Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia, 26 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Rafał Wojnowski

Protokolant: Marianna Wójcik

po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2019 r., w Szczecinie

na posiedzeniu jawnym – rozprawie

sprawy z powództwa M. K. (K.)

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda M. K., kwotę 4100 zł (czterech tysięcy stu złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot:

- 4000 zł od dnia 26 lutego 2019 roku, do dnia zapłaty,

- 100 zł od dnia 5 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałej części,

III.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 280,84 zł (dwustu osiemdziesięciu złotych osiemdziesięciu czterech groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 9 czerwca 2017 r. M. K. wniósł o zasądzenie od (...) S.A. w W. kwoty 7000 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 10 czerwca 2016 r. tytułem zadośćuczynienia za krzywdę oraz kwoty 423,10 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 5 grudnia 2016 r. tytułem zwrotu kosztów leczenia, a także o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazał, że 5 maja 2016 r. miał miejsce wypadek drogowy, spowodowany przez osobę ubezpieczoną z tytułu ubezpieczenia o.c. posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanej. W wypadku tym powód doznał urazu głowy, kręgosłupa szyjnego, obręczy barkowej lewej, lewej kończyny górne, klatki piersiowej i mostka. Powód przez 6 tygodni nosił kołnierz ortopedyczny, musiał zażywać środki przeciwbólowe, przez kilka miesięcy miał lęki, uczucie niepokoju i kłopoty ze snem. Zdarzenie zostało zgłoszone pozwanej, która odmówiła wypłaty zadośćuczynienia twierdząc, że krzywda powoda była znikoma. Ponadto powód w związku z leczeniem wydatkował kwotę 595,79 zł, z czego pozwana zwróciła tylko 172,69 zł.

Po wydaniu nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym pozwana wniosła sprzeciw, żądając oddalenia powództwa w całości i zasądzenia kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazała, że kolizja miała taki przebieg, że nie mogła skutkować opisywanymi przez powoda urazami, a brak trwałych następstw wypadku potwierdziła opinia lekarza z zakresu ortopedii. W ocenie pozwanej skutki wypadku miały charakter minimalny, możliwy był powrót powoda do pełnej aktywności po 7 dniach, a dolegliwości powoda są wynikiem procesów chorobowych niezależnych od zdarzenia drogowego. Pozwana podniosła też, że powód jest policjantem, a więc niewielka kolizja nie powinna powodować u niego traumatycznych skutków, skoro jednym z kryteriów rekrutacji do służby w policji jest dokonały stan zdrowia psychicznego i wysoka odporność psychiczna. Nadto pozwana wskazała, że żądana kwota jest nieadekwatna do opisywanych przez powoda cierpień, a ewentualne odsetki od tej kwoty należą się dopiero od dnia wydania wyroku. Co do odszkodowania pozwana wskazała, że przyznana przez nią kwota pokrywa wszystkie wydatki pozostające w związku ze zdarzeniem, nie ma podstaw do zwrotu powodowi kosztów wydania prywatnych opinii neurologicznych, jako że były to wizyty wyłącznie w celach orzeczniczych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 maja 2016 r. w S. na skrzyżowaniu ulic (...) miała miejsce kolizja – kierujący pojazdem (...) nr rej. (...), jadąc środkowym pasem ruchu ul. (...) od stron ul. (...) w kierunku ul. (...) na skrzyżowaniu z ul. (...) nie zachował bezpiecznej odległości od poprzedzającego pojazdu i uderzył w tył samochodu marki K. V., kierowanego przez powoda. Powód miał w trakcie zdarzenia zapięte pasy, po zdarzeniu nie odczuwał dolegliwości bólowych. Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie o.c. posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanej. Zdarzenie zostało zgłoszone pozwanej.

Niesporne, nadto dowody: notatka k. 9, protokół powypadkowy k. 96-97

W wyniku zdarzenia w pojeździe kierowanym przez powoda powstały niewielkie uszkodzenia zderzaka.

Dowód: zdjęcia k. 53-56

W trakcie zdarzenia powoda „rzuciło do przodu”. Wieczorem w dniu zdarzenia powód zaczął odczuwać dolegliwości bólowe, wobec czego zgłosił się na (...) w szpitalu przy (...), zgłaszając ból kręgosłupa odcinka szyjnego. Wykonano RTG kręgosłupa szyjnego, które nie wykazało kostnych zmian pourazowych, stwierdzono ograniczenie ruchomości kręgosłupa, zawroty głowy, bóle głowy, zaburzenia równowagi, stwierdzono skręcenie kręgosłupa szyjnego.

Po raz kolejny powód zgłosił się na (...) w szpitalu przy (...) w dniu 31.05.2016 r. zgłaszając zaostrzenie dolegliwości w spoczynku i podczas snu. W badaniu stwierdzono wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych, ruchomość odcinka szyjnego kręgosłupa ograniczona bólowo. Rozpoznano ostry pourazowy zespół bólowy odcinka szyjnego kręgosłupa, skręcenie kręgosłupa szyjnego typu „smagnięcie biczem”. Zakwalifikowano powoda do leczenia zachowawczego z zaleceniami zakazu dźwigania, farmakoterapii bólu doraźnie, kinezyterapii.

Powód leczył się u lekarza ortopedy traumatologa K. K. (2), wizyta odbyła się .11.10.2016 r., powód zgłaszać dolegliwości bólowe szyi, klatki piersiowej, obręczy barkowej, lęki, niepokój, zaburzenia snu.

Powód przez 6 tygodni nosił kołnierz ortopedyczny, przyjmował leki przeciwbólowe.

W dniu 26.08.2016 r. wykonano u powoda badanie rezonansem magnetycznym, stwierdzając niewielkie wypukliny pierścieni włóknistych krążków miedzykręgowych C3/C4 i C5/C6, odkształcające nieco przednią powierzchnię worka oponowego, bez ewidentnych cech ucisku korzeni nerwów rdzeniowych. Nie stwierdzono uchwytnych zmian strukturalnych rdzenia kręgowego.

15.06.2016 r. powód został skierowany na zabiegi fizjoterapeutyczne.

Po zdarzeniu powód nie mógł kosić trawy na działce, budować domku rekreacyjnego bawić się z dziećmi, nie mógł spać na brzuchu, po środkach przeciwbólowych był ospały. Z uwagi na ograniczoną ruchomość szyi przez jakiś czas nie mógł prowadzić samochodu. Nie korzystał ze zwolnień lekarskich, gdyż miał w tym czasie urlop i nie chciał tracić nagrody.

Przez jakiś czas powód nie mógł uprawiać sportów siłowych, tak jak przed zdarzeniem.

Przed zdarzeniem powód był zdrowy.

Do dziś powód odczuwa dyskomfort przy kierowaniu pojazdem na skrzyżowaniach.

Dowód: dokumentacja lekarska k. 14-25,

- zeznania K. K. (3) k. 79v-80, zeznania K. R. k. 109

- zeznania M. K. w charakterze strony k. 109v-110

Powód otrzymał kwotę 495,79 zł (zawierającą zwrot kosztów zakupu leków, oraz wizyt lekarskich tożsamych ze zgłoszonymi w niniejszym postępowaniu, oprócz jednej wizyty neurologa za którą zapłacił 100 zł) oraz 3900 zł w związku z 6% uszczerbkiem na zdrowiu w ramach grupowego (...).

Dowód: decyzje k. 120-122, dokumentacja A. k. 125-145

W dniu 8.11.2016 r. branżowa komisja lekarska stwierdziła u powoda 5% uszczerbek na zdrowiu i z tego tytułu powód otrzymał stosowne odszkodowanie.

Dowód: orzeczenie k. 27, dokumentacja k. 94-103

Badający powoda na zlecenie pozwanej lekarz W. T. stwierdził przejściowy, niewielki i krótkotrwały rozstrój zdrowia, bez podstaw do ustalenia trwałego uszczerbku na zdrowiu.

Dowód: ocena następstw szkody k. 57-60

Powód wydatkował 14,56 zł na leki przeciwbólowe (faktura n (...)), 150 zł na opinię neurologiczną (faktura (...)), 15,87 zł na leki przeciwbólowe (faktura nr (...) z 9. (...)), 150 zł na opinię neurologiczną (faktura nr (...)), 100 zł na opinię neurologiczną (faktura nr (...)), 25,14 zł na leki przeciwbólowe (faktura (...) z 4.08.2016), 150 zł na poradę lekarską (lek. ortopeda) (faktura (...)).

Dowód: faktury k. 28-34

Pismem z 10.06.2016 r. pozwana odmówiła powodowi wypłaty zadośćuczynienia, wskazując, że badania nie ujawniły u powoda zmian pourazowych, trwałych czy długotrwałych następstw zdarzenia. Pozwana przyznała natomiast odszkodowanie kwocie 22,69 zł, tj. koszt poniesiony zgodnie z fakturą (...) r. w kwocie 14,56 zł i koszt poniesiony zgodnie z fakturą (...) w kwocie 8.13 zł. Za niezasadny uznała koszt sporządzenia opinii neurologicznej (faktura (...) r.), wskazując, że nie jest to koszt leczenia.

Dowód: pismo k. 10

Po złożeniu przez powoda reklamacji pismem z 5 grudnia 2016 . pozwana uwzględniła dodatkowo koszt wizyty neurologicznej w kwocie 150 zł (faktura (...)).

Dowód: pismo k. 11-12

M. K. podczas wypadku w dniu 5 maja 2016r. doznał tzw. przesuwającego urazu kręgosłupa szyjnego („smagnięcia biczem”), co jest przeważnie skutkiem wypadków drogowych z najechania. Uraz taki wywołuje zespół bólowy kręgosłupa szyjnego, bóle szyjno-ramienne występujące u powoda. Następstwem urazu był przewlekły ból korzeniowy. Dolegliwości bólowe o większym nasileniu mogły po wypadku utrzymywać się przez okres około 3-4 tygodni, o mniejszym nasileniu do kilku miesięcy. Proces leczenia następstw urazu z dnia 05.05.2016r. został zakończony i obecnie nie występują odchylenia od stanu prawidłowego, brak objawów zespołu bólowego, brak ogniskowych objawów neurologicznych. Podczas wypadku M. K. doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Następstwem wypadku były utrzymujące się kilka miesięcy u powoda dolegliwości bólowe. Przy uwzględnieniu jednostki chorobowej powoda procentowy uszczerbek na zdrowiu: „Urazowe zespoły korzonkowe (bólowe, ruchowe, czuciowe lub mieszane) w zależności od stopnia: szyjne został oceniony przez biegłych lekarzy na 2% - punkt 94a. (wg rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18.12.2002 roku w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. z dnia 28 grudnia 2002 roku, Nr 232, poz. 1974). Obrażenia doznane przez powoda, oraz zalecone noszenie kołnierza S., w pierwszym okresie po wypadku, utrudniały codzienne funkcjonowanie. Stwierdzone zmiany dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego nie są bezpośrednio związane z wypadkiem. Tego typu zmiany mogą nasilać dolegliwości bólowe będące następstwem wypadku.

Dowód: opinia biegłych k. 151-155, uzupełnienie opinii k. 181

Sąd zważył co następuje.

Podstawę prawną żądania stanowi przepis art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2). Zgodnie z § 4 art. 822 k.c., uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Dla przyjęcia odpowiedzialności ubezpieczyciela konieczne jest zaistnienie przesłanek odpowiedzialności, a więc zdarzenia, z którym umowa wiąże obowiązek odszkodowawczy, powstania szkody oraz związku przyczynowego między zdarzeniem sprawczym a faktem, z którego szkoda wynika, przy czym zgodnie z art. 361 k.c. powinien to być adekwatny związek przyczynowy.

W rozpoznawanej sprawie niespornym był fakt zawarcia przez sprawcę zdarzenia umowy ubezpieczenia OC z pozwanym i zaistnienie powodującego szkodę zdarzenia, za które odpowiadała osoba ubezpieczona.

Przepis art. 444 § 1 zd. 1 k.c. stanowi, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Podstawą prawną dochodzonego zadośćuczynienia stanowi art. 445 § 1 k.c. w związku z art. 444 § 1 k.c. Zgodnie z dyspozycją powyższych przepisów – w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może także przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Podstawową przesłanką warunkującą, w myśl art. 445 § 1 k.c., możliwość domagania się zadośćuczynienia za doznaną krzywdą jest spowodowanie czynem niedozwolonym uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. Uszkodzenie ciała polega na naruszeniu integralności fizycznej człowieka, natomiast rozstrój zdrowia wyraża się w zakłóceniu funkcjonowania poszczególnych organów, bez ich widocznego uszkodzenia. Uprawnioną do dochodzenia odszkodowania jest osoba, która doznała uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia na skutek zdarzenia, za które odpowiedzialność ponosi inna osoba. Odszkodowanie przewidziane w tym przepisie obejmuje wszelkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, pod warunkiem ich konieczności, celowości i rzeczywistego poniesienia. Celem regulacji zawartej w treści art. 444 k.c. jest określenie sposobu naprawienia szkody, nie zaś przesłanek odpowiedzialności. Te ostatnie zależą od podstawy odpowiedzialności uregulowanej w przepisach odrębnych. Zatem roszczenie odszkodowawcze może być dochodzone tylko wtedy, kiedy zaistniało zdarzenie, z którym ustawa łączy odpowiedzialność i jedynie w granicach następstw określonych przez konstrukcje normalnego związku przyczynowego.

Bezsporne w sprawie było przyjęcie odpowiedzialności przez pozwaną za sprawcę zdarzenia. Pozwana kwestionowała od samego początku zgłoszenia szkody, że powód doznał jakiejkolwiek krzywdy, kwestionowała także mechanizm działania na pojazd, którym powód się poruszał, jak również oddziaływanie siły bezwładności, z której wyniknąć miały następstwa w zdrowiu powoda. Pozwana wypłaciła tytułem zwrotu kosztów leków i wizyty lekarskiej 172,69 zł. W ocenie Sądu niezasadnie strona pozwana kwestionowała wystąpienie określonych fizycznych następstw zdarzenia, dolegliwości bólowych, dyskomfortu w codziennym funkcjonowaniu, ponieważ materiał dowodowy jednoznacznie potwierdził okoliczności zdarzenia, oraz wystąpienie następstw. Należało także podkreślić to, że powód mimo tych dolegliwości pełnił służbę, a więc zmniejszał ewentualną szkodę w utracie zarobków, gdyby przebywał na zwolnieniu lekarskim. Ponadto następstwa zdrowotne zdarzenia potwierdziła branżowa komisja lekarska, która zakwalifikowała powoda do przyznania odszkodowania. Oprócz tego następstwa fizyczne opisywali przesłuchani w sprawie świadkowie, w tym sam powód i korespondują one z dokumentacją lekarską.

Dowodem z opinii biegłych i materiałem osobowym powód udowodnił zakres długotrwałego uszczerbku na zdrowiu tj. że wyniósł on 2% biorąc pod uwagę akt prawny dotyczący prawa pracy. Wskaźnik ten ma jednak pomocnicze znaczenia przy szacowaniu rozmiaru i zakresu krzywdy. Zgodnie z powszechnie przyjętym stanowiskiem orzecznictwa i doktryny [ vide G. Bieniek (w:) Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga trzecia. Zobowiązania, t. I, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1996, s. 369 – 370] zadośćuczynienie ma służyć złagodzeniu doznanych przez poszkodowanego cierpień fizycznych i psychicznych. Sąd powinien wziąć w tym zakresie wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych, trwałość skutku niedozwolonego, prognozy na przyszłość, wiek poszkodowanego oraz wpływ czynu niedozwolonego na jego życie rodzinne, zawodowe i towarzyskie; ale także uwzględnić aktualne stosunki majątkowe społeczeństwa, tak aby wysokość zadośćuczynienia była utrzymana w rozsądnych granicach.

Powód opinią biegłych, a także zeznaniami świadków oraz zeznaniami w charakterze strony wykazał, że doznał długotrwałego niewielkiego uszczerbek na zdrowiu i był on związany z przedłużającym się dolegliwościami bólowymi związanymi z wypadkiem. Z tego powodu Sąd uznał, że problemy ze snem, inna, wymuszona niż zwykle pozycja snu, niewysypianie się spowodowały dłuższy dyskomfort w funkcjonowaniu codziennym przez wiele miesięcy. Powszechnie wiadomo, że brak dobrego, zdrowego snu wpływa na zwykłe, codzienne życie. Stąd też biorąc pod uwagę wykonywany zawód i związaną z nim wyższą niż zwykle odporność na ból Sąd przyjął, że kwota 4000 zł jest sumą odpowiednią do krzywdy wyrażającej się ww. objawami. W pozostałej części powództwo podlegało oddaleniu jeśli chodzi o zadośćuczynienie. Natomiast co do zwrotu kosztów wizyt lekarskich i innych przedłożonych rachunków, to stwierdzić trzeba, że obaj ubezpieczyciele tj. pozwana oraz (...)wypłaciły już powodowi zgłaszane rachunki poza jedną wizytą lekarską u neurologa na kwotę 100 zł. W ocenie Sądu była ona celowa, choć dodatkowo miała ona na celu ocenę stanu zdrowia pod kątem trwałych, czy też innych skutków na zdrowiu powoda. Biegli sądowi wskazali w opinii, że objawy neurologiczne już nie występują. Opinia biegłych była jasna, logiczna, wnioski wynikały z wywodów. Jak wskazano wyżej opiniowani o uszczerbku przy pomocy przepisów z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych w niniejszym postępowaniu miało charakter pomocniczy i weryfikujący trwałość, czy też długotrwałość ewentualnych następstw wypadku i rokowań na przyszłość, co wpływa na ocenę rozmiaru krzywdy strony. Stąd też zasądzono łączną kwotę 4100 zł i w pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 k.c. Odsetki należą się za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego (art. 481 k.c.), a termin spełnienia świadczenia w przypadku tej sprawy wynikał z możliwości ustalenia zakresu krzywdy przy pomocy biegłych w niniejszym postępowaniu, stąd też w tym przypadku odsetki od zadośćuczynią za krzywdę należały się od dnia wyrokowania. Z art. 817 § 1 i 2 k.c., wynika że ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku; gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. W zakreślonym terminie w ustawie możliwy był zwrot wydatków poniesionych przez powoda, dlatego też odsetki należne zostały zasądzone zgodnie z żądaniem, ponieważ była to daty późniejsza (data pisma odmownego uznania zgłoszonych roszczeń zwrotu kosztów leczenia) niż rzeczywista wymagalność roszczenia w tym zakresie.

Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów wskazanych w części wstępnej uzasadnienia. Opinie biegłych były jasne i logiczne, a wnioski wynikały z ich wywodów. W ocenie Sądu nie zachodziły żadne wątpliwości co do treści opinii i ich wywodów, więc dalsze prowadzenie postępowania dowodowego w tym względzie prowadziłoby do zbędnego przedłużenia postępowania.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu, zwarte w punkcie III wyroku znajduje podstawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c., który stanowi, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Powód wygrał proces w 55,2329889129878 %, a pozwany w 44,7670110870122%.

Koszty poniesione przez stronę powodową wynosiły łącznie 2189 zł, a przez pozwaną 3328,10 zł. Suma kosztów strony powodowej pomnożona przez procent wygranej dała sumę 1209,05 zł, a strony pozwanej – 489,89 zł więc po kompensacji na rzecz strony pozwanej powinno zostać zasądzone 280,84 zł, o czym orzeczono w punkcie III wyroku.

2019-03-13