Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV P 95/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 listopada 2019 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Anna Staszkiewicz Ławnicy: J. K., A. N.

Protokolant: Agnieszka Zamojska

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2019 r. w Jeleniej Górze

sprawy z powództwa J. A. (1)

przeciwko Urzędowi Gminy i Miasta L.

o przywrócenie dotychczasowych warunków pracy i płacy

I.  oddala powództwo o przywrócenie powódce J. A. (1) dotychczasowych warunków pracy i płacy u strony pozwanej Urzędzie Gminy i Miasta L.;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 12.812,40 zł (dwanaście tysięcy osiemset dwanaście złotych 40/100) tytułem odszkodowania za wypowiedzenie zmieniające warunki pracy i płacy;

III.  nadaje wyroki w punkcie II rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 4.270,80 zł;

IV.  zasądza od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze kwotę 641 zł tytułem opłaty od pozwu, od której powódka była ustawowo zwolniona;

V.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 315 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje.

J. K. SSR Anna Staszkiewicz Alina N.

Sygn. akt IV P 95/19

UZASADNIENIE

Powódka J. A. (1) w pozwie wniesionym przeciwko Urzędowi Gminy i Miasta w L. domagała się uznania wypowiedzenia zmieniającego warunki płacy z dnia 11.07.2018 r. za bezskuteczne, a w razie upływu okresu wypowiedzenia, przywrócenia do pracy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy oraz zasądzenia na jej rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu powódka opisała przebieg swojego zatrudnienia u strony pozwanej. Wskazała, że we wrześniu 2016 r., będąc w trzecim miesiącu ciąży, musiała przejść na zwolnienie lekarskie. W czasie zwolnienia lekarskiego powzięła informację o zmianach w schemacie organizacyjnym strony pozwanej polegających na tym, że samodzielne stanowisko głównego specjalisty ds. funduszy pomocowych i promocji gminy, które zajmowała, zostało usunięte ze schematu organizacyjnego, a wprowadzono nowe stanowisko w referacie technicznym o nazwie ds. funduszy pomocowych, jednak z tym samym zakresem obowiązków. Następnie powódka przebywała na urlopie macierzyńskim od 30.03.2017 r. do 28.03.2018 r., po czym wykorzystywała urlop wypoczynkowy za lata 2015 - 2017. W dniu 02.07.2018 r. powróciła do pracy. W dniu 11.07.2018 r. strona pozwana wypowiedziała powódce warunki umowy o pracę, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, w części dotyczącej wynagrodzenia poprzez jego pomniejszenie o dodatek funkcyjny w wysokości 480 zł, podając jako przyczynę zmiany organizacyjne związane z przypisaniem stanowiska powódki do referatu technicznego. Powódka podniosła, że w regulaminie wynagradzania z dnia 18.01.2018 r. zapisano, że dodatek funkcyjny może być przyznany głównemu specjaliście bez względu na to, czy obejmuje samodzielne stanowisko, czy pracuje w referacie. Ponadto wskazała, że kobiecie powracającej do pracy po urlopie macierzyńskim przysługuje płaca nie niższa niż ta, którą otrzymywała przed porodem. Powódka zarzuciła, że podana przyczyna wypowiedzenia jest nieprawdziwa, albowiem po powrocie do pracy już nie na samodzielne stanowisko, lecz podległe kierownikowi wydziału technicznego, nadal ma ten sam zakres obowiązków z tym, że z obniżonym wynagrodzeniem o dodatek funkcyjny.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana Urząd Gminy i Miasta w L., reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu strona pozwana podniosła, że zarzuty powódki podniesione w pozwie uznać należy za nieprawdziwe i niczym nieuzasadnione. Zgodzić należy się z powódką, że Zarządzeniem nr (...) Burmistrza Gminy i Miasta L. z dnia 28.02.2017 r. wprowadzone zostały zmiany do Regulaminu Organizacyjnego Urzędu Gminy i Miasta L. i zlikwidowane zostało stanowisko głównego specjalisty ds. funduszy pomocowych i promocji gminy, a utworzone zostało stanowisko ds. funduszy pomocowych podległe kierownikowi Referatu (...). Faktem jest, że powódka powróciła do pracy 02.07.2018 r. W tym dniu wydane zostało Zarządzenie nr (...) Burmistrza Gminy i Miasta L. w sprawie zmiany Regulaminu Organizacyjnego Urzędu Gminy i Miasta L. i utworzone zostało stanowisko ds. funduszy pomocowych i promocji gminy podległe kierownikowi Referatu (...). Strona pozwana podniosła, że dodatek funkcyjny nie jest obligatoryjną częścią wynagrodzenia pracownika samorządowego, lecz ma charakter uznaniowy, fakultatywny. Decyzję o jego przyznaniu podejmuje u strony pozwanej Burmistrz i nie jest to uzależnione od żadnych przesłanek ustawowych. W niniejszej sprawie strona pozwana doszła do przekonania, że w związku ze zmianami organizacyjnymi powódce nie przysługuje dodatek funkcyjny, dlatego został jej odebrany. Podana w wypowiedzeniu warunków pracy i płacy przyczyna jest realna i obiektywna.

Wyrokiem z dnia 14.11.2018 r. Sąd Rejonowy w Lubaniu oddalił powództwo i nie obciążył powódki kosztami postępowania.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 09.04.2019 r. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze pozostawiając temu Sądowi orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego.

W uzasadnieniu Sąd odwoławczy wskazał, że Sąd Rejonowy nie odniósł się do tego, co było przedmiotem sprawy i zaniechał zbadania materialnej podstawy żądania oraz merytorycznych zarzutów strony, mając w pełni przeprowadzone postępowanie dowodowe. Ocena, że nie doszło do rozpoznania istoty sprawy skutkowało uchyleniem wyroku w całości i przekazaniem sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Sąd Okręgowy wskazał, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy rzeczą Sądu Rejonowego będzie dokonanie pełnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, ewentualnie jego uzupełnienie zgodnie z inicjatywą stron i ustalenie na jego podstawie niezbędnych dla rozstrzygnięcia okoliczności faktycznych, ze szczególnym uwzględnieniem, czy powódce prawidłowo wypowiedziano warunki umowy o pracę w części dotyczącej przyznania dodatku funkcyjnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29.02.2008 r. J. A. (1) zawarła z Urzędem Gminy i Miasta w L. umowę o pracę na czas określony, od 01.03.2008 r. do 28.02.2009 r., na podstawie której została zatrudniona na stanowisku głównego specjalisty ds. funduszy pomocowych i zamówień publicznych, w pełnym wymiarze czasu pracy, za wynagrodzeniem obejmującym: wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 2.500 zł, dodatek funkcyjny w wysokości 480 zł, dodatek za wysługę lat w wysokości 125 zł.

Dowód: umowa o pracę z 29.02.2008 r. k. 6;

Stanowisko, które objęła J. A. (1), było przypisane do Referatu (...) Urzędu Gminy i Miasta w L. i podlegało bezpośrednio kierownikowi tego Referatu, a pośrednio Zastępcy Burmistrza i Burmistrzowi.

Dowód: zakres czynności z 03.03.2008 r. k. 7;

W dniu 01.07.2008 r. J. A. (1) zawarła z pracodawcą porozumienie zmieniające warunki umowy o pracę, na podstawie którego od dnia 01.07.2008 r. objęła stanowisko głównego specjalisty ds. funduszy pomocowych i promocji gminy.

Dowód: porozumienie zmieniające warunki umowy o pracę z 01.07.2008 r. k. 8;

W dniu 28.02.2009 r. J. A. (1) zawarła z Urzędem Gminy i Miasta w L. umowę o pracę na czas nieokreślony od 01.03.2009 r., na podstawie której została zatrudniona na stanowisku głównego specjalisty ds. funduszy pomocowych i promocji gminy, w pełnym wymiarze czasu pracy, za wynagrodzeniem obejmującym: wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 2.500 zł, dodatek funkcyjny w wysokości 480 zł, dodatek za wysługę lat w wysokości 150 zł.

Dowód: umowa o pracę z 28.02.2009 r. k. 9;

Stanowisko, które J. A. (1) objęła na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, było stanowiskiem samodzielnym i podlegało bezpośrednio Burmistrzowi.

Dowód: zakres czynności z 02.03.2009 r. k. 10-11;

W Urzędzie Gminy i Miasta w L., w momencie zatrudnienia J. A. (1), obowiązywał regulamin wynagradzania pracowników wprowadzony Zarządzeniem Burmistrza Gminy i Miasta L. z dnia 10.12.2007 r. W myśl § 12 ust. 1 tego regulaminu, dodatek funkcyjny przysługiwał pracownikom zatrudnionym na stanowiskach związanych z kierowaniem zespołem oraz radcy prawnemu i kierownikowi urzędu stanu cywilnego. W myśl ust. 2, dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługiwał również pracownikom zatrudnionym na stanowiskach niezwiązanych z kierowaniem zespołem, dla których przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna stawka tego dodatku przewidziana dla danego stanowiska jest niższa o jedną stawkę.

Dowód: regulamin wynagradzania z załącznikami k. 249-261;

Od 01.04.2009 r. w Urzędzie Gminy i Miasta w L. obowiązywał kolejny regulamin wynagradzania. W § 4 tego regulaminu wskazano, że ustala się stanowisko głównego specjalisty, na którym dodatek funkcyjny może być przyznany.

Dowód: regulamin wynagradzania z załącznikami k. 275-285;

Od września 2016 r. J. A. (1) przebywała na zwolnieniu lekarskim, albowiem była w trzecim miesiącu ciąży, która była zagrożona.

Dowód: zeznania powódki J. A. (1) k. 74 v od 00:11:51, k. 143v-144

od 00:31:18 i k. 294v-295;

Zarządzeniem nr (...) Burmistrza Gminy i Miasta L. z dnia 28.02.2017 r. wprowadzone zostały zmiany do Regulaminu Organizacyjnego Urzędu Gminy i Miasta L. polegające na tym, że zlikwidowane zostało samodzielne stanowisko głównego specjalisty ds. funduszy pomocowych i promocji gminy, a utworzone zostało stanowisko ds. funduszy pomocowych, które zostało włączone do Referatu (...) i podlegało kierownikowi Referatu (...).

Dowód: kopia Zarządzenia nr (...) wraz ze schematem organizacyjnym k. 12-14;

Jest bezsporne, że J. A. (1) przebywała na urlopie macierzyńskim od 30.03.2017 r. do 28.03.2018 r., po czym wykorzystywała urlop wypoczynkowy za lata 2015 - 2017.

Zarządzeniem nr (...) Burmistrza Gminy i Miasta L. z dnia 18.01.2018 r. w Urzędzie Gminy i Miasta w L. został wprowadzony nowy regulamin wynagradzania pracowników. W myśl § 6 ust. 2 tego regulaminu, ustalono następujące stanowiska, na których dodatek funkcyjny może być przyznany: główny księgowy, główny specjalista, samodzielne stanowisko pracy, Komendant Straży Miejskiej.

Dowód: kopia Zarządzenia nr (...) k. 19,

kopia regulaminu wynagradzania z załącznikami k. 20-28;

Zarządzeniem nr (...) Burmistrza Gminy i Miasta L. z dnia 02.07.2018 r. wprowadzone zostały zmiany do Regulaminu Organizacyjnego Urzędu Gminy i Miasta L. polegające na tym, że w Referacie Technicznym utworzone zostało stanowisko ds. funduszy pomocowych i promocji gminy, które podlegało kierownikowi Referatu (...).

Dowód: kopia Zarządzenia nr (...) wraz ze schematem organizacyjnym k. 31-32;

Jest bezsporne, że w dniu 02.07.2018 r. J. A. (1) powróciła do pracy po urlopie macierzyńskim i wykorzystaniu zaległego urlopu wypoczynkowego.

Jest bezsporne, że po powrocie do pracy J. A. (1) zostało przydzielone stanowisko ds. funduszy pomocowych i promocji gminy w Referacie Technicznym.

Pismem z dnia 11.07.2018 r. Urząd Gminy i Miasta w L. wypowiedział J. A. (1) umowę o pracę z 28.02.2009 r. w części dotyczącej wynagrodzenia, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upływał w dniu 31.10.2018 r. Jako przyczynę wypowiedzenia dotychczasowych warunków umowy o pracę wskazano zmiany organizacyjne, związane z przypisaniem jej stanowiska do Referatu (...) i podległość pod kierownika tego referatu. Po upływie okresu wypowiedzenia, tj. od 01.11.2018 r. zaproponowano J. A. (1) nowe warunki umowy o pracę tj. płacę zasadniczą w wysokości 3.240 zł miesięcznie, wysługę lat w wysokości 550,80 zł miesięcznie.

Dowód: pismo z dnia 11.07.2018 r. k. 17;

W dniu 01.04.2019 r. nastąpiła zmiana stanowiska pracy J. A. (1) na inspektora ds. gospodarki odpadami i ochrony środowiska.

Dowód: zeznania powódki J. A. (1) k. 294v-295;

Średnie miesięczne wynagrodzenie J. A. (1) z ostatnich trzech miesięcy, liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, wynosiło 4.270,80 zł brutto.

Dowód: zaświadczenie k. 48.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, powództwo co do zasady zasługiwało na uwzględnienie.

Powódka oparła żądanie pozwu na treści przepisów art. 42 § 1 kp w zw. z art. 45 § 1 kp. Zgodnie ze wskazanymi unormowaniami, przepisy o wypowiedzeniu umowy o pracę stosuje się odpowiednio do wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy i płacy, zaś w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę (warunków umowy o pracę) zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Powódka odwołała się od wypowiedzenia warunków umowy o pracę w zakresie wynagrodzenia polegającego na pozbawieniu jej dodatku funkcyjnego w wysokości 480 zł. Zarzuciła, że podana przyczyna wypowiedzenia jest nieprawdziwa, albowiem po powrocie do pracy już nie na samodzielne stanowisko, lecz podległe kierownikowi wydziału technicznego, nadal ma ten sam zakres obowiązków z tym, że z obniżonym wynagrodzeniem o dodatek funkcyjny.

W ocenie Sądu, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, należało uznać, że wskazana powódce w wypowiedzeniu zmieniającym warunki umowy o pracę przyczyna wypowiedzenia była rzeczywista. Jako przyczynę wypowiedzenia dotychczasowych warunków umowy o pracę wskazano zmiany organizacyjne, związane z przypisaniem stanowiska powódki do Referatu (...) i podległość pod kierownika tego referatu.

W tym miejscu należy podkreślić, że zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa kwestia, czy występuje potrzeba dokonania przez pracodawcę zmian organizacyjnych, w tym likwidacji stanowiska pracy, należy do autonomii zarządczej pracodawcy i nie podlega ocenie sądu. Decyzje w tym przedmiocie należą do sfery organizacyjnej zakładu pracy i dlatego nie podlegają one kontroli w sporze o bezzasadność wypowiedzenia (patrz: uchwała pełnego składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 27.06.1985 r., III PZP 10/85). Sąd może jedynie weryfikować, czy zmiana ta została faktycznie dokonana (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 03.11.2010 r., I PL 93/10).

Jak wynika z ustaleń Sądu, powódka przed zajściem w ciążę pracowała na samodzielnym stanowisku głównego specjalisty ds. funduszy pomocowych i promocji gminy podległym bezpośrednio Burmistrzowi. W oparciu o zgromadzone w sprawie dowody Sąd ustalił ponadto, że w okresie, kiedy powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim w związku z zagrożoną ciążą, Zarządzeniem nr (...) Burmistrza Gminy i Miasta L. z dnia 28.02.2017 r. wprowadzone zostały zmiany do Regulaminu Organizacyjnego Urzędu Gminy i Miasta L. polegające na tym, że zlikwidowane zostało samodzielne stanowisko głównego specjalisty ds. funduszy pomocowych i promocji gminy, a utworzone zostało stanowisko ds. funduszy pomocowych, które zostało włączone do Referatu (...) i podlegało kierownikowi Referatu (...). Kolejnym Zarządzeniem nr (...) Burmistrza Gminy i Miasta L. z dnia 02.07.2018 r. wprowadzone zostały zmiany do Regulaminu Organizacyjnego Urzędu Gminy i Miasta L. polegające na tym, że w Referacie Technicznym utworzone zostało stanowisko ds. funduszy pomocowych i promocji gminy, które podlegało kierownikowi Referatu (...). Biorąc pod uwagę treść tych dokumentów oraz zeznań świadków B. P., A. S. i A. T. przeprowadzenie zmian organizacyjnych u strony pozwanej, opisanych w wypowiedzeniu zmieniającym z 11.07.2018 r., nie budzi wątpliwości. Z zeznań powołanych świadków w sposób jednoznaczny i zgodny wynika przy tym, że likwidacja samodzielnego stanowiska głównego specjalisty ds. funduszy pomocowych i promocji gminy oraz utworzenie stanowiska ds. funduszy pomocowych, włączonego do Referatu (...), podyktowane było tym, że pracownica, która zastąpiła powódkę, nie miała wystarczającego doświadczenia i musiała podlegać nadzorowi.

Powódka zarzuciła ponadto, że wypowiedzenie jej warunków wynagrodzenia było niezgodne z regulacją zawartą w art. 183 2 kp, zgodnie z którą pracodawca dopuszcza pracownika po zakończeniu urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego oraz urlopu ojcowskiego do pracy na dotychczasowym stanowisku, a jeżeli nie jest to możliwe, na stanowisku równorzędnym z zajmowanym przed rozpoczęciem urlopu lub na innym stanowisku odpowiadającym jego kwalifikacjom zawodowym, za wynagrodzeniem za pracę, jakie otrzymywałby, gdyby nie korzystał z urlopu.

W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił, że po powrocie do pracy po urlopie macierzyńskim powódka została dopuszczona do pracy na stanowisku równorzędnym z zajmowanym przed rozpoczęciem urlopu. W strukturze organizacyjnej strony pozwanej nie funkcjonowało już samodzielne stanowisko ds. funduszy pomocowych i promocji gminy, które powódka zajmowała przed udaniem się na długotrwałe zwolnienie lekarskie, a następnie urlop macierzyński. Powódka została natomiast dopuszczona do pracy na stanowisku ds. funduszy pomocowych i promocji gminy wyodrębnionym w Referacie Technicznym. Z zeznań powódki wynika przy tym, że na tym stanowisko wykonywała tożsame obowiązki co na stanowisku samodzielnym.

Należy wskazać, że „po powrocie do pracy z urlopu macierzyńskiego (lub innego urlopu wymienionego w komentowanym przepisie) pracownikowi przysługuje gwarancja wynagrodzenia w wysokości, w jakiej otrzymywałby je, gdyby nie korzystał z urlopu. To oznacza, że objęta gwarancją nie jest nominalna kwota płacy pracownika sprzed urlopu, lecz kwota, która za pracę na danym stanowisku by mu przysługiwała, gdyby nie wystąpiła przerwa urlopowa. Pracownik powinien zatem otrzymać wszystkie podwyżki, jakie miały miejsce w jego grupie zawodowej w czasie korzystania przez niego z urlopu macierzyńskiego. Powinny go też objąć wszystkie inne zmiany (również ewentualne obniżki), jakie w okresie urlopu macierzyńskiego (lub innego urlopu wymienionego w komentowanym przepisie) nastąpiły u pracodawcy w zakresie wysokości wynagrodzenia (por. wyr. SN z 29.1.2008 r., II PK 143/07 , OSNP 2009, Nr 5–6, poz. 67)” – patrz: Kodeks pracy. Komentarz,

red. dr hab. K. W., wydanie 29, rok 2019, opublikowany w systemie L..

Strona pozwana argumentowała, że dodatek funkcyjny nie jest obligatoryjną częścią wynagrodzenia pracownika samorządowego, lecz ma charakter uznaniowy, fakultatywny. Decyzję o jego przyznaniu podejmuje u strony pozwanej Burmistrz i nie jest to uzależnione od żadnych przesłanek ustawowych. Strona pozwana doszła do przekonania, że w związku ze zmianami organizacyjnymi powódce nie przysługuje dodatek funkcyjny, dlatego został jej odebrany. Strona pozwana powoływała się przy tym na regulację zawartą w § 6 ust. 2 regulaminu wynagradzania pracowników wprowadzonego w życie Zarządzeniem nr (...) Burmistrza Gminy i Miasta L. z dnia 18.01.2018 r., w myśl którego ustalono następujące stanowiska, na których dodatek funkcyjny może być przyznany, tj. główny księgowy, główny specjalista, samodzielne stanowisko pracy, Komendant Straży Miejskiej.

W ocenie Sądu, strona pozwana dokonując powódce wypowiedzenia warunków wynagrodzenia w zakresie dodatku funkcyjnego naruszyła regulację zawartą w art. 183 2 kp. Rację ma strona pozwana, że dodatek funkcyjny ma charakter fakultatywny, niemniej jednak od początku zatrudnienia powódki był wymieniany w umowie o pracę jako składnik jej wynagrodzenia za pracę. Należy ponadto wskazać, że powódka po powrocie do pracy po urlopie macierzyńskim nie została wprawdzie dopuszczana do pracy na stanowisku samodzielnym, jakie zajmowała przed urlopem macierzyńskim. Nadal jednak zajmowała stanowisko głównego specjalisty, a zatem stanowisko, na którym mógł być przyznany dodatek funkcyjny w myśl § 6 ust. 2 regulaminu wynagradzania pracowników wprowadzonego w życie Zarządzeniem nr (...) Burmistrza Gminy i Miasta L. z dnia 18.01.2018 r. Strona pozwana nie wykazała z kolei, aby z jakiś wglądów pozbawiła innych prawników zatrudnionych na stanowisku głównego specjalisty dodatku funkcyjnego będącego składnikiem ich wynagrodzenia. Tym samym Sąd uznał, że powódka powinna być dopuszczona do pracy za wynagrodzeniem za pracę, jakie otrzymywałby, gdyby nie korzystał z urlopu macierzyńskiego, a zatem obejmującego dodatek funkcyjny zważywszy, że było to zgodne z przepisami płacowymi obowiązującymi u strony pozwanej.

Sąd ocenił co do zasady jako wiarygodne zeznania powódki oraz świadków B. P., A. S. i A. T.. Relacje tych osób wzajemnie ze sobą korespondowały, w zakresie faktów mających istotne znacznie dla rozstrzygnięcia sprawy, jak również znajdowały odzwierciedlenie w treści dokumentów przedłożonych do akt sprawy, których autentyczności i wiarygodności nie kwestionowano w toku postępowania. Dowody te stanowiły zatem wystarczającą podstawę do dokonania w ich oparciu ustaleń faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Z kolei zeznania świadka J. A. (2) Sąd ocenił jako nieprzydatne do rozstrzygnięcia sprawy.

Wydając rozstrzygnięcie w sprawie Sąd bierze pod uwagę stan faktyczny istniejący w chwili zamknięcia rozprawy. Powódka dochodziła w niniejszym postępowaniu przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy, przy czym zeznała, że od 01.04.2019 r. została przeniesiona na stanowisko inspektora ds. gospodarki odpadami i ochrony środowiska. W takiej sytuacji, w myśl art. 45 § 2 kp, Sąd uznał za niecelowe przywrócenie powódki do pracy na poprzednich warunkach wynagrodzenia i orzekł o odszkodowaniu.

Z tych względów w punkcie I wyroku Sąd oddalił roszczenie powódki o przywrócenie dotychczasowych warunków pracy i płacy.

Zgodnie z treścią art. 47 1 kp odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Powódkę obowiązywał trzymiesięczny okres wypowiedzenia, zaś jej wynagrodzenie wynosiło 4.270,80 zł miesięcznie. Z tych względów Sąd zasądził na jej rzecz odszkodowanie w wysokości 12.812,40 zł.

Sąd nadał wyrokowi w pkt. II rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 4.270,80 zł, na podstawie art. 477 2§ 1 kpc, zgodnie z którym sąd, zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika.

Sąd na podstawie art. 113 § 1 ustawy z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zasądził od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 641 zł tytułem opłaty od pozwu, od której powódka była ustawowo zwolniona.

Strony były reprezentowane w niniejszym postępowaniu przez zawodowych pełnomocników. Zgodnie z przepisami art. 98 § 1 i 3 k.p.c. z zw. z art. 99 k.p.c., strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

Biorąc pod uwagę przedmiot sporu koszty zastępstwa procesowego należało ustalić na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 i § 10 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. Z tych względów Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 315 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje.