Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2019 r. w G.

sprawy z powództwa J. W.

przeciwko Zespołowi (...) Sp. z o.o. w G.

o zadośćuczynienie

1.  Oddala powództwo.

2.  Zasadza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3617 złotych (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

Dnia 28 czerwca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni stwierdza, że niniejszy tytuł uprawnia do egzekucji w zakresie pkt. 2 na rzecz wierzyciela Zespołowi (...) Sp. z o.o. w G. (KRS (...)) przeciwko dłużnikowi J. W. (PESEL (...)) oraz poleca wszystkim organom, urzędom oraz osobom, których to może dotyczyć, aby postanowienia tytułu niniejszego wykonały, a gdy o to prawnie będą wezwane udzieliły pomocy. Koszty postępowania klauzulowego należne wierzycielowi od dłużnika wynoszą 120zł (słownie sto dwadzieścia złotych).

Orzeczenie podlega wykonaniu jako prawomocne.

Sędzia Sądu Rejonowego w Gdyni

Joanna Jank

Tytuł wykonawczy wydano pełnomocnikowi wierzyciela r. pr. A. S..

I C 979/18

UZASADNIENIE

Powód J. W. w pozwie wniesionym przeciwko Zespołowi (...) Sp. z o.o. w G. domagał się zasądzenia na swoją rzecz kwoty 15 000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 6908, 34 zł tytułem odszkodowania wraz z odsetkami i kosztami postępowania. Z uzasadnienia pozwu wynikało, że 3 czerwca 2017 r. powód korzystał z usług aquaparku w R. i w czasie zjeżdżania z jednej ze zjeżdżalni doznał urazu barku uderzywszy o dno basenu. W ocenie powoda pozwany odpowiada za szkodę na podstawie art. 435 kc, ponieważ należy traktować go jako przedsiębiorstwo wprawiane w ruch za pomocą sil przyrody.

Na kwotę odszkodowania dochodzonego przez powoda składały się: utracone dochody, koszty opieki, koszty transportu powoda do placówek medycznych oraz koszt pozyskania kopii dokumentacji medycznej.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa zarzucając, że jego odpowiedzialność powinna być oceniana na zasadzie winy (art.415 k.c.) , której powód nie wykazał. Pozwany zarzucił, iż przy prawidłowym korzystaniu ze zjeżdżalni fizycznie niemożliwe było doznanie urazu przez powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

3 czerwca 2017 r. powód wraz ze znajomymi i rodzina korzystał z usług (...) w R.. Podczas zjazdu tzw. zjeżdżalnia z rekinami, przy jej wylocie, po wpadnięciu do basenu powód poczuł ból w lewym barku i nienaturalne położenie kości. Ze zjeżdżalni powód zjeżdżał w pontonie, mającym kształt dużego dmuchanego koła ratunkowego. Powód siedział w otworze pontonu, mając ręce i nogi na zewnątrz.

/bezsporne, nadto – zeznania świadków: E. W. – k. 106, P. M. – k. 107,S. N. – k. 107 – 108, I. G. – k. 105 /

Powód zgłosił ból w barku ratownikowi, który udzielił mu pierwszej pomocy. Następnie powód udał się do Szpitala (...) w G., gdzie na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym, stwierdzono u powoda zwichnięcie lewego stawu ramiennego z podejrzeniem uszkodzenia nerwu pachowego.

/bezsporne, karta informacyjna z (...) k. 18/

Zjeżdżalnia, z której korzystał powód jest łagodną zjeżdżalnią, z której korzystać mogą dzieci od 7 roku życia. Zjazd nią trwa około 7 sekund, różnica wysokości pomiędzy punktem, w którym rozpoczyna się zjazd a punktem końcowym to wysokość około 1 piętra. Przy końcu zjeżdżalni jest fragment wyhamowujący, zaś zjazd kończy się wlotem do basenu wypełnionego wodą na głębokość ok 50 cm. Przy wejściu na zjeżdżalnię znajdują się znaki informujące o sposobie korzystania z niej. Zjazd może odbywać się wyłącznie w jednoosobowym pontonie (w kształcie opony czy koła ratunkowego, wysokim na około 40 cm), w którego otworze korzystający ma obowiązek usiąść, trzymając na zewnątrz nogi i ręce. Po zjeździe ponton utrzymuje się na powierzchni wody. Brak jest ograniczeń co do wagi i wzrostu osoby korzystającej z pontonu.

/zeznania świadków P. M. – k. 107,S. N. – k. 107 /

W A. w R. istnieje kilka zjeżdżalni wodnych, do których pompowana jest woda, istnieje tez basen z fala wodną i tzw. rwąca rzeka.

/okoliczność bezsporna/

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w powyżej ustalonym zakresie w dużej mierze nie był sporny pomiędzy stronami. W szczególności niekwestionowaną była okoliczność, że powód doznał urazu barku w czasie korzystania z usług pozwanego, zjeżdżając ze zjeżdżalni z rekinami. Z tych względów, Sąd uznał za niecelowe przeprowadzenie dowodu z zeznań powoda, ponieważ dla ustalenia stanu faktycznego wystarczające były jego wyjaśnienia informacyjne niezakwestionowane przez pozwanego.

Zeznania przesłuchanych w sprawie świadków E. W. i I. G. zawnioskowanych przez powoda, sąd uznał za wiarygodne, ale mało przydatne dla rozstrzygnięcia, ponieważ żaden ze świadków nie widział przebiegu zdarzenia i jego przyczyn i był w stanie odtworzyć je wyłącznie na podstawie relacji samego powoda. Z kolei zeznania Z. W. okazały się nieistotne dla rozstrzygnięcia, ponieważ dotyczyły następstw, a nie przyczyn urazu powoda.

Sąd oparł się natomiast na zeznaniach świadków P. M. i S. N. , którzy opisali konstrukcję zjeżdżalni raz dozwolony sposób korzystania z niej. Ich zeznania były w tym zakresie spójne i obiektywne i nie były kwestionowane przez stronę przeciwną.

Wobec bezspornego pomiędzy stronami faktu, iż powód doznał urazu barku podczas korzystania ze zjeżdżalni pozwanego, istotę rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie stanowiło przesądzenie, który z przepisów – art. 415 k.c. czy tez art. 435 k.c. stanowi podstawę odpowiedzialności pozwanego, a w dalszej kolejności ustalenie, co było przyczyną urazu doznanego przez powoda.

Jeżeli chodzi o pierwszą kwestię, Sąd podzielił stanowisko powoda, iż Aquapark w R. jest przedsiębiorstwem wprawianym w ruch za pomocą sił przyrody w rozumieniu art. 435 k.c. Przepis ten dotyczy przedsiębiorstw, których istnienie i praca w danym czasie i miejscu są uzależnione od wykorzystania sił przyrody i które bez użycia tychże sił nie osiągnęłyby celu, dla jakiego zostały utworzone (wyrok SN z 18 .09.2002 r. , III CKN 1334/00). Nie chodzi przy tym o przedsiębiorstwo, które wykorzystuje jedynie do realizacji części zadań ruch urządzeń wprawianych w ruch za pomocą sił przyrody, lecz o takie przedsiębiorstwo, które jako całość wprawiane jest w ruch za pomocą sił przyrody (wyrok SN z 10 października 2008 r., III CSK 232/08) . Poza tym korzystanie z sił przyrody musi być warunkiem koniecznym istnienia przedsiębiorstwa, a jego struktura, system organizacji i pracy dostosowany musiał być do sił przyrody, którymi się posługuje.

W ocenie sądu przedsiębiorstwo pozwanego spełnia warunki, o których mowa w art. 435 k.c.. należy bowiem zważyć, że atrakcje odróżniające park wodny od zwykłego basenu pływackiego uzależnione są ściśle od permanentnego wykorzystywania prądu elektrycznego, bez którego niemożliwe byłoby pompowanie wody do zjeżdżalni , utrzymywanie sztucznej fali wodnej czy sztucznego prądu w tzw. rwącej rzece, czy wreszcie podgrzewanie i oczyszczane wody. Oczywistym jest w ocenie sądu, że do wprawienia w ruch tego kompleksu basenowego niezbędne jest stałe wykorzystanie sil elementarnych, przede wszystkim energii elektrycznej, bez których aquapark nie osiągnąłby celu, dla którego został stworzony.

Z tych względów w ocenie sądu odpowiedzialność pozwanego za skutki zdarzenia stanowiącego podstawę faktyczną powództwa, należy oceniać na podstawie art. 435 k.c. Jest to zatem odpowiedzialność niezależna od winy pozwanego, której w tej sytuacji nie musi wykazywać powód.

Jak wynika z powyższego, szkoda musi być wyrządzona przez ruch przedsiębiorstwa, a nie np. przez przypadek w czasie i na terenie ruchu przedsiębiorstwa. Zdaniem sądu dowodów na tę okoliczność w sprawie zabrakło. Nie było żadnych świadków zdarzenia, zaś sam powód, przesłuchany informacyjnie nie był w stanie wskazać dokładnie przebiegu zdarzenia, pamiętał jedynie, że poczuł ból, nie był pewien, czy uderzył o dno basenu. W tej sytuacji przeprowadzenie dowodu z jego zeznań było bezcelowe

Biorąc pod uwagę powyższe sąd uznał, iż w sprawie nie zostały wykazane przesłanki odpowiedzialności pozwanego co do zasady, a zatem niecelowym było prowadzenie dalszego postępowania dowodowego zmierzającego do ustalenia rozmiaru i wysokości szkody powoda. Z tych względów sąd oddalił wnioski dowodowe, które zmierzały do wykazania powyższych okoliczności, ponieważ nie miały one znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Dlatego Sąd oddalił powództwo na podstawie art. 435 k.c a contrario, w zw. z art. 361 k.c. i art. 6 k.c.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c zasądzając na rzecz pozwanego jako strony wygrywającej spór koszty zastępstwa procesowego w stawce wynikającej z § 2.5 rozp. Ministra sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie stawek za czynności radców prawnych. Nadto Sąd zasądził na rzecz pozwanego zwrot kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.