Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lipca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSO Marta Woźniak

Protokolant: sekretarz sądowy Michał Kawiorski

po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2020 r. w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Banku Spółki Akcyjnej
z siedzibą w W.

przeciwko A. D. (1)

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od strony powodowej (...) Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz pozwanej A. D. (1) kwotę 10 800 zł (dziesięć tysięcy osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 68/19

Uzasadnienie wyroku z dnia 14 lipca 2020roku .

W ostatecznie sprecyzowanym pozwie wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 03 października 2018 r. strona powodowa (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej A. D. (1):

1.  kwoty 655 595, 33 zł tytułem należności głównej (niespłacony kapitał) wraz z dalszymi odsetkami umownymi wg podanej stopy liczonymi od dnia 26 września 2018 r., które na dzień sporządzenia pozwu wynosi 7, 68%,

2.  kwoty 3 977,88 zł tytułem odsetek umownych za okres korzystania z kapitału w wysokości 1,37% od dnia 01 lutego 2017 r. do dnia 12 kwietnia 2017 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

3.  kwoty 75 449, 79 zł tytułem odsetek za opóźnienie w wysokości 2, 74% od dnia 01.03.2017 r. do dnia 13.04.2017 r. oraz 7,68% od dnia 14.04.2017 r. do dnia 25.09.2018 wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Ponadto strona pozwana wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanych 130, 68 zł tytułem opłat i prowizji oraz kwoty 9 190 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Na uzasadnienie strona powodowa wskazała, że z pozwaną łączy ją umowa kredytu hipotecznego nr (...) z dnia 04.06.2008 r. wraz z późniejszymi zmianami.

Strona pozwana nie wywiązała się z ciążącego na niej zobowiązania terminowego dokonywania spłat w wysokościach ustalonych w umowie. W związku z brakiem zapłaty zaległych rat, strona powodowa pismem z dnia 13 lipca 2016 r. wezwała pozwanych do zapłaty w trybie art. 75C ustawy Prawo Bankowe, a następnie pismem z dnia 08 lutego 2017 r. wypowiedziała przedmiotową umowę stawiając całą należność w stan natychmiastowej wymagalności z dniem 13.04.2017 r. Dalej strona powodowa wskazała, że wobec braku zapłaty żądanej kwoty w dniu 26.09.2018 r., wystawiła wyciąg z ksiąg bankowych stwierdzający zadłużenie strony pozwanej.

Odnosząc się do żądania zasądzenia odsetek, strona powodowa wskazała, iż jest uprawniona do naliczania odsetek karnych w wysokości podwojonego oprocentowania umownego, które na dzień sporządzenia pozwu wynosi 7, 68%. Dalej podała, że oprocentowanie umowne stanowi sumę marży Banku, której wysokość wynosi 2,15% indeksu (...). Oprocentowanie kredytu jest zmienne i ulega zmianie w pierwszym dniu najbliższego miesiąca następującego po ostatniej zmianie indeksu (...). Tak wskazana wysokość naliczanych odsetek z tytułu opóźnienia, w żadnym czasie nie może przekroczyć maksymalnych odsetek z tytułu opóźnienia, tj. w stosunku rocznym dwukrotności sumy stopy referencyjnej NBP i 5,5 punktów procentowych.

W dniu 04 grudnia 2018 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód, VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem pozwu, do sygn. akt VI Nc-e 1857909/18.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana A. D. (1) wniosła o uchylenie nakazu zapłaty z dnia 4 grudnia 2018 w całości oraz oddalenie powództwa w całości. Ponadto pozwana wniosła o zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana zakwestionowała, że zawarła z powodem umowę, ewentualnie, że umowa jest ważna, ewentualnie, że powód skutecznie ją wypowiedział pozwanej. Wskazała, że powód nie przedłożył pełnomocnictw upoważniających pracowników banku do zawarcia przedmiotowej umowy, co – zdaniem pozwanej - skutkuje uznaniem, że nie doszło do skutecznego zawarcia przedmiotowej umowy. Podniosła również, że powód nie przedstawił żadnego dowodu na to, iż umowa została skutecznie wypowiedziana.

Dalej pozwana wskazała, iż w dniu 04 czerwca 2008 r. podpisała z (...) Bank S.A. w K. – (...) Oddziałem w Ł. z siedzibą w K. (poprzednikiem prawnym pozwanego) Umowę Kredytu Hipotecznego nr (...) indeksowanego do (...) na kwotę 417 936, 21 zł. Kredyt przeznaczony był na nabycie nieruchomości oraz opłaty i koszty okołokredytowe. Umowa została zawarta z wykorzystaniem przedłożonego przez bank wzorca umownego bez możliwości negocjacji treści. Zgodnie z § 1 ust. 1 Umowy kredyt miał być indeksowany do (...), a stosownie do postanowień §9 ust. 2 w dniu wypłaty kredytu lub każdej transzy kredytu kwota wypłaconych środków miała być przeliczana do (...) według kursu kupna walut określonego w Tabeli Kursów obowiązującego w dniu uruchomienia środków. Ww. tabela kursów miała zostać sporządzona przez merytoryczną komórkę banku na podstawie kursów obowiązujących na rynku międzybankowym w chwili sporządzania tabeli i po ogłoszeniu kursów średnich NBP o godz. 16:00 każdego dnia roboczego, która obowiązywać miała w 360 miesięcznych ratach równych kapitałowo – odsetkowych. Dalej pozwana wskazała, że wysokość jej zobowiązania miała być natomiast ustalana jako równowartość wymaganej spłaty wyrażonej w (...) po jej przeliczeniu według kursu sprzedaży walut do (...) określonego w ww. Tabeli Kursów obowiązującego w dniu spłaty (§10 ust. 3 Umowy).

Ponadto, pozwana podniosła, że zgodnie z § 1 ust. 3 Umowy oprocentowanie kredytu było zmienne i na dzień sporządzenia umowy wyniosło 4,96% w skali roku, na które składa się suma obowiązującej stawki (...) i stałej marży banku, która wynosiła 2,15%. Indeks (...) stanowił średnią arytmetyczną stawek LIBOR 3m liczona według zasad określonych w Umowie (§13 Umowy). Stosownie do § 1 ust. 7 Umowy całkowity koszt kredytu na dzień sporządzenia Umowy został określony na 387 572, 70 zł. Ponadto, pozwana wyraziła zgodę na uczestnictwo w programie (...) w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w życiu codziennym (§4 ust. 1 Umowy). Z kolei zgodnie z § 19 ust. 6 Umowy wszelkie koszty i opłaty związane z ww. ubezpieczeniem miały być doliczane do kwoty kredytu w trybie podwyższenia bieżącego salda kredytowego.

Dalej, pozwana wskazała, że integralną część umowy stanowił Regulamin K. (...). Zgodnie z jego § 19 ust. 5, w przypadku kredytu indeksowanego w walucie obcej, kwota raty spłaty obliczona miała zostać według kursu sprzedaży dewiz obowiązującym w Banku na podstawie obowiązującej w banku (...) z dnia wpływu środków.

Uruchomienie kredytu nastąpiło w dniu 16 czerwca 2008 r. w kwocie 417 936, 21 zł, a w dniu 19 maja 2014 r. strony podpisały aneks nr (...) do Umowy, który miał umożliwić pozwanej spłatę kredytu w walucie indeksacyjnej kredytu, tj. w walucie (...). Następnie, w dniu 8 lutego 2017 r. bank złożył oświadczenie o wypowiedzeniu Umowy wskazując na rzekome zadłużenie w spłacie kredytu z dniem wymagalności określonym na 13 kwietnia 2017 r. Pozwana wskazała, że do dnia 13 kwietnia 2017 r. uiściła na rzecz banku tytułem rat kredytowych kwotę 281 562, 87 zł.

Pozwana, powołując się na § 8 ust. 5, podniosła również, iż Bank mógł skutecznie wypowiedzieć Umowę w przypadku, gdy Kredytobiorca zalega w całości lub części z zapłatą dwóch rat kredytu. Pozwana zakwestionowała natomiast, aby nie wykonywała zobowiązań wobec Banku. W szczególności wskazała, że bank bezpodstawnie naliczał jej zbyt wysokie raty, w konsekwencji czego, do dnia rzekomego wypowiedzenia Umowy, pozwana nigdy nie zalegała z płatnościami rat kredytowych, a zatem dotrzymywała warunków udzielenia kredytu.

Dalej, pozwana w całości zakwestionowała dane, które wynikają z przedłożonych przez Bank wyciągów z ksiąg bankowych, zestawień, oświadczenia o wypowiedzeniu umowy oraz wezwania do zapłaty. Zaprzeczyła również, aby posiadała wobec powoda jakiekolwiek wymagalne zobowiązania wskazując, że nie dotarło do niej jakiekolwiek oświadczenie o wypowiedzeniu Umowy (pozwana podniosłą, że nie otrzymała awiza).

Pozwana wskazała ponadto, że postanowienia umowy znacząco niekorzystnie kształtują jej sytuację ekonomiczną jako konsumenta prowadząc do rażącego uprzywilejowania banku w stosunku prawnym oraz ukształtowania praw pozwanej w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami.

W szczegółowym uzasadnieniu zarzutów pozwana zwróciła uwagę na sprzeczność umowy z przepisami prawa bankowego dot. umów kredytu, w tym art. 69, abuzywność klauzul indeksacyjnych ze względu na ich nie transparentność oraz wprowadzenie ewidentnej nierówności kontraktowej stron (pozwana występowała bowiem jako konsument). Wskazywała także, że ukształtowanie praw i obowiązków w umowie jest sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco narusza jej interesy.

Na rozprawie w dniu 7 stycznia 2020roku pełnomocnik pozwanej zakwestionował skuteczność wypowiedzenia pozwanej umowy kredytu, zarzucając, że wypowiedzenie zostało wysłane pod niewłaściwy adres.

W piśmie z dnia 05 sierpnia 2019 r. (data prezentaty) (k. 187) strona powodowa wskazała, że jej zdaniem, postanowienia indeksacyjne nie są abuzywne, jednakże w razie stwierdzenia ich abuzywności, skutkiem tego nie może być uzłotowienie kredytu przy zachowaniu w mocy pozostałych zapisów umowy. Dalej wskazała, że na dzień sporządzenia oświadczenia o wypowiedzeniu pozwanej pozostawała w zaległości na kwotę 4 382, 50 CHF. Przy takim zadłużeniu, powodowy Bank skorzystał z prawa do rozwiązania umowy za wypowiedzeniem z przyczyn określonych w §22 umowy. Wypowiedzenie zostało pozwanej dwukrotnie awizowane i po upływie 14-dniowego terminu odebrania pisma, rozpoczął bieg 30 dniowy okres wypowiedzenia, a po jego upływie roszczenie Banku w całości stało się wymagalne i przewalutowane na PLN. Strona powodowa podniosła także, iż zanim wypowiedziała pozwanej umowę kredytu skierowała do niej wezwanie do zapłaty zaległości na podstawie art. 75c prawa bankowego pod rygorem wypowiedzenia umowy kredytu. Zdaniem pozwanej wezwanie do zapłaty oraz wypowiedzenie umowy kredytu zostały wysłane na prawidłowy adres wskazany przez pozwaną w umowie kredytu, a zatem oświadczenie woli zostało skutecznie złożone w myśl art. 61 kc.

Strona powodowa wskazała również, że we wniosku o kredyt hipoteczny pozwana samodzielnie wskazała kwotę kredytu, walutę indeksacji, okres kredytowania, cel kredytu oraz proponowane zabezpieczenia spłaty. Pozwana była zainteresowana zaciągnięciem kredytu indeksowanego do waluty (...) z uwagi na ówczesną atrakcyjność tego produktu związaną z tendencją spadkową waluty (...) oraz możliwością zastosowania oprocentowania wg. stopy referencyjnej LIBOR.

Strona powodowa podniosła również, że zgodnie z treścią wniosku kredytowego, pozwana mieszkała i pracowała w Irlandii, otrzymywała wynagrodzenie w walucie euro, co potwierdza, iż miała ona wiedzę że każdego dnia wysokość kursów walut ulega zmianie. Tym samym w pełni świadomie złożyła oświadczenie o obejmowaniu swą wiedzą i świadomością ryzyka kursowego związanego ze zmianą kursu waluty indeksacyjnej w stosunku do złotego w całym okresie kredytowania i sposobu ustalenia kursu walut przez powoda oraz zaakceptowali to ryzyko.

Dalej powodowy Bank wskazał, że kwestionowane przez pozwaną klauzule nie są sprzeczne z dobrymi obyczajami, zaś sposób wykonywania umowy przez bank nie naruszał interesów konsumentów, a w szczególności nie naruszał ich w stopniu rażącym. To na pozwanej ciąży obowiązek wykazania, że określone postanowienia umowne naruszają dobre obyczaje oraz że prowadzą do naruszenia jej interesów w stopniu rażącym (art. 385 ¹ § 4kc). W ocenie powoda cała umowa kredytu hipotecznego jest ważna i w pełni skuteczna. Kredytobiorczyni były znane przeliczniki wypłaty świadczenia banku i spłaty kredytu, a co najmniej godziła się na ich przeliczenie po kursie wskazanym w (...) Bank S.A. Ponadto, pozwana jako kredytobiorca - celowo i świadomie lub na skutek rażącego niedbalstwa - nie rozważyła i nie zastosowała działań obronnych w postaci skorzystania z instrumentu kontroli ryzyka walutowego (przewalutowanie kredytu).

Strona powodowa wskazała, że sposób indeksacji, wbrew temu co podnosi pozwana, był czytelny, wyznaczał jasne i precyzyjne kryteria ustalania kursów walut. Ponadto w momencie zawierania umowy kredytu, interesy pozwanej nie mogły zostać naruszone, albowiem nie doszło do jakichkolwiek przesunięć majątkowych. Nie doszło również – zdaniem powodowej – do naruszenia dobrych obyczajów, gdyż w dacie zawarcia umowy wszystkie banki działające na rynku krajowym udzielały kredytów opierając indeksacje o własne kursy walut ustalone w bankowych tabelach.

W piśmie procesowym z dnia 14 listopada 2019 r. (k. 255) pozwana A. D. (2) podtrzymała dotychczasową argumentację.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 4 czerwca 2008 roku strona powodowa (...) Bank S.A. w K. – DOM Oddziałem w Ł. z siedzibą w K. (poprzednik prawny strony powodowej) zawarła z pozwaną A. U. Kredytu Hipotecznego nr (...) indeksowanego do (...) na kwotę 417 936,21 zł. Kredyt przeznaczony był na nabycie nieruchomości oraz opłaty i koszty około kredytowe (§ 2 ust. 1). Umowa została zawarta z wykorzystaniem przedłożonego przez bank wzorca umownego. W dniu wypłaty kredytu lub każdej transzy kredytu kwota wypłaconych środków miała być przeliczana do (...) według kursu kupna walut określonego w Tabeli Kursów obowiązującego w dniu uruchomienia środków (§ 9 ust. 2). Spłata kredytu miała następować w 360 miesięcznych ratach równych kapitałowo-odsetkowych (§ 1 ust. 2) Wysokość zobowiązania pozwanej miała być ustalana jako równowartość wymaganej spłaty wyrażonej w (...) po jej przeliczeniu według kursu sprzedaży walut do (...) określonego w Tabeli Kursów obowiązującego w dniu spłaty (§ 10 ust 3). Oprocentowanie kredytu było zmienne i na dzień sporządzenia umowy wynosiło 4,96% w skali roku, na które składała się suma obowiązującej stawki (...) i stałej marży banku, która wynosiła 2,15% (§ 1 ust. 3). Indeks (...) stanowił średnią arytmetyczną stawek LIBOR 3m liczoną według zasad określonych w Umowie Kredytu (§ 13). Całkowity koszt kredytu na dzień sporządzenia Umowy został określony na 387 572,70 zł (§1 ust. 7). Pozwana wyraziła również zgodę na uczestnictwo w programie (...) w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w życiu codziennym (§ 4 ust. 1). Wszelkie opłaty i koszty związane z ww. ubezpieczeniami miały być doliczane do kwoty kredytu w trybie podwyższenia bieżącego salda kredytowego (§ 19 ust. 6). Integralną część umowy stanowił Regulamin K. (...). W przypadku kredytu indeksowanego w walucie obcej, kwota raty spłaty obliczona miała zostać według kursu sprzedaży dewiz obowiązującym w Banku na podstawie obowiązującej w Banku (...) z dnia wypłaty środków (§ 19 ust. 5 Regulaminu). Uruchomienie kredytu nastąpiło z dniu 16 czerwca 2008 r. w kwocie 417 936,21 zł. W dniu 19 maja 2014 r. strony podpisały Aneks nr (...) do Umowy, który miał umożliwić pozwanej spłatę kredytu w walucie indeksacji kredytu, tj. w walucie (...). Obowiązkiem kredytobiorcy było informowanie Banku o zmianie miejsca zamieszkania (pobytu) oraz adresu do korespondencji( par. 21 ust.1. pkt 1 ). Kredytobiorca zobowiązany był do wskazywania każdorazowo nowego adresu do doręczeń na terenie RP . W przypadku gdyby nie przebywał pod wskazanym adresem jako adresem dla doręczeń dłużej niż 10 dni, zobowiązany był wskazać adres do doręczeń w tym okresie bądź udzielić pełnomocnictwa pocztowego i poinformować Bank o osobie pełnomocnika. W przypadku nie dopełnienia tego obowiązku, korespondencja skierowana pod ostatnio wskazany adres uznawana była za doręczoną po 7 dniach od daty jej wysłania. W przypadku braku wskazania właściwego adresu – ostatnio wskazany adres do doręczeń będzie adresem właściwym dla miejsca zamieszkania kredytobiorcy w postępowaniu sądowym( par. 24 ust.1 umowy ).

Dowód: - umowa kredytu hipotecznego nr (...) indeksowanego do (...), k. 94-101.

- regulamin kredytu (...), k. 152-160,

- potwierdzenie wypłaty środków z dnia 2.01.2018 r. 167,

- aneks nr do umowy kredytu hipotecznego nr (...), k. 109-111

Przy zawieraniu umowy kredytu z dnia 4 czerwca 2008 roku Bank – stronę powodową reprezentowała A. S. (1) jako Pełnomocnik Zarządu oraz J. A. w Zespole (...) jako Pełnomocnik Zarządu. W imieniu pozwanej umowę zawarł jej ojciec A. S. (2) .

Dowód: - Umowa kredytu hipotecznego nr (...) indeksowanego do (...), k. 94-101,

- dokument pełnomocnictwa A. W., k. 227-228,

- dokument pełnomocnictwa J. S., k. 229-230

Pozwana nie wywiązała się z ciążącego na niej zobowiązania terminowego dokonywania spłat w wysokościach ustalonych w umowie.

W związku z brakiem zapłaty zaległych rat, strona powodowa pismem z dnia 13 lipca 2016 r. wezwała pozwaną do zapłaty w trybie art. 75c ustawy Prawo Bankowe. Powyższe pismo zostało wysłane na adres pozwanej przy ulicy (...) w K., który został wskazany w Umowie Kredytu jako adres do korespondencji.

Dowód: - wyciąg z ksiąg, k. 102,

- historia spłat i wypłat, k. 121-150,

- historia rachunku po wypowiedzeniu umowy kredytowej, k. 151,

- historia zadłużenia oraz wpłat z okres 16.06.2008 r – 13.04.2017 r., k. 169-174,

- wezwanie do zapłaty z 13.07.2016 r. wraz z potwierdzeniem nadania, k. 112-113,

- umowa kredytu hipotecznego nr (...) indeksowanego do (...), k. 94-101

Pismem z dnia 8 lutego 2017 r. strona powodowa wypowiedziała przedmiotową umowę stawiając całą należność w stan natychmiastowej wymagalności z dniem 13.04.2017 r. Na dzień sporządzenia oświadczenia o wypowiedzeniu pozwana pozostawała w zaległości na kwotę 4 382,50 CHF. Wobec tego strona powodowa na podstawie przyczyn wskazanych w § 22 Umowy Kredytu rozwiązała umowę kredytu za 30 – dniowym wypowiedzeniem.

Oświadczenie o wypowiedzeniu zostało nadane na adres nieruchomości zakupionej przez pozwaną ze środków uzyskanych z przedmiotowego kredytu, znajdującej się przy ulicy (...) w K.. Pomimo dwukrotnego awizowania nie zostało skutecznie pozwanej doręczone. Pozwana nie zamieszkała w tym lokalu, nie odbierała korespondencji pod tym adresem. Odbierała korespondencję wysyłaną pod adres przy ulicy (...) w K.. Przez pewien czas mieszkała w W..

Dowód: - oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z 8.02.2017 r. i zawiadomienie z postaniu zaległości wraz z potwierdzeniem nadania, k. 114-117,

- zeznania pozwanej A. D. (1), k. 277

Pismem z dnia 28 kwietnia 2017 r. strona powodowa wystosowała do pozwanej ostateczne wezwanie do zapłaty, które zostało wysłane na adres pozwanej przy ulicy (...) w K., jak również na adres przy ulicy (...) w K..

Dowód: - ostatecznie wezwanie do zapłaty z dnia 28.04.2017 r. wraz z potwierdzeniem nadania, k. 118-130,

Pozwana A. D. (1) w piśmie z dnia 18 grudnia 2017 r. poinformowała Bank o zmianie adresu do korespondencji, który został wskazany w Umowie Kredytu. Zgodnie z treścią wniosku aktualny adres pozwanej znajduje się przy ul. (...) w K..

Dowód: - wniosek o zmianę danych, k. 292,

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów urzędowych i prywatnych powołanych wyżej, których wiarygodność i moc dowodowa nie budziła wątpliwości Sądu. Były one sporządzone przez organy do tego uprawnione oraz posiadały one stosowne oznaczenia. Skuteczność umowy cesji nie budziła natomiast wątpliwości Sądu, bowiem została udowodniona zgromadzonym w sprawie materiałem.

W toku postępowania nie ujawniły się takie okoliczności, które należałoby brać pod uwagę z urzędu a które to podważałyby wiarygodność tej kategorii dowodów i godziły w ich moc dowodową od strony materialnej czy formalnej.

Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanej w niewielkim zakresie, wyżej ustalonym, jako zgodnym z dowodami z dokumentów dołączonych do akt sprawy. Pozwana pomyliła datę wniosku o zmianę adresu do korespondencji wskazanego w umowie na adres w K. przy ulicy (...) zeznając, że wniosek złożyła w grudniu 2019roku, gdy tymczasem z pisemnego wniosku na k.292 wynika, że wniosek złożyła w grudniu 2017 roku( 18 grudnia 2017roku ), a więc już po wypowiedzeniu umowy. Nie znajdują potwierdzenia zeznania pozwanej, że odbierała korespondencję dotyczącą kredytu pod adresem w W.. Strona powodowa nie przedstawiła żadnego dowodu wysyłania pism pozwanej na adres w W., ale nawet gdyby tak było to i tak pisma związane z wypowiedzeniem były wysyłane pod adres w K. .

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu jako bezzasadne.

Stosownie do treści art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 128 ze zm.) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z art. 3 k.p.c. strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dokonywać czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. Art. 232 k.p.c. z kolei wskazuje, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Sąd może dopuścić dowód niewskazany przez stronę.

Zgodnie ze stanowiskiem zawartym w wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 16 września 2016 r., sygn. akt I ACa 450/160 (Legalis nr 1522723) powód, który uzasadniając żądanie pozwu powołuje się na skuteczne wypowiedzenie umowy kredytowej i dochodzi w związku z tym niespłaconego kapitału wraz z odsetkami umownymi od przeterminowanego zadłużenia, powinien w pierwszej kolejności wykazać skuteczność wypowiedzenia umowy, a następnie wysokość dochodzonego roszczenia.

Strona powodowa w związku z faktem, iż pozwana zaprzestała spłaty kredytu, pismem z dnia 8 lutego 2017roku wypowiedziała przedmiotową umowę kredytu z 30 dniowym terminem wypowiedzenia. Jednakże Sąd uznał wypowiedzenie umowy za nieskuteczne, bowiem zgodnie z umową, wszelka korespondencja Banku winna być kierowana do pozwanej na podany w umowie adres do korespondencji tj: (...)-(...) K., ulica (...), a od 18 grudnia 2017roku na adres przy ulicy (...) w K.. Tymczasem pismo zawierające wypowiedzenie umowy zostało wysłane na adres nowo zakupionego lokalu mieszkalnego nr (...) przy ulicy (...) K. a więc pod niewłaściwy adres.

Zgodnie z art. 61 § 1 k.c. oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią.

Przepis art. 61 k.c. nie warunkuje skuteczności oświadczenia woli od jego faktycznego odebrania, przepis ten nie wymaga zapoznania się z pismem przez adresata oświadczenia ale adresat musi mieć faktyczną możliwość zapoznania się z pismem. Niemniej jednak aby reguła ta mogła być zastosowana, pismo musi być wysłane pod adres który został wskazany do korespondencji, w tym przypadku przez pozwaną w umowie kredytu. Skoro w umowie podała adres do korespondencji: K. ulica (...) i nie został on zmieniony do lutego 2017roku, a przynajmniej okoliczności tej powód nie wykazał, to wypowiedzenie zostało wysłane na niewłaściwy adres i pozwana nie miała możliwości zapoznania się z jego treścią. Bank nie przedstawił zaś dowodów na to, że doręczył pozwanej pismo z dnia 8 lutego 2017roku na właściwy adres : K., ulica (...) tj. adres podany przez nią w umowie kredytu.

Oceniając skuteczność wypowiedzenia umowy Sąd miał na uwadze, że brak wymagalności roszczenia bierze się pod uwagę z urzędu, o czym podniósł między innymi w uzasadnieniu swojego wyroku z dnia 15 kwietnia 2019 r. Sąd Apelacyjny w Gdańsku sygn. akt V ACa 663/18.

W świetle zatem powyższych rozważań należało uznać, iż z uwagi na brak skutecznego wypowiedzenia przez powoda umowy kredytu z dnia 4 czerwca 2008r. wierzytelność Banku w stosunku do pozwanej nie stała się wymagalna.

Wobec powyższego powództwo podlega oddaleniu, o czym orzeczono w punkcie 1 sentencji wyroku. Wobec takiego ustalenia zbędnym jest odniesienie się przez Sąd do pozostałych zarzutów pozwanej .

O kosztach orzeczono na zasadzie art. 98 k.p.c. Na zasądzoną od strony powodowej na rzecz pozwanej kwotę 10 800 zł składają się koszty zastępstwa procesowego, zgodnie z § 2 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 1800).