. W.

zeznania świadka M. K. w części

dokumentacja medyczna M. K.

pisemna opinia sądowo-lekarska i uzupełniająca ja ustna opinia

Sąd w całości dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego. Przedstawiony przez niego przebieg wydarzeń jest spójny i logiczny. Oskarżony w sposób jasny i przekonywujący opisał okoliczności towarzyszące spotkaniu z M. K. w dniu 08 czerwca 2018 roku. Potwierdził, że zgodnie z poczynionymi przez telefon ustaleniami, M. K. przyjechała do jego miejsca zamieszkania po namiot córki. Z jego wyjaśnień wynika, że odmówił wydania namiotu, gdy M. K. zakwestionowała jego decyzje o odwiezieniu namiotu po jego wykorzystaniu. Na tym tle doszło do kłótni. Trzymał namiot, a M. K. zaczęła mu go wyszarpywać z rąk. Ostatecznie oddał go, gdy córka się rozpłakała. Do kłótni doszło za samochodem M. K., w którym z tyłu siedziały dzieci, a obok kierowcy A. B.. Zaprzeczył, by szarpał lub popychał żonę. Wyjaśnienia oskarżonego znajdują potwierdzenie w zeznaniach jego matki G. W..

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. B. w części. Na wiarę zasługują zeznania w zakresie, w jakim podała, że pojechała wraz z M. K. i jej dziećmi do P. W. po namiot i że podczas kłótni M. K. z P. W. znajdowała się w jej samochodzie. Zeznania w tej części znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, jak i zeznaniach M. K..

Na wiarę zasługują zeznania G. W. - matki P. W.. G. W. zeznała, że wyszła przed dom zaniepokojona szczekaniem psów. Wtedy zobaczyła wnuczkę, syna i M. K., którzy stali przed samochodem M. K., w którym siedziała jej koleżanka i dwoje wnuków. M. K. przywitała się z nią, i zapytana powiedziała, że przyjechała po namiot. W momencie, w którym znajdowała się na zewnątrz nie widziała, by miał miejsce jakiś spór. Namiot trzymał syn z M. K.. W. natomiast trzymała tzw. „śledzie.” Sąd podszedł do zeznań tego świadka ze szczególną ostrożnością. Sąd miał na względzie, że świadek ten może z uwagi na pokrewieństwo z oskarżonym, jak i relację stron wspierać jego wersję wydarzeń. Sąd doszedł jednak do przekonania, że zeznania złożone przez G. W. nie budzą wątpliwości i zasługują na danie im wiary.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. K. w części, w której podała, że pojechała wraz z dziećmi i koleżanką A. B. do miejsca zamieszkania P. W. po namiot córki i że doszło miedzy nią a P. W. do sporu.

W ocenie Sądu w sprawie nie zachodziły żadne okoliczności, które mogłyby podważyć i wiarygodność przedłożonej dokumentacji lekarskiej.

Sąd za w pełni wiarygodny uznał dowód z opinii sądowo-lekarskiej i uzupełniającej jej opinii ustnej. Płynące z opinii konkluzje były należycie uzasadnione, a Sąd przyjął je za prawdziwe w całej rozciągłości.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1, 1.1.2

1.1.1, 1.1.2, 1.1.3

zeznania świadka A. B. w części

świadka M. K. w części

Sąd walorem wiarygodności nie obdarzył zeznań w części dotyczącej przebiegu kłótni M. K. z P. W. oraz stwierdzenia, że P. W. naruszył nietykalności cielesną M. K.. Zarówno z wyjaśnień oskarżonego, jak i zeznań M. K. wynika, że do sporu doszło za samochodem, a A. B., siedziała na miejscu pasażera obok kierowcy. P. W. stał bezpośrednio przy samochodzie, po stronie kierowcy, natomiast M. K. bliżej strony pasażera. Podkreślić należy, że A. B. jest osobą niepełnosprawną, poruszającą się na wózku, nie może odwrócić się całym ciałem, a jedynie skręcić głowę. Świadek zeznała, że odwróciła się i „kontem oka widziała, z tyłu co się wszystko działo”. W ocenie Sądu ze wskazanych powyżej powodów A. B. nie mogła dokładnie widzieć przebieg zdarzenia, tego czy w ogóle i gdzie dotknął oskarżony M. K., ani tego, że P. W. rzucił M. K. namiot pod nogi. W ocenie Sądu niewiarygodne w świetle zasad doświadczenia życiowego jest twierdzenie świadka, że oskarżony rzucił oskarżycielce prywatnej namiot pod nogi. Oskarżony wyjaśnił, że nie chciał dać namiotu córce, po tym jak była żona podważyła jego decyzję w zakresie zwrotu namiotu po jego wykorzystaniu. W tej sytuacji irracjonalne byłoby jego zachowanie polegające na rzuceniu namiotem pod nogi oskarżycielki prywatnej. Nadto świadek ten zeznał, że gdy M. K. chciała podnieść namiot, to oskarżony złapał ją ręką za lewe przedramię. Tymczasem oskarżycielka prywatna zeznała, że P. W. rzucił jej namiot pod nogi, a ta go podniosła i trzymała. Wtedy zaczęli się szarpać, a P. W. złapał ją lewą ręką za przedramię.

Na wiarę nie zasługują zeznania M. K. w części dotyczącej przebiegu kłótni i odniesionych przez nią obrażeń. Oskarżyciela prywatna zeznała, że P. W. złapał ją za lewę przedramię i tylko w tym miejscu ją trzymał. Jej wersja jest sprzeczna z wyjaśnieniami oskarżonego, które zasługują na wiarę. Przede wszystkim jednak, z przedstawionego zaświadczenia lekarskiego z dnia 12 czerwca 2018 roku wynika, że posiadała ona zasinienia na ramieniu – bicepsie, a nie na przedramieniu. W związku z tym zeznania M. K. są nielogiczne. M. K. zeznała także, że po mającym mieć miejsce zdarzeniu z udziałem P. W. zaczęła mieć dolegliwości związane z bolesnością kręgosłupa. Z opinii sądowo-lekarskiej wynika jednak jednoznacznie, że występujące u niej dolegliwości bólowe kręgosłupa związane są z samoistnymi zmianami chorobowymi w postaci skrzywienia z rotacją kręgów.

Zeznania oskarżycielki prywatnej w części dotyczącej przebiegu kłótni Sąd uznał za niewiarygodne, ponieważ są one sprzeczne z powyżej omówionymi wyjaśnieniami oskarżonego, jak również zeznaniami świadka G. W..

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

pkt 1

P. W.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Uniewinnienie P. W. od zarzutu z art. 157 § 2 kk nastąpiło na podstawie art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 1 kpk - wobec stwierdzenia, że oskarżony nie popełnił zarzuconego mu czynu.

Bezsprzecznie w dniu 08 czerwca 2018 roku doszło do spotkania M. K. i P. W. w miejscu jego zamieszkania. M. K. wraz z trójka dzieci i koleżanką A. B. – zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami dokonanymi przez telefon – przyjechały po namiot córki. Niewątpliwie też między M. K. a P. W. doszło do kłótni o możliwość zabrania przez córkę namiotu. M. K. oskarżyła P. W., że podczas szarpaniny spowodował u niej obrażenia ciała. W sprawie brak jest jednak jednoznacznych dowodów potwierdzających jego sprawstwo.

M. K. po raz pierwszy zgłosiła się do lekarza w dniu 12 czerwca 2018 roku. Stwierdzono wówczas u niej jedynie zasinienie ramienia – bicepsa. Z opinii sądowo-lekarskiej wynika, że gdyby przyjąć, że zasinienie to powstało w dniu 08 czerwca 2018 roku, to nie można wykluczyć, że jest skutkiem działania ręki obcej, w mechanizmie chwycenia za ramię. Biegła oceniła jednak, że tego rodzaju zmianę należy kwalifikować jako nie naruszającą czynności narządów ciała i nie powodującą rozstroju zdrowa. Nie doszło zatem, już z tego powodu, do wypełnienia znamion przestępstwa z art. 157 § 2 kk, zgodnie z którym karze podlega, ten kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni.

Sąd rozważał zmianę kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu na przestępstwo z art. 217 § 1 kk. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego nie da się jednak w sposób pewny ustalić, że w niniejszej sprawie doszło do naruszenia nietykalności cielesnej M. K. przez P. W.. Oskarżony kategorycznie zaprzeczył, że w ogóle dotknął oskarżycielkę prywatną. Okoliczność, że ją szarpał i chwycił wynika jedynie z zeznań M. K. i A. B., które nie zostały uznane przez Sąd w tej części za wiarygodne. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że zarówno M. K., jak i jej koleżanka zeznały, że P. W. chwycił oskarżycielkę prywatną za przedramię. Wskazać zatem należy, że obrażenie, z którym w dniu 12 czerwca 2018 roku M. K. zgłosiła się do lekarza – zasinienie na ramieniu – bicepsie - nie mogło powstać na skutek działania P. W., bowiem z zeznań w/w wynika, że chwycił i trzymał on oskarżycielkę prywatną za zupełnie inną część ręki – przedramię.

Nadto, nawet po przyjęciu, że w/w osobom w zeznaniach chodziło o ramię, a nie o przedramię (chociaż świadek A. B. wyraźnie wskazała na swoje przedramię, a nie ramię podczas przesłuchania), to zauważyć należy, że oskarżycielka prywatna zgłosiła się do lekarza dopiero po 4 dniach od zdarzenia. Ma to istotne znaczenie, bowiem w tym okresie inne zdarzenie mogło spowodować posiadane obrażenie. Biegła w opinii sądowo-lekarskiej podkreśliła, że co prawda zasinienie mogło powstać od działania ręki obcej w sytuacji szarpania czy chwycenia za ramię, jednakże brak precyzyjnego opisu zasinienia nie pozwala jednak również wykluczyć, że powstało ono w innym czasie i okolicznościach.

Odnosząc się do innych dolegliwości, na które oskarżycielka prywatna uskarżała się – bóle kręgosłupa, wskazać należy, że jak wynika z opinii sądowo-lekarskiej, dolegliwości bólowe kręgosłupa związane są u niej z samoistnymi zmianami chorobowymi w postaci skrzywienia z rotacją kręgów i nie mają żadnego związku ze zdarzeniem, które miało mieć miejsce 08 czerwca 2018 roku.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu z faktu, że M. K. w dniu 12 czerwca 2018 roku posiadała zasinienie części ramienia – bicepsa, nie da się wyprowadzić wniosku, że powstało ono w dniu 08 czerwca 2018 roku na skutek działania ręki P. W.. Zeznania M. K. i A. B., wobec wynikających z nich wątpliwości także nie mogą stać się podstawą do uznania P. W. za winnego. Jednocześnie w sprawie brak jest innych możliwości dowodowych, które pozwoliłby na usunięcie wszelkich. wątpliwości. Wobec powyższego, nie jest możliwe też przypisanie oskarżonemu popełnienia przestępstwa z art. 217 § 1 kk. P. W. zaprzeczył, by dokonał zarzucanego mu czynu, nadto brak było przy tym jakiegokolwiek wiarygodnego dowodu nakazującego przypisane oskarżonemu popełnienia tego czynu.

Zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala na uznanie, że oskarżony spowodował swoim zachowaniem obrażenia ciała u M. K., czy też naruszył jej nietykalność cielesną. Stwierdzić należy, że ustalone w sprawie fakty nie pozwalają na uznanie P. W. za winnego popełnienia zarzuconego mu w prywatnym akcie oskarżenia czynu. Nadmienić należy, że w postępowaniu karnym oskarżony korzysta z domniemania niewinności wyrażonego w art. 5 § 1 kpk, tzn. nie musi udowadniać swej niewinności, lecz wina musi być udowodniona ponad wszelką wątpliwość. Ponadto niedające się usunąć wątpliwości powinny być zgodnie z treścią art. 5 § 2 kpk, rozstrzygane na korzyść oskarżonego. W związku z tym, Sąd w pkt. 1 wyroku oskarżonego uniewinnił.

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

3

na podstawie § 17 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 20 i w zw. z § 4 ust. 3 w zw. z § 17 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 18) zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. I. zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżycielce prywatnej w wysokości 720 zł powiększoną o podatek VAT w stawce 23% (360 zł + 5x72 zł + podatek VAT)

na podstawie art. 624 § i 2 kpk Sąd z uwagi na sytuację finansową oskarżycielki prywatnej, zwolnił ją od kosztów postępowania, którymi obciążył Skarb Państwa

38. PODPIS