Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) O Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą D. wiosła o zasądzenie od strony pozwanej T. Towarzystwa (...) z siedzibą w W. kwoty 2 549,30 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 maja 2020 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu pozwu wskazała, że w dniu 5 lutego 2020 r. doszło do kolizji komunikacyjnej, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki T. (...) nr rej. (...) stanowiący własność D. G.. Poszkodowana zmuszona była wynająć u strony powodowej pojazd zastępczy od dnia 7 lutego do dnia 6 marca 2020 r. tj. na czas prowadzonego postępowania likwidacyjnego oraz przez 7 kolejnych dni na czas zorganizowania nowego pojazdu wobec stwierdzenia szkody całkowitej. Strona powodowa podała, że na mocy umowy cesji nabyła od poszkodowanej wierzytelność z tytułu najmu pojazdu, po czym wezwała stronę pozwaną do zapłaty kwoty 2 549,30 zł brutto stanowiącej różnicę między kwotą wynikającą z wystawionej przez nią faktury a kwotą wypłaconą w postępowaniu likwidacyjnym. Pozwana nie uwzględniła jednak całego okresu najmu pojazdu ani dobowej stawki.

Strona pozwana T. Towarzystwo (...) z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwana wskazała, że pomiędzy stronami sporna jest jedynie dobowa stawka czynszu najmu pojazdu zastępczego, albowiem ta zastosowana przez stronę powodową jest wyższa w stosunku do tej, za którą poszkodowana mogła wynająć bezgotówkowo pojazd zastępcy w wypożyczalni współpracującej z pozwaną. Podniosła, że dobowa stawka najmu w takiej wypożyczalni wynosiłaby 120 zł netto, nie zaś jak w wypożyczalni strony powodowej 150 zł netto za 10 dni i 210 netto za 19 dni. Dodała, że po zgłoszeniu szkody przekazała poszkodowanej szczegółowe informacje o możliwości wynajmu pojazdu zastępczego, wysokości akceptowanych stawek, jak również o możliwości zmiany samochodu zastępczego pomimo tego, że rozpoczął się najem w wypożyczalni strony powodowej. Z ostrożności procesowej pozwana zakwestionowała również żądanie powoda w zakresie daty początkowej naliczania odsetek, uznając, że powinny zostać zasądzone nie wcześniej niż od dnia wyrokowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 lutego 2020 r. miała miejsce kolizja drogowa, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki T. (...) nr rej. (...) stanowiący współwłasność D. G. i B. G.. Sprawca szkody posiadał ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnoprawnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej.

Okoliczności bezsporne

W dniu 7 lutego 2020 r. poszkodowana zawarła ze stroną powodową umowę najmu auta zastępczego marki F. (...) za kwotę 150 zł netto za dobę. Wynajmujący oświadczył, że pojazd jest sprawny techniczny, nie posiada wad prawnych ani fizycznych uniemożliwiających użycie go zgodnie z przeznaczeniem i celem. Zgodnie z umową, samochód miał być udostępniony do dnia, gdy uszkodzony pojazd będzie gotowy do odbioru z serwisu, zaś w przypadku szkody całkowitej na okres do 7 dni po wypłacie odszkodowania przez zakład ubezpieczeń. Za podstawienie i odbiór pojazdu do miejscowości poszkodowanej naliczano dodatkowe opłaty w wysokości 100 zł brutto. Podstawą płatności była faktura, którą wynajmujący miał wystawić po zwrocie samochodu.

Tego samego dnia poszkodowani upoważnili stronę powodową m. in. do bezgotówkowego rozliczenia pojazdu zastępczego i holowania pojazdu w towarzystwie ubezpieczeniowym sprawcy, załatwienia wszystkich spraw formalnych w zakresie likwidacji szkody oraz wynajmu auta zastępczego, w tym odbioru odszkodowania.

Dowód:

- umowa najmu auta zastępczego z 07.02.2020 r. wraz z protokołem zdawczo – odbiorczym – k. 14 – 16

- upoważnienie z 07.02.2020 r. – k. 17

W związku z informacją strony pozwanej o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego, w dniu 12 lutego 2020 r. strona powodowa zwróciła się mailowo do strony pozwanej o podanie szczegółów dotyczących propozycji najmu, w tym projektu umowy oraz regulaminu wypożyczalni celem zapoznania się z nimi przez poszkodowaną.

Ostatecznie, strona pozwana nie złożyła poszkodowanej oferty najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- wiadomość e – mail strony powodowej z 12.02.2020 r. – k. 18

- zeznania świadka D. G. – k . 46

Pojazd marki F. (...) nie posiadał ważnych badań technicznych, dlatego poszkodowana nie mogła z niego korzystać. O powyższym fakcie poinformowała pracownika wypożyczalni następnego dnia po otrzymaniu auta tj. 8 lutego 2020 r. Samochód zastępczy był potrzebny poszkodowanej na dojazdy do pracy oraz wyjazd wypoczynkowy do Szwajcarii.

Dowód: zeznania świadka D. G. – k. 46

W dniu 17 lutego 2020 r. poszkodowana zwróciła pojazd marki F. (...) i zawarła ze stroną powodową umowę najmu auta zastępczego marki A. (...) za kwotę 210 zł netto za dobę. Pozostałe warunki umowy były tożsame z warunkami określonymi w umowie z dnia 7 lutego 2020 r. Najem pojazdu trwał do 6 marca 2020 r. Tego samego dnia strona powodowa wystawiła poszkodowanej fakturę VAT numer (...) na kwotę 6 952,70 zł brutto, w tym 1 845 zł brutto z tytułu korzystania z pojazdu marki F. (...) (10 dni x 184,50 zł brutto/150 zł netto), 4 907,70 zł brutto z tytułu najmu pojazdu marki A. (...) (19 dni x 258,30 zł brutto/210 zł netto), 100 zł brutto (81,30 zł netto) za podstawienie auta zastępczego oraz 100 zł brutto (81,30 zł netto) za odbiór auta zastępczego.

Dowód:

- umowa wynajmu auta zastępczego z 17.02.2020 r. wraz z protokołem zdawczo – odbiorczym – k. 19 – 21

- faktura VAT nr (...) – k. 22

Ceny najmu pojazdów zastępczych z segmentu D (odpowiadającemu klasie pojazdu poszkodowanej) w województwie (...) wahają się między 195 a 260 zł netto za dobę.

Dowód: cenniki wypożyczalni (...) i (...) – k. 24 - 25

Decyzją z dnia 24 marca 2020 r. strona pozwana przyznała poszkodowanej odszkodowanie w wysokości 4 403,40 zł brutto tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego (29 dni przy stawce 120 zł netto za dobę) oraz zwrotu kosztów podstawienia i odbioru pojazdu (100 zł netto). Zgodnie z upoważnieniem z dnia 7 lutego 2020 r. należność została przekazana na rachunek bankowy strony powodowej.

Bezsporne.

Na mocy umowy z dnia 2 kwietnia 2020 r. strona powodowa nabyła od poszkodowanej wierzytelność wobec strony pozwanej wynikającą z faktury VAT numer (...).

Bezsporne.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu co do kwoty 704,30 zł.

W niniejszej sprawie bezsporna była odpowiedzialność strony pozwanej za skutki zdarzenia z dnia 5 lutego 2020 r., jak również legitymacja czynna strony powodowej do występowania w niniejszym procesie. Strona pozwana zakwestionowała jedynie stawkę najmu zaproponowaną przez stronę powodową, uznając, że nie powinna ona przekroczyć 120 zł netto za dobę.

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Stosownie zaś do treści art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

W niniejszej sprawie odpowiedzialność strony pozwanej ograniczona była do uzasadnionych kosztów poniesionych przez poszkodowaną w związku ze szkodą z dnia 7 lutego 2020 r. Należy jednocześnie wskazać, że Sąd Rejonowy podziela stanowiska wyrażone w orzeczeniach powołanych przez powoda w piśmie inicjującym niniejsze postępowanie.

Rozstrzygając sprawę, Sąd oparł się na dowodach w postaci dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, jak również zeznaniach świadka D. G., które uznał za wiarygodne. Zeznania te były logiczne, spójne i w większości korelowały z treścią dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy. Należy wskazać, że brak było podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań świadka, bacząc na jego rolę w niniejszym procesie i w zasadzie brak jakiegokolwiek interesu, by sprawa została rozstrzygnięta na korzyść którejkolwiek ze stron.

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, Sąd uznał za zasadne roszczenie jedynie w zakresie żądania zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego marki A. (...) oraz kosztów podstawienia i odbioru tego samochodu.

Wbrew twierdzeniom powoda, poszkodowani korzystali z pojazdu zastępczego przez okres 19, a nie 29 dni. Z zeznań świadka D. G. wynika bowiem, że podstawiony pierwotnie pojazd marki F. (...) nie posiadał ważnych badań technicznych i z tego względu poszkodowani nie mogli z niego korzystać. Mimo niezwłocznego zgłoszenia, poszkodowani otrzymali drugi pojazd dopiero 17 lutego 2020 r. i był to pojazd marki A. (...), który użytkowali do dnia 6 marca 2020 r. W świetle powyższego, nie sposób uznać, by na pozwanej ciążył obowiązek zwrotu kosztów najmu wadliwego pojazdu marki F. (...), który strona powodowa udostępniła pierwotnie poszkodowanym.

Odnosząc się do zasadności korzystania przez poszkodowanych z pojazdu zastępczego strony powodowej, w pierwszej kolejności wymaga podkreślenia, że poszkodowani nie mają obowiązku wynajęcia takiego pojazdu w wypożyczalni, z którą współpracuje ubezpieczyciel sprawcy. Niemniej, w niniejszej sprawie, strona pozwana nie wykazała, by w toku postępowania likwidacyjnego zaproponowała poszkodowanym świadczenie takiej usługi, przy czym zaprzeczyła temu świadek D. G. w zeznaniach złożonych na rozprawie w dniu 21 grudnia 2020 r. Pozwana nie udowodniła też, by przyjęta przez nią stawka w wysokości 120 zł netto za dobę odpowiadała kosztom usług stosowanym u lokalnych przedsiębiorców, jak również, by w rejonie zamieszkania poszkodowanych stawki za wynajem takiego pojazdu były niższe aniżeli oferowane przez powoda. Nadto, nie zostało przez pozwaną potwierdzone, by poszkodowani mieli możliwość wynajęcia bezgotówkowo pojazdu zastępczego od innej firmy działającej na rynku lokalnym, trudno zaś oczekiwać, by porównywali oferty firm na terenie całego kraju celem minimalizacji kosztów. Należy mieć na uwadze, że kolizja drogowa jest zdarzeniem nagłym, nieoczekiwanym i często niezwykle stresującym, trudno zatem wyobrazić sobie, by na poszkodowanych ciążył obowiązek poszukiwania oferty z najniższymi stawkami najmu. Skoro poszkodowani skorzystali z usług powoda, bowiem pozwana nie zaoferowała im pojazdu gwarantującego normalne funkcjonowanie w życiu rodzinnym i zawodowym, zaś stawka 210 zł netto nie była, zdaniem Sądu, wygórowana i mieściła się w przedziale cen oferowanych przez innych przedsiębiorców za pojazd odpowiadający klasie uszkodzonego pojazdu, Sąd uznał, że poniesione na ten koszty były zasadne i pozostawały w związku przyczynowo – skutkowym ze zdarzeniem z dnia 7 lutego 2020 r.

W świetle powyższego, roszczenie strony powodowej zasługiwało na uwzględnienie w zakresie czynszu za okres korzystania przez poszkodowanych z pojazdu marki A. (...) tj. 19 dni przy dziennej stawce 258,30 zł brutto (210 zł netto), jak również w zakresie kosztów podstawienia i odbioru tego pojazdu – 200 zł brutto, co łącznie daje kwotę 5 107,70 zł. Skoro strona pozwana przyznała w postępowaniu likwidacyjnym odszkodowanie w wysokości 4 403,40 zł, Sąd zasądził w niniejszym procesie dalszą należność 704,30 zł.

O należnych odsetkach ustawowych od zgłoszonego roszczenia orzeczono w oparciu o art. 481 § 1 k.c. i 455 k.c. oraz mając na uwadze treść art. 817 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2214 t. j.). Wbrew twierdzeniom strony powodowej naliczanie odsetek od dnia wskazanego w pozwie tj. 25 maja 2020 r. (przy czym z uzasadnienia pozwu wynika, że chodziło o datę 25 marca 2020 r.) było przedwczesne, wszak strona powodowa nie wykazała, by od decyzji pozwanej ustalającej wysokość odszkodowania zostało złożone odwołanie. Co prawda strona powodowa dołączyła dwa pisma w postaci przedsądowych wezwań do zapłaty z 4 maja 2020 r. i 9 czerwca 2020 r., niemniej brak jest potwierdzenia odbioru tych pism przez stronę pozwaną.

Z tego względu, Sąd uznał, że strona pozwana pozostaje w zwłoce ze spełnieniem świadczenia nie wcześniej niż od daty złożenia pozwu w niniejszej sprawie tj. od 1 października 2020 r.

Nie sposób przyznać racji pozwanej w kwestii daty początkowej naliczania odsetek, wszak wyrok w niniejszej sprawie nie ma charakteru konstytutywnego, zaś na pozwanej, co do zasady, ciąży ustawowy obowiązek zakończenia postępowania likwidacyjnego w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody i po jego upływie musi liczyć się z możliwością naliczenia odsetek za opóźnienie.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. Powód wygrał proces w 28%, ponosząc koszty w łącznej kwocie 1 117 zł, w tym 200 zł opłata sądowa od pozwu, 900 zł koszty zastępstwa procesowego i 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa. Koszty pozwanej z tytułu zastępstwa procesowego pełnomocnika będącego radcą prawnym to 900 zł. Mając na uwadze różnicę pomiędzy kosztami poniesionymi przez strony a kosztami, jakie zgodnie z wynikiem procesu winny ponieść, Sąd zasądził od strony powodowej na rzecz pozwanej kwotę 335,24 zł.