Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 29 maja 2019r.

Strona powodowa Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika w pozwie wniesionym dniu 6 lipca 2018r. przeciwko M. S. (1) domagała się zasądzenia kwoty 703,60 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych (k. 2-4, 66-69)

W uzasadnieniu strona powodowa podniosła, iż w dniu 10 marca 2017 roku doszło do zalania lokalu nr. 4 znajdującego się przy ul. (...) w N., z powodu wycieku z nieszczelnej instalacji z lokalu nr (...) użytkowanego przez pozwanego, który był zobowiązany do prawidłowej konserwacji tego typu instalacji i jej odpowiednie zabezpieczenie podczas wykonywanych prac. Poszkodowany R. R. zwrócił się natomiast do strony powodowej o naprawienie szkody. Zakład ubezpieczeń uznał swoją odpowiedzialność za szkodę powstałą w wyniku zdarzenia wyceniając ją na 703,60 zł i taką też kwotę wypłacając poszkodowanemu. Kolejno powód zwrócił się do sprawcy zdarzenia M. S. (1) o zwrot wypłaconego świadczenia, jednakże bezskutecznie.

Pozwany M. S. (1) podał, iż nie kwestionuje faktu zalania wodą przedmiotowego mieszkania, ale nastąpiło to z lokalu nr (...) należącego do niego a nie z lokalu nr (...), którego nie jest właścicielem. Wyjaśnił, iż jego lokal jest ubezpieczony w (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. wnosząc o wezwanie do udziału w sprawie. O powyższym fakcie informował stronę powodową jak i poszkodowanego, a jakiekolwiek roszczenia powinny być kierowane do tego podmiotu. Wnosi także o nieobciążanie go kosztami procesu, bowiem nie dał podstaw go jego wytoczenia (k.57, 58).

Zarządzaniem Przewodniczącego z dnia 27 listopada 2018r. w trybie art. 84 k.p.c. zawiadomiono o toczącym się postępowaniu podmiot (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W., który jednakże do sprawy nie przystąpił (k.62/1 i 63).

Pozwany oświadczył, iż nie kwestionuje także wysokości szkody, wnosi jednakże o oddalenie powództwa (k. 117/v, 125/v).

Strony w toku postępowania podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 marca 2017 roku doszło do zalania lokalu nr (...) znajdującego się przy ul. (...) w N. należącego do R. R., (...) Lekarz (...), na skutek wyciekania wody z nieszczelnej instalacji hydraulicznej wanny hydromasażowej znajdującej się w łazience, położnego bezpośrednio nad nim lokalu nr (...) należącego do M. S. (1) oraz jego małżonki A. S.. Proces ten trwał kilka dni, w wyniku czego zniszczeniu uległ sufit, przez który przeciekała woda, listwa z oświetleniem lokalu, drzwi, framugi. Dużo wody znajdowało się także na podłodze.

dowód: /okoliczności niesporne a nadto: zeznania świadka M. S. (2) – nagranie z dnia 20.03.2019r. -00:04:03- 00:16:20, zeznania świadka R. R. – nagranie rozprawy z dnia 20.03.2018r., - k00:16:21 -00:20:39, zeznania pozwanego M. S. (1) - nagranie z dnia 20.03.2019r. - 00:32:35, zeznania świadka P. J. – protokół rozprawy z dnia 17.05.2019r. – k. 125-125/v./

Lokal nr (...), w dacie zdarzenia objęty był tzw. ubezpieczeniem mienia od pożaru i innych zdarzeń losowych w miejscu ubezpieczenia, przez Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. co potwierdza polisa numer (...).

W dniu 10 marca 2017r. P. J. zgłosiła szkodę stronie powodowej wskazując jako sprawcę zdarzenia M. S. (1), omyłkowo jednakże jako właściciela lokalu numer (...).

W wyniku przeprowadzanego postępowania likwidacyjnego decyzją z dnia 25 kwietnia 2017r. strona powodowa przyznała odszkodowanie w wysokości 703,60 zł, które następnie zostało wypłacone.

Dowód: / okoliczności niesporne nadto zeznania świadka P. J. – protokół rozprawy z dnia 17.05.2019r. k.125-125/v.

Pismem z dnia 15 marca 2018r. i kolejno z dnia 22 maja 2018r.strona powodowa wezwała pozwanego M. S. (1) do zwrotu wypłaconego poszkodowanemu świadczenia w wysokości 703,60 zł w terminie 14 dni od otrzymania wezwania.

W odpowiedzi na powyższe pozwany, informował, iż jego mieszkanie objęte jest ubezpieczeniem i ewentualne roszczenia należy kierować do (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W..

Dowód : okoliczności niesporne

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych dokumentów, a przede wszystkim z zeznań świadków i strony. Podkreślić należy, iż stan fatyczny w niniejszej sprawie był w zasadzie bezsporny. Pozwany przyznał okoliczności zdarzenia z dnia 10 marca 2017r. a także nie kwestionował wysokości szkody. Poza sporem pozostawało przeprowadzone postępowanie likwidacyjne, wypłacone odszkodowanie i związana z nim, wzajemna korespondencja stron.

W ocenie Sądu należało obdarzyć wiarą zeznania świadków jak i pozwanego, były one ze sobą tożsame. Zaznaczyć należy, iż wszyscy wskazywali, że do wycieku wody doszło z lokalu należącego do M. S. (1), właściciela lokalu numer (...).

Sąd zważył, co następuje:

W świetle dokonanych ustaleń powództwo jest zasadne.

Podstawę żądania pozwu stanowi art. 828 § 1 k.c. - jeżeli nie umówiono się inaczej, z dniem zapłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę przechodzi z mocy prawa na ubezpieczyciela do wysokości zapłaconego odszkodowania. Jeżeli zakład pokrył tylko część szkody, ubezpieczającemu przysługuje co do pozostałej części pierwszeństwo zaspokojenia przed roszczeniem ubezpieczyciela.

Powyższe uregulowanie odnosi się do tzw. regresu co oznacza, iż z dniem zapłaty przez ubezpieczyciela odszkodowania uprawnionemu wstępuje on w miejsce zaspokojonego wierzyciela do wysokości wypłaconego odszkodowania.

Przenosząc to na grunt niniejszej sprawy, strona powodowa czyli ubezpieczyciel pokrył szkodę w wysokości 703,60 zł i następnie miał prawo zwrócić się o pokrycie wypłaconego świadczenia do sprawcy zdarzenia.

Analiza zgormadzonego w sprawie materiału dowodowego, jednoznacznie wykazała, iż przyczyną zalania lokalu nr (...) były usterki w lokalu należącym do pozwanego o numerze nr 6 – prawdopodobnie nieszczelna instalacja w wannie z hydromasażem. Co istotne pozwany nie kwestionował tych okoliczności, początkowo nie zgadzając się tylko z wysokością szkody. Jednakże ostatecznie nie złożył żadnych wniosków na tę okoliczność a zmierzających do podważenia jej wysokości, w konsekwencji jej nie kwestionował. Linia obrony pozwanego skupiała się jednakże na innych kwestiach, mianowicie powoływał się na okoliczność, iż jego mieszkanie nr (...) było ubezpieczone od odpowiedzialności cywilnej.

Stosownie, bowiem do treści art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz, której została zawarta umowa ubezpieczenia. Z kolei natomiast art. 822 § 4 k.c. stanowi, iż uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Nie ulega więc wątpliwości, iż niniejsza sprawa mieści się w ramach art. 822 § 1 k.c. jednakże nie może znikać z pola widzenia treść i jego § 4, który daje uprawnienie poszkodowanemu, w tej sytuacji na skutek regresu stronie powodowej – do wystąpienia z roszczeniem do ubezpieczyciela pozwanego. Wyraźnie jednak należy podkreślić, iż przepis powyższy stanowi o prawie a nie obowiązku poszkodowanego, który według własnego wyboru może wystąpić z roszczeniem albo do sprawcy szkody albo do jego ubezpieczyciela. W przedmiotowej sytuacji nie zachodzi też po stronie pozwanej współuczestnictwo konieczne.

W ocenie Sądu można także przypuszczać, iż z uwagi na błędne oznaczenie lokalu, powództwo zostało skierowane bezpośrednio do pozwanego a informacje przekazywane przez niego o posiadanej polisie były dla strony powodowej niewystarczające. Z tych samych też powodów prawdopodobnie do sprawy, mimo jego zawiadomienia przez Sąd, nie wstąpił ubezpieczyciel OC pozwanego, przyjmując iż objął ochroną ubezpieczeniową lokal nr (...) a nie lokal nr (...).

Z powyżej przytoczonych względów Sąd uwzględnił powództwo w całości, zasądzając żądaną pozwem kwotę z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 października 2018 roku do dnia zapłaty. Odnośnie żądanie odsetkowego, Sąd orzekł na zasadzie art. 481 § 1 i 2 k.c. Określając datę wymagalności naliczania odsetek (art. 455 k.p.c.) zasadnym w ocenie Sądu, było potraktowanie doręczenia odpowiedzi na pozew jako wezwania do zapłaty i od dnia następującego po dniu doręczenia tj. 14 października 2018r. (doręczono 13.10.2018r. k.56/2), zasądzić odsetki ustawowe za opóźnienie do dnia zapłaty. Nie znajduje bowiem uzasadnienia żądanie odsetek od zdarzenia wskazanego przez powoda tj. od daty wniesienia pozwu.

Wobec powyższego orzeczono jak w pkt. I wyroku.

Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu – art. 98 k.p.c. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 323 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 36 zł jako zwrot opłaty sądowej od pozwu, 17 zł opłaty od pełnomocnictwa i 270 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika ustalonego na podstawie § 2 pkt 2 Rozporządzenia Min. Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U.2018 poz. 265 t.j.)

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł, jak w wyroku.

SSR Grażyna Poręba

ZARZĄDZENIE

1/ odnotować uzasadnienie; projekt sporządzony przez P. A.. P. P., zaakceptowany w całości,

2/ odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pozwanemu,

3/ kal. 14 dni

N., dnia 7 czerwca 2019r. SSR Grażyna Poręba