Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący:SSO Izabela Głowacka-Damaszko

Protokolant:Rafał Wyrwa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2013 r. w J.

odwołania J. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 24 lipca 2012 r., znak: (...)

w sprawie J. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o prawo do emerytury

zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.z dnia 24 lipca 2012 r., znak: (...) w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy J. M.prawo do emerytury od dnia 01 lipca 2012 r. w związku z wykonywaniem pracy w warunkach szczególnych.

Sygn. akt VII U 1008/12

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 24.07.2012r., odmówił wnioskodawcy J. M. prawa do emerytury na podstawie przepisu art. 184 w powiązaniu z art. 32 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. tekst jedn. z 2009 Nr 153 poz. 1227 ze zm.), z powodu braku wykazania co najmniej 15-letniego okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Wnioskodawca złożył odwołanie od powyższej decyzji, domagając się jej zmiany poprzez przyznanie prawa do świadczenia emerytalnego. W uzasadnieniu podnosił, że posiada wymagany staż pracy w szczególnych warunkach, wliczając okres pracy w Zakładach (...).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wnosił o jego oddalenie wskazując, że ubezpieczony nie wykazał 15 lat pracy w szczególnych warunkach, ponieważ stanowisko wskazane w świadectwie jest niezgodne z powołanymi przepisami branżowymi.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca J. M. urodzony (...), udokumentował staż pracy wynoszący łącznie 26 lat i 3 miesiące i 11 dni, w tym 2 lata, 4 miesiące i 7 dni pracy w szczególnych warunkach, których w odpowiedzi na odwołanie nie kwestionował Zakład Ubezpieczeń Społecznych [okresy pracy w warunkach szczególnych: od 30.06.1971r. do 24.10.1971r. oraz od 09.111.1973r. do 20.11.1975r.].

/bezsporne/

Ubezpieczony był zatrudniony w okresie od 15.02.1982r. do 10.06.1996r. w Zakładach (...). Wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako palacz-maszynista kotłów wysokoprężnych. Stanowisko palacz kotłowy jest tożsame ze stanowiskiem maszynisty kotła. Kotły, które obsługiwał wnioskodawca były kotłami przemysłowymi do wytwarzania pary technologicznej, potrzebnej do produkcji. Wnioskodawca obsługiwał dwa kotły parowe. Praca odbywała się w systemie czterobrygadowym, do obsługi dwóch kotłów i urządzeń towarzyszących zatrudnionych było około 6 pracowników. Do obowiązków wnioskodawcy jako maszynisty kotła należała kontrola nad pracą urządzeń kotła, część urządzeń była zmechanizowana, część wymagała obsługi ręcznej, np. czyszczenie, odżużlanie, szlakowanie. Ręcznie odbywała się regulacja podmuchu, załączenie i wyłączanie urządzeń towarzyszących.

Dowód:

Akta ZUS:

świadectwo z dnia 10.06.1996r. - akta kapitałowe. ZUS, świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 19.12.2000r. –k. 20 akt ZUS,

akta pracownicze:

umowa o pracę, angaże, świadectwo pracy, świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych,

akta sprawy:

zeznanie świadka H. N. –k. 24 -25 akt, e-protokół (...):10:46 i nast.

W dniu 17.07.2012r. ubezpieczony złożył wniosek w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych o przyznanie prawa do emerytury, który został rozpoznany odmownie zaskarżoną decyzją z dnia 24.07.2012r.

Dowód: wniosek z dnia 17.07.2012r. –k. 24 akt ZUS, decyzja z dnia 24.07.2012r. –k. 28 akt ZUS.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie z treścią art. 184. ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych [Dz. U. z 2009r., nr 153, poz. 1227] ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Z kolei ust. 2 stanowi, iż emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Stosownie do przepisu art. 32 ust. 1 tej ustawy, osobom będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym [60 lat w przypadku mężczyzny] niż określony w art. 27 pkt 1 cytowanej ustawy [ 65 lat w przypadku mężczyzny]. Stosownie do § 4 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli osiągnie wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Zgodnie z § 2 powołanego Rozporządzenia okresami pracy uprawniającymi do świadczeń, na zasadach w nim określonych, są okresy pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Należy również wskazać, że w myśl § 2 ust. 2 powołanego rozporządzenia, okresy pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze winny być stwierdzone przez zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w świadectwie pracy.

Sąd zważył, iż bezspornie wnioskodawca osiągnął wiek 60 lat, wykazał staż pracy wynoszący 25 lat, nie przystąpił do OFE i miał rozwiązany stosunek pracy. W takim przypadku istota sporu sprowadzała się jedynie do kwestii wykazania w okresie przed 01.01.1999r. co najmniej 15 lat wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Mając na uwadze powyższą regulację prawną, w oparciu o przeprowadzone postępowanie dowodowe przyjąć należało, iż wnioskodawca spełnił niezbędne przesłanki, warunkujące nabycie prawa do emerytury przy obniżonym wieku emerytalnym, ponieważ udowodnił wykonywanie pracy w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze przez okres co najmniej 15 lat.

Z przedłożonej przez wnioskodawcę dokumentacji, w tym świadectwa pracy oraz świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczelnych wynikało, że wnioskodawca w okresie od 15.02.1982r. do 10.06.1996r. pracował w Zakładach (...). Był on zatrudniony na stanowisku maszynisty kotła. Z uwagi na rozbieżności w nazewnictwie stanowiska pracy, Sąd dopuścił dowód z zachowanej dokumentacji pracowniczej. Na jej podstawie możliwe było ustalenie, że wnioskodawca przez cały okres zatrudnienia stale i w pełnym wymiarze pracował jako palacz - maszynista kotłów wysokoprężnych. Wynikało to wprost z umowy o pracę oraz wszystkich angaży. Sąd uzupełniająco dopuścił dowód z zeznań świadka H. N., który był bezpośrednim przełożonym wnioskodawcy. Z jego relacji ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze pracował wyłącznie na stanowisku palacza-maszynisty kotłów wysokoprężnych. Podnosił, że stanowisko palacz kotłowy jest tożsame ze stanowiskiem maszynisty kotła. Kotły, które obsługiwał wnioskodawca były kotłami przemysłowymi do wytwarzania pary technologicznej, potrzebnej do produkcji, a wnioskodawca obsługiwał dwa kotły parowe. Praca odbywała się w systemie czterobrygadowym, do obsługi dwóch kotłów i urządzeń towarzyszących zatrudnionych było około 6 pracowników. Do obowiązków wnioskodawcy jako maszynisty kotła należała kontrola nad pracą urządzeń kotła, która wymagała obsługi ręcznej, w tym regulowanie podmuchu, załączenie i wyłączanie urządzeń towarzyszących, czyszczenie, odżużlanie i szlakowanie. Sąd dał wiarę relacji świadka, ponieważ z racji swojego stanowiska, w sposób precyzyjny opisał stanowisko pracy maszynisty kotłów–palacza, pracy samego wnioskodawcy. Jego relacja w pełni pokrywała się z pozostałym materiałem dowodowym, w tym zachowaną dokumentacją pracowniczą, a szczególnie angażami i świadectwami.

Bezspornie, zgodnie z wykazem A dział XIV poz. 1 cytowanego rozporządzenia, za pracę w warunkach szczególnych uważa się prace nie zautomatyzowane palaczy i rusztowych kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego. Z kolei stanowisko maszynista kotłów –palacz jest enumeratywnie wymienione w wykazie A dział XIV poz. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 07.07.1987r.

Zdaniem Sądu, zebrany w sprawie materiał dowodowy był wystarczający, aby uznać, że niewątpliwie wnioskodawca był maszynistą kotłów-palaczem nie zautomatyzowanych kotłów wysokoprężnych, prace wykonywał stale i w pełnym wymiarze przewidzianym dla danego stanowiska. Z tych powodów okres pracy od 15.02.1982r. do 10.06.1996r. należało w całości uznać za pracę w warunkach szczególnych. Suma okresów udokumentowanych przed organem rentowym w wymiarze 2 lat 4 miesięcy i 7 dni oraz udowodnionych przed Sądem w wymiarze 14 lat, 3 miesięcy i 20 dni przekraczała wymagane co najmniej 15 lat. Z tych powodów wnioskodawca spełnił wszystkie warunki określone przepisem art. 184 z powiązaniu z art. 32 ustawy o emeryturach i rentach.

Mając powyższe na uwadze, uznając odwołanie ubezpieczonego za zasadne, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzeczono jak na wstępie.