Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powodowie F. S. i P. Ł. wnieśli przeciwko pozwanemu Towarzystwu (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 1600 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 10 lutego 2019 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych tytułem dalszych kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Nakazem zapłaty z dnia 12 listopada 2019 r. sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje doczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 29 października 2018 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd B. nr rej. (...) należący do poszkodowanej A. S., a użytkowany przez poszkodowanego M. S.. Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z pozwanym Towarzystwem (...) spółką akcyjną w W..

Bezsporne.

Poszkodowany zwrócił się do powodów o pomoc w dochodzeniu należnego odszkodowania.

Dnia 6 listopada 2018 r. pozwany sporządził kalkulację naprawy pojazdu poszkodowanego, gdzie jej koszt ustalono 3995,14 zł brutto.

Dnia 15 listopada 2018 r. poszkodowany wynajął od powodów pojazd zastępczy marki F. (...) nr rej. (...), z którego poszkodowany korzystał bez ograniczeń, w tym dwukrotnie wyjeżdżał nim do Francji.

Bezsporne, a nadto dowód:

- akta szkody płyta CD k. 61;

- kalkulacja WARTA k. 20-25;

- umowa najmu z dnia 15 listopada 2018 r. k. 12;

- zeznania świadka M. S. k. 188-189.

Wiadomościami e-mail z dnia 15 listopada 2018 r. powodowie zwrócili się do pozwanego o niezwłoczne nadesłanie kalkulacji naprawy po przeprowadzonych oględzinach. Pozwany przekazał powodom kosztorys naprawy 19 listopada 2018r.

Dowód:
- korespondencja e-mail k. 26-27.

Dnia 21 listopada 2018 r. na zlecenie powodów sporządzono kalkulację naprawy pojazdu poszkodowanej ustalając jej koszt na kwotę 22 913,44 zł i technologiczny czas naprawy wynoszący 19 dni.

Dowód:

- kalkulacja z dnia 21 listopada 2018 r. k. 34-38.

Dnia 9 grudnia 2018 r. poszkodowany zwrócił powodom wynajęty pojazd zastępczy.

Dowód:

- potwierdzenie zwrotu z dnia 9 grudnia 2018 r. k. 13.

Dnia 31 grudnia 2020 r. powodowie wystawili fakturę VAT nr (...) na kwotę 4206,60 zł brutto, tytułem najmu pojazdu zastępczego.

Dnia 31 grudnia 2018 r. poszkodowany zawarł z powodami umowę cesji wierzytelności, na podstawie której przelał na rzecz powodów wierzytelność przysługującą mu z tytułu najmu pojazdu zastępczego w stosunku do pozwanego.

Bezsporne, a nadto dowód:

- umowa cesji k. 44;

- faktura VAT nr (...) k. 14;

- zeznania świadka M. S. k. 188-189.

Pismem z dnia 12 stycznia 2019 r. powodowie dokonali zgłoszenia wierzytelności nabytej od poszkodowanego, wnosząc o zapłatę kwoty 4206,60 zł.

Bezsporne, a nadto dowód:

- pismo z dnia 12 stycznia 2019 r. k. 11.

Decyzją z dnia 31 stycznia 2019 r. pozwane towarzystwo ubezpieczeń, przyznało powodom odszkodowanie w kwocie (...),20 z brutto, tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego, uznając za uzasadniony okres 8 dni, przy stawce zastosowanej przez powodów.

Bezsporne, a nadto dowód:

- decyzja WARTA z dnia 31 stycznia 2019 r. k. 39, 62.

Pismem z dnia 21 marca 2019 r. powodowie wezwali pozwanego do zapłaty kwoty 2435,40 zł w terminie 30 dni, tytułem pełnego odszkodowania w związku z kosztem najmu pojazdu zastępczego. Pozwany odmówił dopłaty.

Bezsporne, a nadto dowód:

- pismo z dnia 21 marca 2019 r. k. 40-41, 63-63v.;

- decyzja WARTA z dnia 11 kwietnia 2019 r. k. 42-43.

Poszkodowany dokonał naprawy pojazdu po szkodzie we własnym zakresie. Poszkodowany posiadał w okresie zdarzenia pojazd: B. nr rej. (...), który był w tym czasie uszkodzony, R. (...), który pozostawał w użytkowaniu partnerki poszkodowanego, M. (...), który służył poszkodowanemu jako taksówka i z uwagi na znaczne wyeksploatowanie nie nadawał się na dłuższe trasy zagraniczne oraz lawetę marki M. (...).

Dowód:

- wykaz, k. 64, 73,

- zeznania świadka M. S. k. 188-189.

Technologiczny czas napraw blacharskim i lakierniczych wynosił 4 dni, zaś czas niezbędnych praw administracyjnych 1 dzień. Przeciętny czas oczekiwania na dostarczenie części zamiennych wynosił 3 dni robocze.

Rzeczywisty okres naprawy, z uwzględnieniem procesu likwidacji szkody, okresu realizacji zamówienia na części zamienne oraz samej naprawy pojazdu powinien wynosić 11 dni i mógł trwać od 20 listopada 2018r. do 30 listopada 2018r. Uszkodzenia pojazdu poszkodowanego nie wyłączały pojazdu z dalszej jego eksploatacji.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego M. M. k. 198-203, 230-231,

- opinia i zdjęcia, k. 34-37.

Sąd zważył co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz na podstawie poczynionych ustaleń roszczenie powodów podlegało uwzględnieniu w części.

Roszczenie przedstawione przez powodów ma charakter odszkodowawczy, znajdując oparcie w przepisach art. 822 § 1 i 2 k.c., art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152, ze zm.) oraz art. 436 § 1 k.c. i 415 k.c. Zgodnie z art. 361 § 1 i 2 k.c. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Między stronami nie było sporu co do okoliczności kolizji, legitymacji biernej i czynnej oraz uzasadnionej wysokości stawki za najem pojazdu zastępczego.

Spór dotyczył konieczności najmu pojazdu zastępczego oraz uzasadnionego okresu najmu.

Badając z urzędu legitymację procesową powodów, ustalono, że wynika ona z przedłożonej umowy cesji oraz art. 509 kc i 510 kc.

W zakresie zarzutu dotyczącego celowości i konieczności najmu pojazdy zastępczego, przeprowadzono dowód z wykazu ubezpieczonych przez poszkodowanych pojazdów oraz z zeznań świadka M. S.. Na tej podstawie ustalono, że w spornym okresie dysponował on również innymi pojazdami. Poszkodowany wyjaśniał jednak, że żaden z nich nie nadawał się do korzystania w takim zakresie, w jakim korzystał z pojazdu uszkodzonego. Opisane w wykazie B. nr rej. (...), było i nadal jest uszkodzone, przez co nie może z niego korzystać, R. (...) pozostawało w użytkowaniu partnerki poszkodowanego, M. (...) służył mu do pracy jako taksówka, a z uwagi na znaczne wyeksploatowanie nie nadawał się na dłuższe trasy zagraniczne, zaś pojazd M. (...) to laweta. Świadek wskazywał nadto, że musiał mieć w pełni sprawny pojazdy z uwagi na częste wyjazdy do Francji, gdzie mieszka jego chora matka. Strony nie kwestionowały zeznań świadka jak również sąd nie znalazł podstaw do ich poważania. W konsekwencji uznano, że poszkodowany istotnie nie dysponował innym odpowiednim pojazdem, którym mógłby w pełni zaspokoić te same potrzeby co samochodem uszkodzonym, dlatego najem był zasadny.

Trafny w części okazał się zarzut dotyczący uzasadnionego okresu najmu, na tą okoliczność przeprowadzono dowody z dokumentów, zdjęć, jak i opinii biegłego. Biegły korzystając ze swojej wiedzy specjalistycznej ustalił, że technologiczny czas naprawy uszkodzeń winien wynosić 4 dni robocze – na prace blacharskie 2 dni i lakiernicze 2 dni – nadto niezbędny był dodatkowy dzień na czynności administracyjne, zaś czas oczekiwania na części zamienne nie powinien być dłuższy niż 3 dni. W tym względzie, jako że opinia wynikała z niewątpliwej wiedzy technicznej biegłego, opinię w całości uznano za właściwą. Zdaniem jednak sądu nie sposób było uczynić podobnie z opinią w zakresie okresu „pierwszego etapu naprawy” – jak to określił biegły. Przede wszystkim przedłożone dowody i zdjęcia, nie potwierdzają założenia biegłego, że już w dniu pierwszych oględzin tj. 6 listopada 2018r. pojazd został rozbrojony, a przez to nie nadawał się do ruchu. Jak wynikało z kalkulacji naprawy wraz ze zdjęciami (k. 37v.), sporządzonej na zlecenie powodów i przez nich dołączonej do akt sprawy, jeszcze podczas wykonywanych w dniu 20 listopada 2018r. oględzin, pojazd w żadnym zakresie nie był rozbrojony i nie znajdował się w warsztacie. W ekspertyzie tej rzeczoznawca wprost wskazał, że dokumentacja fotograficzna pochodziła właśnie z 20 listopada, a z całą pewnością nie były to zdjęcia wykonane podczas pierwszych oględzin 6 listopada, a na co wskazuje chociażby inne miejsce ich wykonania. Również biegły – wypytywany na tą okoliczność przed sądem – nie był w stanie wskazać na jakim dowodzie oparł się zakładając, że pojazd w dniu 6 listopada był rozbrojony. Ostatecznie stwierdził, że nie wie czy samochód istotnie już w tym czasie został zdemontowany. Skoro zaś jak uznał biegły jedyną przyczyną, dla której pojazd nie mógł się poruczać po drogach było jego rzekome rozbrojenie 6 listopada, to w przypadku ustalenia, iż do rozbrojenia nie doszło, należało uznać, że pojazd, aż do czasu jego faktycznego rozbrojenia w warsztacie (a co najmniej do 20 listopada) pozostawał jezdny. W konsekwencji nie ujawniły się jakiekolwiek przyczyny, dla których poszkodowany już 15 listopada 2018r. najął pojazd zastępczy.

Jednocześnie uznano, że kosztorys naprawy sporządzony przez pozwanego po oględzinach w dniu 6 listopada 2018r., został przesłany na właściwy adres dopiero w 19 listopada 2018r. Poszkodowany bowiem już w zgłoszeniu szkody (k. 33) jako swój właściwy adres do korespondencji podawał adres powodów, jego ówczesnych pełnomocników. Dlatego nie można byłoby uznać, że przesłana przez pozwanego kalkulacja na inny adres została należycie dostarczona.

Tym samym pozwany już w dniu 20 listopada 2018r. po otrzymaniu kalkulacji mógł oddać pojazd do naprawy. Zgodnie z ustaleniami biegłego części winny być dostarczone w terminie 3 dni – do 23 listopada 2018r., zaś naprawa powinna się rozpocząć 26 listopada 2018r. i zakończyć 30 listopada (2 dni prace blacharskie, 2 dni lakiernicze, 1 dzień administracyjne).

Łącznie więc koszt najmu mógł wynieść 2570, 70 zł (11 dni x niekwestionowana stawka 190 zł + Vat – tj. 2090 + 480,70 zł). Uwzględniając przy tym, że pozwany wypłacił do tej pory 1771,20 zł, do dopłaty pozostało 799,50 zł. W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.p.c.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 100 k.p.c., ponieważ powodowie wygrali sprawę w 49 %, a pozwany w 51%.

Na koszty poniesione przez powodów składają się: opłata od pozwu 200 złotych, od pełnomocnictwa 34 zł, wynagrodzenie pełnomocnika 900 złotych oraz wydatek na wynagrodzenie biegłego w kwocie 476,75 złotych, z czego 49% daje kwotę 789,26zł. Koszty poniesione przez stronę pozwaną to koszt wynagrodzenia pełnomocnika 900 złotych, oraz wydatek na wynagrodzenie biegłego w kwocie 476,75 złotych, z czego 51% daje kwotę 702,14 złotych. Dokonując wzajemnie kompensaty orzeczono w pkt III.

O zwrocie niewykorzystanych przez strony części zaliczek orzeczono na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 623). Strony uiściły zaliczkę w wysokości po 800 złotych, przy koszt sporządzenia opinii wyniósł 953,50 zł (953,50 zł/2=476,75 zł) wobec czego do zwrotu stronom pozostały kwoty 323,25 zł (800zł – 476,75 zł= 323,25 zł) wobec czego orzeczono jak w pkt IV i V wyroku.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

(...)

1.(...)

2.(...)

3.(...)

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

(...)