Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 19 lutego 2018 r. (data stempla pocztowego) małoletni T. M. reprezentowany przez przedstawicielkę ustawową A. S. (1), działającą przez profesjonalnego pełnomocnika, wystąpił przeciwko P. M. z pozwem o podwyższenie alimentów ustalonych wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w W. z dnia 10 czerwca 2011 r., sygn. akt IV RC 423/10 z kwoty 650 zł do kwoty 2 000 zł miesięcznie, oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

(pozew – k. 3 – 12)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości, wskazując iż jego możliwości majątkowe i zarobkowe pozwalają na uiszczanie zobowiązań alimentacyjnych w dotychczasowej wysokości.

(odpowied ź na pozew – k. 149 – 155)

Na rozprawie w dniu 26 czerwca 2019 r. pełnomocnik przedstawicieli ustawowej powoda zmodyfikował powództwo i wniósł o podniesienie kwoty alimentów do kwoty 1 500 zł, zaś pozwany uznał powództwo do kwoty 850 zł miesięcznie. W pozostałym zakresie strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

(protok ół rozprawy z dnia 26 czerwca 2019 r. – k. 464)

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni T. M. urodził się (...) z nieformalnego związku (...). Wyrokiem z dnia 10 czerwca 2011 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy – Mokotowa w W. wydanym w sprawie o sygn. IV RC 423/10, Sąd zasądził od P. M. na rzecz małoletniego T. M. alimenty w wysokości 650 zł miesięcznie. W dacie wydania tego orzeczenia małoletni miał 9 lat, chodził do II klasy szkoły podstawowej i miesięczny koszt jego utrzymania ustalono na kwotę 1.500 zł miesięcznie. Jego matka A. S. (1) miała wówczas 40 lat i była zatrudniona na stanowisku starszego specjalisty w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych z czego uzyskiwała dochód w wysokości 4 048 zł netto miesięcznie, premię okolicznościową raz w roku w kwocie 6 000 zł brutto, talony w kwocie 350 zł miesięcznie, a także talony kulturalno – oświatowe w kwocie 300 zł kwartalnie. P. M. miał wówczas 41 lat, posiadał wykształcenie wyższe prawnicze, nie pracował w wyuczonym zawodzie i zajmował się sporządzeniem prognoz zachowań ryków finansowych w oparciu o układ planet na portalu internetowym. W 2010 r. osiągnął dochód w wysokości 3 467 zł, natomiast Sąd określił jego możliwości zarobkowe na kwotę 3 500 zł brutto miesięcznie.

(odpis wyroku z dnia 10 czerwca 2011 r. wraz z uzasadnieniem – k. 13 – 16)

Obecnie małoletni T. M. ma 17 lat, jest uczniem I klasy liceum. Ogólnie jest zdrowy, lecz stwierdzono u niego boczne skrzywienie kręgosłupa, które wymaga regularnych spotkań z fizjoterapeutą. Dodatkowo ma wadę wzroku, co wiąże się z koniecznością noszenia okularów i ich okresowej wymiany oraz regularnymi wizytami u okulisty. Małoletni korzysta również z leczenia ortodontycznego oraz stomatologicznego. T. M. jest aktywny fizycznie, jego hobby to kulturystyka. Uczęszcza również na basen, jeździ na snowboardzie, deskorolce oraz na rowerze. Małoletni bierze udział w wycieczkach szkolnych, w czasie wakacji wyjeżdża na zielone szkoły i spędza czas u ojca w Wielkiej Brytanii. Miesięczny koszt utrzymania małoletniego wynosi ok. 2 860 zł, na którą to kwotę składają się następujące wydatki: wyżywienie (w tym obiady w szkole) – 800 zł, partycypowanie w kosztach utrzymania mieszkania – 486 zł, opłata za Internet i telefon – łącznie 55 zł, odzież i obuwie – 350 zł, sprzęt sportowy – 100 zł, opieka medyczna, w tym pakiet L. i leki – 200 zł, rozrywka w tym kieszonkowe– 200 zł, karta miejska – ok. 40 zł, środki higieniczne i środki czystości – 150 zł, wyjazdy – 200 zł, wydatki szkolne (w tym składki klasowe) – 150 zł, wizyty fizjoterapeuty – 80 zł, zajęcia dodatkowe (kulturystyka) – 45 zł.

(zeznania A. S łotwińskiej – k. 429 – 432, faktury za energię elektryczną – k. 424, faktura za Internet – k. 25, wyciągi z rachunków karty kredytowej – k. 31 – 33, 43 – 44, 45 – 55, 61 – 63, 66 – 67, potwierdzenia transakcji bankowych – k. 34, 35, 58 – 60, faktura za wyjazd na zieloną szkołę – k. 36, faktury za zakup odzieży i obuwia – k. 38 – 39, polisa – k. 70 – 71, decyzja dotycząca wymiaru podatku od nieruchomości – k. 73, historie choroby – k. 76 – 96, faktura za konsultację fizjoterapeuty– k. 89)

Przedstawicielka ustawowa małoletniego A. S. (1) ma obecnie 48 lat. Z zawodu jest specjalistą papierów wartościowych i nadal pracuje na stanowisku starszego specjalisty w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych, z czego uzyskuje dochód w wysokości 6 276,99 zł netto miesięcznie. W 2017 r. osiągnęła dochód w wysokości 137 290,20 zł, zaś w 2018 r. w wysokości 104 310, 68 zł. Dodatkowo uzyskuje dochody z wynajmu mieszkania w wysokości 12 100 zł rocznie, czyli około 1 000 zł miesięcznie. Spłaca ona również zobowiązania kredytowe w wysokości 700 zł miesięcznie z tytułu kredytu zaciągniętego za spłatę w związku ze zniesieniem współwłasności nieruchomości oraz 650 zł miesięcznie z tytułu kredytu zaciągniętego na spłatę powierzchni przylegającej do mieszkania. A. S. (2) mieszka wraz z małoletnim synem T. M. w mieszkaniu o powierzchni 80 m2.

(zeznania A. S łotwińskiej – k. 429 – 432, zaświadczenie o wynagrodzeniu – k. 18, PIT 11 – k. 17, zawiadomienie o wysokości rat – k. 68, zawiadomienie o wysokości rat – k. 69, zaświadczenie z urzędu skarbowego o wysokości dochodu – k. 436, zaświadczenie o wysokości obrotu w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych – k. 437)

P. M. ma obecnie 48 lat, mieszka wraz żoną i dwójką małoletnich dzieci w wieku 3 i 9 lat w Wielkiej Brytanii. Od maja 2013 r. pracuje jako opiekun osób starszych i niepełnosprawnych z czego otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 8,5 (...) za godzinę pracy. Pracuje on na zasadzie tzw. 0 hour contract co oznacza, że wysokość jego pensji jest uzależniona od ilości przepracowanych godzin. W roku podatkowym 2017/2018 uzyskał dochód w wysokości 13 250,57 funtów netto (tj. ok. 62.250,57 zł, przy zastosowaniu średniego kursu NBP za okres od I 2018 do VII 2019 r. w wysokości 4,70 zł – taki też kurs został zastosowany przy dokonywaniu pozostałych obliczeń), zaś w roku podatkowym 2018/2019 w wysokości 17 316,99 funtów brutto (tj. ok. 81 389,85 zł). Żona P. M. posiada tytuł naukowy doktora i jest wykładowcą akademickim na uniwersytecie w Wielkiej Brytanii, pracuje na pół etatu. Z tego tytułu w roku podatkowym 2017/2018 uzyskała wynagrodzenie w wysokości 14 078 (...) brutto (tj. ok. 66 166,60 zł), zaś w roku podatkowym 2018/2019 – 10 508,66 (...) brutto (tj. ok. 49 390,70 zł). Dodatkowo wynajmuje mieszkanie w W. i z tego tytułu uzyskuje kwotę ok. 280 (...) miesięcznie (tj. 1316 zł). Nieruchomość ta stanowi jej wyłączną własność, a małżonkowie pozostają w ustroju rozdzielności majątkowej małżeńskiej. Małżonkowie otrzymują również (...), tj. dodatek na dzieci, który za rok 2018/2019 wyniósł 1 815,03 (...) (co stanowi równowartość kwoty 8 530,64 zł), oraz C. B. w wysokości 137,60 (...) miesięcznie (co stanowi równowartość kwoty 646,72 zł). Do września 2018 r. P. M. otrzymywał również C. B. na małoletniego i łącznie z tego tytułu pobierał kwotę 192,40 (...). Miesięczne koszty utrzymania rodziny wynoszą około 1 967,25 (...) (co stanowi równowartość kwoty ok. 9 246 zł) na co składają się wydatki na: mieszkanie – 530 (...), energia elektryczna – ok. 77 (...), podatek lokalny – 102,50 (...), telefon i Internet – 33 (...), telewizja – 12,25 (...), ubezpieczenie mieszkania – 6,5 (...), koszty utrzymania samochodu (ubezpieczenie, wymiana opon) – 75 (...), przedszkole – 464,5 (...), dojazdy do pracy – 187,50 (...) koszty utrzymania dwójki dzieci (w tym wyżywienie, odzież, obuwie, zabawki, zajęcia dodatkowe – 479 (...). Małoletni T. M. utrzymuje kontakt ze swoim ojcem, spędza z nim wakacje oraz niektóre święta, w czasie tych wyjazdów koszty utrzymania małoletniego ponosi P. M.. Przekazuje on również bezpośrednio na rachunek bankowy syna syna dobrowolnie kwotę 100 zł miesięcznie tytułem kieszonkowego.

(zeznania Paw ła M. – k. 465 – 469, informacja o dochodach – k. 441 – 443, 448 – 483, dokumenty dotyczące wydatków na utrzymanie rodziny, w tym przedszkole, wyżywienie dzieci wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 330 – 408)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dokumentów, które nie były kwestionowane przez strony w toku postępowania. Sąd również nie powziął żadnych wątpliwości co do ich prawdziwości. Podstawę ustaleń faktycznych stanowiły również zeznania stron P. M. i A. S. (1), które w ocenie Sądu były szczere i brak było podstaw, aby odmówić im waloru wiarygodności.

S ąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 k.r.o. na obojgu rodzicach ciąży obowiązek łożenia na utrzymanie dzieci, które nie są jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Zakres tego obowiązku, stosownie do przepisu art. 135 § 1 k.r.o., wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby osoby uprawnionego, z drugiej zaś zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, przy czym wykonywanie obowiązku alimentacyjnego może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o utrzymanie lub wychowanie dziecka, o czym stanowi § 2 powołanego przepisu.

W myśl art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Podkreślić trzeba, że zmiana stosunków to istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego. Skutkiem takich zmian jest potrzeba skorygowania zakresu obowiązku alimentacyjnego. W niniejszej sprawie doszło niewątpliwie do wzrostu usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda, który uzasadniał podwyższenie alimentów od ojca. Wiązało się to przede wszystkim ze wzrostem i rozwojem uprawnionego. W dacie orzeczenia o alimentach miał on bowiem 9 lat, zaś obecnie jest już nastolatkiem, z czym niewątpliwie wiążą się większe wydatki, m.in. na wyżywienie, rozrywkę, wyjazdy wakacyjne, dodatkowe zajęcia. Wyrok zasądzający na rzecz małoletniego powoda kwotę 650 zł miesięcznie tytułem alimentów zapadł w 2011 r., a zatem od tego czasu upłynęło już 8 lat. Zauważyć też trzeba, że przy określeniu obowiązku alimentacyjnego należy mieć na względzie, że dziecko ma prawo żyć na równej stopie życiowej ze swoimi rodzicami. Jednocześnie możliwości zarobkowego zobowiązanego uległy w tym czasie poprawie, ojciec małoletniego posiada stabilne zatrudnienie w Wielkiej Brytanii i osiąga z tego tytułu stałe dochody.

Sąd uznał za realne koszty utrzymania powoda w wyliczonej kwocie ok. 3 000 zł miesięcznie. Na koszty te składają się, m.in. koszty wyżywienia małoletniego w wysokości 800 zł miesięcznie. Małoletni uczęszcza na obiady w szkole, gdzie koszt zestawu obiadowego wynosi 15 zł dziennie (wzrósł z 10 do 15 zł dziennie). Koszt ten nie wydaje się jednak nazbyt wygórowany i mieści się w przeciętnych kosztach posiłku. Za uzasadnione należało też uznać partycypowanie (po połowie z matką) w kosztach utrzymania mieszkania, które wynoszą ok. 486 zł miesięcznie, na kwotę tę składają się następujące wydatki – połowę opłat za: czynsz (350 zł), użytkowanie wieczyste (400 zł rocznie czyli ok. 33 zł miesięcznie), podatek od nieruchomości (ok. 3 zł miesięcznie), ubezpieczenie mieszkania (ok. 25 zł) oraz za energię elektryczną (75 zł). Wydatki te zostały udokumentowane stosownymi fakturami oraz informacjami o wymiarze podatku. Niewątpliwie uzasadnionym i wykazanym wydatkiem są również opłaty za Internet i telefon, przy czym jeżeli chodzi o opłatę za Internet, która wynosi 49 zł miesięcznie – Sąd uznał, że wydatek ten powinien być podzielony między powoda i jego matkę co daję kwotę ok. 25 zł miesięcznie, zaś z telefonu powód korzysta samodzielnie i należało uwzględnić cały abonament w wysokości 30 zł miesięcznie, co łącznie daje kwotę 55 zł miesięcznie. W zakresie kosztów odzieży i obuwia Sąd przyjął kwotę 350 zł jako wystarczającą. Należało uwzględnić, że małoletni korzysta z markowych ubrań, które są droższe, jednak kwota 500 zł którą wskazuje przedstawicielka ustawowa wydaje się w świetle zasad doświadczenia życiowego zbyt wygórowana, szczególnie że małoletni kupuje drogie ubrania również z własnych oszczędności, tj. kieszonkowego i prezentów okolicznościowych. Co do wydatków na sprzęt sportowy, w tym odzież sportową należało uwzględnić kwotę 100 zł miesięcznie – małoletni korzysta z wielu sprzętów m.in. roweru, deskorolki. Dodatkowo wypożycza deskę snowboardową. Jeżeli zaś chodzi o koszty opieki medycznej i leków, należało wziąć pod uwagę, że matka małoletniego opłaca pakiet L., który obejmuje również małoletniego i wiąże się z dodatkowymi opłatami. Co więcej, małoletni ma wadę wzroku i wymaga systematycznej profilaktyki badania wzroku i okresowej wymiany okularów oraz regularnych wizyt u stomatologa i ortodonty. Należało więc uznać, iż miesięcznie koszty opieki medycznej oraz leków wynoszą ok. 200 zł miesięcznie. Za uzasadniony wydatek należało też uznać koszt karty miejskiej, który wynosi 125 zł na kwartał, co daje kwotę ok. 40 zł miesięcznie. W zakresie wydatków na rozrywkę właściwa będzie kwota 200 zł miesięcznie, na którą składają się koszty wyjść ze znajomymi oraz kieszonkowe. Wydatki na środki higieniczne i środki czystości - uwzględniając również wizyty u fryzjera – nie powinny przekroczyć kwoty 150 zł miesięcznie. Należało przyjąć za uzasadnione również koszty wyjazdów oraz obozów szkolnych – małoletni uczestniczył w wycieczkach szkolonych oraz wyjazdach wakacyjnych oraz w okresie ferii zimowych. W ostatnim czasie małoletni nie chciał uczestniczyć we wspólnych wyjazdach z matką jednak brał udział w wycieczce promem do Łotwy, Estonii i Szwecji oraz wyjeździe na M., dodatkowo organizowany jest wyjazd na zieloną szkołę, której koszt wyniesie ok. 1 000 zł. Pomimo tego, że małoletni nie chciał wyjeżdżać z matką, to uczestniczył on w innych wycieczkach i wydatki te są nadal aktualne. W zakresie wydatków szkolnych Sąd uznał za uprawdopodobnioną kwotę 150 zł – przedstawicielka ustawowa przedstawiła dowody wpłat na składkę klasową w wysokości 100 zł miesięcznie, należało również uwzględnić koszty przyborów szkolnych, pomocy naukowych, podręczników. Ostatnim wydatkiem, który Sąd uznał za uprawdopodobniony są koszty wizyty fizjoterapeuty – 80 zł miesięcznie oraz zajęcia z kulturystyki – ok. 45 zł miesięcznie. Podkreślić trzeba, że pozwany nie kwestionował, iż małoletni uczęszcza na takie zajęcia i w swoich zeznaniach potwierdził, iż kulturystyka stanowi hobby małoletniego.

Za nieuprawdopodobnione Sąd uznał koszty korepetycji, bowiem przedstawiciela ustawowa nie wykazała, aby ponosiła koszty we wskazywanej przez siebie wysokości. Jeżeli zaś chodzi o zajęcia z języka angielskiego małoletni już w nich nie uczestniczy. Przedstawiciela ustawowa wskazała również, że obecnie nie zakupuje synowi wkładek ortopedycznych.

Zgodnie z art. art. 133 § 1 k.r.o. obowiązek alimentacyjny ciąży na obojgu rodzicach. Sąd uznał, iż pozwany winien ponieść 40 % wszystkich wydatków na małoletniego, zaś przedstawicielka ustawowa 60 % wydatków. Pokreślić trzeba, że jego możliwości zarobkowe i majątkowe są niższe, niż możliwości matki. Nie bez znaczenia pozostaje również okoliczność, że pozwany ma problemy zdrowotne – ma wszczepiony rozrusznik serca, co ogranicza podjęcie przez niego dodatkowej pracy. Co więcej, pozwany posiada na utrzymaniu dwójkę małoletnich dzieci, zaś przedstawicielka ustawowa małoletniego ma na utrzymaniu wyłącznie swojego syna, zaś koszty życia w Wielkiej Brytanii są wyższe niż w Polsce. Zarobki A. S. (1) wynoszą ok. 6 200 zł netto miesięcznie z tytułu wynagrodzenia za pracę oraz 1 000 zł z tytułu wynajmu mieszkania, co łącznie daje kwotę 7 200 zł. Pozwany osiąga dochody w wysokości ok. 15 000 (...) rocznie, co daje równowartość 70 500 zł, czyli ok. 5 875 zł miesięcznie. Miesięczne wydatki jego rodziny wynoszą ok 9 246 zł miesięcznie. Należy jednak uwzględnić, że rodzina pobiera świadczenia socjalne na dzieci, które łącznie wynoszą 288,85 (...) miesięcznie ( (...), które za rok 2018/2019 wyniosło 1 815,03 (...) oraz C. B. w wysokości 137,60 (...) miesięcznie) co daje łącznie kwotę 1 357,59 zł miesięcznie. Biorąc pod uwagę miesięczne wydatki rodziny pomniejszone o świadczenia socjalne (co daje kwotę ok. 7 889 zł) na pozwanego z tytułu kosztów utrzymania rodziny przypada kwota ok. 3 944 zł. Sąd uznał bowiem, iż winien on ponosić te wydatki po połowie z żoną, która również pracuje zarobkowo. Choć jej dochody są nieco niższe, lecz nie zachodzi znacząca dysproporcja i podejmuje ona pracę jedynie na pół etatu. Po odjęciu kosztów utrzymania dla pozwanego zostaje kwota 1 930 zł. Tym samym jest on w stanie spełnić obowiązek alimentacyjny w wysokości 1 200 zł miesięcznie. Przy ustalaniu wysokości alimentów bierze się również pod uwagę osobiste starania o utrzymanie lub wychowanie dziecka. Małoletni zamieszkuje ze swoją matką, a wobec tego jej osobiste starania w wychowanie dziecka są oczywiście wyższe niż pozwanego. Zauważyć jednak trzeba, że małoletni ma 17 lat, a więc znajduje się już u progu dorosłości, tym samym nie można nadawać osobistym staraniom w wychowanie dziecka priorytetowego znaczenia. Należy też podkreślić, że pozwany również utrzymuje stały kontakt ze swoim synem. Małoletni spędza u niego część wakacji, w czasie których koszty utrzymania małoletniego ponosi ojciec, spędzają również wspólnie niektóre święta.

Odnosząc się do twierdzeń przedstawicielki ustawowej małoletniego, iż możliwości zarobkowe pozwanego są znacznie wyższe i nie ujawnił on wszystkich swoich dochodów, należy wskazać, że okoliczności te nie zostały przez nią wykazane w toku postępowania. W tym zakresie przedstawiła jedynie twierdzenia, które nie zostały poparte żadnymi dowodami i należy je uznać za gołosłowne. Natomiast przedstawił dokumenty, w tym informację o uzyskanych dochodach i brak było jakichkolwiek podstaw, aby odmówić tym dowodom waloru wiarygodności. W zakresie wynajmu mieszkania w W. przez żonę pozwanego po zaniżonej kwocie, należy wskazać, iż małżonkowie pozostają w ustroju rozdzielności majątkowej i dochód z wynajmu stanowi majątek osobisty żony pozwanego. Dochody te nie wchodzą więc w skład majątku wspólnego małżonków i okoliczność, iż są zaniżone nie ma w istocie znaczenia.

Nie można było podzielić argumentacji strony powodowej, jakoby pozwany mógł realnie zwiększyć swoje możliwości zarobkowe powracając do kraju i tu podejmując pracę. Należy podkreślić, że pozwany zamieszkuje w Wielkiej Brytanii przede wszystkim ze względów rodzinnych, tam bowiem zawodowo zaangażowana jest jego żona. Zgodnie z doświadczeniem życiowym nie sposób oczekiwać, że pozwany będzie poszukiwał pracy w Polsce pozostawiając rodzinę za granicą. Tym niemniej nie sposób pominąć okoliczności, że praca pozwanego jest mniej angażująca czasowo niż zatrudnienie w wymiarze pełnego etatu w Polsce. Zatem uznać należało, że pozwany – nawet przy wyżej wspomnianych ograniczeniach zdrowotnych – ma możliwość poszukania zajęcia dodatkowego, względnie, że może starać się znaleźć zatrudnienie w tym samym zawodzie, co obecnie, jednak w firmie, która zagwarantuje mu większą ilość godzin pracy, a tym samym wyższe zarobki, względnie, wyższą stawkę godzinową. Brak aktywności pozwanego dla poprawy swojej sytuacji zarobkowej nie może wpływać negatywnie na zakres, w jakim pozwany winien przyczyniać się do utrzymania powoda.

Z tych właśnie względów Sąd uznał, iż pozwany winien ponieść 40 % kosztów utrzymania małoletniego, co daje kwotę 1 200 zł miesięcznie. Kwota alimentów w wysokości 1 200 zł jest adekwatna do możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego i pozwoli zaspokoić usprawiedliwione potrzeby małoletniego T. M.. W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. i art. 100 k.p.c. to jest zgodnie z zasadą stosunkowego ich rozdzielenia, jednakże zasądzono od pozwanego jedynie część tak wyliczonych kosztów kosztów. Powództwo zostało uwzględnione jedynie w części, tj. w 58%, a więc pozwany winien, co do zasady, ponieść koszty w takim stosunku. Zasądzenie od pozwanego całości kwoty obliczonej zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie w zw. z art. 98 kpc, czyli (3600x58%=) 2088 złotych, kłóciłoby się w ocenie Sądu z zasadami słuszności. Pozwany działał bowiem bez profesjonalnego pełnomocnika, zatem koszty procesu były generowane wyłącznie przez jedną stronę, to jest stronę powodową. Co więcej, korzystna dla strony powodowej proporcja zaistniała przede wszystkim dlatego, że strona powodowa na końcowym etapie procesu, gdy większość materiału dowodowego była już zgromadzona, znacznie ograniczyła żądanie. Dlatego też Sąd W pkt. 3 wyroku Sąd zasądził od pozwanego na rzecz A. S. (1) kwotę 1100 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu, to jest, w zaokrągleniu, około 50% kosztów zastępstwa, które byłyby należne przy stosunkowym ich rozdzieleniu, uznając, że zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony, nakazujący zasądzić od strony przegrywającej jedynie część kosztów.

W pkt. 4 wyroku Sąd nakazał pobrać od pozwanego P. M. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 210 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, w związku z art. 98 i art. 100 kpc. Sąd nakazał pobrać od pozwanego część opłaty od pozwu, nieuiszczonej przez zwolnioną od niej stronę powodową, jaka odpowiadała różnicy między zakresem, w jakim uznał powództwo, a zakresem, w jakim zostało ono uwzględnione, to jest ( (1200-850)x12x5%=) 210 złotych, w pozostałej części przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Na podstawie art. 333 § 1 k.p.c. Sąd z urzędu nadał wyrokowi w pkt. 1 rygor natychmiastowej wykonalności.