Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powodowie F. S. i P. Ł. wnieśli przeciwko pozwanemu (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 5100zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz o zasądzenie kosztów procesu, tytułem pokrycia pełnych kosztów najmu pojazdu zastępczego ubezpieczenia OC sprawcy szkody.

Nakazem zapłaty sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie (...) spółka akcyjna w W. wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu.

Pismem z dnia 2 listopada 2020 r. powodowie rozszerzyli powództwo, wnosząc o zasądzenie łącznej kwoty 6777,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 22 kwietnia 2019 r. do dnia zapłaty oraz wnosząc o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 14 grudnia 2018 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki F. nr rej. (...), należący do A. K., który użytkował go jaki taksówki. Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych wykupioną w pozwanym (...) spółce akcyjnej w W..

Bezsporne.

Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy, który poinformował poszkodowanego o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przez pozwanego. Oferta nie zawierała jednak propozycji w zakresie pojazdu przystosowanego do prowadzenia działalności gospodarczej TAXI. Poszkodowany nie skorzystał z tej oferty.

Dnia 21 grudnia 2018 r. poszkodowany zawarł z powodami umowę najmu pojazdu zastępczego marki F. nr rej. (...), który był wyposażony jak taksówka, przy dobowej stawce najmu wynoszącej 350 zł netto.

Dowód:

- oświadczenie z dnia 21 grudnia 2018 r. k. 8v.

- oświadczenie VAT z dnia 21 grudnia 2018 r. k. 8;

- umowa najmu k. 11v.;

- nagranie, płyta DVD k. 36;

- oferty najmu k. 50;

- zeznania świadka A. K. k. 55-56.

Decyzją z dnia 28 grudnia 2018 r. pozwany zakład ubezpieczeń zakwalifikował szkodę w pojeździe poszkodowanego jako tzw. całkowitą, ustalając wysokość odszkodowania na kwotę 11 368,50 zł.

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 28 grudnia 2018 r. k. 9v.;

- zeznania świadka A. K. k. 55-56.

Decyzją z dnia 7 stycznia 2019 r. (...) spółka akcyjna w W. przyznał poszkodowanemu kwotę 11 368,50 zł tytułem odszkodowania za szkodę całkowitą. Odszkodowanie zostało wypłacone 8 stycznia 2019r.

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 7 stycznia 2019 r. k. 10;

- potwierdzenie przelewu, k. 10v,

- potwierdzenie przelewu z dnia 8 stycznia 2019 r. k. 10v.

Dnia 15 stycznia 2019 r. poszkodowany zwrócił powodom wynajęty pojazdu zastępczy.

Dowód:

- potwierdzenie zwrotu pojazdu k. 12.

Dnia 31 stycznia 2019 r. powodowie wystawili na poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 11 193 zł brutto tytułem najmu pojazdu zastępczego przez okres 26 dni, przy dobowej stawce najmy wynoszącej 350 zł netto.

Tego samego dnia poszkodowany zwarł z powodami umowę cesji wierzytelności, na podstawie której zbył na powodów wierzytelność przysługującą mu z tytułu zdarzenia z dnia 14 grudnia 2018 r. w stosunku do (...) spółki akcyjnej w W..

Dowód:

- faktura VAT k. 11;

- umowa cesji z dnia 31 stycznia 2019 r. k. 17v.

Pismem z dnia 23 lutego 2019 r. powodowie dokonali zgłoszenia wierzytelności ubezpieczycielowi sprawcy, wnosząc o zapłatę kwoty 11 193 zł.

Dowód:
- pismo z dnia 23 lutego 2019 r. k. 12v.

Decyzją z dnia 22 marca 2019 r. pozwany odmówił wypłaty odszkodowania, wskazując na wypłacone odszkodowanie dotyczące utraconego dochodu w związku z niemożnością prowadzenia działalności gospodarczej.

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 22 marca 2019 r. k. 13.

Pismem z dnia 29 marca 2019 r. powodowie wezwali pozwanego do zapłaty kwoty 12 193 zł w terminie 14 dni, tytułem kosztów najmu oraz dwukrotnej konieczności legalizacji taksometru.

Dowód:
- pismo z dnia 29 marca 2019 r. k. 14-16, 35.

Decyzją z dnia 14 maja 2019 r. pozwany przyznał powodom odszkodowanie w

łącznej kwoty 4616,20 zł, na która składały się kwoty 3616,20 zł tytułem kosztów najmu oraz 1000 zł tytułem innych kosztów. Za uzasadniony okres najmu uznano 14 dni, przy zweryfikowanej dobowej stawce najmu do kwoty 210 zł netto.

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 14 maja 2019 r. k. 17.

W okresie od 21 grudnia 2018r. do 14 stycznia 2019r. poszkodowany z tytułu działalności taksówkarskiej osiągał przychód dzienny w wysokości od 95 zł do 566 zł. W tamtym czasie poszkodowany nie posiadał innego źródła dochodu.

Dowód:

- zeznania świadka A. K. k. 55-56.

- zestawienie, k. 73.

Średnia stawka dobowa wynajmu dla pojazdu „m. (...)” (f. (...)) wynosiła 325 zł netto, tj. 399,75 zł brutto. Średnia dobowa stawka najmu pojazdów klasy (...) oferowanych przez pozwanego wynosiła 167,50 zł, netto, 206,03 zł brutto.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego P. O. k. 85-97.

Sąd zważył, co następuje.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz na podstawie poczynionych ustaleń roszczenie powodów również po jego rozszerzeniu podlegało uwzględnieniu w całości.

Roszczenie przedstawione przez powodów ma charakter odszkodowawczy, znajdując oparcie w przepisach art. 822 § 1 i 2 k.c., art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152, ze zm.) oraz art. 436 § 1 k.c. i 415 k.c. Zgodnie z art. 361 § 1 i 2 k.c. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Między stronami nie było sporu co do okoliczności kolizji, legitymacji biernej i czynnej. Spór dotyczył wysokości dobowej stawki najmu, okresu oraz nieskorzystania przez poszkodowanego z oferty pozwanego, ekonomicznej zasadności najmu pojazdu zastępczego.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do okresu najmu pojazdu zastępczego uznano, że poszkodowany w pełni zasadnie mógł najmować pojazd zastępczy od 21 grudnia 2018 r. do dnia 15 stycznia 2019 r. (26 dni). Zdaniem bowiem sądu w sytuacji zaistnienia szkody całkowitej nie ma konieczności ustalania przez biegłego zasadnego okresu najmu, a pozostaje to wyłącznie w gestii sądu. Poszkodowanemu przysługuje prawo do korzystania z pojazdu zastępczego (w przypadku szkody całkowitej), co najmniej do 7 dni po rzeczywistej wypłacie pieniędzy z tytułu odszkodowania za szkodę całkowitą. Wiąże się to z koniecznością poszukiwania odpowiedniego pojazdu (często poza miejscem zamieszkania), jego oględzin, sprawdzenia, zbadania, porównania ofert. Nadto jak powszechnie wiadomo giełdy samochodowe pracują raz w tygodniu. Nie sposób nadto wymuszać na poszkodowanym zdobywania czy wydatkowa własnych środków, na nabycie innego pojazdu. Byłoby to sprzeczne z funkcją jaką ma pełnić odszkodowanie. Dopiero z chwilą rzeczywistej wypłaty środków i łącznie wstępującą możliwością zbycia pozostałości uszkodzonego pojazdu, poszkodowany ma niewątpliwą możliwość nabycia innego pojazdu. Bez wątpienia sama wiedza poszkodowanego o rodzaju szkody, w żaden sposób nie wpływa na realne możliwości w zakresie nabycia w to miejsce innego środka transportu. Dopiero wypłacone odszkodowanie ma zabezpieczać poszkodowanemu taką możliwość. Poszkodowany zdaniem sądu mógł więc w pełni zasadnie skorzystać z najmu, za który nie musiał wykładać własnych środków, skoro nie wynikał on z jego winy. Skoro więc poszkodowany otrzymała odszkodowanie 8 stycznia 2019 r. to dalsze najmowania pojazdu przez 7 dni – tj. do 15 stycznia 2019 r. w żaden sposób nie mogło być uznane za czas nadmierny.

Odnosząc się do zarzutu uchybienie obowiązkowi minimalizacji szkody, z uwagi na nie przyjęcie tańszej oferty pozwanego, przede wszystkim należało zaznaczyć, że oferta nie dotyczyła pojazdu tożsamego z uszkodzonym. Na okoliczność tą wskazywał wprost poszkodowany w toku zeznań, jak również z nagrania rozmowy telefonicznej nie wynika, aby w istotnie taka oferta została złożona. Pozwany nie posiadał bowiem w ofercie pojazdu przystosowanego jako taksówka, tym samym zdaniem sądu poszkodowany nie był zobowiązany do przyjęcia takiej oferty, bez uchybienia własnym zobowiązaniom.

W zakresie wysokości stawki za najem pojazdu typu taxi, przeprowadzono dowód z opinii biegłego sądowego. Na tej podstawie ustalono, że zastosowana przez powodów stawka była uzasadniona, albowiem średnia dobowa stawka najmu dla pojazdu odpowiadającego klasą pojazdowi wynajętemu wynosiła 325 zł netto, 399,75 zł brutto.

Nieuzasadniony był również zarzut w zakresie ekonomicznej bezzasadności najmu. Po pierwsze w toku postępowania likwidacyjnego pozwany nie kwestionował roszczenia poszkodowanego co do zasadny. Przyznając częściowo odszkodowanie za najem pojazdu, przyznawał, że najem taki był celowy. Po drugie należy zauważyć, że taksówkarz uzyskuje dochód każdego dnia pracy. Potrzebując więc środków na codzienne utrzymanie musi zarabiać systematycznie. Ewentualne więc zaniechanie najmu pojazdu zastępczego, w okresie oczekiwania na nabycie nowego samochodu, a następnie oczekiwanie na rozpoznanie wniosku o przyznanie odszkodowania za utracony zarobek, składanie ewentualnych reklamacji i wypłatę odszkodowania, naraziłoby poszkodowanego na brak jakiegokolwiek dochodu przez co najmniej kilka tygodni. Jak zeznawał zaś świadek – pokrzywdzony – w tamtym czasie działalność taksówkarska była jego jedynym źródłem dochodu. Już więc z tej przyczyny zarzut pozwanego wskazujący na konieczność ubiegania się o odszkodowanie za utracony zarobek, a nie za najem pojazdu zastępczego nie był trafny.

Mając powyższe na uwadze, za zasadny koszt najmu uznać należało iloczyn uzasadnionego okresu najmu tj. 26 dni oraz dobowej stawki najmy zastosowanej przez powodów 350 zł netto, co daje kwotę 9100 zł netto (11 193 zł brutto), (26 x 350 zł= 9100 zł x 1,23).

Mając na uwadze, iż pozwany dotychczas tytułem najmu pojazdu zastępczego wypłacił kwotę 3616,20 zł, zasądzeniu podlegała kwota do której powodowie rozszerzyli powództwo tj. 6777,30 zł.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 kc, uwzględniając wezwanie do zapłaty oraz datę przyznania odszkodowania.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na poniesione przez powodów koszty złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika 1800 – zł, opłata od pełnomocnictwa w kwocie 34 zł, opłata od pozwu w kwocie 400 zł oraz koszt sporządzenie opinii, pokryty z zaliczki powodów w kwocie 383,64 zł.

W punkcie IV wyroku Sąd zwrócił stronom nadpłacone koszty sądowe w kwocie po 416,36 zł na podstawie art. 84 ust. 2 u.k.s.c., albowiem koszt sporządzonej w sprawie opinii nie spożytkował w całości uiszczonych przez strony zaliczek.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

Zarządzenia:

1.  (...)

2.  (...).

3.  (...)