Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 355/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1 Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. P.

w dniu 28 czerwca 2019r. w J. podczas rozprawy sądowej w sprawie o sygn. akt II W 13/19 znieważyła M. D. (1) słowami obelżywymi nazywając go „złodziejem” i ,,pedofilem”

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Znieważenie M. D. (1) przez oskarżoną A. P. słowami obelżywymi poprzez nazwanie go „złodziejem” i ,,pedofilem” w dniu 28 czerwca 2019r. w J. podczas rozprawy sądowej w sprawie o sygn. akt II W 13/19

zeznania M. D. (1)

k. 2, 49-50

zeznania D. W.

k. 60

zeznania D. M.

k. 55

zeznania M. M.

k. 55

częściowo wyjaśnienia oskarżonej

k. 49

częściowo zeznania G. K.

k. 56

akta SR w J. II W 13/19

w załączeniu

uwierzytelniony odpis protokołu rozprawy z dnia 28.06.2019r ze sprawy II W 13/19

k. 44-45

2.  Istnienie wieloletniego konfliktu pomiędzy pomiędzy oskarżycielem prywatnym M. D. (1) a oskarżoną A. P.

wyjaśnienia oskarżonej

k. 49

zeznania M. D. (1)

k. 2, 49-50

zeznania D. W.

k. 60

zeznania G. K.

k. 56

odpis wyroku SR w J. ze sprawy II C 147/02

k. 47

3.  A. P. ma 64 lata. Posiada wykształcenie podstawowe. Jest emerytką, otrzymuje świadczenie w kwocie 1200 zł/msc. Jest rozwiedziona, nie ma nikogo na utrzymaniu.

Oskarżona nie był leczona odwykowo, ani neurologicznie, natomiast około 20 lat wstecz korzystała z konsultacji psychiatrycznej w związku z depresją po rozstaniu z mężem.

A. P. w 2017r została skazana przez Sąd Rejonowy w J. za przestępstwo z art. 212 kk na karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych po 20 zł

wyjaśnienia oskarżonej

k.48

dokumenty złożone przez oskarżoną przy wniosku o wyznaczenie obrońcy z urzędu

k.28-40

karta karna

k.59

1.2.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

A. P.

w dniu 28 czerwca 2019r. w J. podczas rozprawy sądowej w sprawie o sygn. akt II W 13/19 znieważyła M. D. (1) słowami obelżywymi nazywając go „złodziejem” i ,,pedofilem”

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Brak nazwania M. D. (2) przez oskarżoną ,,pedofilem”

wyjaśnienia oskarżonej

k. 49

zeznania G. K.

k. 56

2.OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1,2

zeznania M. D. (1)

Wymienieni świadkowie zgodnie zeznali, że w dniu 28 czerwca 2019r podczas składania zeznań w charakterze świadka A. P. nazwała M. D. (1) złodziejem i pedofilem. Sąd dał wiarę tym zeznaniom, ponieważ wzajemnie się uzupełniały, tworząc spójną i logiczną całość.

To, że M. D. (1) nie zwrócił się o zaprotokołowanie słów byłej żony może wynikać z braku znajomości procedur sądowych albo przeświadczenia, że wszystkie wypowiedzi są odnotowywane w protokole. Zauważyć jednak należy, iż niezwłocznie po zakończeniu rozprawy oskarżyciel prywatny udał się na Policję, by złożyć stosowne zawiadomienie o przestępstwie (zawiadomienie przyjęto 28.06.2019r o godz. 11.50). Powyższe nakazuje uznać, że działanie M. D. (1) nie było zaplanowane i podjęte w celu dokuczenia byłej żonie, lecz wynikało ze szczerego oburzenia jej słowami, jakie padły podczas rozprawy sądowej.

zeznania D. W.

1

zeznania D. M.

Zeznania sędzi i protokolanta były spójne i przekonujące. Brak jest jakichkolwiek okoliczności, dla których miałyby one nieprawdziwie, a przy tym korzyść którejś ze stron opisywać swoje spostrzeżenia poczynione w trakcie wykonywania czynności służbowych. Z zeznań tych wynika ponad wszelką wątpliwość, że A. P. określiła byłego męża jako złodzieja, używając sformułowania ,,jeździł na złodziejstwo”, natomiast ani sędzia, ani protokolant nie potrafiły wypowiedzieć się jednoznacznie, czy padło pod jego adresem określenie ,,pedofil”.

zeznania M. M.

1,2,3

częściowo wyjaśnienia oskarżonej

Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonej oraz zeznania G. K. tylko częściowo tj. w zakresie, w jakim potwierdziły, że strony niniejszego postępowania od wielu lat pozostają w konflikcie, jak również że podczas rozprawy w dniu 28 czerwca 2019r w sprawie II W 13/19 oskarżona nazwała byłego męża złodziejem, używając sformułowania, że razem z zięciem W. ,, jeździli na złodziejstwo”.

Te wyjaśnienia znajdują odzwierciedlenie w treści protokołu z w/w rozprawy, jak również korespondują z zeznaniami przesłuchanych świadków, o czym była mowa we wcześniejszym fragmencie uzasadnienia

częściowo zeznania G. K.

1

akta SR w J. II W 13/19

dokument urzędowy, nie kwestionowany przez strony

2

odpis wyroku SR w J. ze sprawy II C 147/02

dokument urzędowy, nie kwestionowany przez strony

3

dokumenty złożone przez oskarżoną

dokumenty nie budziły wątpliwości, co do rzetelności sporządzenia

karta karna

dokument urzędowy, nie kwestionowany przez strony

2.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1

wyjaśnienia oskarżonej

Oskarżona całość swej obrony oparła na wykazaniu, że podczas rozprawy w dniu 28 czerwca 2019r nie nazwała M. D. (1) złodziejem, ani pedofilem, a jedynie tłumacząc powody rozstania z nim powiedziała, że były mąż razem z zięciem W. ,,jeździli na złodziejstwo”. Starała się przy tym wykazać, że oskarżyciel prywatny oskarżył ją o znieważenie, ponieważ chce się na niej zemścić. Dodała, że jeszcze przed rozwodem (w 2004r) została przez niego pobita, wystąpiła do sądu i uzyskała wtedy stosowne odszkodowanie i zadośćuczynienie.

Wersja oskarżonej nie wytrzymała jednak konfrontacji z pozostałym materiałem dowodowym. Nie sposób nie zauważyć, że wyjaśnienia oskarżonej ewidentnie miały na celu ,,wpasowanie się” w treść tego, co znalazło się w protokole rozprawy w sprawie II W 13/19 i czemu nie można już skutecznie zaprzeczyć. A. P. nie zauważa jednak, że wypowiadając stwierdzenie, że M. D. (1) ,,jeździł na złodziejstwo” już go znieważyła (nawet jeśli nie zwróciła się do niego bezpośrednio słowami ,,ty złodzieju”). Skoro oskarżona nie miała żadnych oporów, by podczas składania zeznań przedstawić byłego męża jako złodzieja w sytuacji, gdy nie zapadł przeciwko niemu żaden wyrok skazujący ani za przestępstwo z art. 278 kk, ani za wykroczenie z art. 119 kw, to jako wiarygodne jawią się zeznania M. D. (1), że oprócz tego nazwała go jeszcze pedofilem. Okoliczność, że sędzia i protokolant nie usłyszeli tego określenia nie oznacza samo przez się, że ono nie padło. Wszak mogło się zdarzyć tak, że sędzia i protokolant na chwilę odwrócili wzrok i uwagę od stron (np. by skontrolować stan protokołu) i właśnie w tym momencie A. P. wypowiedziała pod adresem byłego męża słowa znieważające go.

Stąd też sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej. Zdaniem Sądu treść złożonych przez nią wyjaśnień wynika z przyjętej linii obrony polegającej na podaniu pewnych tylko szczegółów zdarzenia z dnia 28 czerwca 2019r, przy jednoczesnym zatajeniu pozostałych informacji składających się na całościowy przebieg zdarzenia. Zabieg ten w ocenie Sądu ma na celu jedynie nadanie wyjaśnieniom oskarżonej wiarygodnego charakteru oraz w konsekwencji uniknięcie odpowiedzialności karnej.

Zauważyć również należy, że widniejący w karcie karnej wyrok skazujący za przestępstwo z art. 212 kk dodatkowo utwierdza sąd w przekonaniu że oskarżona przejawia łatwość w formułowaniu wobec innych osób ocen, które nie znajdują potwierdzenia w rzeczywistości .

1

zeznania G. K.

G. K., podając -analogicznie jak oskarżona- że nie padło pod adresem M. D. (1) określenie ,,ty pedofilu” starała się zachować lojalnie wobec matki, z którą jest sprzymierzona przeciwko ojcu. Zeznania te nie zyskały zaufania sądu.

3.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

A. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Art. 216 kk penalizuje zachowanie polegające na znieważeniu innej osoby. Ustawodawca zawarł w brzmieniu komentowanego przepisu ogólny zwrot, bez wątpienia o bardzo ocennym charakterze. Brak jest jakiejkolwiek bliższej normatywnej charakterystyki zachowania sprawcy. W ogólnym języku polskim termin "znieważać" oznacza "ubliżać komuś, lżyć, obrażać kogoś". Należy przyjąć, że chodzi o rozmaitego rodzaju zachowania, których wspólną cechą jest to, że wyrażają pogardę dla godności drugiego człowieka .

Dla ustalenia, czy określone zachowanie sprawcy ma charakter znieważający, decydujące znaczenie mają kryteria obiektywne. W tym zakresie należy brać pod uwagę przede wszystkim generalnie akceptowane normy obyczajowe. Dla realizacji znamion typu czynu zabronionego nie jest natomiast istotne, czy według odczuć osoby, do której kierowane było dane zachowanie, została naruszona nim jej godność osobista. Subiektywny odbiór zachowania sprawcy przez pokrzywdzonego ma natomiast znaczenie z punktu widzenia trybu ścigania przestępstwa zniewagi. Jeżeli bowiem osoba taka nie poczuje się obrażona, wówczas nie wniesie aktu oskarżenia do sądu.

Przenosząc powyższe na realia rozpoznawanej sprawy nie ulega wątpliwości, że określenie drugiego człowieka ,,złodziejem”, czy ,,pedofilem”, wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 216 § 1 kk, ponieważ oba cytowane określenia mają wydźwięk mocno pejoratywny.

☐

3.2 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.3  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. P.

1

I

Oczywistym jest, że oskarżona miała obiektywną możliwość zachowania się w sposób zgodny z prawem. Jako osoba dorosła musiała zdawać sobie sprawę, że jej zachowanie jest sprzeczne z normami prawa i może spotkać się z represją karną. Nie zdołała jednak zapanować nad swoimi emocjami i znieważyła pokrzywdzonego .

Stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonej jest znaczny. Działała ona bowiem umyślnie, a swoim zachowaniem godziła w istotne społecznie, chronione prawem dobro jakim jest godność i dobre imię drugiego człowieka.

Za przypisane oskarżonej przestępstwo Sąd na mocy art. 216 § 1 kk wymierzył jej karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 20 złotych, uznając iż tak określona kara odpowiada stopniowi społecznej szkodliwości popełnionego przez nią przestępstwa i nie przekracza stopnia zawinienia.

Ustalając wysokość stawki dziennej na prawie najniższym poziomie Sąd wziął pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe.

A. P. jest emerytką i osiąga stały dochód w kwocie 1200 zł/msc.

Przy wymiarze kary uwzględniony został dotychczasowy sposób życia oskarżonej, jej osobowość, a także rola kary w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i zadośćuczynieniu społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Jako okoliczność obciążającą sąd uwzględnił skazanie za podobny czyn (z art. 212 kk).

Zdaniem sądu wymierzona oskarżonej grzywna spełni również cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara ma osiągnąć w stosunku do sprawcy i wdroży ją na przyszłość do przestrzegania porządku prawnego, ponieważ w sposób nie budzący wątpliwości wyznacza granicę, której przekroczyć nie wolno. Oskarżona musi też mieć świadomość, że kolejne przekroczenie takiej samej normy spotka się z surowszą represją karną.

A. P.

2

I

Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł od oskarżonej A. P. na rzecz oskarżyciela prywatnego M. D. (1) kwotę 2000 (dwóch tysięcy) złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Nie ulega wątpliwości, że zdarzenie z dnia 28 czerwca 2019r miało negatywny wpływ na stan psychiczny pokrzywdzonego, a biorąc pod uwagę to, że nie był to przypadek incydentalny, bo w przeszłości zdarzały się podobne sytuacje, sąd uznał, że kwota 2000 zł zadośćuczynienia będzie wystarczająca, by zrekompensować pokrzywdzonemu doznaną krzywdę. Z drugiej zaś strony kwota taka mieści się w możliwościach finansowych oskarżonej.

5.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Na podstawie art. 29 ust.1 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. z 1982r Nr 16 poz.124 z późn. zm.) w zw. z § 17 ust. 2 pkt. 1 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz:

- adwokata Ł. D. kwotę 929,88 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżycielowi prywatnemu z urzędu,

- adwokata P. B. kwotę 723,24 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Na kwoty należne adwokatom z urzędu złożyły się: 420 zł – minimalna stawka podstawowa za reprezentację przed sądem rejonowym w postępowaniu zwyczajnym + 20% stawki podstawowej za każdy kolejny termin rozprawy (w przypadku adw. Ł. D. – 4 terminy, w przypadku adw. P. B. – 2 terminy) + 23 % VAT.

4

Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżoną z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania, którymi obciążył Skarb Państwa.

Wprawdzie oskarżona ma stały dochód w postaci emerytury, ale ponosi też stałe wydatki i to w niemałej wysokości, gdyż na tzw. życie pozostaje jej około 400 zł/msc. Stąd też sąd uznał, że orzeczona grzywna i zadośćuczynienie będą wystarczającą dolegliwością finansową, zaś obciążenie jej kosztami postępowania mogłoby spowodować poważny uszczerbek dla koniecznego jej utrzymania.

1Podpis

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 355/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

2.  USTALENIE FAKTÓW

1.1 Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. P.

w dniu 28 czerwca 2019r. w J. podczas rozprawy sądowej w sprawie o sygn. akt II W 13/19 znieważyła M. D. (1) słowami obelżywymi nazywając go „złodziejem” i ,,pedofilem”

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

4.  Znieważenie M. D. (1) przez oskarżoną A. P. słowami obelżywymi poprzez nazwanie go „złodziejem” i ,,pedofilem” w dniu 28 czerwca 2019r. w J. podczas rozprawy sądowej w sprawie o sygn. akt II W 13/19

zeznania M. D. (1)

k. 2, 49-50

zeznania D. W.

k. 60

zeznania D. M.

k. 55

zeznania M. M.

k. 55

częściowo wyjaśnienia oskarżonej

k. 49

częściowo zeznania G. K.

k. 56

akta SR w J. II W 13/19

w załączeniu

uwierzytelniony odpis protokołu rozprawy z dnia 28.06.2019r ze sprawy II W 13/19

k. 44-45

5.  Istnienie wieloletniego konfliktu pomiędzy pomiędzy oskarżycielem prywatnym M. D. (1) a oskarżoną A. P.

wyjaśnienia oskarżonej

k. 49

zeznania M. D. (1)

k. 2, 49-50

zeznania D. W.

k. 60

zeznania G. K.

k. 56

odpis wyroku SR w J. ze sprawy II C 147/02

k. 47

6.  A. P. ma 64 lata. Posiada wykształcenie podstawowe. Jest emerytką, otrzymuje świadczenie w kwocie 1200 zł/msc. Jest rozwiedziona, nie ma nikogo na utrzymaniu.

Oskarżona nie był leczona odwykowo, ani neurologicznie, natomiast około 20 lat wstecz korzystała z konsultacji psychiatrycznej w związku z depresją po rozstaniu z mężem.

A. P. w 2017r została skazana przez Sąd Rejonowy w J. za przestępstwo z art. 212 kk na karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych po 20 zł

wyjaśnienia oskarżonej

k.48

dokumenty złożone przez oskarżoną przy wniosku o wyznaczenie obrońcy z urzędu

k.28-40

karta karna

k.59

1.2.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

A. P.

w dniu 28 czerwca 2019r. w J. podczas rozprawy sądowej w sprawie o sygn. akt II W 13/19 znieważyła M. D. (1) słowami obelżywymi nazywając go „złodziejem” i ,,pedofilem”

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  Brak nazwania M. D. (2) przez oskarżoną ,,pedofilem”

wyjaśnienia oskarżonej

k. 49

zeznania G. K.

k. 56

2.OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1,2

zeznania M. D. (1)

Wymienieni świadkowie zgodnie zeznali, że w dniu 28 czerwca 2019r podczas składania zeznań w charakterze świadka A. P. nazwała M. D. (1) złodziejem i pedofilem. Sąd dał wiarę tym zeznaniom, ponieważ wzajemnie się uzupełniały, tworząc spójną i logiczną całość.

To, że M. D. (1) nie zwrócił się o zaprotokołowanie słów byłej żony może wynikać z braku znajomości procedur sądowych albo przeświadczenia, że wszystkie wypowiedzi są odnotowywane w protokole. Zauważyć jednak należy, iż niezwłocznie po zakończeniu rozprawy oskarżyciel prywatny udał się na Policję, by złożyć stosowne zawiadomienie o przestępstwie (zawiadomienie przyjęto 28.06.2019r o godz. 11.50). Powyższe nakazuje uznać, że działanie M. D. (1) nie było zaplanowane i podjęte w celu dokuczenia byłej żonie, lecz wynikało ze szczerego oburzenia jej słowami, jakie padły podczas rozprawy sądowej.

zeznania D. W.

1

zeznania D. M.

Zeznania sędzi i protokolanta były spójne i przekonujące. Brak jest jakichkolwiek okoliczności, dla których miałyby one nieprawdziwie, a przy tym korzyść którejś ze stron opisywać swoje spostrzeżenia poczynione w trakcie wykonywania czynności służbowych. Z zeznań tych wynika ponad wszelką wątpliwość, że A. P. określiła byłego męża jako złodzieja, używając sformułowania ,,jeździł na złodziejstwo”, natomiast ani sędzia, ani protokolant nie potrafiły wypowiedzieć się jednoznacznie, czy padło pod jego adresem określenie ,,pedofil”.

zeznania M. M.

1,2,3

częściowo wyjaśnienia oskarżonej

Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonej oraz zeznania G. K. tylko częściowo tj. w zakresie, w jakim potwierdziły, że strony niniejszego postępowania od wielu lat pozostają w konflikcie, jak również że podczas rozprawy w dniu 28 czerwca 2019r w sprawie II W 13/19 oskarżona nazwała byłego męża złodziejem, używając sformułowania, że razem z zięciem W. ,, jeździli na złodziejstwo”.

Te wyjaśnienia znajdują odzwierciedlenie w treści protokołu z w/w rozprawy, jak również korespondują z zeznaniami przesłuchanych świadków, o czym była mowa we wcześniejszym fragmencie uzasadnienia

częściowo zeznania G. K.

1

akta SR w J. II W 13/19

dokument urzędowy, nie kwestionowany przez strony

2

odpis wyroku SR w J. ze sprawy II C 147/02

dokument urzędowy, nie kwestionowany przez strony

3

dokumenty złożone przez oskarżoną

dokumenty nie budziły wątpliwości, co do rzetelności sporządzenia

karta karna

dokument urzędowy, nie kwestionowany przez strony

2.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1

wyjaśnienia oskarżonej

Oskarżona całość swej obrony oparła na wykazaniu, że podczas rozprawy w dniu 28 czerwca 2019r nie nazwała M. D. (1) złodziejem, ani pedofilem, a jedynie tłumacząc powody rozstania z nim powiedziała, że były mąż razem z zięciem W. ,,jeździli na złodziejstwo”. Starała się przy tym wykazać, że oskarżyciel prywatny oskarżył ją o znieważenie, ponieważ chce się na niej zemścić. Dodała, że jeszcze przed rozwodem (w 2004r) została przez niego pobita, wystąpiła do sądu i uzyskała wtedy stosowne odszkodowanie i zadośćuczynienie.

Wersja oskarżonej nie wytrzymała jednak konfrontacji z pozostałym materiałem dowodowym. Nie sposób nie zauważyć, że wyjaśnienia oskarżonej ewidentnie miały na celu ,,wpasowanie się” w treść tego, co znalazło się w protokole rozprawy w sprawie II W 13/19 i czemu nie można już skutecznie zaprzeczyć. A. P. nie zauważa jednak, że wypowiadając stwierdzenie, że M. D. (1) ,,jeździł na złodziejstwo” już go znieważyła (nawet jeśli nie zwróciła się do niego bezpośrednio słowami ,,ty złodzieju”). Skoro oskarżona nie miała żadnych oporów, by podczas składania zeznań przedstawić byłego męża jako złodzieja w sytuacji, gdy nie zapadł przeciwko niemu żaden wyrok skazujący ani za przestępstwo z art. 278 kk, ani za wykroczenie z art. 119 kw, to jako wiarygodne jawią się zeznania M. D. (1), że oprócz tego nazwała go jeszcze pedofilem. Okoliczność, że sędzia i protokolant nie usłyszeli tego określenia nie oznacza samo przez się, że ono nie padło. Wszak mogło się zdarzyć tak, że sędzia i protokolant na chwilę odwrócili wzrok i uwagę od stron (np. by skontrolować stan protokołu) i właśnie w tym momencie A. P. wypowiedziała pod adresem byłego męża słowa znieważające go.

Stąd też sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej. Zdaniem Sądu treść złożonych przez nią wyjaśnień wynika z przyjętej linii obrony polegającej na podaniu pewnych tylko szczegółów zdarzenia z dnia 28 czerwca 2019r, przy jednoczesnym zatajeniu pozostałych informacji składających się na całościowy przebieg zdarzenia. Zabieg ten w ocenie Sądu ma na celu jedynie nadanie wyjaśnieniom oskarżonej wiarygodnego charakteru oraz w konsekwencji uniknięcie odpowiedzialności karnej.

Zauważyć również należy, że widniejący w karcie karnej wyrok skazujący za przestępstwo z art. 212 kk dodatkowo utwierdza sąd w przekonaniu że oskarżona przejawia łatwość w formułowaniu wobec innych osób ocen, które nie znajdują potwierdzenia w rzeczywistości .

1

zeznania G. K.

G. K., podając -analogicznie jak oskarżona- że nie padło pod adresem M. D. (1) określenie ,,ty pedofilu” starała się zachować lojalnie wobec matki, z którą jest sprzymierzona przeciwko ojcu. Zeznania te nie zyskały zaufania sądu.

3.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.2  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

A. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Art. 216 kk penalizuje zachowanie polegające na znieważeniu innej osoby. Ustawodawca zawarł w brzmieniu komentowanego przepisu ogólny zwrot, bez wątpienia o bardzo ocennym charakterze. Brak jest jakiejkolwiek bliższej normatywnej charakterystyki zachowania sprawcy. W ogólnym języku polskim termin "znieważać" oznacza "ubliżać komuś, lżyć, obrażać kogoś". Należy przyjąć, że chodzi o rozmaitego rodzaju zachowania, których wspólną cechą jest to, że wyrażają pogardę dla godności drugiego człowieka .

Dla ustalenia, czy określone zachowanie sprawcy ma charakter znieważający, decydujące znaczenie mają kryteria obiektywne. W tym zakresie należy brać pod uwagę przede wszystkim generalnie akceptowane normy obyczajowe. Dla realizacji znamion typu czynu zabronionego nie jest natomiast istotne, czy według odczuć osoby, do której kierowane było dane zachowanie, została naruszona nim jej godność osobista. Subiektywny odbiór zachowania sprawcy przez pokrzywdzonego ma natomiast znaczenie z punktu widzenia trybu ścigania przestępstwa zniewagi. Jeżeli bowiem osoba taka nie poczuje się obrażona, wówczas nie wniesie aktu oskarżenia do sądu.

Przenosząc powyższe na realia rozpoznawanej sprawy nie ulega wątpliwości, że określenie drugiego człowieka ,,złodziejem”, czy ,,pedofilem”, wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 216 § 1 kk, ponieważ oba cytowane określenia mają wydźwięk mocno pejoratywny.

☐

3.2 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.5  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.6  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.7  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. P.

1

I

Oczywistym jest, że oskarżona miała obiektywną możliwość zachowania się w sposób zgodny z prawem. Jako osoba dorosła musiała zdawać sobie sprawę, że jej zachowanie jest sprzeczne z normami prawa i może spotkać się z represją karną. Nie zdołała jednak zapanować nad swoimi emocjami i znieważyła pokrzywdzonego .

Stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonej jest znaczny. Działała ona bowiem umyślnie, a swoim zachowaniem godziła w istotne społecznie, chronione prawem dobro jakim jest godność i dobre imię drugiego człowieka.

Za przypisane oskarżonej przestępstwo Sąd na mocy art. 216 § 1 kk wymierzył jej karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 20 złotych, uznając iż tak określona kara odpowiada stopniowi społecznej szkodliwości popełnionego przez nią przestępstwa i nie przekracza stopnia zawinienia.

Ustalając wysokość stawki dziennej na prawie najniższym poziomie Sąd wziął pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe.

A. P. jest emerytką i osiąga stały dochód w kwocie 1200 zł/msc.

Przy wymiarze kary uwzględniony został dotychczasowy sposób życia oskarżonej, jej osobowość, a także rola kary w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i zadośćuczynieniu społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Jako okoliczność obciążającą sąd uwzględnił skazanie za podobny czyn (z art. 212 kk).

Zdaniem sądu wymierzona oskarżonej grzywna spełni również cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara ma osiągnąć w stosunku do sprawcy i wdroży ją na przyszłość do przestrzegania porządku prawnego, ponieważ w sposób nie budzący wątpliwości wyznacza granicę, której przekroczyć nie wolno. Oskarżona musi też mieć świadomość, że kolejne przekroczenie takiej samej normy spotka się z surowszą represją karną.

A. P.

2

I

Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł od oskarżonej A. P. na rzecz oskarżyciela prywatnego M. D. (1) kwotę 2000 (dwóch tysięcy) złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Nie ulega wątpliwości, że zdarzenie z dnia 28 czerwca 2019r miało negatywny wpływ na stan psychiczny pokrzywdzonego, a biorąc pod uwagę to, że nie był to przypadek incydentalny, bo w przeszłości zdarzały się podobne sytuacje, sąd uznał, że kwota 2000 zł zadośćuczynienia będzie wystarczająca, by zrekompensować pokrzywdzonemu doznaną krzywdę. Z drugiej zaś strony kwota taka mieści się w możliwościach finansowych oskarżonej.

5.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

8.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Na podstawie art. 29 ust.1 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. z 1982r Nr 16 poz.124 z późn. zm.) w zw. z § 17 ust. 2 pkt. 1 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz:

- adwokata Ł. D. kwotę 929,88 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżycielowi prywatnemu z urzędu,

- adwokata P. B. kwotę 723,24 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Na kwoty należne adwokatom z urzędu złożyły się: 420 zł – minimalna stawka podstawowa za reprezentację przed sądem rejonowym w postępowaniu zwyczajnym + 20% stawki podstawowej za każdy kolejny termin rozprawy (w przypadku adw. Ł. D. – 4 terminy, w przypadku adw. P. B. – 2 terminy) + 23 % VAT.

4

Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżoną z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania, którymi obciążył Skarb Państwa.

Wprawdzie oskarżona ma stały dochód w postaci emerytury, ale ponosi też stałe wydatki i to w niemałej wysokości, gdyż na tzw. życie pozostaje jej około 400 zł/msc. Stąd też sąd uznał, że orzeczona grzywna i zadośćuczynienie będą wystarczającą dolegliwością finansową, zaś obciążenie jej kosztami postępowania mogłoby spowodować poważny uszczerbek dla koniecznego jej utrzymania.

1Podpis