Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 542/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

K. R. (1)

w grudniu 2018 r. w P., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i chcąc, aby T. P. dokonał czynu zabronionego, nakłaniał go do tego, aby ten zarejestrował działalność gospodarczą pod nazwą „F.U. T. P.” a następnie wystawił fakturę VAT poświadczającą nieprawdę co do okoliczności faktycznych mogących mieć znaczenie dla określenia wysokości należności publicznoprawnej lub jej zwrotu albo zwrotu innej należności o charakterze podatkowym, za wykonanie fikcyjnych usług „naprawy uszkodzonych projektów multimedialnych” na rzecz spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G., w następstwie czego T. P. zarejestrował fikcyjną działalność gospodarczą, zaś inna osoba wystawiła fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 196 000 zł za naprawę uszkodzonych projektorów multimedialnych, która nie miała miejsca, za co K. R. (1) otrzymał od G. C. (1) kwotę 3000 zł jako zwrot pożyczki udzielonej T. P.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

- T. P. w dniu 27 maja 2019 r. złożył do Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, stanowiące jednocześnie częściowe przyznanie się do udziału w nielegalnym z prawem procederze.

- T. P. wskazał w treści tegoż pisma, iż w dniu 31 grudnia 2018 r. zarejestrował działalność gospodarczą „F.U. T. P.” z/s w R., ul. (...), NIP (...), której celem było wyłącznie zawarcie fikcyjnej transakcji ze spółką (...) Sp. z o.o., polegającej na wykonaniu usługi naprawy urządzeń elektronicznych oraz następnie wystawienie poświadczającej nieprawdę „kosztowej” faktury VAT.

- Jednocześnie T. P. wyjawił, iż był zadłużony u swojego znajomego K. R. (1) na kwotę 3.000,00 zł.

- W celu wywiązania się z powyższego zobowiązania oskarżony K. R. (1) zaproponował T. P. spłatę długu poprzez przeprowadzenie fikcyjnej transakcji z G. C. (1) – wspólnikiem i wiceprezesem (...) Sp. z o.o. w G., a T. P. przyjął tę propozycję. K. R. (1) w rozmowie sygnalizował, że będzie potrzeba zarejestrowania działalności na siebie, albowiem istotą tego fikcyjnego przedsięwzięcia będzie wystawienie faktury VAT. G. C. (1) nie był bowiem zainteresowany umową zlecenia lub o dzieło.

- Zgodnie z powyższymi ustaleniami, nakłoniony przez K. R. (1) T. P. w dniu 31 grudnia 2018 r. zarejestrował przedmiotową działalność.

- Następnie, w dniu 27 lutego 2019 r. przyjął na swój rachunek bankowy środki w wysokości 196.000,000 złotych z rachunku nr (...). Jeszcze tego samego dnia wypłacił powyższe środki finansowe w banku (...) S.A. Oddział w P.. Zlecającym przelew był G. C. (1) – wspólnik i wiceprezes (...) Sp. z o.o., który obecny był zarówno przy przelewie, jak i wypłacie środków, które odebrał osobiście od T. P..

- T. P. gdy zorientował się o jak dużą kwotę chodziło w tym przedsięwzięciu (196.000,00 zł) zaczął obawiać się konsekwencji prawnych dokonanego przez siebie czynu. Motywowany tym strachem, wycofał się z dalszej „umowy” i ostatecznie nie wystawił faktury VAT dokumentującej fikcyjny serwis i przegląd projektorów.

- Następnie urwał kontakt z G. C. (1) i K. R. (1) oraz złożył pisemne zawiadomienie o zaistniałym zdarzeniu, o czym była mowa powyżej.

- W toku postępowania ustalono, że (...) Sp. z o.o., NIP (...) prowadziła działalność gospodarczą od 14 czerwca 2017 r. Zgłoszonym przedmiotem działalności było wykonywanie szkoleń dla firm w zakresie marketingu osobistego poprzez Bazę Usług (...) oraz prowadzenie administracji Wspólnot Mieszkaniowych. W inkryminowanym okresie G. C. (1) pozostawał wspólnikiem i wiceprezesem spółki. Funkcję prezesa zarządu pełniła natomiast B. R.. Spółka (...) Sp. z o.o. jest posiadaczem rachunku bankowego nr (...), którego pełnomocnikiem ogólnym była B. R..

Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynikało, iż w dniu 27 lutego 2019 r. z ww. rachunku bankowego wykonano przelew w wysokości 196.000,00 zł na rachunek nr (...) należący do T. P., zatytułowany „FAKTURA VAT (...)”. Przekazane środki zostały wypłacone tego samego dnia przez T. P. w Banku (...) S.A. Oddział w P.. Faktura zaksięgowana została w księgach rachunkowych Spółki jako zapłata za fakturę Nr (...) i dokumentowała naprawę 140 sztuk uszkodzonych projektorów multimedialnych w cenie jednostkowej 1.400,00 złotych, tj. na łączną sumę 196.000 zł.

- W wyniku kontroli podatkowej przeprowadzonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. wystąpiono do kontrahentów Spółki w sprawie złożenia wyjaśnień w zakresie transakcji dokonanych ze (...) Sp. z o.o., które to wydatki w księgach rachunkowych Spółki zostały wykazane jako koszty uzyskania przychodu. Jednym z kontrahentów (...) Sp. z o.o. był A. J., do którego skierowano pismo w zakresie dotyczącym sprzedaży projektorów multimedialnych. Rzekomy zakup projektorów multimedialnych od (...) A. J. miał bowiem nastąpić na podstawie: faktury VAT nr (...) z dnia 28.12.2018 r., netto 975,61 zł, Vat 224,39 zł, brutto 1.200 zł, dokumentującej zakup 150 sztuk projektorów, faktury VAT nr (...) z dnia 31.12.2018 r., netto 650,41 zł, Vat 149,59 zł, brutto 800,00 zł, dokumentującej zakup 100 sztuk projektorów.

- Transakcje sprzedaży projektorów na podstawie ww. faktur były przeprowadzane z G. C. (1). Faktury zostały wystawione i zaksięgowane, zapłata za faktury nastąpiła w terminie. Po otrzymaniu zapłaty kontakt z G. C. (1) był utrudniony lub niemożliwy i do dnia prowadzonej kontroli projektory nie zostały odebrane. Zgodnie z zeznaniami G. C. (1), miał on sukcesywnie od 2015 r. gromadzić ww. projektory, czego jednak w toku kontroli w żaden sposób nie potrafił udokumentować.

- Jednocześnie na skutek przeprowadzonej kontroli stwierdzono, iż wydatek wykazany na fakturze na nazwisko T. N. 01/12/2018 z dnia 31 grudnia 2018 r. o wartości 196.000 zł tytułem „Naprawa uszkodzonych projektorów multimedialnych” w ilości 140 szt., nie spełnia przesłanek umożliwiających zaliczenie go do kosztów uzyskania przychodu. Ustalono bowiem, iż usługa nie została w rzeczywistości wykonana, na co wskazuje fakt, iż Spółka w rzeczywistości nie nabyła żadnych projektorów. Biorąc po uwagę ustalenia kontroli uznano, że transakcja wynikająca z faktury Nr (...) z dnia 31 grudnia 2018 r. dokumentuje transakcję fikcyjną, w związku z czym opisana faktura jest dokumentem nierzetelnym.

- T. P. posługiwał się numerem (...), G. C. (1) 534-535-606, natomiast K. R. (1) 690-960-828. Analiza połączeń telefonicznych pomiędzy ww. osobami wykazała, iż 27 lutego 2019 r. ( tj. w dzień przelewu i wypłaty środków na rachunku T. P.), telefon G. C. (1) logował się w miejscowości R. i P. oraz na trasie P. N.. Pomiędzy G. C. (1), a T. P. od 31 grudnia 2018 r. do 27 lutego 2020 r. wykonano łącznie 82 połączenia.

- Ustalono, ponadto, iż w okresie od 4 stycznia 2019 r. do 1 marca 2019 r. K. R. (1) sześciokrotnie kontaktował się z G. C. (1), w tym dwukrotnie 27 lutego 2019 r. ( o godz. 9.12 i 9:16) kontaktował się również z T. P..

- Ponadto, Prokuratura Rejonowa w E. prowadzi śledztwo o sygn. akt PR 1 Ds. 397.2020 w sprawie m.in. wyłudzenia środków pieniężnych w łącznej kwocie około 3.353.617,00 zł w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (...), stanowiących dofinansowanie prowadzonych przez (...) Sp. z o.o. w G. szkoleń, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i inne

- T. P. wyraził skruchę i czynny żal w związku z zaistniałą sytuacją. Wskazał również, iż po rejestracji firmy, przyjęciu na swój rachunek bankowy oraz wypłacie ww. kwoty, nie udzielał nikomu pełnomocnictwa, nie podpisywał rachunków oraz faktur. Ostatecznie prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 26 listopada 2020 r. w sprawie o sygn. akt II K 535/20 warunkowo umorzono postępowanie karne na okres próby roku wobec T. P. o czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 270a § 3 kk w zw. z art. 12 § 1 polegający na tym, że w okresie co najmniej od dnia 31 grudnia 2018 r. do dnia 27 lutego 2019 r. w P. i innych miejscach, działając w warunkach czynu ciągłego, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i w zamiarze, aby inna nieustalona osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwił jego popełnienie w ten sposób, iż w dniu 31 grudnia 2018 r. zarejestrował działalność gospodarczą pod nazwą „F.U. T. P.”, zaś w dniu 27 lutego 2019 r. na posiadany w Banku (...) S.A. rachunek bankowy o numerze (...) przyjął ze spółki (...) Sp. z o.o. w G. środki w kwocie 196.000,00 zł, czym umożliwił podrobienie, w celu użycia za autentyczną, w zakresie okoliczności faktycznych mogących mieć znaczenie dla określenia wysokości należności publicznoprawnych lub jej zwrotu albo zwrotu innej należności o charakterze podatkowym, faktury VAT o numerze (...) wystawionej rzekomo w dniu 31.12.2018 r. w R. przez firmę (...).U. T. P. za wykonanie fikcyjnych usług „naprawy uszkodzonych projektorów multimedialnych” na rzecz spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G., przy czym czyn ten stanowił wypadek mniejszej wagi

- Oskarżony K. R. (1) w chwili orzekania miał 24 lata. Był kawalerem, bezdzietnym, nie posiadał żadnych osób na swoim utrzymaniu. Posiadał wyższe wykształcenie. Uzyskał dyplom ukończenia studiów pierwszego stopnia o kierunku studiów (...) i ekonometria specjalność analityka gospodarcza na Uniwersytecie G. oraz dyplom ukończenia studiów drugiego stopnia o kierunku ekonomia z zakresu analityki gospodarczej na Uniwersytecie (...)- (...) w O.. Pracował w Banku (...) w O. i wg. oświadczenia osiągał z tego tytułu dochód w wysokości około 3.800 zł brutto miesięcznie. Ponadto, z załączonych opinii i zaświadczeń wynikało, że w swoim środowisku, środowisku lokalnym i sąsiedzkim, jak i studenckim cieszył się bardzo dobrą i nieposzlakowaną opinią. Nie był w przeszłości karany sądownie.

zeznania świadka

a. T. P.

b. Wyjaśnienia T. P. złożone w charakterze podejrzanego w sprawie Prokuratury Okręgowej w Olsztynie PO II Ds. 23.2020

zeznania świadka

c. B. R.

d. Zawiadomienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z załącznikami

e. Notatka urzędowa dot. numerów telefonów K. R., G. C. i T. P. z załącznikami

f. Pismo z (...) S.A. z załącznikiem dot. (...) Sp. z o.o.

g. Notatka urzędowa dot. logowań telefonu G. C.

h. Pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w S.

i. Pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w S.

j. Protokół kontroli podatkowej (...) Sp. z o.o.

k. Karta K. K. R. (1)

l. Dane osobopoznawcze

m. Notatka urzędowa dot. analizy połączeń telefonicznych

n. Protokół z czynności sprawdzających (...) Sp. z o.o. wraz z fakturą VAT

o. Opinie o oskarżonym K. R. (1) wraz z zaświadczeniami, certyfikatami i dyplomami ukończenia studiów pierwszego i drugiego stopnia

p. Dane osobowe oskarżonego

k. 26 – 27, k. 160 – 161;

k. 102 – 102v.;

k. 48v. – 49;

k. 3 – 24;

k. 30 – 37;

k. 58 – 59;

k. 66 – 70;

k. 72;

k. 73;

k. 75 – 97;

k. 103, k. 139;

k. 104;

k. 111;

k. 118 – 119;

k. 144 – 158, k. 165 – 167;

k. 107 – 107v., k. 128;

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

K. R. (1)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

- Oskarżony K. R. (1) w ogóle nie nakłaniał T. P. do dokonania czynu zabronionego, w ten sposób, aby ten zarejestrował działalność gospodarczą pod nazwą "F.U. T. P.”a następnie wystawił fakturę VAT poświadczającą nieprawdę, co do okoliczności faktycznych mogących mieć znaczenie dla określenia wysokości należności publicznoprawnej lub jej zwrotu albo zwrotu innej należności o charakterze podatkowym, za wykonanie fikcyjnych usług „naprawy uszkodzonych projektów multimedialnych” na rzecz spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G., w następstwie czego T. P. zarejestrował fikcyjną działalność gospodarczą, zaś inna osoba wystawiła fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 196 000 zł za naprawę uszkodzonych projektorów multimedialnych, która nie miała miejsca, za co K. R. (1) otrzymał od G. C. (1) kwotę 3.000 zł jako zwrot pożyczki udzielonej T. P..

- Oskarżony szukał jedynie dla swojego kolegi G. C. (1) osoby, która dokona naprawy projektorów. Jako, że żaden z jego kolegów elektryków nie chciał się tego podjąć, stwierdził, że nie będzie dalej nikogo szukał. T. zadeklarował mu się, że może coś takiego wykonać, pokazał mu projektor, który z tego co mówił kiedyś miał naprawić (k. 114).

- Współpraca "F.U. T. P.” ze spółką (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. nie miała charakteru fikcyjnego. Wystawiona faktura VAT poświadczała prawdę, co do okoliczności faktycznych mogących mieć znaczenie dla określenia wysokości należności publicznoprawnej lub jej zwrotu albo zwrotu innej należności o charakterze podatkowym.

- Usługa „naprawy uszkodzonych projektów multimedialnych” przez T. P. na rzecz spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. w rzeczywistości miała miejsce. G. C. (1) zwiózł mu te projektory osobiście przy użyciu pożyczonej przyczepki pod blok w R., a po naprawie odebrał.

a. wyjaśnienia oskarżonego K. R. (1)

zeznania świadka:

b. G. C. (1)

k. 108, k. 114 – 115;

k. 50v. – 51v., k. 62;

2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zeznania świadka

T. P.

wyjaśnienia T. P. złożone w charakterze podejrzanego w sprawie Prokuratury Okręgowej w Olsztynie PO II Ds. 23.2020

( pkt a – b)

zeznania świadka

B. R.

( pkt c )

Poza osobowe źródła dowodowe (pkt d – p)

T. P. w sposób szczegółowy opisał okoliczności przestępczego procederu w którym wziął udział, zarówno będąc przesłuchiwanym w charakterze podejrzanego w sprawie PO II Ds. 23.2020 jak i w charakterze świadka w niniejszej sprawie. Podawał wprost i konsekwentnie, że w grudniu 2018 r. w P., jego długoletni znajomy, oskarżony K. R. (1) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i chcąc, aby T. P. dokonał czynu zabronionego, nakłaniał go do tego, aby ten zarejestrował działalność gospodarczą pod nazwą „F.U. T. P.”, a następnie wystawił fakturę VAT poświadczającą nieprawdę, co do okoliczności faktycznych mogących mieć znaczenie dla określenia wysokości należności publicznoprawnej lub jej zwrotu albo zwrotu innej należności o charakterze podatkowym, za wykonanie fikcyjnych usług „naprawy uszkodzonych projektów multimedialnych” na rzecz spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G., w następstwie czego T. P. zarejestrował fikcyjną działalność gospodarczą, zaś inna osoba wystawiła fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 196 000 zł za naprawę uszkodzonych projektorów multimedialnych, która nie miała miejsca. Podawał również konsekwentnie, że K. R. (1) otrzymał w zamian za ten czyn od G. C. (1) kwotę 3.000 zł jako zwrot pożyczki udzielonej T. P.. Co istotne, podawane przez T. P. okoliczności korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym, albowiem na skutek przeprowadzonej przez organy finansowe kontroli stwierdzono, iż wydatek wykazany na fakturze na nazwisko T. N. 01/12/2018 z dnia 31 grudnia 2018 r. o wartości 196.000 zł tytułem „Naprawa uszkodzonych projektorów multimedialnych” w ilości 140 szt., nie spełnia przesłanek umożliwiających zaliczenie go do kosztów uzyskania przychodu. Ustalono bowiem, iż usługa nie została w rzeczywistości wykonana, na co wskazuje fakt, iż Spółka w rzeczywistości nie nabyła żadnych projektorów. Biorąc po uwagę ustalenia kontroli uznano, że transakcja wynikająca z faktury Nr (...) z dnia 31 grudnia 2018 r. dokumentuje transakcję fikcyjną, w związku z czym opisana faktura jest dokumentem nierzetelnym. Nadto, sam T. P. miał prowadzone odrębne postępowanie karne. Ostatecznie prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 26 listopada 2020 r. w sprawie o sygn. akt II K 535/20 warunkowo umorzono postępowanie karne na okres próby roku wobec T. P. o czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 270a § 3 kk w zw. z art. 12 § 1. Prokuratura Rejonowa w Ełku zaś nadal prowadzi śledztwo o sygn. akt PR 1 Ds. 397.2020 w sprawie m.in. wyłudzenia środków pieniężnych w łącznej kwocie około 3.353.617,00 zł w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (...), stanowiących dofinansowanie prowadzonych przez (...) Sp. z o.o. w G. szkoleń, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i inne. Prawdomówność T. P. została zatem pozytywnie i wielokrotnie zweryfikowana przez organy ścigania, jak i organy finansowe. Podawane informacje potwierdziły się. Należało mieć na uwadze, iż postawa tego świadka od momentu złożenia zawiadomienia do Naczelnika Urzędu Skarbowego w P., po konsultacji problemu z własnymi rodzicami, miała oczywisty charakter autodenucjacji, w ślad za tym charakteryzowały się szczerością. Opis zdarzeń zaprezentowany przez świadka był logiczny. Brak było jakichkolwiek podstaw, by te okoliczności podważać, nie było bowiem żadnych racjonalnych powodów, dla których T. P. miałby sam siebie pomawiać o zachowanie skutkujące pociągnięciem go do odpowiedzialności karnej, gdyby istotnie opisywane przez niego okoliczności nie miały miejsca. W praktyce orzeczniczej wypracowano standardy, którymi winna odznaczać się ocena dowodu z tzw. pomówienia. Wskazano, że dokonując oceny tego dowodu należy zwrócić uwagę czy /1/ informacje uzyskane tą drogą są przyznawane przez pomówionego, /2/ są one, choćby w części, potwierdzone innymi dowodami, /3/ są spontaniczne, /4/ pochodzą od osoby bezstronnej bądź zainteresowanej obciążeniem pomówionego, /5/ są konsekwentne i zgodne co do zasady oraz szczegółów w kolejnych relacjach składanych w różnych fazach postępowania, /6/ pochodzą od osoby nieposzlakowanej czy też przestępcy, zwłaszcza obeznanego z mechanizmami procesu karnego, /7/ pomawiający sam siebie obciąża, czy też tylko przerzuca odpowiedzialność na inną osobę, by siebie uchronić przed odpowiedzialnością (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 24 listopada 2011 r. II AKa 189/11). Sąd uwzględnił powyższe wytyczne oceniając prawdomówność T. P. i ostatecznie uwzględnił dowód z tzw. pomówienia jako w pełni wiarygodny i przekonywujący. Ww. sam siebie obciążył i nie potrzebował obciążenia swojego bliskiego znajomego K. R. (1) (mógł w ogóle pominąć szczegółowe dane osobowe tego pośrednika lub nie wskazywać ich personalnie), aby uwolnić się od odpowiedzialności karnej lub umniejszenia swojego udziału w przedmiotowej sprawie. Podawane okoliczności w tym zakresie były konsekwentne i zgodne, w toku przesłuchania charakteryzowały się spontanicznością.

Zeznania B. R. nie miały przesądzającego znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Ww. podała, że sprawami spółki (...) w zakresie będącym przedmiotem niniejszego postępowania zajmował się wyłącznie i osobiście jej partner życiowy G. C. (1). Co znamienne, na pytanie o posiadany przez spółkę sprzęt wymieniła 2 laptopy, drukarkę i projektor, aby po chwili doprecyzować, że nie wie ile tych projektorów, bo się tym nie interesowała i nie wie gdzie były przechowywane, nie wie też kto je naprawiał, bo tym zajmował się G. C. (1).

Sąd dał wiarę zgromadzonym w sprawie dokumentom zarówno co do treści, jak i ich cech zewnętrznych. Nie były one kwestionowane w żadnym stadium postępowania przez strony. Zostały one bowiem sporządzone przez uprawnione organy lub osoby w ramach ich kompetencji i nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Potwierdzały wprost fakty w nich odzwierciedlone.

Już tylko na marginesie należy podać w tym miejscu, że okoliczności, iż oskarżony posiadał wyższe wykształcenie. Uzyskał dyplom ukończenia studiów pierwszego stopnia o kierunku studiów (...) i ekonometria specjalność analityka gospodarcza na Uniwersytecie G. oraz dyplom ukończenia studiów drugiego stopnia o kierunku ekonomia z zakresu analityki gospodarczej na Uniwersytecie (...)- (...) w O.. Pracował w Banku (...) w O., a z załączonych opinii i zaświadczeń wynikało, że w swoim środowisku, środowisku lokalnym i sąsiedzkim, jak i studenckim cieszył się bardzo dobrą i nieposzlakowaną opinią, jakkolwiek chwalebne i zasługujące na uznanie, nie przesądzały automatycznie o braku sprawstwa po stronie oskarżonego w sprawie niniejszej. Nie mniej zostały wykazane wiarygodnie i wzięte przez Sąd pod uwagę przy wymiarze kary.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego K. R. (1)

zeznania świadka:

G. C. (1)

(pkt a – b)

Wyjaśnienia K. R. (1) i zeznania G. C. (1) były sprzeczne z wiarygodnymi, zdaniem sądu, twierdzeniami T. P.. Niewątpliwie T. P. dostarczył organom ścigania materiał dowodowy obciążający K. R. (1) i G. C. (1). O przyczynach wiarygodności tzw. dowodu z pomówienia Sąd wypowiedział się szczegółowo w rubryce 2.1 niniejszego uzasadnienia. Ponadto, podawane przez te osoby okoliczności zdarzenia nie korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym, a stały wręcz z nim w oczywistej sprzeczności.

Załączone do akt sprawy dokumenty w połączeniu ze szczerymi zeznaniami T. P., zobrazowały wprost na czym polegał w tym wypadku przestępczy proceder i kto w nim jaką pełnił rolę. T. P. w dniu 31 grudnia 2018 r. zarejestrował działalność gospodarczą, której celem było wyłącznie zawarcie fikcyjnej transakcji ze spółką (...) Sp. z o.o., polegającej na wykonaniu usługi naprawy urządzeń elektronicznych oraz następnie wystawienie poświadczającej nieprawdę „kosztowej” faktury VAT. Nakłonił go do tego, nie kto inny jak zainteresowany zwrotem udzielonej pożyczki w kwocie 3.000 zł K. R. (1).

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

1.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

K. R. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W związku z ustalonym w sprawie stanem faktycznym, Sąd dostrzegł potrzebę zmiany kwalifikacji prawnej czynu przyjętej przez Prokuratora w akcie oskarżenia z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 271 § 1 kk na art. 18 § 2 kk w zw. z art. 271 § 3 kk.

Zgodnie bowiem z art. 271 § 1 kk odpowiedzialności karnej podlega funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu, która poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne.

Jeżeli zaś sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8 ( § 3).

Odpowiada za podżeganie, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego (18 § 2 kk).

Podżeganie jest niesprawczą postacią współdziałania przestępnego. Zgodnie z treścią art. 18 § 2 kk, jako podżegacz odpowiada ten, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego. Czynność sprawcza podżegania określona została jako "nakłanianie". Może ono przybrać różne postacie oddziaływania na sferę psychiki innej osoby (jej świadomość i wolę), mające wywołać u niej zamiar popełnienia czynu zabronionego, takie jak: prośba, rada, zlecenie, propozycja, sugestia, naleganie, składanie obietnicy korzyści, żądanie, polecenie (zob. wyr. SN z 16.11.2007 r., V KK 31/07, L.; wyr. SA w Krakowie z 8.7.1999 r., II AKa 121/99, KZS 1999, Nr 8–9, poz. 37; wyr. SA w Krakowie z 17.12.2008 r., II AKa 96/08, KZS 2009, Nr 3, poz. 28; wyr. SA w Krakowie z 22.10.2009 r., II AKa 164/09, KZS 2009, Nr 12, poz. 56).

W sprawie zaś ustalono ponad wszelką wątpliwość, że K. R. (1) działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i taką korzyść w kwocie 3.000 zł ostatecznie otrzymał od G. C. (1). Okazało się to też korzystne dla T. P., gdyż został anulowany jego dług. Na marginesie należy wskazać, że Prokurator pomimo niezakwalifikowania czynu oskarżonego z art. 271 § 3 kk wydaje się, że dostrzegał motywację sprawcy jako działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, skoro w mowie końcowej wystąpił jednocześnie o orzeczenie przepadku korzyści majątkowej w kwocie 3.000 zł.

Oskarżony zatem w grudniu 2018 r. w P., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i chcąc, aby T. P. dokonał czynu zabronionego, nakłaniał go do tego, aby ten zarejestrował działalność gospodarczą pod nazwą „F.U. T. P.” a następnie wystawił fakturę VAT poświadczającą nieprawdę co do okoliczności faktycznych mogących mieć znaczenie dla określenia wysokości należności publicznoprawnej lub jej zwrotu albo zwrotu innej należności o charakterze podatkowym, za wykonanie fikcyjnych usług „naprawy uszkodzonych projektów multimedialnych” na rzecz spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G., w następstwie czego T. P. zarejestrował fikcyjną działalność gospodarczą, zaś inna osoba wystawiła fakturę VAT o numerze (...) na kwotę 196 000 zł za naprawę uszkodzonych projektorów multimedialnych, która nie miała miejsca, za co K. R. (1) otrzymał od G. C. (1) kwotę 3000 zł jako zwrot pożyczki udzielonej T. P. (art. 18 § 2 kk w zw. z art. 271 § 3 kk).

☐

3.2. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.3. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.4. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. R. (1)

Sąd uznał oskarżonego K. R. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu stanowiącego występek z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 271 § 3 kk i za to przy zastosowaniu art. 37a kk w zw. z art. 4 § 1 kk oraz art. 33 § 1 i 3 kk i skazał go na karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych przyjmując jedną stawkę dzienną za równoważną kwocie 30 (trzydziestu) złotych.

Sąd wymierza karę za podżeganie lub pomocnictwo w granicach zagrożenia przewidzianego za sprawstwo (art. 19 § 1 kk).

Orzeczona wobec oskarżonego K. R. (1) kara, mając na uwadze zastosowanie przez Sąd przy wymiarze kary art. 37a kk w zw. z art. 4 § 1 kk mieściła się w granicach zagrożenia ustawowego za czyn z art. 271 § 3 kk.

Zgodnie bowiem z art. 271 § 3 jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Jeżeli zaś w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy (art. 4 § 1 kk). Sąd uznał, że ustawa Kodeks Karny obowiązująca w czasie popełnienia przez oskarżonego przestępstwa była względniejsza dla sprawcy niż ustawa obecnie obowiązująca, dlatego przy wymiarze kary zastosował ustawę obowiązującą uprzednio.

Zgodnie bowiem z art. 37a § 1 kk obowiązującym aktualnie jeżeli przestępstwo jest zagrożone tylko karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, a wymierzona za nie kara pozbawienia wolności nie byłaby surowsza od roku, sąd może zamiast tej kary orzec karę ograniczenia wolności nie niższą od 3 miesięcy albo grzywnę nie niższą od 100 stawek dziennych , jeżeli równocześnie orzeka środek karny, środek kompensacyjny lub przepadek.

Natomiast zgodnie z art. 37a kk (obowiązującym w chwili popełnienia czynu) i zastosowanym przez Sąd przy wymiarze kary, jeżeli ustawa przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, można zamiast tej kary orzec grzywnę albo karę ograniczenia wolności, o której mowa w art. 34 § 1a pkt 1 lub 4.

Ustawa poprzednia była zatem względniejsza dla sprawcy chociażby z uwagi na możliwość orzeczenia mniejszej kary grzywny (bez ustanowienia dolnej granicy na poziomie 100 stu stawek dziennych).

Celowe było orzeczenie wobec oskarżonego kary grzywny, bowiem oskarżony wg. oświadczenia pracował obecnie zarobkowo, w Banku (...) za wynagrodzeniem około 3.800 zł brutto. Posiadał zatem stałe źródło dochodów. Będzie w stanie zatem uiścić karę grzywny. Pośrednia rola jaką odegrał oskarżony w przedmiotowym zdarzeniu oraz z uwagi na jego osobiste predyspozycje (vide opinie, zaświadczenia, uprzednia niekaralność zgodnie z informacją z K. ) zdaniem Sądu prowadziło również do wniosku, że kara pozbawienia wolności byłaby zbyt rażąca swoją surowością. W ocenie Sądu orzeczona kara grzywny spełni swoje cele w sposób wystarczający, w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej, zapobiegając powrotowi oskarżonego do przestępstwa, jednocześnie skłoni oskarżonego do przestrzegania obowiązujących przepisów prawa. Aktualne wejście w konflikt z prawem miało charakter incydentalny. Chciał wspomóc swojego znajomego, a przy okazji odzyskać dług pieniężny. Zakres jego działania (ingerencji w proceder przestępczy poprzez swoistego rodzaju pośrednictwo) miał znaczenie przy tym marginalne, nie mniej bez jego udziału (podżegania) niewątpliwie do popełnienia czynu zabronionego przez T. P. w ogóle by nie doszło. W ocenie Sądu oskarżony zasługuje na jeszcze jedną szansę od wymiaru sprawiedliwości, aby poprawić swoje zachowanie w warunkach wolnościowych, a umożliwi to kara o charakterze wolnościowym (w tym wypadku zastosowana kara grzywny – z uwagi na stałe źródło dochodu).

K. R. (1)

II.

Na podstawie art. 45 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego przepadek korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa w postaci pieniędzy w kwocie 3.000 (trzech tysięcy) złotych. Z ustaleń Sądu wynikało wprost, że oskarżony działał w celu uzyskania korzyści majątkowej właśnie w takiej wysokości, a przynajmniej do tej kwoty było to wykazane dowodowo. Oskarżony winien zrozumieć, że wchodzenie w konflikt z prawem zwyczajnie nie popłaca. Nie można uzyskiwać korzyści majątkowej z przestępstwa bez żadnych konsekwencji.

5. 1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Oskarżony K. R. (1) posiadał stałe źródła dochodów jako pracownik banku na poziomie około 3.800 zł brutto miesięcznie. Jego sytuacja majątkowa i dochodowa była stabilna. Ww. będzie zatem w ocenie Sądu w stanie uiścić wyliczone na podstawie przywołanych przepisów koszty w całości (łącznie 400,00 zł). I winien to uczynić, skoro to właśnie on swoim negatywnym postępowaniem i postawą wygenerował powyższe koszty.

6. 1Podpis

II K 542/20

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE