Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2020r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Karolina Chudzinska - Koczorowicz

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2020 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy J. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę socjalną

w związku z odwołaniem ubezpieczonego od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 3 kwietnia 2019r., znak:(...)

oddala odwołanie

Sędzia Karolina Chudzinska – Koczorowicz

Sygn. akt VI U 1172/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 kwietnia 2019r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił J. W. prawa do renty socjalnej na podstawie ustawy z dnia 27 czerwca 2003r. o rencie socjalnej ( tekst jednolity Dz. U. z 2018r., poz. 1340 ze zm. ), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 2 kwietnia 2019r., która nie uznała ubezpieczonego za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w tym jest całkowicie niezdolny do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

Zgodnie z art. 4 ustawy wskazanej wyżej – renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało :

1)  przed ukończeniem 18 roku życia,

2)  w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia,

3)  w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Przy czym całkowicie niezdolną do pracy w myśl art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2018r., poz. 1270 ze zm. ) jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy zarobkowej.

Mając na uwadze, że kwestią sporną w przedmiotowej sprawie był stan zdrowia ubezpieczonego i jego wpływ na zdolność do pracy, Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji:

- psychiatry,

- psychologa,

- neurologa,

- specjalisty rehabilitacji medycznej,

- specjalisty medycyny przemysłowej,

- okulisty,

którzy rozpoznali u ubezpieczonego poniższe schorzenia :

- organiczne zaburzenia nastroju i osobowości w trakcie leczenia,

- MPD. Zespół piramidowy lewostronny,

- skoliozę piersiowo-lędźwiową,

- płaskostopie podłużne i poprzeczne obustronne,

- nadwzroczność oka prawego,

- niedowidzenie oka prawego stopnia umiarkowanego.

Zdaniem biegłych sądowych ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

- dowód – opinia biegłych sądowych ( k. 32 – 33, 61 – 63, 86 akt).

Jedyne zastrzeżenia do opinii, w tym opinii uzupełniającej wniósł ubezpieczony podnosząc, że innej oceny stanu jego zdrowia dokonano podczas rozpoznawania wniosku o stopień niepełnosprawności, gdzie zaliczony został do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Jednocześnie ubezpieczony wskazał, że znane są mu różnice pomiędzy przesłankami niezbędnymi do nabycia renty socjalnej a ustaleniem stopnia niepełnosprawności.

Odnosząc się do powyższych zastrzeżeń należy zauważyć, iż jedną z przesłanej niezbędnych do nabycia renty socjalnej jest istnienie u danego ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy, czyli niezdolności do podjęcia jakiegokolwiek zatrudnienia, nawet poniżej posiadanych kwalifikacji zawodowych.

Biegli sądowi, specjaliści z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonemu w sposób jednoznaczny wskazali, iż występujące u ubezpieczonego schorzenia i ich stopień nasilenia nie powodują całkowitej niezdolności do pracy. W ocenie Sądu, ubezpieczony nie przedstawił argumentów merytorycznych tego rodzaju, aby mogłyby wzbudzić uzasadnione wątpliwości w kwestii prawidłowości opinii sporządzonej przez biegłych sądowych, którzy w oparciu o posiadaną wiedzę specjalistyczną oraz posiadane doświadczenie, zgodnie i w sposób jednoznaczny stwierdzili, jak już wspomniano wyżej, że stan zdrowia ubezpieczonego nie czyni go osobą całkowicie niezdolnym do pracy. Należy przy tym zaznaczyć, że przytaczana przez ubezpieczonego opinia biegłych sądowych wydana na potrzeby sprawy o ustalenie stopnia niepełnosprawności została sporządzona 12 lutego 2016r. a w jej wnioskach końcowych biegli wskazywali na konieczność zaliczenia ubezpieczonego do osób z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności okresowo, do 31.03.2019r. Ubezpieczony załączył także orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 09.04.2019r. zaliczające go do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności do 30.04.2023r. Tego rodzaju orzeczenie rozszerza dla ubezpieczonego możliwość poszukiwania pracy nie tylko na otwartym rynku pracy, ale także w warunkach pracy chronionej.

W tej sytuacji, jak już wspomniano wyżej, Sąd nie znalazł merytorycznych podstaw do zakwestionowania opinii biegłych sądowych oraz potrzeby przeprowadzenia dowodu z kolejnej opinii i pozytywnie ocenił opinię sporządzoną przez biegłych, którzy w sposób fachowy i obiektywny dokonali oceny stanu zdrowia ubezpieczonego pod kątem jego zdolności do pracy.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym opinie biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. wniesione odwołanie oddalił.

Sędzia Karolina Chudzinska - Koczorowicz