Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1549/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3 – 8 formularza.

7.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1

J. J. (1)

art. 178a § 1 k.k.

J. J. (1) 7 sierpnia 2019 roku kierowała samochodem osobowym marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) jadąc droga publiczną w M. do pensjonatu prowadzonego przez L. D. i D. D.. J. J. (1) znajdowała się wówczas w stanie nietrzeźwości, gdzie wyniki badania krwi na obecność alkoholu etylowego wykazały kolejno 1,5 ‰, l,3‰ i 1,2 ‰.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonej k.27-28, 66-67;

Zeznania świadka D. D. k.91;

Częściowo zeznania świadka I. M. k. 6, 68, 69-70; zeznania świadka M. B. k. 69, 69-71; zeznania świadka K. K. k.70-71; zeznania świadka L. D. k. 88-89; częściowo zeznania świadka P. B. k. 71-72; sprawozdanie z badania krwi k.9-16; kserokopia notatnika służbowego k. 78-79;

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1

J. J. (1)

art. 178a § 1 k.k.

J. J. (1) 7 sierpnia 2019 roku nie kierowała samochodem osobowym marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) jadąc droga publiczną w M. do pensjonatu prowadzonego przez L. D. i D. D. – kierował pojazdem inny nieustalony mężczyzna o imieniu T.. J. J. (1) spożywała alkohol dopiero po przyjeździe do pensjonatu.

wyjaśnienia oskarżonej k.27-28, 66-67; zeznania świadka P. B. k. 71-72;

7.1OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać L.p. odnoszącą się
do faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.1.1.

Zeznania D. D.

Świadek jest osobą obcą dla oskarżonej, nie pozostaje z nią w żadnych relacjach toteż nie miał powodów by podawać nieprawdziwe, obciążające ją okoliczności. Skoro świadek zeznał kategorycznie, iż widział, jak oskarżona przyjechała do prowadzonego przez niego pensjonatu dodając, iż ona sama przyjechała samochodzie i nikt jej nie przywiózł, zapewniając jedocześnie, iż jest pewien tej okoliczności Sąd uznał, iż opisał on prawdziwe, zapamiętane przez siebie fakty. Nie miał bowiem żadnych powodów by narażając się na odpowiedzialność karną (za składanie fałszywych zeznań) wskazywać na nieistniejącą okoliczność. Gdyby zatem w rzeczywistości oskarżona została przywieziona do jego pensjonatu przez jakiegoś mężczyznę, niewątpliwie świadek podałby tą okoliczność a nie zapewnił, że nie ma co do tego żadnych wątpliwości - że tak nie było.

2.1.1.

Zeznania M. B.

Świadek jest osobą obcą dla oskarżonej, nie pozostaje z nią w żadnych relacjach toteż nie miał powodów by podawać nieprawdziwe okoliczności. Nadto dokonał spostrzeżeń w sprawie wyłącznie z tego powodu, iż wykonywał swoje obowiązki służbowe – Policjanta toteż nie był w żaden sposób zainteresowany rozstrzygnięciem w sprawie. Dodać należy, iż świadek opisał jedynie okoliczności o których dowiedział się z relacji innych osób, po przybyciu na miejsce oraz o zachowaniu się oskarżonej w trakcie interwencji – która wszak miała miejsce po zakończeniu kierowania samochodem przez oskarżoną. Toteż okoliczności te nie miały kluczowego znaczenia dla dokonania ustaleń faktycznych w sprawie.

2.1.1.

Zeznania K. K.

Świadek jest osobą obcą dla oskarżonej, nie pozostaje z nią w żadnych relacjach toteż nie miał powodów by podawać nieprawdziwe okoliczności. Nadto dokonał spostrzeżeń w sprawie wyłącznie z tego powodu, iż wykonywał swoje obowiązki służbowe – Policjanta toteż nie był w żaden sposób zainteresowany rozstrzygnięciem w sprawie. Dodać należy, iż świadek opisał jedynie okoliczności o których dowiedział się z relacji innych osób, po przybyciu na miejsce oraz o zachowaniu się oskarżonej w trakcie interwencji – która wszak miała miejsce po zakończeniu kierowania samochodem przez oskarżoną. Toteż okoliczności te nie miały kluczowego znaczenia dla dokonania ustaleń faktycznych w sprawie.

2.1.1.

Zeznania I. M.

Relacja świadka w wiarygodna w zakresie jej zeznań złożonych w toku dochodzenia. Wskazała wówczas, iż oskarżona sama przyjechała samochodem dodając, iż nikogo z nikogo z nią nie było. Na wiarygodność tych zeznań świadka wskazuje fakt, iż tożsamą relację przekazała ona przybyłemu na miejsce funkcjonariuszowi Policji M. B., który następnie z tej interwencji sporządził stosowną notatkę – w której zawarł jej wypowiedź. Skoro wówczas, bezpośrednio po zdarzeniu świadek przekazała policjantom, iż to oskarżona sama kierowała pojazdem, a następnie powtórzyła tą okoliczność w trakcie przesłuchania na Policji – następnego dnia po zdarzeniu – to zasadnie można uznać, iż ta jej relacja odzwierciedlała rzeczywistość. To zaś czyniło niewiarygodnymi jej zeznania złożone na rozprawie – w zakresie w jakim zapewniła, iż nie wie, czy oskarżona do pensjonatu przyjechała samochodem sama czy też czy przywiózł ją inny mężczyzna. Gdyby bowiem świadek (jak zapewniła na rozprawie) nie miała wiedzy czy oskarżona przyjechała sama czy też została przywieziona przez inną osobę to po pierwsze jej zeznania złożone w toku dochodzenia nie były co do tej okoliczności kategoryczne tj. nie zeznawałaby „nikogo z nią nie było” (k.6 akt sprawy) a po drugie nie powiedziałaby interweniującemu policjantowi, iż to oskarżona prowadziła po drodze publicznej samochód a wcześniej spożywała alkohol. Nadto o wiarygodności zeznań I. M. złożonych w toku dochodzenia (a nie wiarygodności jej zeznań złożonych na rozprawie) świadczą zeznania D. D., który w sposób tożsamy opisał sposób przyjechania oskarżonej do prowadzonego przez niego pensjonatu tj., iż oskarżona przyjechała sama i nikt jej nie przywiózł.

2.1.1.

Zeznania L. D.

Świadek jest osobą obcą dla oskarżonej, nie pozostaje z nią w żadnych relacjach toteż nie miał powodów by podawać nieprawdziwe okoliczności. Świadek nie widziała momentu w którym oskarżona przyjechała do jej pensjonatu toteż podane przez nią okoliczności nie miały istotnego znaczenia dla dokonania ustaleń faktycznych w sprawie.

2.1.1.

Zeznania P. B.

Zeznania świadka wiarygodne jedynie w zakresie w jakim przyznał, iż oskarżona przyjechała samochodem do pensjonatu w M. gdyż było to potwierdzone pozostałymi dowodami oraz przyznane przez samą oskarżoną.

2.1.1.

Wyjaśnienia oskarżonej

Wyjaśnienia oskarżonej wiarygodne jedynie w zakresie w jakim przyznała, iż przyjechała samochodem do pensjonatu w M. gdyż było to potwierdzone pozostałymi dowodami.

2.1.1.

Dowody z dokumentów

Dokumenty sporządzono w odpowiedniej formie, pochodzą od uprawnionych podmiotów, ich rzetelności nie kwestionowano podczas procesu.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz
niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać L.p. odnoszącą się do faktu z pkt 1

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

2.2.1.

Wyjaśnienia oskarżonej

Wyjaśnienia oskarżonej w zakresie w jakim zapewniła, że na miejsce została przywieziona przez nieznanego jej z nazwiska mężczyznę o imieniu T. były niewiarygodne ponieważ były nielogiczne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego. Mężczyzna ten nie pojawił się wszak na miejscu (w pensjonacie) zarówno po przybiciu radiowozu Policji ani później by np. zawieźć oskarżoną w inne miejsce itp. Nadto były sprzeczne z wiarygodnymi zeznaniami świadka D. D. oraz złożonymi w toku dochodzenia zeznaniami I. M., którzy wskazali, iż oskarżonej nikt nie przywiózł do pensjonatu.

Wyjaśnienia oskarżonej w zakresie w jakim zapewniła, że spożyła alkohol dopiero po przyjechaniu do pensjonatu – w samochodzie po odwiezieniu jej nieopodal przez I. M. – były niewiarygodne bowiem były nielogiczne, nie potwierdzone zeznaniami I. M. oraz sprzeczne z wynikami badań jej krwi na stężenie alkoholu. Funkcjonariusze Policji otrzymali zawiadomienie o konieczności interwencji o godz. 20.50 a oskarżona została zatrzymana o godz. 21.30. Następnie o godzinach 22.44, 23.15 i 23.45 pobrano jej krew do badań. Z badań krwi wnika zaś, iż stężenie alkoholu w jej krwi miało tendencję malejącą tj. od 1,5 ‰ poprzez l,3‰ do 1,2 ‰. Wskazywało na fazę wydalania alkoholu z jej organizmu, co nie nastąpiłoby, gdyby zgodnie z wyjaśnieniami oskarżonej do spożycia przez nią alkoholu doszło dopiero po przyjeździe do pensjonatu a zatem między godz. 20.50 a 21.30.

2.2.1.

Zeznania P. B.

Zeznania świadka w zakresie w jakim zapewniła, że na miejsce oskarżona została przywieziona przez nieznanego mężczyznę były niewiarygodne bowiem pozostają w sprzeczności z wiarygodnymi zeznaniami świadka D. D. oraz złożonymi w toku dochodzenia zeznaniami I. M., którzy wskazali, iż oskarżonej nikt nie przywiózł do pensjonatu.

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przy każdym czynie wskazać oskarżonego.

X

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

części wstępna wyroku i pkt I części dyspozytywnej wyroku

J. J. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

J. J. (1) 7 sierpnia 2019 roku kierowała samochodem osobowym jadąc droga publiczną w M. znajdując się wówczas w stanie nietrzeźwości wynoszącym 1,5 ‰ alkoholu we krwi.

Oskarżona umyślnie kierowała samochodem w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości gdyż wiedziała w jakim jest stanie, który to stan wynoszący 1,5 ‰ alkoholu we krwi trzykrotnie przekraczał granicę stanu nietrzeźwości określonej w kodeksie karnym – art. 115 § 16 pkt 1 k.k. Tym samym poruszanie się przez oskarżoną samochodem drogą publiczną w M. w stanie nietrzeźwości wyczerpało znamiona czynu z art. 178a § 1 k.k.

Oskarżona jest osobą dorosłą, działającą w normalnej sytuacji motywacyjnej. Tym samym można jej przypisać winę.

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt
z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

J. J. (1)

pkt I części dyspozytywnej wyroku

Zarzut w części wstępnej wyroku

Stopień społecznej szkodliwości czynu znaczny ze względu na okoliczności jego popełnienia:

- przekroczenie stężenia alkoholu we krwi było znaczące, gdyż trzykrotnie przekraczało granicę stanu nietrzeźwości określonej w kodeksie karnym – art. 115 § 16 pkt 1 k.k.

- poruszanie się pojazdem po istotnej dla powiatu (...) drodze toteż rozmiary grożącej w związku z jej zachowaniem szkody w postaci narażenia na niebezpieczeństwo dla innych kierowców mogących poruszać się tą drogą było bardzo duże.

Tym samym jej zachowanie należy ocenić jako karygodne a wręcz niedopuszczalne, cechujące się przy tym bardzo wysokim stopniem społecznej szkodliwości.

Łagodzące:

- uprzednia niekaralność sądowa za przestępstwa.

Sąd uznał, iż kara o charakterze wolnościowym w wymiarze 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy ma cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie będzie wystarczającą dolegliwością, by wdrożyć oskarżoną do przestrzegania porządku prawnego (cel w zakresie prewencji indywidualnej) oraz wykazania, iż przestępstwo nie pozostaje bez odpowiedniej dolegliwości karnej co utrwali prawidłowe wzorce społeczne (cel w zakresie prewencji generalnej).

J. J. (1)

pkt II części dyspozytywnej wyroku

Zarzut w części wstępnej wyroku

Popełnienie przez oskarżoną czynu z art. 178a § 1 k.k. toteż obligatoryjny był środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów.

Uprzednie wielokrotne naruszanie przez oskarżoną zasad ruchu drogowego (k. 22 akt sprawy) .

Sąd orzekając obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów uznał, iż trzyletni okres tego zakazu jest niezbędny by zabezpieczyć innych uczestników ruchu przed działaniami oskarżonej.

J. J. (1)

pkt III części dyspozytywnej wyroku

Zarzut w części wstępnej wyroku

Oskarżona nie zwróciła dotychczas dokumentu uprawniającego ją do prowadzenia pojazdów a orzeczono wobec niej środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów.

J. J. (1)

pkt IV części dyspozytywnej wyroku

Zarzut w części wstępnej wyroku

Popełnienie przez oskarżoną czynu z art. 178a § 1 k.k. toteż obligatoryjny był środek karny w postaci świadczenia pieniężnego. Ustalając minimalną wysokość tego środka tj. 5000 złotych uwzględniono sytuację majątkową oskarżonej, która deklarowała, iż nie ma dochodów ani majątku.

7.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

J. J. (1)

pkt V części dyspozytywnej wyroku

Zarzut w części wstępnej wyroku

Na poczet kary ograniczenia wolności zaliczono okres zatrzymania oskarżonej zgodnie z art. 63 § 1 i 5 k.k.

7.6. Omówienie innych zagadnień

7.  KOszty procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

J. J. (1)

pkt VI części dyspozytywnej wyroku

Oskarżona nie pracuje zarobkowo – pozostając, jak sama deklarowała na utrzymaniu rodziców. Ta sytuacja majątkowa uniemożliwia jej samodzielne poniesienie kosztów procesu bez uszczerbku dla utrzymania siebie i rodziny. Spełnione są tym samym przesłanki o jakich stanowi art. 624 § 1 k.p.k. uzasadniające zwolnienie jej od kosztów sądowych w tym opłaty .

7.Podpis