Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lipca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2019 r. w G.

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko K. K. (1) i K. K. (2)

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 250,23 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych 23/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 maja 2018r. do dnia zapłaty;

II.  umarza postępowanie w części co do kwoty 967,73 zł;

III.  oddala powództwo w pozostałej części;

IV.  kosztami procesu obciąża powoda uznając je za uiszczone.

Sygnatura akt: I C 1239/18

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł pozew przeciwko K. K. (2) i K. K. (1) domagając się od pozwanych solidarnie zapłaty kwoty 29.377,97 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 maja 2018r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, iż w dniu 2 stycznia 2004r. pozwani zawarli z (...) Bank S.A. umowę o kredyt, lecz nie dokonali spłaty zadłużenia w łącznej kwocie 29.377,97 zł. Na dochodzoną kwotę składają się: kwota 27.807,01 zł z tytułu niespłaconej należności głównej, kwota 1.217,96 zł z tytułu niespłaconych odsetek karnych naliczonych za okres od dnia 11 sierpnia 2015r. do dnia 25 maja 2018r., a także kwota 353 zł z tytułu niespłaconych opłat i kosztów. Jednocześnie powód żąda odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych zgodnie z art. 481 § 2 kc. Pozwany podkreślił, iż w dniu 22 listopada 2013r. zmienił nazwę z (...) Bank S.A. na (...) S.A.

(pozew k. 3-5)

W dniu 6 września 2018r. w sprawie o sygnaturze akt I Nc 772/18 Referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

(nakaz zapłaty k. 115)

Pozwani wywiedli sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wnieśli o oddalenie powództwa. Jak wskazano w uzasadnieniu sprzeciwu K. K. (1) zawarł umowę o kredyt odnawialny, który ulega wznowieniu co 12 miesięcy. Pierwotna umowa jak i aneks z dnia 31 marca 2006r. zostały zawarte przed przystąpieniem pozwanego do związku małżeńskiego, co nastąpiło w dniu 11 sierpnia 2007r. Z tego względu – jak podniesiono w sprzeciwie – K. K. (2) nie może być stroną pozwaną w niniejszym postępowaniu. Nadto, pozwani zarzucili, że załączony materiał dowodowy nie dowodzi, że kredyt odnawialny stał się kiedykolwiek wymagalny w całości. Powód bowiem nie wskazał w jakim trybie i z jakiego powodu umowa została wypowiedziana.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 137-138v)

Pismem z dnia 11 stycznia 2019r. powód cofnął pozew co do kwoty 967,73 zł ze zrzeczeniem się roszczenia.

(pismo powoda z dnia 11 stycznia 2019r. k. 158-162)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy nr (...) z dnia 2 stycznia 2004r. (...) Bank S.A. z siedzibą w W. (aktualnie (...) S.A. z siedzibą w W.) udzielił pozwanemu K. K. (1) kredytu odnawialnego w rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym nr (...) w złotych polskich, w kwocie 7.800 zł przeznaczonego na dowolny cel konsumpcyjny (§ 1 ust. 1). Umowa została zawarta na czas określony 12 miesięcy (§ 1 ust. 2). Termin spłaty kredytu wynosił 12 miesięcy licząc od dnia postawienia kredytu do dyspozycji kredytobiorcy i upływał w dniu, który datą odpowiada dacie postawienia kredytu do dyspozycji (§ 1 ust. 3). Umowa była automatycznie przedłużana o kolejne 12 miesięcy, przy zachowaniu dotychczasowej wysokości kwoty kredytu, pod warunkiem należytego wypełnienia przez kredytobiorcę obowiązków wynikających z umowy (§ 2 ust. 1). Wykorzystanie kredytu następować miało w formie gotówkowej lub bezgotówkowej poprzez realizację dyspozycji kredytobiorcy do wysokości udzielonego kredytu (§ 4 ust. 1). Spłata całości lub części kredytu powoduje odnowienie o dokonaną spłatę, kwoty przyznanego kredytu (§ 4 ust. 2). Kredyt jest oprocentowany według zmiennej stopy procentowej, która w dniu zawarcia umowy wynosiła 11,80 % w stosunku rocznym (§ 6 ust. 1). Stopa procentowa kredytu może ulec zmianom w okresie trwania umowy w przypadku zmiany któregoś z następujących parametrów finansowych rynku pieniężnego i kapitałowego: a. oprocentowania lokat międzybankowych (stawek (...)/WIBOR), b. rentowności bonów skarbowych, obligacji Skarbu Państwa, c. zmiany stóp procentowych NBP (§ 6 ust. 2). Do podstawowych obowiązków kredytobiorcy należało m.in. powstrzymywanie się od wypłat z rachunku MultiKonto powodujących przekroczenie kwoty udzielonego kredytu (§ 9 ust. 1 lit. c), dokonanie w umówionym terminie spłaty kredytu wraz z odsetkami (§ 9 ust. 1 lit. d), powiadamianie banku o każdej zmianie danych osobowych zawartych we wniosku, w szczególności adresu zamieszkania (§ 9 ust. 1 lit. e). Dla zabezpieczenia terminowej spłaty kredytu kredytobiorca zobowiązał się do dokonywania miesięcznych wpłat na rachunek MultiKonto w wysokości nie niższej niż zadeklarowana we wniosku o udzielenie kredytu (§ 9 ust. 2). W przypadku niespłacenia w umówionym terminie kredytu wraz z należnymi odsetkami, prowizjami, opłatami i innymi należnościami, bank wezwie kredytobiorcę do niezwłocznego wpłacenia wymagalnych należności (§ 11 ust. 1). Od kwoty kapitału niespłaconego w terminie, od dnia następnego po terminie spłaty, bank naliczać będzie odsetki w wysokości określonej w Tabeli Oprocentowania dla należności przeterminowanych, której wysokość stanowi dwukrotność aktualnie obowiązującego oprocentowania nominalnego. Oprocentowanie dla należności przeterminowanych na dzień zawarcia umowy wynosiło 23,60 % (§ 11 ust. 2). Powód może wypowiedzieć umowę w całości lub w części, przed terminem spłaty kredytu oraz podjąć wszelkie działania zmierzające do odzyskania wymagalnych należności m.in. w przypadku: niespełnienia przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu, dokonania wypłat z rachunku powodujących przekroczenie kwoty udzielonego kredytu, naruszenia przez kredytobiorcę obowiązku wskazanego w § 9 ust. 2 (za naruszenie obowiązku uznane będzie niedokonanie przynajmniej jednej wpłaty, w pełnej zadeklarowanej wysokości), naruszenia przez kredytobiorcę obowiązku wskazanego w § 9 ust. 1 lit. c (§ 12 ust. 1). Okres wypowiedzenia wynosi 30 dni i liczony jest od dnia doręczenia wypowiedzenia kredytobiorcy, przy czym za datę doręczenia wypowiedzenia uważa się również datę pierwszego awizowania przesyłki poleconej wysłanej pod ostatni znany bankowi adres kredytobiorcy (§ 11 ust. 3). W umowie jako adres zamieszkania kredytobiorcy wskazano adres: G., ul. (...).

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o: umowę nr (...) odnawialnego kredytu konsumpcyjnego dla posiadaczy MultiKonta k. 102-107, przesłuchanie pozwanego K. K. (1) płyta CD k. 212-212v)

W dniu 31 marca 2006r. pozwany K. K. (1) zawarł z powodem aneks nr (...) do ww. umowy kredytu odnawialnego kredytu konsumpcyjnego, na mocy której kwotę kredytu podwyższono do kwoty 25.100 zł. W aneksie jako adres zamieszkania kredytobiorcy wskazano adres: G., ul. (...).

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o: aneks nr (...) z dnia 31 marca 2006r. k. 108-109, przesłuchanie pozwanego K. K. (1) płyta CD k. 212-212v)

Zarówno umowę kredytu, jak i aneks do tej umowy pozwany zawarł będąc stanu wolnego. Związek małżeński pozwani zawarli w 2007r.

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o: przesłuchanie pozwanego K. K. (1) płyta CD k. 212-212v)

W dniu 3 czerwca 2008r. pozwani K. K. (1) i K. K. (2) zawarli z powodem umowę o prowadzenie rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego nr (...) na czas nieokreślony, a także umowę o korzystanie z kart płatniczych do tego rachunku. W umowie jako adres zamieszkania pozwanych wskazano adres: G. ul. (...).

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o: umowę o prowadzenie rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego i umowę o korzystanie z kart płatniczych k. 175-178, potwierdzenie otwarcia rachunku k. 179, przesłuchanie pozwanego K. K. (1) płyta CD k. 212-212v)

Pozwana K. K. (2) korzystała z ww. rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego, miała kartę debetową, a także miała świadomość zadłużania się w tym rachunku.

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o: przesłuchanie pozwanego K. K. (1) płyta CD k. 212-212v)

W dniu 28 kwietnia 2015r. powód skierował do pozwanego K. K. (1) na adres G. ul. (...) ostateczne wezwanie do zapłaty zaległych płatności na rachunku MultiKonto z kredytem nr (...), w wysokości 58,93 zł, w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania pod rygorem wypowiedzenia umowy. Jednocześnie, powód zastrzegł, że w przypadku braku spłaty w powyższym terminie, pismo należy traktować jako wypowiedzenie umowy przez bank, a okres wypowiedzenia wynosić będzie 60 dni i będzie liczony od dnia następnego po upływie ww. 7 – dniowego terminu. Wezwanie odebrał w dniu 3 maja 2015r. R. W..

(dowód: pismo z dnia 28 kwietnia 2015r. k. 163 wraz z zpo k. 164-165)

Pismo o analogicznej treści w dniu 28 kwietnia 2015r. zostało skierowane również do pozwanej K. K. (2) na adres G., ul. (...) III 1/8. Wezwanie odebrał w dniu 3 maja 2015r. R. W..

(dowód: pismo z dnia 28 kwietnia 2015r. k. 166 wraz z zpo k. 167-168)

R. W. był dozorcą na osiedlu, na którym zamieszkiwali pozwani.

(dowód: przesłuchanie pozwanego K. K. (1) płyta CD k. 212-212v)

Pozwany zawiadamiał bank o kolejnych zmianach adresu.

(dowód: przesłuchanie pozwanego K. K. (1) płyta CD k. 212-212v)

Pozwany zaniepokojony saldem rachunku kontaktował się z powodowym bankiem.

(dowód: przesłuchanie pozwanego K. K. (1) płyta CD k. 212-212v)

Naliczone odsetki karne za okres od 11 sierpnia 2015r. do 25 maja 2018r. wynosiły 1.217,96 zł.

(dowód: oświadczenie powoda k. 218)

W dniu 8 sierpnia 2018r. pozwani wpłacili na rzecz powoda kwotę 967,73 zł.

(okoliczność bezsporna)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów oraz dowodu z przesłuchania pozwanego K. K. (1).

W ocenie Sądu orzekającego brak było jakichkolwiek podstaw do odmowy wiarygodności i mocy dowodowej wymienionym powyżej dokumentom prywatnym, które - stosownie do treści art. 245 kpc - korzystają z domniemania autentyczności oraz domniemania pochodzenia oświadczeń zawartych w tych dokumentach od ich wystawców. W niniejszej sprawie domniemania te nie zostały skutecznie obalone przez stronę pozwaną. Sąd również nie dopatrzył się żadnych podstaw do kwestionowania wymienionych dokumentów. Dokumenty w postaci umowy nr (...) odnawialnego kredytu konsumpcyjnego dla posiadaczy MultiKonta, aneksu do tej umowy nr (...), umowy o prowadzenie rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego i umowy o korzystanie z kart płatniczych zostały podpisane, nie noszą żadnych śladów podrobienia czy przerobienia ani innej ingerencji w ich treść. Nadto, załączone do akt sprawy kopie tych dokumentów zostały prawidłowo poświadczone za zgodność z oryginałem przez profesjonalnego pełnomocnika powoda będącego radcą prawnym, a zgodnie z treścią art. 129 § 3 kpc zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub radcą Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej ma charakter dokumentu urzędowego. W ocenie Sądu przedłożone przez stronę powodową dokumenty stanowią wiarygodny dowód na okoliczność zawarcia przez strony umowy oraz jej treści. Sąd nie miał również żadnych wątpliwości do co autentyczności dokumentu w postaci warunkowego wypowiedzenia umowy kredytowej.

Zdaniem Sądu brak było również podstaw do kwestionowania zeznań pozwanego K. K. (1). W ocenie Sądu zeznania pozwanego były szczere, spójne, konsekwentne i nie budziły żadnych wątpliwości w świetle zasad logicznego rozumowania i zasad doświadczenia życiowego.

Podstawę prawną powództwa stanowił przepis art. 69 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (tekst jednolity Dz.U. z 2018r. poz. 2187 ze zm., dalej: Prawo bankowe), zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Przechodząc do kwestii merytorycznych wskazać należy, iż pomiędzy stronami nie było sporu co do tego, że w dniu 2 stycznia 2004r. pozwany K. K. (1) będąc stanu wolnego zawarł z poprzednikiem prawnym powoda (...) Bankiem S.A. z siedzibą w W. umowę kredytu odnawialnego w rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym nr (...) w kwocie 7.800 zł. Niesporne było również, że w następstwie zawarcia aneksu z dnia 31 marca 2006r. kwota kredytu uległa podwyższeniu do kwoty 25.100 zł. W chwili podpisania tego aneksu pozwany nadal pozostawał kawalerem. Sporna pozostawała kwestia charakteru odpowiedzialności pozwanych. W pozwie bowiem powód wskazał, że za zobowiązanie wynikające z przedmiotowej umowy kredytowej wraz z kredytobiorcą solidarnie odpowiedzialna jest również jego małżonka K. K. (2). W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwani zakwestionowali jednak swoją solidarną odpowiedzialność, podnosząc, że zarówno umowa kredytowa jak i aneks do niej zostały podpisane jedynie przez pozwanego przed datą wstąpienia w związek małżeński (11 sierpnia 2007r.). W ocenie Sądu zarzut pozwanych nie zasługiwał na uwzględnienie. Zważyć bowiem należy, iż w dniu 3 czerwca 2008r. oboje pozwani zawarli z powodem umowę o prowadzenie rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego nr (...), a więc tego samego rachunku, w którym został udzielony przedmiotowy kredyt odnawialny. Jednocześnie, strony zawarły umowę o korzystanie z kart płatniczych do tego rachunku. Zwrócić należy uwagę, że stosownie do treści § 4 ust. 1 umowy kredytowej wykorzystanie kredytu następować miało w formie gotówkowej lub bezgotówkowej poprzez realizację dyspozycji kredytobiorcy do wysokości udzielonego kredytu. Jak wynika z zeznań pozwanego jego małżonka K. K. (2) korzystała z ww. rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego, miała kartę debetową, a także miała świadomość zadłużania się w tym rachunku. Nie ulega zatem wątpliwości, że pozwana także miała możliwość zadłużania się w przedmiotowym rachunku, korzystała z tej możliwości i tym samym stała się beneficjentem kredytu.

Podstawową kwestią sporną pomiędzy stronami pozostawała jednak kwestia wymagalności całości zobowiązania wynikającego z umowy kredytu odnawialnego. Strona powodowa wywodziła bowiem, że wobec braku spłaty zadłużenia, pismem z dnia 28 kwietnia 2015r. wypowiedziała w stosunku do każdego z pozwanych umowę kredytu za 60 – dniowym terminem wypowiedzenia, przy czym oświadczenie o wypowiedzeniu umowy w stosunku do pozwanego K. K. (1) zostało skierowane na adres G. ul. (...), natomiast w stosunku do K. K. (2) na adres G., ul. (...) III 1/8. Pozwani konsekwentnie kwestionowali skuteczność doręczenia im wypowiedzeniu, wskazując, że nie otrzymali oświadczenia powoda. Zgodnie z treścią art. 61 § 1 kc oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. W rozumieniu przytoczonego przepisu możliwość zapoznania się z treścią oświadczenia przez adresata nie może, z jednej strony, być utożsamiana z rzeczywistym zapoznaniem się przez niego z tym oświadczeniem (faktem zapoznania się), co oznacza, że skuteczne złożeniu oświadczenia woli następuje także, w sytuacji, w której co prawda adresat oświadczenia woli nie zna jego treści, ale miał realną możliwość zapoznania się z nią, gdyż doszła ona do niego w taki sposób, że mógł się z nią zapoznać. Z zeznań pozwanego wynika, że w dacie wysłania warunkowego oświadczenia o wypowiedzeniu umowy, oboje pozwani zamieszkiwali w G. przy ul. (...) III 1/8. Na ten adres zostało jednak przesłane jedynie wypowiedzenie kierowane do pozwanej K. K. (2). Natomiast, wypowiedzenie umowy w stosunku do pozwanego zostało przesłane na adres G. ul. (...). W ocenie Sądu za wiarygodne należało uznać zeznania pozwanego, iż wcześniej poinformował bank o zmianie adresu zamieszkania. Świadczyć o tym może fakt, że w treści umów, jakie zawierał wcześniej z powodem wskazany jest zupełnie inny adres. W umowie kredytowej i aneksie do niej widnieje adres: G., ul. (...), natomiast w umowie o prowadzenie rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego z 2008r. wskazany został adres G. ul. (...). W tym kontekście wątpliwości budzi fakt skierowania przez bank oświadczenia w przedmiocie wypowiedzenia umowy na dwa różne adresy, tym bardziej, że w pozwie został wskazany już ten sam adres zamieszkania w przypadku obojga pozwanych (G., ul. (...) III 1/8). Co jednak istotniejsze, w obu przypadkach korespondencja została wydana osobie nieuprawnionej. Na zwrotnych potwierdzeniach odbioru wskazano bowiem, że przesyłki odebrał R. W.. Jak wynika z zeznań pozwanego osoba ta była dozorcą na osiedlu, na którym zamieszkiwali podówczas pozwani. Pozwany wskazał, że przesyłki nie zostały im przekazane. W ocenie Sądu we wskazanych okolicznościach nie sposób uznać, że doszło do skutecznego doręczenia wypowiedzenia w sposób określony w art. 61 § 1 kc. O ile można uznać, że obie przesyłki próbowano doręczyć na właściwy adres zamieszkania pozwanych (gdyż korespondencja adresowana do pozwanego prawdopodobnie została przekierowana przez operatora pocztowego na adres pod którym faktycznie zamieszkiwał tj. G., ul. (...) III 1/8, o czym świadczyć może fakt, że została wydana dozorcy tego samego osiedla), o tyle nie sposób przyjąć, że pozwani mogli zapoznać się z treścią złożonego oświadczenia. Dozorca nie był bowiem domownikiem pozwanych, ani też osobą upoważnioną przez nich do odbioru korespondencji, nie posiadał pełnomocnictwa do odbioru przesyłek pocztowych. W takiej sytuacji operator pocztowy powinien pozostawić awizo w skrzynce pocztowej, a nie wydawać przesyłkę poleconą osobie nieuprawnionej. Za wiarygodne należało uznać zeznania pozwanego, że finalnie korespondencja nie została im przekazana. W świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego trudno bowiem przyjąć, że pozwani zlekceważyliby wezwanie do zapłaty tak niskiej kwoty (58,93 zł), narażając się na postawienie w stan natychmiastowej wymagalności całej kwoty kredytu odnawialnego. Skoro zatem pozwani nie mieli możliwości zapoznania się z treścią oświadczenia powoda nie można uznać, że doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy kredytowej. Z tego względu należało przyjąć, że umowa kredytowa nadal obowiązuje, a tym samym – wobec braku skutecznego wypowiedzenia – niespłacony kapitał kredytu nie stał się natychmiast wymagalny. W związku z powyższym należało stwierdzić, że spośród wskazanych w pozwie kwot wymagalne jest jedynie roszczenie o zapłatę odsetek karnych tj. odsetek od zadłużenia przeterminowanego. Jak wskazał powód na dzień 25 maja 2018r. kwota naliczonych odsetek karnych należnych powodowi stanowiła kwotę 1.217,96 zł. Biorąc pod uwagę, że w toku niniejszego postępowania pozwany zapłacił na rzecz powoda kwotę 967,73 zł, to aktualnie do zapłaty pozostaje jedynie różnica pomiędzy kwotą naliczonych przez powoda odsetek karnych a kwotą uiszczoną tj. kwota 250,23 zł.

W związku z powyższym, na mocy art. 69 Prawa bankowego, Sąd zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 250,23 zł. Na mocy art. 481 § 1 i 2 kc od wskazanej kwoty Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 26 maja 2018r. do dnia zapłaty. Data początkowa roszczenia o odsetki została określona zgodnie z żądaniem pozwu.

Zważyć należy, iż w toku niniejszego postępowania powód cofnął pozew co do kwoty 967,73 zł wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Zgodnie natomiast z treścią art. 203 § 1 kpc pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. Biorąc pod uwagę fakt, iż powód cofnął pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia przed wydaniem orzeczenia końcowego, dla skuteczności tej czynności procesowej nie była konieczna zgoda pozwanych. Nadto, oceniając skuteczność tej czynności powoda sąd nie dopatrzył się w myśl przepisu art. 203 § 4 kpc okoliczności wskazujących na to, aby czynność ta była sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzała do obejścia prawa. W tym stanie sprawy, na mocy art. 355 § 1 kpc, należało umorzyć postępowanie w zakresie kwoty 967,73 zł.

W pozostałym zakresie, na mocy art. 69 Prawa bankowego a contrario powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy (art. 98 kpc), uznając, że pozwani ulegli tylko w nieznacznej części. W tym stanie rzeczy całością kosztów procesu Sąd obciążył powoda, uznając je za uiszczone w całości.