Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VIII Ka 919/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

III K 1252/18 Sąd Rejonowy w Białymstoku

0.1.Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.1.Granice zaskarżenia

0.0.1.Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.0.1.Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.Ustalenie faktów

0.0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.1.Ocena dowodów

0.0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

naruszenie art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierność kary łącznej orzeczonej w pkt I wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Rejonowy w sposób skrupulatny i wyczerpujący przedstawił okoliczności, które wpłynęły na orzeczenie w stosunku do M. R. kary łącznej w wysokości 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd Okręgowy je w całości popiera.

Wskazać należy, iż przepisy prawne mające zastosowanie w sprawie nie wprowadzają automatyzmu w kształtowaniu kary łącznej wyznaczając jedynie granice w jakich kara łączna może być orzeczona. Przepis art. 86 § 1 k.k. ustala minimum i maksimum wymiaru kary łącznej, która może być wymierzona w granicach od najsurowszej orzeczonej kary (system absorpcji) do sumy orzeczonych kar (model kumulacji). W tak określonych granicach funkcjonuje model pośredni, tj. asperacji. Kierując się jednym z powyższych systemów Sąd wymierza jedną karę za całość czynów przestępczych podlegających łączeniu zgodnie z przepisami postępowania.

Ponadto, zastosowanie zasady pełnej absorpcji, a zatem rozwiązania najkorzystniejszego dla skazanego, którego domaga się skarżący nie jest obowiązkiem sądu orzekającego. Nie stanowi on także punktu wyjścia przy ocenie wymiaru kary, a wręcz przeciwnie jest rozwiązaniem skrajnym, stosowanym wyjątkowo. Co więcej popełnienie wielu przestępstw powinno skłaniać do odstępstwa od absorpcji kar, niż za nią przemawiać. Wymiar kary łącznej nie może bowiem stanowić swoistej „premii” dla skazanego płynącej jedynie z faktu popełnienia większej liczby przestępstw (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 19 października 2007 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 183/07, KZS 2007/11/19).

W przedmiotowej sprawie granice kary łącznej kształtowały się od najwyższej z wymierzonych kar do ich sumy.

Niewątpliwym jest także, że orzekając karę łączną sądy winny brać pod uwagę ogólne dyrektywy jej wymiaru, określone w art. 85a k.k., przy uwzględnieniu prewencyjnego jej oddziaływania, ale także związek przedmiotowo-czasowy pomiędzy przestępczymi zachowaniami i okoliczności, które miały miejsce po wymierzeniu kar jednostkowych, w tym przede wszystkim zachowanie skazanego w trakcie ich wykonywania.

Sąd I instancji uwzględnił wszystkie okoliczności istotne z punktu widzenia wymiaru kary łącznej i właściwie je ocenił.

Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że w sprawie niniejszej nie występuje ani szczególnie bliska więź podmiotowo - przedmiotowa pomiędzy czynami popełnionymi przez skazanego, ani też nie istnieją szczególne okoliczności dotyczące skazanego, które przemawiałyby za zastosowaniem zasady całkowitej absorpcji.

Analiza wyroków, w których orzeczono kary podlegające łączeniu wskazuje, że czyny popełnione zostały w ok. rocznym odstępie i nie były tożsame. Nie mamy tu zatem do czynienia z tego rodzaju związkiem przedmiotowo - podmiotowym, który uzasadniałby wymierzenie kary łącznej na zasadzie absorpcji.

W ocenie Sądu Okręgowego, skazany nie zasługuje na zastosowanie zasady pełnej absorpcji. W przypadku M. R. nie przyniosłoby to zamierzonego efektu wychowawczego. Sprzeciwia się temu stopień winy i społecznej szkodliwości czynów, a nadto brak ekstraordynaryjnych okoliczności określających postawę skazanego w czasie pobytu w jednostce penitencjarnej. Poza poprawnym zachowaniem nie wyróżnia się na tyle aby zasługiwać na szczególne premiowanie przy kształtowaniu kary.

Wychowawcze cele kary wymagały wymierzenia kary surowszej niż najwyższa z orzeczonych kar jednostkowych. Sąd Okręgowy podziela przy tym pogląd wyrażony w orzecznictwie, iż „orzeczenie kary łącznej nie musi przynosić skazanemu korzyści (…) poprzez zastosowanie zasady absorpcji. Wymiar kary łącznej zależy od stopnia związku przedmiotowego i podmiotowego zbiegających się przestępstw. Decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma także wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. Popełnienie dwóch przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji” (uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 20.09.2001 r., sygn. akt II AKa 154/01, Prok. i Pr. - wkł. 2002/4/26, KZS 2002/5/62, LEX nr 52312).

Reasumując, wskazane wyżej okoliczności przekonują, iż orzeczona przez Sąd I instancji na zasadzie asperacji kara łączna pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 7 miesięcy mieści się w granicach sądowego uznania. Nie można jej traktować jako rażąco niewspółmierną (art. 438 pkt. 4 k.p.k.).

Wniosek

O zmianę wyroku w pkt I poprzez wymierzenie skazanemu kary łącznej na zasadzie absorpcji, tj. 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podniesiony zarzut apelacyjny obrońcy oskarżonego nie zyskał instancyjnej aprobaty i przeprowadzona kontrola wyroku w zakresie objętym zaskarżeniem pozwoliła stwierdzić prawidłowość orzeczenia. W tej sytuacji niemożliwe jest uwzględnienie postulatu apelującego.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

całość rozstrzygnięcia w zaskarżonej części - co do kary

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak słuszności zarzutu apelacyjnego ze względów jak w pkt 3.1.

0.1.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.1.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.0.1.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.1.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O kosztach obrony z urzędu za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie § 17 ust. 5 oraz § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2019.18 j.t.).

III.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. należało zwolnić skazanego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, albowiem uiszczenie ich byłoby zbyt uciążliwe ze względu na jego sytuację majątkową, przede wszystkim wynikającą z osadzenia i braku osiągania dochodu z pracy zarobkowej.

1.PODPIS

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca skazanego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

kara

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana