Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1229/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3 – 8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione.

Dowód

Numer karty

1.1.1.

T. J.

art. 244 k.k.

T. J. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze, w sprawie sygn. akt II K 981/15, m.in. za czyn z art. 178a § 1 k.k.. W wyroku tym wymierzono mu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres roku zobowiązując go do zwrotu dokumentu uprawniającego go do prowadzenia pojazdów. Wyrok uprawomocnił się 5 marca 2016 r.

Odpis wyroku

Dane o karalności

k.14;

k.20.

1.1.1.

T. J.

art. 244 k.k.

T. J. 2 lutego 2017 roku kierował po drodze publicznej tj. jadąc ul. (...) w J. samochodem F. (...).

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego;

Zeznania K. R.;

Zeznania J. R.

k.256-261;

k.270, 305;

k.278, 305-306.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione.

Dowód

Numer karty

1.2.1.

T. J.

art. 244 k.k.

T. J. nie był kierowcą samochodu F. (...) który 2 lutego 2017 roku poruszał się ul. (...) w J.

wyjaśnienia oskarżonego

k.256-261.

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

L.p. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.1.2.

Wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego były wiarygodne w zakresie w jakim podał, iż 2 lutego 2017 roku poruszał się pojazdem F. (...), gdyż znajdowały one potwierdzenie w zeznaniach świadków K. R. i J. R.. Wiarygodne były również wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim wskazał, iż wiedział, że orzeczono wobec niego sądowy zakaz prowadzenia pojazdów gdyż oskarżony nie miał powodów by wskazywać na obciążające go okoliczności, gdyby nie miały one miejsca w rzeczywistości.

2.1.2.

Zeznania K. R.

Świadek jest osobą obcą dla oskarżonego – miał kontakt ze zdarzeniem wyłączanie z racji swoich obowiązków służbowych. Toteż nie miał powodów by podawać nieprawdziwe, obciążające oskarżonego okoliczności narażając się przez to na odpowiedzialność karną za składanie fałszywych zeznań. Nadto okoliczność wskazane w zeznaniach świadka korespondowały z zeznaniami J. R.. Skoro świadkowie ci kategorycznie wskazali, iż to oskarżony kierował samochodem (nie zaś jakakolwiek inna osoba) odmienne wyjaśnienia oskarżonego były niewiarygodne. Podkreślić należy, iż K. R. zapewnił, że rozpoznał oskarżonego – w czasy gdy on kierował pojazdem będącym w ruchu – gdyż był dzielnicowym w rewirze, w którym mieszał w tym czasie oskarżony dodając, że z tego powodu, iż wiedział, że oskarżony ma aktywny zakaz kierowania pojazdami podjęto decyzję o zatrzymaniu prowadzonego przez niego pojazdu. Te okoliczności czyniły zeznania świadka logicznymi a przez to wiarygodnymi.

2.1.2.

Zeznania J. R.

Świadek jest osobą obcą dla oskarżonego – miał kontakt ze zdarzeniem wyłączanie z racji swoich obowiązków służbowych. Toteż nie miał powodów by podawać nieprawdziwe, obciążające oskarżonego okoliczności narażając się przez to na odpowiedzialność karną za składanie fałszywych zeznań. Nadto okoliczność wskazane w zeznaniach świadka korespondowały z zeznaniami K. R.. Skoro świadkowie ci kategorycznie wskazali, iż to oskarżony kierował samochodem (nie zaś jakakolwiek inna osoba) odmienne wyjaśnienia oskarżonego były niewiarygodne. Podkreślić należy, iż J. R. zapewnił, że podjęto decyzję o zatrzymaniu kierowanego przez oskarżonego pojazdu tylko z tego powodu, że K. R. rozpoznał oskarżonego – w czasy gdy on kierował pojazdem będącym w ruchu – o którym wiedział z racji czynności służbowych, że ma aktywny zakaz kierowania pojazdami. Te okoliczności czyniły zeznania świadka logicznymi a przez to wiarygodnymi.

2.1.1., 2.1.2.

Dowody z dokumentów

Dokumenty sporządzono w odpowiedniej formie, pochodzą od uprawnionych podmiotów, ich rzetelności nie kwestionowano podczas procesu.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz
niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

L.p. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

2.2.1.

Wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim zapewnił, iż to nie on kierował 2 lutego 2017r. samochodem F. (...) który poruszał się ul. (...) w J. były niewiarygodne bowiem pozostawały w sprzeczności z wiarygodnymi zeznaniami K. R. i J. R.. Gdyby bowiem ci funkcjonariusze Policji nie mieli pewności, iż to oskarżony (a nie jakakolwiek inna osoba) jest kierową tego samochodu, nie podjęliby wobec niego interwencji, która spowodowała, iż musieli zawrócić swoim radiowozem za pojazdem kierowanym przez oskarżonego.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

X

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

część wstępna wyroku i pkt I części dyspozytywnej wyroku

T. J.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

T. J. swoim zachowaniem z 2 lutego 2017 roku polegającym na tym, że na ul. (...) w J. kierował po drodze publicznej pojazdem marki F. (...) wbrew orzeczonemu wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze w sprawie sygn. akt II K 981/15 zakazowi prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 12 miesięcy od 05.03.2016r. do 05.03.2017r., wyczerpał znamiona czynu z art. 244 k.k.

Oskarżony wiedział, że ma orzeczony taki zakaz toteż, kierując pojazdem po upływie niespełna jedenastu miesięcy od uprawomocniania się wyroku dopuścił się tego czynu umyślnie.

Oskarżony jest zdolny do zawinienia.

Zważywszy, iż w dacie czynu oskarżonego (2 lutego 2017 roku) obowiązywała inna ustawa – kodeks karny – niż w dacie wyrokowania, Sąd zastosował ustawę uprzednio obowiązującą (w dacie czynu oskarżonego), gdyż była ona względniejsza dla oskarżonego. W dacie czynu oskarżonego nie obowiązywał bowiem art. 42 § 1a pkt 2 k.k. który został wprowadzony do kodeksu karnego ustawą z dnia 23 marca 2017 r. (Dz.U. z 2017 r. poz. 966) od 1 czerwca 2017r. Tym samym ustawa ówcześnie obowiązująca nie powodowała konieczności orzeczenia wobec oskarżonego obecnie obligatoryjnego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów. Tym samym do kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego zastosowano przepis art. 4 § 1 k.k.

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania.

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania.

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności.

T. J.

pkt I części dyspozytywnej wyroku

Zarzut w części wstępnej wyroku

Stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego występku był większy niż nieznaczny. Za surowszym potraktowaniem zachowania oskarżonego przemawiał fakt, że kierował on samochodem w godzinach popołudniowych (a zatem gdy natężenie ruchu jest większe) poruszając się istotną dla J. drogą co także potęgowało natężeniu ruchu.

Sąd uznał, iż kara o charakterze wolnościowym, przy zastosowaniu art. 37a k.k., w wymiarze 200 stawek dziennych grzywny będzie wystarczającą dolegliwością, by wdrożyć oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego (cel w zakresie prewencji indywidualnej) oraz wykazania, iż przestępstwo nie pozostaje bez odpowiedniej dolegliwości karnej co utrwali prawidłowe wzorce społeczne (cel w zakresie prewencji generalnej). Ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na 20 złotych Sąd wziął pod uwagę deklarowaną przez oskarżonego sytuację majątkową tj. miesięczne wynagrodzenie w kwocie 1000 euro (art. 33 § 3 k.k.).

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności.

6. innE zagadnień

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności.

pkt II części dyspozytywnej wyroku

Oskarżony posiada stale miesięczne dochody z pracy toteż może samodzielnie ponieść koszty procesu bez uszczerbku dla utrzymania siebie i rodziny. Tym samym Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 1437,60 złotych, w tym na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył mu 400 złotych opłaty.

6.  Podpis