Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

Sędzia Agnieszka Bierza

Protokolant

Stażysta Magdalena Masłowska

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 864/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

E. P.

I. W dniu 14 maja 2018 roku w R. zawiadomił organ powołany do ścigania przestępstw, a to Prokuraturę Rejonową w. (...) o przestępstwie, którego nie popełniono, o czym wiedział, a to podrobieniu, w bliżej nieustalonym miejscu i czasie, podpisu E. P. na umowie nabycia pojazdu marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) z dnia 05 stycznia 2018 roku, w celu użycia jej jako autentycznej, a czynu tego dopuścił się umyślnie, przed upływem 5 (pięciu) lat od odbycia co najmniej 6 (sześciu) miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, a to czynu z art. 245 k.k. wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w. (...) z dnia 22 maja 2012 roku w sprawie o sygnaturze akt IX K 851/11 w wysokości 10 (dziesięciu) miesięcy, którą objęto następnie wyrokiem łącznym Sadu Rejonowego w. (...) z dnia 05 października 2015 roku w sprawie o sygnaturze akt IX K 159/15, mocą którego wymierzono mu karę łączną w wymiarze 3 (trzech) lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 03 września 2010 roku do 05 września 2010 roku, w dniu 06 kwietnia 2011 roku, od 10 sierpnia 2011 roku do 03 kwietnia 2012 roku, od 06 czerwca 2013 roku do 20 listopada 2013 roku, od 03 lutego 2015 roku do 15 lipca 2015 roku, od 02 grudnia 2015 roku do 27 kwietnia 2016 roku i od 11 maja 2016 roku do 17 stycznia 2017 roku

tj. o czyn z art. 238 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

II. złożył w dniu 28 czerwca 2018 roku w R. nieprawdziwe zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, a to postępowaniu przygotowawczym nadzorowanym przez Prokuraturę Rejonową w. (...) pod sygnaturą akt PR 1 Ds. 1276.2018 poprzez oświadczenie, że w styczniu 2018 roku nie nabył żadnego pojazdu. podczas gdy w rzeczywistości nabył w dniu 05 stycznia 2018 roku od E. M. (1) pojazd marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), a czynu tego dopuścił się umyślnie, przed upływem 5 (pięciu) lat od odbycia co najmniej 6 (sześciu) miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, a to czynu z art. 245 k.k. wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w. (...) z dnia 22 maja 2012 roku w sprawie o sygnaturze akt IX K 851/11 w wysokości 10 (dziesięciu) miesięcy, którą objęto następnie wyrokiem łącznym Sadu Rejonowego w. (...) z dnia 05 października 2015 roku w sprawie o sygnaturze akt IX K 159/15, mocą którego wymierzono mu karę łączną w wymiarze 3 (trzech) lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 03 września 2010 roku do 05 września 2010 roku, w dniu 06 kwietnia 2011 roku, od 10 sierpnia 2011 roku do 03 kwietnia 2012 roku, od 06 czerwca 2013 roku do 20 listopada 2013 roku, od 03 lutego 2015 roku do 15 lipca 2015 roku, od 02 grudnia 2015 roku do 27 kwietnia 2016 roku i od 11 maja 2016 roku do 17 stycznia 2017 roku

tj. o czyn z art. 233 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 5 stycznia 2018 roku w trakcie koleżeńskiego spotkania E. P. kupił od E. M. (1) samochód marki V. (...) o nr rej. (...), podpisując sporządzoną odręcznie umowę kupna - sprzedaży. Rzeczony samochód miał zostać przeznaczony na sprzedaż jego części. Samochód był przechowywany na działce należącej do E. M. (1). Strony ustalił też, że E. M. (1) może zabrać z samochodu części, gdyby jakiś potrzebował. E. P. nigdy nie odebrał samochodu od sprzedającego i ostatecznie pojazd został zezłomowany. W przeszłości E. P. zajmował się sprawami finansowymi E. M. (1).

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

84-88, 116-117, 219-219

zeznania E. M. (1)

59-61, 77-79, 224-225

częściowo zeznania B. G.

143-147, 220

umowa kupna-sprzedaży

44-45, 54-55,

protokołu zatrzymania rzeczy

62-64,

dokumenty

259-263, 211-217

E. P. nie zapłacił umówionej kwoty za ten samochód, a strony umówiły się, że wyjadą za granicę i oskarżony pomoże E. M. (1) znaleźć pracę i mieszkanie.

zeznania E. M. (1)

59-61, 77-79, 224-225

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

84-88, 116-117, 218-219

E. M. (2) nie zapłacił również zaległej składki ubezpieczenia OC za rzeczony samochód.

dokumentacja z (...) S.A.

3, 31-34,

Pismem z dnia 14 maja 2018 roku E. P. zawiadomił Prokuraturę Rejonową w. (...) o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na jego szkodę, poprzez posłużenie się jego danymi oraz fałszywym podpisem pod umową kupna w/w pojazdu, zaprzeczając zawarciu przedmiotowej umowy, co spowodowało wszczęcie postępowania przygotowawczego pod sygn. akt: PR 1 Ds. 1276.2018. W toku postępowaniu bezsprzecznie ustalono, iż podpis znajdujący się pod wskazaną umową należy do E. P. i zawarł ową umowę kupna -sprzedaży.

zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa

2

opinia pismoznawcza

259-263

zeznania E. M. (1)

59-61, 77-79, 224-225

Podczas przesłuchania na Komendzie Miejskiej Policji w R. w dniu 28 czerwca 2018 roku E. P., po prawidłowym pouczeniu go o treści art. 233 k.k. oświadczył, że nie zawierał nigdy umowy kupna -sprzedaży samochodu marki V. (...).

protokół przesłuchania E. P.

6-12

E. P. był uprzednio karny. Oskarżony został uprzednio skazany za przestępstwo umyślne, podobne z art. 245 k.k. orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w. (...) z dnia 22 maja 2012 roku w sprawie sygn. akt: IX K 851/11 na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, następnie objętą wyrokiem łącznym z dnia 5 października 2015 roku w sprawie sygn. akt: IX K 159/15 na karę łączną 3 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 03 września 2010 roku do 05 września 2010 roku, w dniu 06 kwietnia 2011 roku, od 10 sierpnia 2011 roku do 03 kwietnia 2012 roku, od 06 czerwca 2013 roku do 20 listopada 2013 roku, od 03 lutego 2015 roku do 15 lipca 2015 roku, od 02 grudnia 2015 roku do 27 kwietnia 2016 roku i od 11 maja 2016 roku do 17 stycznia 2017 roku

dane o karalności

95-97

115

100

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

---

---

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

---

---

---

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

W niemalże całym zakresie Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za niewiarygodne. Przedstawiona przez niego wersja wydarzeń nie znajduje żadnego potwierdzenia w dowodach w sprawie. Jedynie Sąd uznał je za prawdziwe co do spotkania z E. M. (1), co do przeznaczenia zakupionego samochodu na części, pozostawienia go na posiadłości sprzedawcy. Zaś co do twierdzeń oskarżonego, że nie miał on świadomości co podpisuje, że został podstępem wprowadzony przez sprzedającego w błąd, to nie można przyznać im waloru wiarygodności. Jak zostało to wskazane w niniejszym postępowaniu oskarżony prowadził rozmowy dotyczące tego samochodu ze sprzedającym, co potwierdził naoczny świadek. Nielogiczne jest twierdzenie, że podpisywany przez oskarżonego dokument był w istocie umową przechowania. W przeszłości E. M. (1) pozostawił już u oskarżonego w ogrodzie pojazd mechaniczny i nie była wtedy potrzebna żadna pisemna umowa.

Nie może ujść uwadze także okoliczność, że w toku postępowania oskarżony diametralnie zmienił swoją postawę i sposób składania wyjaśnień, gdzie z początku kompletnie nie pamiętał, aby cokolwiek podpisywał, a następnie w toku dalszego postępowania szczegółowo opisywał przebieg tego dnia z tą uwagą jedynie, że chodziło o przechowanie samochodu, opisując wszystko precyzyjnie. Wyjaśnieniom oskarżonego przeczą dowody zgromadzone w tej sprawie, a zwłaszcza opinia biegłego, umowa kupna-sprzedaży oraz zeznania naocznego świadka E. M. (1).

1.1.1

zeznania E. M. (1)

Co do zasady Sąd uznał niniejsze zeznania za wiarygodne. Świadek w sposób jasny i precyzyjny wskazał przebieg wydarzeń przy sprzedaży samochodu. Świadek wskazał na sposób zawarcia umowy, miejsce, wcześniejsze rozmowy jej dotyczące, konkretne uzgodnienia między stronami oraz przeznaczenie owego samochodu marki V. (...). Na marginesie wskazać należy, iż sam cel, na jaki samochód miałby zostać przeznaczony przez nabywcę oraz ogólnie sens ekonomiczny tej transakcji nie miały żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Sam fakt, że oskarżony nabył samochód na części i pozostawił go na posiadłości należącej do E. M. (1) nie przesądza jeszcze o tym, że oskarżony nie wiedział o nabyciu pojazdu. Z powodu upływu znacznego już czasu świadek nie był wstanie jednoznacznie określić, czy spożywał wcześniej alkohol wraz z oskarżonym lub czy E. P. sam wcześniej go pił, to jednak nie wykluczył tego kategorycznie, wskazując, iż oskarżony nadużywa alkoholu. Jednocześnie na uwzględnienie zasługują zeznania świadka wskazujące, iż oskarżony był świadomy podejmowanych przez siebie czynności, rozumiał ich znaczenie, uzgadniał szczegóły transakcji ze świadkiem (pozwolił na jego garażowanie, czy sprzedaż części przez E. M. (1) oraz obiecał załatwienie pracy w Holandii). W ocenie Sądu zeznania te miały istotne znaczenie dla przypisania dokonania czynów zabronionych przez oskarżonego, a nadto znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym.

1.1.1

częściowo zeznania B. G.

Sąd uznał zeznania te za wiarygodne w części odnoszące się co do spotkania E. P. i E. M. (1) w dniu zawarcia spornej umowy. B. G. widział przedmiotowy samochód i słyszał jak strony umowy omawiały szczegóły dotyczące tego samochodu i rozebrania go na części, co potwierdza wersję przedstawioną przez E. M. (1). Świadek co prawda nie wiedział czy strony zawierały jakąkolwiek umowę oraz w jakiej treści, ale posiadana przez niego wiedza wskazuje, że oskarżony był świadomy podejmowanych decyzji. Co istotne, świadek wskazał, że E. M. (1) przyjechał tym samochodem z R., a zatem był on sprawny i można go było użytkować, co z kolei ma znaczenie dla ustalenia istnienia obowiązku posiadani ubezpieczenia OC, o czym każdy kierowca -właściciel samochodu wie. W ocenie Sądu zeznania te są jasne, spójne, tworzą pełny opis zdarzeń i znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym.

1.1.1

umowa kupna-sprzedaży

Dokument ten został sporządzony we właściwiej formie, przez uprawnione podmioty - właściciela i nabywcę samochodu. Pomimo kwestionowania przez oskarżonego autentyczności jego podpisu, to w postępowaniu bez żadnych wątpliwości ustalono, że nakreślony podpis należy to E. P.. Oskarżony powoływał się także na sam wygląd umowy kupna-sprzedaży - należy zwrócić uwagę, iż przedłożona umowa posiada wszystkie elementy przedmiotowo istotne tj. są określone strony umowy, szczegółowo opisany przedmiot umowy, a także cena kupna. Zatem uznać należy, iż umowa została sporządzona w odpowiedniej formie. W ocenie Sądu nie można także uznać jakoby miały wystąpić w niniejszej sprawie wady oświadczenia woli - polegające na tym, że oskarżony będąc w stanie wyłączającym świadome podejmowanie decyzji został podstępnie wprowadzony w błąd przez sprzedawcę co do treści zawartej umowy, o czym szczegółowo zostanie napisane poniżej. Brak zatem podstaw do kwestionowania niniejszej umowy.

1.1.1

dokumentacja z (...) S.A.

Dokumenty te zostały sporządzone przez uprawnione, właściwe do tego organy w zakresie przysługujących im kompetencji. Stanowią one istotny dowód dla ustalenia, iż w rzeczywistości doszło do przeniesienia własności samochodu marki V. (...) na rzecz E. P., a w konsekwencji doszło do cesji wierzytelności w zakresie obowiązku uiszczenia raty ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za ten samochód. Brak podstaw do kwestionowania.

1.1.1

zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa

Dokument stanowił podstawę do wszczęcia postępowania przygotowawczego przez Prokuraturę Rejonową w. (...), a zatem stanowił ważne źródło dowodowe dla wydania rozstrzygnięcia w zakresie pierwszego z przypisanych oskarżonemu czynów.

1.1.1

opinia pismoznawcza

Dokument ten został sporządzony w odpowiedniej formie, przez profesjonalny, fachowy podmiot w zakresie posiadanych uprawnień i kompetencji. Opinia jest jasna, pełna i nie zawiera sprzeczności. Nie została również zakwestionowana przez strony. Dowód ten był istotny dla wydania wyroku, bowiem bezsprzecznie potwierdził, iż oskarżony podpisał umowę kupna samochodu.

1.1.1

protokół przesłuchania E. P.

Dokument ten został przeprowadzony w ustawowej formie, przez właściwy, uprawniony podmiot, przy wykonywaniu odpowiednich czynności. W toku postępowania nie ujawniły się żadne okoliczności uzasadniające możliwość kwestionowania jego wiarygodności. Dowód ten jest znaczący dla wydania orzeczenia w celu ustalenia wypełnienia znamion przestępstwa stypizowanego w art. 233 § 1 k.k.

1.1.1

dane o karalności

Dokument urzędowy, stanowi istotne źródło dla ustalenia sytuacji prawnej oskarżonego. Brak podstaw do kwestionowania.

Dokument urzędowy, stanowi istotne źródło dla ustalenia sytuacji prawnej oskarżonego. Brak podstaw do kwestionowania.

Dokument urzędowy, stanowi istotne źródło dla ustalenia sytuacji prawnej oskarżonego. Brak podstaw do kwestionowania.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

zeznania D. B.

Zeznania te Sąd ocenił w całości za wiarygodne, jednakże nie miały one istotnego znaczenia dla wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Świadek potwierdził jedynie okoliczność, że w 2014 roku sprzedał samochód będący przedmiotem postępowania E. M. (1), który to następnie stał się przedmiotem owej sprawy. Jednakże nikt nie kwestionował władztwa E. M. (1) nad samochodem.

1.1.1

zeznania M. S.

Zeznania tego świadka potwierdzały wersję wydarzeń przedstawioną przez oskarżonego, przy czym świadek nie był obecny w trakcie zawierania przedmiotowej umowy, a informacje o zdarzeniu posiadał od oskarżonego. Świadek nie znał szczegółów dotyczących transakcji ani negocjacji, czy rozmów w tym temacie między E. P., a E. M. (1), nie widział nigdy samochodu, a o całym zdarzeniu wie wyłącznie od oskarżonego, który opowiedział mu o tym w rozmowie przy kawie. Wszelkie informacje dotyczące niniejszej sprawy posiadał wyłącznie od E. P.. W ocenie Sądu zeznania te nie korespondują ze zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, zwłaszcza zeznaniami E. M. (1), opinii grafologa oraz samą umową kupna-sprzedaży.

1.1.1

zeznania K. S.

Zeznania te Sąd ocenił podobnie jak powyższe M. S., albowiem świadek jest jego żoną i wszelkie posiadane informacje ma od oskarżonego. Zeznania te nie zostały w żaden sposób potwierdzone pozostałymi dowodami zgromadzonymi w tej sprawie.

1.1.1

Dokumenty przedłożone przez oskarżonego, a dotyczące jego pomocy E. M. (1)

Dokumenty te nie mają istotnego znaczenia dla wydania rozstrzygnięcia w tej sprawie, poza potwierdzeniem, że E. P. i E. M. (1) znają się od długiego czasu i pomagali sobie w załatwieniu różnych spraw; nie wnoszą nic co zaważyłoby na wydaniu wyroku w tej sprawie.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięciaz wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1)

E. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

E. P. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 238 k.k. Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie ma żadnych wątpliwości, iż oskarżony zawiadomił, wysyłając pismo z dnia 14 maja 2018 roku, Prokuraturę Rejonową w. (...) o niepopełnionym czynie zabronionym, powodując wszczęcie postępowania przygotowawczego, wiedząc, że przestępstwa nie popełniono. Oskarżony podjął owe działania jedynie w celu uniknięcia konieczności opłaty raty ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, do której został zobowiązany jako nabywca samochodu. Jak zostało to wskazane powyżej, Sąd nie dał wiary oskarżonemu co do braku świadomości zakupu samochodu. E. P. doskonale wiedział, że nabył samochód, rozmawiał o tym ze sprzedawcą, uzgadniał warunki, obiecał za to pomoc w znalezieniu pracy na terytorium Holandii. Nie sposób uznać, że znajdował się także w stanie wyłączającym świadome powzięcie decyzji, bowiem nawet jeśli spożywał alkohol wraz ze sprzedawcą, czy choćby wcześniej, to nie było to takie upojenie, które spowodowałoby całkowite zniesienie świadomości. Świadczą o tym nie tylko zeznania E. M. (1), ale także naocznego świadka B. G. oraz wyjaśnienia samego oskarżonego. E. P. zna wpływ alkoholu na swój organizm. Nie sposób także uznać, że E. M. (1) wprowadził oskarżonego podstępem w błąd co do treści podpisanej umowy. Oskarżony nie jest analfabetą, posiada odpowiednie rozeznanie, zatem mógł i zapoznał się z treścią podpisanego dokumentu. W świetle powyższego nie budzi zatem żadnych wątpliwości, że oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że oskarżony dopuścił się owego czynu w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 k.k., bowiem dokonał go przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, a to czyn z art. 245 k.k. wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w. (...) z dnia 22 maja 2012 roku w sprawie o sygnaturze akt IX K 851/11 w wysokości 10 miesięcy, którą objęto następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w. (...) z dnia 05 października 2015 roku w sprawie o sygnaturze akt IX K 159/15, co świadczy o wysokim stopniu jego demoralizacji.

Przypisany oskarżonemu czyn jest zawiniony, a jego stopień społecznej szkodliwości jest znaczy, o czym świadczy przede wszystkim rodzaj naruszonych przez oskarżonego dóbr chronionych prawem, jakimi są dobro i prawidłowe funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości. Złożenie fałszywego zawiadomienia nie tylko stanowi niekorzystne działanie dla organów ściganie, które muszą sprawdzić podane informacje, a zatem poświęcić czas i środki, ale także destabilizuje ogólne poczucie sprawiedliwości społecznej. Oskarżony zachował się nieroztropnie, a jego pobudki ocenić należy jako niskie - chęć uniknięcia obowiązku uiszczenia raty za ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej. Wiedzą powszechną jest obowiązek uiszczenia takiego ubezpieczenia w przypadku nabycia własności samochodu, a to nie może stanowić podstawy do złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa tylko dlatego, że w chwili zakupu oskarżony o tym nie pomyślał, czy w dalszym okresie doszło do zatargów ze sprzedawcą. Oskarżony działał zatem umyślnie.

Oskarżonemu można przypisać winę w chwili czynu, bowiem uzasadnionym było wymagać od niego zachowania zgodnego z normą prawną, a nie zachodziły jednocześnie jakiekolwiek przesłanki uniemożliwiające jej przypisania. E. P. jest osobą dorosłą, posiadającą pełne rozeznanie, był w przeszłości już właścicielem pojazdu, a zatem wie jakie łączą się z tym obowiązki, a także nie znajdował się w żadnej atypowej sytuacji, uzasadniającej dopuszczenie się przez niego czynu zabronionego. Oskarżony był w chwili czynu zdolny do rozpoznania jego znaczenia, jak również do pokierowania swoim postępowaniem, gdzie umyślnie nie zastosował się do podstawowych zasad współżycia społecznego, naruszając w ten sposób wskazane wyżej dobro chronione prawem. Oskarżonemu można zarzucić zatem, że mając możliwość wyboru sposobu postępowania nie dał posłuchu normie prawnej, a w konsekwencji Sąd uznał, iż stopień winy oskarżonego jest równy stopniowi społecznej szkodliwości czynu.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

2)

E. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Powyższe rozważania pozostają aktualne, co do drugiego z przypisanych oskarżonemu czynów. E. P. w dniu 28 czerwca 2018 roku złożył fałszywe zeznania w Komendzie Miejskiej Policji, które miały służyć jako dowód w prowadzonym przez Prokuraturę Rejonową w. (...) postępowaniu przygotowawczym. E. P. został prawidłowo pouczony o obowiązku mówienia prawdy i odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, jak i również o odpowiedzialności za fałszywe oskarżenie i zawiadomienie o niepopełnionym przestępstwie, co zresztą własnoręcznie podpisał, a mimo to złożył nieprawdziwe zeznania. W dalszym ciągu oskarżony utrzymywał, iż umowa została sfałszowana, co jednak w toku postępowania zostało wykluczone. Tym samym E. P. zrealizował znamiona przestępstwa z art. 233 § 1 k.k.

Również w odniesieniu co do tego czynu aktualne pozostają przesłanki przypisania oskarżonemu recydywy specjalnej podstawowej. Bowiem oskarżony dopuścił się owego czynu w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 k.k., gdzie dokonał go przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, a to czyn z art. 245 k.k. wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w. (...) z dnia 22 maja 2012 roku w sprawie o sygnaturze akt IX K 851/11 w wysokości 10 miesięcy, którą objęto następnie wyrokiem łącznym Sadu Rejonowego w. (...) z dnia 05 października 2015 roku w sprawie o sygnaturze akt IX K 159/15, co świadczy o wysokim stopniu jego demoralizacji.

Także i w tym przypadku przypisany oskarżonemu czyn jest zawiniony, a jego stopień społecznej szkodliwości jest znaczy, o czym świadczy przede wszystkim rodzaj naruszonych przez oskarżonego dóbr chronionych prawem, jakimi są dobro i prawidłowe funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości. Złożenie fałszywego zeznania nie tylko stanowi niekorzystne działanie dla organów ścigania, ale także destabilizuje ogólne poczucie sprawiedliwości społecznej, jednakże co najistotniejsze może prowadzić do powstania niekorzystnych skutków dla osoby, która zostaje fałszywie posądzona o dopuszczenie się określonych czynów. Oskarżony w chwili składania owych zeznań miał świadomość podpisania umowy kupna-sprzedaży, a zatem wiedział, że jest właścicielem rzeczonego samochodu i wynikających z tego obowiązków. Pobudki jego działania także ocenić należy jako niskie - chęć uniknięcia obowiązku uiszczenia raty za ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej. Wiedzą powszechną jest obowiązek uiszczenia takiego ubezpieczenia w przypadku nabycia własności samochodu, a to nie może stanowić podstawy do złożenia fałszywych zeznań tylko dlatego, że w chwili zakupu oskarżony o tym nie pomyślał, czy w dalszym okresie doszło do zatargów ze sprzedawcą. Oskarżony działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim, bowiem wiedział, iż czynu zabronionego nie popełniono.

Oskarżonemu można przypisać winę w chwili czynu, bowiem uzasadnionym było wymagać od niego zachowania zgodnego z normą prawną, a nie zachodziły jednocześnie jakiekolwiek przesłanki uniemożliwiające jej przypisanie. E. P. jest osobą dorosłą, posiadającą w pełni rozeznanie, a zatem wie jakie łączą się z tym obowiązki, a także nie znajdował się w żadnej atypowej sytuacji, uzasadniającej dopuszczenie się przez niego czynu zabronionego. Oskarżony był zdolny w chwili czynu do rozpoznania jego znaczenia, jak również do pokierowania swoim postępowaniem, gdzie umyślnie nie zastosował się do podstawowych zasad współżycia społecznego, naruszając w ten sposób wskazanej wyżej dobro chronione prawem. Oskarżonemu można zarzucić zatem, że mając możliwość wyboru sposobu postępowania nie dał posłuchu normie prawnej, a w konsekwencji Sąd uznał, iż stopień winy oskarżonego jest równy stopniowi społecznej szkodliwości czynu.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

---

---

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

---

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

---

☐

3.4. Umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

---

☐

3.5. Uniewinnienie

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

---

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

E. P.

1)

I

Sąd miał na względzie przy wymierzaniu kary nie tylko dyrektywy określone w art. 53 k.k. ale przede wszystkim stopień społecznej szkodliwości czynu i jego zawinienie, o czym była mowa powyżej, ale także cele kary w zakresie prewencji ogólnej, jak i szczególnej. Nie można zapominać, iż oskarżony był już karny za podobne przestępstwo umyślne, a także za inne czyny, a mimo to nadal w sposób znaczący lekceważy porządek prawny. Mając to na uwadze oraz wysoki stopień demoralizacji oskarżonego, jak i stopień zagrożenia dla wymiaru sprawiedliwości Sąd wymierzył oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu kara ta jest adekwatna i spełni swoje funkcje w zakresie odstraszenia oskarżonego od ponownego naruszenia porządku prawnego, w tym przede wszystkim przestępstw przeciwko dobru wymiaru sprawiedliwości. Orzeczona wysokość kary pozbawienia wolności odpowiada stopniowi społecznej szkodliwości czynu i stopniowi winy oskarżonego. W niniejszej sprawie Sąd nie mógł się kierować zasadą prymatu kar nieizolacyjnych, albowiem oskarżony był wielokrotnie uprzednio karny, a czyn którego się dopuścił nacechowany jest znaczną społeczną szkodliwością. Zachowanie oskarżonego wskazuje, iż stosowanie względem niego kar wolnościowych nie przyniesie oczekiwanego rezultatu, a wręcz przeciwnie.

E. P.

2)

II

W odniesieniu do drugiego z przypisanego oskarżonemu czynów pozostają aktualne przesłanki przedstawione powyżej. Dlatego też Sąd wymierzył za ten czyn karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

E. P.

3)

I i II

Orzekając karę łączną sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze jakie kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara łączna jest pewnego rodzaju podsumowaniem przestępczej działalności oskarżonego. Nie może być ona traktowana jako specyficzna premia dla sprawcy, dopuszczającego się większej ilości przestępstw. Sąd wymierzając karę łączną, zobowiązany jest każdorazowo stosować zwykłe dyrektywy karania, w tym słuszności i celowości, wyrażone przez związek przedmiotowo - podmiotowy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami. Zatem Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

---

---

---

--

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4)

Na podstawie art. 29 ustawy Prawo o Adwokaturze Sąd zasądził do Skarbu Państwa na rzecz adwokat A. W. kwotę 840,00 złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu, a także kwotę 193,20 złotych, stanowiącą stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności. Sąd uwzględnił ilość rozpraw, w których uczestniczyła obrońca.

5)

Na podstawie art. 624 § 1 k.p,k, po przeanalizowaniu sytuacji osobistej i materialnej oskarżonego (bezrobotny, utrzymujący się z oszczędności oraz prac dorywczych, otrzymujący świadczenie w wysokości około 500-600 złotych, nie posiadający majątku) Sąd zwolnił go w całości od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych (na które składają się opłata i wydatki), obciążając nimi Skarb Państwa.

1.Podpis