Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2021 roku.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący sędzia Przemysław Chrzanowski

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2021 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy D. L.

z udziałem zainteresowanego (...) w W.

przeciwko (...) w W.

o zasiłek chorobowy za okres od 17 lutego 2019 roku do 28 maja 2019 roku

w związku z odwołaniem D. L.

od decyzji (...) w W.

z dnia 23 lipca 2019 roku, znak (...)-05 oraz

z dnia 17 września 2019 roku, znak (...)-05

zmienia w całości zaskarżone decyzje w ten sposób, że przyznaje D. L. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 17 lutego 2019 roku do dnia 28 maja 2019 roku.

ZARZĄDZENIE

(...) (...)

Sygn. akt VI U 423/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 lipca 2019 roku, znak (...)-05, (...) w W. odmówił D. L. prawa do zasiłku chorobowego od 15 stycznia 2019 roku do dnia 28 maja 2019 roku.

Decyzją z dnia 17 września 2019 roku, znak (...)-05, (...) w W. zmienił ww. decyzję z dnia 23 lipca 2019 roku w ten sposób, że odmówił D. L. prawa do zasiłku chorobowego od 17 lutego 2019 roku do 28 maja 2019 roku.

W uzasadnieniu decyzji (...) wskazał, że okres zasiłkowy upłynął w dniu 24 stycznia 2019 roku. Natomiast pracodawca wypłacił odwołującej wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy od 15 stycznia 2019 roku do 16 lutego 2019 roku.

(decyzja z dnia 23.07.2019 r. i decyzja z dnia 17.09.2019 r. – a.r.)

Od obu powyższych decyzji D. L. wniosła odwołanie wskazując, że jej zdaniem niezdolności do pracy były wywoływane różnymi schorzeniami i nie można ich zaliczyć do jednego okresu zasiłkowego. W konsekwencji ubezpieczona wniosła o zmianę zaskarżonych decyzji poprzez przyznanie jej prawa do zasiłku chorobowego za sporny okres.

(odwołania – k. 1-4 oraz k. 1-6 a.s. VI U 476/19)

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołań, powołując się na zasadność wydanych decyzji.

(odpowiedzi na odwołania – k. 5-6 oraz k. 9-16 a.s. VI U 476/19)

Zainteresowany (...) Urząd w W. nie zajął stanowiska w niniejszej sprawie.

(k. 74)

Sąd ustalił, co następuje:

D. L. była niezdolna do pracy do dnia 12 listopada 2018 roku.

Ubezpieczona po dniu 12 listopada 2018 roku, czyli w okresie od 13 listopada 2018 roku do 14 stycznia 2019 roku - włącznie - była zdolna do pracy, czyli przez okres 63 dni.

Po raz kolejny odwołująca stała się niezdolna do pracy w okresie od 15 stycznia 2019 roku do 4 czerwca 2019 roku.

Niezdolność do pracy w okresie od 25 maja 2018 roku do 12 listopada 2018 roku i w okresie od 15 stycznia 2019 roku do 4 czerwca 2019 roku była z powodu tych samych schorzeń – zespołu cieśni kanału nadgarstka prawego oraz zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa szyjnego.

(opinia główna i uzupełniająca biegłego ortopedy K. K. – k. 127-127v; k. 146)

Prawomocnym wyrokiem z dnia 23 czerwca 2020 roku - wydanym w sprawie VI U 376/19 - Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił tamże zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. z dnia 19 czerwca 2019 roku, znak (...), w ten sposób, że przyznał D. L. prawo do zasiłku chorobowego za okres od 17 lutego 2019 roku do 4 czerwca 2019 roku.

W uzasadnieniu ww. wyroku Sąd ustalił, że niezdolność do pracy D. L. w okresie od 25 maja 2018 roku do 12 listopada 2018 roku i w okresie od 15 stycznia 2019 roku do 4 czerwca 2019 roku była z powodu tych samych, a w okresie przerwy, tj. od 13 listopada 2018 roku do 14 stycznia 2019 roku, odwołująca „nie była niezdolna do pracy”. Przerwa pomiędzy oboma okresami niezdolności do pracy czyli po 12 listopada 2018 roku oraz od 15 stycznia 2019 roku - wynosiła 63 dni. Wyrok nie został zaskarżony przez żadną ze stron i jest prawomocny.

(wyrok z dnia 23.06.2020 r. – k. 107 wydany w sprawie VI U 376/19, uzasadnienie –k. 111-113 w sprawie VI U 376/19)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie opinii głównej i uzupełniającej biegłego ortopedy K. K., gdyż w ocenie Sądu jest spójna z dokumentacją medyczną, a wnioski w niej zawarte są jasne i rzeczowe. Jednakże przede wszystkim podstawą dokonania ustaleń w tej sprawie jest fakt, że Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 czerwca 2020 roku wydał wyrok w sprawie o sygn. akt VI U 376/19, w którym prawomocnie przesądził kwestię tego, że odwołująca ma prawo do zasiłku chorobowego za sporny okres, gdyż w okresie braku zwolnień lekarskich, tj. po dniu 12 listopada 2018 roku, czyli w okresie od 13 listopada 2018 roku do 14 stycznia 2019 roku - włącznie - „nie była niezdolna do pracy”, czyli przez okres 63 dni.

W ww. sprawie VI U 376/19 odwołująca dochodziła zasiłku z tytułu zatrudnienia u płatnika składek B. Ś. (k. 8v akt VI U 376/19).

W nin. sprawie VI U 423/19 odwołująca dochodzi zasiłku z tytułu zatrudnienia w (...) Urzędzie w W..

Wobec tego, że opinia główna i uzupełniająca biegłego ortopedy K. K. i prawomocny wyrok z dnia 23 czerwca 2020 roku w sprawie o sygn. akt VI U 376/19 są zbieżne, jeśli chodzi o ustalenie, że w okresie od 13 listopada 2018 roku do 14 stycznia 2019 roku odwołująca odzyskała zdolność do pracy, to Sąd w takim zakresie oparł się na opinii biegłego i prawomocnym wyroku wydanym w sprawie o sygn. akt VI U 376/19. Sąd nie oparł się na opinii biegłego ortopedy M. G. głównej i uzupełniającej jako, że były sprzeczne z ustaleniami dokonanymi już w prawomocnej sprawie o sygn. akt VI U 376/19 i tymi ze zbieżnej z nimi w opinii biegłego K. K..

Sąd oddalił wniosek D. L. o przesłuchanie D. L. na podstawie art. 235 ² § 1 pkt. 3 k.p.c., ponieważ przesłuchanie odwołującej nie wniosłoby żadnych nowych okoliczności do sprawy.

Również Sąd oddalił wniosek (...) w W. o powołanie innego biegłego ortopedy na podstawie art. 235 ² § 1 pkt. 5 k.p.c., ponieważ zmierzał on jedynie do przedłużenia postępowania, skoro istnieje już prawomocny wyrok przesądzający kwestię zasiłku chorobowego będącego przedmiotem odwołania od obu decyzji w tej sprawie oraz wobec zbieżnej z tym wyrokiem opinii biegłego ortopedy K. K.. Nie można bowiem skutecznie wnioskować o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego jedynie na tej podstawie, że dotychczasowa opinia jest niekorzystna dla strony. Stanowisko to jest uzasadnione utrwalonym już orzecznictwem sądowym. Przykładowo można wskazać w tym miejscu wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 25 sierpnia 2011r. (I ACa 316/11 LEX nr 1095795) zgodnie z którym, niedopuszczenie dowodu z kolejnej opinii biegłego jest prawidłowe w sytuacji, jeżeli opinia nie odpowiada oczekiwaniom strony i nie zgłasza ona żadnych merytorycznych uwag do opinii. Samo stwierdzenie strony, że się z nią nie zgadza, nie oznacza, że opinia jest wadliwa. Podobnej treści jest również teza 2 wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 25 czerwca 2009r. (V ACa 139/09 LEX nr 551993) zgodnie z którą, o ewentualnym dopuszczeniu dowodu z opinii innego biegłego tej samej specjalności nie może decydować wyłącznie wniosek strony, lecz zawarte w tym wniosku konkretne uwagi i argumenty podważające miarodajność dotychczasowej opinii lub co najmniej miarodajność tę poddające w wątpliwość. W przeciwnym wypadku wniosek taki musi być uznany za zmierzający wyłącznie do nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu, co winno skutkować jego pominięciem.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest odwołanie D. L. od decyzji odmawiających jej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 17 lutego 2019 roku do 28 maja 2019 roku. Podstawą odmowy było uznanie przez(...) w W., że odwołująca wyczerpała okres zasiłkowy.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. – Dz. U. z 2019 roku, poz. 645, dalej, jako: ustawa zasiłkowa) zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni. Powyższy okres jest tzw. okresem zasiłkowym, którego wyczerpanie skutkuje odmową przyznania prawa do dalszego zasiłku chorobowego. Okres zasiłkowy przy schorzeniach odwołującej wynosił 182 dni. Z kolei art. 9 ust. 1 ustawy zasiłkowej wskazuje, że do okresu zasiłkowego wskazanego w art. 8 tej ustawy zalicza się również wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, a w ust. 2 wskazuje się, że do tego okresu zalicza się również okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.

Jednocześnie zgodnie z art. 365 § 1 k.p.c. orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Związanie orzeczeniem sądu rozciąga się na te ustalenia faktyczne zawarte w jego uzasadnieniu, na podstawie których bezpośrednio sąd zindywidualizował normę prawną, czemu dał wyraz w rozstrzygnięciu (zob. na ten temat np. wyroki SN: z 19.10.2012 r., V CSK 485/11, LEX nr 1243099; z 20.11.2014 r., V CSK 6/14; z 16.05.2013 r., IV CSK 624/12, LEX nr 1353259). Dokonując samodzielnych ustaleń, sąd nie może ignorować stanowiska zajętego w innej sprawie, w której stan faktyczny był konstruowany na podstawie tego samego zdarzenia, lecz biorąc je pod uwagę, obowiązany jest dokonać własnych, wszechstronnych ustaleń i samodzielnych ocen. Powaga rzeczy osądzonej rozciąga się na motywy wyroku w granicach, w których stanowią one konieczne uzupełnienie rozstrzygnięcia, niezbędne dla wyjaśnienia jego zakresu, a przede wszystkim indywidualizacji sentencji wyroku jako rozstrzygnięcia o przedmiocie sporu i w jakich motywy wyroku określają istotę danego stosunku prawnego.

W tej sprawie Sąd ustalił, że istnieje już prawomocne orzeczenie przyznające odwołującej prawo do zasiłku chorobowego za okres m.in. od 17 lutego 2019 roku do 28 maja 2019 roku. W wyroku z dnia 23 czerwca 2020 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI U 376/19 Sąd prawomocnie przesądził, że odwołująca ma prawo do zasiłku chorobowego za okres od 17 lutego 2019 r. do 4 czerwca 2019 r. czyli za okres nawet dalszy niż jest przedmiotem odwołania w tym postępowaniu. Sąd jest związany orzeczeniem przesądzającym kwestię zasadności zasiłku chorobowego za okres od 17 lutego 2019 roku do 28 maja 2019 roku. Wobec czego Sąd nie mógł czynić ustaleń przeciwnych skoro w tamtej sprawie została już prawomocnie rozstrzygnięta kwestia zasiłku za ten okres.

Ponadto, jak wynika z opinii głównej i uzupełniającej biegłego ortopedy K. K., odwołująca w okresie pomiędzy niezdolnościami do pracy, tj. po 12 listopada 2018 roku i przed 15 stycznia 2019 roku była zdolna do pracy. Oznacza to, że pomiędzy niezdolnościami do pracy z tożsamych przyczyn ortopedycznych, tj. do 12 listopada 2018 roku oraz od 15 stycznia 2019 roku, przerwa wynosiła dokładnie 63 dni. Wobec czego od 15 stycznia 2019 roku dla odwołującej należało otworzyć nowy okres zasiłkowy, którego 182 dzień nie upłynął do dnia 28 maja 2019 roku, który to jest ostatnim dniem niezdolności do pracy.

Sąd swoje rozstrzygnięcie oparł na rzetelnych, przekonywujących i zbieżnych ze sobą pisemnych opiniach głównej i uzupełniającej biegłego ortopedy K. K.. W ocenie Sądu opinie są wiarygodne, jasne, rzeczowe i nawzajem się uzupełniają. Zostały sporządzone przez specjalistę, po dogłębnej analizie całej dokumentacji medycznej oraz dodatkowo, po przeprowadzeniu badania lekarskiego. Opinie, jako logiczne i wyczerpujące, Sąd uznał za podstawę merytorycznego rozstrzygnięcia, przyjmując zawarte w nich ustalenia za własne.

Mając powyższe na względzie, w tym związanie prawomocnym wyrokiem Sądu z dnia 23 czerwca 2020 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI U 376/19 oraz spójną z tym wyrokiem opinię biegłego ortopedy K. K., Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. i ww. przepisów zmienił w całości zaskarżone decyzje i przyznał D. L. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 17 lutego 2019 roku do dnia 28 maja 2019 roku.