Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 lipca 2020 roku

Sąd Rejonowy w Łukowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący sędzia Edyta Cieliszak

Protokolant st. sekr. sądowy Beata Siestrzewitowska

w obecności oskarżyciela publicznego M. M. (1), K. B. i M. L.

po rozpoznaniu w dniach 30 stycznia, 23 czerwca i 30 lipca 2020 roku sprawy:

Z. S. s. L. i M. z domu K. ur. (...) w T.

obwinionego o to, że

w dniu 16 sierpnia 2019 roku około godziny 08:00 na ul. (...) w Ł. jako kierujący pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) przekroczył dopuszczalną prędkość o 45 km/h w obszarze zabudowanym jadąc z prędkością 95 km/h,

to jest o wykroczenie z art. 92a kw

o r z e k a

Z. S. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu wykroczenia i za to na podstawie art. 92a kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 300 (trzysta) złotych; zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania.

Sygn. akt IIW 754/19

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Łukowie ustalił następujący stan faktyczny.

16 sierpnia 2019 r około godziny 8 funkcjonariusze Policji W. K. i J. L. pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym radiowozem znakowanym. Podczas patrolu statycznego na ul. (...) w Ł. droga (...) z laserowym miernikiem prędkości U. (...) stojąc na poboczu bezpośrednio przy krawędzi jezdni W. K. dokonał pomiaru prędkości jazdy pojazdu jadącego od strony Ł. w kierunku R. marki V. (...) nr rej. (...). Pomiar prędkości wskazał wynik 95 km/h przy obowiązującej 50 km/h. Zatrzymał więc jadący pojazd do kontroli. Kierującym pojazdem był Z. S.. Po zatrzymaniu okazano mu wynik pomiaru na wyświetlaczu miernika- tj. 95 km/h, czas, jaki upłynął od dokonania pomiaru- 25 s i odległość, z jakiej został dokonany pomiar-219 m. Obwiniony nie negował faktu przekroczenia prędkości i okazano mu na jego prośbę świadectwo legalizacji ponownej miernika, którym dokonano pomiaru ( numer fabryczny (...), świadectwo legalizacji ponownej nr (...) z datą ważności 29.02.2020- k.1v). Nie wnosił wówczas zastrzeżeń do wielkości pomiaru. Prosił o zastosowanie wobec niego pouczenia lub zmniejszenie wysokości zaproponowanego w kwocie 300 zł mandatu karnego. W związku z tym, że była to najniższa kwota mandatu za takie wykroczenie wynikająca z taryfikatora, W. K. nie zgodził się na to. Przed przystąpieniem do pracy z laserowym miernikiem prędkości zostały przeprowadzone testy urządzenia potwierdzające prawidłowość jego działania ( test stałej odległości na placu KPP Ł. oraz prawidłowości działania bezpośrednio przed przystąpieniem do pomiarów na ul. (...)).

Z. S. posiada prawo jazdy kategorii AB numer (...).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody- notatkę urzędową k.1-2, świadectwo legalizacji k.3, zeznania świadków W. K. k.32v-33, J. L. k.44, częściowo wyjaśnienia obwinionego Z. S. k. 21-22, szkic miejsca kontroli wraz z drogą i pomiarami od stacji paliw PKN (...) k. 42.

Z. S. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Wyjaśnił, że tego dnia jechał z Ł. do R. i po lewej stronie w pobliżu stacji paliw został zatrzymany do kontroli. Jechał wtedy z prędkością 58 km/h, policjanci pokazali mu urządzenie pomiarowe, z którego wynikało, że jechał z prędkością 75 km/h. Nie zgadzał się z tą prędkością, kwestionował prawidłowość działania urządzenia pomiarowego. Dodał, że nie jest realnym, aby od stacji paliw, wyjazdu z tej stacji do miejsca kontroli, miejsca ustawienia radiowozu była odległość około 500 m, jaką wskazywali funkcjonariusze. Jego zdaniem było to 250 m a ponieważ wydaje mu się, że wjeżdżał na stację paliw, coś kupował, paliwo czy też płyn do spryskiwacza, nie mógł rozwinąć prędkości podawanej przez funkcjonariuszy. Złożył kopie, wydruk fotografii, wskazującej miejsce charakterystyczne(bela słomy), gdzie znajdował się radiowóz.

Sąd Rejonowy w Łukowie zważył, co następuje.

Wyjaśnienia obwinionego, w których nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu nie mogą być uznane za przekonujące i to nie tylko z powodu wiarygodnych dla Sądu zeznań funkcjonariuszy Policji, treści notatki sporządzonej tuż po kontroli ale również danych wynikających ze sporządzonego ( na wniosek obwinionego) szkicu- miejsce ustawienia radiowozu podawane było zgodnie przez funkcjonariuszy jak też obwinionego. Logiczne są i przekonujące dla Sądu zeznania obu funkcjonariuszy biorących udział w kontroli, którzy bardzo precyzyjnie, jeśli chodzi zwłaszcza o W. K., który przeprowadzał czynności z obwinionym, wyczerpująco, logicznie i konsekwentnie wskazywali na to, jaki był pomiar prędkości wskazywany na urządzeniu, przebieg kontroli, zachowanie i tłumaczenia obwinionego, dane dotyczące odległości od stacji paliw. Ich zeznania mają pełne potwierdzenie w materiale dowodowym w postaci sporządzonej tuż po kontroli notatki urzędowej, kopii świadectwa legalizacji, wykonanym szkicu k. 42. J. L. określała odległość od wyjazdu ze stacji na ok.400 do 450 m a W. K. na ok.500 m. Oskarżony kwestionował to, wskazując, że jego zdaniem maksymalnie było to 250 m i nie mógł rozwinąć sugerowanej prędkości 95 km/h. Ze szkicu wynika zaś, ze była to odległość 442 m a zatem zbliżona do wskazywanej przez policjantów. Podkreślić także należy, że nie udowodniono, obwiniony tego nie wykazał, że rzeczywiście tuż przed kontrolą zajeżdżał na stację paliw. Sam obwiniony wyjaśnił, że wjeżdżał chyba na stację coś kupował. Nie podjął jednak żadnych czynności aby tuż po zdarzeniu zabezpieczyć chociażby paragon z zakupów, czy też zwrócić się do KPP w Ł. o zabezpieczenie monitoringu z PKN (...) , który przecież, co wiadomo większości , jest nadpisywany i z pewnością nie jest przechowywany przed długi czas. Świadkowie, funkcjonariusze Policji, nie mieli przy tym żadnych powodów do bezpodstawnego oskarżania obwinionego. Wykonywał jedynie swoje obowiązki i w ich ramach podjęli czynności przewidziane prawem.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, ocenę dowodów, Sąd nie miał wątpliwości co do winy obwinionego i tego, że popełnił on zarzucane mu wykroczenia szczegółowo opisane we wniosku o ukaranie i wyczerpujące dyspozycję art. 92a kw. Za zarzucane i przypisane mu następnie wykroczenie Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 300 zł. Wymierzona kara uwzględnia stopień winy obwinionego i szkodliwości jego czynu, przekroczenie prędkości o 45 km/h w terenie zabudowanym, powinna wpłynąć na obwinionego i wychowawczo i zapobiegawczo. Uwzględnia też jego sytuację majątkową i osobistą (obwiniony osiąga dochód miesięczny 5800 złotych, ma na utrzymaniu córkę) i odpowiada, zdaniem Sądu, wymogom z art.33 kw.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie § 2 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.12.2017r w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania (...) w sprawach o wykroczenia Dz. U.poz.2467 oraz art.21 ustawy z 23.06.1973r o opłatach w sprawach karnych Dz.U z 1983r Nr 49 poz.223 z późn. zm.

POUCZENIE O UPRAWNIENIACH I OBOWIĄZKACH

Od wyroku sądu pierwszej instancji służy stronom apelacja (art. 103 § 2) ²⁾.

Wyrok można zaskarżyć w całości lub części (art. 103 § 4).

Apelację wnosi się na piśmie w terminie 7 dni od daty otrzymania wyroku wraz z uzasadnieniem. W wypadku, gdy uzasadnienie wyroku zostało przedstawione wyłącznie w formie ustnej, apelację wnosi się na piśmie w terminie 7 dni od daty otrzymania wyroku wraz z przekładem tego uzasadnienia (art. 105 § 1 i § 1a). Do biegu 7-dniowego terminu nie wlicza się dnia, od którego liczy się dany termin. Jeżeli koniec tego terminu przypadnie na dzień uznany ustawowo za dzień wolny od pracy, czynność można wykonać następnego dnia (art. 123 § 1 i § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, Dz. U. z 2016 r. poz. 1749, z późn. zm., w zw. z art. 38 § 1). Termin jest zachowany, jeżeli przed jego upływem apelacja zostanie złożona bezpośrednio w sądzie albo:

1.  nadana w placówce podmiotu zajmującego się doręczaniem korespondencji na terenie Unii Europejskiej;

2.  nadana w polskim urzędzie konsularnym;

3.  złożona przez żołnierza, z wyjątkiem żołnierza pełniącego terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie, w dowództwie jednostki wojskowej;

4.  złożona przez osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego zakładu;

5.  złożona przez członka załogi polskiego statku morskiego kapitanowi statku (art. 124 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego w zw. z art. 38 § 1).

Apelację co do winy uważa się za wniesioną przeciwko całości wyroku (art. 447 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego w zw. z art. 109 § 2).

Apelację co do kary uważa się za wniesioną przeciwko całości rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych (art. 447 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego w zw. z art. 109 § 2).

Apelację co do środka karnego uważa się za wniesioną przeciwko całości rozstrzygnięcia o środkach karnych (art. 447 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego w zw. z art. 109 § 2).

3W apelacji można podnosić zarzuty, które nie stanowiły lub nie mogły stanowić przedmiotu zażalenia (art. 447 § 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego w zw. z art. 109 § 2).

Podstawą apelacji nie może być błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę orzeczenia oraz rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, związane z treścią zawartego porozumienia w sprawie wydania wyroku skazującego, wymierzenia określonej kary lub środka karnego lub rozstrzygnięcia w przedmiocie poniesienia kosztów procesu (art. 447 § 5 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego w zw. z art. 109 § 2).

Apelacja nie zostanie przyjęta, jeżeli zostanie wniesiona po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest niedopuszczalna z mocy ustawy (art. 429 § ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego w zw. z art. 109 § 2).

1)  należy wybrać właściwy zwrot;

2)  jeżeli nie wskazano innej podstawy prawnej, przepisy w nawiasach oznaczają odpowiednie artykuły ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2016 r. poz. 1713 i 1948 oraz z 2017 r. poz. 708, 962, 966 i 1477).