Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA w SO w Gdańsku Ewa Downar-Zapolska

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Wronkowska

po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2014 r. w Gdańsku

sprawy E. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania E. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 15 listopada 2013 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu E. M. prawo do emerytury od dnia złożenia wniosku i ustala, że organ emerytalny nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji

Sygn. akt VII U 99/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 listopada 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił wnioskodawcy E. M. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnym warunkach z uwagi na niespełnienie warunków nabycia tego prawa przewidzianych przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.), w wobec nie udowodnienia 15 letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach. Organ rentowy wyjaśnił, iż nie zaliczył do pracy w szczególnych warunkach okresu od 08.03.1976 r. do 15.06.1980 r., z uwagi na brak wskazania w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 19.02.2013 r. charakteru pracy ściśle według działu i pozycji rozporządzenia oraz z uwagi na występujące rozbieżności co do zajmowanych przez wnioskodawcę stanowisk. Pozwany nie zaliczył do pracy w szczególnych warunkach okresu od 26.06.1980 r. do 30.06.1985 r. oraz okresu od 21.10.1986 r. do 31.12.1994 r. na podstawie zaświadczenia z dnia 15.05.2013 r. wystawionego przez archiwum.

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca wniósł o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał argumentację prezentowaną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony E. M., urodzony dnia (...)., w dniu 16 października 2013 r. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniosek o emeryturę. Zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzją z dnia 15 listopada 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnym warunkach, z uwagi na niespełnienie warunków nabycia tego prawa.

Wnioskodawca nie jest członkiem OFE.

W toku postępowania przed organem rentowym ubezpieczony udowodnił na dzień 01 stycznia 1999 r. staż ubezpieczeniowy wymiarze 26 lat, 7 miesięcy i 28 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 4 lata, 7 miesięcy i 18 dni okresu pracy w szczególnych warunkach.

Okoliczności bezsporne, vide : wniosek – k. 1 – 3 plik akt ubezpieczeniowych, karta przebiegu zatrudnienia – k.99 akt ubezpieczeniowych, decyzja ZUS z dnia 15.11.2013 r. k.101 akt ubezpieczeniowych,

W okresie od 08.03.1976 r. do 15.06.1980 r. E. M. był zatrudniony w Kombinacie Państwowych Gospodarstw (...) w P.Zakład (...) T. z siedzibą w C., na stanowisku mechanika sprzętu rolniczego – spawacza.

W okresie od 21.10.1986 r. do 31.12.1994 r. był zatrudniony w (...) Związku Spółek (...) w P. na stanowisku operatora koparki. Obsługiwał koparkę (...), która służyła do odmulania rowów melioracyjnych.

W okresie tegoż zatrudnienia korzystał z urlopów bezpłatnych w następującym wymiarze w roku 1989 -151 dni, w roku 1990 – 103 dni, w roku 1991 r. -11 dni, w roku 1992 -28 dni, w roku 1993 -10 dni, w roku 1994 r.- 6 dni, łączenie 309 dni.

W okresie od 26.06.1980 r. do 30.06.1985 r. wnioskodawca był zatrudniony w Spółdzielni (...) w C. na stanowisku traktorzysty – spawacza.

W przy czym w okresie zimowym od listopada do marca wykonywał prace spawacza a w okresie od kwietnia do października wykonywał prace traktorzysty.

Dowód :

-akta osobowe za okres zatrudnienia w Kombinacie Państwowych Gospodarstw (...) w P.Zakład (...) T. z siedzibą w C. w tym świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 19.02.2013 r. k. 16, świadectwo pracy z dnia 23.06.1980 r. k.13, umowa o pracę z dnia 08.03.1976 r. k.1 verte.

- akta osobowe za okres zatrudnienia w (...) Związku Spółek (...) w P. w tym kwestionariusz osobowy, podanie o przyjęcie do pracy z dnia 20.10.1986 r., oświadczenie z dnia 26.09.1994 r., zaświadczenie lekarskie z dnia 20.10.1986 r., oświadczenie z dnia 20.10.1986 r., skierowanie na badania z dnia 08.04.1993r. skierowanie na badania z dnia 01.03.1994 r. , skierowanie na badania z dnia 15.04.1992 r. skierowanie na badanie z dnia 30.04.1991 r., zaświadczenie z dnia 21.10.1986 r. o przyjęciu do pracy wnioskodawcy , deklaracja materialnej odpowiedzialności z dnia 21.10.1986 r. angaż z dnia 28.03.1990r., ,angaż z dnia 29.03.1993 r. zaświadczenie z dnia 03.09.1993 r. ,zaświadczenie o ukaraniu kara upomnienia z dnia 10.04.1992 r. ,angaż z dnia 01.03.1991 r. , angaż z dnia 10.11.1989 r. świadectwo pracy z dnia 31.12.1994 r., oświadczenie z dnia 07.08.1989 r. o przekazaniu do remontu koparki (...)

-akta osobowe za okres zatrudnienia w Spółdzielni (...) w C. w tym: skierowanie do pracy z dnia 26.06.1980 r. ,kwestionariusz osobowy z dnia 01.07.1980 r. ,podanie o przyjęcie do pracy z dnia 16.06.1980r., umowa o pracę z dnia 26.06.1980 r. ,oświadczenie z dnia 05.07.1980 r., angaż z dnia 01.04.1981r., , angaż z dnia 27.10.1982 r., angaż z dnia 08.07.1983 r.( stanowisko traktorzysty , angaż z dnia 29.08.1983 r.( stanowisko traktorzysty), angaż z dnia 01.09.1983 r.( stanowisko spawacz) , angaż z dnia 06.01.1984 r.( stanowisko spawacz), angaż z dnia 02.02.1984 r.( stanowisko spawacz) , angaż z dnia 26.02.1985 r. , angaż z dnia 01.03.1985 r.( stanowisko traktorzysta ), angaż z dnia 29.06.1985 r. świadectwo pracy z dnia 28.06.1985 r.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach ubezpieczeniowych pozwanego organu emerytalnego, aktach osobowych, aktach sprawy, których prawdziwości i rzetelności nie kwestionowała żadna ze stron postępowania. Sąd również nie znalazł podstaw do podważenia jej wiarygodności z urzędu.

Podstawę ustaleń stanu faktycznego stanowiły także zeznania wnioskodawcy które zasługiwały na wiarę, albowiem były one jasne, spójne, rzetelne i razem z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie tworzyły zwartą i logiczną całość.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych odwołanie skarżącego E. M. zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem niniejszego postępowania była kwestia ustalenia prawa ubezpieczonego do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Wyniki przeprowadzonego przez Sąd postępowania dowodowego wykazały, że wnioskodawca legitymuje się wymaganym 15 – letnim stażem pracy w szczególnych warunkach, co sprawia, że stanowisko organu emerytalnego odmawiające wnioskodawcy prawa do wcześniejszej emerytury, nie jest słuszne.

Ogólne zasady nabywania prawa do emerytury dla ubezpieczonych urodzonych po 1948 r. zostały uregulowane w treści art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2009, 1440ze zm.), zgodnie z którym ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, tj. spełniają łącznie następujące warunki:

1)legitymują się okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż: 65 lat - dla mężczyzn, 60 dla kobiet,

2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej: 25 lat dla mężczyzn, 20 dla kobiet,

3 ) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa;

Podkreślenia wymaga, iż art. 184 ust 2, zmieniony został przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 11 maja 2012 r. ( Dz.U.2012.637) z dniem 1 stycznia 2013r., co skutkuje tym iż od 1 stycznia 2013 r. aby uzyskać uprawnienia do emerytury w warunkach szczególnych nie ma konieczności spełniania przesłanki rozwiązania stosunku pracy.

Podkreślenia wymaga, iż w niniejszej sprawie zmiana art. 184 nie wywołuje żadnych skutków prawnych, ponieważ wniosek o świadczenie został przez wnioskodawcę złoży po dacie wprowadzenia nowelizacji do art. 184 ustawy.

Godzi się wskazać, iż dla uzyskania uprawnień do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym wymagane jest osiągnięcie wskazanego w przepisach wykonawczych wieku, a także przepracowanie określonej ilości lat w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.

Aktem wykonawczym, do którego odsyła ustawa o emeryturach i rentach z FUS, jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Stosownie do treści § 4 tego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W wykazie A – prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego – stanowiącym załącznik do rozporządzenia, w dziale VIII pod poz. 3 wskazano prace kierowców ciągników, kombajnów i pojazdów gąsienicowych a w dziale XIV pod poz. 12 wskazano prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowowodorowym.

Dodatkowo wskazać należy, iż zgodnie z przepisem § 2 ust 1 i 2 powołanego wyżej rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Okresy pracy natomiast, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy (§ 2 ust. 2).

Trzeba jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z utartą praktyką i orzecznictwem w postępowaniu przed sądem okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przewidziane rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze mogą być ustalane także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia z zakładu pracy (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984 r., III UZP 6/84 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 września 1984 r. III UZP 48/84), a więc wszelkimi dopuszczalnymi przez prawo środkami dowodowymi.

Bezspornym jest, iż ubezpieczony osiągnął 60 rok życia, na dzień 01 stycznia 1999 r. udokumentował okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 26 lat, 7 miesięcy i 28 dni w tym 4 lata, 7 miesięcy i 18 dni okresu pracy w szczególnych warunkach, nie jest członkiem OFE.

Pozwany odmawiając zaliczenia spornego okresów zatrudnienia od 08.03.1976 r. do 15.06.1980 r., wskazywał na brak wskazania w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 19.02.2013 r. charakteru pracy ściśle według działu i pozycji rozporządzenia oraz na występujące rozbieżności co do zajmowanych przez wnioskodawcę stanowisk, odnośnie okresu od 26.06.1980 r. do 30.06.1985 r. oraz okresu od 21.10.1986 r. do 31.12.1994 r. wskazał brak podstaw do zaliczenia tych okresów w oparciu o zaświadczenie z dnia 15.05.2013 r. wystawione przez archiwum.

Na początku rozważań wskazać należy, że świadectwo pracy, czy świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244 § 1 i 2 k.p.c., gdyż podmiot wydający to świadectwo nie jest organem państwowym ani organem wykonującym zadania z zakresu administracji państwowej.

Dlatego też w ramach postępowania sądowego Sąd ocenia zarówno zasadność odmowy wydania przez pracodawcę świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach, jak i zasadność umieszczenia w świadectwie pracy wzmianki, że pracownik wykonywał pracę w warunkach szczególnych (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 kwietnia 1999 r., II UKN 619/98, OSNP 2000 Nr 11, poz. 439).

Ponadto przepisy regulujące postępowanie o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym nie mają zastosowania w postępowaniu sądowym, które regulowane jest przepisami kodeksu postępowania cywilnego. Ewentualne ograniczenia dowodowe mogą zatem wynikać jedynie z przepisów tego kodeksu, przy czym przepisy regulujące postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych (art. 477 ⁸ i następne k.p.c.) nie zawierają dodatkowych ograniczeń w stosunku do przepisów ogólnych regulujących postępowanie dowodowe ( art. 235-309 k.p.c.). Powyższe oznacza, iż okoliczności, od których uzależnione jest prawo do emerytury mogą być wykazywane wszelkimi środkami dowodowymi przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego, w tym także zeznaniami świadków czy opiniami biegłych, co znajduje bezpośrednie odzwierciedlenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 8 sierpnia 2006 r., I UK 27/06, OSNP 2007 nr 15-16, poz. 235, z dnia 2 lutego 1996 r., II URN 3/95, OSNAPiUS 1996 Nr 16, poz. 239, z dnia 25 lipca 1997 r., II UKN 186/97, OSNAPiUS 1998 Nr 11, poz. 342 oraz z dnia 14 czerwca 2006 r., I UK 115/06, OSNP 2007 nr 17-18, poz. 257).

Podkreślenia także wymaga, iż wykazy resortowe, mające za zadanie uszczegółowienie wykazu prac zawartego w rozporządzeniu Rady Ministrów, muszą być dostosowane do treści załącznika do wymienionego rozporządzenia. Mają charakter porządkujący, ale nie stanowią aktu normatywnego powszechnie obowiązującego, a więc ich treść nie jest wiążąca przy ustalaniu prawa do wcześniejszej emerytury. Gdy wymienione w nich stanowiska nie odpowiadają wykazowi prac ujętemu w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów, nie wywołują skutków przewidzianych w art. 32 ust. 1 ustawy emerytalno-rentowej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 2012 r., II UK 103/11, niepubl.).

Godzi się wskazać, iż wnioskodawca legitymuje się świadectwem wykonywania pracy w szczególnych warunkach za okres zatrudnienia w Kombinacie Państwowych Gospodarstw (...) w P.Zakład (...) T. z siedzibą w C., z którego wynika , iż był zatrudniony na stanowisku mechanika sprzętu rolniczego – spawacza.

Jednakże wynik przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego nie potwierdził w sposób nie budzący wątpliwości interpretacyjnych, że wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w szczególnych warunkach. Dowody z dokumentów z akt osobowych zachowane przez zakład pracy w szczątkowej wersji nie mogą stanowić podstawy takiego uznania a sam wnioskodawcy słuchany na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2014 r. nie wykazał aby w okresie od 08.03.1976 r. do 15.06.1980 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w szczególnych warunkach. Niewątpliwie za pracę taką co do zasady można uznać pracę spawacza, natomiast nie można uznać pracy na stanowisku mechanika sprzętu rolniczego. Tym samym w ocenie Sądu Okręgowego wynik przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego nie potwierdził aby wnioskodawca w tym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywała pracę w szczególnych warunkach.

Odnośnie okresu zatrudnienia w (...) Związku Spółek (...) w P. od 21.10.1986 r. do 31.12.1994 r., na stanowisku operatora koparki wskazać należy, iż całościowa analiza zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, uzupełnionego w postępowaniu sądowym o zeznania wnioskodawcy i dokumenty z akt osobowych w sposób nie budzący żadnych wątpliwości interpretacyjnych potwierdza, iż wnioskodawca w tym okresie wykonywał pracę w szczególnych warunkach na stanowisku operatora koparki a pracę te wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Niewątpliwie E. M. obsługiwał koparkę (...), która służyła do odmulania rowów melioracyjnych.

Okoliczności te zostały wykazane dokumentami z akt osobowych w tym w szczególności kwestionariuszem osobowym, podaniem o przyjęcie do pracy z dnia 20.10.1986 r., oświadczeniem z dnia 26.09.1994 r., zaświadczeniem lekarskim z dnia 20.10.1986 r., oświadczeniem z dnia 20.10.1986 r., skierowaniem na badania z dnia 08.04.1993r. skierowaniem na badania z dnia 01.03.1994 r. , skierowaniem na badania z dnia 15.04.1992 r. skierowaniem na badania z dnia 30.04.1991 r., zaświadczeniem z dnia 21.10.1986 r. o przyjęciu do pracy wnioskodawcy , deklaracją materialnej odpowiedzialności z dnia 21.10.1986 r. angażem z dnia 28.03.1990r., ,angażem z dnia 29.03.1993 r. zaświadczeniem z dnia 03.09.1993 r. ,zaświadczeniem o ukaraniu kara upomnienia z dnia 10.04.1992 r. ,angażem z dnia 01.03.1991 r. , angażem z dnia 10.11.1989 r. świadectwem pracy z dnia 31.12.1994 r., oświadczeniem z dnia 07.08.1989 r. o przekazaniu do remontu koparki (...)

Podkreślenia wymaga, iż w okresie tegoż zatrudnienia wnioskodawca korzystał z urlopów bezpłatnych w następującym wymiarze w roku 1989 -151 dni, w roku 1990 – 103 dni, w roku 1991 r. -11 dni, w roku 1992 -28 dni, w roku 1993 -10 dni, w roku 1994 r.- 6 dni, łączenie 309 dni i okresy korzystania z urlopu bezpłatnego nie podlegają zaliczeniu do pracy w szczególnych warunkach. Natomiast okres po ich odliczeniu ( 309 dni tj. 10 miesięcy i 9 dni ) podlegają zaliczeniu do pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 7 lat, 4 miesięcy i 1 dnia.

W ocenie Sądu Okręgowego także okres od 26.06.1980 r. do 30.06.1985 r., zatrudnienia w Spółdzielni (...) w C. na stanowisku traktorzysty – spawacza podlega zaliczenia do pracy w szczególnych warunkach. Całościowa analiza zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, uzupełnionego w postępowaniu sądowym o zeznania wnioskodawcy i dokumenty z akt osobowych w sposób nie budzących żadnych wątpliwości interpretacyjnych potwierdza, iż wnioskodawca w tym okresie wykonywał pracę w szczególnych warunkach na stanowisku spawacza i traktorzysty a pracę te wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Niewątpliwie E. M. był kierowcą traktora oraz wykonywał prace polegające na spawaniu. Okoliczności te zostały wykazane dokumentami z akt osobowych za okres zatrudnienia w Spółdzielni (...) w C. tym w szczególności skierowaniem do pracy z dnia 26.06.1980 r., kwestionariuszem osobowym z dnia 01.07.1980 r.,podaniem o przyjęcie do pracy z dnia 16.06.1980r., umową o pracę z dnia 26.06.1980 r. ,oświadczeniem z dnia 05.07.1980 r., angażem z dnia 01.04.1981 r., angażem z dnia 27.10.1982 r., angażem z dnia 08.07.1983 r. (na stanowisku traktorzysty), angażem z dnia 29.08.1983 r.(na stanowisko traktorzysty), angażem z dnia 01.09.1983 r.( na stanowisko spawacza), angażem z dnia 06.01.1984 r.(na stanowisko spawacza), angażem z dnia 02.02.1984 r.(na stanowisko spawacza), angażem z dnia 26.02.1985 r., angażem z dnia 01.03.1985 r. (na stanowisko traktorzysty ), angażem z dnia 29.06.1985 r., świadectwem pracy z dnia 28.06.1985 r.

Godzi się w tym miejscu wskazać, iż wynik przeprowadzonego postępowania dowodowego potwierdził, iż w okresie zimowym od listopada do marca wnioskodawca wykonywał prace spawacza a w okresie od kwietnia do października wykonywał prace traktorzysty.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, iż niewątpliwie charakter pracy świadczonej przez wnioskodawcę na stanowisku spawacza i traktorzysty i operatora koparki kwalifikuje do pracy w szczególnych warunkach.

Biorąc pod uwagę, powyższe w ocenie Sądu ubezpieczony spełnił wszystkie przesłanki dla nabycia emerytury w obniżonym wieku, ponieważ w dniu 28.03.1953 r. ukończył 60 lat, na dzień 01 stycznia 1999 r. udokumentował okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze, co najmniej 25 lat, nie jest członkiem OFE . Wyniki przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego wykazały, iż wnioskodawca legitymuje się 15 letnim stażem pracy w szczególnych warunkach w wobec doliczenia do zaliczonego przez pozwanego okresu 4 lat, 7 miesięcy i 18 dni okresu zatrudnienia w (...) Związku Spółek (...) w P. od 21.10.1986 r. do 31.12.1994 r., na stanowisku operatora koparki z pominięciem 309 dni urlopów bezpłatnych oraz okresu zatrudnienia od 26.06.1980 r. do 30.06.1985 r. w Spółdzielni (...) w C. na stanowisku traktorzysty – spawacza.

Uwzględnienie, ww. okresów pracy, wskazuje, iż staż pracy wnioskodawcy w warunkach szczególnych jest dłuższy niż wymagany ustawą, a zatem, zgodnie z przepisem § 4 rozporządzenia, oznacza spełnienie tego wymogu do przyznania wnioskodawcy świadczenia emerytalnego w wieku obniżonym.

W konkluzji, z wyżej przytoczonych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w związku z cytowanymi wyżej przepisami, zmienił decyzje organu rentowego z dnia 15 listopada 2013 r.. i przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach od dnia złożenia wniosku mając na uwadze dyspozycję art. 129 w zw. z art. 100 ust. 1 cyt. ustawy emerytalnej, zgodnie z którą świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca w którym zgłoszono wniosek .

Sąd rozstrzygając sprawę orzekł, o braku odpowiedzialności pozwanego i za nie ustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sąd Okręgowy uznał, iż organ rentowy na etapie wydawania decyzji prawidłowo zaliczył staż ubezpieczonego w warunkach szczególnych uznając, iż nie spełnia on przesłanek uzyskania prawa do emerytury. W związku z powyższym Sąd wydając przedmiotowe orzeczenie nie stwierdził odpowiedzialność pozwanego organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, stosownie do treści przepisu art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, zgodnie z którym, w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego.

W niniejszej sprawie organ rentowy wydał decyzję o odmowie przyznaniu ubezpieczonemu prawa do emerytury w warunkach szczególnych. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie wnioskodawca dołożył należytych starań przedkładając wymagane dokumenty konieczne do wydania decyzji przyznającej prawo do dochodzonego świadczenia z tytułu pracy w warunkach szczególnych, jednakże organ rentowy dysponując dokumentami na etapie wydawania decyzji nie mógł na ich podstawie wydać decyzję przyznająca prawo do emerytury, gdyż dopiero dokumenty z akt osobowych i zeznania samego wnioskodawcy dały podstawę do wydania takiego orzeczenia. Dlatego też organ rentowym nie ponosi odpowiedzialność za nie ustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sąd orzekł o braku odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji z przyczyn wskazanych wyżej na podstawie art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS , wnioskując a contrario.

/-/ SSA w SO w Gdańsku Ewa Downar Zapolska