Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

SSA Michał Marzec

Sędziowie

SSA Iwona Hyła (spr.)

SSA Andrzej Ziębiński

Protokolant

Agnieszka Przewoźnik

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 286/19 w części dotyczącej oskarżonego A. S. - po myśli art. 423 § 1a k.p.k. w zw. z art. 457 § 2 k.p.k.

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 12 grudnia 2018 r. sygn. akt V K 81/17.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

A. S.

Na konto firmy (...) dokonano zwrotu podatku naliczonego nad należnym w wysokości:

- za 10/2009 r. w kwocie 1.570 zł

- za 11/2009 r. w kwocie 13.244 zł

- za 12/2009 r. w kwocie 6.400 zł

W rejestrach VAT zaewidencjonowano 23 faktury wystawione przez (...) na rzecz (...) Sp. z o.o. za usługi na trasie S. - K. odpowiednio za miesiące od października 2009 r. do grudnia 2009 r. będące podstawą do zwrotu podatku.

(CZYN Z PUNKTU 2)

Pismo Drugiego Urzędu Skarbowego w K. z dnia 11 marca 2020 r.

k. 808

2.1.1.2.

W okresie od 20 października 2009 r. do 30 stycznia 2010 r. firma (...) Sp. z o.o. składała deklaracje VAT - 7 , w których odpowiednio zadeklarowała nadwyżki podatku naliczonego nad należnym:

-10/2009 – 439.600,00ZŁ

-11/2009 – 770.200,00 ZŁ

-12/2009 646.900 ZŁ.

Powyższe wykazane nadwyżki podatku naliczonego nad należnym nie zostały zwrócone Podatnikowi. Natomiast za styczeń 2010 r. podatnik wykazał kwotę 1472,00 zł do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. zakwestionował transakcje pomiędzy (...) Sp. z o.o. zarówno z (...) jak i (...) s.r.o.

Czyn z punktu 2.

Pismo Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Z. z dnia 19.02.2020 r.

k.887

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Pismo Drugiego Urzędu Skarbowego w K. z dnia 11 marca 2020 r.

Dokument sporządzony przez Urząd Skarbowy jest rzetelny, oparty na dokumentach znajdujących się w zasobach urzędu, a zatem brak powodów do zakwestionowania jego prawdziwości i wiarygodności.

Pismo Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Z. z dnia 19.02.2020 r.

Dokument sporządzony przez Urząd Skarbowy jest rzetelny, oparty na dokumentach znajdujących się w zasobach urzędu, a zatem brak powodów do zakwestionowania jego prawdziwości i wiarygodności.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacja prokuratora. Niepowołanie w przyjętej przez sąd kwalifikacji prawnej w zakresie czynu, za który został skazany A. S., art. 18 § 3 k.k. oraz niepowołania w podstawie wymiaru kary wymierzonej oskarżonemu art. 19 § 1 k.k., w punkcie 2 wyroku.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przyjmując, iż oskarżony jest winny popełnienia przestępstwa zarzucanego mu w punkcie II części wstępnej wyroku z modyfikacjami wynikającymi z wyeliminowania działania w zorganizowanej grupie przestępczej i zastąpienie tego zachowania poprzez przyjęcie ustalenia, iż działał wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, sąd przyjął, iż oskarżony działał w celu umożliwienia innej osobie popełnienia czynu zabronionego, albowiem taki fakt wynika z opisu czynu zawartego w punkcie II, zaakceptowanego przez sąd meriti. Stąd też zasadne było przyjęcie dla zachowania A. S. pomocnictwa do popełnienia czynu głównego i zakwalifikowanie go w związku z art. 18 § 3 k.k. Konsekwencją tego było zastosowanie w podstawie wymiaru kary art. 19 § 1 k.k. Doszło zatem do obrazy przepisów prawa materialnego w tym zakresie.

Wniosek

O zmianę punktu 2 wyroku poprzez uzupełnienie kwalifikacji prawnej o art. 18 § 3 k.k. oraz podstawy wymiaru kary o art. 19 § 1 k.k.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na to, iż sąd I instancji naruszył wskazane w apelacji przepisy prawa karnego materialnego, konieczna stała się zmiana zaskarżonego wyroku w punkcie 2 .

3.2.

Apelacja obrońcy oskarżonego A. S.:

- obraza przepisów prawa procesowego, a to: art. 7, 410, 399 § 1, 424 § 1 k.p.k., która miała wpływ na treść orzeczenia,

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na treść wyroku (rozwinięcie zarzutów na k.1 do 3 apelacji).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ocena dowodów przeprowadzona zgodnie z art. 7 k.p.k., sąd oparł swe rozstrzygnięcie o całość ujawnionego na rozprawie głównej materiału dowodowego, nie naruszając art. 410 k.p.k. i tym samym nie doszło do dokonania błędnych ustaleń faktycznych w przedmiocie ustalenia odpowiedzialności karnej oskarżonego za zarzucany mu czyn. Nadto nie doszło do obrazy art. 399 § 1 k.p.k., jako że nieprzyjęcie przez sąd meriti w podstawie skazania art. 18 § 3 k.k. wynikało wyłącznie z błędnego niezastosowania tego przepisu prawa karnego materialnego w sytuacji, gdy opis czynu zawierał zachowania oskarżonego polegające na udzieleniu pomocy i ułatwieniu sprawcy głównemu dokonania występku oszustwa na szkodę Skarbu Państwa. podobnie w pisemnych motywach orzeczenia sąd ponownie wskazał, iż oskarżony A. S. pełnił rolę pomocnika w dokonaniu czynu zabronionego. W efekcie zmiany zaskarżonego wyroku w tym zakresie przez sąd odwoławczy, zarzut obrazy art. 399 § 1 k.p.k., wynikający z zaniechania uprzedzenia stron o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu, zdezaktualizował się.

Wniosek

Zmiana poprzez uniewinnienie oskarżonego A. S. od czynu przypisanego mu w punkcie 2 zaskarżonego wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W związku z nieuwzględnieniem zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych, obrazy przepisów prawa procesowego wymienionych w apelacji, brak było powodów do wydania orzeczenia o charakterze reformatoryjnym i uniewinnienia oskarżonego od popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 2.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Punkt 2 w zakresie nieobjętym zmianą.

Punkt 3 i 16 w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji procedował w niniejszej sprawie prawidłowo, nie naruszając podstawowych zasad procesu karnego oraz poczynił trafne ustalenia faktyczne prowadzące do uznania sprawstwa i winy oskarżonego w zakresie postawionego mu zarzutu, zaś swoje stanowisko w sposób przekonujący uzasadnił w pisemnych motywach (art. 424 § 1 k.p.k.). Lektura uzasadnienia wskazuje, iż sąd orzekający miał w polu widzenia wszystkie dowody zebrane w toku postępowania (art. 410 k.p.k.), zarówno te dla oskarżonego niekorzystne, jak i te, przemawiające na jego korzyść. Jak wynika z pisemnych motywów zaskarżonego wyroku, sąd meriti zapoznał się ze wszystkimi dowodami jakie strony mu przedstawiły, rozważył je oraz dokonał wyboru, którym z nich daje wiarę, a którym tej wiary odmawia i z jakiego powodu. Nie sposób więc skutecznie wywodzić, jak czyni to apelujący, że doszło do dokonania przez sąd meriti błędnych ustaleń faktycznych co do przebiegu zdarzeń, będących przedmiotem osądu w niniejszej sprawie. Nie doszło również do obrazy przepisów prawa procesowego, o których mowa w apelacji. Dowody ocenione zostały w sposób swobodny, zgodny z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania (art. 7 k.p.k.).

Nie jest prawdą, jak twierdzi apelujący, iż z zeznań kierowców przesłuchanych w sprawie wynika, iż transporty na trasie S. - K. miały miejsce. Zaprzeczają temu przesłuchani w charakterze świadków m.in. R. P., M. M. (1), M. M. (2), D. L. (t.27), a także pozostali kierowcy zatrudnieni w firmie (...). Oświadczają zgodnie, że żadnego z tych transportów nie wykonywali, nie wypisywali druków CMR, które w trakcie śledztwa były im okazywane. Żaden z nich nie znał firmy (...), dla której rzekome transporty miały być wykonywane. Z kolei świadek J. J. stwierdza, iż samochód ciężarowy marki M., którym miały być wykonywane rzekome transporty - nie jeździł już od 2008 r., ponieważ miał popsutą skrzynie biegów. Świadkowie dodają, iż w firmie (...) były 3 pieczątki firmy (...), wykorzystywane przez S., który nie miał żadnej księgowej i żadnych pracowników biurowych. Oskarżony siedział sam w biurze i żaden transport nie mógł się odbyć bez jego polecenia. Rację miał zatem sąd meriti odmawiając wiary wyjaśnieniom A. S. w zakresie, w jakim nie przyznawał się do stawianego mu zarzutu. Faktury wystawione przez oskarżonego nie dokumentowały faktycznych transportów dla firmy (...) na trasie S. - K., albowiem towar nigdy nie był transportowany przez (...) na tej trasie. Faktury i listy przewozowe wystawiane były wyłącznie po to, aby uwiarygodnić fikcyjny handel pomiędzy czeską firmą (...) a spółką należącą do M. P. (1) i pomóc mu w wyłudzeniu podatku VAT, jedocześnie z takim działaniem, oskarżony samodzielnie wprowadził w błąd Skarb Państwa – pracowników II Urzędu Skarbowego w K. – podając w składanych deklaracjach za miesiące od października 2009 r. do grudnia 2009 r., iż doszło do nadwyżki podatku naliczonego nad należnym oraz żądając jego zwrotu. Podstawą rozliczeń w deklaracjach były 23 fikcyjne faktury, szczegółowo opisane w zarzucie przypisanym oskarżonemu. Fakt, iż doszło do zwrotu rzekomo należnego firmie oskarżonego podatku VAT, wynikał także z pisma II Urzędu Skarbowego w K. z dnia 11 marca 2020 r. Z nadesłanych informacji – zawartych na k. 808 wynika, iż na konto firmy (...) dokonano zwrotu podatku naliczonego nad należnym w wysokości:

- za 10/2009 r. w kwocie 1.570 zł

- za 11/2009 r. w kwocie 13.244 zł

- za 12/2009 r. w kwocie 6.400 zł.

W rejestrach VAT zaewidencjonowano 23 faktury wystawione przez (...) na rzecz (...) Sp. z o.o. za usługi na trasie S. - K. odpowiednio za miesiące od października 2009 r. do grudnia 2009 r. będące podstawą do zwrotu podatku. W związku z takimi ustaleniami niezasadny okazał się być zarzut apelującego zawarty w punkcie 2c. Niewątpliwie doszło do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez Skarb Państwa w kwocie 18.249,00 zł ( a nawet wyższej, lecz przy braku apelacji na niekorzyść nie można było korygować tej kwestii w toku kontroli odwoławczej), które to pieniądze przelane zostały na rzecz firmy (...), zarządzanej faktycznie przez A. S.. Stąd przyjęcie przez sąd meriti kwalifikacji również z art. 286 § 1 k.k. było prawidłowe. Nie mieliśmy bowiem do czynienia z tzw. samoobliczaniem dokonywanym przez podatnika i wnioskowaniem o zaliczanie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na następny okres rozliczeniowy. W tej sprawie Skarb Państwa – na skutek celowego i świadomego wprowadzenia w błąd przez oskarżonego, rozdysponował niekorzystnie swoim mieniem, zwracając pieniądze na konto firmy zarządzanej przez oskarżonego.

Wszelkie rozważania zawarte w apelacji dotyczące tego, że faktury wystawione przez A. S. nie mogą stanowić podstawy do skorzystania przez firmę (...) ze zwrotu VAT w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, a takim dokumentem może być jedynie druk CMR, pozbawione są racji. CMR jest międzynarodowym listem przewozowym i dokumentem, na podstawie którego odbywa się przewóz ładunku i jednocześnie dokumentem potwierdzającym zawarcie umowy, a nie dokumentującym wykonanie konkretnej usługi wynikającej z tej umowy. Nie jest także prawdą, że w aktach sprawy brak jest druków CMR. Zostały one zatrzymane i okazywane kierowcom podczas ich przesłuchań w toku śledztwa. Przesłuchiwani świadkowie zaprzeczali, że w konkretnych dniach wskazanych na dokumentach wykonywali transport, jak również, aby podpisy tam się znajdujące, należały do nich. Abstrahując jednak od powyższego stwierdzić trzeba, że to jednak faktury dokumentujące poszczególne transporty są podstawą do rozliczeń pomiędzy podatnikiem a urzędem skarbowym i niewątpliwie stanowią dokument potwierdzający wykonanie usługi, czego o dokumencie CMR nie sposób powiedzieć. Te 23 zakwestionowane faktury były podstawą do wystąpienia z żądaniem zwrotu podatku naliczonego nad należnym dla firmy (...), a jednocześnie zostały wykorzystane przez firmę (...) do ubiegania się w I Urzędzie Skarbowym w Z. o zwrot podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, oprocentowanej 0 % stawką. Takie działania zostały przez M. P. podjęte, o czym świadczy informacja nadesłana z tego urzędu, znajdując się na k. 887.

Nie ma także racji skarżący uznając, że działania oskarżonego były objęte wyłącznie nieumyślnością. Tak co do wyłudzenia podatku VAT na rzecz firmy (...), jak i co do pomocnictwa w zakresie planowanego wyłudzenia VAT przez firmę (...). Przeczą temu zebrane w sprawie dowody, omówione powyżej w postaci zeznań kierowców, dokumentacji nadesłanej z Urzędów Skarbowych, a nadto zeznań P. P., czy J. G. – osób bezpośrednio zaangażowanych w proceder. Oskarżony doskonale wiedział na czym polegała jego rola, jakie będą efekty jego przestępczych zabiegów – tak dla siebie jak i dla firmy (...). Naiwnością byłoby uznać jego linię obrony za wiarygodną, choćby w kontekście informacji, że w jego biurze znajdowały się – nienależące do niego - trzy pieczątki firmy (...), co niewątpliwie świadczy o porozumieniu co do sposobu ułatwienia czynu zabronionego przez oskarżonego dla M. P., zaś przykładowo jeden z kierowców nie miał nawet uprawnień na prowadzenie ciągnika siodłowego (mowa o M. M. (2)) a figurował w CMR jako wykonujący kursy w dniach 26 i 30 października 2009 r., czy też 3, 4, 6, 12, 17, 16 i 23 listopada 2009 r. Zauważyć trzeba również, że tak wystawione przez oskarżonego nierzetelne faktury VAT zostały następnie wykorzystane w rozliczeniach z Urzędem Skarbowym przez firmę (...), co niewątpliwie świadczy o porozumieniu zawartym przez oskarżonego jeszcze przed dokonaniem czynu zabronionego przez właściciela firmy (...) Sp. z o.o. W sytuacji bowiem, gdyby faktury te zostały przez tę firmę (nabywcę usługi) zakwestionowane, a fikcyjność transportu nie została wcześniej zaakceptowana przez właściciela tej firmy, nie wprowadzałby ich on do ewidencji i nie wykorzystywał w procederze wprowadzenia w błąd Skarbu Państwa. Podatnik ten wystąpił wszak z żądaniem zwrotu następujących kwot: 10/2009 – 439.600,00zł, 11/2009 – 770.200,00 zł, 12/2009 - 646.900 zł. Do zwrotu jednak nie doszło, z uwagi na to, iż Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. zakwestionował transakcje pomiędzy (...) jak i (...) i po przeprowadzeniu postępowań wydał decyzje o zerowych kwotach do zwrotu na rzecz (...) Sp. z o.o. Kwoty wynikające z żądań zwrotu firmy (...) wobec Skarbu Państwa nie były jednak objęte zarzutem postawionym oskarżonemu S., w związku z czym kwestia ta ma znaczenie drugorzędne z punktu widzenia odpowiedzialności oskarżonego. Fakt, że w efekcie do popełnienia czynu przez sprawcę nie doszło, bądź, że – tak jak w niniejszej sprawie - zatrzymało się ono w fazie usiłowania, nie ma znaczenia dla odpowiedzialności pomocnika. Bez wątpienia jednak Skarb Państwa rozporządził niekorzystnie swoim mieniem, zwracając na konto firmy (...) nienależnie odliczony podatek VAT z tytułu 23 stwierdzających nieprawdę faktur.

W tym stanie rzeczy, brak było jakichkolwiek podstaw do zaakceptowania argumentacji podniesionej w środku odwoławczym przez obrońcę oskarżonego A. S., a co za tym idzie, należało utrzymać w mocy zaskarżony wyrok – poza sygnalizowaną zmianą w odniesieniu do kwalifikacji prawnej i podstawy wymiaru kary. Przyjęta dla zachowania oskarżonego ocena prawno karna w pozostałym zakresie była prawidłowa, zaś kara wymierzona została przy spełnieniu dyrektyw opisanych w treści art. 53 k.k. i w żadnym razie nie jest karą rażąco niewspółmiernie surową.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Punkt 2 co do kwalifikacji prawnej i podstawy wymiaru kary.

Zwięźle o powodach zmiany

Z uwagi na to, iż sąd I instancji naruszył wskazane w apelacji prokuratora przepisy prawa karnego materialnego, konieczna stała się zmiana zaskarżonego wyroku w punkcie 2. Z opisu czynu przyjętego dla oskarżonego, a nadto z treści pisemnego uzasadnienia wyroku wynika, iż miał on swym działaniem ułatwić popełnienie przestępstwa M. P., a zatem działał niewątpliwie jako pomocnik, a nie jako współsprawca w tym zakresie. W związku z czym należało uzupełnić przyjętą dla jego zachowania kwalifikację prawną o art. 18 § 3 k.k. Konsekwencją tego było wskazanie w podstawie prawnej wymiaru kary przepisu art. 19 § 1 k.k., w którym to wyrażono zasadę oparcia wymiaru kary dla m.in. pomocnika na zagrożeniach przewidzianych za sprawstwo czynu zabronionego, w którego popełnieniu pomagali.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5.

Na mocy art. 624 § 1 k.p.k. oskarżonego A. S. zwolniono od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

SSA Andrzej Ziębiński SSA Michał Marzec SSA Iwona Hyła

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

W zakresie nieprzyjęcia przez sąd I instancji w kwalifikacji prawnej art. 18 § 3 k.k. w zakresie czynu, za jaki został skazany A. S. w punkcie 2 wyroku oraz nieprzyjęcia w podstawie wymiaru kary art. 19 §1 k.k.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana