Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 591 / 20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 13 lipca 2020 r. w sprawie II K 468 / 20

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Obrazy przepisów prawa materialnego poprzez zakwalifikowanie czynu przypisanego w punkcie 1. zaskarżonego wyroku jako pozostającego w zbiegu realnym z czynem przypisanym w punkcie 4. pomimo, iż pierwszy z tych czynów stanowił czyn współukarany w odniesieniu do czynu drugiego, co wyłączało możliwość przyjęcia zbiegu realnego pomiędzy nimi;

2.  Obrazy przepisów prawa procesowego, która mogła mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku, tj. art. 7 kpk oraz 410 kpk, wskutek nieprawidłowej oceny dowodów i pominięcia wynikających z nich okoliczności działających na korzyść oskarżonego na etapie ustalania stopnia społecznej szkodliwości oraz winy w odniesieniu do czynu przypisanego w punkcie 4. zaskarżonego wyroku oraz rażącej surowości kary wymierzonej za ten czyn.

.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. zarzutu z punktu 1.

Zachowanie sprawcy kierującego pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości, który w następstwie naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu powoduje wypadek komunikacyjny, kwalifikować z reguły należy jako dwa odrębne czyny zabronione – jeden określony w art. 178a § 1 kk, drugi zaś – w art. 177 § 1 lub 2 kk w zw. z art. 178 § 1 kk. Ewentualna redukcja ocen prawnokarnych jest wprawdzie możliwa i może być wyjątkowo dokonana poprzez przyjęcie, iż występek zakwalifikowany z art. 178a § 1 kk stanowi współukarane przestępstwo uprzednie, pod warunkiem jednak, że przemawiają za tym okoliczności konkretnego przypadku. Sytuacja taka wchodzić będzie w grę tylko wówczas, gdy nietrzeźwy kierujący pojazdem mechanicznym po drodze publicznej spowoduje wypadek komunikacyjny bezpośrednio po uruchomieniu pojazdu i rozpoczęciu jazdy. Wówczas, uwzględniając wyjątkową bliskość czasu i miejsca rozpoczęcia jazdy i spowodowania wypadku, stan abstrakcyjnego zagrożenia, spowodowanego prowadzeniem pojazdu w stanie nietrzeźwości, trwał na tyle krótko, aby po porównaniu stopnia społecznej szkodliwości obu czynów dojść do konkluzji, że czyn zakwalifikowany z art. 177 § 1 lub 2 kk w zw. z art. 178 § 1 kk, w pełni oddawałby tzw. stopień bezprawia kryminalnego zachowania sprawcy. Jeżeli jednak stan zagrożenia, spowodowany kierowaniem pojazdem po drodze publicznej trwał znacznie dłużej i nie „ zakończył ” się praktycznie od razu spowodowaniem wypadku, wówczas w grę wchodzi odpowiedzialność karna sprawcy za dwa przestępstwa pozostające ze sobą w zbiegu realnym – pierwszy z nich kwalifikowany jest z art. 178a § 1 kk, drugi zaś z art. 177 § 1 lub 2 kk w zw. z art. 178 § 1 kk ( por. choćby postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2002 r., I KZP 4/02, z dnia 19 lipca 2006 r., III KK 139/06 oraz z dnia 2 sierpnia 2006 r., III KK 73/06 ). Tymczasem z przypisanego oskarżonemu w punkcie 1. czynu wynika, iż spowodowany przez niego wypadek komunikacyjny poprzedzony był jazdą samochodem kilkukilometrowym ( ok. 3 km – por. ogólnodostępne dane z portalu internetowego (...) ) drogi publicznej K – 74 pomiędzy miejscowościami W. i K.. Ustalenie to nie było przez skarżącego kwestionowane i nie jest sprzeczne z wyjaśnieniami samego oskarżonego ( por. zwłaszcza jego wyjaśnienia z k. 113, w których wskazywał on na przebycie znacznie dłuższego odcinka drogi ). Powyższe czyni w efekcie omawiany zarzut oczywiście bezzasadnym.

Ad. zarzutu z punktu 2.

Zgodzić się należy ze skarżącym o tyle, że lektura pisemnych motywów zaskarżonego wyroku, a w szczególności fragmentu odnoszącego się do uzasadnienia wymiaru orzeczonych wobec oskarżonego kar – w tym również kary jednostkowej wymierzonej za czyn przypisany w punkcie 4. – jest lakoniczna, by nie rzec, że szczątkowa. Zgodzić się też należy, iż z uzasadnienia tego nie wybrzmiewa, by przy podejmowaniu decyzji o wymierzeniu kary za ten czyn sąd I instancji brał pod rozwagę takie okoliczności, jak przeproszenie pokrzywdzonego i uiszczenie na jego rzecz kwoty 1000 złotych tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, jak i tego, że w następstwie wypadku sam oskarżony doznał bardzo poważnych obrażeń. Skarżący zdaje się podnosić ( por. wnioski odwoławcze ), że gdyby sąd I instancji okoliczności te uwzględnił i należycie je doszacował, to powinien przy wymiarze kary za ten czyn zastosować instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary w oparciu o przepis art. 60 § 2 kk. Zgodzić się ze skarżącym należy o tyle, iż przywoływanych w jego apelacji okoliczności przy wymiarze kary pomijać rzeczywiście nie można. Pamiętać wszak należy, iż ustawodawca w odniesieniu do sprawcy, który czynił starania o pojednanie z pokrzywdzonym i o naprawienie mu szkody, jak również wobec sprawcy przestępstwa nieumyślnego, który w związku z jego popełnieniem sam poniósł poważny uszczerbek, stwarza sądowi możliwość zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary ( por. art. 60 § 2 pkt 2 i 3 kk ). Co do zasady wiec, nie sposób odmówić racji skarżącemu o bezzasadnym pominięciu milczeniem przez sąd I instancji tych okoliczności podczas wyjaśniania powodów wymierzenia takiej, a nie innej kary za czyn przypisany w punkcie 4. Tym niemniej nie oznacza to, że wyprowadzany na tej podstawie zarzut o rażącej surowości tej kary jest skuteczny. Skarżący, przywołując okoliczności korzystne dla oskarżonego, pomija te o wymowie przeciwnej oraz ich doniosłość. W pierwszej kolejności mieć tu na względzie należy uprzednią karalność oskarżonego, ze szczególnym uwzględnieniem tej za przestępstwo podobne do obecnie popełnionych, tj. za czyn z art. 178a § 1 kk. Oskarżony jest więc recydywistą, jeśli chodzi o przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym, ponownie dopuszczającym się przy tym tożsamego do uprzednio popełnionego występku kierowania pojazdem mechanicznym po drodze publicznej w stanie nietrzeźwości. Po wtóre, przypomnieć należy wysoki stan nietrzeźwości oskarżonego, sięgający poziomu 0,79 promila alkoholu we krwi. Po trzecie, uwzględnić należało także następstwa wypadku w postaci charakteru oraz długotrwałości uszczerbku na zdrowiu, jakiego doznał pokrzywdzony. W tym kontekście przypomnieć należy, iż art. 60 § 2 pkt 2 kpk przewiduje jedynie adresowaną do sądu możliwość fakultatywnego zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary z powodów w tym przepisie wskazanych, a nie na jego obligatoryjność. Jeżeli więc pomimo zaistnienia okoliczności w tym przepisie ujętych, najniższa kara przewidziana za dane przestępstwo nie jawi się jako niewspółmiernie surowa, to decyzja o odstąpieniu od zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary nie będzie obarczona błędem. Taki zaś właśnie przypadek – zważywszy na wielość i rangę wymienionych powyżej okoliczności obciążających oskarżonego – zachodzi w niniejszej sprawie. Przy ich uwzględnieniu – nawet dostrzegając okoliczności eksponowane w apelacji – kara wymierzona oskarżonemu nie może być uznana jako obarczona wadą nadmiernej surowości. Podkreślić też na koniec należy, iż skarżący w sposób nadmierny przeszacował wymowę częściowego naprawienia wyrządzonej pokrzywdzonemu krzywdy, albowiem póki co, obowiązek jej kompensacji oskarżony zrealizował w rozmiarze li tylko symbolicznym.

Wniosek

O zakwalifikowanie opisanych w akcie oskarżenia czynów przy zastosowaniu wyłącznie art. 177 § 2 kk w zw. z art. 178 § 1 kk oraz o złagodzenie wymierzonej za ten czyn kary

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powodów wyżej przedstawionych

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

z powodów wyżej przedstawionych

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Wobec nieuwzględnienia apelacji obrońcy oskarżonego, stosownie do treści art. 636 § 1 kk został on obciążony kosztami procesu za postępowanie odwoławcze

7.  PODPIS