Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 471/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 15 czerwca 2020 roku w sprawie VII K 502/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. obrazy przepisów postępowania mający wpływ na treść rozstrzygnięcia, a mianowicie:

- art. 7 kpk - poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, a w konsekwencji tego nieprawidłową ocenę wyjaśnień oskarżonego P. K. (który konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia kradzieży z włamaniem i merytorycznie wyjaśnił powody swojego ujawnienia w piwnicy pokrzywdzonego) oraz współoskarżonego A. K., zeznań pokrzywdzonego i policjantów oraz protokołu ujawnienia miejsca włamania i przeszukania pomieszczeń piwnicy,

- art. 4 kpk w zw z art. 410 kpk niedostateczne uwzględnienie okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego tj. tego, że oskarżony przebywał w piwnicy pokrzywdzonego jedynie ok. 15 minut przed przyjazdem policji, co może potwierdzać zapis z kamer miejskiego monitoringu i nie zabierał do owej piwnicy żadnych karnistrów ani baniek oprócz lampki do roweru (którą ktoś mógł mu odpiąć i zabrać, skoro rower pozostawił w miejscu ogólnie dostępnym), tego, że odzież jaką miał na sobie była odzieżą zwykłą, w której chodził i w której został zatrzymany w areszcie, a adidasy nasiąknęły mu jakimś paliwem, kiedy był wewnątrz budynku, bo palowo to było porozlewane na podłodzie, chował się natomiast przed policją, albowiem był poszukiwany do odbycia kary pozbawienia wonności orzeczonej w innej sprawie karnej,

2. błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na treść orzeczenia, będących wynikiem wyżej wymienionych uchybień procesowych, a polegający na przyjęciu, że działając wspólnie i w porozumieniu z A. K. włamał się do piwnicy pokrzywdzonego, skąd usiłował ukraść olej napędowy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przede wszystkim nie sposób zgodzić się z zarzutami obrońcy błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku i mających wpływ na jego treść, albowiem sąd I instancji błędu takiego się nie dopuścił. Należy podkreślić, iż zarzut błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku nie może sprowadzać się tylko i wyłącznie do samej polemiki z ustaleniami poczynionymi przez Sąd, a wyrażonymi w uzasadnieniu wyroku. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych powinien dążyć do wykazania konkretnie uchybień w zakresie logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, których miał dopuścił się Sąd przy ocenie zebranego materiału dowodowego. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu w kwestii ustaleń faktycznych, opartego na innych dowodach od tych, na których oparł się sąd I instancji, a zwłaszcza tylko na wyjaśnieniach oskarżonego, nie może prowadzić do wniosku o popełnieniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 29.10.2010r., II Aka 162/10).

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych nie może ograniczać się wyłącznie do kwestionowania stanowiska, które przyjął sąd I instancji, a powinien wskazywać nieprawidłowości jakich miał dopuść się Sąd w swoim rozumowaniu co do oceny okoliczności sprawy. Przyjmuje się również, iż błąd w ustaleniach faktycznych nie jest zarzutem samodzielnym. W praktyce każdy taki błąd jest bowiem skutkiem naruszenia przepisów postępowania, lecz nie odwrotnie. Jeśli bowiem Sąd przeprowadzi postępowanie, zachowując wszystkie reguły i zasady rzetelnego procesu, nie ma możliwości postawienia mu skutecznie zarzutu poczynienia wadliwych ustaleń faktycznych. Wskazuje to więc, iż błąd w ustaleniach faktycznych jest zawsze wtórny wobec naruszenia przepisów postępowania i stanowi konsekwencję uchybień w procedowaniu.

Sąd odwoławczy zważył, iż w przedmiotowej sprawie apelację wniósł osobiście oskarżony, który jako niebędący podmiotem fachowym (prawnikiem) nie musi wprost wskazywać na określone zarzuty, tak jak przewiduje to Kodeks postepowania karnego tj. nie musi wyrażać ich (nazywać) prawniczym słownictwem. Apelacja oskarżonego została także napisana bardzo czytelnie i pozwalała na jednoznaczne określenie jakiego rodzaju zarzuty skarżący stawia wydanemu orzeczeniu. Ich analiza uzasadnia przyjęcie, że oskarżony P. K. uznając dokonaną przez sąd I instancji ocenę materiału dowodowego na niewłaściwą, gdzie pominięto szereg faktów dla niego korzystnych (art. 4 kpk, art. 7 kpk i art. 410 kpk), podnosi, iż w konsekwencji błędnie dokonano ustaleń faktycznych, zgodnie z którymi miał usiłować dokonać przypisanej mu kradzieży z włamaniem.

Tymczasem Sąd I instancji nie naruszył w żaden sposób przepisów postępowania, toteż poczynione przez niego ustalenia faktyczne – w oparciu o ujawnione i prawidłowo ocenione dowody – polegają na prawdzie i nie mogą być kwestionowane. Wbrew twierdzeniom skarżącego, zgromadzone w sprawie dowody, oceniane w sposób zgodny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz logicznego myślenia (art. 7 k.p.k.), dają pełne podstawy do jednoznacznego stwierdzenia, że zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona przypisanego mu czynu zabronionego. Przyjęta przez oskarżonego linia obrony nie może się ostać, gdyż zebrany i prawidłowo oceniony materiał dowodowy prowadzi do odmiennych wniosków.

Nie sposób zgodzić się ze skarżącym, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do dokonanych przez sąd ustaleń. Sąd zasadnie dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego, który dostatecznie przekonująco opisał i wykazał, że tego dnia (26 lutego 2019r.) informację o hałasach na swojej posesji, które mogły wskazywać na próbę włamywania się do domu, czy piwnicy, otrzymał telefonicznie od sąsiada, kiedy wracał i był w drodze z Ł. (gdzie pracuje i czasowo mieszka) do P. (gdzie posiada nieruchomość). Ponadto pokrzywdzony przekonująco zeznał, że był wówczas na rogatkach P. i od razu bezpośrednio zadzwonił na policję. Powyższe znajduje potwierdzenie w dalszych wydarzeniach. Ostatecznie przecież pokrzywdzony wszedł na swoją posesję przy ul. (...) dopiero łącznie z policjantami, którzy przyjechali na nią bezpośrednio po dokonanym telefonicznie zgłoszeniu i byli chwilę przed pokrzywdzonym (jedynie świecili latarkami na posesję nie zauważając wówczas niczego niepokojącego). Pokrzywdzony przekonująco także wyjaśnił, że był na swojej posesji dzień wcześniej, kiedy to nie tylko zamknął drzwi do piwnicy na kłódkę, ale dodatkowo zabił je gwoździami. Wyjaśniono także dostatecznie, co miał na myśli R. H., kiedy w toku dochodzenia dodał, iż włamania dokonano „ w okresie od… do …”. Otóż w tym czasie pokrzywdzonego cyklicznie okradano, włamując się do piwnicy, z czym w/w walczył także w ten sposób, iż dzień przed „wizytą” P. K. i A. K. dodatkowo zabił drzwi do piwnicy. Po przyjedzie policji brama i furtka na posesję przy ul. (...) były zamknięte. Policjanci czekali na R. H. na ulicy. Weszli na podwórze dopiero, gdy pokrzywdzony im to umożliwił (otworzył wejście). Po wejściu na podwórze ujawniono siłowe wywarzenie drzwi prowadzących do piwnicy, co - jak wynika z osobowego materiału dowodowego, możliwe było przy użyciu siły, a niekoniecznym były tu jakieś specjalne narzędzia. Zgłoszony pokrzywdzonemu telefonicznie hałas, słyszalny z jego działki, idealnie wpasowuje się w to, co po bardzo krótkim czasie na miejscu zastali pokrzywdzony i policjanci. Sąd Rejonowy w sposób dostateczny odniósł się do zeznań każdego ze świadków oraz wyjaśnień oskarżonych. Sąd Okręgowy w pełni zgadza się z oceną tego materiału. Pokrzywdzony w wiarygodny sposób opisał swoje dodatkowe zabezpieczenia, jakich dokonał na drzwiach do piwnicy dzień wcześniej. Zgodzić się należy z Sądem Rejonowym, co do oceny zeznań policjantów. Brak jest w szczególności podstaw, by uznać, iż zeznają oni nieprawdziwie, kiedy wskazują na stan odzieży oskarżonych (ubrań, butów), widocznie dla nich ubrudzonych i pachnących olejem, jaki znajdował się w piwnicy (także porozlewany na podłodze). W piwnicy znajdowały się także urządzenia, które w widoczny sposób wskazywały nie tylko na fakt kradzieży oleju, o jakim zeznawał pokrzywdzony i który mógł mieć miejsce od jakiegoś czasu, ale także na kradzież oleju, która w ewidentny sposób została przerwana w trakcie czynności - chodzi tu o ujawnienie m. inn. karnistra, stojącego obok dużego zbiornika, do którego włożony był lejek, a który był napełniony do połowy. Taki stan zastany na miejscu potwierdzał, iż złodziejowi/złodziejom coś, lub ktoś przerwał dokonywane spuszczanie paliwa, nie sposób jest bowiem w inny sposób tłumaczyć tego, że ktoś zadawszy sobie niewątpliwego trudu z wywarzaniem drzwi i uruchomieniem spuszczania paliwa, po rozpoczętym jego spuszczaniu ze zbiornika do karnistra przerywa prace w połowie (zostawiając włożony lejek i karnister wypełniony do połowy). Skarżący upatruje swej szansy w forsowaniu stanowiska, że jedynie poszedł się napić alkoholu, a chował się - bo był poszukiwany (ostatnie zostało potwierdzone). Tymczasem zupełnie pomija doświadczenie życiowe i zasady logiki, które przeczą, by uzasadnionym było wchodzenie na cudzą, zamkniętą posesję i do zamkniętej piwnicy dla spożycia akurat w jej wnętrzu alkoholu, w szczególności przez osobę, która będąc uprzednio wielokrotnie karana za przestępstwa przeciwko mieniu, niewątpliwie, lepiej aniżeli inne osoby, zdaje sobie sprawę z konsekwencji ujawnienia swojej osoby na takiej posesji. Piwnica pokrzywdzonego nie była z pewnością miejscem ogólnie dostępnym dla potencjalnych miłośników tego trunku. Posesja była zamknięta, a drzwi do piwnicy dodatkowo zabite gwoździami. Fakt, iż oskarżony P. K. przyjechał na w/w posesję rowerem w niedługim odcinku czasowym przed ujawnieniem swojej osoby chowającej się w dalszych pomieszczeniach piwnicy, nie przeczy ustaleniom dokonanych przez sąd I instancji. Nie wyklucza to bowiem przyjętych ustaleń, ani też dostatecznie przekonująco nie tłumaczy jego obecności wewnątrz piwnicy, w odzieży ubrudzonej olejem.

Jedynie na marginesie można podnieść, iż współoskarżony w toku dochodzenia werbalnie przyznał się do zarzucanej mu kradzieży z włamaniem – gdzie w/w postawiono zarzut, iż dokonał jej wspólnie i w porozumieniu z P. K..

Reasumując: sąd meriti rozpoznając sprawę w sposób prawidłowy i wyczerpujący rozważył wszelkie okoliczności i dowody ujawnione w toku rozprawy głównej, przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk), dokonując następnie na ich podstawie prawidłowych ustaleń faktycznych, w tym związanych z własnym opisem przypisanemu oskarżonemu czynu. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd I instancji nie wykazuje błędów natury logicznej, nie była stronnicza, jak również nie wykracza poza ramy swobodnej oceny dowodów, chronionej przepisem art. 7 kpk. Zastrzeżeń Sądu Okręgowego nie budzi również uzasadnienie zaskarżonego wyroku, które zostało sporządzone oszczędnie, ale z dostatecznym zachowaniem wymogów art. 424 kpk i na tyle szczegółowo, że pozwala na kontrolę odwoławczą prawidłowości skarżonego rozstrzygnięcia.

Także wymiar kary orzeczonej wobec P. K. (3) nie nosi znamion rażącej jej niewspółmierności w sensie surowości, o czym decyduje głównie uprzednia, bardzo liczna karalność, w tym za czyny przeciwko mieniu.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od przypisanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wyrok słuszny, a zarzuty apelacji oskarżonego nie zdołały podważyć prawidłowości rozstrzygnięcia sądu I instancji

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

kwestia sprawstwa (winy) i kary

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wniesiona apelacja okazała się być niezasadna, brak podstaw do zmiany wyroku z urzędu.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 2i 3 sentencji

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd okręgowy orzekł na podstawie art. 624 § 1 i kpk, art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. 1983 r. Nr 49 poz. 223).

Sąd zdecydował się nie obciążać oskarżonego opłatą za II-ga instancję i wydatkami poniesionymi w postępowaniu odwoławczym (na które dodatkowo złożyło się wynagrodzenie obrońcy z urzędu przyznane w wysokość minimalnej, 420 zł. powiększonej o podatek Vat), uznając że uiszczenie należności przez oskarżonego jest niecelowe - w/w nie posiada dochodów, ani majątku, przebywa w izolacji.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 15 czerwca 2020 roku w sprawie VII K 502/19

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana