Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

XI Ka 1161/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Kraśniku z dnia 10 września 2019 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 1160/18.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

oskarżyciel posiłkowy

oskarżyciel prywatny

obrońca

x oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

na niekorzyść

x w całości

w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

x

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

2.

3.

4.

M. S.

M. S.

M. S.

M. S.

Niekaralność oskarżonego.

Podpis M. M. został podrobiony na piśmie z dnia 19 lutego 2018 roku przez jego ojca J. M..

Przedmiotowe pismo z dnia 19 lutego 2018 roku złożone zostało przez oskarżonego, jednakże widniejący na nim podrobiony podpis, złożył ojciec M. M.– J. M..

Potwierdzenie wyjaśnień złożonych przez J. M. w sprawie o sygn. akt II K 1083/19.

zapytanie o udzielenie informacji do KRK

akta sprawy o sygn. II K 1083/19

zeznania M. M.

zeznania J. M.

141

149

183 - 184

183

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

-

-

-

-

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

2.

3.

4.

Zapytanie o udzielenie informacji z KRK.

Akta sprawy Sądu Rejonowego w Kraśniku o sygn. II K 1083/19.

Zeznania świadka M. M..

Zeznania świadka J. M..

Brak podstaw do kwestionowania stwierdzonej okoliczności, bowiem informacja została wydana przez punkt informacyjny KRK w L., jako podmiot do tego właściwy.

Sąd uznał materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy, pozostający w zgodzie z uznanym za wiarygodny osobowym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie niniejszej.

Logiczne, rzeczowe i spójne, zatem Sąd Okręgowy ocenił je jako wiarygodne. Nadto, pozostają one zgodne z innym uznanym materiałem dowodowym, zgromadzonym w sprawie niniejszej.

Świadek odmówił składania zeznań, jednakże potwierdził odczytane mu wyjaśnienia złożone przez niego w sprawie o sygn. akt II K 1083/19.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-

-

-

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Zarzut obrazy przepisów postępowania, mający wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie: art. 4, 5, 7, 167, 170 § 2 i 410 k.p.k.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut powyższy w zasadniczej części uznano za zasadny. Prawdą jest bowiem, jak wskazuje apelujący, że Sąd Rejonowy poczynił ustalenia okoliczności faktycznych w sprawie niniejszej na podstawie niekompletnego materiału dowodowego, bezpodstawnie oddalając wnioski dowodowe zmierzające do wykazania, iż podrobienia podpisu widniejącego na piśmie z dnia 19 lutego 2018 roku dokonał J. M. – ojciec M. M..

Nie jest prawdą, iż okoliczność, którą owe dowody miały wykazać, nie ma znaczenia dla rozpoznania sprawy niniejszej, czy też, że ich wnioskowanie w sposób oczywisty zmierzało do przedłużenia postępowania (k. 97v, 110). Z taką opinią nie sposób się zgodzić. Rzecz bowiem w tym, że ich dopuszczenie w toku postępowania przed sądem I instancji, z pewnością nie spowodowałoby jego nadmiernego przedłużenia, a poza tym - te istotne dla niniejszego postępowania okoliczności, wymagały wyjaśnienia niebudzącego wątpliwości.

Mając na względzie powyższe, Sąd odwoławczy przychylił się do wniosków obrońcy oskarżonego, dopuszczając dowody z akt sprawy o sygn. II K 1083/19 - Sądu Rejonowego w Kraśniku, jak również z zeznań świadków M. M. i J. M., które to - potwierdziły, iż rzeczywiście podrobienia podpisu na przedmiotowym piśmie nie dokonał oskarżony, a ojciec M. M..

Dopiero w ten sposób został zgromadzony wyczerpujący materiał dowodowy, pozwalający na wydanie trafnego rozstrzygnięcia w rozpoznawanej sprawie.

Ze zgromadzonych w sprawie dowodów bezsprzecznie wynika, iż to M. S. złożył przedmiotowe pismo w dniu 13 marca 2018 roku w Kancelarii Ogólnej Starostwa Powiatowego w K. i było ono wówczas opatrzone dwoma podpisami. Wynika to zarówno z pieczęci złożonych na owym piśmie, jak też z osobowego materiału dowodowego, a tu w szczególności z zeznań A. C., która wskazała, iż w momencie kiedy owo - „zrzeczenie wykonywania regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym” zostało jej przekazane po dekretacji kierownika wydziału, było opatrzone dwoma podpisami właścicieli spółki, to jest - M. S. oraz M. M.. Nie stwierdziła ona wówczas w piśmie żadnych nieprawidłowości (k. 57). Relacje świadka prawidłowo zostały uznane przez sąd meriti za wiarygodne. Wszak jako osoba obca, nie miała ona żadnego interesu w zeznawaniu nieprawdy. Dodatkowo w dniu 23 kwietnia 2019 roku na rozprawie głównej wskazała, że nie istnieje możliwość, ażeby oskarżony złożył jej owo pismo osobiście (k. 92 – 92v).

Prawidłowo zatem uznał Sąd Rejonowy, że M. S. popełnił zarzucany mu czyn. Błędnie jednakże przyjął jako znaczny stopień społecznej szkodliwości, który należało określić jako znikomy. W związku z tym Sąd odwoławczy, mając na względzie treść art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k., uchylił przedmiotowy wyrok i umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego.

Uzasadniając powyższą decyzję należy przypomnieć, że stopień społecznej szkodliwości czynu jest jego immanentną cechą, która pozwala na odróżnienie czynów błahych od poważnych i uznanie za przestępstwo tylko takich, które faktycznie i realnie szkodzą określonym dobrom jednostki, bądź dobru społecznemu. Ta zmienna cecha czynu, który formalnie wyczerpuje wszystkie znamiona danego typu czynu zabronionego, podlega indywidualnemu stopniowaniu i w zależności od konkretnych okoliczności podmiotowych i przedmiotowych, może być bądź to znikoma, nieznaczna, bądź też wysoka. Natomiast katalog tych okoliczności wyznaczających stopień społecznej szkodliwości czynu, ma charakter zamknięty i został przez ustawodawcę zebrany w treści art. 115 § 2 k.k.

W myśl powyższego przepisu, przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu, sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej, lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Przesłanki te stanowiły podstawę do przyjęcia przez Sąd Okręgowy znikomej społecznej szkodliwości czynu w sprawie niniejszej.

Przedmiotem oceny dokonanej przez Sąd odwoławczy w omawianym zakresie, stała się również postawa oskarżonego i zamiar, w momencie dokonywania przez niego czynności sprawczej, subiektywnie postrzeganej przez niego jako słuszna. Nadto, incydentalny charakter jego działania.

Nie bez znaczenia pozostaje tu również okoliczność, iż M. S. uznając, że nie warto dalej inwestować w firmę, mógł samodzielnie z owej działalności zrezygnować. Natomiast M. M., który nadal chciał zajmować się transportem, w przypadku rezygnacji jedynie oskarżonego, musiałby złożyć ponownie, indywidualnie wniosek o wydanie odpowiedniego zezwolenia. M. S. mógł bowiem samodzielnie złożyć pismo o treści jak to przedmiotowe i opatrzyć je jedynie swoim podpisem. Wywołałoby ono tożsame skutki dla dalszej działalności M. M. jak to, złożone z jego podrobionym podpisem.

Reasumując, o znikomej społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu, przesądziła kompleksowa ocena zarówno przedmiotowych, jak i podmiotowych przesłanek jej wartościowania.

Natomiast końcowo odnosząc się do naruszenia zasady in dubio pro Reo, należy wskazać, iż byłoby ono możliwe jedynie wtedy, gdy sąd w sposób prawidłowy przeprowadził postępowanie dowodowe oraz w sposób zgodny z art. 7 k.p.k. ocenił zgromadzone dowody, a pomimo tego z tych uznanych za wiarygodne, nadal wynikają dwie wersje faktyczne, a organ procesowy rozstrzyga niedające się usunąć wątpliwości niezgodnie z kierunkiem określonym w art. 5 § 2 k.p.k. Sytuacja taka nie zaistniała zaś w niniejszym przypadku. Nadto, apelujący kwestionuje ocenę dowodów, a więc o naruszeniu powyższego przepisu w ogóle nie może być mowy.

Wniosek

Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniesienie apelacji jedynie na korzyść oskarżonego, w sytuacji stwierdzenia znikomej społecznej szkodliwości czynu, skutkuje uchyleniem zaskarżonego orzeczenia oraz umorzeniem postępowania wobec M. S..

Już z uwagi na powyższe, wniosek o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, nie mógł zostać uwzględniony.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

-

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

-

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

-

Zwięźle o powodach zmiany

-

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

x art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Sąd odwoławczy stwierdzając, że szkodliwość społeczna czynu przypisanego oskarżonemu jest znikoma, zobligowany był do uchylenia wyroku i umorzenia postępowania na podstawie art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 458 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. wobec M. S..

Konsekwencją powyższego, było również obciążenie Skarbu Państwa wydatkami poniesionymi w sprawie.

4.1.

-

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-

-

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na mocy art. 632 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. wydatkami poniesionymi w sprawie obciążono Skarb Państwa.

7.  PODPIS

Mariusz Jaroszyński

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku Sądu Rejonowego w Kraśniku z dnia 10 września 2019 roku, wydanego w sprawie o sygn. akt II K 1160/18

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana