Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lipca 2020 r.

Sąd Rejonowy w Zawierciu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2020 r. w Zawierciu

sprawy z powództwa K. S.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

zadośćuczynienie z tytułu uszkodzenia ciała lub uszczerbku na zdrowiu zasądzone na podst. art. 445 k.c.

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda K. S. kwotę 12.950,00 (dwanaście tysięcy dziewięćset pięćdziesiąt) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3.07.2020r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od powoda K. S. na rzecz pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w (...).210,16 (jeden tysiąc dwieście dziesięć 16/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  zwraca powodowi K. S. oraz pozwanemu Towarzystwu (...) S.A. w W. po 49,46 (czterdzieści dziewięć 46/100 ) złotych tytułem niewykorzystanych zaliczek.

Sygn. akt I C 321/18

UZASADNIENIE

Pozwem z 19 lutego 2018r. zmodyfikowanym pismem procesowym z 17 grudnia 2019r. powód K. S. wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na jego rzecz kwot: 41.900,00 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 11 lutego 2017r. do dnia zapłaty oraz kwotę 8.100,00 zł tytułem kosztów opieki osób trzecich z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od daty otrzymania przez pozwanego pisma procesowego z 17 grudnia 2019r. Ponadto wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu żądania powód podał, że 14 grudnia 2016r. miał miejsce wypadek komunikacyjny, w następstwie której doznał obrażeń ciała. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność i w toku likwidacji szkody wypłacił powodowi część należnego zadośćuczynienia w kwocie 9050,00 zł.

Pozwany Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności jako ubezpieczyciel sprawcy szkody w zakresie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w związku ze zdarzeniem z 14 grudnia 2016r. Pozwany podnosił, iż w jego ocenie żądanie powoda w niniejszej sprawie z tytułu zadośćuczynienia nie jest odpowiednie w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. i jest rażąco wygórowane. Zdaniem pozwanego kwota dotychczas wypłacona przez pozwanego rekompensuje powodowi krzywdę będąc jednocześnie sumą przedstawiającą wartość materialną. Odnosząc się z kolei do kwestii dochodzonego przez powoda roszczenia odszkodowawczego tytułem zwrotu kosztów opieki, pozwany zakwestionował jej wymiar jak również zwrócił uwagę na fakt jej sprawowania przez matkę- najbliższego członka rodziny i w związku z tym zdaniem pozwanego nie może stanowić automatycznej podstawy do uwzględnienia dodatkowych roszczeń odszkodowawczych.
W zakresie roszczenia o odsetki pozwany, powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego, wskazał, iż z uwagi na fakt, że ustalanie wysokości zadośćuczynienia, w przypadku sporu sądowego, następuje według stanu rzeczy z chwili zamknięcia rozprawy, uzasadnionym jest przyznanie odsetek od dnia wyrokowania przez sąd pierwszej instancji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 grudnia 2016r. w Z. w trakcie przechodzenia przez przejście dla pieszych powód został potrącony przez samochód osobowy. Powód poczuł silne uderzenie w lewą nogę. Na miejsce wypadku przyjechała Policja oraz pogotowie ratunkowe, które zawiozło powoda do Szpitala (...) w Z..

Dowód: zeznania powoda K. S. /k. 177 akt/.

Powód został przyjęty na Szpitalny Oddział Ratunkowy Szpitala (...) w Z., gdzie rozpoznano u niego mnogie złamania podudzia, mnogie obrażenia stawu skokowego lewego. Noga u powoda zrobiła się czarna. Lekarz powiedział, że trzeba będzie ją amputować. Powód powiedział wtedy, że ma 36 lat i jak będzie funkcjonował. Następnie został przyjęty do dalszego leczenia na Oddział Urazowo-Ortopedyczny, gdzie przebywał w okresie od 14 do 19 grudnia 2016r. U powoda stwierdzono złamanie trójkostkowe podudzia lewego z podwichnięciem w stawie skokowo-goleniowym lewym i uszkodzeniem więzozrostu piszczelowo-strzałkowego. W dniu 16 grudnia 2016r. był operowany w trybie nagłym, zespolono złamania kostki bocznej i przyśrodkowej podudzia lewego oraz jedną śrubą zespolono więzozrost piszczelowo-strzałkowy. Po zabiegu miał założony gips, który sięgał do kolana lewego. Po wypisaniu ze Szpitala leczył się od 29 grudnia 2016r. w Przyszpitalnej Poradni Urazowo-Ortopedycznej w Z.. W dniu 8 lutego 2017r. usunięto śrubę stabilizującą więzozrost piszczelowo-strzałkowy, potem usunięto pozostały metal stabilizujący złamania.

Leczenie zostało zakończone 31 marca 2018r. Unieruchomienie gipsowe u powoda było do końca marca 2017r. Powód najpierw chodził o dwóch kulach, potem o jednej i w końcu bez kul. Nie korzysta już z leczenia z (...). Był rehabilitowany. W związku z wypadkiem powód odczuwał dolegliwości bólowe. Nasilenie dolegliwości bólowych bezpośrednio po urazie w dziesięciostopniowej skali nasilenia bólu (...) powód ocenił na 9 i takie nasilenie utrzymywało się mimo stosowania leków przeciwbólowych do czasu wypisania ze Szpitala. Zaraz po wypadku lewa noga u powoda spuchła Powód miał odczucie jakby jego noga była z kamienia. Jeszcze w karetce pogotowia podano powodowi lek przeciwbólowy. Powód odczuwał również dolegliwości bezpośrednio po operacji, podawano mu leki przeciwbólowe. Aktualnie powód odczuwa bóle w stawie skokowym lewym na zmianę pogody i po dłuższym chodzeniu występuje też obrzęk stawu skokowego lewego. Obecnie nasilenie dolegliwości bólowych ze strony stawu skokowego lewego powód ocenia na 5 w tejże skali.

Dowód: zeznania powoda K. S. /k. 177 akt/, opinia sądowo-lekarska biegłego sądowego lek. med. specjalisty chirurgii urazowej i ortopedii E. M. /k. 196-197 akt/.

Po wypisaniu ze Szpitala (...) w Z. powód wymagał pomocy osób trzecich z powodu chodzenia o kulach bez obciążania kończyny dolnej lewej w zakresie zakupów, sprzątania, zabiegów higienicznych, przygotowywania posiłków, pomocy przy badaniach kontrolnych w Poradni Urazowej przez 3 miesiące po 6 godzin dziennie, potem przez kolejne 3 miesiące przez 3 godziny dziennie. Opiekę nad synem sprawowała matka M. S.. Przygotowywała posiłki, prała, sprzątała, pomagała przy czynnościach higienicznych. Zawoziła go na rehabilitację i na kontrole lekarskie.

Dowód: zeznania powoda K. S. /k. 177 akt/, opinia sądowo-lekarska biegłego sądowego lek. med. specjalisty chirurgii urazowej i ortopedii E. M. /k. 198 akt/, zeznania świadka M. S. /k. 153 akt/.

Skutki zdarzenia z 14 grudnia 2016r. spowodowały u powoda stały uszczerbek na zdrowiu, którego wielkość biegła sądowa oceniła zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 18 grudnia 2002r. według pozycji 162a na 15%.

Dowód: opinia sądowo-lekarska biegłego sądowego lek. med. specjalisty chirurgii urazowej i ortopedii E. M. /k. 198 akt/.

Powód jest osobą niepełnosprawną. Ma orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności na trwale. Ma rentę pielęgnacyjną, socjalną i rodzinną po ojcu. Choruje na padaczkę i z tego powodu leczy się u neurologa. Leczy się także kardiologicznie z powodu tachykardii. Ponadto pogarsza mu się wzrok, szczególnie w godzinach wieczornych, po godzinie 16 nie wychodzi z domu z powodu obaw o ewentualny wypadek. Nie pracuje. Jest uznawany przez ZUS za całkowicie niezdolnego do pracy. Przed wypadkiem uczęszczał na warsztaty terapii zajęciowej dla osób niepełnosprawnych. Po wypadku przez okres 3 miesięcy nie mógł na nie uczęszczać, odczuwając w związku z tym brak kontaktu ze znajomymi. Powód przed wypadkiem był samodzielny. Mieszkał z babcią i opiekował się nią. Po wypadku nie powrócił do pełnej sprawności, choć jest samodzielny. Powód przed zdarzeniem z 14 grudnia 2016r. pasjonował się chodzeniem z kijami. Po tym zdarzeniu nie może uprawiać tego sportu, bo po przeciążeniu związanym z długim chodzeniem występuje ból w stawie skokowym lewym. Lekarz nie zabronił powodowi chodzenia o kijkach, jednakże z uwagi na odczuwany ból woli nie ryzykować.

Dowód: zeznania powoda K. S. /k. 177 akt/, zeznania świadka M. S. /k. 153 akt/.

Złamanie, jakiego doznał powód było złamaniem z uszkodzoną chrząstką stawową, bo szczeliny złamania przebiegały wewnątrz stawu skokowego i tego typu złamania usposabiają do rozwoju wtórnych zmian zwyrodnieniowych. W chwili obecnej w wykonanym w dniu 1 października 2019r. badaniu rtg stawu skokowego lewego na razie takie zmiany nie zostały stwierdzone, ale mogą takie zmiany się pojawić i wpływać niekorzystnie na funkcje stawu i nasilenie dolegliwości bólowych.

Dowód: opinia sądowo-lekarska biegłego sądowego lek. med. specjalisty chirurgii urazowej i ortopedii E. M. /k. 199 akt/.

Pismem z 3 stycznia 2017r. powód zawiadomił pozwanego o szkodzie osobowej z 14 grudnia 2016r., domagając się przyznania zadośćuczynienia w związku z uszkodzeniem ciała oraz wywołanym rozstrojem zdrowia w wysokości 80.000,00 zł.

Dowód: akta szkody numer (...)-01 - zgłoszenie szkody i wezwanie do zapłaty zadośćuczynienia z 3.01.2017r. /k. 80-84 akt/.

Pozwany w odpowiedzi na zgłoszenie powoda decyzją z 3 lutego 2017r. uznał swoją odpowiedzialność co do zasady za zdarzenie z 14 grudnia 2016r. i przyznał powodowi zadośćuczynienie za uszkodzenie i rozstrój zdrowia doznany podczas wypadku w kwocie 9.050,00 zł.

Dowód: akta szkody numer (...)-01- decyzja pozwanego z 3.02.2017r. /k. 70-70 verte akt/.

Kolejno decyzjami: z 9 maja 2017r. i z 19 września 2017r. pozwany przyznał powodowi świadczenia odszkodowawcze w kwotach 283,15 zł tytułem refundacji wydatków poniesionych na zakup środków medycznych mających związek z wypadkiem udokumentowanych dokumentami księgowym i 1260,00 zł refundacji kosztów opieki osób trzecich.

Dowód: akta szkody numer (...)-01 - pisma pozwanego z 9.05.2017r. i 19.09.2017r. /k. 67 verte-68 - 69 akt/.

Powyższe ustalenia faktyczne Sąd poczynił na podstawie wskazanych wyżej dowodów z dokumentów, w oparciu o zeznania powoda K. S. oraz zeznania świadka M. S.. Nie ujawniono żadnych okoliczności podważających wiarygodność złożonych dokumentów, czy też zeznań.

W kwestii ustalenia konsekwencji wypadku, w którym uczestniczył powód, Sąd oparł się na opinii biegłej sądowej z zakresu ortopedii i traumatologii lek. med. E. M. wykonanej w ocenie Sądu w sposób fachowy i merytoryczny w oparciu o akta sprawy, z wykorzystaniem i po szczegółowej analizie zgromadzonej dokumentacji medycznej powoda oraz w oparciu o osobiste badanie powoda. Opinia cechuje się rzetelnością i fachowością oraz logicznością i jasnością wniosków, które zostały uzasadnione przez biegłego w sposób prawidłowy i przekonujący. Brak jest przy tym podstaw do kwestionowania kompetencji biegłego do sporządzenia tego rodzaju opinii. Sąd w całości podzielił wnioski wynikające z opinii biegłego. Żadna ze stron nie zakwestionowała opinii biegłego i nie wnosiła o jej uzupełnienie. Opinia biegłego sądowego stanowiła podstawę merytoryczną wydanego orzeczenia.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w części.

W przedmiotowym postępowaniu okoliczności zaistnienia wypadku z 14 grudnia 2016r. jak i zakres obrażeń, jakie odniósł powód na skutek tego wypadku nie były sporne. Bezsporny był także fakt, iż sprawca wypadku był ubezpieczony od odpowiedzialności w zakresie OC u pozwanego, a zatem także fakt, że pozwany odpowiadał za skutki wypadku w myśl art. 822 i następne kodeksu cywilnego. Pozwany zakład ubezpieczeń przyjął co do zasady swoją nieodpowiedzialność za zaistniałe zdarzenie i wypłacił już na rzecz powoda w toku postępowania likwidacyjnego szkodę kwotę 9.050,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną przez nią krzywdę oraz kwoty: 283,15 zł tytułem refundacji wydatków poniesionych na zakup środków medycznych mających związek z wypadkiem udokumentowanych dokumentami księgowym i 1260,00 zł tytułem refundacji kosztów opieki osób trzecich.

Spór pomiędzy stronami koncentrował się wokół kwestii wysokości dochodzonego przez powoda zadośćuczynienia i odszkodowania. Pozwany zarzucał, iż wypłacona dotychczas powodowi kwota w wysokości 9.050,00 zł jest adekwatna do doznanej przez niego krzywdy. Odnosząc się z kolei do kwestii dochodzonego przez powoda roszczenia odszkodowawczego tytułem zwrotu kosztów opieki, pozwany zakwestionował jej wymiar jak również zwrócił uwagę na fakt jej sprawowania przez matkę- najbliższego członka rodziny i w związku z tym zdaniem pozwanego nie może stanowić automatycznej podstawy do uwzględnienia dodatkowych roszczeń odszkodowawczych.

Podstawą materialnoprawną roszczeń powoda były art. 444 § 1 k.c. i art. 445 § 1 k.c. Zgodnie z art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Zgodnie zaś z art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Wskazać należy, iż zadośćuczynienie jest sposobem naprawienia krzywdy. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną, jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości oraz cierpienia psychiczne, czyli negatywne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, czy rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp. Celem zadośćuczynienia jest przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Winno ono mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 lutego 2000r., I CKN 969/98, niepublikowany). W judykaturze ugruntowany jest pogląd, iż przy ocenie wysokości zadośćuczynienia za krzywdę należy uwzględniać przede wszystkim nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym, jak też rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiową oraz inne czynniki podobnej natury (wyrok Sadu Najwyższego z dnia 9 listopada 2007r., V CSK 245/07, LEX nr 369691, wyrok Sadu Najwyższego z dnia 10 czerwca 1999 r., II UKN 681/98, OSNP 2000, nr 16, poz. 626, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lipca 1977r., IV CR 266/77, niepublikowany, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 1975r.,
I CR 862/75, niepublikowany). Wskazać nadto należy, iż zadośćuczynienie przewidziane w art. 445 § 1 k.c. ma charakter kompensacyjny i jego wysokość musi stanowić ekonomicznie odczuwalną wartość, nie może mieć charakteru symbolicznego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 kwietnia 1978 r., IV CR 99/78, niepublikowany, wyrok Sadu Najwyższego z dnia 22 marca 1978 r., IV CR 79/78, niepublikowany). Wysokość zadośćuczynienia, odpowiadająca doznanej krzywdzie powinna być odczuwalna dla poszkodowanego i przynosić mu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 lutego 2008 r., II CSK 536/07, LEX nr 461725).

W tym stanie rzeczy, mając na uwadze wyżej wymienione kryteria oraz zakres cierpień doznanych przez powoda Sąd uznał, że kwota zadośćuczynienia wypłacona dotychczas przez pozwanego w wysokości 9.050,00 zł na jego rzecz nie jest kwotą wystarczającą, która kompensowałaby jego krzywdę. W niniejszej sprawie bezspornym pozostawało, iż powód w wyniku wypadku z 14 grudnia 2016r. doznał uszczerbku na zdrowiu. Doznane przez powoda uszkodzenia ciała wywołały u niej zarówno cierpienia fizyczne, jak i psychiczne. Wskutek wypadku powód doznał licznych złamań podudzia oraz obrażeń stawu skokowego lewego. Przedmiotowe urazy spowodowały konieczność hospitalizacji powoda oraz przeprowadzenia u niego w trybie nagłym operacji, a następnie dalszego leczenia ambulatoryjnego w (...) i rehabilitacji. Lewa kończyna dolna powoda została nadto unieruchomiona w opatrunku gipsowym na okres ponad trzech miesięcy. Po opuszczeniu szpitala powód poruszał się o kulach, początkowo dwóch, potem jednej, a w końcu bez kul. Proces leczenia był u powoda był długotrwały, zakończył się z końcem marca 2018r. i wiązał się z odczuwaniem bólu fizycznego, obecnie już o mniejszym nasileniu. Wypadek spowodował dla powoda określone uciążliwości i zakłócił jego codzienne funkcjonowanie. Był zdany bowiem na pomoc osób trzecich- matki. Nie mógł przez okres trzech miesięcy korzystać z terapii zajęciowej. Do czasu wypadku pomimo niepełnosprawności był osobą samodzielną. Ponadto spowodował, iż powód nie może uprawiać jak w okresie sprzed wypadku swojej pasji- chodzenia o kijkach, z uwagi na odczuwany ból po przeciążeniu przy dłuższym chodzeniu. Jednakże lekarz nie zabronił mu uprawiania tego sportu. W toku niniejszego postępowania biegły z zakresu ortopedii i traumatologii stwierdził 15 % stałego uszczerbku na zdrowiu powoda zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 18 grudnia 2002r. według pozycji 162a. Nadto jak stwierdził biegły złamanie, jakiego doznał powód może w przyszłości być przyczyną rozwoju wtórnych zmian zwyrodnieniowych i wpłynąć niekorzystnie na funkcje stawu i nasilenie dolegliwości bólowych. Ustalając wysokość zadośćuczynienia Sąd wziął pod uwagę nie tylko odczuwany przez powoda ból fizyczny, jego cierpienia i strach związany z możliwością utraty nogi po wypadku, a następnie z operacją i obawy o uratowanie nogi, ale także cierpienia psychiczne wynikające z niemożności samodzielnego poruszania się, konieczności korzystania z pomocy osób trzecich i braku możliwości uczęszczania przez okres kilku miesięcy z terapii zajęciowej i braku kontaktu ze znajomymi.

Mając zatem na uwadze powyższe rozważania oraz doznane przez powoda cierpienia fizyczne i psychiczne uznać należało, że kwota 22000,00 zł jest kwotą odpowiednią tytułem należnego powodowi zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Kwota ta zdaniem Sądu jest adekwatna i kompensuje poniesioną przez powoda krzywdę, przy czym jest ona kwotą umiarkowaną, tj. nie jest ani rażąco wygórowana, ani rażąco niska. W ocenie Sądu niezasadnym było żądanie powoda przewyższające wskazaną kwotę. Sąd zważył bowiem, iż proces leczenia u powoda przebiegał bez powikłań i zakończył się. Powód powrócił do samodzielności. Skoro powodowi wypłacono 9.050,00 zł to uzasadnionym jest obecnie zasądzenie kwoty 12.950,00 zł, oddalając powództwo w pozostałym zakresie. Podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c.

O odsetkach od zasądzonej kwoty tytułem zadośćuczynienia orzeczono na podstawie art. 481 k.c., określając datę początkową ich naliczania nie jak żądał powód od 11 lutego 2017r., lecz od daty wyrokowania tj. 3 lipca 2020r. Sąd podzielił w tym względzie stanowisko strony pozwanej oraz stanowisko wyrażone w orzecznictwie Sądu Najwyższego, zgodnie z którym, w razie ustalenia wysokości zadośćuczynienia według stanu rzeczy istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy, uzasadnione jest przyznanie odsetek dopiero od chwili wyrokowania (wyr. SN z dnia 8 grudnia 1997r., I CKN 361/97, wyr. z dnia 9 stycznia 1998r., III CKN 301/97). Na uwagę zasługuje fakt, że po dacie 11 lutego 2017 r., na etapie postępowania likwidacyjnego, powód składał jeszcze pisma, oświadczenia i dokumenty z pobytu w szpitalu. Także w toku niniejszego postępowania pismem z 20 września 2018 r. powód uzupełniała dowody o dodatkową dokumentację medyczną, potwierdzającą dalsze jego leczenie.

Odnosząc się z kolei do drugiego z roszczeń powoda co do odszkodowania wskazać należy na wstępie, iż według art. 444 § 1 k.c., naprawienie szkody na osobie obejmuje "wszystkie koszty" spowodowane uszkodzeniem ciała lub wywołaniem rozstroju zdrowia. Koszty wynikłe z uszkodzenia ciała albo wywołania rozstroju zdrowia to m.in.: koszty transportu poszkodowanego z miejsca zdarzenia do szpitala, koszty opieki lekarskiej, koszty opieki i pielęgnacji poszkodowanego, rehabilitacji (w tym także dojazdów na rehabilitację), lekarstw, koszty specjalistycznego żywienia, koszty specjalistycznej odzieży i aparatów ułatwiających funkcjonowanie (okulary, protezy, laska, aparat słuchowy, wózek inwalidzki itp.) (por. J. Rezler, Naprawienie szkody, s. 53), jeżeli poszkodowany stał się niepełnosprawny, odszkodowanie obejmuje także koszty dostosowania mieszkania do jego potrzeb (wyr. SN z 12.12.2002 r., II CKN 1018/00, L.). Na dochodzoną pozwem kwotę odszkodowania składała się kwota 8.100,00 zł tytułem zwrotu kosztów opieki osób trzecich. Sąd oddalił powództwo w zakresie kosztów opieki w całości. Poza sporem pozostawało, iż powód korzystał w pierwszym okresie z pomocy najbliższej rodziny- matki. Jednakże w ocenie Sądu niedogodność ta w postaci pomocy osób trzecich w podstawowych czynnościach dnia codziennego, została wynagrodzona przyznanym zadośćuczynieniem. Stąd oddalono powództwo w tym zakresie w całości. Podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 444 § 1 k.c.

Koszty procesu stosunkowo rozdzielono na podstawie art. 100 k.p.c. Powód dochodził 50.000,00 zł, a uwzględniono jego roszczenia łącznie na 12.950,00 zł. Należy przyjąć, że powód utrzymał się w swoim żądaniu w 26 % a pozwany w 74 % albowiem wnosił o oddalenie powództwa. Powód poniósł 6 401,54 zł kosztów procesu (2 500 zł opłaty, 3 600 zł wynagrodzenia pełnomocnika, 51 zł opłat skarbowych od składanych odpisów pełnomocnictw oraz 250,54 zł wykorzystanej zaliczki na koszt opinii biegłej). Koszty procesu pozwanego wyniosły 3 884,54 zł (3 600 zł wynagrodzenia pełnomocnika, 34 zł opłat skarbowych od składanych odpisów pełnomocnictw oraz 250,54 zł wykorzystanej zaliczki na koszt opinii biegłej). Łącznie koszty procesu stron to 10 286,08 zł. Odpowiedzialność pozwanego w zakresie kosztów procesu kształtuje się na poziomie 26%, czyli w kwocie 2 674,38 zł (10 286,08 zł sumy kosztów x 26% = 2 674,38 zł). Skoro poniósł 3 884,54 zł to w konsekwencji należało zasądzić na jego rzecz od powoda 1 210,16 zł. (3 884,54 zł – 2 674,38 zł = 1 210,16 zł.).

Niewykorzystane części uiszczonych przez obie strony zaliczek po 300 zł na wynagrodzenie biegłego, zwrócono na mocy art. 84 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Z.

1) odnotować uzasadnienie,

2) odpis orzeczenia z uzasadnieniem proszę doręczyć:

- pełn. powoda ,

- pełn. pozwanego

informując ich o terminie trzech tygodni na wniesienie środka zaskarżenia zgodnie z art. 369 § 1 ¹ k.p.c., albowiem w sprawie przedłużono termin do sporządzenia pisemnego uzasadnienia.

2020-07-31