Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 grudnia 2020 roku

Sąd Rejonowy w Kielcach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2020 roku w Kielcach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa J. F.

przeciwko (...) Zakład (...) na (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda J. F. na rzecz pozwanego (...) Zakład (...) na (...) S.A. w W. kwotę 3617,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje ściągnąć od powoda J. F. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kielcach kwotę 644,34 zł tytułem zwrotu wydatków .

sędzia Agnieszka Gołuchowska

Sygn. akt I C 1827/19 upr.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 maja 2019 roku J. F. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Zakładu (...) na (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 10.577,59 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 maja 2019 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu wg norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że jego matka – S. F. w dacie śmierci pozostawała stroną umowy ubezpieczenia na życie, zaś beneficjentem świadczeń pozostaje powód. Wskazał, iż śmierć matki była skutkiem nieszczęśliwego wypadku, co wiąże się ze świadczeniem w wysokości 100% sumy ubezpieczenia. Pozwany uiścił na rzecz powoda jedynie świadczenie w wysokości jednokrotności sumy ubezpieczenia, z pominięciem uprawnień wynikających ze śmierci ubezpieczonej wskutek nieszczęśliwego wypadku (k. 2-3; 9).

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych. Przyznał, że S. F. objęta była ochroną ubezpieczeniową w ramach grupowego ubezpieczenia na życie u pozwanego, jednak zaprzeczył aby zgon nastąpił na skutek nieszczęśliwego wypadku. Z ostrożności procesowej zakwestionował kwotę skapitalizowanych odsetek (k. 26-27).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. F. – matka powoda była objęta grupowym ubezpieczeniem typ P PLUS. Integralną część przedmiotowej umowy stanowiły ogólne warunki grupowego ubezpieczenia pracowniczego TYP P PLUS (kod warunków (...)). Suma ubezpieczenia wynosiła 9.000 zł, zaś uprawnionym z tytułu umowy ubezpieczenia był w całości syn ubezpieczonej – powód – J. F..

Okoliczności bezsporne

Zgodnie z § 3 OWU przedmiotem ubezpieczenia jest życie ubezpieczonego i życie współubezpieczonych a także zdrowie ubezpieczonego. Stosownie zaś do treści § 4 ust. 2 pkt 1 i 2, zakres ubezpieczenia obejmował zdarzenia w okresie odpowiedzialności (...) S.A. tj. m.in. śmierć ubezpieczonego – 100% świadczenia sumy ubezpieczenia aktualnej w dniu zdarzenia a także śmierć ubezpieczonego spowodowana nieszczęśliwym wypadkiem - również 100 % świadczenia sumy ubezpieczenia aktualnej w dniu zdarzenia, jednakże zaznaczono, że jest to świadczenie dodatkowe oprócz świadczenia z tytułu śmierci ubezpieczonego. W § 2 ust. 1 pkt 4 wskazano natomiast, że nieszczęśliwy wypadek to przypadkowe, nagłe, niezależne od woli ubezpieczonego i stanu jego zdrowia, gwałtowne zdarzenie wywołane przyczyna zewnętrzną, będące wyłączoną oraz bezpośrednią przyczyną zdarzenia objętego odpowiedzialnością (...) S.A., nieszczęśliwym wypadkiem nie jest choroba, nawet taka, która ujawniona została przypadkowym i nagłym zdarzeniem wywołanym przyczyną zewnętrzną.

Stosownie do § 32 OWU, prawo do świadczenia z tytułu zdarzeń spowodowanych nieszczęśliwym wypadkiem przysługuje, o ile z medycznego punktu widzenia istnieje normalny związek przyczynowo skutkowy pomiędzy nieszczęśliwym wypadkiem a śmiercią albo trwałym uszczerbkiem na zdrowiu ubezpieczonego (ust.1). Prawo do świadczenia z tytułu śmierci spowodowanej nieszczęśliwym wypadkiem przysługuje, jeżeli śmierć nastąpiła w ciągu 12 miesięcy od daty nieszczęśliwego wypadku i w okresie odpowiedzialności (...) S.A. (ust.3)

Dowód: Ogólne warunki ubezpieczenia indywidulanie kontynuowanego ubezpieczenia (...) P (...) (k.50-52)

W dniu 1 grudnia 2015 roku w K. na przejściu dla pieszych S. F. straciła równowagę, w wyniku manewru wyprzedawania pojazdu w miejscu niedozwolonym przez sprawcę zdarzenia. Na skutek utraty równowagi, wówczas 81 – letnia S. F., upadła i doznała złamania kości udowej prawej.

Okoliczności bezsporne potwierdzone zeznaniami powoda (k. 84,142)

S. F. przeszła leczenie operacyjne, z uwagi na złamanie wieloodłamowe przezkrętarzowe kości udowej prawej. S. F. cierpiała od wielu lat na cukrzycę, chorobę niedokrwienną serca i niedoczynność tarczycy. Miała rozpoznane zwyrodnienie wielostawowe oraz chorobę P..

Po operacji zalecono jej chodzenie o kulach lub balkoniku bez obciążania prawej kończyny. Właściwe leczenie rehabilitacyjne po operacji podjęto w Oddziale Rehabilitacyjnym w dniach od 4 do 25 stycznia 2016 roku. Później była rehabilitowana w warunkach domowych. S. F. była stale i systematycznie uruchamiana. Mimo podjętej rehabilitacji stan zdrowia matki powoda ulegał stopniowemu pogorszeniu. Poszkodowana zalegała w łóżku stając się osobą całkowicie zależną od pomocy osób drugich. Postępowały wówczas objawy neurologiczne, tj. drżenie głowy czy ust i kończyn. Pojawiło się wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych. Nastąpiło otępienie o znacznym stopniu nasilenia oraz ograniczenie sprawności fizycznej z ograniczeniem ruchomości.

Stabilne zespolone złamanie przezkręatarzowe nie powoduje unieruchomienia w pozycji leżącej. O przebywaniu w pozycji leżącej poszkodowanej decydowało wiele czynników – złamanie, wielostawowe zmiany zwyrodnieniowe, choroba P. i postępujące otępienie

Złamanie przezkrętarzowe nie jest chorobą prowadzącą do śmierci. Z wiekiem rośnie prawdopodobieństwo zgonu w przypadku istnienia takiego złamania. Zgon nie jest jednak spowodowany wiekiem, ale zależy od stanu układu sercowo naczyniowego – czyli zmniejszenia rezerwy spowodowanej chorobami układu sercowo naczyniowego.

Z zaświadczenia lekarskiego wystawionego w dniu 10 września 2020 roku wynika, iż mimo rehabilitacji S. F. nie udało doprowadzić się do stanu, w którym mogłaby się samodzielnie poruszać.

Dowód: zaświadczenie lekarskie z dn. 17.08.2016r. (k.43-44), karta informacyjna z leczenia szpitalnego (k.46-47), karta informacyjna (k.48), zaświadczenie lekarskie z dn. 16.02.2015r. (k.49), opinia sądowo lekarska biegłego M. W. sporządzona do sprawy I C 3363/16 (k.59-63; 93-95), opinia sądowo lekarska biegłego A. K. sporządzona do sprawy I C 3363/16 (k. 64-69; 96-98), opinia sądowo lekarska biegłego G. S. sporządzona do sprawy IC 3363/16 (k. 70-73; 91-92) zaświadczenie lekarskie z dn. 10.09.2020 (k. 136)

S. F. zmarła w dniu 8 października 2016 roku. W karcie zgonu jako bezpośrednią przyczynę zgonu wskazano na zatrzymanie krążenia, jako przyczynę zgonu wtórną wskazano niewydolność krążenia, zaś jako przyczynę zgonu wyjściową (pierwotną) wskazano miażdżycę uogólnioną.

Dowód: odpis skrócony aktu zgonu (k. 39), karta zgonu (k. 41v-42)

Powód otrzymał od pozwanego świadczenie ubezpieczeniowe z uwagi na śmierć matki, zgodnie z § 4 ust. 2 pkt 1 OWU w wysokości 9.000 zł. Powód zgłosił również roszczenie z uwagi na śmierć matki spowodowaną nieszczęśliwym wypadkiem, tj. na podstawie § 4 ust. 2 pkt 2 OWU - 9.000 zł. Pozwany stwierdził, iż nieszczęśliwy wypadek nie był bezpośrednią przyczyną zgonu ubezpieczonej i odmówił przyznania świadczenia. Pomimo zgłoszenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, pozwany podtrzymał swe stanowisko, że bezpośrednią przyczyną zgonu S. F. nie był nieszczęśliwy wypadek.

Pismem z dnia 1 kwietnia 2019 roku powód skierował do pozwanego ostateczne wezwanie do zapłaty na jego rzecz kwoty 9.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 listopada 2016 roku do dnia zapłaty w terminie do 14 kwietnia 2019 roku pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

Dowód: druk zgłoszenia zgonu nr (...) (k. 37, 38), zaoczna ocena uszczerbku na zdrowiu (k. 53), operat zgłoszenia – śmierć ubezpieczonego spowodowana NW (k.54), pismo pozwanego z dn. 9.11.2016 r. (k.55), wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy (k.56-57), pismo pozwanego z dn. 28.05.2018r. (k. 75), ostateczne wezwanie do zapłaty (k. 76)

Brak jest związku przyczynowego między wypadkiem z dnia 1 grudnia 2015 roku a zgonem S. F. z dnia 8 października 2016 roku w rozumieniu § 2 ust. 1 pkt 4 ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia pracowniczego TYP P PLUS.

Dowód: opinia pisemna biegłego sądowego specjalisty z zakresu Ortopedii i traumatologii narządu ruchu A. K. (k.109-112), opinia ustna biegłego sądowego specjalisty z zakresu Ortopedii i traumatologii narządu ruchu A. K. (k. 141)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o przedłożone do akt sprawy dokumenty, które nie wzbudziły wątpliwości Sądu co do swojej prawdziwości i autentyczności, nadto nie były wzajemnie kwestionowane przez strony i nie zostały przedstawione żadne dowody i okoliczności które podważyłyby wiarygodność powołanych powyżej dokumentów. Ponadto, Sąd oparł się i podzielił w całości, sporządzoną w sposób jasny, rzetelny i profesjonalny opinię pisemną biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu A. K. oraz złożoną przez niego ustna opinię uzupełniającą. Biegły w sposób kategoryczny wypowiedział się na pytania zdane przez sąd oraz odpowiedział wyczerpująco na pytania zadane przez pełnomocnika powoda na rozprawie w dniu 9 października 2020 roku.

Ponadto na zasadzie art. 278 ¹ k.p.c., Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych G. S., M. W. i A. K. sporządzonych do sprawy I C 3363/16 Sądu Okręgowego w Kielcach na okoliczność czy śmierć S. F. była następstwem nieszczęśliwego wypadku. Które to dowody Sąd uznał za w pełni wiarygodny materiał dowodowy. Opinie te były jasne, wzajemnie się uzupełniały oraz nie pozostawały w sprzeczności.

Zeznaniom powoda Sąd częściowo dał wiarę, albowiem są dość jasne, spójne i korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Jednakże zeznania w zakresie w którym wskazywały, że matka powoda nie została spionizowana, Sąd uznał za niewiarygodne. W ocenie Sądu należy je ocenić jako taktykę procesową powoda, mającą na celu doprowadzenie do korzystnego dla niego rozstrzygnięcia/ ponadto przeciwne wniosku należało wyciągnąć z opinii biegłego oraz zebranego materiału dowodowego w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Przepis art. 805 § 1 k.c. stanowi, że przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Zgodnie zaś z § 2 pkt 1 powołanego przepisu, świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Jak wskazuje się komentowany przepis określa istotę umowy ubezpieczenia, a więc obowiązki stron przedmiotowej umowy, ubezpieczyciela i ubezpieczającego. Elementami przedmiotowo istotnymi umowy ubezpieczenia jest z jednej strony zobowiązanie do spełnienia określonego świadczenia przez ubezpieczyciela w razie zajścia określonego w umowie wypadku, z drugiej zaś strony zobowiązanie do zapłaty składki przez ubezpieczającego. Świadczeniem zasadniczym ubezpieczyciela jest udzielanie ochrony ubezpieczającemu poprzez ponoszenie ryzyka zajścia wypadku ubezpieczeniowego. Konsekwencją powyższego może być konieczność spełnienia określonych czynności na rzecz ubezpieczonego, poprzez na przykład wypłatę określonej sumy pieniężnej. W wyroku z dnia 4 marca 2010 roku, sygn. akt I CSK 439/09, Lex nr 577681, Sądu Najwyższy uznał, że wierzytelność o wypłatę odszkodowania ubezpieczeniowego jest szczególną postacią wierzytelności przyszłej, a mianowicie wierzytelnością warunkową, bo jej powstanie strony umowy ubezpieczenia uzależniają od zdarzenia przyszłego i niepewnego, a mianowicie od wystąpienia zdarzenia objętego ryzykiem ubezpieczeniowym. Do chwili wystąpienia tego zdarzenia wierzytelność jako prawo podmiotowe nie istnieje, a istnieje jedynie ekspektatywa wierzytelności, a więc względne prawo tymczasowe. Wysokość, forma i sposób wypłacania świadczeń z tytułu ubezpieczenia osobowego są uzależnione od postanowień umowy ubezpieczenia. Tak więc świadczenie może być wypłacane jednorazowo lub w formie renty itd.. (por. Z . Gawlik, Komentarz do art.805 Kodeksu cywilnego, w: Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część szczególna, A. Kidyba (red.), Lex 2014).

Natomiast stosownie do regulacji wrażonej w przepisie art. art. 829 § 1 pkt 1 k.c. ubezpieczenie osobowe może w szczególności dotyczyć – przy ubezpieczeniu na życie – śmierci osoby ubezpieczonej. Ubezpieczający może wskazać jedną lub więcej osób uprawnionych do otrzymania sumy ubezpieczenia w razie śmierci osoby ubezpieczonej,
a zastrzeżenia w tym zakresie może zmienić lub odwołać w każdym czasie (art. 831 §1 k.c.).Wyznaczenie uposażonego może być imienne bądź też można tę osobę określić w inny sposób, zapewniający jej identyfikację. Osoba ta musi być oznaczalna, a jej identyfikacja powinna nastąpić najpóźniej w chwili spełnienia świadczenia ubezpieczeniowego (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 października 1971 roku, sygn. akt III CRN 255/71, Lex nr 1329).

W przedmiotowej sprawie strony nie kwestionowały okoliczności zawarcia umowy ubezpieczenia na życie przez zmarłą S. F., treści jej postanowień oraz faktu zaistnienia wypadku (zdarzenia) ubezpieczeniowego w postaci śmierci ubezpieczonego. Ponadto poza sporem pozostawała okoliczność, iż w wyniku zdarzenia z dnia 1 grudnia 2015 roku ubezpieczona S. F. upadła oraz doznała złamania wieloodłamowego przezkrętarzowego kości udowej prawej.

Istota sporu między powodem a pozwanym sprowadzała się do ustalenia, czy bezpośrednią przyczyną śmierci S. F. był nieszczęśliwy wypadek w rozumieniu definicji w § 2 ust. 1 pkt 4 ogólnych warunków grupowego ubezpieczenia pracowniczego TYP P PLUS. Z uwagi bowiem na informacje zawarte w karcie zgonu pozwany podtrzymywał, że bezpośrednią przyczyną śmierci ubezpieczonej nie był wypadek z dnia 1 grudnia 2015 roku a zatrzymanie krążenia, niewydolność krążenia oraz miażdżyca uogólniona.

W tym stanie rzeczy Sąd dopuścił zatem dowód z opinii biegłych, na zasadzie art. 278 ¹ k.p.c., z opinii G. S., M. W. i A. K., które zostały sporządzone do sprawy I C 3363/16 Sądu Okręgowego w Kielcach na okoliczność czy śmierć S. F. była następstwem nieszczęśliwego wypadku. Ponadto Sąd dopuścił również dowód z uzupełniającej opinii biegłego A. K., aby biegły odpowiedział na pytanie czy śmierć S. F. była następstwem nieszczęśliwego wypadku w rozumieniu §2 ust.1 pkt 4 ogólnych warunków (...) SA i czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem z dnia 1 grudnia 2015 roku a śmiercią S. F., która nastąpiła w dniu 8 października 2016 roku

Biegli w swoich opiniach zgodnie twierdzili, iż ubezpieczona S. F. przed wypadkiem była osobą sprawną zarówno fizycznie jak i psychicznie. Ponadto zakres doznanych przez poszkodowaną w wyniku wypadku z dnia 1 grudnia 2015 roku, również pokrywał się w każdej z przedłożonych opinii ww. biegłych. Co do okoliczności mających wpływ na rozstrzygniecie w niniejszej sprawie należy przytoczyć opinię biegłego M. W., który wskazał, że wypis z pobytu w oddziale (...) Ogólnoustrojowej nie sugeruje konieczności stałej opieki osób drugich, zaleca przy tym codzienną gimnastykę poranną oraz kontrolę w poradni. Przemawia to za tym, iż w wyniku rehabilitacji uzyskano stan poprawy i rokowania na przyszłość nie były oceniane źle. Biegły przy tym nie przeczył jakoby utrata samodzielności przez poszkodowaną oraz konieczność stałej pomocy osób trzecich miała związek z urazem doznanym w dniu 1 grudnia 2015 roku, jednakże wskazał iż mechanizm takiego stanu rzeczy nie został ustalony.

Co istotne w niniejszej sprawie, biegły G. S. w swojej opinii wskazał, że stabilnie zespolone złamanie przezkręatarzowe nie powoduje unieruchomienia w pozycji leżącej. O przebywaniu w pozycji leżącej S. F. decydowało wiele czynników, tj. złamanie, wielostawowe zmiany zwyrodnieniowe, choroba P. i postępujące otępienie. Biegły przy tym podkreślił, że złamanie przezkrętarzowe nie jest chorobą prowadzącą do śmierci. Z wiekiem rośnie prawdopodobieństwo zgonu w przypadku istnienia takiego złamania, zgon nie jest jednak spowodowany wiekiem, ale zależy od stanu układu sercowo naczyniowego – czyli zmniejszenia rezerwy spowodowanej chorobami układu sercowo naczyniowego. Co ważne, biegły wskazał, że osoba której rezerwy układu sercowo naczyniowego i inne choroby pozwalają na odbycie skutecznej rehabilitacji z czasem wracają do zadowalającej sprawności. Ponadto podniósł, że długotrwałe unieruchomienie z czasem znacznie osłabia rezerwy układu sercowo naczyniowego prowadząc do zgonu.

Biegły A. K. w opinii sporządzonej na potrzeby sprawy Sądu Okręgowego w Kielcach toczącej się za sygn. I C 3363/16 podniósł, że pomiędzy złamaniem wieloodłamowym, stopniowo postępującym unieruchomieniem a śmiercią S. F. istnieje związek. Biegły wyjaśnił, iż fakt unieruchomienia ma wpływ na wydolność danej osoby. Biegły wskazał, że tego typu złamania u osób starszych kończą się w około 20% zgonem w okresie wczesnym pourazowym bądź do roku czasu. Mimo tego biegły jednak nie odnalazł jakichkolwiek medycznych dowodów, że zgon matki powoda był spowodowany wypadkiem z dnia 1 grudnia 2015 roku. Biegły w opinii złożonej w niniejszej sprawie wskazał, że matka powoda po wypadku została szybko zdiagnozowana i zoperowania oraz uruchomiona (co wynika z dostarczonej dokumentacji), po wypadku jednak następowało powolne, stopniowe pogorszenie ogólnego stanu zdrowia, które doprowadzało do unieruchomienia pacjentki w łóżku. Biegły kategorycznie stwierdził, iż brak warunków do tego aby stwierdzić, że śmierć S. F. jest następstwem nieszczęśliwego wypadku z dnia 1 grudnia 2015 roku. Podkreślenia raz jeszcze wymaga, iż w ocenie biegłego fakt unieruchomienia miał wpływ na wydolność matki powoda, zaś uraz doznany w dniu 1 grudnia 2015 roku, mógł przyczynić się do pogorszania stanu zdrowia ubezpieczonej. Ale jak stwierdził biegły, sam uraz nie doprowadził do śmierci. Biegły podkreślił że poszkodowana po wypadku przeżyła, była rehabilitowana, ale co ważne, miała też inne schorzenia, które przyczyniły się do jej śmierci. Uraz z dnia 1 grudnia 2015 roku miał wpływ na stan zdrowia S. F., ale nie był on bezpośrednia przyczyną jej śmierci. Biegły wskazał, na istnienie związku pomiędzy wypadkiem a pogarszającym się stanem zdrowia pokrzywdzonej oraz jej niewydolnością, zaznaczył przy tym, że ubezpieczona miała szereg innych schorzeń, w tym migotanie przedsionków.

Mając na uwadze powyższe nie sposób uznać za powodem, że złożone przez biegłego A. K. opinie się wykluczają, biegły wyraźnie stwierdził istnienie związku pomiędzy złamaniem wieloodłamowym a stopniowo postępującym unieruchomieniem a następnie śmiercią S. F., jednakże bezsprzecznie wskazał, że uraz z dnia 1 grudnia 2015 roku nie był bezpośrednia przyczyną jej śmierci.

W ocenie Sądu przedłożone przez biegłych opinie zostały sporządzone rzetelnie
i profesjonalnie. Ponadto, biegły A. K. w sposób wyczerpujący odniósł się do pytań pełnomocnika powoda w opinii uzupełniającej złożonej na rozprawie w dniu 9 października 2020 roku.

S. F. była osobą starszą, ponad 80-letnią. Przed wypadkiem z dnia 1 grudnia 2015 roku cierpiała na wiele schorzeń, w tym między innymi na cukrzycę, chorobę niedokrwienną serca, niedoczynność tarczycy, zwyrodnienie wielostawowe oraz chorobę P.. Biegły G. S. wskazał, że o przebywaniu w pozycji leżącej S. F. decydowało wiele czynników – złamanie, którego doznała na skutek zdarzenia z dnia 1 grudnia 2015 roku, ale też wielostawowe zmiany zwyrodnieniowe, choroba P. i postępujące otępienie. Mając powyższe na względnie, nie sposób uznać, aby wypadek z dnia 1 grudnia 2015 roku, stanowił wyłączną oraz bezpośrednią przyczynę zgonu ubezpieczonej, o jakiej mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 ogólnych warunków indywidualnie kontynuowanego ubezpieczenia pracowniczego Typ P (...).

Co do pionizacji poszkodowanej, wskazać należy, iż Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda, wskazującym na to, iż po wypadku jego matka pozostawała cały czas osobą leżącą w łóżku. Za biegłym K. należy powtórzyć, że z punktu widzenia ortopedycznego, poruszanie się pacjenta nawet przy pomocy balkonika albo innych osób należy traktować jako pionizację. Zaś wydając opinie dla potrzeb sprawy I C 3363/16 Sądu Okręgowego w Kielcach biegli dysponowali materiałem, który wskazywał, iż do pionizacji w postaci poruszania się za pomocą balkonika i przy pomocy osób trzecich jednak doszło. Wprawdzie nie doprowadziło to do żadnych pozytywnych konsekwencji zdrowotnym dla poszkodowanej, jednakże matka powoda została spionizowana.

Sąd podzielił w całości opinie biegłych, zwłaszcza zaś przydatne do rozpoznania niniejszej sprawy opinie biegłego G. S. oraz A. K. uznając w konsekwencji, że bezpośrednią przyczyną śmierci S. F. nie był wypadek z dnia 1 grudnia 2015 roku, w rozumieniu w rozumieniu wskazanych powyżej postanowień ogólnych warunków indywidulanie kontynuowanego ubezpieczenia pracowniczego TYP P PLUS łączących zmarłą z pozwanym. Skutkiem tego nie zaistniały postawy do wypłaty na rzecz uprawnionego – powoda J. F. świadczenia w związku ze śmiercią uprawnionego z tytułu umowy ubezpieczenia na skutek nieszczęśliwego wypadku, a powództwo polegało oddaleniu w całości.

Nadmienić należy, że pozwany przedstawił OWU indywidulanie kontynuowanego dotyczącego umów ubezpieczenia zawartych od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia 9 stycznia 2017 roku, jednakże z dowodów zgromadzonych w niniejszej sprawie wynika, iż umowa ubezpieczenia łącząca pozwanego z matką powoda została zawarta przed 1 stycznia 2016 roku, dlatego też podstawę oceny zasadności powództwa ustalono na podstawie ogólnych warunków indywidulanie kontynuowanego ubezpieczenia pracowniczego TYP P PLUS znajdujących się na k. 50-52 niniejszych akt. Tym bardziej, że do uregulowań zawartych w przedmiotowym dokumencie odwoływał się pozwany na etapie postępowania przedsądowego.

Orzeczenie o kosztach procesu oparto na przepisie art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie
z powoływanym przepisem strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na koszty poniesione przez pozwanego w niniejszej sprawie złożyły się kwoty: 3.600 zł tytułem wynagrodzenia dla fachowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego ustalona na podstawie § 2 pkt 5) rozporządzenia z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U z 2018 r., poz. 265) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa wynosząca 17 zł, o czym orzeczono w pkt II wyroku.

Stosownie do treści art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. U. 2019 r., poz. 785), kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Na nieuiszczone koszty sądowe składa się kwota: 644,34 zł – tytułem wynagrodzenia biegłego, przyznanego postanowieniem tut. Sądu z dnia 3 kwietnia 2020 roku , o czym orzeczono w pkt III wyroku .

sędzia Agnieszka Gołuchowska

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda – adw. M. K..

sędzia Agnieszka Gołuchowska