Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy w Goleniowie, Wydział II Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Żmijewska

Protokolant: Justyna Romańczuk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu: 16 października 2018r, 13 grudnia 2018r, 14 lutego 2019r

sprawy: T. O., syna A. i D. z domu L., ur. (...) w S., karanego

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 15 kwietnia 2016 roku w G. groził T. S. pozbawieniem życia przy czym groźby te wzbudziły u wymienionego uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione tj o czyn z art. 190§1k.k.

2.  w dniu 11 kwietnia 2016 roku w G. groził K. S. (1) pozbawieniem życia oraz zniszczeniem mienia poprzez spalenie domu mieszkalnego w miejscowości R. przy czym groźby te wzbudziły u wymienionego uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione tj o czyn z art. 190§1k.k.

I.  uznaje oskarżonego T. O. za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt 1-2 części wstępnej wyroku, kwalifikowanych każdy z art. 190§1k.k. przyjmując, iż stanowiły one ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91§1k.k. i za te czyny na podstawie art. 190§1k.k. w zw. z art. 91§1k.k. w zw. z art. 34 § 1a pkt 1 k.k. i art. 35 § 1 k.k. wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym

II.  na podstawie art. 39 pkt 2 b k.k. w zw. z art. 41a§1 i §4 k.k. w zw. z art. 43§1 k.k. orzeka wobec oskarżonego T. O. zakaz kontaktowania się z pokrzywdzonymi T. S. i K. S. (1) w sposób bezpośredni jak i za pomocą środków teleinformatycznych przez okres 1 (jednego) roku

III.  na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 616§1 pkt 2 k.p.k. i § 11 ust 2 pkt. 3 w zw. z § 15 ust 3 w zw. z §17 ust 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22.10.2015r zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego T. S. tytułem zwrotu wydatków kwotę 3600zł (trzy tysiące sześćset złotych)

IV.  na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 616§1 pkt 2 k.p.k. i § 11 ust 2 pkt. 3 w zw. z § 15 ust 3 w zw. z §17 ust 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22.10.2015r zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego K. S. (1) tytułem zwrotu wydatków kwotę 2520zł (dwa tysiące pięćset dwadzieścia złotych)

V.  na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości oraz wymierza mu opłatę w kwocie 180 (stu osiemdziesięciu) złotych.

Sygn akt II K 281/18

UZASADNIENIE

T. S. i M. S. byli małżeństwem od (...) Wspólnie mają troje dzieci : T., E. i O.. Od 2014r wzajemne relacje małżonków zaczęły się pogarszać. Pokrzywdzony nie akceptował działalności i sposobu zachowania żony, która ostatecznie w marcu 2016 wyprowadziła się. Nie mogąc wymusić na żonie zmiany zajęcia, z którego uzyskiwała dochód T. S. złożył w dniu 08.03.2016r do Sądu Rejonowego w (...) III Wydziału Rodzinnego i Nieletnich wniosek o ograniczenie żonie władzy rodzicielskiej nad wspólnymi dziećmi.

Po rozmowie z żoną i poczynieniu wzajemnych ustaleń w dniu 11.03.2016r T. S. wycofał wniosek. Jednak już po niespełna miesiącu tj. 06.04.2016r złożył do sądu pismo w którym oświadczył, iż podtrzymuje swój wniosek o ograniczenie żonie władzy rodzicielskiej.

Pozostając w konflikcie z mężem M. S. przyjeżdżając do dawnego miejsca zamieszkania chciała widzieć się z dziećmi, zabrać je ze sobą. Na tym tle wybuchały spory, kłótnie zarówno z mężem jak i pozostałymi członkami rodziny. W ich trakcie M. wykrzykiwała, że naśle na nich swoich ludzi, była agresywna.

W dniu 07 kwietnia 2016r T. S. złożył w KPP w G. zawiadomienie dotyczące zarówno zachowania żony jak i gróźb, które w postaci wiadomości SMS wpłynęły na jego numer telefonu.

O swoich rodzinnych problemach M. S. informowała oskarżonego T. O., z którym pozostawała w nieformalnym związku.

Dowód : zeznania T. S. k. 2-3, 13-14, 460v-461v

kopia dokumentów z akt sprawy o sygn (...) k. 44-54

zeznania M. S. k. 21-22, 487v-488

zeznania M. S. k. 24-26 (w części), 488

zeznania J. S. k 28-29, 488v-489

W dniu 11 kwietnia 2016 roku ojciec T. K. S. pracował sklepie (...) w G. jako (...). W trakcie wykonywania swoich obowiązków został poproszony do biura gdzie w rozmowie z kierowniczką dowiedziała się, iż ta nie życzy sobie by przychodzili klienci i mówili, iż jest pedofilem i na portalu F. wypisuje do jakiś małoletnich. K. S. (1) zaprzeczył by takie sytuacje miały miejsce.

Po około 30 minutach do pokrzywdzonego zadzwoniła pracownica informacji i powiedziała, że czeka na niego jakichś dwóch panów, którzy chcą się z nim widzieć.

Był to oskarżony T. O., któremu towarzyszył jego znajomy. Oskarżony przyjechał do sklepu samochodem marki M. wraz z kolegą i żoną pokrzywdzonego T. M. S., swoja aktualną partnerką. Po zaparkowaniu auta pod sklepem wysiadł i wraz ze znajomym wszedł do sklepu. Pracującą w informacji D. Ł. (1) zapytał czy pracuje tu K. S. (1) i powiedział, że chce z nim porozmawiać w sprawie służbowej. D. Ł. (1) poprosiła K. S. (1), gdy ten przyszedł wskazała mu oczekujących na niego mężczyzn.

Gdy K. S. (1) podszedł do oskarżonego i zapytał o co chodzi oskarżony stwierdził „właśnie chciałem zobaczyć ciebie jak wyglądasz”, a następnie powiedział „pamiętaj skurwysynu jak twój syn nie wycofa tego co zakładał dla M. tych spraw to was pozabijamy, jak nie my to moi ludzie, a wasze budy gdzie mieszkacie spalimy”. Po tych słowach skarżony zaczął wychodzić ze sklepu. Przechodząc przez drzwi krzyknął jeszcze „ludzie tu w ochronie pracuje pedofil, nie puszczajcie tu do sklepu dzieci, pedofil”. Słowa wykrzykiwane przez oskarżonego podczas wychodzenia ze sklepu usłyszała córka pokrzywdzonego M. S., która w tym czasie stała przed wejściem.

K. S. (1) widział jak mężczyźni ci wsiadają do samochodu marki M. (...) koloru czarnego o nr rej (...)

O zaistniałym zdarzeniu początkowo K. S. (1) nie informował policji. Gdy jednak pod domem zobaczył ten sam samochód, który widział pod sklepem zadzwonił po policję. Po przybyciu na miejsce funkcjonariuszy policji pokrzywdzony zauważył, iż z samochodu tego wysiada jego synowa M. S. w towarzystwie innego nie znanego u mężczyzny. Był to D. N.

Dowód : zeznania K. S. (1) k 7-9, 294, 315, 459v-460v

zeznania T. S. k. 13-14, 299, 313, 460-461v

zeznania M. S. (córki K. S.) k. 21-22

zeznania D. Ł. (2) k. 40-41, 497v

zeznania J. K. (1) k. 45, 498

wyjaśnienia T. O. k. 405-406 (w części), 459v

zeznania M. S. (żony T S.) k. 24-26 (w części)

W dniu 15 kwietnia 2016 roku T. S. pojechał do Sądu Rejonowego w (...), do budynku przy ul. (...), chciał porozmawiać z panią kurator. Jadąc samochodem zobaczył m., którego wcześniej widział pod swoim domem. Zauważył, że wysiada z niego jego żona M. S.. Gdy żona poszła w kierunku budynku sądu postanowił zrobić zdjęcie tego auta uznając, iż jest śledzony. Gdy szedł w kierunku tego samochodu wysiadł z niego oskarżony T. O., który zaczął iść w jego kierunku mówiąc, że dni pokrzywdzonego są policzone, że go odstrzeli. Mówiąc to podniósł bluzę pod którą miał jakiś przedmiot. Wystraszony T. S. uciekł do budynku sądu.

Dowód : zeznania T. S. k.13-14, 290, 313 , 460-461v

wyjaśnienia T. O. k. 405-406 (w części)

zeznania M. S. (żony T S.) k. 24-26 (w części), 488

Oskarżony T. O. urodził się (...), ma (...). Posiada wykształcenie (...) zawód wyuczony – (...) Obecnie przebywa w Zakładzie Karnym. Przed osadzeniem utrzymywał się z prac dorywczych uzyskując wynagrodzenie w kwocie około 2.500zł. Posiada zobowiązanie alimentacyjne na jedno dziecko w kwocie 500zł. W przeszłości był wielokrotnie karany sądownie.

Dowód : oświadczenie oskarżonego k. 404

dane osobo poznawcze k.. 401

karta karna k. 468-470

Słuchany na etapie postępowania przygotowawczego oskarżony oświadczył, iż nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach wskazał, iż był pod sklepem (...) z narzeczoną M. S. i nieznanym mu mężczyzną. Wiedział – z relacji M., z którą był w związku od półtora roku - o jej problemach z rodziną. W sklepie poprosił o zawołanie K. S. (1) i powiedział mu aby nigdy więcej nie dotykał M. jak przyjdzie do dzieci lub po swoje rzeczy. Zaprzeczył by groził pokrzywdzonemu. Nie krzyczał, nie wyzywał. Przyznał też, że była sytuacja gdy przyjechał pod sąd z M.. M. poszła do sądu, on sam pozostał w aucie na miejscu kierowcy. Zobaczył wtedy T. S. idącego do sądu, ten podszedł do samochodu i zaczął robić mu zdjęcia. Zadzwonił do M. prosząc by szybko wyszła. Sam wysiadł z samochodu i zaczął iść w stronę sądu. Wtedy T. S. zagrodził mu drogę i chyba robił mu zdjęcia. Wtedy oskarżony krzyknął do dzieci na boisku „patrzcie dzieci pedofil”. Nie groził T., miał w ręku jedynie telefon. Wskazał, iż te oskarżenia to odwet za to, że M. odeszła od T. i jest w związku z oskarżonym.

Dowód : wyjaśnienia oskarżonego k. 404-407, 459v , 487

Ustaleń faktycznych w sprawie sąd dokonał na podstawie uznanych za wiarygodne : zeznań pokrzywdzonych K. S. (1) i T. S.. Zeznania złożone przez te osoby znalazły potwierdzenie w zeznaniach złożonych przez M. S. (córkę i siostrę pokrzywdzonych), J. S. oraz D. Ł. (2) i J. K. (1).

Zeznania wskazanych powyżej osób są pełne, wewnętrznie niesprzeczne, wzajemnie się uzupełniają wtórząc logiczny ciąg zdarzeń.

Zeznania pokrzywdzonych – w zakresie w jakim odnosiły się do spraw prowadzonych przed Sądem Rodzinnym – znalazły potwierdzenie w treści dokumentów zebranych w aktach sprawy.

Analiza wyjaśnień złożonych przez oskarżonego wskazuje, iż co do istoty przyznaje on, iż w dniach opisanych w akcie oskarżenia widział się z pokrzywdzonymi w miejscach przez nich wskazanych. Przyznaje też, iż rozmawiał z K. S. (1) oraz, że pod sądem nazwał T. S. pedofilem. Zaprzecza jednak by groził któremukolwiek z nich. Wskazuje, że w przypadku K. S. (1) jedynie poprosił by nie dotykał więcej M., a co do T., że jedynie nazwał go pedofilem (k.487).

W zakresie w jakim oskarżony przyznaje, że w dniach wskazanych w opisie każdego z zarzucanych mu czynów widział się z pokrzywdzonymi sąd jego wyjaśnienia uznał za wiarygodne. Za polegające na prawdzie sąd przyjął również jego oświadczenia co do tego, że od 1,5 roku pozostawał w nieformalnym związku z M. S. tj żoną pokrzywdzonego T. S., i że od niej wiedział na temat jej relacji z mężem, dziećmi i pozostałymi członkami rodziny. W pozostałym zakresie tj. co do rodzaju wypowiedzianych w stosunku do pokrzywdzonych słów sąd wyjaśnienia uznał za niepolegające na prawdzie, a wskazujące na przyjęta linie obrony.

Dokonując oceny zeznań złożonych przez M. S. (żonę T. S. i obecnie narzeczoną oskarżonego T. O.) sąd miał na względzie, iż jak wynika z treści jej zeznań – które w tym zakresie znajdują potwierdzenie w pozostałym zebranym w sprawie materiale dowodowym w tym m.in. w zeznaniach obu pokrzywdzonych i pracowników sklepu (...) - nie była ona bezpośrednio obecna przy spotkaniu oskarżonego z K. S. (1) jak i T. S. ( w tym czasie była w sądzie). Nie mogła więc słyszeć i nie słyszała słów wypowiadanych przez oskarżonego.

Fakt, iż słuchana jeszcze na etapie postępowania przygotowawczego ukryła to, iż T. (co do którego twierdziła , iż nie zna jego nazwiska) to osoba z którą pozostaje w nieformalnym związku wskazuje, iż w całym postępowaniu stara się by jej zeznania w żaden sposób nie wpłynęły na pogorszenie sytuacji T. O. – obecnie jej narzeczonego.

Za wiarygodne zarówno w zakresie ich autentyczności jak i zawartej w nich treści sąd uznał zebrane w sprawie dowody z dokumentów.

W oparciu o zgromadzony i oceniony w sposób wskazany powyżej materiał dowodowy za niewiarygodną sąd uznał wersję prezentowaną przez oskarżonego, iż skierowane przez T. i K. S. (1) przeciwko niemu oskarżenia o groźby są nieprawdziwe i stanowią jedynie odwet za to, że związał się z żona pokrzywdzonego.

Zebrane w sprawie dokumenty dotyczące złożonych przez T. S. w marciu 2016r do Sądu Rejonowego w (...) pism zawierających wnioski o ograniczenie władzy rodzicielskiej jego żonie M. S., oraz protokół z dnia 07 kwietnia 2016r dotyczący zawiadomienia o możliwości popełnienia przez M. S. przestępstwa – w połączeniu z datami w których doszło do spotkań oskarżonego z K. (11 kwietnia 2016r) i T. (15 kwietni 2016r), kiedy to pokrzywdzeni mieli usłyszeć groźby przemawia za wiarygodnością zeznań złożonych przez obu pokrzywdzonych.

Za wiarygodne, choć pozostające bez bezpośredniego związku ze sprawą, sąd uznał zeznania J. K. (2), który wynajmował żonie pokrzywdzonego mieszkanie w S., a z którym ta do chwili obecnej się nie rozliczyła.

T. O. został oskarżony o to, że :

1.  w dniu 15 kwietnia 2016 roku w G. groził T. S. pozbawieniem życia przy czym groźby te wzbudziły u wymienionego uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione tj o czyn z art. 190§1k.k.

2.  w dniu 11 kwietnia 2016 roku w G. groził K. S. (1) pozbawieniem życia oraz zniszczeniem mienia poprzez spalenie domu mieszkalnego w miejscowości R. przy czym groźby te wzbudziły u wymienionego uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione tj o czyn z art. 190§1k.k.

Zachowanie realizujące znamiona przestępstwa określonego w art. 190 § 1 k.k. polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby jej najbliższej.

Groźba jest oddziaływaniem na psychikę drugiej osoby przez przedstawienie zagrożonemu zła, które go spotka ze strony grożącego albo innej osoby, na której zachowanie grożący ma wpływ. Najczęściej zło to ma spotkać zagrożonego w wypadku niepoddania się woli grożącego. Możliwa jest jednak groźba, której celem nie jest podporządkowanie woli zagrożonego woli sprawcy, lecz jedynie wywołanie u sprawcy stanu obawy przed spełnieniem groźby.

W tej sprawie mieliśmy do czynienia z pierwszym opisanym rodzajem groźby. Działając w ten sposób oskarżony chciał wymóc na pokrzywdzonych określony sposób zachowania tj. wycofanie wniosku o ograniczenie władzy rodzicielskiej i zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa przez M. S..

Rodzaj i forma kierowanych gróźb zostały wskazane przez pokrzywdzonych. Oskarżony groził T. S. pozbawieniem życia, a K. S. (1) pozbawieniem życia oraz zniszczeniem mienia co oznacza, że groził popełnieniem – jak tego wymaga przepis art. 190 § 1 k.k. – przestępstwa.

W sprawie ustalić należało, czy wymienione groźby wzbudziły u pokrzywdzonych obawę, że zostaną spełnione, a obawa ta była uzasadniona. Przestępstwo określone w art. 190 § 1 należy bowiem do kategorii przestępstw materialnych. Do dokonania tego przestępstwa konieczne jest wystąpienie skutku w postaci wzbudzenia w zagrożonym uzasadnionej obawy, że groźba będzie spełniona. Tym samym pokrzywdzony musi potraktować groźbę poważnie i uważać jej spełnienie za prawdopodobne przy czym nie jest wymagane obiektywne niebezpieczeństwo realizacji groźby.

Powstała w umyśle pokrzywdzonego subiektywna obawa i jego przekonanie o prawdopodobieństwie realizacji groźby muszą być uzasadnione, to znaczy, że zarówno okoliczności, w jakich groźba została wyrażona, jak i osoba grożącego robią wrażenie, iż groźba wyrażona została na serio i daje podstawy do uzasadnionej obawy.

Okoliczności ustalone w sprawie wskazują, iż oskarżony nie tylko poważnym głosem, wypowiadał groźby ale i przy tej okazji był wulgarny, a nawet wyzywał pokrzywdzonych. Przy wypowiadaniu gróźb nie obawiał się tego, że mogą usłyszeć je osoby trzecie, a w zakresie wyzwisk nawet liczył, na to że zostaną usłyszane. W tej sytuacji obawa pokrzywdzonych, że kierowane pod ich adresem groźby mogą zostać spełnione była w pełni uzasadniona. Za zasadnością obaw pokrzywdzonych przemawiają również okoliczności dotyczące powodów rozstania T. i M. S., którym ona sama nie zaprzecza opisując nawet swój własny lęk o życie i zdrowie gdyby osoby z którymi pracuje dowiedziały się o jej sytuacji domowej i działaniach męża.

Wobec powyższego swym zachowaniem oskarżony wypełnił znamiona czynu kwalifikowanego z art. 190§1k.k.

Działanie oskarżonego było działaniem bezprawnym, w sprawie nie zaistniały bowiem okoliczności wyłączające bezprawność popełnionego przez oskarżonego czynu.

Czyny te charakteryzowała wyższa niż znikoma społeczna ich szkodliwość, przemawia z tym nie tylko rodzaj i charakter naruszonego dobra ale i okoliczności popełnienia tych czynów.

W sprawie nie zaistniały, przewidziane w kodeksie karnym, okoliczności wyłączające winę oskarżonego. W tej sytuacji zasadnym stało się przyjęcie, iż oskarżony w pełni świadomie zachował się w sposób niezgodny z przewidzianą w art. 190 § 1 k.k. normą prawną

Wymierzając oskarżonemu karę za popełnione przez niego przestępstwo Sąd działał – zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 53 § 1 k.k. - według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając przy tym stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Przestępstwo z art. 190§1k.k. zagrożone jest karą grzywny, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 2 lat.

Wobec powyższego Sąd za uzasadnione uznał wymierzenie oskarżonemu przy zastosowaniu art. 37a k.k. oraz art. 34§1 i §1a pkt 1 k.k. w zw z art. 35§1 k.k. i art. 91§1k.k. kary 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

W opinii sądu – z uwagi na uprzednią niekaralność oskarżonego za przestępstwa podobne, a także motywację jaka kierowała działaniem oskarżonego, który w ten sposób chciał pomóc swojej narzeczonej w jej problemach związanych z kontaktami z dziećmi – jako zbyt surowa jawiła się kara pozbawienia wolności.

Właściwą zdaniem sądu pozostawała kara ograniczenia wolności. Konieczność wykonywania pracy na cele społeczne - przez kolejnych 8 miesięcy po 30 godzin miesięcznie - powinna wpłynąć na oskarżonego tak by zrozumiał naganność swojego zachowania i konieczność rozwiązywania problemów nie poprzez siłę i groźbę ale działania zgodne z obowiązującymi przepisami.

Mając na uwadze siłę i rodzaj emocji jakie występowały pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonymi za uzasadnione - na podstawie art. 39 pkt 2 b k.k. w zw. z art. 41a§1 i §4 k.k. w zw. z art. 43§1 k.k. sąd przyjął orzeczenie wobec oskarżonego T. O. zakazu kontaktowania się z pokrzywdzonymi T. S. i K. S. (1) w sposób bezpośredni jak i za pomocą środków teleinformatycznych przez okres 1 (jednego) roku

Orzeczona przez Sąd kara i środek karny – w opinii Sądu - zapewni realizację jej celów w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej, a tym samym spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze w odniesieniu do oskarżonego oraz cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Reasumując orzeczona kara stanowi dolegliwość odpowiednio proporcjonalną do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu.

Nie bez znaczenie przy wymiarze kary było również to, iż kara ma nie tylko stanowić represją za dokonane przestępstwo, ale także zapobiec podobnemu działaniu w przyszłości. W ocenie Sądu koniecznym było więc wymierzenie takiej kary, która spełni swoje zadania w zakresie ochrony pokrzywdzonych.

W oparciu o treść art. 627 k.p.k. oraz art. 616§1 pkt 2 k.p.k. i § 11 ust 2 pkt. 3 w zw. z § 15 ust 3 w zw. z §17 ust 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22.10.2015r sąd zasądził od oskarżonego na rzecz :

- oskarżyciela posiłkowego T. S. tytułem zwrotu wydatków kwotę 3600zł (trzy tysiące sześćset złotych)

- oskarżyciela posiłkowego K. S. (1) tytułem zwrotu wydatków kwotę 2520zł (dwa tysiące pięćset dwadzieścia złotych)

Na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych sąd zasądził od oskarżonego – jako skazanego w sprawie z oskarżenia publicznego - na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości oraz wymierzył mu opłatę w kwocie 180 (stu osiemdziesięciu) złotych.