Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lipca 2019r.

Sąd Rejonowy w Goleniowie, Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Żmijewska

Protokolant: Beata Iwaniuk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu: 12 marca 2019r, 16 maja 2019r, 04 lipca 2019r

sprawy: P. P. syna A. i K. z domu S., ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że :

w dniu 8 lutego 2018 roku w celi nr (...) na Oddziale (...) w Zakładzie Karnym w N. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą dokonał pobicia L. S. (1) poprzez zadawanie pokrzywdzonemu ciosów rękoma i taboretem w głowę w wyniku czego L. S. (1) doznał obrażeń w postaci urazu głowy, co doprowadziło do stłuczenia głowy z raną tłuczoną głowy, wymagająca szycia chirurgicznego, co łącznie spowodowało naruszenie czynności narządów ciała, na czas powyżej dni siedmiu w stopniu średnim,

tj. o czyn z art. 158 § 1 k.k.

I.  oskarżonego P. P. uznaje za winnego tego, że w dniu 8 lutego 2018 roku w celi nr (...) na Oddziale (...) w Zakładzie Karnym w N. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą dokonał pobicia L. S. (1) poprzez zadawanie pokrzywdzonemu ciosów rękoma i taboretem w głowę czym narazili pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku z art. 157§1 k.k., i spowodowali u L. S. (1) obrażenia głowy w postaci stłuczenia głowy oraz rany tłuczonej głowy, wymagającej szycia chirurgicznego, co łącznie spowodowało naruszenie czynności narządów ciała, na czas powyżej dni siedmiu w stopniu średnim, tj. czynu z art. 158 § 1 k.k.. i za ten czyn na podstawie art. 158 § 1 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności

II.  na podstawie art. 46§2k.k. zasądza od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego L. S. (1) tytułem nawiązki kwotę 600zł (sześćset złotych)

III.  na podstawie art. 618§1 pkt 11 k.p.k. oraz § 17 ust 2 pkt 3 w zw z § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu przyznaje od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. S. kwotę 723,24zł (siedemset dwadzieścia trzy złote dwadzieścia cztery grosze) w tym podatek VAT w wysokości 135,24zł (sto trzydzieści pięć złotych dwadzieścia cztery grosze) złotych tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu;

IV.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r.
o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym wymierza mu opłatę w wysokości 30zł (trzydziestu złotych).

Sygn akt II K 881/18

UZASADNIENIE

W dniu 08 lutego 2018r w godzinach porannych w celi nr (...) na Oddziale (...) w Zakładzie Karnym w N. przebywali : P. P., A. K., P. F. i L. S. (2).

Po porannym apelu P. P. i A. K. nakazali L. S. (1) pozostawanie na łóżku. A. K. powiedział, iż oni jako grypsujący zarządzają celą. Wskazał, iż idą do pracy, a on ma nie chodzić po celi. Gdy pokrzywdzony słysząc to stwierdził, iż chce się umyć i zrobić poranna toaletę A. K. podszedł do niego i zaczął bić go pięściami zadając ciosy w kierunku twarzy. L. S. (1) zaczął się bronić zasłaniając twarz rękami. W tym samym czasie oskarżony P. P. uderzył pokrzywdzonego taboretem w tył głowy. Po tym uderzeniu L. S. (3) czuł się zamroczony, zauważył, iż leci mu krew z tyłu głowy.

Widząc, iż pokrzywdzony ma ranę na głowie osadzeni wezwali przez domofon funkcjonariusza.

Dowód : zeznania pokrzywdzonego k. 4-5, 142, 239-240

oświadczenie pokrzywdzonego k. 1, 10v

Tego dnia funkcję oddziałowego pełnił G. Ł.. Gdy domofonem został zawiadomiony przez osadzonych, iż jeden z nich spadł z łóżka wówczas wspólnie z dowódcą zmiany M. D. udali się do celi. Na miejscu trzech osadzonych wspólnie wskazało, iż czwarty spadł z łóżka i rozciął sobie głowę. Pokrzywdzony nie mówił co się stało. Na miejscu rana została zaopatrzona a następnie pokrzywdzony został przewieziony do szpitala

Po zdarzeniu - zobowiązany do złożenia oświadczenia na piśmie - pokrzywdzony wskazał, iż został pobity przez współosadzonych P. P. i A. K..

Dowód : zeznania G. Ł.. K. 32-33, 240v

zeznania M. D. k. 322v

oświadczenie pokrzywdzonego k. 10v

Pokrzywdzony L. S. (1) na skutek działań oskarżonego oraz A. K. doznał obrażeń głowy w postaci : stłuczenia głowy oraz rany tłuczonej głowy, wymagającej szycia chirurgicznego, co łącznie spowodowało naruszenie czynności narządów ciała jakim jest głowa, na czas powyżej dni siedmiu w stopniu średnim.

Do stłuczenia głowy doszło na skutek urazów działających w krótkim czasie zadanych z dużą siłą w skali siły człowieka narzędziem : obłym, tępym, tępokrawędzistym i niezbyt twardym tj. pięściami i rękami. Rana tłuczona głowy powstała na skutek pojedynczego urazu działającego w krótkim czasie zadanego z dużą siłą w skali siły człowieka narzędziem : kanciastym, tępym, tępokrawędzistym i twardym jakim było siedzisko więziennego taboretu.

dowód : opinia biegłego k. 40-44

opinia uzupełniająca k. 317-320

dokumentacja medyczna k. 12

Oskarżony P. P. urodził się (...) w S.. Jest kawalerem, ma dwoje dzieci. Posiada wykształcenie (...)– zawód wyuczony(...). Oskarżony był w przeszłości wielokrotnie karany sądownie za popełnienie przestępstw przeciwko mieniu.

Oskarżony od czerwca 2015r przebywa w Zakładzie Karnym. Koniec kary został ustalony na dzień 13.06.2020r. Postawa skazanego w zakresie dyscypliny i przestrzegania porządku wewnętrznego była przeciętna. Oskarżony został nagrodzony wielokrotnie ale i 4 razy karany dyscyplinarnie. Uczestniczy w podkulturze przestępczej tzw. grypsujących , bezkrytycznie hołduje obowiązującym w niej zasadom. W środowisku współosadzonych funkcjonuje na zasadach wynikających z podkultury przestępczej.

Obecnie oskarżony jest słuchaczem Liceum Ogólnokształcącego. Na zajęcia uczęszcza systematycznie, nie sprawia kłopotów wychowawczych.

Badający oskarżonego na etapie postepowania przygotowawczego biegli psychiatrzy zgodnie wskazali, iż na podstawie danych z akt sprawy i przeprowadzonego badania stwierdzili, iż w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu oskarżony był zdolny do rozumienia znaczenia swojego czynu i kierowania swoim postepowaniem.

Dowód : oświadczenie oskarżonego k. 56-56v

karta karna k. 50-51, 282-283

opinia z Zakładu Karnego k. 269

dane osobo poznawcze k. 78

opinie ze szkoły k. 288-289

opinia sądowo-psychiatryczna k. 69-70

Słuchany na etapie postępowania przygotowawczego oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Skorzystał z przysługującego mu prawa i odmówił składania wyjaśnień.

Słuchany przed sądem również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wskazał, iż to wszystko jest pomówieniem, a przez pokrzywdzonego stracił wszystko. Było tak, że rano jak pokrzywdzony wstał to spadł z łóżka i sobie głowę rozwalił. W tym czasie on sam był w toalecie, mył zęby, przygotowywał się do pracy. W tym czasie w celi byli P. F. i A. K.. Między nim a pokrzywdzonym nie było konfliktu. Przez ten incydent nie ma pracy, nie może iść na oddział półotwarty.

Dowód : wyjaśnienia oskarżonego k. 56-57, 239-239v

Współoskarżony A. K. słuchany w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. (k. 60-61). Podczas rozprawy oświadczył, iż nie chce składać wyjaśnień że chce dobrowolnie poddać się karze 150 stawek dziennych grzywny po 10zł każda stawka.

Słuchany w charakterze świadka podtrzymał uprzednio złożone wyjaśnienia i oświadczył, iż poddał się dobrowolnie karze bo chciał już opuścić zakład karny. W uzupełnieniu wskazał, iż jadł śniadanie przy stole, nie widział co się stało, a co do P. F. stwierdził, iż leżał on na swoim górnym łóżku twarzą do ściany.

Jedyna osobą, która wskazała, iż widziała co się stało był P. F.. Słuchany na etapie postępowania przygotowawczego osadzony P. F. zeznał, iż w Zakładzie Karnym w N. był jedną noc. To wówczas doszło do sytuacji gdy jeden z osadzonych schodząc z łóżka poślizgnął się na drabince i spadł uderzając głową w płytki podłogowe. Wskazał, iż nie pamięta by doszło do jakiegokolwiek pobicia. (k. 25-26, 36-37). Słuchany przed sądem podtrzymał złożone zeznania (k. 143, 240v) uzupełniająco wskazał, że gdy doszło do zdarzenia on sam siedział na górnym łóżku naprzeciwko pokrzywdzonego, P. P. siedział na łóżku pod nim, A. K. też siedział na swoim dolnym łóżku.

Przedstawiona wersja – mająca stanowić potwierdzenie okoliczności podawanych przez oskarżonego - nie znajduje oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym tj. dokumentacji medycznej dotyczącej doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń oraz opinii biegłego, który w sposób jednoznaczny wskazał iż nie jest możliwym by do powstania rany doszło na skutek upadku przy schodzeniu z łóżka i uderzeniu głową o kafelki na podłodze celi. Upadek z łóżka i uderzenie głową o podłogę celi doprowadziłoby do rozległej rany tłuczonej głowy. Rana taka ma charakter rany gwiazdkowej, której ramiona uszkodzenia skóry, od punktu uderzenia rozchodzą się w wielu kierunkach. Rana taka nie może być rana powierzchowną. W opisanym przypadku mamy natomiast ranę powierzchowną po urazie stycznym skośnym co nie uzasadnia upadku i uderzenia głową o betonowo-kaflowe podłoże.

Co należy odkreślić wersja ta jest też sprzeczna z tym co wskazał oskarżony, który twierdzi, iż w momencie upadku był w łazience i mył zęby a świadek wskazał, iż siedział on w tym czasie na swoim łóżku. Podobnie jest ona sprzeczna z tym co powiedział A. K., który twierdził że gdy doszło do zdarzenia jadł śniadanie przy stole, a według P. F. miał siedzieć na swoim łóżku. Co najistotniejsze według A. K. P. F. – który zeznał, że wszystko widział - miał leżeć na swoim górnym łóżku twarzą do ściany.

M. R., B. B., M. B. (k. 290v, 291) nie mieli żadnej wiedzy na temat zdarzenia objętego aktem oskarżenia.

Za posiadające przymiot wiarygodności sąd przyjął zebrane w sprawie dowody z dokumentów – w zakresie oświadczeń oskarżonego A. K. oraz P. F. jedynie co do tego, że je sporządzili nie w zakresie prawdziwości zawartej w nich treści. W poczet materiału dowodowego sąd przyjął opinie sporządzona przez biegłego lekarza jak i opinie biegłych psychiatrów. Biegli w sposób wyczerpujący odpowiedzieli na postawione im pytania a sformułowane wnioski w sposób należyty uzasadnili. Wydane opinie są pełne i wewnętrznie niesprzeczne.

W świetle zebranego i ocenionego w sposób wskazany powyżej materiału dowodowego sąd uznał wyjaśnienia złożone przez oskarżonego oraz zeznania A. K. i P. F. za niewiarygodne. Podane w nich okoliczności sprzeczne są z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym jak i wzajemnie się wykluczają.

Tym samym za wiarygodne sąd przyjął zeznania złożone przez pokrzywdzonego.

P. P. został oskarżony o to, że w dniu 8 lutego 2018 roku w celi nr (...) na Oddziale (...) w Zakładzie Karnym w N. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą dokonał pobicia L. S. (1) poprzez zadawanie pokrzywdzonemu ciosów rękoma i taboretem w głowę w wyniku czego L. S. (1) doznał obrażeń w postaci urazu głowy, co doprowadziło do stłuczenia głowy z raną tłuczoną głowy, wymagająca szycia chirurgicznego, co łącznie spowodowało naruszenie czynności narządów ciała, na czas powyżej dni siedmiu w stopniu średnim, tj. o czyn z art. 158 § 1 k.k.

Na podstawie zebranego i ocenionego w sposób wskazany powyżej materiału dowodowego należało za uzasadnione przyjąć, iż zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona czynu z art. 158 § 1 k.k.

Przez udział w pobiciu należy bowiem rozumieć czynną napaść przynajmniej dwóch osób na inną osobę. Dla przyjęcia udziału w pobiciu nie jest konieczne, aby konkretna osoba zadała innej osobie (napadniętemu przy pobiciu) cios w postaci uderzenia, kopnięcia itp. Do przyjęcia uczestnictwa w pobiciu wystarczy "świadome połączenie działania jednego ze sprawców z działaniem drugiego człowieka lub większej grupy osób przeciwko innemu człowiekowi lub grupie ludzi (...)" - OSNKW 1972, z. 11, poz. 181.

W wypadku typu określonego w art. 158 § 1 skutkiem uczestniczenia w pobiciu jest narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub uszczerbku na zdrowiu, w znaczeniu art. 156 § 1 lub art. 157 § 1. Chodzi więc o zagrożenie ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu lub naruszeniem czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, trwającym dłużej niż 7 dni.

Tak jak w wypadku wszystkich przestępstw skutkowych, także w przypadku przestępstwa udziału w pobiciu, konieczne jest ustalenie powiązania pomiędzy zachowaniem i skutkiem, z tym jednakże, że w wypadku tych przestępstw musi zachodzić związek pomiędzy zbiorowym działaniem uczestników bójki lub pobicia, a opisanym w ustawie skutkiem

Przestępstwo określone w art. 158 § 1 może być popełnione tylko umyślnie. Sprawca bierze umyślnie udział w pobiciu ze świadomością, że pobicie zagraża bezpośrednio życiu lub w poważnym stopniu zdrowiu człowieka.

Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne wskazują, iż oskarżony P. P. wspólnie z A. K. pobił L. S. (1) poprzez zadawanie pokrzywdzonemu ciosów rękoma i taboretem w głowę czym spowodowali u pokrzywdzonego obrażeń głowy w postaci : stłuczenia głowy oraz rany tłuczonej głowy, wymagającej szycia chirurgicznego, co łącznie spowodowało naruszenie czynności narządów ciała jakim jest głowa, na czas powyżej dni siedmiu w stopniu średnim.

Bezspornym w takiej sytuacji w świetle opinii biegłego pozostaje związek przyczynowy pomiędzy działaniem obu sprawców a zaistniałym skutkiem.

Jak wskazał biegły pomiędzy zdarzeniem (pobiciem pięściami po głowie a szczególnie uderzeniem taboretem więziennym w głowę) a uszkodzeniem ciała pokrzywdzonego (stłuczenie głowy z raną tłuczoną głowy) istnieje związek przyczynowo skutkowy gdyż człowiek może doznać wymienionych obrażeń podczas opisanego pobicia. Rana tłuczona głowy powstała podczas uderzenia taboretem w głowę.

Charakter obrażeń wskazuje, iż w skutek pobicia pokrzywdzony został narażony na doznanie obrażeń naruszających czynności narządu ciała na czas powyżej 7 dni i obrażeń takich doznał co pozwala na przyjęcie kwalifikacji udziału w pobiciu, jako realizacji znamion typu czynu zabronionego, określonego w art. 158 § 1.

Oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z A. K.. Widząc nawzajem swoje poczynania, współdziałając w zakresie ustalenia między innymi tego kiedy podejść do pokrzywdzonego działali w ramach porozumienia zawartego w sposób dorozumiany w trakcie wykonywania czynu.

Sąd dokonał uzupełniania opisu czynu poprzez wskazanie, iż swym zachowaniem oskarżony i drugi ze współsprawców narazili pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku z art. 157§1 k.k.

W sprawie nie zaistniała żadna z oznaczonych w przepisach okoliczności wyłączających bezprawność popełnionego przez oskarżonego czynu.

Mając na uwadze rodzaj chronionego, a naruszonego działaniem oskarżonego dobra jakim jest życie i zdrowie człowieka. Biorąc też pod uwagę rozmiar wyrządzonej przez oskarżonego szkody – tj rodzaj i charakter doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń. Uwzględniając też sposób działania i motywacje oskarżonego zasadnym stało się przyjęcie, iż stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego był wyższy od znikomego.

W sprawie nie zaistniały okoliczności wyłączające winę oskarżonego – uzasadnionym było więc przyjęcie, iż w sposób świadomy postąpił on wbrew wyrażonej w art. 158 § 1 k.k. normie prawnej.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd działał według swojego uznania ale w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc jednocześnie by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając przy tym stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu a także biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego i potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Przestępstwo z art. 158 § 1 k.k. zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat 3. Mając na uwadze okoliczności wskazane powyżej za uzasadnione Sąd przyjął wymierzenie oskarżonemu kary 3 miesięcy pozbawienia wolności

Wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary obligował Sąd do rozważenia czy w sprawie zaistniały przesłanki warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Mając jednak na uwadze, iż oskarżony był już karany na karę pozbawienia wolności warunkowe zawieszenie wykonania obecnie orzeczonej kary nie było możliwe.

Wobec wniosku złożonego przez pokrzywdzonego na podstawie art. 46 § 1 k.k. (k. 142) – przyjmując iż okoliczności uzasadniające zadośćuczynienie we wskazanej przez pokrzywdzonego kwocie 20.000zł nie zostały w sposób należyty wykazane – za uzasadnione Sąd uznał przyznanie pokrzywdzonemu kwoty 600zł tytułem nawiązki za doznaną krzywdę. Pokrzywdzony złożył wniosek o zadośćuczynienie w kwocie 20.000zł wskazując, jedynie, iż kwota ta ma stanowić rekompensatę za krzywdę doznaną w wyniku pobicia. Mając powyższe na uwadze i dysponując zeznaniami świadków oraz opinią biegłego lekarza za uzasadnione Sąd uznał przyznanie nawiązki w kwocie wskazanej powyżej tj 600zł. Kwota nawiązki ustalona więc została przy uwzględnieniu rodzaju, rozmiaru i charakteru doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń. Orzeczenie tego rodzaju nie zamyka pokrzywdzonemu drogi do dochodzenia pozostałych roszczeń na drodze postępowania cywilnego.

W oparciu o treść art. 618§1 pkt 11 k.p.k. oraz § 17 ust 2 pkt 3 w zw z § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu sąd przyznał od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. S. kwotę 723,24zł (siedemset dwadzieścia trzy złote dwadzieścia cztery grosze) w tym podatek VAT w wysokości 135,24zł (sto trzydzieści pięć złotych dwadzieścia cztery grosze) złotych tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu;

Zgodnie z treścią art. 627 k.p.k. w zw. z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r.
o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego – jako skazanego w sprawie z oskarżenia publicznego - na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w części jego dotyczącej, w tym wymierzył mu opłatę w wysokości 30zł (trzydziestu złotych).