Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 października 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Grażyna Robaczewska

Protokolant: sekretarz sądowy Małgorzata Tomczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2020 r. w S.

sprawy z powództwa małoletniego M. G. (1)

przeciwko M. G. (2)

o podwyższenie alimentów

I.  podwyższa alimenty zasądzone od pozwanego M. G. (2) na rzecz małoletniego powoda M. G. (1) wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 24 czerwca 2014 r. wydanym w sprawie o sygnaturze akt X RC 151/14, z kwot po 600 zł (sześćset złotych) miesięcznie do kwot po 1000 zł (tysiąc złotych) miesięcznie, poczynając od dnia 31 stycznia 2020 r., płatnych z góry do 15. dnia każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego M. G. (2) na rzecz małoletniego powoda M. G. (1) kwotę 1.186 (tysiąc sto osiemdziesiąt sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobrać od pozwanego M. G. (2) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 200 zł (dwustu złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

V.  wyrokowi w zakresie punktu I (pierwszego) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 46/20

UZASADNIENIE

Małoletni M. G. (1), działający przez swoją matkę - przedstawicielkę ustawową, reprezentowaną przez zawodowego pełnomocnika, w dniu 31 stycznia 2020 roku wystąpił do tutejszego Sądu z pozwem o podwyższenie kwoty alimentów, należnych mu od jego ojca M. G. (2), z kwoty 600 złotych miesięcznie do kwoty 1.200 złotych miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu podano, że o obowiązku alimentacyjnym pozwanego względem małoletniego powoda orzeczono w 2014 roku i obecnie kwota alimentów wypłacanych małoletniemu powodowi jest nieadekwatna do jego potrzeb. Podano, że od sierpnia 2019 roku małoletni powód wraz z jego matką mieszkają w mieszkaniu (...) Towarzystwa Budownictwa (...), w którym czynsz wynosi 1.417 złotych miesięcznie. Ponadto należy ponosić w nim opłaty za energię elektryczną, gaz oraz Internet i telewizję. Oprócz tego matka małoletniego powoda ponosi za niego opłaty za pobyt w przedszkolu i za zajęcia rytmiki w kwocie 220 złotych miesięcznie. Poza tym zwiększyły się potrzeby małoletniego powoda w zakresie zakupu leków, kosmetyków i odzieży, a także wyżywienia. Łączny koszt zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda wyliczono na kwotę 2350 złotych miesięcznie.

W odpowiedzi na pozew M. G. (2), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa ponad kwotę 700 zł. W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, iż kwestionuje przedstawione przez matkę małoletniego zestawienie usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniego. Nadto aktualnie pozwany założył nową rodzinę i na swoim utrzymaniu ma żonę i jej córkę. Pozwany kwestionował również część kosztów związanych m.in. z zakupem lekarstw dla syna czy też wydatków na paliwo. Pozwany M. G. (2) wbrew twierdzeniem matki małoletniego nie zarabia kwoty 8000 zł, a jedynie ok. 3300-3400 zł netto miesięcznie. Pozwany także ponosi koszty związane z realizowaniem kontaktów z synem, oprócz alimentów kupuje dziecku ubrania (które małoletni zostawia u ojca) oraz zabawki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni powód M. G. (1), urodzony (...) pochodzi z małżeństwa M. G. (2) i W. P., rozwiązanego przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 24 czerwca 2014 roku (sygn. akt X RC 151/14). W wyroku tym Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim powodem jego matce W. P., ograniczając władzę rodzicielską pozwanego do współdecydowania o istotnych sprawach małoletniego. Ponadto kosztami utrzymania małoletniego powoda Sąd obciążył oboje rodziców i z tego tytułu zasądził od pozwanego alimenty w kwocie 600 złotych miesięcznie.

W toku postępowania w sprawie rozwodowej o sygnaturze akt X RC 151/14:

Matka małoletniego zarabiała wówczas ok. 2000 zł netto miesięcznie i mieszkała u swojej matki i przekazywała jej 500 zł na rachunki. Małoletni natomiast był wówczas noworodkiem. Dziecko było karmione mlekiem modyfikowanym. W. P. wówczas przebywała także na rocznym urlopie macierzyńskim. Natomiast pozwany wówczas zarabiał ok. 2000-2300 zł miesięcznie. Rodzice małoletniego wówczas wspólnie ustalili wysokość alimentów na syna.

Dowód:

-

odpis zupełny aktu urodzenia – k. 12.

-

odpis wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie – k. 11.

-

sprawozdanie kuratora – k. 42.

-

protokół przesłuchania rodziców małoletniego – k. 35-36.

Małoletni powód wraz z matką i trzecią osobą zamieszkują w mieszkaniu (...) Towarzystwa Budownictwa (...) o powierzchni 37,61 m ². Koszty utrzymania tego mieszkania wynoszą 1.416,46 złotych miesięcznie, na co składa się czynsz oraz koszty dostarczania ciepła, podgrzanej wody, zimnej wody i odprowadzania ścieków, opłaty za oświetlenie piwnicy i wywozu śmieci. Oprócz tego matka małoletniego powoda ponosi opłatę za energię elektryczną w kwocie około 50 złotych miesięcznie oraz za Internet i telewizję w kwocie 129,18 złotych miesięcznie.

Dowód:

-

pismo (...) k. 20, 51 i 88, 313;

-

potwierdzenie przelewu – k. 19, 50 i 87;

-

pismo E. – k. 26;

-

potwierdzenie przelewu – k. 25, 118-123.;

-

pismo (...) K. 21, 22-24, 52, 53-54 i 89.

Małoletni powód uczęszczał do Przedszkola Publicznego nr 14 przy
ul. (...) w S. oraz uczestniczył w organizowanych tam dodatkowych zajęciach rytmiki. Natomiast od września 2020 r. małoletni pójdzie do zerówki publicznej (koszt 150 zł miesięcznie). Matka małoletniego powoda opłaca również składkę na radę rodziców. Aktualnie małoletni nie przyjmuje żadnych leków, zażywa jednak suplementy diety, witaminy. Małoletni uczęszcza na dodatkowe zajęcia z piłki nożnej (koszt 150 zł miesięcznie).

Matka małoletniego zabiera syna na wycieczki do jej brata do Danii czy np. do ZOO do W.. Małoletni w ostatnim czasie miał leczenie dentystyczne w znieczuleniu ogólnym (koszt 2000 zł).

Miesięczny koszt utrzymania małoletniego powoda M. G. (1) wynosi ok. 1800 zł i na powyższa kwotę składają się następujące wydatki z tytułu:

-

wyżywienia w kwocie 400 złotych,

-

udziału w kosztach utrzymania mieszkania – w kwocie 600 złotych,

-

zakupu odzieży i obuwia – 100 złotych,

-

opłat związane z uczęszczaniem dziecka do zerówki – 170 złotych,

-

leków i suplementów diety – 50 złotych,

-

środków czystości i kosmetyków – 50 złotych,

-

wypoczynku letniego i zimowego oraz organizowania wolnego czasu – 200 złotych,

-

zajęcia z piłki nożnej – 150 zł.

Dowód:

-

potwierdzenie przelewu – k. 30-31;

-

faktura – k. 32-33.

Matka małoletniego powoda pracuje w Zakładzie (...) w S.. Jej miesięczne wynagrodzenie wynosi ok. 3.000 złotych netto. W. P. ponadto otrzymuje w pracy dodatkowe wynagrodzenie roczne (tzw. trzynastka) i dodatki na wypoczynek (wczasy pod gruszą) czy święta. Matka małoletniego dodatkowo dorabia sobie i roznosi zawiadomienia o zmianie czynszu (ok. 2000 zł za 1000 zawiadomień). Matka małoletniego powoda, w razie gdy ten potrzebuje opieki w związku z chorobą, korzysta z zasiłku opiekuńczego w pracy. W. P. obciąża także kredyt zaciągnięty na kaucję mieszkania oraz jego remont – rata kredytu wynosi ok. 1140 zł miesięcznie. W mieszkaniu matki powoda czasami zamieszkuje jej partner, podczas jego wizyt w Polsce. (...) matki powoda pracuje bowiem jako kierowca i zarabia ok. 8000 zł brutto miesięcznie. (...) W. P. w miesiącu kwietniu przebywał w jej mieszkaniu (...) dni. Ma on czwórkę swoich dzieci, na które płaci alimenty w łącznej wysokości 2500 zł miesięcznie.

Matka małoletniego kwietniu 2020 r. wydała 1300 zł na generalny przegląd samochodu (wymiana filtrów, oleju, klocków samochodowych). Ponadto na ubezpieczenie samochodu przeznacza kwotę ok. 700 zł rocznie.

Dowód:

-

potwierdzenie przelewu – k. 30-31;

-

faktura z apteki – k. 34-36

-

karta absencji pracownika – k. 13;

-

informacja o wynagrodzeniu – k. 49 i 86;

-

rozliczenie kredytu – k. 79-81, 114-117.

-

Faktury i rachunki za prąd – k. 290-298, 303-307.

-

Potwierdzenie przelewu – k. 299-301.

-

Przesłuchanie przedstawiciela ustawowego małoletniego powoda W. P. – k. 317-319.

Pozwany M. G. (2) aktualnie mieszka ze swoją nową żoną i jej córką w mieszkaniu, na który zaciągnął kredyt (koszt raty kredytu 870 zł). Pozwany również spłaca kredyt gotówkowy w miesięcznej racie 523 zł na zakup samochodu F. (...) rocznik 2012, kredyt na zakup zmywarki – 60 zł, na zakup opon do samochodu – 40 zł, ratę za zakup fotela – 59 zł. Dodatkowo pozwany spłaca dwa kredyty gotówkowe w łącznej wysokości 547 zł. Pozwany posiada również zadłużenie na dwóch kartach kredytowych na łączną wysokości 8000 zł. W ostatnim czasie pozwany zaciągnął kolejny kredyt gotówkowy na życie w wysokości 7000 zł (rata 700 zł)

Miesięczny koszt utrzymania mieszkania pozwanego wynosi ok. 400 zł – czynsz, 220 zł – rachunki za prąd (co dwa miesiące). Pozwany także za telewizję płaci 100 zł miesięcznie, natomiast za abonament na telefon 120 zł, podatek od nieruchomości 76 zł. Pozwany za ubezpieczenie samochodu zapłacił 886 zł. W 2020 r. pozwany wymienił w samochodzie rozrząd i olej (koszt 1000 zł). Pozwany na dojazdy do pracy wydatkuje kwotę 600 zł na paliwo.

Pozwany w 2019 r. uzyskał dochód w wysokości 34.454,11 zł. M. G. (2) pracuje jako kierowca i zarabia miesięcznie ok. 3000-3500 zł. Pracuje od 4 do 15 godzin dziennie. Pozwany prowadził również działalność gospodarczą, z której uzyskał dochód w wysokości 5000 zł, z powyższej kwoty M. G. (2) opłacił m.in. księgową, podatek i za wszystko zapłacił 1000 zł. Aktualnie z uwagi na pracę na zmiany, pozwany nie może podjąć dodatkowego zatrudnienia. Pozwany wcześniej pracował jako kierowca autobusów, jednak zwolnił się i od trzech lat jeździ na samochodach ciężarowych. M. G. (2) odrzucił również ofertę pracy jako kierowca międzynarodowy, bowiem chce spędzać dni z żoną i dziećmi. Pozwany w okresie zimowym otrzymuje tzn. dodatek regeneracyjny w wysokości 15 zł.

Pozwany regularnie kontaktuje się z synem w co 2 weekend. Pozwany kupuje synowi zabawki, zakupił również rower. Poza alimentami na utrzymanie dziecka podczas jego wizyt u pozwanego M. G. (2) wydatkuje ok. 200 zł miesięcznie.

Żona pozwanego M. B. zarabia ok. 3000-3300 zł miesięcznie i jest kierowcą autobusu, nadto otrzymuje na swoje dziecko alimenty w wysokości 550 zł. Żona pozwanego otrzymuje również premie i trzynastki, wczasy pod gruszą itp.

Dowód:

- faktura – k. 161- 163, 165-166, 175, 214.

- rezerwacja – k. 164.

- ubezpieczenie komunikacyjne – k. 167-169.

- decyzja – k. 169.

- czynsz do wspólnoty – k. 170-174.

- umowa kredytu na wypoczynek i umowa kredytu – k. 176-194, 199-209.

- rachunek za prąd – k. 195-198.

- PIT – 38 – k. 210-213.

- potwierdzenie przelewu i operacje na rachunku bankowym – k. 216-265.

- wydruk z (...) k. 321.

- umowa kredytu – k. 322-334.

- przesłuchanie pozwanego M. G. (2) – k. 335-336v.

- zeznania świadka M. B. – k. 336v-337.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo małoletniego M. G. (3) o podwyższenie alimentów zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach sprawy X RC 151/14, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów. Pozostałe dokumenty zgromadzone w sprawie nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, a tym samym nie stanowiły podstawy powyższych ustaleń faktycznych.

Ponadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda W. P. oraz pozwanego M. G. (2), albowiem korespondowały one z dokumentami zgromadzonymi w sprawie – której z wyżej podanych względów zostały uznane przez niniejszy Sąd za wiarygodne – a nadto znajdowały odzwierciedlenie w zasadach doświadczenia życiowego i zawodowego obrazujących koszty związane z zakupem poszczególnych dóbr i usług. Jednakże Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego w zakresie, w jakim wskazywał on na wysokość uzyskiwanych przez siebie dochodów i z drugiej strony ponoszonych kosztów. W ocenie Sądu pozwany zaniża swoje dochody. Biorąc pod uwagę poziom jego życia i rozmiar koniecznych, stałych wydatków miesięcznych, należy przyjąć, iż dochód pozwanego jest z pewnością wyższy, aniżeli wykazywany. Nadto Sąd nie dał wiary pozwanemu w zakresie, w jakim wskazywał on na konieczność zaciągania przez niego kolejnych swoich zobowiązań kredytowych. Postępowanie w tym zakresie pozwanego nie zasługuje na pochwałę i uwzględnienie tych wydatków w jego usprawiedliwionych kosztach utrzymania, o czym będzie jeszcze w dalszej części uzasadnienia.

Sąd odmówił uznania za wiarygodne przedłożonych dokumentów w postaci paragonów zakupów artykułów żywnościowych, ubrań, środków czystości i leków, gdyż nie są to dowody imienne. Nadto paragony nie jest dokumentem w rozumieniu art. 129 k.p.c.. Jednocześnie należy zauważyć, że sam fakt przedstawienia dowodu zakupu określonych artykułów czy produktów nie jest jednoznaczny z wykazaniem, że artykuły te zostały zakupione przez daną osobę.

Powództwo małoletniego M. G. (1) o podwyższenie alimentów zostało oparte o art. 138 k.r.o. Zgodnie z powołanym unormowaniem, w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne zmniejszenie albo zwiększenie wysokości świadczeń alimentacyjnych (Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz pod red. prof. dr hab. Krzysztofa Pietrzykowskiego, 2. wydanie, Wydawnictwo C.H. Beck, s. 1123).

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że potrzeby uprawnionego do alimentów uległy zwiększeniu w takim stopniu, iż wymagana była zmiana wysokości alimentów należnych od pozwanego na rzecz małoletniego syna M. G. (1). W pierwszej kolejności należy wskazać, iż od ostatniego orzeczenia o obowiązku alimentacyjnym pozwanego względem jego małoletniego syna minęło przeszło 6 lat, w tym czasie wzrostowi uległy nie tylko ceny poszczególnych produktów, ale również małoletni powód z noworodka stał się uczniem zerówki. Nadto zmianie ulega również sytuacja osobista i majątkowa rodziców małoletniego. Aktualnie matka dziecka W. P. nie mieszka już u swojej matki, a w zakupionym na kredyt mieszkaniu. Matka małoletniego także aktualnie pozostaje w stałym związku z nowym partnerem i uzyskuje wyższe wynagrodzenie za pracę. Również u pozwanego M. G. (2) nastąpiła zmiana stosunków, aktualnie bowiem pozwany zarabia więcej pieniędzy za wykonywaną pracę, nadto zmianie uległa również jego sytuacja osobista. Pozwany bowiem mieszka z nową małżonką, zaciągnął kredyt na zakup mieszkania.

W ocenie Sądu, wszystkie wydatki wyszczególnione w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia, jako koszty związane z utrzymaniem małoletniego powoda i we wskazanej tam wysokości, są wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., a więc wydatkami, które powinny być pokrywane w pierwszej kolejności przez rodziców dziecka. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż przedmiotowe wydatki (oraz ich wysokość) – oceniana przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – są adekwatne do potrzeb małoletniego M. G. (1) przy uwzględnieniu jego wieku, dotychczasowego poziomu życia, możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców dziecka, potrzeb rozwojowych, emocjonalnych, społecznych dziecka, potrzeby stymulowania jego rozwoju, a także przy uwzględnieniu cen dóbr i usług jakie wiążą się z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb. W konsekwencji, wysokość przedmiotowych wydatków nie może być poczytana za zbyt wygórowaną, czy też za zbyt niską.

Podkreślenia także wymaga, iż że rolą sądu rozpoznającego sprawę o alimenty, nie jest szczegółowe (co do złotówki) wyliczenie uzasadnionych potrzeb uprawnionego, ani możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji. Doświadczenie życiowe uczy bowiem, że wartości te ulegają ciągłym zmianom, których niejednokrotnie nie sposób przewidzieć, a których wystąpienie – idąc tokiem rozumowania skarżącego – niemalże co miesiąc dawałyby jednej, bądź drugiej stronie zobowiązania alimentacyjnego możliwość wystąpienia z powództwem o obniżenie bądź podwyższenie raty alimentacyjnej. Sąd meriti miał zatem na podstawie całokształtu zebranego materiału dowodowego określić jedynie ogólnie kwotę uzasadnionych wydatków na utrzymanie uprawnionego i wartość środków, jakimi dysponuje zobowiązany tak, by nieznaczne i incydentalne wahania ich wysokości nie były zanadto odczuwalne dla żadnej ze stron. Nie sposób uznać wydatków ponoszonych na paliwo za zawyżone czy też niezasadne.

Reasumując dotychczasowe rozważania należy powtórnie wskazać, iż postępowanie dowodowe wykazało, że usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem małoletniego M. G. (1) wynoszą ok. 1.800 zł miesięcznie i taka też kwota stanowi punkt wyjścia do dalszych rozważań, w jakim zakresie rodzice winni pokryć przedmiotowe wydatki.

Przechodząc do dalszej części rozważań należy wskazać, iż zgodnie z art. 135 § 2 k.r.o. wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Przekładając powyższe ustalenia na grunt niniejszej sprawy nie można tracić z pola widzenia okoliczności, że pozwany jedynie częściowo zwalnia się z obowiązku alimentacyjnego poprzez osobistą pieczę nad synem, albowiem kontaktuje się z dzieckiem w co 2 weekend miesiąca oraz w okresie świąt, wakacji czy ferii zimowych syna. Natomiast matka małoletniego powoda M. G. (1) realizuje w części swój obowiązek alimentacyjny przez osobiste starania o wychowanie dziecka. W tej sytuacji zasadnym jest, aby ojciec dziecka M. G. (2) partycypował w kosztach utrzymania syna łączną kwotą 1000 złotych. Pozwany także kupuje swojemu synowi niezbędne ubrania, zabawki, zapewnia dziecku podczas jego kontaktów atrakcyjne spędzanie czasu. Jednakże powyższa okoliczność nie może wpływać na partycypowanie pozwanego w kosztach jego utrzymania.

Podkreślenia bowiem wymaga, iż osoba, na której ciąży obowiązek alimentacyjny względem dziecka, nie może upatrywać przesłanki zwalniającej z tego obowiązku w niemożności ponoszenia kosztów utrzymania syna bez uszczerbku dla własnego utrzymania. Rodzice winni bowiem podzielić się z dziećmi każdym, nawet najszczuplejszym dochodem, a postawa pozwanego, przedkładającego własne potrzeby nad potrzeby dziecka nie zasługuje na akceptację. Sam fakt, iż przyczynianie się do kosztów utrzymania dziecka stanowi dla zobowiązanego do alimentacji niedogodność finansową, nie zwalnia go z obowiązku spełniania swych zobowiązań alimentacyjnych, zwłaszcza w sytuacji, gdy matka małoletniego swój obowiązek alimentacyjny wypełnia także poprzez osobiste starania o jego wychowanie. Podkreślenia także wymaga nieścisłości wskazywane w otrzymywanych przez pozwanego dochodach. Zgodnie bowiem z twierdzeniami pozwanego M. G. (2) uzyskuje on miesięczny dochód w wysokości ok. 3300/3500 zł netto. Jednakże z deklaracji podatkowej pit za 2019 r. wynika, iż ówcześnie dochód pozwanego kształtował się na znacznie niższym poziomie (ok. 2500 zł netto miesięcznie – tj., dochód po odliczeniach (...),47 / 12). Nadto pozwany w dniu 16 kwietnia 2019 r. podczas uzyskiwania kredytu na zakup fotela wskazał, iż otrzymuje dochód netto miesięcznie w wysokości 5000 zł.

Natomiast w dniu 9 sierpnia 2019 r. wskazał, iż jego zarobki oscylują w kwocie ok. 4100 zł netto miesięcznie. Dodatkowo omówienia wymaga także wskazany przez pozwanego koszt jego miesięcznych wydatków na kwotę ok. 2900 zł miesięcznie (nie licząc kosztów dojazdów do pracy, wyżywienia, podatków, kosztów zakupu odzieży, środkach higienicznych, kosztów utrzymania małoletniego i zakupu zabawek dla dziecka). Powyższe może uzasadniać twierdzenie, iż pozwany dysponuje dodatkowymi źródłami dochodu. Nadto pozwany wskazywał również, iż w przeszłości prowadził działalność gospodarczą, która przynosiła mu dochody, jednakże aktualnie z uwagi na świadczoną pracę nie jest w stanie podejmować się dodatkowych zajęć. Jednakże podkreślenia wymaga, iż pozwany od kilku lat pracuje u swojego dotychczasowego pracodawcy, a tym samym może w dalszym ciągu łączyć pracę zawodowa z dodatkowymi zleceniami w ramach działalności gospodarczej. Wskazywana przez pozwanego liczba godzin tj. od 4 do 15 nie odpowiada również otrzymywanym przez niego wynagrodzeniu. Dodatkowo pozwany mając na swoim utrzymaniu syna oraz liczne zobowiązania finansowe nie może bez refleksji podchodzić do swoich dochodów i wybierać mniej opłacalnego zatrudnia. Dalsze bowiem takie postępowanie będzie skutkowało wpadnięciem pozwanego w spirale zadłużenia. Pozwany winien więc – mając na uwadze wysokość już ponoszonych kredytów i ich liczbę – zdecydować się chociaż na czasowe podjęcie zatrudnienia jako kierowca międzynarodowy. Sąd również ustala możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego nie na podstawie faktycznie uzyskiwanego przez pozwanego M. G. (2) dochodu, a na podstawie dochodu jaki pozwany mógłby osiągnąć przy zaangażowaniu wszelkich swoich umiejętności i posiadanego przez niego wykształcenia i doświadczenia zawodowego. Nadto pozwany jako osoba młoda, posiadająca oświadczenie zawodowe (kierowca) niewątpliwie może uzyskać znacznie wyższe wynagrodzenie niż dotychczas. Pozwany do zakładu pracy codziennie dojeżdża ok. 60 km (tj. ok. godziny czasu), co znacznie wpływa na jego wydatki.

Podkreślenia wymaga, iż wszelkiego rodzaju zobowiązania ciążące na osobie zobligowanej do łożenia alimentów stanowią kwestię drugorzędną względem konieczności zaspokojenia potrzeb osoby uprawnionej do pobierania świadczenia (w tym wypadku - syna). Pozwany w toku postępowania wskazał, iż jego zobowiązania finansowe opierają na kwotę ok. 2100 zł miesięcznie. Osoba, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, musi przy podejmowaniu rozmaitych decyzji finansowych, jak chociażby właśnie zaciąganie kredytów, prowadzenia działalności gospodarczej, liczyć się z tym, że powinna podejmować takie działania dopiero wtedy, gdy jest w stanie zapewnić swoim dzieciom byt na stosownym poziomie (wyrok SN z 12 listopada 1976 roku, III CRN 236/76). Powyższe oznacza, że w przypadku zaistnienia zobowiązań takich jak kredyty, pożyczki czy też zadłużenie do organów państwa - świadczenia na rzecz członków rodziny wykazują pierwszeństwo w przypadku ich spłaty/egzekucji. Należy wskazać, że reguła ta ma również zastosowanie w sytuacji, kiedy zobowiązania zaciągane są wcześniej - nawet po dokonaniu głębszych przemyśleń oraz w korzystniejszych dla danej osoby okolicznościach (a więc w przypadku osiągania przez nich wyższych dochodów bądź posiadania większego majątku i zaistnienia pozytywnych prognoz głoszonych przez specjalistów w sferze analiz rynkowych). Przyjęcie odmiennego stanowiska niż wyżej przedstawione prowadziłoby do jawnego pokrzywdzenia osób uprawnionych do świadczeń alimentacyjnych (a zatem niesamodzielnych, wymagających finansowego wsparcia), albowiem pozbawiałoby ich bieżących środków niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania (uniemożliwiłoby im zaspokojenie wszystkich uzasadnionych potrzeb). Tym samym „nagradzałoby” tych rodziców, którzy uchylają się od swoich obowiązków alimentacyjnych, jako przyczynę takiego stanu rzeczy podając okoliczność, iż ciążą na nich liczne lub znaczne zobowiązania, które nie pozostawiają w ich budżecie żadnych wolnych środków (bądź wyłącznie długi).

Podkreślenia również wymaga, iż zgodnie z art. z art. 135 § 3 k.r.o. " Na zakres świadczeń alimentacyjnych nie wpływają:

1) świadczenia z pomocy społecznej lub funduszu alimentacyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2016 r. poz. 169 i 195), podlegające zwrotowi przez zobowiązanego do alimentacji;

2) świadczenia, wydatki i inne środki finansowe związane z umieszczeniem dziecka w pieczy zastępczej, o których mowa w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej;

3) świadczenie wychowawcze, o którym mowa w ustawie z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. poz. 195);

4) świadczenia rodzinne, o których mowa w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych"

Wobec powyższego zasiłek potocznie zwany "500 plus" oraz zasiłek rodzinny nie może mieć wpływu na wysokość obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dziecka. Zasiłek ten powinien być przeznczony na poprawę warunków wychowawczych dziecka, na koszty związane z rozwojem jego zainteresowań, na dodatkowe potrzeby dziecka. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 18 maja 2005 r. sygn. akt K 16/04 stwierdził, że zasiłki i świadczenia wypłacane uprawnionej do tego osobie ze środków publicznych nie maja wpływu na wyłączenie czy też ograniczenie zakresie świadczenia alimentacyjnego i wychowawczego, które powinny być spełnione przez osobę wskazaną w k.r.o. Państwo bowiem, działając na rzecz realizacji prawa dziecka do godziwych warunków życia powinno przede wszystkim wymuszać odpowiedzialne względem dziecka zachowania jego rodziców, bacząc by nie dopuścić do sytuacji, w której przepis prawa socjalnego doprowadziłoby do erozji obowiązków alimentacyjnych. Wspieranie rodziców przez państwo w celu zapewnienia dziecku środków utrzymania nie może być rozumiana jako wyręczania rodziców i przekładanie ciężarów z tym związanych na podatników. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 111 grudnia 1967 r. - mającej moc zasady prawnej - wskazał, iż Sąd nie bierze pod uwagę zasiłku rodzinnego. Zasiłek ten przypada na potrzeby dziecka niezależnie od zasadzonych alimentów. Analogicznie traktować należy inne świadczenia otrzymywane przez państwo na rzecz dzieci.

W zakresie przewyższającym kwotę 1000 zł miesięcznie tytułem alimentów na rzecz małoletniego powoda powództwo – jako bezzasadne – podlegało oddaleniu. W ocenie Sądu w pozostałym zakresie bowiem koszty utrzymania małoletniego powoda winna pokrywać matka małoletniego.

Mając na względzie całokształt powyższych ustaleń orzeczono, jak w punkach I i II wyroku.

Kolejno należy wskazać, iż małoletni powód był z mocy ustawy zwolniony od kosztów sądowych, albowiem zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 u.k.s.c. nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych. Stosownie do treści art. 113 ust. 1 u.k.s.c., kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Z uwagi na to, iż podwyższono alimenty z kwot po 600 zł miesięcznie do kwot po 1000 zł miesięcznie, to należało uznać, że nieuiszczone koszty sądowe ( stricte opłata od pozwu) opiewają w niniejszej sprawie na kwotę 200 zł. Zgodnie bowiem z art. art. 13 ust. 1 u.k.s.c. w sprawach o prawa majątkowe pobiera się od pisma opłatę stałą ustaloną według wartości sporu. W niniejszej sprawie pozwany uznał powództwo w zakresie kwoty 100 zł miesięcznie, zatem Sąd przyjął kwotę 300 zł do wyliczenia należności z tytułu opłaty od pozwu. (300*12=3600).

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie III wyroku.

Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że z uwagi na uwzględnienie żądania pozwu pozwany M. G. (2) jest zobowiązany do zwrotu małoletniemu powodowi M. G. (1) kosztów procesu. Z uwagi na uwzględnienie w części powództwa należało zobowiązać pozwanego do zwrotu małoletniemu synowi kosztów procesu, na które składają się m.in. koszty ustanowienia w sprawie zawodowego pełnomocnika. Pozwany przegrał niniejszy proces w 67%. Zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2017 r. poz. 1797), minimalna stawka adwokata w niniejszej sprawie wynosi 1800 złotych, zatem stronie powodowej należne jest 67 % z tego tytułu (1.206 zł) a stronie pozwanej 33 % z kwoty 60 zł stanowiącej stawkę wynagrodzenia pełnomocnika, gdy zobowiązaną do zapłaty jest strona uprawniona do alimentacji (20 zł). W tej sytuacji Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1186 zł stanowiącą różnicę pomiędzy wskazanymi wyżej dwiema kwotami.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie IV wyroku.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie V wyroku.