Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 446/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1 Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. Ś. (1)

w dniu 17 maja 2019r w miejscowości I. gm. (...) woj. (...) wypowiadał pod adresem Ł. L., P. L. i T. S. groźby karalne pozbawienia życia i zdrowia przy użyciu przedmiotu przypominającego broń palną, które to groźby wzbudziły w zagrożonych uzasadnioną obawę że zostaną spełnione, przy czym w chwili popełnienia zarzucanego czynu miał ograniczoną w stopniu znacznym zdolność do pokierowania swoim postępowaniem

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Posiadanie przy sobie przez M. Ś. (1) przedmiotu przypominającego broń palną w dniu 17 maja 2019r około godz. 21.00 podczas jego pobytu przed sklepem w miejscowości I.

wyjaśnienia oskarżonego

k.136

zeznania A. C.

k.45-46, 140

oględziny płyty z zapisem monitoringu sklepu w I.

k.79-80

2.  Wypowiadanie przez M. Ś. (1) pod adresem Ł. L., P. L. i T. S. gróźb karalnych pozbawienia życia i zdrowia przy użyciu przedmiotu przypominającego broń palną w dniu 17 maja 2019r około godz. 22.00 podczas jego pobytu przed posesją rodziny L. miejscowości I.

wyjaśnienia oskarżonego

k.38-40, 93, 136

zeznania Ł. L.

k.4-5, 34, 97, 137

zeznania P. L.

k. 31, 96, 137

zeznania T. S.

k. 74-75, 137-138

zeznania K. L.

k. 7-8,139

zeznania J. Ś.

k.101-102,141

zeznania M. Ś. (2)

k. 27, 139-140

zeznania E. S.

k. 77-78, 140

zeznania M. S.

k.86-87, 140

zeznania T. C.

k.120-121, 145

raport historii działania

k.55-57

protokół przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego

k. 9-10

3.  Wywołanie u pokrzywdzonych Ł. L., P. L. i T. S. uzasadnionej obawy, że wypowiadane przez oskarżonego groźby zostaną spełnione

zeznania Ł. L.

k. 4-5, 34, 97, 137

zeznania P. L.

k. 31, 96, 137

zeznania T. S.

k. 74-75, 137-138

zeznania K. L.

k. 7-8,139

zeznania J. Ś.

k.101-102,141

zeznania E. S.

k. 77-78, 140

zeznania M. S.

k. 86-87, 140

zeznania T. C.

k. 120-121, 145

4.  M. Ś. (1) ma 21 lat. Posiada wykształcenie podstawowe. Od 9-go roku życia jest uznany za osobę niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym. W świetle orzeczenia o niepełnoprawności jest niezdolny do pracy. Utrzymuje się z renty w wysokości około 900 zł/msc. Jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu.

Oskarżony był leczony psychiatrycznie oraz neurologicznie. Zdaniem biegłych psychiatrów w czasie krytycznym miał zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia czynu, ale zdolność do pokierowania swoim postępowaniem miał ograniczoną w stopniu znacznym

M. Ś. (1) nie był uprzednio karany.

wyjaśnienia oskarżonego

k. 38, 92, 136

orzeczenie o niepełnosprawności

k. 146

opinia sądowo-psychiatryczna

k. 109-111

karta karna

k. 105

1.2.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

M. Ś. (1)

w dniu 17 maja 2019r w miejscowości I. gm. (...) woj. (...) wypowiadał pod adresem Ł. L., P. L. i T. S. groźby karalne pozbawienia życia i zdrowia przy użyciu przedmiotu przypominającego broń palną , które to groźby wzbudziły w zagrożonych uzasadnioną obawę że zostaną spełnione, przy czym w chwili popełnienia zarzucanego czynu miał ograniczoną w stopniu znacznym zdolność do pokierowania swoim postępowaniem

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Brak u pokrzywdzonych Ł. L., P. L. i T. S. uzasadnionej obawy, że wypowiadane przez oskarżonego groźby zostaną spełnione

wyjaśnienia oskarżonego

k. 136

zeznania M. Ś. (2)

k. 27, 139-140

korespondencja z F.

k.147

2.OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1,2,4

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim przyznał się do tego, że w dniu 17 maja 2019r około godz. 22.00 podczas pobytu przed posesją rodziny L. w miejscowości I. wypowiadał pod adresem Ł. L., P. L. i T. S. groźby karalne pozbawienia życia i zdrowia, demonstrując jednocześnie przedmiot przypominający broń palną. Oskarżony wyjaśnił, że przed wyjściem z domu bawił się ze swoim siostrzeńcem i przez przypadek zabrał za sobą pistolet-zabawkę.

Powyższe wyjaśnienia korespondują z zeznaniami przesłuchanych świadków, o czym poniżej.

2

zeznania M. Ś. (2)

Brat oskarżonego nie ukrywał, że w trakcie zajścia z dnia 17 maja 2019r M. Ś. (1) powiedział do pokrzywdzonych, że ich zastrzeli, przy czym mierzył w kierunku T. S. z pistoletu-zabawki. Na usprawiedliwienie oskarżonego świadek podał, awanturę sprowokował nietrzeźwy T. S., który chciał bić się w oskarżonym oraz że nikt z obecnych nie przestraszył się gróźb wypowiedzianych przez oskarżonego.

Zeznania te (ale wyłączywszy twierdzenia o prowokacji ze strony T. S. oraz braku obawy u pokrzywdzonych) sąd uznał za wiarygodne.

2,3

zeznania Ł. L.

go

Wszyscy wymienieni świadkowie zgodnie zeznali, że w dniu 17 maja 2019r oskarżony wypowiadał pod adresem Ł. L., P. L. i T. S. groźby karalne pozbawienia życia i zdrowia, a dla wzmocnienia tych słów kierował w ich stronę przedmiot przypominający broń palną. Widząc to poważnie się przestraszyli, bo oskarżony jest osobą nieobliczalną, a K. L. wezwała Policję. Spośród w/w osób tylko J. Ś. nie widział przedmiotu, którym posługiwał się oskarżony, ponieważ -jak zeznał – było ciemno, stał przy furtce, a pozostali kłócili się na środku drogi.

Sąd uwzględnił zeznania świadków, ponieważ były one spójne i przekonujące. Każdy opisywał zdarzenie tak, jak je zapamiętał. Drobne niespójności (np. co do kolejności w jakiej poszczególne osoby wychodziły na drogę) nie tylko nie dyskwalifikują tych zeznań, a wręcz przeciwnie – dowodzą ich prawdziwości, gdyż wskazują, że wersja wydarzeń nie była przez uczestników uzgadniana.

zeznania P. L.

go

zeznania T. S.

zeznania K. L.

zeznania J. Ś.

2,3

zeznania E. S.

Rodzice pokrzywdzonego T. S. nie byli bezpośrednimi świadkami rozpoznawanego zajścia. Ich zainteresowanie wzbudziły krzyki dochodzące z ulicy. E. S. wyszła na taras i zobaczyła m.in. braci Ś., którzy odchodząc w kierunku swego domu odgrażali się do jej syna: ,,Zobaczysz S., popamiętasz S. ”. Ani E. S., ani M. S. nie widzieli wówczas u oskarżonego broni palnej .

Zeznania te sąd uznał za wiarygodne.

zeznania M. S.

2,3

zeznania T. C.

Zeznania funkcjonariusza Policji były logiczne i przekonujące. Brak jest jakichkolwiek okoliczności, dla których miałby zeznawać nieprawdziwie, a przy tym niekorzystnie dla oskarżonego, opisywać swoje spostrzeżenia poczynione w trakcie wykonywania czynności służbowych. Z zeznań tych wynika, że uczestnicy interwencji relacjonowali o groźbach ze strony M. Ś. (1) przy użyciu przedmiotu podobnego do broni palnej, ale do końca nie byli przekonani, co to był za przedmiot. Prawie wszyscy byli pod działaniem alkoholu, zmieniali wersje wydarzeń i nie mogli się zdecydować, czy chcą złożyć zawiadomienie o groźbach. Zdaniem świadka pokrzywdzeni byli wystraszeni groźbami oskarżonego, zwłaszcza że od pewnego czasu pozostają w konflikcie.

1

zeznania A. C.

Świadek zeznał, że podczas pobytu pod sklepem w I. oskarżonemu wypadł spod kurtki czarny przedmiot, a podczas upadku z tego przedmiotu wysunął się jakiś element, który M. Ś. (1) wsunął na miejsce. Zdaniem świadka ten przedmiot bez wątpienia przypominał krótką broń palną, zaś element, który z niego wypadł to mógł być magazynek. Sąd nie znalazł żadnych podstaw, by zeznania A. C. poddawać w wątpliwość.

oględziny płyty z zapisem monitoringu sklepu w I.

Dowód nie budził żadnych wątpliwości. Nagranie potwierdziło fakt, że już podczas pobytu pod sklepem w I. oskarżony miał przy sobie przedmiot przypominający krótką broń palną. Przedmiot ten w pewnym momencie wypadł mu na ziemię, a wtedy oskarżony podniósł go i schował pod kurtkę .

2

protokół przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego

dokument nie budził wątpliwości, co do rzetelności sporządzenia

4

orzeczenie o niepełnosprawnosci

dokument nie budził wątpliwości, co do rzetelności sporządzenia

opinia sądowo-psychaitrycz na

Opinia została sporządzona rzetelnie i zgodnie ze wskazaniami wiedzy specjalistycznej i nie była przez nikogo kwestionowana.

karta karna

dokument urzędowy, nie kwestionowany przez strony

2.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1

wyjaśnienia oskarżone-go

Oskarżony całość swej obrony oparł na wykazaniu, że w dacie zarzutu został zaczepiony przez T. S. przed posesją rodziny L. i doszło między nimi do szarpaniny. Oskarżony przyznał, że faktycznie groził wtedy pokrzywdzonym zabójstwem i wyciągnął spod kurtki przedmiot przypominający broń palną, ale nikt z pokrzywdzonych nie przestraszył się jego słów, gdyż od początku wiedzieli, że jest to tylko pistolet-zabawka. Oskarżony dodał, że na widok tego pistoletu wszyscy zaczęli się śmiać, a Ł. L. skwitował, że ,,takim pistolecikiem, to może straszyć małe dzieci”. W podobnym tonie Ł. L. napisał też do niego wiadomość za pośrednictwem F..

Wyjaśnienia oskarżonego nie zyskały zaufania sądu. Przedstawiona przez niego wersja wydarzeń nie tylko nie wytrzymała konfrontacji z konsekwentnymi zeznaniami świadków, ale sama w sobie była mało przekonująca. Skoro oskarżony nie poczuwał się do popełnienia przestępstwa z art. 190 p. 1 kk, to nie powinien był przyznawać się do jego popełnienia. Tymczasem M. Ś. (1) podczas dwóch przesłuchań w postępowaniu przygotowawczym nie tylko przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, ale także wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze bez przeprowadzania rozprawy. Powyższe dowodzi, że doskonale uświadamiał sobie, co zrobił, natomiast późniejsza zmiana wyjaśnień stanowi wyłącznie realizację przyjętej linii obrony zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności karnej.

1

zeznania M. Ś. (2)

Świadek zeznał, że pomimo skierowania przez jego brata pod adresem pokrzywdzonych groźby zastrzelenia ich i mierzenia do T. S. z pistoletu, nikt nie potraktował tych słów poważnie, ponieważ wszyscy wiedzieli, że oskarżony posłużył się wtedy dziecięcą zabawką. Świadek dodał, że Ł. L. wyśmiewał się później z oskarżonego na F. że ,,z taką pukawką, to może pójść na ryby”.

Sąd nie uwzględnił argumentacji świadka dotyczącej braku obawy u pokrzywdzonych. To, że po zajściu (kiedy emocje nieco opadły) Ł. L. napisał takie słowa, nie oznacza, że kilka godzin wcześniej, gdy oskarżony wyciągnął spod kurtki przedmiot przypominający broń palną, wykonał gest przeładowania i wycelował w stronę pokrzywdzonych wywołał u nich strach i przeświadczenie , że wypowiadane groźby może zrealizować

1

korespondencja z F.

Dowód nie kwestionowany przez strony. W odniesieniu do tego dowodu (w szczególności: wystąpienia obawy u pokrzywdzonych) aktualne są uwagi poczynione wyżej – w stosunku do zeznań M. Ś. (2)

zeznania M. C.

Dowód nieprzydatny z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy, bowiem świadek nie posiadał wiedzy na temat okoliczności irrelewantnych w niniejszym postępowaniu

zeznania R. Ś.

Dowód nieprzydatny z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy, bowiem świadek nie posiadała wiedzy na temat zajścia a potwierdziła jedynie, że ani syn, ani nikt z domowników nigdy nie posiadał broni palnej, jak również istnienie konfliktu pomiędzy oskarżonym i T. S.

3.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

M. Ś. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowanie realizujące znamiona przestępstwa określonego w art. 190 § 1 k.k. polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby jej najbliższej. Groźba jest oddziaływaniem na psychikę drugiej osoby przez przedstawienie zagrożonemu zła, które go spotka ze strony grożącego albo innej osoby, na której zachowanie grożący ma wpływ. Najczęściej zło to ma spotkać zagrożonego w wypadku niepoddania się woli grożącego.

Przestępstwo określone w art. 190 § 1 k.k. należy do kategorii przestępstw materialnych. Do dokonania tego przestępstwa konieczne jest wystąpienie skutku w postaci wzbudzenia w zagrożonym uzasadnionej obawy, że groźba będzie spełniona. Groźba musi więc, aby przestępstwo mogło być dokonane, dotrzeć do pokrzywdzonego i wywołać u niego określony stan psychiczny. Pokrzywdzony musi potraktować groźbę poważnie i uważać jej spełnienie za prawdopodobne. Nie jest wymagane natomiast obiektywne niebezpieczeństwo realizacji groźby. Subiektywna obawa pokrzywdzonego i jego przekonanie o prawdopodobieństwie realizacji groźby muszą być uzasadnione, tzn., że zarówno okoliczności, w jakich groźba została wyrażona, jak i osoba grożącego robią wrażenie na obiektywnym, normalnie wrażliwym obserwatorze, iż groźba wyrażona została na serio i daje podstawy do uzasadnionej obawy.

Konfrontując powyższe ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym Sąd uznał, że działaniem podjętym w dniu 17 maja 2019r w miejscowości I., polegającym na wypowiadaniu pod adresem Ł. L., P. L. i T. S. gróźb karalnych pozbawienia życia i zdrowia przy użyciu przedmiotu przypominającego broń palną, które to groźby wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę że zostaną spełnione, M. Ś. (1) wyczerpał znamiona przestępstwa kwalifikowanego z art. 190 § 1 k.k.

Nie ulega wątpliwości, że we wskazanej wyżej dacie oskarżony groził Ł. L., P. L. oraz T. S. pozbawieniem życia i zdrowia, a groźby te wywołały u pokrzywdzonych uzasadnioną obawę, iż mogą zostać spełnione. Według Sądu, obawy pokrzywdzonych wywołane groźbami kierowanymi przez oskarżonego pod ich adresem były w pełni uzasadnione, albowiem oskarżony wypowiadał je w stanie silnego wzburzenia, będąc nietrzeźwym, a nade wszystko mierzył wówczas w kierunku pokrzywdzonych, trzymając w dłoni przedmiot przypominający broń palną. Co więcej: wykonał przy tym charakterystyczny gest przeładowania broni – zapewne w tym celu, aby przekonać pokrzywdzonych o tym, że że dysponuje prawdziwą bronią. Zauważyć należy, że w miejscu zdarzenia był po ciemno i pokrzywdzeni mogli mieć problem z jednoznacznym ustaleniem, czy oskarżony trzyma w ręku autentyczną broń palną, czy tylko pistolet-zabawkę. Dodatkowo obawy pokrzywdzonych mogło potęgować przeświadczenie, że skoro pozostają w konflikcie z oskarżonym, to któregoś dnia M. Ś. (1) może nie pohamować swego temperamentu i spełnić swoje zapowiedzi. Nie bez znaczenia jest również okoliczność, że w miejscowości, gdzie mieszkają strony, nie jest żadną tajemnicą, że oskarżony od dziecka ma problemy natury psychicznej, a w społeczeństwie pokutuje przeświadczenie, że takie osoby mogą zachowywać się w sposób nieprzewidywalny. Okoliczności te, zdaniem Sądu, bez wątpienia mogły spowodować, iż groźby wypowiadane przez oskarżonego wzbudziły u pokrzywdzonych uzasadnioną obawę ich realności.

Przestępstwo określone w art. 190 § 1 k.k. może być popełnione tylko umyślnie. Sprawca musi chcieć wywołać u drugiej osoby obawę, że on popełni przestępstwo na szkodę pokrzywdzonego. Użyte bowiem w ustawie znamię "grozi" oznacza działanie w celu wywołania obawy, co wyklucza wystąpienie zamiaru wynikowego.

Zdaniem Sądu, oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Trudno bowiem przyjąć, iż M. Ś. (1) nie chciał wywołać u pokrzywdzonych obawy spełnienia tych gróźb. Jest bowiem udowodnione, że od pewnego czasu pozostawał w konflikcie z pokrzywdzonymi - zwłaszcza z T. S., którego oskarżał o wcześniejsze pobicie i być może uznał, że obawa przed spełnieniem gróźb będzie dla niego czynnikiem hamującym.

Jak wynika z opinii sądowo-psychiatrycznej w dacie popełnienia czynu oskarżony M. Ś. (1) miał zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia czynu, natomiast zdolność do pokierowania swoim postępowaniem miał ograniczoną w stopniu znacznym w rozumieniu art. 31 § 2 k.k. Za takim uznaniem przemawia treść opinii sądowo psychiatrycznej, której wnioski sąd podzielił w całości. Biegli psychiatrzy wyraźnie stwierdzili, że u oskarżonego występują nieprawidłowe cechy osobowości przejawiające się drażliwością, brakiem krytycyzmu, nadpobudliwością nerwową, impulsywnością ze skłonnościami do zachwoań agresywnych .

☐

3.2 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.3  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. Ś. (1)

1

I

Wskazane przez biegłych uwarunkowania psychiczne oskarżonego nie mogły zostać uznane za wyłączające zawinienie, ale istotnie rzutowały na stopień tego zawinienia, który sąd uznał za znaczny.

Również stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego M. Ś. (1) jest znaczny. Działał on bowiem umyślnie i z zamiarem bezpośrednim. Swoim zachowaniem godził w istotne społecznie, chronione prawem dobro, jakim jest wolność od strachu i znoszenia przemocy psychicznej. Jako okoliczność łagodzącą Sąd przyjął fakt, że nie był on uprzednio karany.

Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd uznał, że trafną reakcją prawnokarną za przypisany czyn będzie orzeczenie kary grzywny w wysokości 50 stawek dziennych grzywny. Kara taka nie przekracza stopnia zawinienia przypisanego czynu, nie jest też niższa od stopnia jego społecznej szkodliwości; odpowiada przy tym kryteriom prewencji indywidualnej jako dostateczna i właściwa dla osiągnięcia wobec oskarżonego pożądanego skutku resocjalizacyjnego w postaci zapobieżenia naruszania przez niego porządku prawnego w przyszłości. Czyni również zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości będąc sprawiedliwą i słuszną odpłatą za popełnione przestępstwo. Wysokość jednej stawki dziennej Sąd określił na kwotę 20 złotych, adekwatnie do możliwości finansowych oskarżonego. M. Ś. (1) utrzymuje się z renty w wysokości 900 zł/ms, stąd też wymierzona kara grzywny mieści się w granicach jego możliwości majątkowych i zarobkowych.

5.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. Ś. (1)

2

I

Zgodnie z dyspozycją art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej grzywny Sąd zaliczył okres zatrzymania oskarżonego od dnia od dnia 18 maja 2019r godz. 13.00 do dnia 20 maja 2019r godz. 11.50

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Sąd na podstawie art. 29 ust.1 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. z 1982r Nr 16 poz.124 z późn. zm.) w zw. z § 17 ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 3, § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 03.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 18.10.2016r poz. 1714) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokat J. L. kwotę 1254,60 złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Na kwotę 1254,60 zł złożyły się:

- 180 zł – za obronę w dochodzeniu

- 840 zł - za obronę przed sądem rejonowym w postępowaniu zwyczajnym (420 zł – za I termin + 84 zł na każdy z kolejnych 5 terminów)

- 234,60 zł ( 23 % VAT od kwoty 1020 zł )

4

Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania, którymi obciążył Skarb Państwa. Oskarżony pozostaje zatrudniony, toteż obowiązek poniesienia wskazanych kosztów, spowodowanych przy tym jego własnym działaniem nie będzie stanowił dla niego nadmiernej uciążliwości.

1Podpis