Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. w Wydziale II Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Rafał Nalepa

Protokolant: st. sekr. sąd. Joanna Kotala

w obecności Prokuratora: Justyny Kwiecińskiej-Tamioły

po rozpoznaniu 19 grudnia 2018 r. sprawy M. B., s. P. i Z. z d. W., urodzonego (...) w T., skazanego prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w P. z 8 września 2014 r. w sprawie II K 368/14 za czyny z art. 163 § 1 w zw.z § 2 kk i art. 178a § 4 kk na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby 5 lat, obowiązek powstrzymywania się od nadużywania alkoholu i zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat;

- postanowieniem z 27 października 2017 r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności, którą skazany odbywa od 28 czerwca 2018 r. do 27 czerwca 2020 r.;

II.  Sądu Rejonowego w P. z 9 sierpnia 2017 r. w sprawie II K 416/17 za czyn z art. 178a § 4 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności, dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, świadczenie pieniężne

– postanowieniem z 5 kwietnia 2018 r. zamieniono karę ograniczenia wolności na karę zastępczą pozbawienia wolości, którą skazany będzie odbywał od 22 listopada 2020 r. do 10 sierpnia 2021 r.;

III.  Sądu Rejonowego w P. z 22 września 2017 r. w sprawie II K 477/17 za czyn z art. 284 § 1 kk na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności;

- postanowieniem z 1 lutego 2018 r. zamieniono karę ograniczenia wolności na karę zastępczą pozbawienia wolości, którą skazany będzie odbywał od 27 czerwca 2020 r. do 22 listopada 2020 r.;

1.  na podstawie art. 85 § 1 - 4 kk, art. 85 a kk, art. 86 § 1 kk, art. 87 § 1 kk wymierza skazanemu M. B. z wyroków opisanych w punktach I i II i III karę łączną 2 (dwóch) lat i 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 577 kpk zalicza skazanemu na poczet kary łącznej pozbawienia wolności okres pozbawienia wolności od 28 czerwca 2018 r. godzina 9:40 z wyroku opisanego w punkcie I;

3.  na podstawie art. 576 kpk orzeka, że wyroki podlegające połączeniu nie podlegają wykonaniu w zakresie objętym niniejszym wyrokiem łącznym, a w pozostałym zakresie podlegają odrębnemu wykonaniu;

4.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. E. M. kwotę 147,60 (stu czterdziestu siedmiu złotych, sześćdziesięciu groszy) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu;

5.  zwalnia skazanego od wydatków postępowania, którymi obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

M. B. został skazany wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w P.. z 8 września 2014 r. w sprawie II K 368/14 za czyny z art. 163 § 2 kk i art. 178a § 4 kk na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby 2 lat, obowiązek powstrzymywania się od nadużywania alkoholu i zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat;

- postanowieniem z 27 października 2017 r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności, którą skazany odbywa od 28 czerwca 2018 r. do 27 czerwca 2020 r.;

II.  Sądu Rejonowego w P. z 9 sierpnia 2017 r. w sprawie II K 416/17 za czyn z art. 178a § 4 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności, dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, świadczenie pieniężne

– postanowieniem z 5 kwietnia 2018 r. zamieniono karę ograniczenia wolności na karę zastępczą pozbawienia wolości, którą skazany będzie odbywał od 22 listopada 2020 r. do 10 sierpnia 2021 r.;

III.  Sądu Rejonowego w P. z 22 września 2017 r. w sprawie II K 477/17 za czyn z art. 284 § 1 kk na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności;

- postanowieniem z 1 lutego 2018 r. zamieniono karę ograniczenia wolności na karę zastępczą pozbawienia wolości, którą skazany będzie odbywał od 27czerwca 2020 r. do 22 listopada 2020 r.;

(dane o karalności – k. 10-12, informacja o pobytach i orzeczeniach – k. 5-8, odpisy wyroków – k. 25, 28, 31odpisy postanowień – k. 26, 29, 32, obliczenia kar – k. 27,30, 33)

Tylko opisane wyżej wyroki nadawały się do połączenia, stąd tylko te wymieniono w komparycji wyroku łącznego i szczegółowo opisano w uzasadnieniu. Wobec skazanego, co potwierdza karta karna, zapadły wcześniej wyroki: Sądu Rejonowego w P.w sprawie II K 83/05 z 7 września 2005 r., Sądu Rejonowego w P.w sprawach VII K 1118/05 z 27 stycznia 2006 r., VII K 567/06 z 17 sierpnia 2006 r. i Sądu Rejonowego dla Ł. w Ł. z 22 października 2009 r. i Sądu Rejonowego w P.z 30 marca 2010 r. w sprawie II K 363/09. Jednak po pierwsze: wszystkie kary orzeczone tymi wyrokami zostały wykonane w pełnym wymiarze, co nie dawało możliwości ich połączenia według zasad panujących po 1 lipca 2015 r., po drugie: podstawowy warunek łączenia z art. 85 kk w poprzednim brzmieniu, popełnienia przestępstw, zanim zapadł, pierwszy wyrok spełniały tylko orzeczenia w sprawach IV K 240/09 Sądu Rejonowego dla Ł. w Ł. i II K 363/09 Sądu Rejonowego w P.co dawało możliwość wymierzenia kary łączne, ale z uwagi na wykonanie obu kar z tych wyroków w całości, skazany nie odniósłby z takiego zabiegu żadnych korzyści, gdyż obowiązujące przepisy nie przewidują zaliczania nadwyżek z odbytych w całości kar jednostkowych w stosunku do kary łącznej (np. przy zastosowaniu absorpcji), kiedy doszło w całości do wykonania kar połączonych na poczet innych w sensie niepołączonych kar (art. 417 kpk).

Sąd, w myśl art. 86 § 1 i 4 kk, mógł orzec karę łączną w granicach od kary najsurowszej – 2 lat pozbawienia wolności (wyrok I) do sumy kar tj. 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności i zdecydował o wymierzeniu skazanemu kary łącznej 2 lat i 5 miesięcy pozbawienia wolności, zbliżonej bardziej ku zasadzie pochłaniania.

Znaczenie z punktu widzenia rozmiaru kar łącznej mają dyrektywy: związku merytorycznego między przestępstwami, za które wymierzono kary, bliskości czasowej, tożsamości naruszonego dobra, rodzaju i formy winy, a także pobudki, którymi kierował się sprawca dopuszczając się przestępstw, za które go ukarano. Im te relacje są bliższe tym dla sprawcy korzystniej, kiedy są rozluźnione lub ich nie ma, przemawia to za ukształtowaniem kary w kierunku kumulacji (por. D. Kala, M. Kubicka Kara łączna w projektach nowelizacji Kodeksu karnego- wybrane zagadnienia, Kwartalnik KSSiP, zeszyt 13/2014, s. 103). Ważne jest także zachowanie skazanego po zapadnięciu wyroków skazujących, które wchodzą w skład kary łącznej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dn. 25 października 1984 r. w spr. IV KR 213/83. opubl. w OSNKW z 1984. Nr 5. póz. 65).

Pozytywem dla skazanego z punktu widzenia wymiaru kary łącznej jest, że przestępstwa z wyroków I i II mają tożsamą kwalifikację i analogiczny przebieg (art. 178a § 4 kk) co zawężało związek. Z drugiej jednak strony, pomiędzy pozostałymi czynami brak jakiegokolwiek związku kwalifikacyjnego lub merytorycznego i dzielą je stosunkowo duże odstępy czasu co wykluczało zastosowanie absorpcji, mającej charakter zasady absolutnie wyjątkowej; pomiędzy czynami z wyroku I i III jest rok, pomiędzy II i III – trzy lata. Nie można pominąć dotychczasowego sposobu życia J. B., który jest osobą wielokrotnie w przeszłości karaną w tym z odbytymi karami pozbawienia wolności. Jak widać nie wywarły one na skazanym dostatecznego efektu resocjalizacyjnego.

Przy decyzji w kwestii wymiaru kary łącznej duże znaczenie ma zachowanie skazanego po wymierzeniu kary. W razie osadzenia w zakładzie karnym, dane w tym zakresie dostarcza z reguły opinia z jednostki penitencjarnej. Sąd jednak świadomie pominął występowanie o nią, ponieważ skazany odbywa karę zaledwie od 28 czerwca 2018 r. (k. 4) więc od pięciu miesięcy i nie trzeba szerzej uzasadniać, że jest to zbyt krótki okres, nawet dla wykwalifikowanych w obserwowaniu postępów resocjalizacyjnych osadzonych, pracowników Służby Więziennej, aby skazanego poznać i ocenić czy się rzeczywiście poprawił i zasługuje na szybsze opuszczenie zakładu karnego; nawet gdyby opinię wydano z podanego powodu byłaby ona i tak dla sądu niemiarodajna.

Nie było opcji połączenia jednorodnych środków karnych zakazów prowadzenia pojazdów orzeczonych wyrokami I i II, ponieważ zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych z wyroku I zaczął biec od daty uprawomocnienia się tego wyroku, a wiec od 16 września 2014 r. Popełniając kolejne przestępstwo objęte wyrokiem II w dniu 28 maja 2017 r. skazany uczynił to w trakcie obowiązywania tego zakazu. Zaistniała zatem negatywna przesłanka łączenia zakazów określona w art. 85 § 3 kk w zw z art. 90 § 2 kk.

Na podstawie § 17 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2016 poz. 1714) zasądzono na rzecz adwokata wynagrodzenie w wysokości 120 złotych, powiększone o VAT z tytułu pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu.

Na podstawie art. 624 §1 kpk zwolniono skazanego od kosztów postępowania o wyrok łączny, bo odbywa karę, nie posiada dochodów ani majątku, więc wyłożenie wydatków było by dla niego zbyt uciążliwe, a jednocześnie nie dałoby się ich wyegzekwować w drodze egzekucji.