Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 197/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Słupcy z dnia 10 marca 2020r., sygn. akt II K 156/18

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☒ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Błąd w ustaleniach faktycznych stanowiących podstawę orzeczenia i mający istotny wpływ na jego treść , polegający na dowolnym przyjęciu przez Sąd wyrokujący , iż brak jest podstaw do przypisania oskarżonemu czynu z art. 212 § 1 kk, popełnionego na szkodę J. K., podczas gdy z całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w szczególności wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadków wynika, że G. W. umyślnie dokonał zarzucanego mu czynu z art. 212 § 1 kk.

2.  Błąd w ustaleniach faktycznych stanowiących podstawę orzeczenia i mający istotny wpływ na jego treść, polegający na dowolnym przyjęciu przez Sąd wyrokujący, iż wypowiedzi G. W. skierowane do pracowników stacji paliw J. P. i W. T. zostały uczynione niepublicznie, podczas gdy wypowiedź oskarżonego miała wbrew twierdzeniom Sądu charakter publiczny i mogła dotrzeć do bliżej nieokreślonej liczby osób i każda z tych osób mogła zapoznać się z jej treścią.

3.  Błąd w ustaleniach faktycznych stanowiących podstawę orzeczenia i mający istotny wpływ na jego treść, polegający na dowolnym przyjęciu przez Sąd wyrokujący, iż udzielone przez oskarżonego informacje nie nosiły znamion umyślnego poniżenia J. K., a jedynie służyły wykazaniu całokształtu konfliktu między stronami, podczas gdy biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy i zgromadzony w sprawie materiał dowodowy należy jednoznacznie przyjąć, iż właśnie ze względu na istniejący konflikt między stronami działanie oskarżonego miało charakter umyślny i zmierzało do zniesławienia J. K..

4.  Rażące naruszenie prawa materialnego, tj. art. 213 § 1 kk poprzez jego błędne zastosowanie i wyłączenie bezprawności zarzucanego oskarżonemu czynu, podczas gdy wobec faktu, iż wypowiedz oskarżonego nastąpiła publicznie nie wystąpiły przesłanki do zastosowania przedmiotowego przepisu.

5.  Naruszenie przepisów postepowania , które miało istotny wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 kpk poprzez dokonanie przez Sąd oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób dowolny , bez jego wszechstronnego rozważenia w oparciu o zasady logiki i doświadczenia życiowego, co doprowadziło Sąd orzekający do niesłusznych wniosków , że brak jest podstaw do przypisania oskarżonemu czynu z art. 212 § 1 kk podczas gdy z całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie , w szczególności z wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadków wynika, że G. W. umyślnie dokonał zarzucanego mu czynu z art. 212 § 1 kk.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej nie dopatrzył się uchybień w ocenie dowodów, którą przeprowadził sąd I instancji. Ocena dowodów przeprowadzonych w toku postępowania pozostaje pod ochroną prawa procesowego (art. 7 kpk), gdyż została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy oraz wyczerpującego i logicznego - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - uzasadnienia przekonania sądu, zgodnie z wymogami określonymi w art. 424 kpk (por.m.in.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lipca 2003 r., sygn. V KK 375/02, LEX nr 80278).

Sąd wydał wyrok na podstawie analizy całokształtu ujawnionych w toku postępowania okoliczności, mających znaczenie dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, wobec czego ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie uchybia treści art. 410 kpk

Wbrew twierdzeniom skarżącego pełnomocnika oskarżyciela prywatnego sąd I instancji dokonał prawidłowej analizy całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego. W szczególności dowody w postaci zgromadzonego w sprawie rzeczowego materiału dowodowego oraz z zeznań świadków J. K., A. B., B. B., H. K., częściowe zeznania W. T. i J. P. czy też wyjaśnień samego oskarżonego nie pozwalają na przypisanie oskarżonemu G. W. sprawstwa w zakresie zarzucanego mu czynu z art. 212 § 1 kk. Powtórzyć, bowiem należy za sądem I instancji, iż przy ocenie znamion powyższego przestępstwa nie mają znaczenia subiektywne odczucia pokrzywdzonego, a jedynie ocena obiektywna, a ponadto podnoszone muszą być obiektywnie nieprawdziwe zarzuty.

Odnosząc się w dalszej kolejności do zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych polegającego na uznaniu, iż słowa oskarżonego skierowane do pracowników stacji nie miały charakteru publicznego – to zarzut ten z całą stanowczością należy uznać za niezasadny. Przypomnieć należy, iż G. W. słowa swoje kierował tylko i wyłącznie do tych 2 osób, tj. W. T. i J. P. a brak jest jakichkolwiek przypuszczeń, iż pracownicy ci mogliby informacje te przekazać dalej. Na powyższe wskazywać może choćby zachowanie się tychże świadków, którzy nie chcąc brnąć w konflikt między stronami odmówiły nawet podpisania oskarżycielowi prywatnemu stosownych, stworzonych przez niego oświadczeń.

Analogicznie należy traktować zarzut pełnomocnika oskarżyciela prywatnego w zakresie charakteru informacji, które przekazał oskarżony G. W. pracownikom stacji. Jednak w pierwszej kolejności podkreślić należy, iż w żaden sposób nie zostało udowodnione, iż oskarżony ten twierdzić miał, że oskarżyciel prywatny jest chory psychicznie i posiada „żółte papiery”. Powyższe nie znalazło potwierdzenia zarówno w zeznaniach świadków T. i P. a także w zapiskach samego oskarżyciela prywatnego. Niemniej jednak pozostałe informacje przekazane pracownikom stacji, tj. w zakresie przebywania oskarżyciela prywatnego w Szpitalu (...), domagania się zadośćuczynienia od G. W. oraz zagryzienia kur oskarżyciela prywatnego przez jego psa okazały się prawdziwe, bowiem znalazły potwierdzenie w rzeczowym materiale dowodowym i z całą stanowczością nie można uznać, iż nosiły znamiona umyślnego poniżenia oskarżyciela prywatnego.

W dalszej kolejności wskazać należy, iż wbrew twierdzeniom skarżącego – sąd I instancji nie dopuścił się naruszenia prawa materialnego, tj. art. 213 § 1 kk. W obliczu prawidłowego ustalenia przez sąd I instancji, iż wypowiedź oskarżonego nie nastąpiła publicznie a ponadto przekazane informacje stanowiły prawdę – sąd I instancji prawidłowo ustalił, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z wyłączeniem bezprawności zniesławienia.

Zatem w przedmiotowej sprawie, w oparciu o tak zgromadzony materiał dowodowy – brak było możliwości przypisania oskarżonemu G. W. sprawstwa w zakresie zarzucanego mu prywatnym aktem oskarżenia czynu z art. 212 § 1 kk.

Wniosek

Uchylenie przedmiotowego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów zawartych w apelacji i uznał, iż zebrany w sprawie materiał dowody nie pozwolił na przypisanie oskarżonemu G. W. sprawstwa w zakresie zarzucanego prywatnym aktem oskarżenia czynu.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1 Brak podstaw do uznania sprawstwa oskarżonego

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Uniewinnienie oskarżonego nie budzi wątpliwości

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

3.

Uwzględniając, iż również w toku postępowania odwoławczego oskarżony reprezentowany był przez adwokata wyznaczonego z urzędu sąd na podstawie § 4 ust.1-3 i 17 ust. 2 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. 2016 poz. 1714 z późn. zm.) zasądził na rzecz adw. M. G. kwotę 516,60 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

O kosztach postępowania odwoławczego sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalniając oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze .

7.  PODPIS

Karol Skocki

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela prywatnego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina i sprawstwo

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

Zmiana