Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 lipca 2020 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich

Przewodniczący: Sędzia Dorota Hańczyc-Górska

Protokolant: Mateusz Goślicki

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 lipca 2020 roku w L.

sprawy z powództwa małoletniego I. Z. reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową A. Z.

przeciwko W. Z.

o podwyższenie alimentów

I.  podwyższa alimenty ustalone wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 22 stycznia 2014 roku w sprawie o sygnaturze akt III C 518/13 od pozwanego W. Z. na rzecz syna I. Z. urodzonego dnia (...) w W. z kwoty po 600 złotych miesięcznie do kwoty po 1000 (jeden tysiąc) złotych miesięcznie płatne do rąk A. Z. do 10-go dnia każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat poczynając od dnia 29 kwietnia 2019 roku;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  odstępuje od obciążania pozwanego nieuiszczoną opłatą od pozwu i przejmuje ją na rachunek Skarbu Państwa;

IV.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

V.  koszty procesu pomiędzy stronami wzajemnie znosi.

UZASADNIENIE

W pozwie, który wpłynął do III Wydziału Rodzinnego i Nieletnich Sądu Rejonowego w Legionowie w dniu 29 kwietnia 2019 roku, małoletni I. Z., reprezentowany przez przedstawicielkę ustawową A. Z., reprezentowaną przez zawodowego pełnomocnika, wniósł o podwyższenie alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 22 stycznia 2014 roku w sprawie o sygnaturze akt III C 518/13 od pozwanego W. Z. na jego rzecz, z kwoty po 600 złotych miesięcznie do kwoty po 1 500 złotych miesięcznie, płatnych z góry do rąk matki A. Z., do dnia 10 – go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat. W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż stałą opiekę nad nim sprawuje jego matka, spełniając potrzeby materialne, zdrowotne oraz edukacyjne. Pozwany nie wykazuje żadnego zainteresowania małoletnim, poza wywiązywaniem się z nałożonego na niego obowiązku alimentacyjnego. Małoletni posiada orzeczenie o niepełnosprawności z uwagi na dysfunkcje związane z zaburzeniami hiperkinetycznymi, opozycyjno – buntowniczymi zaburzeniami zachowania, tikami przewlekłymi oraz (...). Ponadto choruje na (...) (atopowe zapalenie skóry), łuszczycę, astmę oskrzelową oraz alergiczny nieżyt nosa. W związku z dysfunkcjami małoletni powód powinien uczęszczać na terapię m.in. pedagogiczną, psychologiczną, których koszt wynosi 700 złotych. Miesięczny koszt utrzymania małoletniego opiewa na kwotę 2 800 złotych. Zalicza się na nią m.in. koszt wyżywienia – 300 zł, zakupu odzieży i obuwia – 200 zł, wizyt lekarskich i zakupu leków – 300 zł, korepetycji z języka angielskiego i matematyki – 380 zł, terapii psychologicznej, pedagogicznej – 700 zł, wydatki związane z wyjazdami wakacyjnymi – 200 zł, udział w kosztach utrzymania gospodarstwa domowego – 387,50 zł. W związku z jego obecną sytuacją opiekuńczo – wychowawczą, stanem zdrowia a także wejściem w okres dojrzewania nastąpiło zwiększenie jego usprawiedliwionych potrzeb co wiąże się z koniecznością podwyższenia ustalonego dotychczas obowiązku alimentacyjnego. (pozew, k. 3 – 10)

Następnie dnia 24 czerwca 2019 roku (data prezentaty) pozwany W. Z. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości, gdyż nie doszło do zmiany stosunków usprawiedliwiających podwyższenie alimentów zsądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 22 stycznia 2014 roku. W uzasadnieniu wskazał, iż z załączonych do pozwu dokumentów nie wynika, żeby doszło do zmiany stosunków i konieczności podwyższenia obowiązku alimentacyjnego. Wszelkie wymienione w pozwie wydatki zostały zawyżone. Nie zostały udokumentowane m.in. udział małoletniego w kosztach utrzymania gospodarstwa domowego w kwocie 387,50 zł, czy też wizyty lekarskie, koszt wyprawki szkolnej w wysokości 1 000 złotych. W ocenie pozwanego koszty utrzymania małoletniego nie przekraczają kwoty 1 100 – 1 200 złotych co uzasadniałoby utrzymanie alimentów w wysokości 600 złotych miesięcznie. (odpowiedź na pozew, k. 171 – 173)

W toku postępowania oraz na rozprawie w dniu 29 lipca 2020 roku strony podtrzymywały swoje dotychczasowe stanowiska wyrażone w pozwie i odpowiedzi na pozew.

Na podstawie całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 22 stycznia 2014 roku w sprawie o rozwód o sygnaturze akt III C 518/13 w punkcie III kosztami utrzymania i wychowania małoletniego I. Z. obciążono obje rodziców, z tym, że udział ojca w tych kosztach ustalono na kwotę 600 złotych miesięcznie, płatne do rąk matki dziecka A. Z. do 10 – go dnia każdego, z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia płatności którejkolwiek z rat, w pozostałym zakresie oddalając powództwo. (dowód: wyrok Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 22 stycznia 2014 roku k. 83 akt Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie w sprawie o sygnaturze akt III C 518/13)

Małoletni I. Z. w tym czasie miał 8 lat. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej. Korzystał z nieodpłatnych zajęć dodatkowych. Małoletni chodził na obiady szkolne, których miesięczna opłata wynosiła 80 złotych. Po rozstaniu rodziców zamieszkał z matką w domu należącym do dziadków macierzystych. Małoletni leczył się na przewlekłe dolegliwości górnych dróg oddechowych, takich jak: astma oskrzelowa, alergiczny nieżyt nosa, przyjmując na stałe wziewne leki rozkurczowe. Miesięczny koszt lekarstw opiewał na kwotę 200 złotych. Leczył się także na łuszczycę. Wymagał specjalistycznej opieki medycznej dermatologa i alergologa. Z powodu schorzeń posiadał orzeczenie o niepełnosprawności.

A. Z. – matka małoletniego miała wówczas 33 lata, wykształcenie średnie. Pracowała w Państwowym Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w W. na stanowisku specjalisty z miesięcznym uposażeniem w wysokości 2 500 złotych brutto (1 600 złotych netto). Wraz z małoletnim zamieszkiwała u matki. Dokładała się do bieżących opłat w wysokości 500 złotych oraz ponosiła w części w razie konieczności koszty remontu domu. Poza tym, pomimo zamieszkiwania z rodzicami prowadziła z synem oddzielnie gospodarstwo domowe. Posiadała zobowiązanie kredytowe w wysokości 300 zł miesięcznie. Na jej miesięczne koszty utrzymania składały się m.in. opłaty za bilet miesięczny – 210 zł, opłaty za telewizję – 90 zł, telefon – około 130 zł . (dowód: k. 80 akt Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie o sygnaturze II I C 518/13)

Pozwany W. Z. w dacie wydania orzeczenia o obowiązku alimentacyjnym miał 32 lata, wykształcenie średnie. Pracował w firmie odholowującej samochody na podstawie stałej umowy o pracę z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości około 4 000 złotych. Po rozstaniu z matką małoletniego zamieszkał w domu swojej matki, jednakże za wyżywienie płacił sam. Dokładał się do rachunków w wysokości 400 złotych. Posiadał zobowiązania kredytowe, których miesięczna rata wynosiła łącznie 2 500 złotych. Były to kredyty zaciągnięte w trakcie małżeństwa . (dowód: k. 81 akt Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie o sygnaturze II I C 518/13)

Obecnie małoletni I. Z. ma 14 lat. Nadal zamieszkuje z matką w L., która sprawuje nad nim stałą opiekę. Od września bieżącego roku będzie uczęszczał do VIII klasy Szkoły Podstawowej. Małoletni jest przeciętnym uczniem, ma problemy ze skupieniem się na zajęciach, nie potrafi usiedzieć w miejscu, wymaga uczęszczania na dodatkowe korepetycje m.in. z matematyki, chemii, fizyki. Małoletni nadal zmaga się z atopowym zapaleniem skóry, choruje na astmę oskrzelową, alergiczny nieżyt nosa, łuszczycę. Posiada on orzeczenie o niepełnosprawności. Uwidoczniły się u małoletniego dysfunkcje związane z zaburzeniami hiperkinetycznymi, opozycyjno – buntowniczymi zaburzeniami zachowania, tikami przewlekłymi oraz (...). (dowód: zaświadczenie lekarskie, k. 15, odpis orzeczenia o niepełnosprawności, k. 14) Wobec powyższego małoletni posiada również orzeczenie z dnia 11 lipca 2018 roku o potrzebie kształcenia specjalnego z powodu zagrożenia niedostosowaniem społecznym. (dowód: orzeczenie nr 499 KS/17/18, k. 17 – 19) Małoletni z powodu swoich chorób korzysta z terapii pedagogicznej, psychologicznej, umiejętności społecznych oraz wizyt lekarskich m.in. psychiatry, dermatologa, które niejednokrotnie z uwagi na odlegle terminy w Narodowym Funduszu Zdrowia musiały odbywać się prywatnie na koszt matki małoletniego. Małoletni przyjmuje na stałe leki na nerwicę i wyciszenie. Doraźnie na łuszczycę stosuje maści i kremy. (dowód: wyjaśnienia przedstawicielki ustawowej małoletniego, k. 481v – 482). Kontakty małoletniego z pozwanym obecnie są sporadyczne, głównie telefoniczne. Małoletni powód powiedział matce, że podczas weekendowych wizyt u ojca ten się nim nie zajmuje. Nie miał on tam swojego miejsca ani żadnych rzeczy. Całymi dniami grywał na komputerze. Ostatni raz małoletni był u pozwanego w lutym bieżącego roku. Aktualnie nie chce jeździć do pozwanego po incydencie, który miał miejsce podczas jednego weekendu u ojca, kiedy to został skarcony i uderzony przez niego, ponieważ bez zgody pozwanego zabrał tablet. Małoletni na wakacje wyjeżdżał razem z matką. Byli oni na M., dwa razy nad morzem. Na żadne kolonie i obozy małoletni nie wyjeżdżał.

Przedstawicielka ustawowa małoletniego A. Z. aktualnie ma 38 lat. Jest zdrowa, nie choruje na nic przewlekle. Wraz z małoletnim, zamieszkuje w domu rodzinnym w L.. Do swojego użytku ma przeznaczone piętro, natomiast parter zajmują jej rodzice. Zatrudniona jest w Państwowym Funduszu Rehabilitacyjnym Osób Niepełnosprawnych w W. na stanowisku samodzielnego referenta ds. postępowań w Departamencie ds. wpłat z miesięcznym uposażeniem z tytułu wykonywanej pracy w wysokości 4 030 złotych brutto. (dowód: pismo o warunkach płacy, k. 424) Ponadto co miesiąc, pobiera zasiłek pielęgnacyjny z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w wysokości 215,84 złotych oraz świadczenie wychowawcze 500 +. (dowód: decyzja, k. 248) Na swoje wyżywienie oraz chemię wydaje miesięcznie kwotę 600 złotych. Pozostałe uiszczane przez nią opłaty to: rachunki – 600 zł, raty za dwa telefony – 120 zł, karta miejska – 120 zł, telewizja – 60 zł, internet – 38 zł. Przedstawicielka ustawowa ma zobowiązania kredytowe. Spłaca raty za drukarkę w wysokości – 30 złotych oraz za komputer z monitorem w wysokości 152 złotych miesięcznie, który zakupiła dla małoletniego. W ocenie przedstawicielki ustawowej, miesięczny koszt utrzymania małoletniego powoda opiewa na kwotę około 2 800 złotych. Składają się na nią m.in. opłata za wyżywienie – 600 zł, wyprawka szkolna – około 1 000 złotych, opłaty szkolne – 150 złotych, terapie – 700 zł, leki – 150 złotych, odzież i obuwie – 200 złotych, koszty utrzymania gospodarstwa domowego – 300 zł i inne. Doraźnie, w kwestiach finansowych, w miarę możliwości, przedstawicielce ustawowej małoletniego pomaga jej najbliższa rodzina, wspomagając ją kwotami od 20 złotych do 300 złotych. (dowód: zeznania świadka, k. 330 – 331v)

Pozwany W. Z. ma obecnie 37 lat. Ma on wykształcenie średnie ogólnokształcące. Posiada prawo jazdy na kategorię B, C i E. Z zawodu jest kierowcą. Nie leczy się na nic przewlekle, nie przyjmuje na stałe żadnych leków. Obecnie jest w trakcie przeprowadzania badań pod kątem zakrzepicy. Pozwany zamieszkuje wraz z partnerką i jej 15 – letnią córką w jednorodzinnym domu partnerki, w miejscowości K.. Kosztami utrzymania domu dzielą się po połowie. Do marca 2020 roku pozwany współpracował z firmą holowniczą, miał 2-3 na dobę zlecenia i z tytułu wykonywanej pracy osiągał wynagrodzenie w przedziale od 5 000 złotych do 15 000 złotych. Z powodu pandemii (...) 19 pozwany zawiesił współpracę z firmą holowniczą, gdyż stała się ona nieopłacalna. Od połowy lipca bieżącego roku pozwany zatrudniony jest w firmie swojej siostry zajmującej się transportem drogowym towarów za wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie 4 000 złotych brutto. (dowód: zeznania świadka, k. 481-481v) Do ponoszonych kosztów przez pozwanego zaliczają się opłaty za gaz, gdzie w sezonie grzewczym opłata wynosiła 2 250 zł, wywóz śmieci, prąd, kanalizacja, woda – 450 złotych. Posiada on zobowiązania kredytowe zaciągnięte w tracie małżeństwa z przedstawicielką ustawową małoletniego. Ma on dodatkowo 80 000 złotych zadłużenia z tytułu kredytu gotówkowego oraz 15 000 złotych kredytu odnawialnego. Kredyty te zostały skonsolidowane. Kredyt konsolidacyjny był na kwotę 94 000 złotych. Obecnie spłaca miesięczną ratę kredytu w kwocie 1318 złotych. W spłacie dużych zobowiązań pozwanemu pomagała partnerka. Partnerka pozwanego pracuje i z tego tytułu otrzymuje dochody w kwocie około 4000 złotych brutto. Pozwany ma nieregularny kontakt z małoletnim, jego zdaniem syn przebywając u niego na wsi nudził się. (dowód: wyjaśnienia pozwanego, k. 482v-483)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: dowodu z przesłuchania przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda (k. 481v- 482v), przesłuchania pozwanego (k. 482v - 483), zeznań świadków: B. C. (k.330v – 331v), D. L. (k.332 – 333), E. Z. (k. 481 – 481v) oraz z dołączonych do akt sprawy dokumentów w postaci: akt sprawy Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie o sygnaturze III C 518/13, orzeczenia o niepełnosprawności (k. 240), zaświadczenia lekarskiego (k. 241- 242), orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego (k. 243 – 245), zaświadczenia o zarobkach przedstawicielki ustawowej (k. 246,247,299 – 299v, 378 – 378v, 424), decyzji MOPS o przyznaniu świadczenia pielęgnacyjnego (k. 248), faktur i rachunków (k. 81 – 86,106 – 109, 249, 251 – 260, 262 – 278, 280 – 283, 285 – 294, 295v, 297v – 298, 310 – 316, 362 – 364, 385 – 387, 389 – 397, 402 – 403, 406, ), zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku 2017, 2018, 2019 –PIT – 37 przedstawicielki ustawowej i pozwanego (k. 176 – 184, 300 – 307, 379 – 384, 473 – 474, 476 - 478), umowy kredytowej (k. 308 – 309), wyciągu z transakcji z rachunku bankowego pozwanego (k. 185 – 224, 319 – 326), umowy kredytowej przedstawicielki ustawowej (k.438 – 445, 447 – 450, 456), zaświadczenia o dochodach pozwanego (k. 459 – 460).

Dowód z przesłuchania przedstawicielki ustawowej małoletniego, w ocenie Sądu Rejonowego, zasługuje na uwzględnienie w części, w której koresponduje on z dowodem z przesłuchania pozwanego i pozostałymi dowodami zgromadzonymi w aktach sprawy. Rodzice małoletniego zgodnie przyznali, iż kontakt pozwanego z synem jest sporadyczny, głównie telefoniczny. Sąd nie dał wiary twierdzeniom przedstawicielki ustawowej dotyczącym kosztów utrzymania małoletniego powoda. W ocenie Sądu zostały one zawyżone, czego przykładem jest chociażby koszt wyżywienia 14 - letniego chłopca w kwocie 600 złotych miesięcznie, koszt wyprawki szkolnej za zeszły rok w kwocie 1000 zł, który nie został uzasadniony w zgromadzonym materiale dowodowym.

Dowód z przesłuchania pozwanego również zasługuje na uwzględnienie w części, w której koresponduje on z dowodem z przesłuchania przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda i pozostałymi dowodami zgromadzonymi w aktach sprawy. Sąd nie dał wiary twierdzeniom pozwanego dotyczącym pobytu małoletniego u pozwanego na wsi. Zdaniem Sądu chybione jest stwierdzenie, że małoletni na wsi się nudzi, wobec czego pozwany ma sporadyczny kontakt z synem, głównie telefoniczny. Także podczas pobytu na wsi, poświęcając większą uwagę dziecku można zapewnić mu rozrywkę, spędzić aktywnie czas.

Sąd Rejonowy dał wiarę dowodowi z zeznań świadków B. C., D. L. oraz E. Z., gdyż były one logiczne, spójne i korelowały z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Poza powyższym rzetelność i prawdziwość dołączonych do akt sprawy dokumentów nie wzbudziła wątpliwości Sądu, dlatego Sąd uznał je za wiarygodny materiał dowodowy i oparł na nich ustalenia stanu faktycznego. Jednakże, Sąd nie obdarzył mocą dowodową wydruków z kas fiskalnych dołączonych do akt sprawy, bowiem stanowią one jedynie potwierdzenie tego, iż danego dnia zakupione zostały we wskazanym sklepie określone towary, jednak nie określają one kto je zakupił i na zaspokojenie czyich potrzeb.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo małoletniego I. Z. zasługuje na uwzględnienie w części.

Zgodnie z treścią art. 96 § 1 k. r. o. rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotowywać je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień. Stosownie do tej dyrektywy rodzice, w zależność od swych możliwości, są zobowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienie, mieszkanie, odzież, środki higieny osobistej, leczenie w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), a także środków wychowania (edukacji) według uzdolnień, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie, które z tych potrzeb powinny być uznane za potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb. Zawsze jednak każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosownej do wieku odzieży, środki na ochronę zdrowia, kształcenie podstawowe i zawodowe oraz ochronę jego osoby i majątku. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już tylko od osobistych cech dziecka oraz od zamożności i przyjętego przez zobowiązanego modelu konsumpcji. Z treści art. 128 k. r. o., wynika, iż obowiązek dostarczania środków utrzymania , a w miarę potrzeby także środków wychowania ( obowiązek alimentacyjny ) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

Stosownie do art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zgodnie z art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków należy rozumieć istotne zwiększenie lub zmniejszenie się możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego, jak również istotne zwiększenie lub zmniejszenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego. Należy przy tym zauważyć, że podstawę takiego powództwa może stanowić tylko taka zmiana stosunków, która nastąpiła nie wcześniej, niż po uprawomocnieniu się wyroku zasądzającego alimenty, albowiem powództwo nie może zmierzać do weryfikacji prawomocnego orzeczenia sądu dotyczącego obowiązku alimentacyjnego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 1999 r. sygn. akt I CKN 274/99; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 lipca 1999 r., sygn. akt I CKN 687/98). Należy przy tym zauważyć, że wpływ na wysokość alimentów mają przede wszystkim usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, o czym stanowi art. 135 § 1 k.r.o.

Zgodnie z przyjętym orzecznictwem ustalenie wystąpienia "zmiany stosunków" oraz jej wpływu na wysokość świadczeń alimentacyjnych wymaga porównania stanu istniejącego w chwili orzekania o alimentach (lub zawierania umowy) ze stanem istniejącym w czasie rozpoznawania powództwa wytoczonego na podstawie art. 138 k.r.o.

Obowiązek alimentacyjny pozwanego W. Z. względem małoletniego I. Z. ustalony został w wyroku w sprawie o rozwód z dnia 22 stycznia 2014 roku Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie a zatem ponad 6 lat temu. Sytuacja małoletniego powoda uległa w tym czasie zmianom, które uzasadniają uwzględnienie powództwa w części.

Małoletni powód I. Z. urodzony dnia (...) miał wówczas zaledwie 8 lat. Już wówczas miał problemy zdrowotne i leczył się na przewlekłe dolegliwości górnych dróg oddechowych, takich jak: astma oskrzelowa, alergiczny nieżyt nosa, przyjmując na stałe wziewne leki rozkurczowe. Aktualnie ma 14 lat i od września rozpoczął naukę w 8 klasie szkoły podstawowej. Poza powyższymi schorzeniami ma on zaburzenia hiperkinetyczne, opozycyjno – buntownicze zaburzenia zachowania, tiki przewlekłe oraz (...), wobec czego posiada również orzeczenie z dnia 11 lipca 2018 roku o potrzebie kształcenia specjalnego z powodu zagrożenia niedostosowaniem społecznym. Jego potrzeby są znaczne. Jest to wynikiem realizacji obowiązku szkolnego oraz rozwojem aktywności życiowej. W konsekwencji niewątpliwie wzrosły jego usprawiedliwione potrzeby, już tylko z uwagi na konieczność korzystania z korepetycji, leczenia, korzystania z pomocy specjalistycznej, w tym m.in. psychiatrycznej. Małoletni ma sporadyczny kontakt ze swoim ojcem, głównie telefoniczny. Poza realizowaniem dotychczasowego obowiązku alimentacyjnego, pozwany nie wspiera finansowo małoletniego, nie uczestniczy w sposób właściwy w jego życiu.

Matka małoletniego powoda zarówno podczas ustalania wysokości alimentów, jak i obecnie pracuje w Państwowym Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w W., obecnie na stanowisku samodzielnego referenta ds. postępowań w Departamencie ds. wpłat z miesięcznym wynagrodzeniem 2 600 netto. Jej wynagrodzenie od daty wydania orzeczenia o obowiązku alimentacyjnym pozwanego wobec małoletniego wzrosło o 1000 zł. To na niej głównie spoczywa ciężar zaspokajania podstawowych potrzeb małoletniego takich jak: zapewnienie mieszkania, wyżywienia, podstawowej opieki medycznej czy chociażby rozrywek.

Pozwany W. Z. jest osobą zdrową w sile wieku. Zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę z wynagrodzeniem około 4 000 złotych miesięcznie. Prowadzi wspólnie gospodarstwo domowe z partnerką, która jest także czynna zawodowo. Małoletni jest jego jedynym synem. Ponosi on koszty swojego utrzymania oraz reguluje nałożony na niego obowiązek alimentacyjny. Pozwany de facto ma zobowiązania kredytowe, jednakże w tym miejscu należy wskazać, iż przy ocenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego należy brać pod uwagę także inne długi pozwanego, niż wynikające z obowiązków alimentacyjnych. Nie bez znaczenia pozostaje jednak charakter tych zobowiązań. W wyroku Sądu Najwyższego z 12.11.1976 r. ( III CRN 236/76, L.), na tle konkretnych okoliczności faktycznych, Sąd Najwyższy stwierdził m.in., że „zadłużenia bankowe pozwanego nie mogą powodować ograniczenia należnych małoletniemu powodowi środków utrzymania i wychowania. Osoba bowiem, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, musi się z tym liczyć przy podejmowaniu wydatków na zakup mebli, telewizora, lodówki itp. i ich wysokość planować stosownie do posiadanych możliwości z uwzględnieniem wspomnianego obowiązku alimentacyjnego".

W ocenie Sądu Rejonowego pozwany nie znajduje się w trudnej sytuacji materialnej. Z tytułu wykonywanej pracy pobiera on wyższe wynagrodzenie niż przedstawicielka ustawowa małoletniego. Podkreślić należy, że nawet trudna sytuacja materialna zobowiązanego do alimentacji nie zwalnia go to od obowiązku świadczenia na potrzeby dziecka. Rodzice zmuszeni są, zatem, dzielić się z dziećmi nawet bardzo szczupłymi dochodami, a w sytuacjach skrajnych, zwłaszcza o charakterze przejściowym, sprostanie obowiązkowi alimentacyjnemu wymagać będzie poświęcenia części składników majątkowych. ( Tak : Kodeks rodzinny i opiekuńczy z komentarzem pod redakcją Kazimierza Piaseckiego, wydanie II zmienione, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2002, s. 803 )

Małoletni powód pobiera naukę w szkole podstawowej, nie posiada majątku, a zatem nie jest w stanie zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb własnymi siłami nawet w części.

W niniejszej sprawie bez wątpienia doszło do zmiany stosunków zarówno po stronie powodowej jak i po stronie pozwanego. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że pozwany powinien w większym zakresie partycypować finansowo w kosztach utrzymania powoda. Nie ulega wątpliwości, iż w proces wychowania małoletniego zaangażowana jest głównie jego matka. Należy w tym miejscu wskazać że zgodnie z art. 135 § 2 k.r.o. wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego. W ocenie Sądu Rejonowego A. Z. spełnia swoje zobowiązanie alimentacyjne względem małoletniego I. Z. głównie w ten właśnie sposób. Czyni ona starania o wychowanie i prawidłowy rozwój małoletniego. Obowiązek ten spełnia ona należycie, o czym świadczy fakt, iż małoletni powód może korzystać z niezbędnych korepetycji czy też wymaganych wizyt lekarskich. W tej sytuacji, zdaniem Sądu Rejonowego, świadczenie alimentacyjne nałożone na pozwanego powinno polegać na pokrywaniu przeważającej części kosztów utrzymania uprawnionego, tym bardziej, że nie uczestniczy on aktywnie w życiu syna.

W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy uwzględnił powództwo małoletniego I. Z. w części, uznając je w pozostałym zakresie za zbyt wygórowane. Miesięczne koszty utrzymania małoletniego wskazane przez przedstawicielkę ustawową w kwocie 2 800 złotych, pomimo powyższego, w ocenie Sądu zostały zawyżone, czego przykładem jest chociażby koszt wyżywienia małoletniego powoda w kwocie 600 złotych, który nie został potwierdzony w zgromadzonym materiale dowodowym. Powód nie wymaga specjalnej diety, a zatem z zasad doświadczenia życiowego wynika, iż koszt wyżywienia dziecka w tym wieku jest nizszy. Ponadto na datę wydania orzeczenia żądana kwota przewyższałaby możliwości finansowe pozwanego i mogłaby doprowadzić do zaprzestania regularnego wywiązywania się pozwanego z obowiązku alimentacyjnego.

Określając zakres obowiązku alimentacyjnego, Sąd uwzględnił też możliwości zarobkowe pozwanego. Ustalone świadczenie alimentacyjne, w ocenie Sądu Rejonowego, nie doprowadzi pozwanego do niedostatku. Zasądzona w wyroku kwota alimentów stanowi zaledwie część całkowitych, miesięcznych kosztów utrzymania powoda, a kwota ta nie przekracza usprawiedliwionych potrzeb małoletnich.

W pozostałym zakresie w kosztach utrzymania małoletniego powoda powinna partycypować jego matka.

W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy orzekł jak w punkcie I wyroku z mocy artykułu 128, 135, 133 i 138 kro, oddalając powództwo w pozostałej części jako zbyt wygórowane.

O rygorze natychmiastowej wykonalności w punkcie pierwszym wyroku Sąd orzekł na zasadzie artykułu 333 § 1 punkt 1 k. p. c .

W przedmiocie kosztów sądowych Sąd orzekł jak w punkcie III wyroku w oparciu o art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 1025 ze zm.) z uwagi na sytuację majątkową i zarobkową pozwanego.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k. p. c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosukowo rozdzielone.

Zarządzenie: proszę

- odnotować uzasadnienie;

- odpis uzasadnienia doręczyć pełnomocnikowi przedstawicielki ustawowej małoletniego.

.